Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Είναι πια η ώρα της απόλυτης αποκάλυψης.  Οτιδήποτε έχει γραφτεί από εμένα σ΄αυτό το PC, είναι απόλυτα ειλικρινές και αφτιασίδωτο. Τώρα όμως ο χρόνος τελειώνει, το αισθάνωμαι. Και έτσι νοιώθω, την ανάγκη της τελικής μου εξομολόγησης. Ενώπιος ενωπίω!!!  Θα πρέπει επομένως, να καταθέσω και τις άσχημες, τις επώδινες και "σκοτεινές" πλευρές του χαρακτήρα μου και των πράξεών μου. Σαν να πούμε τις "αμαρτίες" μου, αλλά όχι με την θρησκευτική έννοια της λέξης.

Αν πάρω σαν γράδο τις Δέκα Εντολές, μια μόνο έχω παραβεί: την "Ου μοιχεύσεις". Άρα έχω το δικαίωμα να θεωρώ τον εαυτό μου αναμάρτητο; Θα απαντήσω στον εαυτό μου, Ναι!  Γιατί η μοιχεία, είναι από τη φύση της αμφιλεγόμενη. Υπάρχουν κοινωνίες, άρα και Νόμοι και Θρησκείες, που επιτρέπουν τη πολυγαμία. Πως εγώ να δεχθώ, ότι ανήκω σε κάποια κοινωνία που γνωρίζει και πράττει πάντα το σωστό; Δεν μπορώ, γιατί έχω καταλήξει πως είναι θέμα καθαρά "νομικό".

Αν δεν υπάρχει άλλη λύση, ώστε να εξασφαλίσω το αναμάρτητο, προτιμώ να πάω να πεθάνω στην Αίγυπτο π.χ., όπου θεωρούμαι ντε φάκτο αθώος και όχι εδώ στο τόπο μου, ή στο Ισραήλ, όπου οι θρησκείες μας συμφωνούν ότι είμαι "ένοχος". Και γιατί να δεχθώ πως ο Θεός του Ισραήλ είναι σοφότερος, ας πούμε από τον Μωάμεθ ή τον Αλλάχ. Δεν λέω από τον Δικό μας, γιατί εμείς και οι Εβραίοι έχουμε τον ίδιο Θεό.   Η μοναδική διαφορά μας με τους εβραίους, είναι στον "υιό" του Θεού.

Τον οποίο εκείνοι, στη "Δίκη" του, δεν τον δέχθηκαν σαν "γιό", αλλά σαν "ψευδομεσσία" και "αναρχικό". Και έτσι τον σταυρώσαν! Εμείς όμως, οι χριστιανικοί, πιστέψαμε τη Μαγδαλινή, πως όντως τον είδε αναστημένο να της μιλάει, μεταμφιεσμένος σε ασπρομάλλη γέροντα και τον λατρέψαμε, έκτοτε, σαν Θεάνθρωπο!  

Όχι σαν άνθρωπο, που ήταν!! Ούτε σαν Δάσκαλο ή Προφήτη, που κι  αυτά ήταν!  Όχι, αυτά δεν  αρκούσαν επικοινωνιακά, έπρεπε να είναι "θεάνθρωπος", γιός του Θεού (μέσω ενός λευκού κρίνου), δηλαδή.

Ένας "super star", με άλλα λόγια. Που εκτός από την  ουμανιστική διδασκαλία του, έπρεπε να κάνει και θαύματα, ακόμη και νεκραναστάσεις, γιατί, κατ' αυτούς (ποιους;) δεν αρκούσε ο Λόγος του, οι Παραβολές του και η Διδασκαλία του για Αγάπη, Ανοχή, Ειρήνη και Συμπόνια. Στην ουσία, πλαστογραφώντας τον, απλά τον μυθοποίησαν και στάλαξαν στις ψυχές των Πιστών του την αμφιβολία και τα άδολα ερωτηματικά.

Αλλά σκέφτεται κανείς και τη θέση της  Μαρίας;  Τι είδους γυναίκα ήταν η Μαρία, εκτός από Μάνα του Ιησού, που είναι το μόνο σίγουρο;           Ήταν σύζυγος ή ερωμένη του Ιωσήφ, του οποίου κανείς δεν απορρίπτει την ύπαρξη. Αν ήταν σύζυγος του Ιωσήφ, τότε δεν ισχύει η παρθενία.  Αν ήταν το δεύτερο, άστα να πάνε.

Και ο Ιωσήφ; Τι ήταν ο Ιωσήφ; Το φλερτ της Μαρίας, ώστε να υπάρχει υπόνοια παρθενίας, και άρα ήταν ανέραστος;  Και αν ήταν, όπως πιστεύω εγώ, ο φυσικός πατέρας του Ιησού, γιατί θα πρέπει να τον κρύψουμε κάτω από το χαλί;  «Πίστευε και μη ερεύνα» είναι η απάντηση των "χριστιανών" ιερέων, σε αυτά τα άδολα αλλά υπαρκτά ερωτήματα.

 

[Ε, Δημήτρη! Το θέμα είναι "επικοινωνιακό", γιατί το ψάχνεις, κακό κάνεις στον εαυτό σου και στους άλλους που κάθονται και σε ακούνε, παλιάνθρωπε, σατανιστή, αμαρτωλέ radical30!!!!]

 

 

Να τη πάλι η αμαρτία, που ζητάει τον κολασμό μου σαν αιρετικό!  Γιατί αυτά είναι ερωτήματα αναπάντητα, μόνο αν είσαι Χριστιανός. Ενώ αν είσαι Εβραίος, όλα αυτά έχουν απαντηθεί και είναι απλά: o Ιησούς ήταν γιός του Ιωσήφ και της συζύγου του Μαρίας, αλλά μεγαλώνοντας απαρνήθηκε την Πίστη του Ισραήλ και ασκούσε παράνομη διδασκαλία στα πλήθη της φυλής του, που έτρεχαν να τον ακούσουν. Δεν ήταν τίποτα περισσότερο, παρά  ένας αιρετικός, λένε οι συμπατριώτες του για τον Ιησού.

Και βέβαια, συνεχίζουν. «Άκου, αγάπα τον πλησίον σου»! Που τα βρήκε γραμμένα αυτά; Είπε τέτοια λόγια ο κοινός μας Θεός, ο σκληρός τιμωρός και υπέρτατος Κριτής; Εμείς οι χριστιανοί, δεν δείχνουμε από Μ. Δευτέρα μέχρι και τη Μ.Τετάρτη, σε όλα τα σπίτια των Χριστιανών επί της Γης, στη TV και τα σινεμά, ΟΛΗ τη Παλαιά Διαθήκη; Ακούσαμε πουθενά, από οποιονδήποτε Εβραίο ηγέτη, τέτοιου είδους νουθεσίες; Ποιός ήταν ο Νόμος του κοινού μας Θεού, όπως τον παρέδωσε στον κοινό μας πνευματικό προπάτορα, τον Εβραίο Μωησή; Δεν ήταν οι Δέκα Εντολές, που απετέλεσαν και το πρώτο δείγμα των σημερινών multipole choice;

Είδατε εκεί καμιά παραίνεση; Αν ήταν δυνατόν ένας Θεός, ο Θεός μας, να ασχοληθεί  με νουθεσίες και παραβολές!  Δέκα απλά, σαφή και ξεκάθαρα "ΟΥ" είναι ο υπέρτατος Νόμος του Θεού ΜΑΣ!  Και από εκεί και πέρα, ας φροντίσει ο καθένας μας να βολευτεί όπως νομίζει, με τη συνείδησή του.  Αν αμαρτήσει έστω και σε ένα ΟΥ, ας γνωρίζει ότι δεν θα τον κρίνει κανένας Θεός!!. Οι Εβραίοι μας παραδώσανε (κι εμείς  συνεχίζουμε), το ιστορικό μοντέλο των Εκκλησιών μας. Αυτοί, ως ιερείς και εκπρόσωποι του Θεού επί της Γης, θα τον κρίνουν και θα τον καταδικάσουν πάραυτα! Γιατί μόνο αυτοί (ραββίνοι ή παπάδες, το ίδιο κάνει), γνωρίζουν την αλήθεια του Θεού και ζούνε σύμφωνα με τις Εντολές Του.

Είδατε ποτέ εσείς, κάποιο κληρικό να ψεύδεται, να κλέβει να ψευδομαρτηρεί, να μοιχεύεται, να, να, να, σσσσσσσσσού!!! Tέλος για σήμερα…

-----------

Σημ/ση: Θα συνεχιστεί κάποια στιγμή, γιατί αν δεν σταματήσω ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ, μπορεί και να με κάψει ο Θεός για όσα του σούρνω και για το πόσο τον αγνοώ… Και όχι τίποτα άλλο, αλλά έχουμε ματς με τον ΠΑΟΚ αύριο, ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ!!!

@radical30

 

----------------------

Συνέχεια....

 

Και επειδή βέβαια δεν με έκαψε ο "ανύπαρκτος" θεός αλλά και ο Ολμπιακός κέρδισε τον Πάοκ, ας ολοκληρώσω τη σκέψη μου.

Λέγαμε λοιπόν για Θεούς και "θεούς", για τις Δέκα Εντολές που αποτελούν τη βάση της Εβραϊκής και Χριστιανικής Θρησκείας, είπαμε    και για Αλλάχ και Μωάμεθ, μόνο για τη κόλαση δεν πρόφτασα να μιλήσω, γιατί θα ξέρω γι αυτήν μόνο όταν θα την επισκεφτώ, εν καιρώ - και αν υφίσταται. Δεν σημαίνει βέβαια πως πιστεύω στην ατιμωρησία των άδικων πράξεών μου. Κάθε άλλο μάλιστα! Καθημερινά ζω με τις τύψεις που νοιώθω, για πρόσωπα και πράγματα και τον τρόπο που τους φέρθηκα.

Μακάρι, εν τέλει, να πίστευα, πως ο όποιος κολασμός των ανθρώπων για τις επίγειες πράξεις και συμπεριφορές τους, θα γινόταν εκεί ψηλά στον Ουρανό, από τον «Πανάγαθο Θεό- Ος τα πανθ' Ορά»!

Κάτι τέτοιο θα έμοιαζε τρομερά ανακουφιστικό. Ποιός ζει ποιός πεθαίνει, λέει ο λαός. Και έτσι,  συνεχίζει με τα ίδια μυαλά και τις ίδιες ή και χειρότερες συμπεριφορές, μεταθέτοντας την ύστατη Κρίση του σε ένα μακρινό και μάλλον απροσδιόριστο χρόνο. Μετά θάνατο, δηλαδή.

Είπαμε όμως, εξ αρχής, πως εδώ βρίσκομαι "ενώπιος ενωπίω" και η απόλυτη ειλικρίνεια  θεωρείται ταμπού.  Διαφορετικά, μια εξομολόγηση με φερετζέ και μισόλογα, δεν είναι τίποτα λιγότερο από την απόλυτη υποκρισία. Ψάχνομαι, είναι η αλήθεια, να καταγράψω τα ανομήματά μου, τα πέρα από τη μοιχεία που ομολόγησα στην αρχή, αλλά όλα τα άλλα είναι συζητήσιμα.

Bέβαια, δεν γνωρίζω τι μπορεί να μου συμβεί από εδώ και πέρα. Πάντως, αποκλείεται να κλέψω, να προδώσω, να διαβάλω, να υποκριθώ, να… Αν θα σκοτώσω, για νάμαι εντάξει μαζί σας, δεν το αποκλείω. Εξαρτάται…

 

Dimitris Vardavas                                                      

Τρίτη, 28 Δεκεμβρίου 2010.

http://radicalworld.forumotion.net/forum.htm
                                                   

Μόνοι τους δεν πέφτουν, πρέπει να τους ρίξουμε

 Το κρίσιμο στοιχείο που εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά και γέμισε με ελπίδες ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, που παλαιότερα είτε δεν είχε καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε τον έβλεπε επιφυλακτικά, ήταν η εκφώνηση από την ηγεσία του κόμματος «Ότι στο μέτρο και στον βαθμό που μας εμπιστευθείτε, θα δουλέψουμε για τον σχηματισμό μιας Κυβέρνησης που θα βγάλει την Ελλάδα από το μνημόνιο και από την φτωχοποίηση».

Οι εκλογές ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και διάλεξαν οι πολίτες  τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και όχι το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ΔΗΜΑΡ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τους Οικολόγους Πράσινους, για κάποιους λόγους που πρέπει να τους λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν και για την πορεία μας απ εδώ και πέρα :

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κλείστηκε στην Ελλάδα, το σύνθημα “ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ”, έθετε ευθέως ότι η λύση του ελληνικού προβλήματος γίνεται με κατάργηση της πολιτικής του μνημονίου, αλλά δεν αρκεί η κατάργηση μόνο του μνημονίου,  γιατί η ελληνική οικονομία και η έξοδος από την κρίση έχει  μια ισχυρή ευρωπαϊκή διάσταση.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέμεινε και επιμένει στην γραμμή εντός ΕΕ, εντός ΕΥΡΩ, εκτός των μνημονίων. Απορρίψαμε με μεγάλη πλειοψηφία την πρόταση για έξοδο από το ευρώ, όχι για λόγους εμμονής αλλά γιατί η πρόταση για έξοδο από το ευρώ, αυτή καθ’ αυτή, σημαίνει ότι επιδιώκεται η αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας του Ελληνικού κεφαλαίου μέσω της υποτίμησης του νομίσματος. Η υποτίμηση, είναι ταυτόχρονα υποτίμηση της τιμής της εργασιακής δύναμης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι, η μόνη συστηματική δύναμη κριτικής απέναντι στις πολιτικές των μνημονίων και της εξοντωτικής λιτότητας, που πέρα από το επίπεδο της καταγγελίας, έχει και ένα συνεκτικό σχέδιο αντιπροτάσεων που συνεχώς το ειδικεύει και το επικαιροποιεί.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σαφή κινηματικό χαρακτήρα διακριτό από όλους τους άλλους, μέσα στην κοινωνία μαζί με τους πολίτες. Την τελευταία τριετία, η πολιτική του μνημονίου ώθησε μεγάλες κοινωνικές ομάδες να αντισταθούν,  να διαμαρτυρηθούν να διαδηλώσουν. Εκεί βρήκαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που οργάνωνε εξέφραζε και πολιτικοποιούσε σε προοδευτική ρότα τις κοινωνικές αντιστάσεις.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πλέον αξιόπιστη δύναμη που θέλει την ενότητα του ευρύτερου αριστερού χώρου, αλλά και συνάντηση με πολίτες που δεν ήταν μέχρι χτες αριστεροί, όμως εγκαταλείπουν το παλιό πολιτικό σύστημα.

ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο, δημοκρατικό, αριστερό κόμμα

Οι εκλογές ήταν εντολή αλλαγής και για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε οργανωτικό επίπεδο. Ένα κόμμα  που είναι αξιωματική αντιπολίτευση και διεκδικεί την κυβέρνηση, προφανώς δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα όπως ήταν στο 3% – 5%. Σήμερα βαδίζουμε στη φάση της ενιαιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, προς το πρώτο του συνέδριο, με στόχο  να  γίνει ένα ενιαίο δημοκρατικό κόμμα των μελών του, πολυφωνικό και πολυτασικό , με πλειοψηφία και μειοψηφία, παράλληλα όμως, ένα κόμμα που θα αποφασίζει και δεν θα έχει παραλυτική πολυφωνία στην εκφορά του δημόσιου λόγου του.

Οι εκλογές ήταν εντολή εμβάθυνσης για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, σχετικά με την προγραμματική του επάρκεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 3%-5% εκφωνούσε «τι θα ήθελε ή τι θα έπρεπε να γίνει». Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ του σήμερα,  εκφωνεί «τι μπορεί και τι θα γίνει». Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, με ταχύτατα βήματα, γίνεται «η αριστερά του συγκεκριμένου».

Δεν υπάρχει Εδέμ στην μετα-μνημονιακή περίοδο

Η κυβέρνηση και όσοι συντέλεσαν στην καθολική καταστροφή της οικονομίας,            την τελευταία τριετία, θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν μια στατιστική έστω σταθεροποίηση – ανάκαμψη της οικονομίας, πάνω στις στάχτες της ελληνικής κοινωνίας. Στο τέλος των μνημονίων, το οποίο κάποια στιγμή θα έρθει, αφού πρωτίστως θα έχει ολοκληρωθεί και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και ενώ  θα έχει προηγηθεί η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η διάλυση των εργασιακώνσχέσεων και μια βίαιη εσωτερική υποτίμηση, δεν  θα υπάρχει Εδέμ, αλλά μια κοινωνία που θα έχει συντριβεί σε όλα τα επίπεδα και μια οικονομία πλήρως κατεστραμμένη που θα  πάρει πολλά χρόνια να ανασυγκροτηθεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ οφείλει από τώρα, μέσα από το πρόγραμμά του, να μιλήσει για την ανασυγκρότηση, δηλαδή την δική μας οπτική της ανάπτυξης. Τι εννοεί ο Σαμαράς και το ΔΝΤ, λέγοντας ανάπτυξη; Ποιά ανάπτυξη μπορεί να μας βγάλει από την κρίση; Όχι πάντως αυτή που οδήγησε τον πλανήτη σε εκτεταμένη οικολογική καταστροφή και ταυτοχρόνως, βύθισε τη συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων του στη φτώχεια, αυτή που εξάντλησε τα φυσικά αποθέματα όπως το νερό, τα δάση, το έδαφος και τα ορυκτά και υποβάθμισε τα οικοσυστήματα, αφήνοντας πίσω της την καταστροφή.

Ποιό θα είναι το κοινωνικό μέρισμα αυτής της ανάπτυξης; Θα είναι μια νέα περίοδος φαταουλισμού για τους ημέτερους και ψύχουλα για τους πολλούς; Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μας αφορά κάτι τέτοιο και έχουμε σχέδιο για να το αποτρέψουμε.

Η ανάπτυξη, για να έχει διάρκεια, θα πρέπει να βασίζεται στις αρχές της αειφορίας και της ισόρροπης συμμετοχής σ’ αυτήν όλων των παραμέτρων του τρίπτυχου : οικονομία, περιβάλλον και κοινωνία. Η ολοκληρωμένη θεώρηση της ανάπτυξης είναι ο δρόμος, ώστε η οικονομική δραστηριότητα να μην υπονομεύει το φυσικό περιβάλλον και να λειτουργεί προς όφελος της κοινωνίας. Ένα βιώσιμο συνεπώς μοντέλο ανάπτυξης πρέπει να διασφαλίζει την ισόρροπη επίτευξη οικονομικής ανάπτυξης, περιβαλλοντικής προστασίας αλλά και κοινωνικής συνοχής.

Λέγαμε την προηγούμενη περίοδο «θα πέσουν», «θα καταρρεύσουν». Τα πράγματα φαίνεται ότι δεν κινήθηκαν γραμμικά. Συνεπώς το «θα πέσουν»  πρέπει να μετασχηματιστεί σε «να τους ρίξουμε». Και για να τους ρίξουμε, δεν αρκούν τα συνθήματα, αλλά θέλει στρατηγική, οργανωτική συγκρότηση και προγραμματική εμβάθυνση.

 

@Czachariadis                                                                            *Ο Κώστας Ζαχαριάδης μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

http://www.matrix24.gr

Ένα βαγόνι γεμάτο νεκρούς...

Ένα βαγόνι γεμάτο ‘’νεκρούς’’ στο μετρό της Αθήνας

Όσο η ζωή δυσκολεύει, οι ζωντανοί λιγοστεύουν. Μια μαρτυρία από το μετρό της Αθήνας

Από το μπλογκ bananas

Άνοιξα τα μάτια λίγο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Αυτό συμβαίνει τις μέρες του άγχους. Πρώτη σκέψη της ημέρας ‘’δεν έχω πληρώσει τη Δεη’’. Γαμώ τη Δεή, η επόμενη σκέψη. Το αντίδοτο του άγχους κοιμάται δίπλα μου. Ευτυχώς. Μέχρι να φτάσω στο μετρό η Δεη έχει γίνει μια δουλειά που θα ταχτοποιήσω αύριο. Μπαίνω στο μετρό. Αλλάζω γραμμή στο Σύνταγμα και μπαίνω στο βαγόνι που με οδηγεί στον τελικό προορισμό.

Μόλις που πρόλαβα να βρω τη γωνιά μου και να βγάλω το βιβλίο, μια σπαρακτική φωνή από δίπλα επαναλαμβάνει ‘’Δε μπορώ να πάρω ανάσα’’, ‘’Χάνομαι’’. Είναι μια γυναίκα γύρω στα 40 με τα ρούχα της δουλειάς. Έχει ιδρώσει, το βλέμμα της φανερώνει απελπισία, δε μπορεί να πάρει ανάσα. Παθαίνει έμφραγμα, κρίση πανικού, τι συμβαίνει; Οι διπλανοί της δεν την κοιτάνε καν. Την πλησιάζω. Δεν κουνιέται κανείς. Μόνο εγώ την ακούω ρε; Τι γίνεται; Στη διαδρομή μέχρι την επόμενη στάση, φωνάζει σπαρακτικά πως δεν έχει ανάσα. Κουνάει τα χέρια της για να κάνει αέρα στο πρόσωπο της. Σηκώνεται όρθια, το σώμα της έχει μια κλίση προς τα πάνω σαν να προσπαθεί να βγει πάνω από όλους μας, για να αναπνεύσει.

 Δε νιώθετε ρε σεις την απελπισία της; Η οδηγός του μετρό έρχεται στο βαγόνι μας και με πολύ αυστηρό ύφος της λέει «Σας παρακαλώ κυρία μου, περάστε έξω». Δε μπορώ να καταλάβω τι γίνεται, γιατί της μιλάει έτσι, τι έκανε λάθος; Τη βοηθάω να βγει έξω. Την ώρα που βγαίνει φωνάζει ‘’Είχε σταματήσει για χρόνια. Με έχει πιάσει κρίση πανικού. Χάνομαι’’. Ζητάει απελπισμένα ένα μπουκάλι νερό. Το ξέρω ότι δεν έχω στην τσάντα, αλλά κοιτάω. Δε ξέρω τι να κάνω. Ένα μπουκάλι νερό ρε σεις.

Ο χρόνος έχει παγώσει στην αποβάθρα. Στην απόλυτη ησυχία μια γυναίκα φωνάζει την απελπισία της. Δε μπορεί να αναπνεύσει. Την ακούτε; Γιατί κοιτάτε όλοι έτσι; Τι έχετε πάθει ρε; Τι σας συμβαίνει; Ένας ζωντανός ανάμεσα τους, της ρίχνει ένα μπουκάλι νερό στα μαλλιά, μια άλλη ζωντανή της δίνει οδηγίες για βαθιές ανάσες. Συνέρχεται. Ηρεμεί. Η ανάσα της κοπάζει, αλλάζει το βλέμμα της. Ζητάει συγνώμη. Σας ζητάει συγνώμη ρε!!

Πλησιάζει το βαγόνι, κάνει να ξαναμπεί. Δυο γυναίκες γύρω στα 60 δεν την αφήνουν. Απαγορεύεται να μπεις της λένε. Η κοπέλα που την είχε βοηθήσει νωρίτερα κι εγώ από λίγο πιο πίσω τους απαντάμε. «Τι σημαίνει απαγορεύεται»; Οι πόρτες κλείνουν, η γυναίκα μένει απέξω, το μετρό φεύγει. Τι συμβαίνει; Υπάρχει κάποιος άνθρωπος εδώ μέσα ή έχετε πεθάνει όλοι ρε σεις; Κλαίω. Δεν είναι μόνο η απελπισία της και τα σπαρακτικά της λόγια που με έχουν λυγίσει. Είναι που δεν υπάρχουν ζωντανοί. Τι έχουν πάθει;

Δε μπορώ να συγκρατήσω με τίποτα τα δάκρυα μου. Τα σκουπίζω. Ό άντρας δίπλα μου με κοιτάει. «Τι με κοιτάς ρε; Κι αυτό σου φαίνεται περίεργο; Νιώθεις ρε»;      Κι άλλος ένας ζωντανός, γύρω στα 60, κλαίει κι αυτός. Δεν προλαβαίνω να τα μαζέψω και πέφτουν κι άλλα. Κλαίμε εμείς για σας, τρέχουμε εμείς για σας. Για σας, τα ζόμπι με τις ωτοασπίδες που αγχώνεστε να φτάσετε στη δουλειά σας. Που κοιτάνε παγωμένοι, που μπροστά στην απελπισία του άλλου μάθατε μόνο να παγώνετε. Δε σκεφτήκατε σε καμία στιγμή άραγε πως θα μπορούσατε να είστε εσείς στη θέση της; Δε ξέρω πως τα καταφέρνετε.

Βγαίνω από το μετρό. Θέλω να μιλήσω σε έναν ζωντανό. Τα λέω. Κλαίω. Πρώτα μια περιγραφή, μετά η στεναχώρια και τα δε θέλω να ζω εδώ, κωλοέλληνες. Εδώ, η ζωή δυσκολεύει. Νομίζεις πως θα την αντέξεις, από τη μία σκέφτεσαι πως εσύ πρέπει να συνεχίσεις να είσαι αυτός που θα βοηθήσεις τη γυναίκα που χάνεται και από την άλλη δεν αντέχεις άλλο να τους κοιτάς όλους αυτούς τους παγωμένους. Τους αδιάφορα παγωμένους.

Καθώς έμπαινα στο γραφείο, με έπιασα να φωνάζω σιωπηλά αυτά που δεν είπα στην 60άρα με το απαγορεύεται. Πόσα ‘’εσείς μας φέρατε ως εδώ’’ να επανέλαβα άραγε. Την ξέρω την κρίση πανικού. Είναι μια σκέτη φρίκη. Ωμή απελπισία που σου κόβει την ανάσα. Αυτό που σε πεθαίνει όμως δεν είναι αυτό. Θάνατος είναι αυτά τα εκατοντάδες όρθια και καθιστά ζόμπι που παρακολουθούσαν. Τα σώματα τους έχουν παγώσει από το θάνατο.  Η μόνη με ζεστό ακόμα χνώτο φώναζε «χάνομαι»  και 4-5 ζωντανοί της κρατούσαν το χέρι. Αυτοί, οι μόνοι ζεστοί.

 Πηγή: www.lifo.gr

Ενας Δανός περιγράφει τον Πειραιά

 

• 
  

• Προβολή φωτογραφίαςΔανός Υπ.Εξ.: Είμαστε σοφοί που δεν μπήκαμε ποτέ στο ευρώ!

 

βιβη βαρδαβα 

Βγαίνω από το τρένο στον όμορφο, παλιό σταθμό του Πειραιά, όπου ο ήλιος λάμπει και το φως του διαθλάται στα χρωματιστά αψιδωτά παράθυρα. Εδώ υπάρχει ένα ανθρωπομάνι οι πλανιώδιοι πωλητές έτοιμοι στην έξοδο μας καλωσορίζουν με ποικιλία από τσάντες Gucci και γιαλιά ηλίου - φυσικά "μαϊμούδες", γράφει ο φωτογράφος Ture Andersen που ήρθε στον Πειραιά για να τον φωτογραφίσει.

Γράφει ο Andersen:

Είναι παράνομοι μετανάστες που δοκιμάζουν την τύχη τους ως πλανόδιοι πωλητές, μ΄όλη την πλούσια πραμάτεια τους απλωμένη σε μιά κουβέρτα, που γρήγορα μεταμορφώνεται σε σάκκο ο οποίος ρίχνεται στην πλάτη μόλις φανεί η αστυνομία. Είναι όμως καλό το μέρος από εμπορική άποψη, γιατί όλοι όσοι ταξιδεύουν πρέπει να περάσουν από το σημείο αυτό για να ανέβουν στην στενή γέφυρα πεζών και να πάνε στο καράβι τους. Οι πιο πολλοί ταξιδιώτες περνούν από τον Πειραιά για να συνεχίσουν τα ταξίδια τους στην καταπληκτική αυτή χώρα.

Πρέπει να βρω τον δρόμο για το παλιό λιμάνι Ζέα -30 λεπτά με τα πόδια από τον σταθμό-. Καθ'οδόν περνάω από την πολύχρωμη αγορά ψαριών, φρούτων και λαχανικών, τη γεμάτη κόσμο που ψωνίζει και ακολουθώ έναν από τους ολόισιους δρόμους του Πειραιά. Τα κτήρια χαρακτηρίζονται από την ανιαρή αρχιτεκτονική των μέσω του περασμένου αιώνα, αλλά εδώ κι εκεί αναδύονται μακρά αρχιτεκτονικά μαργαριτάρια, σπιτάκια από το τέλος του 19ου αιώνα, τότε που δημιουργήθηκε ο νέος Πειραιάς. Τα κτήρια όμως αυτά είναι συχνά σε τόσο κακή κατάσταση που στηρίζονται από ξύλινα δοκάρια και καλύπτονται από ένα πράσινο δίκτυ. Το μεγαλύτερο μέρος του Πειραιά κτίστηκε προς τα τέλη του 19ου αιώνα βάσει του αρχαίου ρυμοτομικού συστήματος του Ιπποδάμου.

Θα συναντήσω τον Μπγιορν Λοβέν που διευθύνει το αρχαιολογικό πρόγραμμα Zea Habour Project.
Ο Μπγιόρν ενθουσιασμένος διηγείται για το έργο αυτό που εκτυλίσσεται τα τελευταία χρόνια, για την χαρτογράφηση, με λίγα λόγια, και την αναστήλωση σε σχέδια τριών διαστάσεων των αρχαίων νεώσοικων που είχαν κτιστεί ο ένας δίπλα στον άλλον κατά μήκος του φυσικού λιμανιού Ζεα. Σήμερα δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα από τους νεώσοικους, παρά μόνο κατάλοιπα των θεμελίων, λαξευτά στο βράχο, μισό μέτρο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το αρχαίο λιμάνι σήμερα έχει γίνει μαρίνα για τους πλουσίους της Ελλάδας.

Με αφορμή το αρχαιολογικό έργο στη Ζέα, εμπνέομαι για τη μέλλουσα φωτογραφική μου εργασία. Αρχίζω να ερευνώ το τμήμα αυτό της πόλης που είναι γεμάτο αντιθέσεις. Πλούσιος/φτωχός, όμορφο/άσχημο, θόρυβος και γαλήνη συγχρόνως.

Προσπαθώ να φανταστώ πώς ήταν η περιοχή αυτή του λιμανιού της Ζέας στην αρχαιότητα, ένα τεράστιο λιμάνι με τα καλύτερα πολεμικά πλοία εκείνης της εποχής και κέντρο όλου του εμπορίου από και προς την Ευρώπη.

Και στις μέρες μας ο Πειραιάς είναι ένα δραστήριο λιμάνι, ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης και κόμβος διακομιδής με εκατομμύρια ταξιδιωτών από και προς το λιμάνι. Επικοινωνώ με τα ναυπηγεία για να πάρω άδεια επιτόπιας φωτογράφησης. Παρουσιάζω την ιδέα μου να αποτυπώσω τους σύγχρονους εργάτες των ναυπηγείων σε αντίστιξη με τους αρχαίους ναυπηγούς στους νεώσοικους της Ζέας. Ο σκοπός είναι ξεκάθαρος να αποτυπώσω τους σημερινούς εργάτες ναυπηγείων και το περιβάλλον τους. Έφερα ένα άσπρο σεντόνι από το Ινστιτούτο, το οποίο θα χρησιμοποιούσα ως φόντο για τα πορτραίτα μου, τεχνική που έχω ξαναχρησιμοποιήσει, για να δημιουργήσω όσο το δυνατόν, ηρεμία γύρω από το άτομο του οποίου κάνω το πορτραίτο.

Κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη των εργατών του ναυπηγείου και το έργο μου ξεκίνησε. Τις επόμενες μέρες επισκέφτηκα και άλλα, μικρότερα ναυπηγεία και ερεύνησα και όλη την περιοχή γύρω από την Ζέα.



Ο Ture Andersen γεννήθηκε το 1974 στο Lyngby της Δανίας. Σπούδασε διαφημιστική φωτογραφία σε Σχολή της Κοπεγχάγης από όπου αποφοίτησε το 1995. Την περίοδο 1996-1998 έζησε και εργάστηκε ως φωτογράφος στη Νέα Υόρκη. Από το 1999 ασχολείται με φωτογραφία ντοκιμαντερ και αργότερα ίδρυσε το OURO, ένα δανέζικο φερυμπώτ που έχει μετατραπεί σε πλωτό δημιουργικό στούντιο που ασχολείται με οπτικές ιδέες, φωτογραφία και τέχνη.

Από το 1994 εκθέτει την δουλειά του στη Δανία σε προσωπικές αλλά και ομαδικές εκθέσεις, με φωτογραφίες από τον Καναδά, το Λαντάκ (Μικρό Θιβέτ), τη Νέα Υόρκη, την Κούβα, την Γροιλανδία και αλλού. Έχει συμμετάσχει και σε κινηματογραφικά έργα. Εκδίδει το 2009 το φωτογραφικό άλμπουμ Για την Γροιλανδία.

Περισσότερο οπτικό υλικό και πληροφορίες για τα έργα του μπορείτε να δείτε στο www.tureandersen.dk

ΒΙΝΤΕΟ: Η στιγμή της επέμβασης των αστυνομικών με τη μπουλντόζα στην Ι.Μ. Εσφιγμένου | Άγιον Όρος - Dogma.gr

ΒΙΝΤΕΟ: Η στιγμή της επέμβασης των αστυνομικών με τη μπουλντόζα στην Ι.Μ. Εσφιγμένου
 | Άγιον Όρος

 - Dogma.gr

Προς «αδέκαστους δικαστές»… Η βία εναντίον σας θα είναι παράνομη;
Στις7/22/2013 03:02:00 μ.μ.

Αγαπητά blogs,
απευθύνομαι σ΄ εσάς γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανένα άλλο μέσο ή θεσμός που δεν είναι κάτω από τον σκληρό έλεγχο της δικαστικής και κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Μέσω, λοιπόν, των blogs απευθύνομαι στους επονομαζόμενους δικαστές και αναρωτιέμαι αν η όποια αντίδραση για επιβίωση θα είναι βία.

Για ένα δάνειο 10.000 ευρώ, η κυρία «δικαστής» κατόπιν αίτησης της «ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία “ΤΡΑΠΕΖΑ ΓΙΟΥΡΟΜΠΑΝΚ ΕΡΓΚΑΣΙΑΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ”», χωρίς καν να κληθώ να παρουσιάσω τις απόψεις μου (δηλαδή ότι εδώ και ένα χρόνο έχω ζητήσει από την τράπεζα αναλυτικά στοιχεία για τα ποσά που ήδη έχω καταβάλλει και με έχουν γράψει εκεί που όλοι κατανοείτε), «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ» (στο όνομα του Λαού αποφάσισε η δικαστής και δεν νοιώθει ντροπή ΚΑΙ κοιμάται με ήσυχη συνείδηση!), «δίνεται εντολή προς όλους τους Εισαγγελείς … και προς όλους τους Διοικητές και άλλους Αξιωματικούς Δημόσιας Δύναμης να βοηθήσουν στην εκτέλεση της Διαταγής Πληρωμής…», που κατά παράδοξο τρόπο από τα 10.000 ευρώ δεν έχουν αφαιρεθεί τα ποσά που για 5 χρόνια έχω καταβάλει και… τώρα είναι 11.000 ευρώ!

Τελικώς οι δικαστές είναι υπάλληλοι των τραπεζών ή...
ασκούν έργο (λειτούργημα το λένε... χωρίς ντροπή!!!) απόδοσης δικαιοσύνης;
Η κυρία δικαστής όταν αποφάσισε «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ», αναρωτήθηκε μήπως αυτός που καταδίκασε έχει πληρώσει 6.500 ευρώ και μετά την απόλυσή του, την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (δηλαδή πληρώνει ιατρικές επισκέψεις, φάρμακα, παιδικά εμβόλια κ.λπ.), την ανάγκη να ψάχνει τροφή για τα παιδιά του δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτό που αποφάσισε «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ»;

Αν πετύχω μπροστά μου την δικαστίνα ή εμφανιστεί “Διοικητής ή Αξιωματικός Δημόσιας Δύναμης” και θα πρέπει να εκτελέσουν την εντολή που οι αθεόφοβη εξέδωσε «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ», ποια δική μου αντίδραση δεν θα είναι βία;
Να αφήσω τα παιδιά μου χωρίς γάλα;
Να αποδεχτώ να με χώσουν σε μια φυλακή και να αφήσω τη χειμαζόμενη οικογένεια μου, τα παιδιά μου να λένε ότι ο πατέρας τους είναι στη φυλακή;

Να αυτοκτονήσω;
Κι αν οπλίσω την κυνηγητική καραμπίνα -ΝΟΜΙΜΗ με άδεια «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ»- και πάρω μαζί μου τον «αδέκαστο δικαστή» ή όποιον θελήσει να περιορίσει την ελευθερία μου, θα είναι βία;
Θα δικαστώ για όλα αυτά στο «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ»;
Να ρωτάω κι αναρωτιέμαι… γιατί το μυαλό μου τριβολίζει!

Υ.Γ. Ενδιαφέρον θα έχει το ποιοι θα τολμήσουν να δημοσιοποιήσουν τους προβληματισμούς μου…

✪ ΜΠΛΟΓΚΑΡΙΣΜΕΝΟΣ ✪: ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟΣ / ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ - An underground world / Elias Petropoulos

✪ ΜΠΛΟΓΚΑΡΙΣΜΕΝΟΣ ✪: ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟΣ / ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

 - An underground world / Elias Petropoulos

Το Θαύμα....

Το Θαύμα (με υπότιτλους)

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία του Ρώσικου κινηματογράφου... Δείτε την.

http://youtu.be/i-CYDC8HPKo

Νεκρός από «άγνωστα αίτια» ο διάσημος χάκερ Μπάρναμπι Τζακ | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα

Νεκρός από «άγνωστα αίτια» ο διάσημος χάκερ Μπάρναμπι Τζακ 



| TVXS - TV Χωρίς Σύνορα