Τα σχέδια της ελίτ για την παγκόσμια μείωση του πληθυσμού.
Δείτε το βίντεο: http://youtu.be/xoKQPIh70P0
Δείτε το βίντεο: http://youtu.be/xoKQPIh70P0
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014
Alexandra Kypreou προς Dimitris Vardavas
30.11.2014, στο facebok
Το 1967 ησουν ο πρωτος
ανθρωπος που με κρατησε αγκαλια...κaι παντα την ενιωθα αυτη την αγκαλια.
Το 1985 μου ανοιξες μια
πορτα κ μου εδειξες το δρομο. Και εγω
περπατησα, κολυμπησα, παλεψα κ εφτασα το 2014 στο Παρισι, για να παω ακομα πιο
περα....Ένα αιωνιο ευχαριστω αρκει? Οχι...
Ακομα κ εδω σε εχω μεσα
στην καρδια μου, αγαπημενε μου θειε. Να εισαι παντα καλα…
— γεμάτη ευγνωμοσύνη.
***********************
Dimitris Vardavas
Αρκεί, αρκεί κορίτσι μου...
Κάτσε όμως μου να σκουπίσω κάποια δάκρυα... xαράς για την πρόοδο σου και ικανοποίησης για τα
αμοιβαία αισθήματα που μας συνδέουν... Νά ‘σαστε καλά όλοι σας και είμαι
σίγουρος για τη συνέχεια.. Και με την ευχή μου, λοιπόν... Αλεξάνδρα μου.
@radical30
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014
Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014
Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014
Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014
Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014
Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014
Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014
Beautiful People (1999) a.c. - Vidto
Beautiful People (1999) a.c. - Vidto
H βία των γηπέδων δεν είναι φρούτο ελληνικό. Στην πραγματικότητα είναι η επέκταση, σε παγκόσμια κλίμακα, του "χουλιγκανισμού" των αγγλικών γηπέδων, που στη 10ετία του '80 είχε λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις αλλά καταπολεμήθηκε με δραστικότατα σε σκληρότητα μέτρα από την κυβέρνηση της Θάτσερ...
H βία των γηπέδων δεν είναι φρούτο ελληνικό. Στην πραγματικότητα είναι η επέκταση, σε παγκόσμια κλίμακα, του "χουλιγκανισμού" των αγγλικών γηπέδων, που στη 10ετία του '80 είχε λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις αλλά καταπολεμήθηκε με δραστικότατα σε σκληρότητα μέτρα από την κυβέρνηση της Θάτσερ...
Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014
Οι αναλώσιμοι!!
Πως το έλεγαν; Α ναι,
ήταν το διαβόητο success story: έτσι χαρακτήριζε, όπως όλοι θυμούνται, την
ελληνική υπόθεση η προπαγάνδα του μεγάρου Μαξίμου. Το λέγανε τόσο πολύ, που
κόντευαν να το πιστέψουν και οι ίδιοι. Όπως έλεγαν ότι έχουν… ‘’κανονίσει’’ για
την υπόθεση του χρέους, όπως έλεγαν ότι η ανάπτυξη επέστρεψε στην Ελλάδα, όπως
έλεγαν ότι θέλουν τους φορολογικούς συντελεστές στο ενιαίο 15%, όπως έλεγαν όλα
αυτά τα ασύστολα ψεύδη με τα οποία βομβάρδιζαν επί μήνες την κοινή γνώμη…
Φυσικά, όλα αυτά, ήταν απλώς
παραμύθια, όπως έχουμε αμέτρητες φορές πει. Η πραγματικότητα είναι ότι η
κυβέρνηση δεν έχει την παραμικρή εξουσία και ότι είναι έρμαιο μιας τρόικας η
οποία κάθε άλλο παρά ενδιαφέρεται για την πορεία της Ελλάδας. Εχει τη δική της
και μόνον ατζέντα και αυτήν υπηρετεί, διαλύοντας τη χώρα την οποία υποτίθεται
ότι σώζει…
Στο πλαίσιο αυτό,
χρειάστηκαν μέχρι σήμερα τέσσερις κυβερνήσεις, οι οποίες αναλώθηκαν η μία μετά
την άλλη, όπως τα μελάνια ενός εκτυπωτή που τελειώνουν και μετά τα πετάς…
Αυτή τη στιγμή, με την
τρόικα να προκαλεί εκ νέου ασφυξία στη χώρα, ζούμε ουσιαστικά την περίοδο του
τέλους και της αντικατάστασης της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, η οποία
αντιμετωπίζει μάλιστα τον κίνδυνο να φύγει με δυσμενέστερους όρους από ότι οι
προηγούμενες κυβερνήσεις.
Οι άνθρωποι έκαναν τη
δουλειά που τους επέβαλαν να κάνουν, αλλά, προδήλως, δεν μπορούν να την κάνουν
πια. Ο ρόλος τους, έχει πλέον τελειώσει.
Οι διεργασίες για το τι
θα γίνει μετά, είναι αυτή τη στιγμή ανοικτές και σε πλήρη εξέλιξη. Τα σενάρια είναι
πολλά, με το Βερολίνο να επιθυμεί διακαώς να στήσει μία συγκυβέρνηση Ν.Δ. –
ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠαΣοΚ είναι, ίσως, έξω από αυτή την υπόθεση ως… μη μετρήσιμη δύναμη.
Η υπόθεση της εκλογής του
προέδρου της Δημοκρατίας θα αποτελέσει το επίκεντρο αυτής της επιχείρησης, η
οποία συναρτάται άμεσα με τη σκληρή στάση της τρόικας αυτές τις ημέρες.
Στον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να
σταθμίσουν πολύ καλά το τι θα πράξουν, καθώς οι πιέσεις, άμεσες και έμμεσες,
που θα υποστούν, θα είναι τεράστιες.
Όμως, την ίδια στιγμή, θα
πρέπει να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους ότι η μοίρα των αναλώσιμων είναι αυτή
που σήμερα βλέπουν για κάποιους άλλους, οι οποίοι κάποτε ξιφουλκούσαν κατά
αυτής της πολιτικής μέχρι να γίνουν οι πιο πιστοί υπηρέτες της…
Γιώργος Μαλούχος
Το Βήμα
***************************
Αν θέλει κανείς να
"διαβάζει" τις πολιτικές εξελίξεις και το μέλλον της σημερινής
προδοτικής κυβέρνησης, δεν μπορεί να το κάνει μέσα από δημοσιεύματα, aναλύσεις και σχόλια
του αντιπολιτευόμενου τύπου. Είναι σαν να θέλεις να μιλήσεις για το Ισλάμ,
διαβάζοντας την Αγία Γραφή και όχι το Κοράνι. Το Βήμα είναι ο το Κοράνι της
Δεξιάς και του κατεστημένου. Οπότε... ιδού!!
@radical30
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014
Τα έλεγε ο Χάρρυ
αλλά ποιος τον άκουγε !!!
Ξεκινάμε:
-Aν οι μισοί Έλληνες ξέρανε πως ζουν οι άλλοι μισοί,
θα ήταν κι αυτοί απατεώνες.
-Tι να πεις για τους Έλληνες. Κάθονται δυο ολόκληρες
ώρες για να πιουν στιγμιαίο καφέ!
-Στην Ελλάδα την άγνοια
τη λέμε ψυχραιμία.
-O νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο, που έχει δυο
τηλεοράσεις στο σπίτι του, δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του, και
δυοκατοστάρικα στην τσέπη του.
-Tα δυο μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο
Έλληνας, είναι πως θα χάσει δέκα κιλά και που θα βρει πάρκινγκ.
-Με αυτοκόλλητο στο
κούτελο θα κυκλοφοράμε όλοι, για να φαίνεται ποιος έκανε φορολογική δήλωση και
ποιος όχι.
«Εδώ και δύο χρόνια
(εννοει το 1981 που το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβερνηση) έχει αρχίσει το μεγάλο κακό που
θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων
υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και
συνδικαλισταράδων.
Σε είκοσι-τριάντα χρόνια
από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει...
Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας
λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης.»
Απομαγνητοφωνημένο από το
1983 και την παράσταση "ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ", στη Μπουάτ
"ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ", στην Πλάκα.
Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014
Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014
Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014
Συντρίψτε τους 'Ελληνες!!!!
Ο τ. υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ Timothy Geithner το επιβεβαίωσε σε μια μαγνητοφωνημένη συζήτηση που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας(*):
Τον Φεβρουάριο του 2010, οι βορειοευρωπαίοι ηγέτες, αγνοώντας την λαίλαπα που θα συμπαρέσυρε ολόκληρη την ευρωζώνη, παραδόθηκαν στην οργή εναντίον της «άσωτης» Ελλάδας και ήταν αποφασισμένοι να «συνθλίψουν τους Έλληνες», καθώς η Ελλάδα κατάφερε να χρεοκοπήσει εντός μιας νομισματικής ένωσης η αρχιτεκτονική της οποίας δεν προέβλεπε (και για αυτό δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει) μια τέτοια χρεοκοπία.
Τον Φεβρουάριο του 2010, οι βορειοευρωπαίοι ηγέτες, αγνοώντας την λαίλαπα που θα συμπαρέσυρε ολόκληρη την ευρωζώνη, παραδόθηκαν στην οργή εναντίον της «άσωτης» Ελλάδας και ήταν αποφασισμένοι να «συνθλίψουν τους Έλληνες», καθώς η Ελλάδα κατάφερε να χρεοκοπήσει εντός μιας νομισματικής ένωσης η αρχιτεκτονική της οποίας δεν προέβλεπε (και για αυτό δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει) μια τέτοια χρεοκοπία.
Σε συνάντηση των G7 στον Καναδά, ο Geithner άκουγε εμβρόντητος τους βορειοευρωπαίους συναδέλφους του να λένε:
«Θα τους μάθουμε ένα μάθημα. Είναι απαίσιοι. Μας είπαν ψέμματα. Είναι καθήκια, άσωτοι και εκμεταλλεύτηκαν τους θεσμούς. Θα τους συνθλίψουμε. Αυτή ήταν, βασικά, η στάση τους. Όλων τους.»
Η αντίδραση του Geithner ακούγοντας αυτές τις έξαλλες κουβέντες δεν ήταν να ανησυχήσει για το μέλλον των ελλήνων. Όχι, ο αμερικανός ανησύχησε ότι, στην πρεμούρα τους να «σκοτώσουν» τους έλληνες, οι βοριεοευρωπαίοι θα πυροβολούσαν, άθελά τους, τον ίδιο τους τον εαυτό. Όπως έγραφα εδώ στο protagon τον Μάιο του 2010, παρομοιάζοντας το Μνημόνιο με την Συνθήκη των Βερσαλλιών:
παρασυρμένοι από την ισχύ τους, οι ισχυροί μπορεί κάλλιστα να επιβάλουν στους ανίσχυρους συνθήκες και όρους που αποδυναμώνουν όλους. Αυτός ακριβώς είναι ο φόβος μου για την συμφωνία που επέβαλε η τρόικα ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ στην ηττημένη χώρα μας…. Αυτά έχουν οι Συνθήκες τύπου Βερσαλλιών: Σπαταλούν την ισχύ των ισχυρών με αποτέλεσμα (τόσο το 1919 όσο και το 2010) την ένδεια όλων μας - ισχυρών και αδύναμων.
Ο Geithner πρέπει να ήταν ο μόνος σε εκείνη την συνάντηση που καταλάβαινε πως οι Ευρωπαίοι, στην προσπάθειά τους να τιμωρήσουν τους έλληνες, θα έθεταν την Ευρώπη ολόκληρη σε μια σκοτοδίνη δεκαετίας και άνω.
Τα υπόλοιπα έχουν περάσει στην ιστορία. Η Ελλάς συνεθλίβη. Και συνεθλίβη όχι επειδή αφέθηκε να χρεοκοπήσει επισήμως αλλά επειδή δεν της επετράπη να αγκαλιάσει την αναπόφευκτη χρεοκοπία της. Συνεθλίβη επειδή επιβλήθηκε το μεγαλύτερο δάνειο στην ανθρώπινη ιστορία στην πιο πτωχευμένη χώρα υπό τον όρο της συρρίκνωσης των (σε ευρώ) εισοδημάτων της κατά 30%, την ώρα που καλείται να αποπληρώσει όλα τα παλιά δάνεια (που την γονάτισαν) συν τα καινούργια. Με αυτή την κίνηση των βορειοευρωπαΐων, την οποία η εγχώρια κλεπτοκρατία αγκάλιασε με ενθουσιασμό, όχι μόνο συνεθλίβη η Ελλάδα αλλά έγινε και κάτι άλλο: Η υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια (όπου εξήχθη το μοντέλο «Συντρίψτε την Ελλάδα», σε λίγο πιο ήπια μορφή) πέρασε σε κατάσταση μόνιμης ασφυξίας με αποτέλεσμα ολόκληρη η Ευρωζώνη να βρίσκεται, σήμερα, σε κατάσταση μόνιμης ύφεσης αποπληθωρισμού και γοργής απώλειας της πολιτικής της νομιμοποίησης στα μάτια της πλειοψηφίας των ευρωπαίων.
Μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις Geithner, εκείνοι που το 2010 υποστήριζαν πως το μνημονιακό δάνειο ήταν μονόδρομος (μαζί με εκείνους που διαφωνούσαν αλλά που, κάποια στιμγή, άλλαξαν γνώμη για να αναρριχηθούν στην εξουσία) σήμερα μου λένε με αυταρέσκεια: «Είδες ποια ήταν η ατμόσφαιρα στην Ευρώπη τότε; Αν κάναμε αυτά που έλεγες, θα μας είχαν συνθλίψει!»
Απαντώ: Μα, μας συνέθλιψαν! Η μέγγενη με την οποία το κατάφεραν ήταν ακριβώς αυτό το μνημονιακό δάνειο που οι κυβερνήσεις μας υπέγραψαν το 2010 και το 2012 και προσποιούνται ότι τηρούν από τότε έως σήμερα. Ακριβώς όπως η Γερμανία συνεθλίβη το 1919 υπογράφοντας την Συνθήκη των Βερσαλλιών, έτσι κι η Ελλάς συνεθλίβη υπογράφοντας τις μνημονιακές, δανειακές συμφωνίες – την πρώτη ώστε να διασωθούν οι βορειοευρωπαϊκές τράπεζες, την δεύτερη για να διασωθούν οι έλληνες τραπεζίτες, ο πολιτικός τους περίγυρος και τα ΜΜΕ που ταΐζονται από τα δάνεια αυτά (δηλαδή την κλεπτοκρατία που ποτέ δεν συνθλίβη βεβαίως βεβαίως!).
Η επιλογή της Ελλάδας στις αρχές του 2010, τότε που ο κ. Geithner είχε τις εν λόγω επαφές, ήταν απλή: Αποδοχή της χρεοκοπίας της ή επέκτασή της στο διηνεκές. Η δεύτερη εναλλακτική, μέσω μνημονιακών δανείων, ήταν εκείνη που σύναδε τα μέγιστα με την συντριβή της χώρας, όπως την ήθελαν οι βορειοευρωπαίοι. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σαν να μην αρκούσε η επέκταση της χρεοκοπίας της χώρας στο διηνεκές (κάτι που αποτελεί την μέγιστη, την πιο απάνθρωπη, ταπεινωτική συντριβή ενός λαού), η καθεστηκυία μας τάξη δεν παύει να μας ζητά να την δοξάσουμε που μας έσωσε από την συντριβή, που μας έβγαλε από την χρεοκοπία.
Τότε, το 2010, σε εκείνο το άρθρο όπου (όπως ο Geithner σήμερα) αναφερόμουν στην άφρονα μανία της Γερμανίας να υποβάλει ολόκληρο τον ελληνικό λαό σε συλλογική τιμωρία (όπως είχαν κάνει οι σύμμαχοι στην Γερμανία το 1919), με σίγουρο αποτέλεσμα την επέκταση της κρίσης σε ολόκληρη την Ευρώπη, δανείστηκα μια φράση από τον Keynes με την οποία ο άγγλος οικονομολόγος, σχολιάζοντας την Συνθήκη των Βερσαλλιών, έγραφε:
"... η ανειλικρινής αποδοχή... όρων που ήταν αδύνατον να τηρηθούν..., και τους οποίους δεν είχε σκοπό να τηρήσει, καθιστά την Ελλάδα(**) το ίδιο ένοχη με την τρόικα(***) οι οποίοι επέβαλαν όρους που δεν είχαν το δικαίωμα να επιβάλουν."
Τέσσερα τώρα χρόνια η πιο πάνω φράση εξακολουθεί να συνοψίζει την ελληνική πραγματικότητα. Η Ελλάς, όντως, συνθλίβη. Μαζί της, δυστυχώς, συνθλίβη και η ιδέα μιας ενωμένης, προοδευτικής Ευρώπης.
(*) Βλ. τις απομαγνητοφωνημένες δηλώσεις του κ. Geithner που έδωσε στην δημοσιότητα ο δημοσιογράφος των Financial TimesPeter Spiegel.
(**) Εδώ αντικατέστησα την «Γερμανία» με την «Ελλάδα» κι εδώ (***) αντικατέστησα «τους Συμμάχους» με «την τρόικα»
(**) Εδώ αντικατέστησα την «Γερμανία» με την «Ελλάδα» κι εδώ (***) αντικατέστησα «τους Συμμάχους» με «την τρόικα»
Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014
O Κωστάκης "ξεκουράζεται" και αναμένει
Γερμανικό δημοσίευμα καυτηριάζει τα σενάρια επιστροφής του
Κώστα Καραμανλή. Διαβάστε γιατί τον κατηγορεί
Για «comeback του Έλληνα πρωθυπουργού της χρεοκοπίας» κάνει
λόγο άρθρο της Frankfurter Rundschau, με αφορμή τα σενάρια περί υποψηφιότητας
του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή για το αξίωμα του Προέδρου της
Δημοκρατίας.
Όπως σχολιάζει, «για πολλούς Έλληνες το όνομα Κώστας
Καραμανλής δεν ηχεί καλά. Ο πολιτικός οδήγησε το 2009, ως
πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ, την Ελλάδα στο χείλος της κρατικής
χρεοκοπίας. Αυτό δεν εμποδίζει τους κομματικούς φίλους του συντηρητικού
πολιτικού, να φέρουν το όνομα του Καραμανλή και πάλι προς συζήτηση για την
ανάληψη ενός υψηλού αξιώματος».
Το δημοσίευμα εκτιμά, ότι η συνάντηση του πρώην με τον νυν
πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, στο ξενοδοχείο Χίλτον, πυροδότησε τις εικασίες για
υποψηφιότητα του πρώτου. Πάντως, όπως υπογραμμίζεται, ενδεχόμενη επιστροφή του
κ. Καραμανλή θα προκαλούσε έκπληξη.
"Το όνομα Καραμανλής είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την
ελληνική καταστροφή στο πεδίο του χρέους",τονίζει ο αρθρογράφος. Όπως
επισημαίνει, ο όρος greek statistics είναι πλέον γνωστός στις Βρυξέλλες μετά τα
εξωραϊσμένα οικονομικά στοιχεία του τέλους της δεκαετίας του '90, που επέτρεψαν
στη συνέχεια την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Ωστόσο, όπως σχολιάζει το
άρθρο, “κανείς δεν παραποίησε τα δημοσιονομικά στοιχεία τόσο ανερυθρίαστα, όσο
ο Καραμανλής".
Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι ο κ. Καραμανλής
"ξεκουράζεται στη βίλα του στη Ραφήνα από τα χρόνια της διακυβέρνησης”,
ενώ επιλέγει τα πίσω έδρανα του κοινοβουλίου. "Στο περιβάλλον του
Καραμανλή λέγεται ότι δεν τον ενδιαφέρει το αξίωμα. Όμως η άρνηση ακούγεται
ανεπαρκής, όσο δεν την επιβεβαιώνει ο ίδιος", σχολιάζει ο αρθρογράφος
κλείνοντας.
πηγή:deutshewelle news247
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014
Ο Αλέξης δεν είναι Ανδρέας
Ο Αλέξης δεν
είναι Ανδρέας
Οι προσπάθειες των κατεστημένων δυνάμεων να ταυτιστεί ο
Αλέξης Τσίπρας με τον δαιμονοποιημένο Ανδρέα Παπανδρέου και κατ΄ επέκταση ο
ΣΥΡΙΖΑ με το βαθύ ΠΑΣΟΚ των συνδικαλιστών και των λαμογίων ξεκίνησαν πολύ
νωρίς, αλλά από τον Ιούνιο του 2012 έχουν καταστεί συστηματικές και συνεχώς
επανέρχονται.
Χθες, ο καλός μου συνάδελφος Α. Παπανδρόπουλος, έγραψε στο
euro2day.gr ένα άρθρο με τίτλο «Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να γίνει
Ανδρέας Παπανδρέου», το οποίο θεωρώ ότι δεν πρέπει να μείνει αναπάντητο, καθώς
η μέρα της κρίσεως πλησιάζει.
Κατ΄ αρχήν, συμφωνώ ότι πράγματι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί
να γίνει Ανδρέας Παπανδρέου, όχι όμως επειδή δεν μπορεί, αλλά επειδή δεν το
θέλει.
Γράφει, λοιπόν, ότι «Υπάρχουν στην Ελλάδα επιχειρηματικά και
άλλα συντεχνιακά συμφέροντα, που πιστεύουν ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ,
μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτική πολιτική λύση σε μία προσπάθεια της χώρας να
αποφύγει βαθιές μεταρρυθμίσεις».
Ισχύει όμως ακριβώς το αντίθετο. Επί δυόμισι χρόνια η
κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν έκανε καμία αναπτυξιακή μεταρρύθμιση, γι΄ αυτό
οι δανειστές είναι πεπεισμένοι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου καλύπτει τη
μεγάλη φοροδιαφυγή του εξωτερικού, ότι είναι έρμαιο των διαπλεκομένων
συμφερόντων που αποτελούν το κύριο εμπόδιο για τις μεταρρυθμίσεις, την
απελευθέρωση των αγορών και τις άμεσες ξένες επενδύσεις.
Μόνο τα hedge funds έρχονται για αρπαχτές, ενώ η άθλια
κυβερνητική πολιτική απαξίωσε το τραπεζικό σύστημα της χώρας, που ήταν και η
αιχμή της όποιας εξωστρέφειας. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών καθρεπτίζει την
ύφεση και την εκθεμελίωση του παραγωγικού ιστού της χώρας και τίποτε άλλο.
Συμπληρώνει δε, πως οι υποστηριχτές του Τσίπρα ελπίζουν ότι
η χώρα θα «Απαλλαγεί χωρίς περαιτέρω προσπάθεια από την παγίδα του χρέους στην
οποία έπεσε μόνη της».
Όμως, η χώρα δεν έπεσε μόνη της στην παγίδα. Την έριξαν τα
κόμματα της συγκυβέρνησης, με τις 150.000 προσλήψεις του Κώστα Καραμανλή, που
πήρε το χρέος από το 97% και το πήγε στο 130% του ΑΕΠ και έπιασε το πρωτοφανές
ρεκόρ 15% στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, καθώς και με τον
λαϊκισμό του Γιώργου Παπανδρέου, που δεν στήριξε τα διορθωτικά μέτρα του
Καραμανλή τον Απρίλιο του 2009, οδήγησε τη χώρα σε εκλογές, τις κέρδισε
λέγοντας ότι λεφτά υπάρχουν, ενώ ήξερε ότι το έλλειμμα ήταν στο 12,5% και ψήφισε
τον πιο άθλιο προϋπολογισμό της μεταπολίτευσης τον Δεκέμβριο του 2009, που
κατέπεσε στο πρώτο δεκαήμερο του 2010.
Σε ότι αφορά το χρέος, απλά δεν είναι βιώσιμο (ΣΣ: βαριέμαι
να επιχειρηματολογήσω σε κάτι τόσο εξόφθαλμα ορατό, εκτός και αν ως βιωσιμότητα,
εννοούν την αποπληρωμή των δανείων αποικιοποίησης της χώρας και την εξολόθρευση
του ελληνικού πληθυσμού).
Γράφει ακόμη, ότι «Έχει δημιουργηθεί (από τον ΣΥΡΙΖΑ) ένας ισχυρός μηχανισμός προπαγάνδας και
μακιγιαρίσματος της πραγματικότητας, που επωφελείται τα μέγιστα και από τα
τραγικά λάθη της συγκυβερνήσεως…».
Μα πάλι ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Η γαλάζια μονταζιέρα
παρουσιάζει την εικονική πραγματικότητα της φούσκας του success story,
αγνοώντας υποκριτικά την ανθρωπιστική κρίση που έχει προκαλέσει η πολιτική της
ακραίας και ταξικά μετωπικής λιτότητας, με το 1,5 εκατ. άνεργους το 90% των
οποίων δεν παίρνει επίδομα ως μακροχρόνιοι άνεργοι, με το 1,5 εκατ. απλήρωτους
εργαζόμενους, με τα 3 εκατ. ανασφάλιστους
και με τις δομές της δημόσιας υγείας και παιδείας να καταρρέουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει την ανθρωπιστική κρίση ως πρώτο εθνικό
πρόβλημα, που επιδειχτικά ο πρίγκιπας και ο νεόπλουτος αγνοούν…
Τέλος αναφέρε,ι ότι «ο δημαγωγός και μακράν της
πραγματικότητας αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ…», στηρίζεται από «σκοτεινά και κερδοσκοπικά
συμφέροντα» και καταλήγει ότι «η Ελλάδα
δεν έχει ανάγκη από ανθρώπους του χθες, αλλά από δημιουργικές δυνάμεις του
αύριο».
Είναι αστείο, αλλά ο Σαμαράς επειδή δεν έχει το χάρισμα του
ομιλητή, έχει βγάλει μπροστά τον Άδωνη και τον Βορίδη, δύο επαγγελματίες
λαϊκιστές της άκρας δεξιάς, καθώς και την Βούλτεψη και τον Ντινόπουλο, που
αποτελούν την πεμπτουσία της χυδαίας δημαγωγίας. Σε ότι αφορά τα σκοτεινά
συμφέροντα, μα αυτά είναι στις λίστες των μεγαλοφοροφυγάδων που κρύβουν στα συρτάρια τους Σαμαράς και
Βενιζέλος, δύο άνθρωποι του χθες, δύο αγωνιούντες (ο καθένας για δικούς του
λόγους) 60άρηδες του παλιού καθεστώτος που καταρρέει.
Είναι αστείο να θέλει ο Τσίπρας να γίνει Ανδρέας
Παπανδρέου! Όπως γράφαμε σε σχετική
ανάλυση πριν ενάμισι χρόνο, ο Αλέξης είναι νεότατος, ενώ ο Αντρέας δεν ήταν.
Αυτό σημαίνει ότι οι πλάτες του Αλέξη σηκώνουν συγκρούσεις και ριζοσπαστισμούς,
ενώ ο Αντρέας είχε μπει στη φάση των προσωπικών απολογισμών και συμβιβασμών και
της ενασχόλησης με τη σωτηρία του σώματος και της ψυχής.
Ο Αλέξης ασχολείται, μαθαίνει, εξελίσσεται, ο Αντρέας
βαριόταν. Ο Αλέξης είναι όμορφος και χαμογελάει, ο Αντρέας δεν ήταν και είχε
κατάθλιψη, κατά πως μαρτυρεί ο Αυγερινός. Ο Αντρέας είχε την ιστορική ευκαιρία
να αλλάξει την Ελλάδα και την άλλαξε, αλλά αδιαφόρησε για την διασφάλιση του
όποιου έργου του.
Ο Αλέξης έχει την ιστορική ευκαιρία να αλλάξει ουσιαστικά
την Ελλάδα και να μην επαναλάβει τα λάθη των άλλων. Έχει κι άλλα πλεονεκτήματα:
πρώτον: η ελληνική κοινωνία δεν είναι η αγαθιάρα της μεταπολίτευσης, δεύτερον:
η γενιά του Πολυτεχνείου που ‘’πήγε για ψώνια’’ απέρχεται, και τρίτον: διαθέτει
«αριστερή» αντιπολίτευση μέσα στο κόμμα του, που θα κρατάει τα μπόσικα. Τέλος,
τέταρτον: ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παράδοση εσωτερικής δημοκρατίας, κάτι που δεν είχε το
βοναπαρτίστικο ΠΑΣΟΚ του Αντρέα Παπανδρέου.
Άλλωστε, όπως μας έχει διαβεβαιώσει ο Νίκος Παπανδρέου «το
εργοστάσιο έβγαλε μόνο έναν Αντρέα» … ευτυχώς!
Συνεπώς, ο Τσίπρας όχι μόνο δεν θέλει να γίνει Αντρέας, αλλά
να γίνει κάτι πολύ καλύτερο. Αυτό που ήθελε να γίνει ο Αντρέας και δεν έγινε: ο
ηγέτης που θα κάνει την Ελλάδα να λάμψει.
Πηγή: Το Κουτί της Πανδώρας
Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014
ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
(του Κ.Κυριακόπουλου)
Η Τουρκία λοιπόν απειλεί με πόλεμο. Και δυστυχώς, αυτό τον
πόλεμο θα τον κάνει, όποιο και αν είναι το τίμημα για την ίδια. Και θα τον
κάνει, διότι η Τουρκία έχει διπλή στρατηγική στόχευση, ενώ, από την άλλη μεριά
η Ελλάδα, παραμένει εγκλωβισμένη στα σαγόνια μιας τριπλής μέγγενης που της
συνθλίβει τα σωθικά…
Πρώτον: Δε διαθέτει καμία στρατηγική στόχευση. Για την
ακρίβεια, έχει αναγορεύσει σε στρατηγική στόχευση τον ταπεινωτικό συμβιβασμό,
με ότι της επιτρέψουν τα συμμαχικά της αποκούμπια. Φοβικά σύνδρομα, λοιπόν,
διαρκής υποχωρητικότητα, σπασμωδικοί και αποσπασματικοί χειρισμοί, είναι τα
μοναδικά εργαλεία μιας χώρας που βολοδέρνει στη γεωπολιτική πιάτσα, με τη
ψυχολογία της ηττοπάθειας και τη συμπεριφορά του δαρμένου σκυλιού, που αναζητεί
εναγωνίως καταφύγιο για να τρυπώσει.
Δεύτερον: Δε διαθέτει συμμάχους. Για την ακρίβεια,
αναγορεύει σε συμμάχους μια συμμορία γεωπολιτικών ατζέντηδων, που τη
χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, για να
προωθήσουν τις δικές τους γεωστρατηγικές επιδιώξεις.
Στα πλαίσια αυτού του επικίνδυνου παραλογισμού, άγεται και
φέρεται χωρίς σκοπό και με μηδενικές στρατηγικές και τακτικές επεξεργασίες,
προσβλέποντας αποκλειστικά και μόνο στον οίκτο των ισχυρών, μη ξέροντας τι
πρόκειται να ξημερώσει την επόμενη μέρα.
Τρίτον (και σημαντικότερον): Δε διαθέτει ηγέτες, αλλά μια
ομάδα καιροσκόπων που σφετερίζονται την πολιτική εξουσία. Μια παρέα ανίκανων,
που αρκείται ακόμη και αυτή τη δύσκολη στιγμή, στη διεκπεραίωση λογιστικών
εντολών. Μια επικίνδυνη κλίκα, που επιμένει να διχάζει το λαό κaι να τσαλακώνει την εθνική
του αυτοπεποίθηση.
Είναι δε τόσο ανίκανοι, που αδυνατούν ακόμη και αυτή την
ύστατη στιγμή να αντιληφθούν το πραγματικό εύρος της στρατηγικής στόχευσης της
Τουρκιάς, προκειμένου να πάρουν στοχευμένες αποφάσεις, και αναφορικά με τη
σωστή διάταξη των διαθέσιμων δυνάμεων, αλλά και σε σχέση με την αποτελεσματική
αξιοποίηση δυναμικών γεωπολιτικών συμμαχιών.
Η διπλή στρατηγική στόχευση της Τουρκίας.
Το ένα της σκέλος, είναι η απόπειρα της ντε φάκτο
νομιμοποίησης των παράνομων διεκδικήσεών της, αναφορικά με τη συμμετοχή της
στην εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της Κυπριακής και της (εν αναμονή
Ελληνικής) ΑΟΖ.
Το άλλο της σκέλος (και αυτό είναι που την καθιστά πολλαπλά
επικίνδυνη), είναι η ειλημμένη απόφασή της, να εξασφαλίσει το ζωτικό χώρο που
της είναι απαραίτητος, προκειμένου να καταστεί σημαντική ναυτική δύναμη, στα
πλαίσια του νέο-οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού της.
Αυτή δυστυχώς την πλευρά της γεωστρατηγικής της στόχευσης,
ούτε καν τη συνυπολογίζουν τα ελληνόφωνα ανδρείκελα της ντόπιας πολιτικής
τάξης.
Και γι αυτό, το τίμημα για τη χώρα μας θα είναι βαρύτατο.
Γιατί, μια ηγεσία που έχει κατασταλαγμένη στρατηγική
επιδίωξη, κατά κανόνα έχει και σχεδιασμό (μηδέ και του επιχειρησιακού
εξαιρουμένου) προκειμένου να τη δρομολογήσει.
Μια χώρα όμως που στερείται στρατηγικής στόχευσης, είναι
καταδικασμένη να βολοδέρνει μονίμως σε δεύτερο βηματισμό. Είναι καταδικασμένη
να αδυνατεί να διαμορφώσει δική της γεωπολιτική ατζέντα. Είναι καταδικασμένη να
αμύνεται ανεπιτυχώς, να αιφνιδιάζεται, καταδικασμένη να περιμένει στη γωνιά για
το ξεροκόμματο που θα της πετάξουν οι άσπονδοι ‘’σύμμαχοί’’ της.
Η χώρα έχει στοχοποιηθεί επικίνδυνα…
Αλλά αυτή την αλήθεια, ουδόλως την αντιλαμβάνεται ο
ανεκδιήγητος και επικίνδυνος Βενιζέλος, ούτε φυσικά ο ελεεινός ‘’συγκυβερνών’’
Σαμαράς και ο συρφετός που σφετερίζεται
την πολιτική εξουσία στον τόπο μας.
Όλοι τους έχουν στραμμένα τα μάτια στην Κύπρο, όπου η
Τουρκία επιχειρεί έναν ιδιαίτερα έξυπνο επιχειρησιακό αντιπερισπασμό,
προσβλέποντας όχι μόνο στην απόσπαση γεωστρατηγικού οφέλους, αλλά και στην
απόσπαση της προσοχής των ελληνόφωνων αφελών.
Την ίδια στιγμή όμως, η χώρα περισφίγγεται επικίνδυνα από τη
μέγγενη του νέο-οθωμανικού τόξου, στο σύνολο των ανατολικών αλλά και των
βορείων συνόρων της, από το Καστελόριζο μέχρι το Ορμένιο, κι’ απ’ όλο το μήκος
του Έβρου μέχρι την Ηγουμενίτσα.
Το τονίζουμε λοιπόν, για να το συνειδητοποιήσει επιτέλους η
κοιμώμενη ελληνόφωνη παρέα της Αθήνας…
Η Τουρκία, εκτός από τις διεκδικήσεις της στην Κυπριακή ΑΟΖ
που αποσκοπεί σε οικονομική συνεκμετάλλευση, επιδιώκει να εξασφαλίσει με κάθε
τρόπο την απαραίτητη γεωπολιτική υποδομή, που θα την καταστήσει κορυφαία
ναυτική δύναμη, από το Αιγαίο μέχρι την Αδριατική και το Ιόνιο, και τη σημαία
αυτής της διεκδίκησης, δεν είναι διατεθειμένη να την υποστείλει.
Τι απ όλα αυτά έχουν συνειδητοποιήσει τα ανδρείκελα της
Αθήνας; Απολύτως τίποτε!
Πόσα απ όλα τούτα, έχουν αντιληφθεί οι κουδουνίστρες της
Ευρώπης, αναφορικά με τα σχέδια και τις επιδιώξεις του νέο-οθωμανισμού; Απολύτως τίποτε!
Παραμένουν βουτηγμένοι στις λογιστικές καρτέλες του
οικονομικού τους μεγαλοϊδεατισμού.
Ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος…
Και μπορεί οι δωσίλογοι της Αθήνας να μην έχουν συναίσθηση
των εξελίξεων, βουτηγμένοι μέχρι τα μπούνια στον παραλογισμό και την
εξουσιοπαραφροσύνη τους, υπάρχουν ωστόσο δυο δεδομένα που δε μπορούν να
περάσουν απαρατήρητα.
Το πρώτο, αφορά στους χειρισμούς των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ έχουν
απόλυτη επίγνωση του εύρους των τουρκικών επιδιώξεων, και όλα δείχνουν πως
είναι αποφασισμένες ή να τις προσεταιριστούν, προσαρμόζοντάς τες στους δικούς τους
γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς ή να τις ανατρέψουν, οδηγώντας την Τουρκία σε
διαμελισμό, αξιοποιώντας τον Κουρδικό παράγοντα, γι αυτό και επιδίδονται άρδην
στον προσεταιρισμό του. Το τελευταίο πάντως που ους ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή,
είναι να στηρίξουν τη στοχοποιημένη Ελλάδα. (Δες περισσότερα ΕΔΩ αλλά και ΕΔΩ)
Το δεύτερο δεδομένο, αφορά στη στάση της Ρωσίας, η οποία
έχει και αυτή απόλυτη επίγνωση της κατάστασης, γι αυτό – αν και ξέρει καλά την
ποιότητα του ανδρός, κάλεσε στη Μόσχα το έτερο ανδρείκελο, τον Αναστασιάδη. Η
Μόσχα δεν είναι διατεθειμένη να επιτρέψει την ευόδωση των νέο-οθωμανικών
σχεδιασμών και για τον λόγο ότι θα πυροδοτήσουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις στους
ισλαμόδοξους πληθυσμούς, στο μαλακό της υπογάστριο.
Επομένως, η Ρωσία θα παραμείνει στη γεωπολιτική σκακιέρα της
περιοχής, με ρόλο πρωταγωνιστικό και θα παραμείνει πάση θυσία.
Επομένως…
- Αν η Ελλάδα που βρίσκεται εκ των πραγμάτων στο μάτι του
κυκλώνα, δεν απαλλαγεί άμεσα από τα προσκυνημένα και δουλοπρεπή ανδρείκελα που
την κυβερνούν…
- Αν δεν παρεμβληθεί στους σχεδιασμούς των ισχυρών, με
ολοκληρωμένη γεωστρατηγική επεξεργασία…
- Αν δε φιλοδοξήσει, την επόμενη μέρα, να βρίσκεται στη θέση
του ασυμβίβαστου πρωταγωνιστή στα Βαλκάνια, και όχι στη θέση του διαμελιζόμενου
ιματίου…
- Αν δεν αφυπνιστούν έγκαιρα οι δυνάμεις εκείνες που θα
εξεγείρουν την κοινωνία της, για να εξασφαλίσει πως η γεωπολιτική της επόμενης
μέρας, θα τη βρει με ηγέτες στο τιμόνι της που θα εμπνέουν σεβασμό, και όχι με
χειραγωγούμενα ανδρείκελα, άβουλα και φοβικά, πρόθυμα και ταπεινωμένα, τότε τα
πράγματα είναι απλά…
Την επόμενη μέρα… Δε θα υπάρχει Ελλάδα. Τόσο απλά.
Το δίλημμα επομένως το βάζει πλέον η ζωή και η ίδια η
ιστορία…
Στη γεωπολιτική της επόμενης μέρας, ή δε θα υπάρχει Ελλάδα ή
δε θα υπάρχει Τουρκία. Και αυτό το δίλημμα, μόνο μια ισχυρή πατριωτική
κυβέρνηση μπορεί να το απαντήσει με ευθύτητα, και να το επιβάλει ντε φάκτο στη
διεθνή κοινότητα.
Πηγή: idioisomasi.blogspot
Αντιγραφή: @radical30
“To Κουτί της Πανδώρας”
Πριν από μερικές ημέρες, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, άλλοτε
νομάρχης Maκεδονίας, της
καρδιάς δηλαδή της ΝΔ, καταδικάστηκε σε
φυλάκιση 11 μηνών για παράβαση καθήκοντος και απιστία.
Ο υπερΝομάρχης, δεν επέβαλε πρόστιμα σε όσους ήταν υπεύθυνοι
για τη ρύπανση της λίμνης Κορώνειας και αφού αναγκάστηκε υπηρεσιακά να
προχωρήσει σε ποινές, το έκανε με γενναίο κούρεμα. Δεν είναι η πρώτη καταδίκη
του Ψωμιάδη. Έχει καταδικασθεί και πάλι, γιατί με ανάλογο τρόπο έσβηνε πρόστιμα
σε πρατήριο που κατ’ επανάληψη είχε εντοπιστεί να νοθεύει πετρέλαιο.
Ο Ψωμιάδης αντιμετωπίζει ακόμη, δύο ακόμη μεγάλες
δικογραφίες. Η μία, αφορά έργα για τα
οποία, αντί να προκηρύξει διαγωνισμό, τα έσπαγε σε κομμάτια για να μπορεί να τα
δώσει με απευθείας αναθέσεις. Η άλλη δικογραφία, αφορά παράνομες προσλήψεις.
Δεν έχει φτάσει σε δόξα φυλακίσεων τον υπερδήμαρχο της ΝΔ, Βασίλη
Παπαγεωργόπουλο, αλλά έχει μια σταθερή πορεία. Ντέρμπι θα γίνει μεταξύ τους.
Υπάρχουν βέβαια δεκάδες ακόμη περιπτώσεις, που παρά τα
(ελάχιστα) δημοσιεύματα της εποχής, δεν οδήγησαν σε εισαγγελικές έρευνες. Τα
βιβλία για μια επιχείρηση του Ψωμιάδη κάηκαν, για παράδειγμα σε πυρκαγιά, όταν
υπήρξαν καταγγελίες για εικονικά τιμολόγια.
Στην πρόσφατη δίκη, ο Ψωμιάδης ήταν τυχερός. Δικάστηκε ως ένας ανώνυμος πορτοφολάς. Τα κανάλι που
κάποτε τον συνόδευαν, προκειμένου να καταγράψουν τις ρήσεις βαριού λαϊκού πατριωτισμού,
διανθισμένου με ευθύτητα πίστας, ήταν απόντα. Ούτε τις ποινές κατέγραψαν, ούτε
όσα ψέλλισε ο Ψωμιάδης περί αθωότητας. Εγκαταλελειμμένος στο εδώλιο ως κοινός
κλέφτης, δεν μπόρεσε να αρθρώσει τα επιχειρήματα περί κράτους των Αθηνών και
πολιτικών διώξεών του, γιατί (φευ!) δεν υπήρχε κανένας για να τα καταγράψει.
Ήταν μόνος απέναντι στη νομική πραγματικότητα. Ούτε καν ο Αυτιάς δεν θέλησε να του δώσει βήμα, αυτός
που κάποτε αναφωνούσε με έκπληξη παρθένας σε οίκο ανοχής «τι μου λέτε κύριε
Νομάρχη μου;». Ο Αυτιάς, που κάποτε έπαιξε συνέντευξη του Ψωμιάδη δύο φορές,
φορώντας τη δεύτερη φορά άλλο κουστούμι και κάνοντας fake ερωτήσεις και μοντάζ
για να κατατροπώσει τον ανταγωνισμό, παρουσιάζοντάς την ως δεύτερη συνέντευξη.
Τόση πέραση είχε ο κυρ νομάρχης. Αλλά και τόσο κατάπτυστος, ο Αυτιάς.
Σήμερα, μοιάζει σαν κάποιος να έσβησε τον Παναγιώτη Ψωμιάδη
με το τηλεκοντρόλ από τα κανάλια και την πολιτική ζωή. Δεν υπάρχουν μιντιακοί
υμνητές, δημοσιογράφοι που τον ρωτούν με επιτηδευμένη αφέλεια και αρχισυντάκτες,
που να επενδύουν στη χωρίς νόημα επιθετικότητα των ίδιων κατασκευασμένων
λογιδρίων για τη ριγμένη Θεσσαλονίκη.
Άλλωστε, και ο ίδιος
δεν έχει καμία όρεξη πλέον να ντυθεί κολομπίνα ή Ζορό, να τραγουδήσει, να
ιππεύσει, να πετάξει χαρταετό ή να αναζητήσει την ημέρα γενεθλίων του Μεγάλου
Αλεξάνδρου και το ωροσκόπιο της αδελφής του της γοργόνας.
Ο Ψωμιάδης είναι στο στάδιο της στημένης λεμονόκουπας. Η τελευταία του προσπάθεια να δημιουργήσει
πολιτικό κόμμα και να πιέσει τη ΝΔ προς μια υποστήριξή του, όχι μόνο δεν
απέδωσε αλλά απέδειξε πως το παιχνίδι έχει λήξει. Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης
χρησιμοποίησε και χρησιμοποιήθηκε.
Χρησιμοποίησε τα
κανάλια, την πολιτική και πολύ περισσότερο τον απλό κόσμο, που πίστευε πως όλα
τα δεινά της χώρας προέρχονται, από την αδικία απέναντι στη Θεσσαλονίκη και το
γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ δεν παίρνει πρωτάθλημα. Χρησιμοποίησε τις έννοιες της
πατρίδας και της Δικαιοσύνης πάνω σ’ ένα προσωπικό μοτίβο, που περιείχε μπόλικη
κοροϊδία, επικινδυνότητα και συμφέροντα. Οι καταδίκες του είναι μια απόδειξη.
Η
παλαιοκομματική του λογική, μπήκε στην υπηρεσία της τηλεόρασης και έγινε θέαμα
και τηλεθέαση, το οποίο επέστρεψε στον ίδιο ως αναγνωρισιμότητα την οποία
ταύτισε λανθασμένα με τη λαοφιλία.
[Κάτι σαν την Θώδη, αν έχετε ακούσει… @radical30]
Ο Ψωμιάδης όμως, χρησιμοποιήθηκε από τον πολιτικό του χώρο ως
λαγός. Η ΝΔ, έχοντας ταυτίσει τον όρο του αγωνιστή με καρικατούρες που λένε
χοντράδες στην τηλεόραση, ανέθεσε στον Ψωμιάδη τον ρόλο της έκθεσης. Ο Ψωμιάδης
έλεγε φωναχτά αυτά που ψιθύριζαν στους διαδρόμους και δεν ήθελαν να χρεωθούν.
Έβγαζε τη βρώμικη δουλειά (όχι πάντα μόνο πολιτική) και κρατούσε το κοινό του
σε ένα φτωχό επίπεδο πολιτικής αναζήτησης, όπου απουσίαζε η σκέψη και πλεόναζαν
οι σημαίες, οι σάρισες, η μπουρδολογία καφενείου και η τεστοστερόνη.
Η προσπάθεια που έγινε να ταυτιστεί ο λαϊκισμός με την
αυθεντικότητα και η πολιτική αγραμματοσύνη με τη λαϊκή μάχη, εξάντλησε τα όρια
και τη χρησιμότητά της. Τώρα ο Ψωμιάδης είναι μια στημένη λεμονόκουπα, για την
οποία σε λίγο κανένας δεν θα θέλει να θυμάται πως χρησιμοποίησε στην πολιτική
σούπα του. Μοιραία τράβηξαν τα καλώδια από το πολιτικό πτώμα του Ψωμιάδη και
τον αποσυνέδεσαν από την εντατική. Και την τηλεόραση φυσικά.
Άλλωστε τώρα υπάρχει ο Άδωνις, ο Ντινόπουλος, η
Βούλτεψη...
Κώστας Μπαξεβάνης
Eπιστολή έλληνα πολίτη στον μπαρμπα Κάρολο
Η επιστολή προς τον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας που απευθύνει ο γιατρός Κλεάνθης Γρίβας, είναι ένα
μήνυμα αξιοπρέπειας και ήθους, σε μια εποχή που και τα δυο είναι πλέον
δυσεύρετα.
"Προς
τον κ. Κ. Παπούλια:
Είστε πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Αν είχα τη δύναμη, θα προτιμούσα ως πρόεδρο της Ελληνικής
Δημοκρατίας όχι εσάς, αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο, τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον.
Μπορεί να καυχιόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία,
αλλά πάει καιρός πια που δεν έχουμε συγγένεια μαζί της.
Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο
με το Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός
ενεργοποίησε το μόνο δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το υπέγραψε και
κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα
αυτή. Η εξήγηση ήταν σαφής:
«Δεν μπορώ εγώ ή οι λίγοι βουλευτές που ψήφισαν αυτό το νόμο,
να αναλάβω την ευθύνη να επικυρώσω ένα νόμο που θα επηρεάσει τη ζωή κάθε πολίτη
της χώρας μου. Σε ένα τόσο σοβαρό θέμα μόνο ο λαός μπορεί να αποφασίσει».
Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Δεν είχε
άδικο: τρεις τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο
Εθνικό Εισόδημα της χώρας, είχαν χρεοκοπήσει και τώρα ζητούσαν από το λαό να
πληρώσει τους δανειστές σε διάφορες χώρες.
Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και
έφεραν τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή (κάτι σαν Μνημόνιο 2), το οποίο ψηφίστηκε
κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση. Και πάλι
εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα.
Το επιχείρημά του ήταν σαφέστατο: «Στα μεγάλα θέματα δεν
αποφασίζουν προσωρινοί ηγέτες, ηγέτης είναι ο λαός και αυτός θα αποφασίσει».
Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη
θέση του ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών. Υπάρχουν βίντεο που δείχνουν
τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές, που η αστυνομία τους έχει πνίξει στα
καπνογόνα.
Ήταν ανένδοτος στις αρχές του:
«Υπάρχουν χώρες πιο ισχυρές οικονομικά από μας, εμείς όμως
δεν πρόκειται να βάλουμε το κέρδος πάνω από τη Δημοκρατία».
Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2.
Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε αναθεώρηση του
συντάγματος, μόνο που αυτή τη φορά η αναθεώρηση δε θα γινόταν από πολιτικούς αλλά
από τον ίδιο το λαό. Το επιχείρημά του ήταν και πάλι ατράνταχτο:
«Ο λαός είναι η υπέρτατη εξουσία, αυτός πρέπει να συντάξει
το σύνταγμα».
Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά
μηνύματα και η λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν
είχε ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς.
Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι
πολιτικοί παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για
πολύ.
Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια,
αλλά υπό ένα όρο: «Θα σας πληρώσουμε ό,τι δανειστούμε, αλλά υπό ένα όρο. Δε θα
πειραχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά προγράμματα, γιατί είμαστε
μια σκανδιναβική σοσιαλιστική κοινωνία και σκοπός μας είναι η ευημερία του
πολίτη και όχι τα κέρδη των τραπεζών».
Ούτε κεραμίδα να έπεφτε στα κεφάλια των αρμόδιων του ΔΝΤ,
αλλά τελικά το δέχτηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ταμείου, γιατί
κατάλαβαν ότι δεν έχουν να κάνουν με άτομα όπως ... (δε χρειάζεται να αναφέρω
ονόματα).
Αλλά ο πρόεδρος μιας δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί: ζήτησε
να γίνει έλεγχος στα οικονομικά όλων των πολιτικών και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν
τον πέλεκυ της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωθυπουργού.
Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2,500 σελίδες
και χρειάστηκαν 45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες, συγγραφείς, απλούς
πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας.
Και το συμπέρασμά ήταν σαφές: δεν ευθύνεται ο λαός για όσα
έκαναν πολιτικοί, οι οποίο εκλέχτηκαν λέγοντας τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκαν.
Τρία χρόνια μετά, η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την
κρίση, στην Ελλάδα μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες και αν....
Και κάτι ακόμα: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας δεν
το έκανε αυτό για να κρατηθεί στην καρέκλα. Πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι δε θα
είναι υποψήφιος για επόμενη θητεία. «Εκπλήρωσα το χρέος μου στο λαό μου» ήταν η
λακωνική δήλωσή του (όχι, δεν είπε αν ήταν και στην Εθνική Αντίσταση).
Μήπως κ. Παπούλια θα έπρεπε να επισκεφθείτε τους Βίκινγκς
της Ισλανδίας, για να πάρετε κάποια μαθήματα δημοκρατίας; Μήπως αυτοί που
έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενόνες, τώρα ξέρουν καλύτερα τι
σημαίνει δημοκρατία ενώ εσείς την ευτελίζετε (ουσιαστικά μια πράξη αιμομιξίας)
στη χώρα που γεννήθηκε;
Και μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον:
«Έχω την σταθερή εντύπωση ότι τα κόμματα στη Βουλή δεν
εκφράζουν αυτή την εποχή αντίστοιχη αναλογία στο λαό».
Εσείς θα κάνατε ποτέ αυτή τη δήλωση, που είναι πασιφανής σε
κάθε έλληνα πολίτη;
Θα ήθελα να σας δω δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Έτσι
για να καταλάβω τι σημαίνει γίγαντας και τι νάνος Πρόεδρος της
Δημοκρατίας...."
Για την αντιγραφή, Κλεάνθης Γρίβας*
----------------------------------------------
*Η επιστολή δεν είναι του κ. Κλεάνθη Γρίβα, γι' αυτό γράφει
από κάτω "Για την αντιγραφή Κλεάνθης Γρίβας" Είναι επιστολή του
ομογενή Χρήστου Μαγγούτα από το Τορόντο του Καναδά http://www.oraelladas.gr/2012/03/25/democracy-greece/
και έγινε γνωστή - καλώς φυσικά- από τον κ. Κλεάνθη Γρίβα που την έστειλε σε
κάποια μέσα.
@radical30
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014
Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014
Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)