WWI colour ep1 Catastrophe -
Video Dailymotion
Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014
Θανάσης Βέγγος
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ
radical30 στό Κυρ Nov 17, 2013 10:54 pm
_________________
radical30
radical30 στό Κυρ Nov 17, 2013 10:54 pm
Αφιέρωμα: http://youtu.be/LnY0CpUsH9U
Ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ένας έντιμος αγωνιστής της ζωής και ένας πηγαίος
καλλιτέχνης του θεάτρου και του σινεμά.... Είχε βεβαια και ένα τεράστιο κουσούρι:
ήταν αριστερός. Και το πλήρωσε με βασανιστήρια και εγκλεισμό στη Μακρόνησο, που τον έκαναν ακόμη καλύτερο άνθρωπο. Ψυχή βαθειά.
Ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ένας έντιμος αγωνιστής της ζωής και ένας πηγαίος
καλλιτέχνης του θεάτρου και του σινεμά.... Είχε βεβαια και ένα τεράστιο κουσούρι:
ήταν αριστερός. Και το πλήρωσε με βασανιστήρια και εγκλεισμό στη Μακρόνησο, που τον έκαναν ακόμη καλύτερο άνθρωπο. Ψυχή βαθειά.
_________________
radical30
Η Τρούμπα του Πειραιά
Ένα βίντεο της "Μηχανής του Χρόνου" στη περιοχή της Τρούμπας στο Πειραιά, που αποτελούσε,
για πολλά χρόνια μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή, το επίκεντρο του αγοραίου έρωτα και του υπόκοσμου της εποχής...
http://youtu.be/Y42dPD_cC9Y
για πολλά χρόνια μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή, το επίκεντρο του αγοραίου έρωτα και του υπόκοσμου της εποχής...
http://youtu.be/Y42dPD_cC9Y
Τσίπρας: Να τερματιστεί η λιτότητα
Τσίπρας: Να τερματιστεί η λιτότητα, οδηγεί την Ευρώπη σε αδιέξοδο
Βέλη κατά Σουλτς: Θέλει να είναι ο προτιμητέος υποψήφιος της Μέρκελ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: πριν 15'
«Η Ελλάδα και η Ευρώπη χρειάζονται ένα
new deal» επισημαίνει ο κ. Τσίπρας, επιχειρηματολογώντας ότι πάνω από
το 98% των 240 δισ. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα σε δάνεια διάσωσης, από το
2010, έχουν διατεθεί για προηγούμενα δάνεια και για να ενισχυθούν οι
χρεωμένες τράπεζες της χώρας
Αθήνα
«Η λιτότητα οδήγησε την Ευρώπη σε αδιέξοδο» δηλώνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν Αλέξης Τσίπρας στο
Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων και ζητά τον άμεσο τερματισμό της, την
επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής συμφωνίας και την αναδιάρθρωση του
ελληνικού χρέους, «ώστε να καταστεί βιώσιμο και να ανοίξει ο δρόμος για την επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη». Διευκρινίζει πάντως, ότι δεν είναι στις προθέσεις του, μονομερείς ενέργειες.
«Η Ελλάδα και η Ευρώπη χρειάζονται ένα new deal» επισημαίνει ο κ. Τσίπρας, επιχειρηματολογώντας ότι πάνω από το 98% των 240 δισ. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα σε δάνεια διάσωσης, από το 2010, έχουν διατεθεί για προηγούμενα δάνεια και για να ενισχυθούν οι χρεωμένες τράπεζες της χώρας.
«Είναι μύθος ότι τα χρήματα που δανείστηκε η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση διοχετεύθηκαν και επενδύθηκαν στην πραγματική οικονομία» τονίζει και προσθέτει ότι «το ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ και η ανεργία έχουν ανεβεί αντί να κατεβούν, μετά τα προγράμματα διάσωσης». Τάσσεται δε, υπέρ της διοργάνωσης Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το Χρέος, ανάλογης με τη Διάσκεψη του Λονδίνου του 1953, η οποία ελάφρυνε το χρέος της μεταπολεμικής Γερμανίας.
Ο ίδιος, ωστόσο, διευκρινίζει ότι δεν είναι στις προθέσεις του «μονομερείς ενέργειες σε ό,τι αφορά το χρέος» και τονίζει ότι «θα ενεργήσουμε μονομερώς, μόνον εφόσον αναγκαστούμε -πιστεύουμε ότι μπορούμε να βρούμε λύση, η οποία θα είναι βιώσιμη και εποικοδομητική για όλες τις πλευρές».
Απευθυνόμενος μάλιστα στον Γερμανό φορολογούμενο, ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει: «Έχω μεγάλο σεβασμό για τον γερμανό φορολογούμενο -το μήνυμά μου προς αυτόν είναι ότι κινδυνεύει να βάζει το χέρι του στην τσέπη ξανά και ξανά, εάν αυτά τα προγράμματα λιτότητας συνεχιστούν, αφού δεν έχουν αποτέλεσμα».
Κριτική στην Άνγκελα Μέρκελ
Ο Αλέξης Τσίπρας ασκεί κριτική στην Άνγκελα Μέρκελ για το ρόλο της στην κρίση χρέους, σημειώνοντας ότι οι πράξεις της ωφέλησαν τελικά τις τράπεζες της χώρας της. «Η Γερμανία εξοικονόμησε σε καταβολές τόκων περίπου 40 δισ. ευρώ από την απότομη και σημαντική πτώση των αποδόσεων στα γερμανικά ομόλογα αναφοράς κατά τη διάρκεια της κρίσης και φυσικά, δεν είναι ο μέσος Γερμανός φορολογούμενος που έχει ωφεληθεί από αυτό, αλλά μάλλον οι τράπεζες και η ελίτ» επισημαίνει και αναφέρει ότι η στρατηγική της κ. Μέρκελ είναι κοντόφθαλμη, καθώς περιλαμβάνει «μακροπρόθεσμα, τον κίνδυνο της διάλυσης της Ευρώπης και της ευρωζώνης».
«Η σημερινή Ευρώπη της λιτότητας ανακατανέμει τον πλούτο σε μια μειοψηφία και τον φόβο στην πλειοψηφία... η λιτότητα έχει οδηγήσει την Ευρώπη σε αδιέξοδο και πρέπει να τερματιστεί άμεσα» δηλώνει, χαρακτηριστικά και υποστηρίζει ότι «η λιτότητα έχει διχάσει περαιτέρω την Ευρώπη σε έναν Βορρά- πιστωτή και έναν Νότο-οφειλέτη και αποτελεί απειλή για το μέλλον της Ευρώπης».
Ο κ. Τσίπρας ζητά ακόμη «να επικεντρωθούμε στην επανίδρυση μιας ενωμένης Ευρώπης, η οποία θα έχει αλληλεγγύη, κοινωνική συνοχή και δημοκρατία», ενώ, αναφερόμενος στην υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξηγεί ότι «θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά με μια πολιτική προοπτική για την Ευρώπη, η οποία θα επαναφέρει την αισιοδοξία, την ασφάλεια και την ελπίδα στους ανθρώπους της Ευρώπης».
Βέλη κατά Σουλτς
Σχολιάζοντας πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και υποψηφίου των Σοσιαλδημοκρατών για την προεδρία της Κομισιόν Μάρτιν Σουλτς, περί συνευθύνης των 28 αρχηγών των κρατών-μελών για τις αποφάσεις που λαμβάνει ομόφωνα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και όχι αποκλειστική ευθύνη της κ. Μέρκελ, ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει έκπληκτος και σημειώνει:
«Είναι ο κ. Σουλτς ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών ή υποψήφιος της κυρίας Μέρκελ και του CDU; Στη συνέντευξή του, ο κ. Σουλτς μου έδωσε την εντύπωση ότι εξέφρασε δημοσίως την επιθυμία του να είναι ο προτιμητέος υποψήφιος της κ. Μέρκελ για την Ευρώπη. Το ερώτημα είναι εάν η κοινωνική βάση των Σοσιαλδημοκρατών συμμερίζεται αυτή την επιθυμία».
Διερωτάται δε αν «θέλουν οι απλοί ψηφοφόροι του SPD την κυρία Μέρκελ ανεξέλεγκτη στην Ευρώπη ή μια Ευρώπη του δημοκρατικού αντίβαρου στην αλαζονεία και την αυθαιρεσία του νεοφιλελευθερισμού» και προσθέτει ότι μια συμμαχία του κ. Σουλτς με την κ. Μέρκελ θα εγγυάτο μόνο συνέχιση της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας.
«Απευθυνόμαστε στον απλό Γερμανό πολίτη, ο οποίος δίνει την ψήφο του, παραδοσιακά, στο SPD: τον προτρέπουμε να πάει, στις εκλογές της 25ης Μαΐου, στις κάλπες και να δώσει την ψήφο του στην ευρωπαϊκή αριστερά, ώστε να δώσει έτσι το μήνυμα της ελπίδας και της αλλαγής».
«Ανερχόμενο αστέρι»
Σε σχόλιό του το DPA περιγράφει τον Αλέξη Τσίπρα ως «το ανερχόμενο αστέρι της ευρωπαϊκής αριστεράς», αναφέρει ότι είναι πολιτικός μηχανικός και ότι γεννήθηκε τρεις μέρες μετά την πτώση της χούντας, ενώ σημειώνει ότι η υποψηφιότητά του για την προεδρία της Κομισιόν έρχεται «σε ένα κομβικό σημείο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά γενικά για την Ευρώπη».
«Αναλυτές προβλέπουν αντίδραση των ψηφοφόρων και έκφραση του ευρωσκεπτικισμού στις ευρωεκλογές του Μαΐου, που θα μπορούσε τελικά να αλλάξει την κατεύθυνση και την ατζέντα της πολιτικής της ΕΕ για τα επόμενα πέντε χρόνια» αναφέρει το τηλεγράφημα και προσθέτει: «Τα παραδοσιακά κόμματα κινδυνεύουν να υποστούν μεγάλες απώλειες, ενώ τα περιθωριακά κόμματα της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς ετοιμάζονται να επιτύχουν σημαντικά κέρδη, καθώς οι περικοπές των δημοσίων δαπανών και η φορολογία έχουν εξοργίσει τους ψηφοφόρους».
Αναφερόμενο ειδικά, στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα, το DPA εκτιμά ότι «η ψήφος αναμένεται να τιμωρήσει τον κυβερνητικό συνασπισμό, ο οποίος διαπραγματεύτηκε σκληρούς όρους με τους διεθνείς πιστωτές».
«Η Ελλάδα και η Ευρώπη χρειάζονται ένα new deal» επισημαίνει ο κ. Τσίπρας, επιχειρηματολογώντας ότι πάνω από το 98% των 240 δισ. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα σε δάνεια διάσωσης, από το 2010, έχουν διατεθεί για προηγούμενα δάνεια και για να ενισχυθούν οι χρεωμένες τράπεζες της χώρας.
«Είναι μύθος ότι τα χρήματα που δανείστηκε η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση διοχετεύθηκαν και επενδύθηκαν στην πραγματική οικονομία» τονίζει και προσθέτει ότι «το ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ και η ανεργία έχουν ανεβεί αντί να κατεβούν, μετά τα προγράμματα διάσωσης». Τάσσεται δε, υπέρ της διοργάνωσης Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το Χρέος, ανάλογης με τη Διάσκεψη του Λονδίνου του 1953, η οποία ελάφρυνε το χρέος της μεταπολεμικής Γερμανίας.
Ο ίδιος, ωστόσο, διευκρινίζει ότι δεν είναι στις προθέσεις του «μονομερείς ενέργειες σε ό,τι αφορά το χρέος» και τονίζει ότι «θα ενεργήσουμε μονομερώς, μόνον εφόσον αναγκαστούμε -πιστεύουμε ότι μπορούμε να βρούμε λύση, η οποία θα είναι βιώσιμη και εποικοδομητική για όλες τις πλευρές».
Απευθυνόμενος μάλιστα στον Γερμανό φορολογούμενο, ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει: «Έχω μεγάλο σεβασμό για τον γερμανό φορολογούμενο -το μήνυμά μου προς αυτόν είναι ότι κινδυνεύει να βάζει το χέρι του στην τσέπη ξανά και ξανά, εάν αυτά τα προγράμματα λιτότητας συνεχιστούν, αφού δεν έχουν αποτέλεσμα».
Κριτική στην Άνγκελα Μέρκελ
Ο Αλέξης Τσίπρας ασκεί κριτική στην Άνγκελα Μέρκελ για το ρόλο της στην κρίση χρέους, σημειώνοντας ότι οι πράξεις της ωφέλησαν τελικά τις τράπεζες της χώρας της. «Η Γερμανία εξοικονόμησε σε καταβολές τόκων περίπου 40 δισ. ευρώ από την απότομη και σημαντική πτώση των αποδόσεων στα γερμανικά ομόλογα αναφοράς κατά τη διάρκεια της κρίσης και φυσικά, δεν είναι ο μέσος Γερμανός φορολογούμενος που έχει ωφεληθεί από αυτό, αλλά μάλλον οι τράπεζες και η ελίτ» επισημαίνει και αναφέρει ότι η στρατηγική της κ. Μέρκελ είναι κοντόφθαλμη, καθώς περιλαμβάνει «μακροπρόθεσμα, τον κίνδυνο της διάλυσης της Ευρώπης και της ευρωζώνης».
«Η σημερινή Ευρώπη της λιτότητας ανακατανέμει τον πλούτο σε μια μειοψηφία και τον φόβο στην πλειοψηφία... η λιτότητα έχει οδηγήσει την Ευρώπη σε αδιέξοδο και πρέπει να τερματιστεί άμεσα» δηλώνει, χαρακτηριστικά και υποστηρίζει ότι «η λιτότητα έχει διχάσει περαιτέρω την Ευρώπη σε έναν Βορρά- πιστωτή και έναν Νότο-οφειλέτη και αποτελεί απειλή για το μέλλον της Ευρώπης».
Ο κ. Τσίπρας ζητά ακόμη «να επικεντρωθούμε στην επανίδρυση μιας ενωμένης Ευρώπης, η οποία θα έχει αλληλεγγύη, κοινωνική συνοχή και δημοκρατία», ενώ, αναφερόμενος στην υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξηγεί ότι «θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά με μια πολιτική προοπτική για την Ευρώπη, η οποία θα επαναφέρει την αισιοδοξία, την ασφάλεια και την ελπίδα στους ανθρώπους της Ευρώπης».
Βέλη κατά Σουλτς
Σχολιάζοντας πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και υποψηφίου των Σοσιαλδημοκρατών για την προεδρία της Κομισιόν Μάρτιν Σουλτς, περί συνευθύνης των 28 αρχηγών των κρατών-μελών για τις αποφάσεις που λαμβάνει ομόφωνα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και όχι αποκλειστική ευθύνη της κ. Μέρκελ, ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει έκπληκτος και σημειώνει:
«Είναι ο κ. Σουλτς ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών ή υποψήφιος της κυρίας Μέρκελ και του CDU; Στη συνέντευξή του, ο κ. Σουλτς μου έδωσε την εντύπωση ότι εξέφρασε δημοσίως την επιθυμία του να είναι ο προτιμητέος υποψήφιος της κ. Μέρκελ για την Ευρώπη. Το ερώτημα είναι εάν η κοινωνική βάση των Σοσιαλδημοκρατών συμμερίζεται αυτή την επιθυμία».
Διερωτάται δε αν «θέλουν οι απλοί ψηφοφόροι του SPD την κυρία Μέρκελ ανεξέλεγκτη στην Ευρώπη ή μια Ευρώπη του δημοκρατικού αντίβαρου στην αλαζονεία και την αυθαιρεσία του νεοφιλελευθερισμού» και προσθέτει ότι μια συμμαχία του κ. Σουλτς με την κ. Μέρκελ θα εγγυάτο μόνο συνέχιση της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας.
«Απευθυνόμαστε στον απλό Γερμανό πολίτη, ο οποίος δίνει την ψήφο του, παραδοσιακά, στο SPD: τον προτρέπουμε να πάει, στις εκλογές της 25ης Μαΐου, στις κάλπες και να δώσει την ψήφο του στην ευρωπαϊκή αριστερά, ώστε να δώσει έτσι το μήνυμα της ελπίδας και της αλλαγής».
«Ανερχόμενο αστέρι»
Σε σχόλιό του το DPA περιγράφει τον Αλέξη Τσίπρα ως «το ανερχόμενο αστέρι της ευρωπαϊκής αριστεράς», αναφέρει ότι είναι πολιτικός μηχανικός και ότι γεννήθηκε τρεις μέρες μετά την πτώση της χούντας, ενώ σημειώνει ότι η υποψηφιότητά του για την προεδρία της Κομισιόν έρχεται «σε ένα κομβικό σημείο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά γενικά για την Ευρώπη».
«Αναλυτές προβλέπουν αντίδραση των ψηφοφόρων και έκφραση του ευρωσκεπτικισμού στις ευρωεκλογές του Μαΐου, που θα μπορούσε τελικά να αλλάξει την κατεύθυνση και την ατζέντα της πολιτικής της ΕΕ για τα επόμενα πέντε χρόνια» αναφέρει το τηλεγράφημα και προσθέτει: «Τα παραδοσιακά κόμματα κινδυνεύουν να υποστούν μεγάλες απώλειες, ενώ τα περιθωριακά κόμματα της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς ετοιμάζονται να επιτύχουν σημαντικά κέρδη, καθώς οι περικοπές των δημοσίων δαπανών και η φορολογία έχουν εξοργίσει τους ψηφοφόρους».
Αναφερόμενο ειδικά, στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα, το DPA εκτιμά ότι «η ψήφος αναμένεται να τιμωρήσει τον κυβερνητικό συνασπισμό, ο οποίος διαπραγματεύτηκε σκληρούς όρους με τους διεθνείς πιστωτές».
Περί τρομοκρατίας...
Τρομοκράτες με όπλο τους φόρους , κατηγορούν τρομοκράτες με όπλο την επανάσταση, που κατηγορούν με την σειρά τους τρομοκράτες με όπλο το χρήμα και όλοι αυτοί μαζί, κατηγορούν τρομοκράτες με όπλο την χειροβομβίδα (ή ότι άλλο)... Ποιοι σκοτώνουν περισσότερους ;
Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό ''κεφάλα''...λέει ο σοφός λαός και προσπαθεί να επιβιώσει απο τον κάθε λογής τρομοκράτη...
@radical30
Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό ''κεφάλα''...λέει ο σοφός λαός και προσπαθεί να επιβιώσει απο τον κάθε λογής τρομοκράτη...
Δημόσια Ραδιοφωνία Τηλεόραση - Αρχείο
Μανώλης Αναγνωστάκης
Ο ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ μιλάει για τις επιδράσεις που δέχτηκε από τους εκφραστές της μοντέρνας ποίησης, καταθέτει την άποψή του για τη χρήση της ομοιοκαταληξίας στην ελληνική ποίηση, θυμάται την πρώτη του απόπειρα να γράψει σε μοντέρνο ύφος και την πρώτη του δημοσίευση το 194Ο στην εφημερίδα ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, την πρώτη όπως ο ίδιος αποκαλεί "σοβαρή" δημοσίευσή του στα ΠΕΙΡΑΪΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ και κάνει λόγο για την πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο ΕΠΟΧΕΣ το 1945
Δημόσια Ραδιοφωνία Τηλεόραση - Αρχείο
Δημόσια Ραδιοφωνία Τηλεόραση - Αρχείο
Ξηρός: πιο χρήσιμος ως δραπέτης
Ξηρός: ένας χρήσιμος ελεύθερος...
Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
Κάθε φορά που οι «Ζορό» της ατομικής τρομοκρατίας ανακαλούνται στο προσκήνιο, τίθεται σε λειτουργία ο μηχανισμός της καθεστωτικής προπαγάνδας με στόχο να συκοφαντηθούν οι κομμουνιστές, οι αριστεροί, το εργατικό λαϊκό κίνημα ότι διατηρούν τάχα «σχέσεις» με τέτοιες πρακτικές. Το βλέπουμε ξανά στη υπόθεση Ξηρού. Ο οποίος, σημειωτέον, κάνει τηλεοπτικά διαγγέλματα όχι επί των ημερών κάποιας… κομμουνιστικής κυβέρνησης, αλλά επί κυβέρνησης της ΝΔ.
Με δεδομένο το ποιοί τρίβουν τα χέρια τους με την υπόθεση Ξηρού και σε ποιους ανήκουν οι μηχανές που δουλεύουν στο φουλ για να ξεράσουν ακόμα μια αφορά την θεωρία των «δύο άκρων», επαναλαμβάνουμε:
Η τρομοκρατία:
Πρώτον, λειτουργεί ως προβοκατόρικη καρικατούρα της οργανωμένης πάλης με σκοπό την υπονόμευση του λαϊκού κινήματος. Δεύτερον, υπηρετεί την επιλογή του συστήματος να συκοφαντηθεί κάθε εστία πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης και κοινωνικής αφύπνισης μέσα από τον ορυμαγδό της τρομο-υστερίας. Τρίτον, εξυπηρετεί, εξ αντικειμένου, την πολιτική της έντασης και της «δικαιολόγησης» μέτρων «νόμου και τάξης». Τέταρτον, ρίχνει λίπασμα στον παραληρηματικό φασιστικό λόγο, «θυματοποιεί» την κάθε λογής ακροδεξιά υστερία, αξιοποιείται σαν «νομιμοποιητικός» παράγοντας για την αποθέωση της καθεστωτικής αυθαιρεσίας. Πέμπτον, αποτελεί συμπαίκτη του συστημικού αυταρχισμού που επικαλείται το πλαστό δίλημμα «ελευθερία ή ασφάλεια» με θύμα τις προσωπικές και κοινωνικές ελευθερίες, τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα. Έκτον, συνεπικουρεί εκείνη την πολιτική «ασφάλειας» που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των «προστατών», οι οποίοι ως άλλοι «λύκοι» εμφανίζονται σαν οι ενδεδειγμένοι να «φυλάνε» τα πρόβατα...
Ποια είναι όμως η «σχέση» της ατομικής τρομοκρατίας με το εργατικό, το λαϊκό, το επαναστατικό κίνημα, όχι μόνο πρακτικά, αλλά και θεωρητικά; Πως την αντιμετωπίζουν όλες οι πτέρυγες του επιστημονικού σοσιαλισμού, παρά τις αβυσσαλέες πολλές φορές διαφορές μεταξύ τους;
Ορίστε:
ΕΝΓΚΕΛΣ: «(...) Τούτη η παθιασμένη πυρετώδης φούρια, τούτο το πυροτέχνημα των δολοφονιών, που δεν έχουν κανένα νόημα, και, αν το καλοκοιτάξεις, είναι πληρωμένες και μονταρισμένες απ' την αστυνομία, δεν μπορεί να μην ανοίξει τα μάτια ακόμα και του αστισμού για τον αληθινό χαρακτήρα αυτής της προπαγάνδας των φρενοβλαβών και βαλτών πρακτόρων(...)». (Φρ. Ένγκελς, επιστολή του προς τον Πάμπλο Ιγκλέσιας στη Μαδρίτη, Κ. ΜΑΡΞ - Φ. ΕΝΓΚΕΛΣ, Άπαντα, τ. 39, σελ. 223).
ΛΕΝΙΝ: «Η ‘‘Σβομποντα’’ προπαγανδίζει την τρομοκρατία σαν μέσο ‘‘διέγερσης’’ του εργατικού κινήματος, σαν μέσο που θα του δώσει ‘‘ισχυρή ώθηση’’. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς επιχείρημα που να αυτοαναιρείται τόσο χειροπιαστά! Προβάλει το ερώτημα: Τόσο λίγες είναι οι ασχήμιες στη ρώσικη ζωή, ώστε να χρειάζεται να εφευρεθούν ειδικά ‘‘διεγερτικά’’ μέσα; Και από το άλλο μέρος δεν είναι άραγε ολοφάνερο, πως όποιος δεν ευαισθητοποιείται και δεν μπορεί να συγκινηθεί ούτε κι από την ρώσικη αυθαιρεσία, αυτός θα βλέπει αδιάφορος, ‘‘σκαλίζοντας τη μύτη του’’ και τη μονομαχία της κυβέρνησης σε μια χούφτα τρομοκράτες;» (ΛΕΝΙΝ, «Ισκρα»,1/4/1902).
«Το συνέδριο αποκρούει κατηγορηματικά την τρομοκρατία, δηλαδή το σύστημα των πολιτικών εκτελέσεων μεμονωμένων προσώπων σαν μέθοδο πολιτικής πάλης τελείως ακατάλληλη... (γιατί) καλλιεργεί και στους ίδιους τους επαναστάτες και στον πληθυσμό γενικά τις πιο στραβές αντιλήψεις για τα καθήκοντα και τις μεθόδους πάλης ενάντια στην απολυταρχία». (ΛΕΝΙΝ, Άπαντα τ. 7, σελ. 249).
«(...) Οι μεμονωμένες απόπειρες δολοφονίας, σαν επαναστατική τακτική, είναι άσκοπες και επιζήμιες. Μόνο το μαζικό κίνημα μπορεί να θεωρηθεί σαν πραγματική πολιτική πάλη (...)». (ΛΕΝΙΝ, Άπαντα, τ. 40, σελ. 312).
ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ: «Έχει σημασία να τονίσουμε ότι ο αντάρτικος αγώνας είναι πάλη των μαζών, είναι πάλη του λαού: το αντάρτικο, σαν ένοπλος πυρήνας, είναι η αγωνιστική πρωτοπορία του λαού, η μεγάλη του δύναμη έχει τις ρίζες της στις μάζες του πληθυσμού (…). Η δολοφονία και ο τυφλός τερορισμός (τρομοκρατία) δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Είναι προτιμότερο να γίνεται μαζική δουλειά (…).Είμαστε ειλικρινά πεπεισμένοι ότι η τρομοκρατία είναι ένα αρνητικό όπλο, που δεν προσφέρει απολύτως ποτέ τα αναμενόμενα αποτελέσματα κι ότι μπορεί να απομακρύνει το λαό από ένα επαναστατικό κίνημα, αφού συνδέεται ολοκληρωτικά με αυτούς που επιδιώκουν ανθρώπινες απώλειες χωρίς προοπτική για τα προσδοκώμενα αποτελέσματα» (Τσε Γκεβάρα, «Ο Ανταρτοπόλεμος», εκδόσεις «Καρανάση»).
ΤΡΟΤΣΚΙ: «Η ατομική τρομοκρατία είναι ίσα - ίσα απαράδεκτη για μας γιατί ελαττώνει στις μάζες την ίδια την αυτοεκτίμησή τους, τις συμφιλιώνει με τις αδυναμίες τους και προσανατολίζει τα βλέμματά τους όπως και τις ελπίδες τους στην έλευση του μεγάλου εκδικητή, του απελευθερωτή που θα ‘ρθει μια μέρα και θα εκπληρώσει την αποστολή του» (Τρότσκι, «Για την ατομική τρομοκρατία», http://www.scribd.com/).
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Εντούτοις, επαναλαμβάνουμε: Οι αδαείς, οι κάθε λογής γκεμπελίσκοι, οι διατεταγμένοι στην υπηρεσία της πολιτικής και ιστορικής παραχάραξης, οι «ενσωματωμένοι» στις καθεστωτικές εργολαβίες της μετατροπής των εννοιών «Αριστερά», «Προλεταριακή Δημοκρατία», «Κομμουνισμός», σε ποινικά αδικήματα (!), οι επιφορτισμένοι να αναπαράγουν την ιταμή και προβοκατόρικη συσχέτιση της πολιτικής πάλης του εργατικού κινήματος με την τρομοκρατία (!) συνεχίζουν το βιολί τους.
Αποκαλύπτεται, έτσι, για μια ακόμα φορά, ότι οι μηχανισμοί ενός συστήματος που βασίζεται στον τρόμο της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της φτώχειας και των μαγκαλιών, έχουν κάθε λόγο να επενδύουν στην τρομο-υστερία και στην σε τρομο-λαγνεία. Στο παιχνίδι αυτό, όπως λέει και ένας φίλος μου, ο σπουδαίος Χριστόφορος Ζαραλίκος, φαίνεται να τους είναι χρήσιμος ο Ξηρός. Όχι σαν «χρήσιμος ηλίθιος». Αλλά σαν χρήσιμος… ελεύθερος.
Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
Κάθε φορά που οι «Ζορό» της ατομικής τρομοκρατίας ανακαλούνται στο προσκήνιο, τίθεται σε λειτουργία ο μηχανισμός της καθεστωτικής προπαγάνδας με στόχο να συκοφαντηθούν οι κομμουνιστές, οι αριστεροί, το εργατικό λαϊκό κίνημα ότι διατηρούν τάχα «σχέσεις» με τέτοιες πρακτικές. Το βλέπουμε ξανά στη υπόθεση Ξηρού. Ο οποίος, σημειωτέον, κάνει τηλεοπτικά διαγγέλματα όχι επί των ημερών κάποιας… κομμουνιστικής κυβέρνησης, αλλά επί κυβέρνησης της ΝΔ.
Με δεδομένο το ποιοί τρίβουν τα χέρια τους με την υπόθεση Ξηρού και σε ποιους ανήκουν οι μηχανές που δουλεύουν στο φουλ για να ξεράσουν ακόμα μια αφορά την θεωρία των «δύο άκρων», επαναλαμβάνουμε:
Η τρομοκρατία:
Πρώτον, λειτουργεί ως προβοκατόρικη καρικατούρα της οργανωμένης πάλης με σκοπό την υπονόμευση του λαϊκού κινήματος. Δεύτερον, υπηρετεί την επιλογή του συστήματος να συκοφαντηθεί κάθε εστία πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης και κοινωνικής αφύπνισης μέσα από τον ορυμαγδό της τρομο-υστερίας. Τρίτον, εξυπηρετεί, εξ αντικειμένου, την πολιτική της έντασης και της «δικαιολόγησης» μέτρων «νόμου και τάξης». Τέταρτον, ρίχνει λίπασμα στον παραληρηματικό φασιστικό λόγο, «θυματοποιεί» την κάθε λογής ακροδεξιά υστερία, αξιοποιείται σαν «νομιμοποιητικός» παράγοντας για την αποθέωση της καθεστωτικής αυθαιρεσίας. Πέμπτον, αποτελεί συμπαίκτη του συστημικού αυταρχισμού που επικαλείται το πλαστό δίλημμα «ελευθερία ή ασφάλεια» με θύμα τις προσωπικές και κοινωνικές ελευθερίες, τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα. Έκτον, συνεπικουρεί εκείνη την πολιτική «ασφάλειας» που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των «προστατών», οι οποίοι ως άλλοι «λύκοι» εμφανίζονται σαν οι ενδεδειγμένοι να «φυλάνε» τα πρόβατα...
Ποια είναι όμως η «σχέση» της ατομικής τρομοκρατίας με το εργατικό, το λαϊκό, το επαναστατικό κίνημα, όχι μόνο πρακτικά, αλλά και θεωρητικά; Πως την αντιμετωπίζουν όλες οι πτέρυγες του επιστημονικού σοσιαλισμού, παρά τις αβυσσαλέες πολλές φορές διαφορές μεταξύ τους;
Ορίστε:
ΕΝΓΚΕΛΣ: «(...) Τούτη η παθιασμένη πυρετώδης φούρια, τούτο το πυροτέχνημα των δολοφονιών, που δεν έχουν κανένα νόημα, και, αν το καλοκοιτάξεις, είναι πληρωμένες και μονταρισμένες απ' την αστυνομία, δεν μπορεί να μην ανοίξει τα μάτια ακόμα και του αστισμού για τον αληθινό χαρακτήρα αυτής της προπαγάνδας των φρενοβλαβών και βαλτών πρακτόρων(...)». (Φρ. Ένγκελς, επιστολή του προς τον Πάμπλο Ιγκλέσιας στη Μαδρίτη, Κ. ΜΑΡΞ - Φ. ΕΝΓΚΕΛΣ, Άπαντα, τ. 39, σελ. 223).
ΛΕΝΙΝ: «Η ‘‘Σβομποντα’’ προπαγανδίζει την τρομοκρατία σαν μέσο ‘‘διέγερσης’’ του εργατικού κινήματος, σαν μέσο που θα του δώσει ‘‘ισχυρή ώθηση’’. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς επιχείρημα που να αυτοαναιρείται τόσο χειροπιαστά! Προβάλει το ερώτημα: Τόσο λίγες είναι οι ασχήμιες στη ρώσικη ζωή, ώστε να χρειάζεται να εφευρεθούν ειδικά ‘‘διεγερτικά’’ μέσα; Και από το άλλο μέρος δεν είναι άραγε ολοφάνερο, πως όποιος δεν ευαισθητοποιείται και δεν μπορεί να συγκινηθεί ούτε κι από την ρώσικη αυθαιρεσία, αυτός θα βλέπει αδιάφορος, ‘‘σκαλίζοντας τη μύτη του’’ και τη μονομαχία της κυβέρνησης σε μια χούφτα τρομοκράτες;» (ΛΕΝΙΝ, «Ισκρα»,1/4/1902).
«Το συνέδριο αποκρούει κατηγορηματικά την τρομοκρατία, δηλαδή το σύστημα των πολιτικών εκτελέσεων μεμονωμένων προσώπων σαν μέθοδο πολιτικής πάλης τελείως ακατάλληλη... (γιατί) καλλιεργεί και στους ίδιους τους επαναστάτες και στον πληθυσμό γενικά τις πιο στραβές αντιλήψεις για τα καθήκοντα και τις μεθόδους πάλης ενάντια στην απολυταρχία». (ΛΕΝΙΝ, Άπαντα τ. 7, σελ. 249).
«(...) Οι μεμονωμένες απόπειρες δολοφονίας, σαν επαναστατική τακτική, είναι άσκοπες και επιζήμιες. Μόνο το μαζικό κίνημα μπορεί να θεωρηθεί σαν πραγματική πολιτική πάλη (...)». (ΛΕΝΙΝ, Άπαντα, τ. 40, σελ. 312).
ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ: «Έχει σημασία να τονίσουμε ότι ο αντάρτικος αγώνας είναι πάλη των μαζών, είναι πάλη του λαού: το αντάρτικο, σαν ένοπλος πυρήνας, είναι η αγωνιστική πρωτοπορία του λαού, η μεγάλη του δύναμη έχει τις ρίζες της στις μάζες του πληθυσμού (…). Η δολοφονία και ο τυφλός τερορισμός (τρομοκρατία) δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Είναι προτιμότερο να γίνεται μαζική δουλειά (…).Είμαστε ειλικρινά πεπεισμένοι ότι η τρομοκρατία είναι ένα αρνητικό όπλο, που δεν προσφέρει απολύτως ποτέ τα αναμενόμενα αποτελέσματα κι ότι μπορεί να απομακρύνει το λαό από ένα επαναστατικό κίνημα, αφού συνδέεται ολοκληρωτικά με αυτούς που επιδιώκουν ανθρώπινες απώλειες χωρίς προοπτική για τα προσδοκώμενα αποτελέσματα» (Τσε Γκεβάρα, «Ο Ανταρτοπόλεμος», εκδόσεις «Καρανάση»).
ΤΡΟΤΣΚΙ: «Η ατομική τρομοκρατία είναι ίσα - ίσα απαράδεκτη για μας γιατί ελαττώνει στις μάζες την ίδια την αυτοεκτίμησή τους, τις συμφιλιώνει με τις αδυναμίες τους και προσανατολίζει τα βλέμματά τους όπως και τις ελπίδες τους στην έλευση του μεγάλου εκδικητή, του απελευθερωτή που θα ‘ρθει μια μέρα και θα εκπληρώσει την αποστολή του» (Τρότσκι, «Για την ατομική τρομοκρατία», http://www.scribd.com/).
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Εντούτοις, επαναλαμβάνουμε: Οι αδαείς, οι κάθε λογής γκεμπελίσκοι, οι διατεταγμένοι στην υπηρεσία της πολιτικής και ιστορικής παραχάραξης, οι «ενσωματωμένοι» στις καθεστωτικές εργολαβίες της μετατροπής των εννοιών «Αριστερά», «Προλεταριακή Δημοκρατία», «Κομμουνισμός», σε ποινικά αδικήματα (!), οι επιφορτισμένοι να αναπαράγουν την ιταμή και προβοκατόρικη συσχέτιση της πολιτικής πάλης του εργατικού κινήματος με την τρομοκρατία (!) συνεχίζουν το βιολί τους.
Αποκαλύπτεται, έτσι, για μια ακόμα φορά, ότι οι μηχανισμοί ενός συστήματος που βασίζεται στον τρόμο της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της φτώχειας και των μαγκαλιών, έχουν κάθε λόγο να επενδύουν στην τρομο-υστερία και στην σε τρομο-λαγνεία. Στο παιχνίδι αυτό, όπως λέει και ένας φίλος μου, ο σπουδαίος Χριστόφορος Ζαραλίκος, φαίνεται να τους είναι χρήσιμος ο Ξηρός. Όχι σαν «χρήσιμος ηλίθιος». Αλλά σαν χρήσιμος… ελεύθερος.
Υστερόγραφο:
Ευτυχώς σε αυτή τη χώρα έχουμε γνωρίσει αντάρτες. Πραγματικούς. Και μάθαμε από αυτούς ότι η εγωπάθεια του «εκλεκτού εκδικητή» δεν είναι αντάρτικο. Μάθαμε από αυτούς, από τους πραγματικούς αντάρτες, ότι ο «ελέω λαού» (!) τρομοκράτης δεν είναι «αντάρτης». Ο λαός δεν αναθέτει τις υποθέσεις του στους κουμπουροφόρους. Βγαίνει ο ίδιος στο προσκήνιο της Ιστορίας και παλεύει για το δίκιο του. Κι όταν χρειαστεί είναι ο λαός που γίνεται αντάρτης. Γιατί, τελικά, «αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα ειν’ ο ίδιος ο λαός»! Όπως ακριβώς το λέει εκείνη η στροφή στον ύμνο του ΕΛΑΣ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)