Inside The Mafia: The Godfathers
- Documentary - YouTube
Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013
Ελευθεροι πολιορκημένοι
Κάποτε, ξέραμε τους ελεύθερους πολιορκημένους. Χθες, η πρωτεύουσα ήταν ένας τόπος ελεύθερων – αποκλεισμένων: ακόμα και οι πεζοί δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν στο κέντρο της πόλης. Στα μπλόκα η αστυνομία ρωτούσε γιατί και προς τα πού μετακινούνται. Ούτε και περπατώντας δεν μπορούσαν να κινηθούν στην πόλη τους…
Κάποτε, το να μεταβάλλεται μια πόλη σε έρημο ήταν μια μορφή αντίστασης, ένας τρόπος αποδοκιμασίας σε πολύ συγκεκριμένες στιγμές.
Όμως η έρημος στην οποία μεταβλήθηκε χθες η Αθήνα για να υποδεχθεί τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγανγκ Σόιμπλε δεν ήταν αυτό: ήταν, αντίθετα, έρημος που εκφράζει έναν τόπο στον οποίο η ηγέτιδα τάξη του έχει απολέσει τους βασικούς δεσμούς αναφοράς με το ρόλο και κάθε στοιχειώδη λειτουργία ή καθήκον της. Εκφράζει μια χώρα που έχει πλέον αποφασίσει να αυτοκαταργηθεί.
Χθες ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ήρθε, είδε και απήλθε ευτυχής από την Αθήνα: η ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να του αρθρώσει λέξη για τίποτα, όπως ακριβώς ο κ. Σόιμπλε είχε απαιτήσει πριν έρθει.
'Εγινε δεκτός με δουλικότητα πρωτοφανή, που είναι απορίας άξιον πώς δεν έκανε τους οικοδεσπότες του να κοκκινίζουν. Κι αυτό δεν αφορά τόσο στα αδιανόητα μέτρα ασφαλείας και στους περιορισμούς, όσο στο πώς επέβαλε ανοιχτά, δημόσια και εκ των προτέρων μια αυτολογοκρισία που δεν ταιριάζει σε κυβερνήτες έστω και πτωχευμένης χώρας.
Ηταν φυσικά θλιβερό να ακούει κανείς τον Σόιμπλε σε ύφος διατάγματος να λέει ότι ήρθε επειδή τον κάλεσε ο πρωθυπουργός (κάρφωμα…) για να δείξει ότι μας έχει εμπιστοσύνη, ότι πρέπει να ξεχάσουμε το κούρεμα αν θέλουμε το καλό μας και να μην «κινδυνεύσουμε», ότι αν τολμήσουμε να πούμε λέξη θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα και ότι θα δει και αν χρειαστούν και άλλα μέτρα το 2014… Και μετά σιωπή…
Σε αυτή την ερημιά, η μόνη «ζωντάνια» ερχόταν από μία Βουλή απελπιστικά τραγική, όπου είχαν ανοίξει οι οχετοί και δεν έλεγαν να κλείσουν…
Και μέσα στην καθολική απαξίωση μιας ασπόνδυλης πλέον Ελλάδας, μια λέξη που πριν από ενάμιση χρόνο μονοπωλούσε την πολιτική ζωή ερχόταν τώρα θολή και απόμακρη, πραγματικά ακατανόητη, στο μυαλό: «επαναδιαπραγμάτευση».
Ηταν μια λέξη – σημαία πίσω από την οποία στοιχήθηκαν πολλά.
Τελικά, ήταν εντελώς κενή περιεχομένου: όπως ήρθε, έτσι έφυγε.
Και χθες ήταν φυσικό η εκκωφαντική κενότητά της να αντηχεί μέσα από τις εικόνες μιας τέτοιας πρωτοφανούς αυτολογοκρισίας, μιας κυβέρνησης που έχει αποδεχθεί ότι δεν έχει πια το δικαίωμα όχι να διαφωνεί, αλλά ούτε καν να μιλά όταν της το απαγορεύουν μέσα στην ίδια της την έδρα: στην πρωτεύουσα μιας χώρας που δεν υπάρχει πια…
Κάποτε, το να μεταβάλλεται μια πόλη σε έρημο ήταν μια μορφή αντίστασης, ένας τρόπος αποδοκιμασίας σε πολύ συγκεκριμένες στιγμές.
Όμως η έρημος στην οποία μεταβλήθηκε χθες η Αθήνα για να υποδεχθεί τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγανγκ Σόιμπλε δεν ήταν αυτό: ήταν, αντίθετα, έρημος που εκφράζει έναν τόπο στον οποίο η ηγέτιδα τάξη του έχει απολέσει τους βασικούς δεσμούς αναφοράς με το ρόλο και κάθε στοιχειώδη λειτουργία ή καθήκον της. Εκφράζει μια χώρα που έχει πλέον αποφασίσει να αυτοκαταργηθεί.
Χθες ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ήρθε, είδε και απήλθε ευτυχής από την Αθήνα: η ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να του αρθρώσει λέξη για τίποτα, όπως ακριβώς ο κ. Σόιμπλε είχε απαιτήσει πριν έρθει.
'Εγινε δεκτός με δουλικότητα πρωτοφανή, που είναι απορίας άξιον πώς δεν έκανε τους οικοδεσπότες του να κοκκινίζουν. Κι αυτό δεν αφορά τόσο στα αδιανόητα μέτρα ασφαλείας και στους περιορισμούς, όσο στο πώς επέβαλε ανοιχτά, δημόσια και εκ των προτέρων μια αυτολογοκρισία που δεν ταιριάζει σε κυβερνήτες έστω και πτωχευμένης χώρας.
Ηταν φυσικά θλιβερό να ακούει κανείς τον Σόιμπλε σε ύφος διατάγματος να λέει ότι ήρθε επειδή τον κάλεσε ο πρωθυπουργός (κάρφωμα…) για να δείξει ότι μας έχει εμπιστοσύνη, ότι πρέπει να ξεχάσουμε το κούρεμα αν θέλουμε το καλό μας και να μην «κινδυνεύσουμε», ότι αν τολμήσουμε να πούμε λέξη θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα και ότι θα δει και αν χρειαστούν και άλλα μέτρα το 2014… Και μετά σιωπή…
Σε αυτή την ερημιά, η μόνη «ζωντάνια» ερχόταν από μία Βουλή απελπιστικά τραγική, όπου είχαν ανοίξει οι οχετοί και δεν έλεγαν να κλείσουν…
Και μέσα στην καθολική απαξίωση μιας ασπόνδυλης πλέον Ελλάδας, μια λέξη που πριν από ενάμιση χρόνο μονοπωλούσε την πολιτική ζωή ερχόταν τώρα θολή και απόμακρη, πραγματικά ακατανόητη, στο μυαλό: «επαναδιαπραγμάτευση».
Ηταν μια λέξη – σημαία πίσω από την οποία στοιχήθηκαν πολλά.
Τελικά, ήταν εντελώς κενή περιεχομένου: όπως ήρθε, έτσι έφυγε.
Και χθες ήταν φυσικό η εκκωφαντική κενότητά της να αντηχεί μέσα από τις εικόνες μιας τέτοιας πρωτοφανούς αυτολογοκρισίας, μιας κυβέρνησης που έχει αποδεχθεί ότι δεν έχει πια το δικαίωμα όχι να διαφωνεί, αλλά ούτε καν να μιλά όταν της το απαγορεύουν μέσα στην ίδια της την έδρα: στην πρωτεύουσα μιας χώρας που δεν υπάρχει πια…
Γιώργος Μαλούχος
Το ΒΗΜΑ
Καραμανλής Κώστας Αχ.*
«Η κρίσιμη ιδεολογική μάχη και η
τρόικα»
Στη χώρα μας, παράλληλα με την
οικονομική και κοινωνική κρίση που πιέζει αφόρητα την πλειονότητα των πολιτών,
μαίνεται και μια καθοριστική για το μέλλον ιδεολογική μάχη: από τη μία
βρισκόμαστε όσοι επιχειρηματολογούμε υπέρ της ευρωπαϊκής συνέχειας της χώρας,
του εξορθολογισμού του κράτους και της αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της
χώρας. Κι από την άλλη, ιδίως στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος, όσοι
ουσιαστικά αρνούνται την ανάγκη να αλλάξουμε όσα μας οδήγησαν ως εδώ, θέλουν με
τα ψέματα να συντηρήσουν ένα αποτυχημένο μεγάλο κράτος και για τα πάντα
κατηγορούν αποκλειστικά «τους ξένους», δηλαδή τους ευρωπαίους εταίρους μας.
Δυστυχώς, αυτή η ετερόκλητη δεύτερη
κατηγορία κάποιες φορές βρίσκει έναν
απρόσμενο σύμμαχο: τους ίδιους τους πιστωτές μας, που δείχνουν εμμονή σε
υπερβολικές και ακραίες θέσεις και έτσι οδηγούν πολλούς Ελληνες στην αγκαλιά
των κάθε λογής λαϊκιστών που προκρίνουν την αυτοκαταστροφή της χώρας. Πιο
πρόσφατο, αλλά και οδυνηρά χαρακτηριστικό, παράδειγμα, η εμμονή της τρόικας να
καταργηθούν χωρίς σχέδιο υπηρεσίες και θεσμοί και να γίνουν τυφλές απολύσεις.
Ιδανικά, όλα αυτά έπρεπε και μπορούσαν να έχουν γίνει ήδη από το 2010, αντί για την πιο «εύκολη» τεχνικά λύση των συνεχών μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις. ‘Ομως δεν έγινε τότε. ‘Οπως, κακά τα ψέματα, δεν ξεκίνησε τέτοια ουσιαστική διαδικασία ούτε με τον προηγούμενο αρμόδιο υπουργό της παρούσας κυβέρνησης. Κι έτσι φτάσαμε στο παρά πέντε να αναλαμβάνει ένας υπουργός που αν μη τι άλλο φαινόταν να έχει τη διάθεση και την ικανότητα να προχωρήσει μια τέτοια ορθολογική κρίση - αρκεί να είχε τον χρόνο. Γιατί απλούστατα, όσος χρόνος κι αν έχει χαθεί, σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία πρώτα πρέπει να αξιολογείται το δημοσιοϋπαλληλικό προσωπικό και μετά να αποφασίζεται ποιος μένει και ποιος φεύγει...
Ναι, πρέπει να μειώσουμε δραστικά το
κράτος. Αλλά με σχέδιο και οργανωμένα, όχι με σπασμωδικές κινήσεις που οδηγούν
την κοινωνία σε σύγχυση και τους πολλούς Ελληνες στην αγκαλιά των καιροσκόπων
πολιτικών. Κι αυτές οι σπασμωδικές κινήσεις εκκινούν από την τρόικα, γιατί όταν
αυτή είναι άκαμπτη τότε η αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση ελάχιστα περιθώρια
κινήσεων έχει.
Σήμερα η Ελλάδα είναι ακόμα ζωντανή
και δίνει τη μάχη της ως μέλος της ευρωζώνης. ‘Ολοι αναγνωρίζουν τις μεγάλες
θυσίες του ελληνικού λαού και τη σημαντική προσπάθεια της παρούσας κυβέρνησης. ‘Ομως
το κόστος είναι μεγάλο: η χώρα μας βρίσκεται πλέον βυθισμένη στον έκτο χρόνο
οικονομικής ύφεσης. Η συρρίκνωση του ΑΕΠ μέσα σε αυτά τα χρόνια προσεγγίζει το
25%. ‘Εχουμε την υψηλότερη ανεργία στην ΕΕ και ιδίως η ανεργία των νέων ξεπερνά
το 60%. Η Αθήνα αλλά και άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας έχουν έντονο πρόβλημα
αστέγων, φαινόμενο πρωτόγνωρο για την ελληνική κοινωνία. Η Ελλάδα έχει καταστεί
το επίκεντρο της χειρότερης κρίσης καπιταλισμού από το Κραχ του Μεσοπολέμου...
Σε αυτό το περιβάλλον, είναι φυσικό
όλο και περισσότεροι να στρέφουν την ακοή τους προς τις φωνές ακραίων
λαϊκιστών. Η ιδεολογική μάχη μαίνεται και όσοι ενδιαφέρονται να την κερδίσουμε
πρέπει να καταλάβουν πως δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοια λάθη. Η τυφλή
προσπάθεια κάλυψης των μνημονιακών υποχρεώσεων, με ποσοτικά κριτήρια στο θέμα
των απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ενίσχυση
των πολιτικών άκρων και, άρα, στην τελική αποτυχία κάθε μεταρρυθμιστικής
προσπάθειας. Γιατί για να πετύχει η μεταρρυθμιστική προσπάθεια χρειάζεται τη
συμμαχία της κοινωνίας. Και αυτή εξασφαλίζεται μόνο όταν η πολιτική που
ασκείται δεν αντιφάσκει με την κοινή λογική.
O κ. Κώστας Αχ. Καραμανλής υπήρξε για μια 9 χρόνια (2004-2009) Πρωθυπουργός
της Ελλάδας… Φαίνεται, προς τιμή του, ότι προτιμά να το παραβλέπει και να το
αποσιωπεί, προφανώς συναισθανόμενος, ότι αυτή η θητεία του υπήρξε η αρχή του
‘’ξηλώματος του πουλόβερ’’, που άφησε την Ελλάδα ρακένδυτη και υπό νέα
Γερμανική Κατοχή…
ΤΟ ΑΓΧΟΣ !
Θέμα: NA ΘΥΜΑΣΑΙ !
Μία ψυχολόγος περπατούσε ανάμεσα στο κοινό της,
όση ώρα τους μιλούσε για την διαχείριση του άγχους.
Την στιγμή που ύψωσε ένα ποτήρι με
νερό, όλοι σκέφτηκαν ότι θα έκανε την κλασική ερώτηση "είναι μισογεμάτο ή
μισοάδειο;".
Αντί για αυτό όμως, εκείνη, με ένα
χαμόγελο στο πρόσωπο της, έκανε την ερώτηση: «Πόσο βαρύ είναι ένα ποτήρι με
νερό;»
Διάφορες απαντήσεις ακούστηκαν, με
διακύμανση από 100 ως 300 γραμμάρια.
Εκείνη απάντησε: «Το απόλυτο βάρος του δεν έχει σημασία.
Εξαρτάται από το πόση ώρα το κρατάμε. Αν το κρατήσω για ένα λεπτό, δεν είναι
πρόβλημα. Αν το κρατήσω για μία ώρα, θα μου πονέσει ο ώμος. Αν το κρατήσω για
μία ημέρα, θα μουδιάσει ο ώμος μου και θα παραλύσω. Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του
ποτηριού δεν αλλάζει, αλλά όσο περισσότερο το κρατήσω τόσο πιο βαρύ θα γίνεται».
Και συνέχισε: «Τα άγχη και οι
ανησυχίες στη ζωή, είναι ακριβώς όπως αυτό το ποτήρι νερό. Αν τα σκέφτεστε λίγο
δεν θα συμβεί τίποτε. Αν τα σκέφτεστε κάπως παραπάνω, θα αρχίζουν να σας
ενοχλούν. Και αν τα σκέφτεστε συνεχώς, θα αισθανθείτε παράλυτοι - ανίκανοι να
κάνετε οτιδήποτε».
Να θυμάσαι να αφήνεις το ποτήρι κάτω!!
@radical30
Η συνάντηση Καψή-Μαλέλη απέναντι από το Χίλτον. Η πρόταση για την ΕΡΤ και ένας διάλογος φωτιά για Αλαφούζο, STAR και Τζούλια - Editor's choice - ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ
Η συνάντηση Καψή-Μαλέλη απέναντι από το Χίλτον.
Η πρόταση για την ΕΡΤ και ένας διάλογος φωτιά για Αλαφούζο, STAR και Τζούλια
- Editor's choice - ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ
Η πρόταση για την ΕΡΤ και ένας διάλογος φωτιά για Αλαφούζο, STAR και Τζούλια
- Editor's choice - ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)