Η θεωρία των δύο άκρων, αυτή που
προσπάθησε να βγάλει το 30% του πληθυσμού και την αξιωματική αντιπολίτευση
“εκτός δημοκρατίας”, είναι μέρος μίας τέτοιας αυταρχικής και ανόητης πορείας.
Δεν είναι “προοδευτική ευαισθησία” οι
συγκλίσεις, η επιδίωξη συναινέσεων, η μετριοπάθεια και η συνδιαμόρφωση
πολιτικών. Είναι απαραίτητα βήματα για όποιον δέχεται ότι δεν έχει ο ίδιος το
αλάθητο του Πάπα, ότι υπάρχουν και άλλες απόψεις που αν δεν λειτουργήσουν
ελεγκτικά για τις δικές του, αν μη τι άλλο, πρέπει να γίνουν σε κάποιο βαθμό
σεβαστές. Αν καταλαβαίνει τι εστί δημοκρατία και γιατί λειτουργεί όπως
λειτουργεί.
Δεν χωράνε “ξέρεις ποιός είμαι εγώ” στην πολιτική μίας σύγχρονης
δημοκρατίας· “πες μου ποιός είσαι εσύ” είναι το ζητούμενο, και “πού μπορούμε να
συμφωνήσουμε”. Όπως δεν χωράνε τα “ή εμείς, ή αυτοί”.
Φτάσαμε να μιλάμε για αυτά τα
αυτονόητα από την αρχή; Αυτή κι αν είναι η κρίση!!
Όσο κι αν βελτιωθούν (!!) οι οικονομικοί δείκτες στο σημερινό πολιτικό περιβάλλον, μόνο
καταστροφή μπορεί να προβλέψει κανείς με ασφάλεια.
@radical30
Oι πιο πάνω σκέψεις απευθύνονται, κυριότατα, στους πολιτικούς και τα κόμματα της ψωροκώσταινας πατρίδας μας... Εμείς, αν συμφωνουμε ή διαφωνούμε με αυτές τις απόψεις, δεν με αφορά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου