Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011
Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011
Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011
Αφιερωμένο στη Ελληνοαμερικανική φιλία
Αφιερωμένο στη Ελληνοαμερικανική φιλία....
One day στην λιακάδα
Sitting on the πρασινάδα
Where the flowers ανθούσαν
and the horses χλιμιντρούσαν
Say ο Μήτρος to Κρουστάλλω:
Do you μ' απατάς me άλλο;
Κι η Κρουστάλλω σαν το hear
την επιάνει μέγας fear
Because τo 'πε η Μαγδάλω
ότι did it μ' έναν Γάλλο.
And the girl πονηρεμένη
Lay down σαν πεθαμένη
Μήτρο μ' if you don't believe me
με το καριοφύλι kill me.
And the Μήτρος που ήταν θύμα
την επίστεψε the βλήμα...
Μητρούσης
One day στην λιακάδα
Sitting on the πρασινάδα
Where the flowers ανθούσαν
and the horses χλιμιντρούσαν
Say ο Μήτρος to Κρουστάλλω:
Do you μ' απατάς me άλλο;
Κι η Κρουστάλλω σαν το hear
την επιάνει μέγας fear
Because τo 'πε η Μαγδάλω
ότι did it μ' έναν Γάλλο.
And the girl πονηρεμένη
Lay down σαν πεθαμένη
Μήτρο μ' if you don't believe me
με το καριοφύλι kill me.
And the Μήτρος που ήταν θύμα
την επίστεψε the βλήμα...
Μητρούσης
Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011
Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011
Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011
Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011
Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011
Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011
Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011
Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011
Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011
Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011
Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011
Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011
Υπερκινητικός Δάσκαλος: Τα τραγούδια της φωτιάς ~ Μια ταινία του Νίκου Κούνδουρου (1ο)
Υπερκινητικός Δάσκαλος: Τα τραγούδια της φωτιάς ~ Μια ταινία του Νίκου Κούνδουρου (1ο)
Aφιερωμένο σήμερα 17.11.2011 στην επέτειο του Πολυτεχνείου...
Aφιερωμένο σήμερα 17.11.2011 στην επέτειο του Πολυτεχνείου...
Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011
Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011
Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011
Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011
Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011
Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011
Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011
Ένα "πιτ μπουλ" να φυλάξει τα πρόβατα ;
Ένα "πιτ μπουλ" να φυλάξει τα πρόβατα ;: – Απεστάλη με Google Toolbar
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011
"Αλλη μας δείξατε και άλλη μας μπίξατε" !!!
"Αλλη μας δείξατε και άλλη μας μπίξατε" !!!: – Απεστάλη με Google Toolbar
Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011
Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011
Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011
Oλυμπιακός - Μπορούσια Ντόρτμουντ 3-1
Oλυμπιακός - Μπορούσια Ντόρτμουντ 3-1: – Απεστάλη με Google Toolbar
Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011
Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011
The Corporation {Full Movie} [Greek Subtitles] - YouTube
The Corporation {Full Movie} [Greek Subtitles] - YouTube: – Απεστάλη με Google Toolbar
Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011
Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011
ΟΛΜΕ: «Κηρύσσουμε 3ωρη στάση εργασίας
ΟΛΜΕ: «Κηρύσσουμε 3ωρη στάση εργασίας: – Απεστάλη με Google Toolbar
Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011
Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011
Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011
Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011
Ελύτης, Αναγνωστάκης και Πολιτική...
Ελύτης, Αναγνωστάκης και Πολιτική...: – Απεστάλη με Google Toolbar
Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011
Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011
Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011
ΣΚΑΪ Player TV — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)
ΣΚΑΪ Player TV — ΣΚΑΪ (www.skai.gr): – Απεστάλη με Google Toolbar
Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011
«Ιντερνετισμός»: νέα πάθηση για παιδιά | ΘΕΜΑΤΑ | Protagon
«Ιντερνετισμός»: νέα πάθηση για παιδιά | ΘΕΜΑΤΑ | Protagon: Το ίντερνετ είναι ένα υπέροχο εργαλείο. Ο φίλος μου ο Λυκούργος είναι 8 χρόνων και είναι πολύ καλός στο να μου τη λέει που δεν έχω fb και twitter. Συχνά όταν μιλάει για διάφορα ιντερνετικά, τον παρακολουθώ με δέος και η διαφορά μας είναι ότι, μπορεί να ξέρω πώς να σβήσω τα cookies μου, αλλά όχι και να το κάνω με σχεδόν κλειστά μάτια όπως αυτός. Είναι υπέροχο που ο Λυκούργος έχει αυτήν την εξοικείωση, όμως ο χρόνος που δίνει στο ίντερνετ είναι δυσανάλογος του χρόνου που δίνει στις άλλες του δραστηριότητες. Πανέξυπνο παιδί ωστόσο και με γνώσεις τέτοιες που οφείλονται στο καλό ψάξιμο στο διαδίκτυο.
Στην Ελλάδα τα παιδιά αποκτούν νωρίς πρόσβαση στο ίντερνετ. Ο μέσος όρος είναι η ηλικία των 11 χρόνων. Διαβάζω πως 68 παιδιά προεφηβικής ηλικίας, πάσχουν από «ιντερνετισμό» και είναι σε απεξάρτηση. Στην Ευρώπη το 57% των παιδιών ηλικίας 9-16 ετών έχουν προφίλ σε πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης. Το 24% είναι παιδιά μεταξύ των ηλικιών 9-10 χρόνων. Το 29% των παιδιών ηλικίας 9-16 χρόνων που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο στην Ευρώπη, έχουν στο παρελθόν επικοινωνήσει με κάποιον που δε γνώριζαν. Τα ποσοστά συνεχώς αλλάζουν προς τα πάνω.
Δεν πιστεύω πως τα εξαρτημένα από το ίντερνετ παιδιά είναι άρρωστα. –Σε ακραίες περιπτώσεις ωστόσο ο ιντερνετισμός μπορεί να επιφέρει την κατάθλιψη- Άρρωστο είναι που χάνουν στιγμές της ζωής, που όπως θα’ λεγε και ο φίλος που όλοι έχουμε για να λατρεύουμε τα κλισέ του: «η ζωή είναι εκεί έξω». Όταν προσπαθείς βέβαια να το εξηγήσεις αυτό στον Λυκούργο, η απάντηση είναι επισκέψεις σε μουσεία από την οθόνη του υπολογιστή, άστοχα σουτ από την οθόνη του υπολογιστή, βόλτες στον κόσμο πάλι απ’ τον υπολογιστή και άλλα τέτοια που όμως δεν μπορούμε να απολαύσουμε πιασμένοι χέρι χέρι, βρε Λυκούργο…
*8-11 Σεπτεμβρίου στα Ιωάννινα, πραγματοποιείται το 3ο Παιδιατρικό Παιδοπνευμονολογικό Συνέδριο όπου αναμένεται εκτενής αναφορά στο θέμα.
– Απεστάλη με Google Toolbar
Στην Ελλάδα τα παιδιά αποκτούν νωρίς πρόσβαση στο ίντερνετ. Ο μέσος όρος είναι η ηλικία των 11 χρόνων. Διαβάζω πως 68 παιδιά προεφηβικής ηλικίας, πάσχουν από «ιντερνετισμό» και είναι σε απεξάρτηση. Στην Ευρώπη το 57% των παιδιών ηλικίας 9-16 ετών έχουν προφίλ σε πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης. Το 24% είναι παιδιά μεταξύ των ηλικιών 9-10 χρόνων. Το 29% των παιδιών ηλικίας 9-16 χρόνων που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο στην Ευρώπη, έχουν στο παρελθόν επικοινωνήσει με κάποιον που δε γνώριζαν. Τα ποσοστά συνεχώς αλλάζουν προς τα πάνω.
Δεν πιστεύω πως τα εξαρτημένα από το ίντερνετ παιδιά είναι άρρωστα. –Σε ακραίες περιπτώσεις ωστόσο ο ιντερνετισμός μπορεί να επιφέρει την κατάθλιψη- Άρρωστο είναι που χάνουν στιγμές της ζωής, που όπως θα’ λεγε και ο φίλος που όλοι έχουμε για να λατρεύουμε τα κλισέ του: «η ζωή είναι εκεί έξω». Όταν προσπαθείς βέβαια να το εξηγήσεις αυτό στον Λυκούργο, η απάντηση είναι επισκέψεις σε μουσεία από την οθόνη του υπολογιστή, άστοχα σουτ από την οθόνη του υπολογιστή, βόλτες στον κόσμο πάλι απ’ τον υπολογιστή και άλλα τέτοια που όμως δεν μπορούμε να απολαύσουμε πιασμένοι χέρι χέρι, βρε Λυκούργο…
*8-11 Σεπτεμβρίου στα Ιωάννινα, πραγματοποιείται το 3ο Παιδιατρικό Παιδοπνευμονολογικό Συνέδριο όπου αναμένεται εκτενής αναφορά στο θέμα.
– Απεστάλη με Google Toolbar
Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011
Το Ιστολογιο του Μιμη Ανδρουλακη
Το Ιστολογιο του Μιμη Ανδρουλακη: Σάββατο, 24 Σεπτεμβρίου 2011
Η Παγίδα
Έρχεται μια στιγμή στη ζωή των ανθρώπων και των εθνών που τη βιώνουν σαν παγίδα. Μια συμπαιγνία προσωπικών και κυρίως απρόσωπων δυνάμεων, πέρα κι από τον έλεγχο σου, σε κρατά «φυλακισμένο».
· Στην προσωπική μας ζωή έρχεται σε οριακές στιγμές η αιφνίδια συνειδητοποίηση ότι είσαι έγκλειστος σ’ ένα κελί κι όσο προσπαθείς να αποδράσεις, κι όσο δραπευτεύεις, οι τοίχοι του μετατρέπονται, τα όρια απλώνονται, η «φυλακή» μεγαλώνει και συ μένεις φυλακισμένος. Τότε η απόπειρα του δραπέτη να την κοπανήσει γίνεται αξιοθρήνητη εγκατάλειψη. Η μόνη εφικτή ελευθερία, όταν περιορίζονται ή εξαντλούνται οι εναλλακτικές, είναι η ανυπότακτη στωική ελευθερία, η υπερήφανη καρτερικότητα.
· Στην παγκόσμια ιστορία της πολιτικής συχνά ακόμα και μεγάλοι ηγέτες υποχρεώθηκαν να πουν «αυτή είναι η χειρότερη λύση αν εξαιρέσουμε όλες τις άλλες διαθέσιμες».
· Στην παγκόσμια οικονομία ακόμα και ισχυροί λαοί αισθάνονται να πέφτουν σε παγίδα. Οι Κινέζοι μισούν το δολάριο αλλά προς το παρόν μη έχοντας άλλη επιλογή, του προσφέρουν 2 τρισεκατομμύρια από τις αποταμιεύσεις τους. Κι οι Αμερικάνοι μισούν την υπερεξάρτησή τους από τους Κινέζους, από το χρήμα και τις εισαγωγές τους. Δεν μπορούν όμως να κάνουν διαφορετικά.
· Οι Έλληνες τώρα βιώνουν μια ακραία κατάσταση παγίδας. Το ευρώ, που στο μπουμ, στη φάση της ανόδου, στη φούσκα, τους έδινε τη δυνατότητα να δανείζονται φθηνά σαν Γερμανοί, τώρα στην κάθοδο, στο ξεφούσκωμα, στο φαύλο κύκλο ύφεσης – χρέους, λειτουργεί σαν ξένο νόμισμα, γίνεται βαρίδι όπως στην κρίση του μεσοπολέμου «ο χρυσός κανόνας», η αναφορά των νομισμάτων στο χρυσό. Δηλαδή χάνεις τις παλιές ασφαλιστικές δικλείδες – κοπή νομίσματος, υποτίμηση – αλλά αιφνίδια χάνεις και το πλεονέκτημα, τη δυνατότητα φθηνού δανεισμού στις αγορές. Να μένεις στο ευρώ φαίνεται δυσβάστακτο. Να φύγεις αποτελεί ανυπολόγιστη καταστροφή. Η αποπαγίδευση υπάρχει αλλά δεν εξαρτάται μόνο από σένα: ζητάς να σου «κόψουν» χρέος, χρόνο και χρήμα, αντισταθμιστικές νομισματικές και αναπτυξιακές ενέσεις. Πρέπει υπό την «εκβιαστική» δύναμη της κρίσης να πείσεις τουλάχιστον 17 λαούς, 17 κοινοβούλια. Δεν είναι εύκολο. Κι ο Ισπανός, ο Ιταλός ή ο Βέλγος αισθάνεται ότι παγιδεύεται από τους Έλληνες, τους δανείζει πιο φθηνά με την «21η Ιουλίου» απ’ ότι δανείζεται ο ίδιος από τις αγορές. Οι Γάλλοι γίνονται νευρικοί απέναντί μας αφού τα ασφάλιστρα κινδύνου τους (CDS) δείχνουν -παράλογο!- τη Γαλλία να έχει μεγαλύτερη πιθανότητα χρεωκοπίας από την Ταϊλάνδη και την Κολομβία! Παράδοξο, αλλά και οι «Βόρειοι» αισθάνονται παγιδευμένοι από τους άσωτους υπερχρεωμένους «Νότιους», παραβλέποντας τις εγγενείς ανισορροπίες της ευρωζώνης. Μας χρεώνουν τη μολυσματική επέκταση της κρίσης και απαιτούν να μπούμε σε καραντίνα! Η ευλογία, η ιστορική ευκαιρία φαίνεται παγίδα.
Όταν σερνόμαστε ανελέητα από τον αμείλικτο μηχανισμό της τραγωδίας, όταν πέφτουμε στα δίκτυα της συμπλέγματος Ύβρις – Νέμεσις, το χειρότερο είναι ο αυτοτροφοδοτούμενος πανικός , η υστερία, η αυτοκαταστροφική έκρηξη, η κούφια ρητορική, οι σπασμωδικές κινήσεις. Τότε πέφτουμε ακόμα πιο βαθιά στην παγίδα. Η παγίδα τότε γίνεται σίγουρα μακροπρόθεσμα η μοίρα μας. Η φρόνηση απαιτεί την τραγική επίγνωση των ορίων των επιλογών μας και των βαθμών της ελευθερίας μας.
Υστερόγραφο:
· Φίλος αναγνώστης μου συστήνει: «Ρίξε την Κυβέρνηση: Γίνε ήρωας!» Αγαπητέ φίλε αν έχεις να προτείνεις εδώ και τώρα εναλλακτική πηγή δανεισμού και πειστική εναλλακτική κυβέρνηση «το συζητάμε». Διαφορετικά μου συστήνεις να γίνω όχι ήρωας αλλά επικίνδυνος τυχοδιώκτης την ώρα που η Ελλάδα είναι στο χείλος του γκρεμού και ο χρόνος τελειώνει. Μη μου πεις «δανείσου από του ς Κινέζους». Δεν είναι ανόητοι οι Κινέζοι. Μπορεί να δανείσουν, όπως δήλωσαν επίσημα, μόνο αν υπάρχει ΑΑΑ εγγύηση από του ς Γερμανούς ή Γάλλους! Δηλαδή μας ξαναστέλνουν στους Γερμανούς και στο EFSF.
Περίληψη...
από Μιμης Ανδρουλακης στις 10:08 μμ 18 σχόλια
– Απεστάλη με Google Toolbar
Η Παγίδα
Έρχεται μια στιγμή στη ζωή των ανθρώπων και των εθνών που τη βιώνουν σαν παγίδα. Μια συμπαιγνία προσωπικών και κυρίως απρόσωπων δυνάμεων, πέρα κι από τον έλεγχο σου, σε κρατά «φυλακισμένο».
· Στην προσωπική μας ζωή έρχεται σε οριακές στιγμές η αιφνίδια συνειδητοποίηση ότι είσαι έγκλειστος σ’ ένα κελί κι όσο προσπαθείς να αποδράσεις, κι όσο δραπευτεύεις, οι τοίχοι του μετατρέπονται, τα όρια απλώνονται, η «φυλακή» μεγαλώνει και συ μένεις φυλακισμένος. Τότε η απόπειρα του δραπέτη να την κοπανήσει γίνεται αξιοθρήνητη εγκατάλειψη. Η μόνη εφικτή ελευθερία, όταν περιορίζονται ή εξαντλούνται οι εναλλακτικές, είναι η ανυπότακτη στωική ελευθερία, η υπερήφανη καρτερικότητα.
· Στην παγκόσμια ιστορία της πολιτικής συχνά ακόμα και μεγάλοι ηγέτες υποχρεώθηκαν να πουν «αυτή είναι η χειρότερη λύση αν εξαιρέσουμε όλες τις άλλες διαθέσιμες».
· Στην παγκόσμια οικονομία ακόμα και ισχυροί λαοί αισθάνονται να πέφτουν σε παγίδα. Οι Κινέζοι μισούν το δολάριο αλλά προς το παρόν μη έχοντας άλλη επιλογή, του προσφέρουν 2 τρισεκατομμύρια από τις αποταμιεύσεις τους. Κι οι Αμερικάνοι μισούν την υπερεξάρτησή τους από τους Κινέζους, από το χρήμα και τις εισαγωγές τους. Δεν μπορούν όμως να κάνουν διαφορετικά.
· Οι Έλληνες τώρα βιώνουν μια ακραία κατάσταση παγίδας. Το ευρώ, που στο μπουμ, στη φάση της ανόδου, στη φούσκα, τους έδινε τη δυνατότητα να δανείζονται φθηνά σαν Γερμανοί, τώρα στην κάθοδο, στο ξεφούσκωμα, στο φαύλο κύκλο ύφεσης – χρέους, λειτουργεί σαν ξένο νόμισμα, γίνεται βαρίδι όπως στην κρίση του μεσοπολέμου «ο χρυσός κανόνας», η αναφορά των νομισμάτων στο χρυσό. Δηλαδή χάνεις τις παλιές ασφαλιστικές δικλείδες – κοπή νομίσματος, υποτίμηση – αλλά αιφνίδια χάνεις και το πλεονέκτημα, τη δυνατότητα φθηνού δανεισμού στις αγορές. Να μένεις στο ευρώ φαίνεται δυσβάστακτο. Να φύγεις αποτελεί ανυπολόγιστη καταστροφή. Η αποπαγίδευση υπάρχει αλλά δεν εξαρτάται μόνο από σένα: ζητάς να σου «κόψουν» χρέος, χρόνο και χρήμα, αντισταθμιστικές νομισματικές και αναπτυξιακές ενέσεις. Πρέπει υπό την «εκβιαστική» δύναμη της κρίσης να πείσεις τουλάχιστον 17 λαούς, 17 κοινοβούλια. Δεν είναι εύκολο. Κι ο Ισπανός, ο Ιταλός ή ο Βέλγος αισθάνεται ότι παγιδεύεται από τους Έλληνες, τους δανείζει πιο φθηνά με την «21η Ιουλίου» απ’ ότι δανείζεται ο ίδιος από τις αγορές. Οι Γάλλοι γίνονται νευρικοί απέναντί μας αφού τα ασφάλιστρα κινδύνου τους (CDS) δείχνουν -παράλογο!- τη Γαλλία να έχει μεγαλύτερη πιθανότητα χρεωκοπίας από την Ταϊλάνδη και την Κολομβία! Παράδοξο, αλλά και οι «Βόρειοι» αισθάνονται παγιδευμένοι από τους άσωτους υπερχρεωμένους «Νότιους», παραβλέποντας τις εγγενείς ανισορροπίες της ευρωζώνης. Μας χρεώνουν τη μολυσματική επέκταση της κρίσης και απαιτούν να μπούμε σε καραντίνα! Η ευλογία, η ιστορική ευκαιρία φαίνεται παγίδα.
Όταν σερνόμαστε ανελέητα από τον αμείλικτο μηχανισμό της τραγωδίας, όταν πέφτουμε στα δίκτυα της συμπλέγματος Ύβρις – Νέμεσις, το χειρότερο είναι ο αυτοτροφοδοτούμενος πανικός , η υστερία, η αυτοκαταστροφική έκρηξη, η κούφια ρητορική, οι σπασμωδικές κινήσεις. Τότε πέφτουμε ακόμα πιο βαθιά στην παγίδα. Η παγίδα τότε γίνεται σίγουρα μακροπρόθεσμα η μοίρα μας. Η φρόνηση απαιτεί την τραγική επίγνωση των ορίων των επιλογών μας και των βαθμών της ελευθερίας μας.
Υστερόγραφο:
· Φίλος αναγνώστης μου συστήνει: «Ρίξε την Κυβέρνηση: Γίνε ήρωας!» Αγαπητέ φίλε αν έχεις να προτείνεις εδώ και τώρα εναλλακτική πηγή δανεισμού και πειστική εναλλακτική κυβέρνηση «το συζητάμε». Διαφορετικά μου συστήνεις να γίνω όχι ήρωας αλλά επικίνδυνος τυχοδιώκτης την ώρα που η Ελλάδα είναι στο χείλος του γκρεμού και ο χρόνος τελειώνει. Μη μου πεις «δανείσου από του ς Κινέζους». Δεν είναι ανόητοι οι Κινέζοι. Μπορεί να δανείσουν, όπως δήλωσαν επίσημα, μόνο αν υπάρχει ΑΑΑ εγγύηση από του ς Γερμανούς ή Γάλλους! Δηλαδή μας ξαναστέλνουν στους Γερμανούς και στο EFSF.
Περίληψη...
από Μιμης Ανδρουλακης στις 10:08 μμ 18 σχόλια
– Απεστάλη με Google Toolbar
Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011
Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011
Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011
Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011
Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011
Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011
Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011
Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011
Δεν υπάρχει σήμερα τόπος για τα νιάτα
Δεν υπάρχει σήμερα τόπος για τα νιάτα: – Απεστάλη με Google Toolbar
Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011
Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011
Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011
Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011
Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011
Περί αποποινικοποίησης "ναρκωτικών"
Περί αποποινικοποίησης "ναρκωτικών": – Απεστάλη με Google Toolbar
Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011
Dimitris Vardavas (radical30) on Myspace
Dimitris Vardavas (radical30) on Myspace: Share on Myspace
Easy now! Your post exceeds our max character limits.
Loading content preview...
Loading Images
No Image
No Image
Dimitris Vardavas earned the Hey, Good Looking badge!
Nice profile pic, you.
Share Cancel
All done! Your link has been shared.
A new window has opened for {0}.
You can also share this in your Myspace Stream.
Share on other networks:
*
*
*
Uh-oh, something isn't quite right.
Let's try again.
Easy now! Your post exceeds our max character limits.
Loading content preview...
Loading Images
No Image
No Image
Dimitris Vardavas earned the Hey, Good Looking badge!
Nice profile pic, you.
Share Cancel
All done! Your link has been shared.
A new window has opened for {0}.
You can also share this in your Myspace Stream.
Share on other networks:
*
*
*
Uh-oh, something isn't quite right.
Let's try again.
Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011
Τρίτη 30 Αυγούστου 2011
Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011
Κυριακή 28 Αυγούστου 2011
Οι κανόνες του πολέμου της ζωής...
Οι κανόνες του πολέμου της ζωής...: ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
από τον Dimitris Vardavas, Κυριακή, 28 Αυγούστου 2011 στις 7:46 μ.μ.
Λέγεται, και το αποδέχομαι απόλυτα, ότι η ζωή είναι ένας "πόλεμος"... Ενας συνεχής πόλεμος με πάρα πολλές μάχες και διαφορετικούς αντίπαλλους, για τον καθένα μας, που άλλοτε κερδίζουμε άλλοτε πάλι χάνουμε. Και έτσι, αν τελικά ηττηθήκαμε ή κερδίσαμε το "πόλεμο της ζωής", το αντιλαμβανόμαστε όταν αυτή φτάσει πολύ κοντά στο τέλος της. Νικητής πάντως, χωρίς τραύματα, δεν έχει υπάρξει και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Όποιος το συνειδητοποιήσει έγκαιρα έχει πιό πολλές πιθανότητες να γλητώσει κάποιες ανόφελες μάχες....
Και πως ορίζεται "η μάχη της ζωής"; Δεν κρατάμε μαχαίρια, ούτε ανταλλάσουμε πιστολιές και όμως υπάρχουν τραύματα, πληγές και απώλειες και στους μεν και τους δε. Πιο δύσκολο ακόμα είναι να ορίσεις τον "νικητή".....
Εξαρτάται από τον χαρακτήρα του μαχητή; Μάλλον... θα έλεγα έγω, έχοντας φτάσει σε μια ηλικία που δεν αφήνει περιθώρια για ελπίδες και άγνωστα μελλούμενα, ένω έχω ολόκληρη τη ζωή μου μπροστά στα μάτια μου σαν ανοιχτό βιβλίο.... Και εξαρτάται από τον χαρακτήρα μας, γιατί δεν υπάρχουν δύο όμοιοι, είναι σαν τα δαχτυλικά αποτυπώματα. Μοναδικοί!!!
Εξαρτάται όμως από τις "αρχές" που υπηρετεί ο καθένας μας και αυτές είναι διατυπωμένες σαφέστατα. δεν τις διατυπώνουμε οι ίδιοι, απλά επιλέγουμε ή απορρίπτουμε αυτές που ταιριάζουν στο χαρακτήρα μας. Τιμή, αξιοπρέπειαι, ειλικρίνεια, αγάπη, συμπόνια, από τη μια μεριά, συγκρούονται συνεχώς με το ψέμα, την υποκρισία, την απληστεία, το φθόνο, από την άλλη.
Δεν εννοώ ότι υπάρχουν "σκέτοι" καλοί και κακοί άνθρωποι, οι μεν και οι δε... Όχι αυτό. Όλα αυτά τα ωραία και τα άσχημα συναισθήματα, υπάρχουν μέσα στις ψυχές όλων των ανθρώπων εξ αρχής, στα πρώτα χρόνια της αθωότητας.... Και στη πορεία της ζωής αλλειώνονται ή χάνονται, παραμένουν ή βελτιώνονται. Αλλά ας καταλήξουμε έτσι όπως αρχίσαμε: στους "κανόνες του πολέμου της ζωής"
Υπάρχει ένας βασικός κανόνας για τη μάχη της ζωής:
- Σημαντικό δεν είναι να κρατάς εσύ το όπλο, αλλά πως αντινετωπίζεις αυτόν που το κρατάει.
- Αυτός που "διαβάζει" τη καρδιά του αντίπαλλου και όχι αυτός που κρατάει το όπλο, γνωρίζει ποιά
είναι η κατάλληλη στιγμή...
- Δεν ρωτάω τον εχθρό μου, αλλά τη ψυχή μου για την κατάλληλη στιγμή...
Η διαφορά του ενός από τον άλλο είναι η εξής:
- Όταν έχεις ζήσει, πολεμήσει και πονέσει αρκετά.... αν έχεις αγαπήσει και βοηθήσει ανθρώπους... αν έχεις μετανιώσει πικρά για τα λάθη σου.... τότε είσαι εκείνος που ξέρεις πότε ήρθε η ώρα σου.... και τότε, ίσως δεν
είσαι "νικητής" αλλά σίγουρα δεν έζησες μια "τσάμπα ζωή"......
radical30
– Απεστάλη με Google Toolbar
από τον Dimitris Vardavas, Κυριακή, 28 Αυγούστου 2011 στις 7:46 μ.μ.
Λέγεται, και το αποδέχομαι απόλυτα, ότι η ζωή είναι ένας "πόλεμος"... Ενας συνεχής πόλεμος με πάρα πολλές μάχες και διαφορετικούς αντίπαλλους, για τον καθένα μας, που άλλοτε κερδίζουμε άλλοτε πάλι χάνουμε. Και έτσι, αν τελικά ηττηθήκαμε ή κερδίσαμε το "πόλεμο της ζωής", το αντιλαμβανόμαστε όταν αυτή φτάσει πολύ κοντά στο τέλος της. Νικητής πάντως, χωρίς τραύματα, δεν έχει υπάρξει και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Όποιος το συνειδητοποιήσει έγκαιρα έχει πιό πολλές πιθανότητες να γλητώσει κάποιες ανόφελες μάχες....
Και πως ορίζεται "η μάχη της ζωής"; Δεν κρατάμε μαχαίρια, ούτε ανταλλάσουμε πιστολιές και όμως υπάρχουν τραύματα, πληγές και απώλειες και στους μεν και τους δε. Πιο δύσκολο ακόμα είναι να ορίσεις τον "νικητή".....
Εξαρτάται από τον χαρακτήρα του μαχητή; Μάλλον... θα έλεγα έγω, έχοντας φτάσει σε μια ηλικία που δεν αφήνει περιθώρια για ελπίδες και άγνωστα μελλούμενα, ένω έχω ολόκληρη τη ζωή μου μπροστά στα μάτια μου σαν ανοιχτό βιβλίο.... Και εξαρτάται από τον χαρακτήρα μας, γιατί δεν υπάρχουν δύο όμοιοι, είναι σαν τα δαχτυλικά αποτυπώματα. Μοναδικοί!!!
Εξαρτάται όμως από τις "αρχές" που υπηρετεί ο καθένας μας και αυτές είναι διατυπωμένες σαφέστατα. δεν τις διατυπώνουμε οι ίδιοι, απλά επιλέγουμε ή απορρίπτουμε αυτές που ταιριάζουν στο χαρακτήρα μας. Τιμή, αξιοπρέπειαι, ειλικρίνεια, αγάπη, συμπόνια, από τη μια μεριά, συγκρούονται συνεχώς με το ψέμα, την υποκρισία, την απληστεία, το φθόνο, από την άλλη.
Δεν εννοώ ότι υπάρχουν "σκέτοι" καλοί και κακοί άνθρωποι, οι μεν και οι δε... Όχι αυτό. Όλα αυτά τα ωραία και τα άσχημα συναισθήματα, υπάρχουν μέσα στις ψυχές όλων των ανθρώπων εξ αρχής, στα πρώτα χρόνια της αθωότητας.... Και στη πορεία της ζωής αλλειώνονται ή χάνονται, παραμένουν ή βελτιώνονται. Αλλά ας καταλήξουμε έτσι όπως αρχίσαμε: στους "κανόνες του πολέμου της ζωής"
Υπάρχει ένας βασικός κανόνας για τη μάχη της ζωής:
- Σημαντικό δεν είναι να κρατάς εσύ το όπλο, αλλά πως αντινετωπίζεις αυτόν που το κρατάει.
- Αυτός που "διαβάζει" τη καρδιά του αντίπαλλου και όχι αυτός που κρατάει το όπλο, γνωρίζει ποιά
είναι η κατάλληλη στιγμή...
- Δεν ρωτάω τον εχθρό μου, αλλά τη ψυχή μου για την κατάλληλη στιγμή...
Η διαφορά του ενός από τον άλλο είναι η εξής:
- Όταν έχεις ζήσει, πολεμήσει και πονέσει αρκετά.... αν έχεις αγαπήσει και βοηθήσει ανθρώπους... αν έχεις μετανιώσει πικρά για τα λάθη σου.... τότε είσαι εκείνος που ξέρεις πότε ήρθε η ώρα σου.... και τότε, ίσως δεν
είσαι "νικητής" αλλά σίγουρα δεν έζησες μια "τσάμπα ζωή"......
radical30
– Απεστάλη με Google Toolbar
Σάββατο 27 Αυγούστου 2011
Δεν το εύχεται ούτε ο πιό φανατικός "γαύρος"
Δεν το εύχεται ούτε ο πιό φανατικός "γαύρος": – Απεστάλη με Google Toolbar
Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011
Οι "γκρίζες ζώνες" ζώνες της Κύπρου
Οι "γκρίζες ζώνες" ζώνες της Κύπρου: – Απεστάλη με Google Toolbar
Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011
Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011
Κυριακή 21 Αυγούστου 2011
Σάββατο 20 Αυγούστου 2011
Eίναι ο ήχος του πιάνου ή μου φένεται;
Eίναι ο ήχος του πιάνου ή μου φένεται;: – Απεστάλη με Google Toolbar
Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011
Cretalive.gr :: Τεχνολογία :: Ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης γίνονται 3D καρτούν
Cretalive.gr :: Τεχνολογία :: Ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης γίνονται 3D καρτούν: Ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης γίνονται 3D καρτούν
Ενας τούρκος σκηνοθέτης παρουσιάζει τους ήρωες με πιο σύγχρονη ματιά
Ενημερώθηκε: 18.08.2011 // 15:01
Ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης γίνονται 3D καρτούν
Στην ταινία του τούρκου σκηνοθέτη οι δυο ήρωες θα έχουν τη μορφή καρτούν, αλλά η δράση τους θα τοποθετηθεί στον πραγματικό κόσμο
Ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης, οι δυο δημοφιλέστεροι ήρωες του Θεάτρου Σκιών, με ρίζες στην ανατολίτικη παράδοση, θα περάσουν από τον κόσμο των σκιών σε αυτόν του τρισδιάστατου σινεμά και των κινουμένων σχεδίων, σύμφωνα με τα σχέδια ενός τούρκου σκηνοθέτη.
Η ταινία, με τίτλο «Η Επιστροφή του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη» (Karagoz ve Hacivat Yeniden), θα σκηνοθετηθεί από τον Σινάν Χαλίκ, με τη βοήθεια του αιγύπτιου καραγκιοζοπαίχτη Μισιρλί Αχμέτ.
Οι δυο ήρωες θα έχουν στην ταινία τη μορφή καρτούν, αλλά η δράση τους θα τοποθετηθεί στον πραγματικό κόσμο, κι όχι σε ένα φανταστικό σύμπαν. Σύμφωνα με το σενάριο, οι δυο φίλοι θα περιπλανηθούν στην Προύσα, θα εργαστούν σε ένα τζαμί προκειμένου να βγάλουν κάποια χρήματα αλλά θα αναγκαστούν να φύγουν εσπευσμένα από την πόλη, μετά από έναν καβγά που έχουν με τον προϊστάμενο τους. Κατόπιν, ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης επισκέπτονται την Κωνσταντινούπολη, όπου μπλέκονται σε διάφορες αστείες περιπέτειες με κατοίκους της πόλης, μέχρι το ξεκαρδιστικό φινάλε της τρισδιάστατης ταινίας.
«Η αφορμή για την ταινία υπήρξε η επίσκεψη μου στο σχολείο της κόρης μου, όπου ανέβασαν μια παράσταση θεάτρου σκιών», τονίζει ο κ. Χαλίκ, προσθέτοντας πως «παρατήρησα πως τα παιδιά δεν διασκέδαζαν καθόλου με το θέαμα που έβλεπαν, οπότε σκέφτηκα πως θα έπρεπε κάποιος να κάνει τους δυο αυτούς δημοφιλείς ήρωες λίγο πιο σύγχρονους για τη νέα γενιά παιδιών».
Η ταινία, που θα βγει στις τούρκικες αίθουσες σε λίγο καιρό, χρειάστηκε έξι μήνες προετοιμασίας, αλλά μόλις μια εβδομάδα γυρισμάτων και για την ολοκλήρωσή της εργάστηκε μια ομάδα 28 ανθρώπων.
Πηγή : tovima
– Απεστάλη με Google Toolbar
Ενας τούρκος σκηνοθέτης παρουσιάζει τους ήρωες με πιο σύγχρονη ματιά
Ενημερώθηκε: 18.08.2011 // 15:01
Ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης γίνονται 3D καρτούν
Στην ταινία του τούρκου σκηνοθέτη οι δυο ήρωες θα έχουν τη μορφή καρτούν, αλλά η δράση τους θα τοποθετηθεί στον πραγματικό κόσμο
Ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης, οι δυο δημοφιλέστεροι ήρωες του Θεάτρου Σκιών, με ρίζες στην ανατολίτικη παράδοση, θα περάσουν από τον κόσμο των σκιών σε αυτόν του τρισδιάστατου σινεμά και των κινουμένων σχεδίων, σύμφωνα με τα σχέδια ενός τούρκου σκηνοθέτη.
Η ταινία, με τίτλο «Η Επιστροφή του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη» (Karagoz ve Hacivat Yeniden), θα σκηνοθετηθεί από τον Σινάν Χαλίκ, με τη βοήθεια του αιγύπτιου καραγκιοζοπαίχτη Μισιρλί Αχμέτ.
Οι δυο ήρωες θα έχουν στην ταινία τη μορφή καρτούν, αλλά η δράση τους θα τοποθετηθεί στον πραγματικό κόσμο, κι όχι σε ένα φανταστικό σύμπαν. Σύμφωνα με το σενάριο, οι δυο φίλοι θα περιπλανηθούν στην Προύσα, θα εργαστούν σε ένα τζαμί προκειμένου να βγάλουν κάποια χρήματα αλλά θα αναγκαστούν να φύγουν εσπευσμένα από την πόλη, μετά από έναν καβγά που έχουν με τον προϊστάμενο τους. Κατόπιν, ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης επισκέπτονται την Κωνσταντινούπολη, όπου μπλέκονται σε διάφορες αστείες περιπέτειες με κατοίκους της πόλης, μέχρι το ξεκαρδιστικό φινάλε της τρισδιάστατης ταινίας.
«Η αφορμή για την ταινία υπήρξε η επίσκεψη μου στο σχολείο της κόρης μου, όπου ανέβασαν μια παράσταση θεάτρου σκιών», τονίζει ο κ. Χαλίκ, προσθέτοντας πως «παρατήρησα πως τα παιδιά δεν διασκέδαζαν καθόλου με το θέαμα που έβλεπαν, οπότε σκέφτηκα πως θα έπρεπε κάποιος να κάνει τους δυο αυτούς δημοφιλείς ήρωες λίγο πιο σύγχρονους για τη νέα γενιά παιδιών».
Η ταινία, που θα βγει στις τούρκικες αίθουσες σε λίγο καιρό, χρειάστηκε έξι μήνες προετοιμασίας, αλλά μόλις μια εβδομάδα γυρισμάτων και για την ολοκλήρωσή της εργάστηκε μια ομάδα 28 ανθρώπων.
Πηγή : tovima
– Απεστάλη με Google Toolbar
Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011
Τρίτη 16 Αυγούστου 2011
Κυριακή 14 Αυγούστου 2011
Σάββατο 13 Αυγούστου 2011
Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011
Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011
ΤΖ. Φ. ΚΕΝΕΝΤΙ: H ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ
ΤΖ. Φ. ΚΕΝΕΝΤΙ: H ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ: "– Απεστάλη με Google Toolbar"
Οι καλύτεροι μέσοι που έπαιξαν στον Ολυμπιακό - SPORT 24
Οι καλύτεροι μέσοι που έπαιξαν στον Ολυμπιακό - SPORT 24: "– Απεστάλη με Google Toolbar"
Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011
OnNews: "Που πήγε τόση αγάπη Στέλλα;"
OnNews: "Που πήγε τόση αγάπη Στέλλα;": "– Απεστάλη με Google Toolbar"
Κυριακή 7 Αυγούστου 2011
«Ο πόλεµος χάνεται, αποποινικοποίηση τώρα!» - Ελλάδα
«Ο πόλεµος χάνεται, αποποινικοποίηση τώρα!» - Ελλάδα: "– Απεστάλη με Google Toolbar"
«Ο πόλεµος χάνεται, αποποινικοποίηση τώρα!» - Ελλάδα
«Ο πόλεµος χάνεται, αποποινικοποίηση τώρα!» - Ελλάδα: "– Απεστάλη με Google Toolbar"
Σάββατο 6 Αυγούστου 2011
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ: Μίκης Θεοδωράκης: "Πάρτε δάνεια και όπλα από Ρωσία και από Κίνα όχι από ΔΝΤ, ΗΠΑ & Γερμανία"
LOOK AT YOURSELF AFTER WATCHING THIS.mp4 - YouTube
LOOK AT YOURSELF AFTER WATCHING THIS.mp4 - YouTube: "– Απεστάλη με Google Toolbar"
Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011
Τσαμπιονς Λιγκ (πλέι-οφφ 2011-2012)
Τσαμπιονς Λιγκ (πλέι-οφφ 2011-2012): "– Απεστάλη με Google Toolbar"
Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011
Τρίτη 2 Αυγούστου 2011
500 λέξεις για τον Δημήτρη Βαρδαβά
500 λέξεις για τον Δημήτρη Βαρδαβά: "– Απεστάλη με Google Toolbar"
"Φτιάξε την δυστυχία σου μόνος σου"
"Φτιάξε την δυστυχία σου μόνος σου": "– Απεστάλη με Google Toolbar"
Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011
Κυριακή 31 Ιουλίου 2011
Γερμανία, ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20oυ Αιώνα...
Γερμανία, ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20oυ Αιώνα...: "– Απεστάλη με Google Toolbar"
O ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΩΝ 10:30 ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΠΙΑ...
O ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΩΝ 10:30 ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΠΙΑ...: "– Απεστάλη με Google Toolbar"
Ο Καταραμένος Όφις και οι "Ιφιγένειες"
Ο Καταραμένος Όφις και οι "Ιφιγένειες": "– Απεστάλη με Google Toolbar"
Σάββατο 30 Ιουλίου 2011
YouTube Downloader | Best Video Downloader
YouTube Downloader | Best Video Downloader: "– Απεστάλη με Google Toolbar"
Έλεγχος Άννας Διαμαντοπούλου
της Ρέας Βιτάλη 15/07/2011
Άννα Διαμαντοπούλου
Στο βιογραφικό μου αναφέρω «συνεντεύξεις μαγευτικών ανθρώπων»…Έχω να θυμάμαι…Τη συγγραφέα Ιωάννα Καρυστιάνη. Έφυγα πετώντας λες από ερωτικό ραντεβού. Που τρέμεις μη ξεχάσεις κάθε λέξη, κάθε παύση, κάθε στιγμή. Ή του Νίκου Ματσανιώτη, γιατρού ακαδημαϊκού. Και την παραλαβή μιας επιστολής της Κικής Δημουλά, που τον αφορούσε, που με έχρισε μάρτυρα του πιο αριστοτεχνικού φλερτ διανοούμενων…Ή της απόλυτης κυρίας Αμαλίας Μεγαπάνου που ποτέ δεν εκχυδάισε τη σχέση της με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ή του Jean Nouvel γκουρού της σύγχρονής αρχιτεκτονικής ή ή … Τις συνεντεύξεις με πολιτικούς τις απέφευγα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Αν δεν διατίθεσαι ως χωνί, απίστευτα ανιαρές σχεδόν φωτοκόπιες. Γι αυτό τις μετράω στα δάκτυλα του ενός χεριού. Μισάνθρωποι οι περισσότεροι. Με περίεργα αντανακλαστικά. Ο λαός λέει «το φτύνεις και νομίζει ότι βρέχει»…Όχι μακριά της αλήθειας.
Είχα πάρει συνέντευξη από την Άννα Διαμαντοπούλου πριν πολλά χρόνια. Από την πρώτη κιόλας ερώτηση με παραξένεψε η αίσθηση που είχε του τόπου, του χρόνου και του εαυτού της . Το πόσο άκουγε πραγματικά και απαντούσε to the point. Πόσο λάμβανε υπόψη της τι δεν έκανε σωστά και το έβαζε πείσμα να το διορθώσει. Αρκεί κανείς να δει τον τρόπο ομιλίας και ανάλυσης των θεμάτων αρμοδιότητάς της και να τον συγκρίνει με τον τρόπο της όταν ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα. Η αυτοκριτική της είναι ουσιαστική.
Όταν ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας με «θύμωσε» καθώς κατήργησε τη βάση του 10 για την οποία είχε αγωνιστεί μια άλλη κυρία της πολιτικής σκηνής (που την έφαγε η μαρμάγκα της κομματικής καμαρίλας) η Μαριέττα Γιαννάκου. Θύμωσα. Σχεδόν ένιωσα ότι προδόθηκε η γνώμη μου γι΄αυτήν. Έγραψα λοιπόν στο protagon.gr ένα σχετικό κείμενο με τίτλο «Άννα Διαμαντοπούλου στον πίνακα».
Εδώ πρέπει να κάνω μια παρένθεση υποχρεωτική. Από την ώρα που ξεκινήσαμε το protagon, σχεδόν όλοι οι «συμπρωταγωνιστές» έχουμε αναφερθεί θετικά, αρνητικά, κριτικά, «γιουχαΐστικα», σε πολιτικούς και έργα τους. Κανενός δεν ίδρωσε το αφτί. Κανένας δεν μπήκε στη διαδικασία ν΄απαντήσει. Προσέξτε δεν αναφέρομαι σε άρθρα που έδωσαν πολιτικοί. Μιλάω για απαντήσεις. Η Άννα Διαμαντοπούλου με παραξένεψε ευχάριστα τότε. Έπιασε τη μπάλα στα χέρια και απάντησε. Αν το θεωρείτε τόσο απλό τότε γιατί δεν το έπραξε κανένας άλλος; Έστειλε την απάντησή της και παραδόθηκε στα πληκτρολόγια και στις άγριες σχεδόν αιμοδιψείς διαθέσεις των σχολιαστών. Κι ήταν η αρχή της κρίσης και του δράματος, που μόλις έκανε πρεμιέρα και πολύ η οργή των αποκαλύψεων και των μασκών που έπεφταν. Η Διαμαντοπούλου εξέθεσε τα σχέδιά της, τους στόχους της…Και «ζήτησε» περιθώριο ενός χρόνου.
Ένα χρόνο μετά λοιπόν κατέθεσε το νέο νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση. Κι αν δεν είναι αλάθητο σίγουρα όμως είναι ασύγκριτα καλύτερο από το υπάρχον. Και ανοίγει ένα παράθυρο στο σπίτι του «Κυνόδοντα». Δείχνει ότι η Υπουργός θέλει επιτέλους ν΄ανοίξει τα παράθυρα να μπει αέρας. Η θέσπιση της αξιολόγησης του διδακτικού προσωπικού για παράδειγμα. Επιτέλους! Υπάρχει μια μειοψηφία καθηγητών που κάνουν ηρωικά τη δουλειά τους αλλά είναι κοινό μυστικό ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που ούτε καν εμφανίζονται αν και πληρώνονται. Αν τους ακούσεις να μιλάνε σταυροκοπιέσαι. Πώς είναι δυνατόν να μην υπόκεινται σε καμία αξιολόγηση ; Δεν είναι ανέντιμο και απόλυτα αντιδημοκρατικό; Δίνεται μάλιστα η δυνατότητα σε ξένους καθηγητές να διδάσκουν σε ελληνικά πανεπιστήμια χωρίς να χάνουν την έδρα τους στο εξωτερικό. Επίσης ο τρόπος επιλογής Πρυτάνεων και διοίκησης σπάει επιτέλους το σπυρί και διώχνει το πύον της εξάρτησης με τις κομματικές νεολαίες. Καθώς ο διορισμός του Πρύτανη θα πραγματοποιείται ύστερα από δημόσια προκήρυξη και θα επιλέγεται από το συμβούλιο διοίκησης για 3 χρόνια. Καταργείται στην πράξη το πανεπιστημιακό «άσυλο» που εξευτελίστηκε ακόμα και ως όρος (όπως τόσα και τόσα άλλα). Και διαγράφονται από τα μητρώα των σχολών οι «αιώνιοι φοιτητές» αν δεν ολοκληρώσουν τις σπουδές σε 6 χρόνια….
Διάβασα τα κύρια σημεία του νομοσχεδίου και μελαγχόλησα πολύ σκεπτόμενη πόσα χρόνια χρειάστηκαν, πόσοι Υπουργοί, πόσα λεφτά πήγαν στράφι…Για να κάνουμε (αν βέβαια περάσει ανέπαφο τα εμπόδια που θα βρει στο δρόμο του…Υπάρχει πάντα το ΑΝ από χείλη δεινοσαύρων)…Για να κάνουμε τα αυτονόητα!
Η Άννα Διαμαντοπούλου ένα χρόνο μετά, όπως είχε οριοθετήσει χρονικά, έκανε μια δουλειά με δομή. Ενεργεί ολόκληρα. Δεν κουτσουλάει αμπελοφιλοσοφίες. Δεν «πιτσιλάει» λίγο στο ένα Υπουργείο και λίγο στο άλλο. Kαι έχει αντιμέτωπους…Διαβάστε και θα καταλάβετε…Τι Πρυτάνεις Πανεπιστημίων, τι Φωτόπουλοι της ΔΕΗ! «Παραδίδει το Πανεπιστήμιο, έναν από τους λίγους θεσμούς που καλλιεργούν την ελευθερία της γνώσης, της έρευνας και της κριτικής σκέψης στους νόμους της αγοράς, δηλαδή στους νόμους των εκάστοτε οικονομικών συμφερόντων…» και προτείνουν «το νομοσχέδιο χρήζει περισσότερου χρόνου ουσιαστικής συζήτησης και επεξεργασίας …»…Κακόμοιρα Ελληνάκια! Αμφιβάλλω αν άλλος λαός αγωνίστηκε πιο λυσσαλέα για να μη μάθετε ποτέ τους νόμους της αγοράς και της ζωής στον υπόλοιπο πλανήτη…(Υπάρχει άλλος πλανήτης πλην του ελληνικού ορέ;) Βέβαια , για να πούμε κι ακόμα μια αλήθεια, είναι συμπαντικά δίκαιο το ΠΑΣΟΚ να έρχεται αντιμέτωπο με όλα όσα εξέθρεψε στη διαδρομή του αλλά θα ήταν και απολύτως άδικο να μην αναφερθώ στο νομοσχέδιο που αφορά το Υπουργείο Παιδείας. Και επειδή δεν μας περισσεύουν αποτελεσματικοί, μεθοδικοί, και εργατικοί …Ένα χρόνο μετά. Σε μέρες που διψάμε ακόμα πιο πολύ για πολιτικό αίμα…Να αναφέρω και μια Άννα. Διαφορετική.
Υ.Γ Μακάρι να μη με διαψεύσει…
Έλεγχος Άννας Διαμαντοπούλου
της Ρέας Βιτάλη 15/07/2011
Άννα Διαμαντοπούλου
Στο βιογραφικό μου αναφέρω «συνεντεύξεις μαγευτικών ανθρώπων»…Έχω να θυμάμαι…Τη συγγραφέα Ιωάννα Καρυστιάνη. Έφυγα πετώντας λες από ερωτικό ραντεβού. Που τρέμεις μη ξεχάσεις κάθε λέξη, κάθε παύση, κάθε στιγμή. Ή του Νίκου Ματσανιώτη, γιατρού ακαδημαϊκού. Και την παραλαβή μιας επιστολής της Κικής Δημουλά, που τον αφορούσε, που με έχρισε μάρτυρα του πιο αριστοτεχνικού φλερτ διανοούμενων…Ή της απόλυτης κυρίας Αμαλίας Μεγαπάνου που ποτέ δεν εκχυδάισε τη σχέση της με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ή του Jean Nouvel γκουρού της σύγχρονής αρχιτεκτονικής ή ή … Τις συνεντεύξεις με πολιτικούς τις απέφευγα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Αν δεν διατίθεσαι ως χωνί, απίστευτα ανιαρές σχεδόν φωτοκόπιες. Γι αυτό τις μετράω στα δάκτυλα του ενός χεριού. Μισάνθρωποι οι περισσότεροι. Με περίεργα αντανακλαστικά. Ο λαός λέει «το φτύνεις και νομίζει ότι βρέχει»…Όχι μακριά της αλήθειας.
Είχα πάρει συνέντευξη από την Άννα Διαμαντοπούλου πριν πολλά χρόνια. Από την πρώτη κιόλας ερώτηση με παραξένεψε η αίσθηση που είχε του τόπου, του χρόνου και του εαυτού της . Το πόσο άκουγε πραγματικά και απαντούσε to the point. Πόσο λάμβανε υπόψη της τι δεν έκανε σωστά και το έβαζε πείσμα να το διορθώσει. Αρκεί κανείς να δει τον τρόπο ομιλίας και ανάλυσης των θεμάτων αρμοδιότητάς της και να τον συγκρίνει με τον τρόπο της όταν ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα. Η αυτοκριτική της είναι ουσιαστική.
Όταν ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας με «θύμωσε» καθώς κατήργησε τη βάση του 10 για την οποία είχε αγωνιστεί μια άλλη κυρία της πολιτικής σκηνής (που την έφαγε η μαρμάγκα της κομματικής καμαρίλας) η Μαριέττα Γιαννάκου. Θύμωσα. Σχεδόν ένιωσα ότι προδόθηκε η γνώμη μου γι΄αυτήν. Έγραψα λοιπόν στο protagon.gr ένα σχετικό κείμενο με τίτλο «Άννα Διαμαντοπούλου στον πίνακα».
Εδώ πρέπει να κάνω μια παρένθεση υποχρεωτική. Από την ώρα που ξεκινήσαμε το protagon, σχεδόν όλοι οι «συμπρωταγωνιστές» έχουμε αναφερθεί θετικά, αρνητικά, κριτικά, «γιουχαΐστικα», σε πολιτικούς και έργα τους. Κανενός δεν ίδρωσε το αφτί. Κανένας δεν μπήκε στη διαδικασία ν΄απαντήσει. Προσέξτε δεν αναφέρομαι σε άρθρα που έδωσαν πολιτικοί. Μιλάω για απαντήσεις. Η Άννα Διαμαντοπούλου με παραξένεψε ευχάριστα τότε. Έπιασε τη μπάλα στα χέρια και απάντησε. Αν το θεωρείτε τόσο απλό τότε γιατί δεν το έπραξε κανένας άλλος; Έστειλε την απάντησή της και παραδόθηκε στα πληκτρολόγια και στις άγριες σχεδόν αιμοδιψείς διαθέσεις των σχολιαστών. Κι ήταν η αρχή της κρίσης και του δράματος, που μόλις έκανε πρεμιέρα και πολύ η οργή των αποκαλύψεων και των μασκών που έπεφταν. Η Διαμαντοπούλου εξέθεσε τα σχέδιά της, τους στόχους της…Και «ζήτησε» περιθώριο ενός χρόνου.
Ένα χρόνο μετά λοιπόν κατέθεσε το νέο νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση. Κι αν δεν είναι αλάθητο σίγουρα όμως είναι ασύγκριτα καλύτερο από το υπάρχον. Και ανοίγει ένα παράθυρο στο σπίτι του «Κυνόδοντα». Δείχνει ότι η Υπουργός θέλει επιτέλους ν΄ανοίξει τα παράθυρα να μπει αέρας. Η θέσπιση της αξιολόγησης του διδακτικού προσωπικού για παράδειγμα. Επιτέλους! Υπάρχει μια μειοψηφία καθηγητών που κάνουν ηρωικά τη δουλειά τους αλλά είναι κοινό μυστικό ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που ούτε καν εμφανίζονται αν και πληρώνονται. Αν τους ακούσεις να μιλάνε σταυροκοπιέσαι. Πώς είναι δυνατόν να μην υπόκεινται σε καμία αξιολόγηση ; Δεν είναι ανέντιμο και απόλυτα αντιδημοκρατικό; Δίνεται μάλιστα η δυνατότητα σε ξένους καθηγητές να διδάσκουν σε ελληνικά πανεπιστήμια χωρίς να χάνουν την έδρα τους στο εξωτερικό. Επίσης ο τρόπος επιλογής Πρυτάνεων και διοίκησης σπάει επιτέλους το σπυρί και διώχνει το πύον της εξάρτησης με τις κομματικές νεολαίες. Καθώς ο διορισμός του Πρύτανη θα πραγματοποιείται ύστερα από δημόσια προκήρυξη και θα επιλέγεται από το συμβούλιο διοίκησης για 3 χρόνια. Καταργείται στην πράξη το πανεπιστημιακό «άσυλο» που εξευτελίστηκε ακόμα και ως όρος (όπως τόσα και τόσα άλλα). Και διαγράφονται από τα μητρώα των σχολών οι «αιώνιοι φοιτητές» αν δεν ολοκληρώσουν τις σπουδές σε 6 χρόνια….
Διάβασα τα κύρια σημεία του νομοσχεδίου και μελαγχόλησα πολύ σκεπτόμενη πόσα χρόνια χρειάστηκαν, πόσοι Υπουργοί, πόσα λεφτά πήγαν στράφι…Για να κάνουμε (αν βέβαια περάσει ανέπαφο τα εμπόδια που θα βρει στο δρόμο του…Υπάρχει πάντα το ΑΝ από χείλη δεινοσαύρων)…Για να κάνουμε τα αυτονόητα!
Η Άννα Διαμαντοπούλου ένα χρόνο μετά, όπως είχε οριοθετήσει χρονικά, έκανε μια δουλειά με δομή. Ενεργεί ολόκληρα. Δεν κουτσουλάει αμπελοφιλοσοφίες. Δεν «πιτσιλάει» λίγο στο ένα Υπουργείο και λίγο στο άλλο. Kαι έχει αντιμέτωπους…Διαβάστε και θα καταλάβετε…Τι Πρυτάνεις Πανεπιστημίων, τι Φωτόπουλοι της ΔΕΗ! «Παραδίδει το Πανεπιστήμιο, έναν από τους λίγους θεσμούς που καλλιεργούν την ελευθερία της γνώσης, της έρευνας και της κριτικής σκέψης στους νόμους της αγοράς, δηλαδή στους νόμους των εκάστοτε οικονομικών συμφερόντων…» και προτείνουν «το νομοσχέδιο χρήζει περισσότερου χρόνου ουσιαστικής συζήτησης και επεξεργασίας …»…Κακόμοιρα Ελληνάκια! Αμφιβάλλω αν άλλος λαός αγωνίστηκε πιο λυσσαλέα για να μη μάθετε ποτέ τους νόμους της αγοράς και της ζωής στον υπόλοιπο πλανήτη…(Υπάρχει άλλος πλανήτης πλην του ελληνικού ορέ;) Βέβαια , για να πούμε κι ακόμα μια αλήθεια, είναι συμπαντικά δίκαιο το ΠΑΣΟΚ να έρχεται αντιμέτωπο με όλα όσα εξέθρεψε στη διαδρομή του αλλά θα ήταν και απολύτως άδικο να μην αναφερθώ στο νομοσχέδιο που αφορά το Υπουργείο Παιδείας. Και επειδή δεν μας περισσεύουν αποτελεσματικοί, μεθοδικοί, και εργατικοί …Ένα χρόνο μετά. Σε μέρες που διψάμε ακόμα πιο πολύ για πολιτικό αίμα…Να αναφέρω και μια Άννα. Διαφορετική.
Υ.Γ Μακάρι να μη με διαψεύσει…
Ένα σκάνδαλο με αρκετούς (συν) ένοχους..
"Ένα σκάνδαλο που έχει αρκετούς (συν) ένοχους..
Υστερα από 168 χρόνια παρουσίας κυκλοφόρησε, τελικά, την Κυριακή το τελευταίο φύλλο μίας εφημερίδας, γράφοντας ιστορία για τον λόγο που έκλεισε. Η News of the World με κυκλοφορία 2,8 εκατομμυρίων φύλλων ολοκλήρωσε την παρουσία της όχι γιατί δεν πουλούσε ούτε γιατί ήταν ζημιογόνα. Κάθε άλλο, μάλιστα, ήταν από τις πιο κερδοφόρες εφημερίδες στον πλανήτη, αποφέροντας στην εταιρεία που ανήκει, τη News Corp πάμπολλα έσοδα. Μόνο που αυτή η εφημερίδα (ιδιοκτησίας του πλουσιότερου Μιντιάρχη στη γη, του Αυστραλού μεγιστάνα Ρούπερτ Μέρντοκ) είπε «αντίο» επειδή έφερε τεράστιο πλήγμα στο κύρος του ομίλου με το τεράστιο σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών στη Βρετανία.
Στα 80 του χρόνια ο Μέρντοκ εχει επιχειρήσεις που αποτιμούνται με χρηματιστηριακή αξία πάνω από 8 δις δολάρια και με περισσότερους από 50.000 εργαζόμενους. Στο στόλο του ανάμεσα σε δεκάδες άλλα Μέσα ανήκουν τα τεράστια τηλεοπτικά δίκτυα SKYNEWS και SKYSPORTS σε Βρετανία Γερμανία και Ιταλία, ο αμερικανικός όμιλος FOX που έχει ακόμη τα FOXSPORTS, το FOXNEWS και τον κινηματογραφικό κολοσσό 20th CENTURY FOX, το NATIONAL GEOGRAPHIC και εφημερίδες όπως οι παραδοσιακοί ΤIMES, η σκανδαλοθηρική SUN (που έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στα βρετανικά νησιά με 4 εκατομμύρια φύλλα ημερησίως) η NEW YORK POST WALL η STREET JOURNAL, καθώς και το δίκτυο ESPN σε όλη την αμερικανική ήπειρο.
Το πώς και το γιατί αποφάσισε να θυσιάσει μία εφημερίδα 168 ετών με 200 εργαζόμενους (και, μάλιστα, την πρώτη που απέκτησε στη Βρετανία το 1968 έναντι …πινακίου φακής) μένει να αποκρυπτογραφηθεί, αλλά είναι δεδομένο πως η ιστορία με τις υποκλοπές που άρχισε να αποκαλύπτεται το 2006 εδώ και κάποιους μήνες έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας και, πλέον, ενοχλούσε πολύ!
Στη δίνη της έχει βρεθεί ακόμη και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον που είχε ως σύμβουλο επικοινωνίας του τον πρώην διευθυντή της εφημερίδας (την εποχή του 2003 -2006 που η υποκλοπή των μηνυμάτων από δεκάδες τηλεφωνητές επωνύμων ήταν στο απώγειο της) Αντι Κόουλσον που συνελήφθη τις τελευταίες μέρες. Το ίδιο έχει συμβεί και με άλλους εμπλεκόμενους δημοσιογράφους στην υπόθεση. Επίσης, η φιλία του πρωθυπουργού με την κυρία Ρεμπέκα Μπρουκς, κάποτε απλή γραμματέα στις επιχειρήσεις του Μέρντοκ αλλά τα τελευταία χρόνια πανίσχυρη διευθύνουσα σύμβουλο της βρετανικής πλευράς τους και ανθρώπου της απόλυτης εμπιστοσύνης του μεγιστάνα του Τύπου, έχει προκαλέσει γενική κατακραυγή.
Η κυρία Μπρουκς, αδίστακτη και αριβίστρια, σύμφωνα με τους (πάμπολλους) εχθρούς της ήταν αυτή που ξεκίνησε την πολιτική της ενθάρρυνσης στους αρχισυντάκτες της να βρίσκουν πιο πιπεράτα θέματα.
Η έμφαση που άρχισε στην δεκαετία του ’90 να δίνει στις ροζ ιστορίες στους κύκλους των πολιτικών, των ηθοποιών και των ανθρώπων της σόου μπιζ καθώς και τους αθλητές, απέφερε καρπούς.
Φυσικά η ίδια, που ήταν η πρώτη διδάξασα ως διευθύντρια μέχρι το 2003, δηλώνει αθώα και παντελή άγνοια για το πώς οι δημοσιογράφοι της έφερναν τα τόσα και τόσα αποκλειστικά πρωτοσέλιδα που αφορούσαν χωρισμούς, τσακωμούς, ίντριγκες, προδοσίες ακόμη και οικογενειακά δράματα.
Μία από τις ειδήσεις που σόκαραν την κοινή γνώμη ήταν η αποκάλυψη ιδιωτικού ντετέκτιβ πως είχαν παγιδεύσει τηλέφωνα από τους συγγενείς πεσόντων αξιωματικών και στρατιωτών στο Ιράκ, καθώς και θυμάτων τρομοκρατικών υποθέσεων αλλά και η δημοσιοποίηση της υποκλοπής των μηνυμάτων από το κινητό τηλέφωνο μίας 13χρονης που βρέθηκε αργότερα δολοφονημένη.
Ο Μέρντοκ έσπευσε στην Βρετανία για να είναι κοντά στις εξελίξεις, αλλά θεωρείται βέβαιο πως θα προσπαθήσει να προστατέψει τη Μπρουκς. Γι αυτό λέγεται πως προχώρησε και στην λύση «πονάει το δόντι, κόβεις το κεφάλι» αναστέλλοντας την έκδοση της εφημερίδας.
Φυσικά το να πιστέψει κανείς τους ισχυρισμούς της κυρίας Μπρουκς πως δεν ήξερε τι γινόταν από τους υφισταμένους της, προκαλεί θυμηδία και θα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να δούμε αν θα της απαγγελθούν κατηγορίες. Επί των ημερών της η εφημερίδα, ξεπέρασε ακόμη και το δικό της αμαρτωλό παρελθόν «κιτρινίζοντας» ακόμη πιο πολύ στην άγρα όλο και περισσότερων αναγνωστών. Και επειδή ο κόσμος πάντα έχει πολύ εύκολο το «κατηγορώ» στην άκρη της γλώσσας, κατακεραυνώνοντας τις πολιτικές των εφημερίδων που κυνηγούν την υψηλή κυκλοφορία με κάθε κόστος, καλό είναι να αναλογιστούμε ποιες είναι και οι δικές του ευθύνες.
Για την ακρίβεια πόσο συνένοχοι είναι και αυτοί οι σχεδόν 3 εκατομμύρια άνθρωποι που αποτελούσαν το φανατικοί αναγνωστικό κοινό της News of the World. Αυτοί δηλαδή, που ενίσχυαν και «τάιζαν» με την αγορά της εφημερίδας αυτό το τέρας που είχε δημιουργηθεί. Είναι πολύ απλό να τα φορτώνουμε όλα στους «κακούς» δημοσιογράφους. Ωστόσο, αν δεν υπήρχε σαν τα πιράνχας αυτό το αδηφάγο κοινό για να καταβροχθίζει τα περιττώματα που έγραφαν, τότε δεν θα συζητούσαμε καν τώρα!
Προς γνώση και συμμόρφωση και ταυτόχρονα τροφή για σκέψη, σε μία κοινωνία που εύκολα καταδικάζει, λειτουργώντας εισαγγελικά αλλά σπάνια αναλαμβάνει την όποια ευθύνη της αντιστοιχεί.
πηγή: aixmi.gr
– Απεστάλη με Google Toolbar"
Ποιά 'αμιλλα;;;
Άλλα λόγια να μισιόμαστε
του Δημήτρη Ποταμιάνου 30/07/2011
* Πανεπιστήμιο καιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση
Τη μαχητική αντίθεσή της προς το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας εξέφρασε μια νέα (γεμάτη) φουρνιά Πανεπιστημιακών, μεταξύ άλλων επειδή “ο (προωθούμενος) επιχειρηματικός ανταγωνισμός ανάμεσα στα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας για την εξασφάλιση ευνοϊκότερης οικονομικής μεταχείρισης θα αντικαταστήσει την ευγενή επιστημονική άμιλλα”. Κατανοώ ενδεχομένως το φόβο για το πλιάτσικο στα ερευνητικά και άλλα κονδύλια- ως πιθανή εκτροπή των σχεδιαζομένων μεταρρυθμίσεων. Αλλ’ ερωτώ: Πού την είδατε εσείς την άμιλλα, κύριοι συνάδελφοι, στραβός ήμουνα εγώ τόσα χρόνια και δε χαμπάριζα παρά μόνο βολέματα εαυτών και αλλήλων, αλλαξοκωλιές και πατροναρίσματα;
Πριν από μερικά χρόνια ο τότε διευθυντής του φημισμένου Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Μ.Ι.Τ. , ο Ελληνοαμερικανός γκουρού του κυβερνοχώρου Νίκολας Νεγκροπόντε, στην ομιλία του κατά την τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών, είχε μελαγχολικά διατυπώσει τις ανησυχίες του για το ψηφιακό και δικτυακό μέλλον της Ελλάδας. Λείπει κυρίως από τη χώρα, είχε πει εν συνόψει, το προααπαιτούμενο για την πληροφοριακή διείσδυση και τη δικτυακή διασύνδεση πνεύμα συνεργασίας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως ελάχιστα δείχνετε να ενδιαφέρεστε για το κυνήγι των γνήσιων ταλέντων. Στην Αμερική, όπου σταδιοδρόμησα, οι επιχειρήσεις αλλά και οι πανεπιστημιακές σχολές επιδίδονται σ’ έναν συνεχή ανταγωνισμό ποιός θα προσελκύσει και θα κρατήσει κοντά του τα ικανότερα στελέχη, τα πιο ευρηματικά μυαλά. Δε βλέπω να συμβαίνει το ίδιο εδώ. Πολλοί προικισμένοι νέοι άνθρωποι χαραμίζονται διότι λίγοι ενδιαφέρονται να σταθμίσουν σφαιρικά τις προηγούμενες επιδόσεις τους- σπουδές, γενικά και ειδικά ενδιαφέροντα, πρώτα δείγματα κοινωνικής και επαγγελματικής προσφοράς- και να “ποντάρουν” στις υποσχέσεις που τα διαπιστευτήρια αυτά δίνουν για το μέλλον.
Χωριστά, όταν τις πρωτοάκουσα, και οι δύο παρατηρήσεις του Νεγκροπόντε, για το εγχώριο έλλειμμα συνεργασίας από τη μια μεριά και για τη μίζερη μάστιγα της αναξιοκρατίας από την άλλη, έβγαζαν απολύτως νόημα κι έδειχναν να έχουν πολύ ψωμί. Με παίδευε ωστόσο τότε και με παίδεψε, πρέπει να πω για κάμποσο καιρό ακόμα, η ακριβής σύνδεσή τους. Και όμως, κατόπιν ωρίμου σκέψεως πρόκειται μάλλον για καλά μετρημένα και πολύ ταιριαστά κουκιά. Η συνεργασία με κάποιον σχετικά εύκολα εμπεδώνεται όταν προσδοκούμε ότι σε τυχόν νέο συναπάντημά μας θα μας ανταποδώσει μια πρότερη καλή μας πράξη ή επίσης όταν φοβόμαστε πως θα μας ξεπληρώσει με το ίδιο νόμισμα κάποιο δικό μας χτύπημα κάτω απ’ τη μέση. Βρισκόμαστε εδώ στο πεδίο της “άμεσης αμοιβαιότητας”, όπως λένε οι αναλυτές της Θεωρίας των Παιγνίων. Οι αναμετρήσεις των “συμπαικτών, που ξέρουν και κρατούν ένα κατάστιχο των προηγούμενων συναντήσεών τους, είναι άμεσες- ένας προς έναν, χωρίς παρεμβολές τρίτων προσώπων ή άλλων καταστάσεων. Υπάρχει όμως και η “έμμεση αμοιβαιότητα”, όταν στο εσωτερικό μιας ευρύτερης κοινότητας θα τύχει να συναντήσω κάποιον για το ποιόν και τις συνήθειες του οποίου δεν έχω ιδία αντίληψη. Τι θα καθορίσει σ’ αυτήν την περίπτωση τη συμπεριφορά μου; Μα, βέβαια, το τι έχω ακούσει για το πώς έχει εκείνος συμπεριφερθεί σε άλλους. Βρισκόμαστε πλέον εδώ στο πεδίο της καλής φήμης που ο καθένας μας διακαώς επιθυμεί να αποκτήσει μέσα σε μια λιγότερο ή περισσότερο οργανωμένη ομάδα. Ισχύει ασφαλώς και το αντίστροφο αν αναλογιστούμε κι αυτό που ο καθένας μας προσπαθεί σαν το διάβολο ν’ αποφύγει- καλύτερα, λέμε, να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.
Πού θέλω να το πάω; Μα εκεί που πηγαίνει μόνο του, έχω την εντύπωση. Μένοντας στις πρακτικές της σημερινής πανεπιστημιακής κοινότητας, με τι διάθεση να επιδοθεί κανείς στο χτίσιμο καλής φήμης όταν εκ προοιμίου γνωρίζει πως δεν είναι το υπομονετικά χτισμένο δικό του όνομα που θα μετρήσει για την προκοπή του, παρά τα λιγότερο ή περισσότερο τρανταχτά επώνυμα, με περιστασιακή ιδίως επιρροή, εκείνων που θα στηρίξουν, θερμά ή χαλαρά, την υπόθεσή του; Και ασφαλώς μέσα σ’ αυτό το “ρευστό” κλίμα, ποιός έχει την όρεξη να σκαλίσει βιογραφικά σημειώματα, ν’ αναζητήσει και να διασταυρώσει πληροφορίες, προκειμένου να επιλέξει τον πιο κατάλληλο για μια εκπαιδευτική ή ερευνητική αποστολή; Κοροφέξαλα όλα αυτά. Μοιάζει να αρκεί στους αδέκαστους κριτές να μπορούν να προσφέρουν, με την “επιλογή” στην οποία θα καταλήξουν, κάποια ανταλλάξιμη εξυπηρέτηση σε κάποιον διαπρεπή συνάδελφο ή άλλον σημαίνοντα παράγοντα, ενώ απαραίτητη προϋπόθεση σε όλες τις περιστάσεις είναι και ο “κρινόμενος” ν’ αποδέχεται τον ρόλο του πειθήνιου υποτακτικού.
Το κρίσιμο έλλειμμα συνεργασίας στη χώρα μας συνδέεται άμεσα τελικά με τον λειψό ή μάλλον κουτσουρεμένο ανταγωνισμό- στην παιδεία ειδικότερα, αλλά και αλλού. Το σαράκι της ενδημούσας αναξιοκρατίας έχει διαβρώσει τόσο την πίστη στον απόλυτα θεμιτό αγώνα για ατομική προβολή και αναγνώριση όσο και την εμπιστοσύνη στην προκοπή μιας παραγωγικής μονάδας (σαν τις πανεπιστημιακές-παραγωγή γνώσης δεν κάνει, επί τέλους, το Πανεπιστήμιο;) η οποία θα όφειλε να επιλέγει να έχει στις τάξεις της μόνο τους πιο προικισμένους, άξιους και αφοσιωμένους στο έργο τους, συνεργάτες. Τα άλλα περί αντιπαράθεσης του επάρατου, ως είθισται να αφισοκολλείται, “επιχειρηματικού ανταγωνισμού” με την “ευγενή επιστημονική άμιλλα” είναι, επιτρέψτε μου να το πω, άλλα λόγια να… μισιόμαστε.
πηγή: protagon.gr
του Δημήτρη Ποταμιάνου 30/07/2011
* Πανεπιστήμιο καιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση
Τη μαχητική αντίθεσή της προς το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας εξέφρασε μια νέα (γεμάτη) φουρνιά Πανεπιστημιακών, μεταξύ άλλων επειδή “ο (προωθούμενος) επιχειρηματικός ανταγωνισμός ανάμεσα στα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας για την εξασφάλιση ευνοϊκότερης οικονομικής μεταχείρισης θα αντικαταστήσει την ευγενή επιστημονική άμιλλα”. Κατανοώ ενδεχομένως το φόβο για το πλιάτσικο στα ερευνητικά και άλλα κονδύλια- ως πιθανή εκτροπή των σχεδιαζομένων μεταρρυθμίσεων. Αλλ’ ερωτώ: Πού την είδατε εσείς την άμιλλα, κύριοι συνάδελφοι, στραβός ήμουνα εγώ τόσα χρόνια και δε χαμπάριζα παρά μόνο βολέματα εαυτών και αλλήλων, αλλαξοκωλιές και πατροναρίσματα;
Πριν από μερικά χρόνια ο τότε διευθυντής του φημισμένου Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Μ.Ι.Τ. , ο Ελληνοαμερικανός γκουρού του κυβερνοχώρου Νίκολας Νεγκροπόντε, στην ομιλία του κατά την τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών, είχε μελαγχολικά διατυπώσει τις ανησυχίες του για το ψηφιακό και δικτυακό μέλλον της Ελλάδας. Λείπει κυρίως από τη χώρα, είχε πει εν συνόψει, το προααπαιτούμενο για την πληροφοριακή διείσδυση και τη δικτυακή διασύνδεση πνεύμα συνεργασίας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως ελάχιστα δείχνετε να ενδιαφέρεστε για το κυνήγι των γνήσιων ταλέντων. Στην Αμερική, όπου σταδιοδρόμησα, οι επιχειρήσεις αλλά και οι πανεπιστημιακές σχολές επιδίδονται σ’ έναν συνεχή ανταγωνισμό ποιός θα προσελκύσει και θα κρατήσει κοντά του τα ικανότερα στελέχη, τα πιο ευρηματικά μυαλά. Δε βλέπω να συμβαίνει το ίδιο εδώ. Πολλοί προικισμένοι νέοι άνθρωποι χαραμίζονται διότι λίγοι ενδιαφέρονται να σταθμίσουν σφαιρικά τις προηγούμενες επιδόσεις τους- σπουδές, γενικά και ειδικά ενδιαφέροντα, πρώτα δείγματα κοινωνικής και επαγγελματικής προσφοράς- και να “ποντάρουν” στις υποσχέσεις που τα διαπιστευτήρια αυτά δίνουν για το μέλλον.
Χωριστά, όταν τις πρωτοάκουσα, και οι δύο παρατηρήσεις του Νεγκροπόντε, για το εγχώριο έλλειμμα συνεργασίας από τη μια μεριά και για τη μίζερη μάστιγα της αναξιοκρατίας από την άλλη, έβγαζαν απολύτως νόημα κι έδειχναν να έχουν πολύ ψωμί. Με παίδευε ωστόσο τότε και με παίδεψε, πρέπει να πω για κάμποσο καιρό ακόμα, η ακριβής σύνδεσή τους. Και όμως, κατόπιν ωρίμου σκέψεως πρόκειται μάλλον για καλά μετρημένα και πολύ ταιριαστά κουκιά. Η συνεργασία με κάποιον σχετικά εύκολα εμπεδώνεται όταν προσδοκούμε ότι σε τυχόν νέο συναπάντημά μας θα μας ανταποδώσει μια πρότερη καλή μας πράξη ή επίσης όταν φοβόμαστε πως θα μας ξεπληρώσει με το ίδιο νόμισμα κάποιο δικό μας χτύπημα κάτω απ’ τη μέση. Βρισκόμαστε εδώ στο πεδίο της “άμεσης αμοιβαιότητας”, όπως λένε οι αναλυτές της Θεωρίας των Παιγνίων. Οι αναμετρήσεις των “συμπαικτών, που ξέρουν και κρατούν ένα κατάστιχο των προηγούμενων συναντήσεών τους, είναι άμεσες- ένας προς έναν, χωρίς παρεμβολές τρίτων προσώπων ή άλλων καταστάσεων. Υπάρχει όμως και η “έμμεση αμοιβαιότητα”, όταν στο εσωτερικό μιας ευρύτερης κοινότητας θα τύχει να συναντήσω κάποιον για το ποιόν και τις συνήθειες του οποίου δεν έχω ιδία αντίληψη. Τι θα καθορίσει σ’ αυτήν την περίπτωση τη συμπεριφορά μου; Μα, βέβαια, το τι έχω ακούσει για το πώς έχει εκείνος συμπεριφερθεί σε άλλους. Βρισκόμαστε πλέον εδώ στο πεδίο της καλής φήμης που ο καθένας μας διακαώς επιθυμεί να αποκτήσει μέσα σε μια λιγότερο ή περισσότερο οργανωμένη ομάδα. Ισχύει ασφαλώς και το αντίστροφο αν αναλογιστούμε κι αυτό που ο καθένας μας προσπαθεί σαν το διάβολο ν’ αποφύγει- καλύτερα, λέμε, να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.
Πού θέλω να το πάω; Μα εκεί που πηγαίνει μόνο του, έχω την εντύπωση. Μένοντας στις πρακτικές της σημερινής πανεπιστημιακής κοινότητας, με τι διάθεση να επιδοθεί κανείς στο χτίσιμο καλής φήμης όταν εκ προοιμίου γνωρίζει πως δεν είναι το υπομονετικά χτισμένο δικό του όνομα που θα μετρήσει για την προκοπή του, παρά τα λιγότερο ή περισσότερο τρανταχτά επώνυμα, με περιστασιακή ιδίως επιρροή, εκείνων που θα στηρίξουν, θερμά ή χαλαρά, την υπόθεσή του; Και ασφαλώς μέσα σ’ αυτό το “ρευστό” κλίμα, ποιός έχει την όρεξη να σκαλίσει βιογραφικά σημειώματα, ν’ αναζητήσει και να διασταυρώσει πληροφορίες, προκειμένου να επιλέξει τον πιο κατάλληλο για μια εκπαιδευτική ή ερευνητική αποστολή; Κοροφέξαλα όλα αυτά. Μοιάζει να αρκεί στους αδέκαστους κριτές να μπορούν να προσφέρουν, με την “επιλογή” στην οποία θα καταλήξουν, κάποια ανταλλάξιμη εξυπηρέτηση σε κάποιον διαπρεπή συνάδελφο ή άλλον σημαίνοντα παράγοντα, ενώ απαραίτητη προϋπόθεση σε όλες τις περιστάσεις είναι και ο “κρινόμενος” ν’ αποδέχεται τον ρόλο του πειθήνιου υποτακτικού.
Το κρίσιμο έλλειμμα συνεργασίας στη χώρα μας συνδέεται άμεσα τελικά με τον λειψό ή μάλλον κουτσουρεμένο ανταγωνισμό- στην παιδεία ειδικότερα, αλλά και αλλού. Το σαράκι της ενδημούσας αναξιοκρατίας έχει διαβρώσει τόσο την πίστη στον απόλυτα θεμιτό αγώνα για ατομική προβολή και αναγνώριση όσο και την εμπιστοσύνη στην προκοπή μιας παραγωγικής μονάδας (σαν τις πανεπιστημιακές-παραγωγή γνώσης δεν κάνει, επί τέλους, το Πανεπιστήμιο;) η οποία θα όφειλε να επιλέγει να έχει στις τάξεις της μόνο τους πιο προικισμένους, άξιους και αφοσιωμένους στο έργο τους, συνεργάτες. Τα άλλα περί αντιπαράθεσης του επάρατου, ως είθισται να αφισοκολλείται, “επιχειρηματικού ανταγωνισμού” με την “ευγενή επιστημονική άμιλλα” είναι, επιτρέψτε μου να το πω, άλλα λόγια να… μισιόμαστε.
πηγή: protagon.gr
Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011
TA ΣΤΕΡΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ
ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ
Έχοντας γεννηθεί το 1930, γίνεται σαφές πως αν διέθετα λίγο περισσότερο μνημονικό θα μπορούσα να γράψω ή να μιλήσω για μια κοσμοϊστορικά μεγάλη αλλά και κρίσιμη περίοδο της Ευρωπαϊκής σύγχρονης Ιστορίας.
Δεν χρειάζεται να ανατρέξω στην α' ή β' βιβλιογραφία για να υποστηρίξω αυτά που έχω εμπεδώσει μέσα μου σαν καταστάλαγμα των όσων βίωσα, είδα ή άκουσα, στα εβδομήντα οκτώ χρόνια της ζωής μου. Εκείνο που με αποτρέπει από μια τέτοια φιλόδοξη ενέργεια, είναι η έλλειψη του παραπάνω μυαλού και μια σχετικά αρκετή σεμνότητα. Σοβαρά!
Καλά λοιπόν, ας μη γράψω Ιστορία! Μπορώ, όμως να μιλάω στο όνομά της χωρίς φανατισμούς και δογματισμούς. Βλέπεις, δεν με άγγιξαν ποτέ τέτοιες βαριές ασθένειες. Ανήκα πάντα μόνο στον εαυτό μου, τη φαμίλια μου και τους ανθρώπους που αγάπησα και εκτίμησα, χωρίς εξαρτήσεις.
Τη μεταπολίτευση, σε παγκόσμιο επίπεδο, την έχετε ζήσει κι εσείς που με διαβάζετε τώρα δα. Εννοώ τη περίοδο της κατάρρευσης του λεγόμενου "Σοσιαλιστικού Μοντέλου", που ξεκίνησε με τη πτώση του "Τοίχους του Αίσχους", στο Βερολίνο και τη διάλυση της κρατεάς Σοβιετικής Ένωσης.
Δεν συνέβη τίποτα τότε! Καμιά δραματική εξέλιξη δεν ακολούθησε αυτή την άρδην αλλαγή του παγκόσμιου πολιτικού σκηνικού. Λες και είχε καταρρεύσει η "παράγκα των Μητρόπουλων" και όχι ολόκληρο Ανατολικό Μπλοκ, που περιελάμβανε ακόμη και τη μισή σημερινή Μεγάλη Γερμανία!
Υπήρξαν μάλιστα, τότε, φωνές ανακούφισης πολύ περισσότερες από κατακραυγής. Πολύ λίγοι πολίτες (γιατί εμείς δεν μιλάμε σαν πολιτικοί) στη πλευρά του λεγόμενου Δυτικού Κόσμου, είχαν αντιληφθεί τη φάκα. Όλοι έβλεπαν το τυρί: τη πτώση του "κόκκινου" Φασισμού. Η φάκα, βέβαια, ήταν η ολοκληρωτική επιβολή του άλλου Φασισμού, του Καπιταλισμού με τα "χρώματα" της Ίριδας αυτός.
Ναι! Χάθηκε, εξαφανίστηκε έτσι στο "ντούκου", η πράγματι κακόηχη αλλά πολύτιμη για τα μη προνομιούχα Έθνη "Ισορροπία του Τρόμου".. Ακολούθησε με ταχύτητα και ακρίβεια πυραύλου, η αποκαλούμενη "Παγκοσμιοποίηση", ο φερετζές, σαν να λέμε, του σημερινού Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού. Δηλαδή, για να θυμηθώ τη γιαγιά μου, τη Δήμητρα, η επικράτηση του Σατανά και της Βασιλείας του Χρήματος των Εβραίων, όπως με δίδασκε εκείνη τότε, πριν 70 τόσα χρόνια.
Σήμερα, μια δεκαετία περίπου μετά τα παραπάνω συγκλονιστικά γεγονότα, νέα δεινά για την ανθρωπότητα φαίνονται στον ορίζοντα. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για Ιδεολογική Σύγκρουση δύο εκ διαμέτρου αντίθετων παρατάξεων. Κανείς, αυτή τη φορά, δεν ομιλεί για ανταγωνισμό ανάμεσα σε Έθνη, Κράτη, Πατρίδες, Δημοκρατίες και Σοσιαλισμούς.
Τώρα δεν υπάρχει Χώρα ή Λαός που θα πάρει τα δίκαια του ενός ή του άλλου, με ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια. Τώρα, στις μέρες μας, οι αντίπαλοι όλων μας, σαν άτομα, λαοί και κοινωνίες, είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί και οικονομικοί μας Ταγοί.
Είναι οι Κυβερνήσεις μας, οι Τράπεζες μας, τα Χρηματιστήρια μας, οι Πολυεθνικές μας, η ίδια η Οικονομία κάθε Χώρας, ξεχωριστά και όλες μαζί, που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της κατάρρευσης και της χρεωκοπίας.
Ένα εφιαλτικό σενάριο, δηλαδή, όπου το 70% των πολιτών, ανεξαρτήτως χώρας, πολιτεύματος, κοινωνικής και οικονομικής τάξης και ιδεολογίας, κινδυνεύει να χάσει ένα μεγάλο μέρος της με κόπους και θυσίες αποκτηθείσης αποταμίευσης του, από τη μια μέρα στη άλλη. Η ανεργία και η φτώχια θα εκτιναχθεί και η λεγόμενη Μεσαία Τάξη θα εξελιχθεί σε Τάξη Νεόπτωχων, του 21ου Αιώνα.
Για την Εργατική Τάξη, τους μεροκαματιάρηδες και την Αγροτιά, ας ΜΗ γίνει λόγος, γιατί φοβάμαι πως...θα με πάρουν τα κλάματα!
Δεν ξέρω πως έφτασα σήμερα, να καταπιαστώ με ένα τόσο σκληρό, μακάβριο θα το χαρακτήριζα, θέμα. Αράδα στην αράδα, με μόνο εφόδιο το ένστικτο και το πολιτικό μου κριτήριο, γλίστρησα σε αναλύσεις που και ο ίδιος αμφιβάλω για το σωστό ή το λάθος τους. Αλλά θα κλείσω με μια δήλωση, που ορκίζομαι πως είμαι έτοιμος να την τηρήσω στο ακέραιο:
ΑΝ ΥΠΑΡΞΟΥΝ 1000 ΕΛΛΗΝΕΣ, ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΕΝΑ ΝΕΟ Ε.Α.Μ. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ. ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΒΙΩΜΑ Η ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ, ΠΡΙΝ 60 ΟΛΑΚΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ:
"Στα έργα μιας ολόκληρης ζωής κάθε ανθρώπου, Τα Στερνά Τιμούν Τα Πρώτα".
radical30
Πόρτο Ράφτη
05:30 12 Οκτ.08
Έχοντας γεννηθεί το 1930, γίνεται σαφές πως αν διέθετα λίγο περισσότερο μνημονικό θα μπορούσα να γράψω ή να μιλήσω για μια κοσμοϊστορικά μεγάλη αλλά και κρίσιμη περίοδο της Ευρωπαϊκής σύγχρονης Ιστορίας.
Δεν χρειάζεται να ανατρέξω στην α' ή β' βιβλιογραφία για να υποστηρίξω αυτά που έχω εμπεδώσει μέσα μου σαν καταστάλαγμα των όσων βίωσα, είδα ή άκουσα, στα εβδομήντα οκτώ χρόνια της ζωής μου. Εκείνο που με αποτρέπει από μια τέτοια φιλόδοξη ενέργεια, είναι η έλλειψη του παραπάνω μυαλού και μια σχετικά αρκετή σεμνότητα. Σοβαρά!
Καλά λοιπόν, ας μη γράψω Ιστορία! Μπορώ, όμως να μιλάω στο όνομά της χωρίς φανατισμούς και δογματισμούς. Βλέπεις, δεν με άγγιξαν ποτέ τέτοιες βαριές ασθένειες. Ανήκα πάντα μόνο στον εαυτό μου, τη φαμίλια μου και τους ανθρώπους που αγάπησα και εκτίμησα, χωρίς εξαρτήσεις.
Τη μεταπολίτευση, σε παγκόσμιο επίπεδο, την έχετε ζήσει κι εσείς που με διαβάζετε τώρα δα. Εννοώ τη περίοδο της κατάρρευσης του λεγόμενου "Σοσιαλιστικού Μοντέλου", που ξεκίνησε με τη πτώση του "Τοίχους του Αίσχους", στο Βερολίνο και τη διάλυση της κρατεάς Σοβιετικής Ένωσης.
Δεν συνέβη τίποτα τότε! Καμιά δραματική εξέλιξη δεν ακολούθησε αυτή την άρδην αλλαγή του παγκόσμιου πολιτικού σκηνικού. Λες και είχε καταρρεύσει η "παράγκα των Μητρόπουλων" και όχι ολόκληρο Ανατολικό Μπλοκ, που περιελάμβανε ακόμη και τη μισή σημερινή Μεγάλη Γερμανία!
Υπήρξαν μάλιστα, τότε, φωνές ανακούφισης πολύ περισσότερες από κατακραυγής. Πολύ λίγοι πολίτες (γιατί εμείς δεν μιλάμε σαν πολιτικοί) στη πλευρά του λεγόμενου Δυτικού Κόσμου, είχαν αντιληφθεί τη φάκα. Όλοι έβλεπαν το τυρί: τη πτώση του "κόκκινου" Φασισμού. Η φάκα, βέβαια, ήταν η ολοκληρωτική επιβολή του άλλου Φασισμού, του Καπιταλισμού με τα "χρώματα" της Ίριδας αυτός.
Ναι! Χάθηκε, εξαφανίστηκε έτσι στο "ντούκου", η πράγματι κακόηχη αλλά πολύτιμη για τα μη προνομιούχα Έθνη "Ισορροπία του Τρόμου".. Ακολούθησε με ταχύτητα και ακρίβεια πυραύλου, η αποκαλούμενη "Παγκοσμιοποίηση", ο φερετζές, σαν να λέμε, του σημερινού Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού. Δηλαδή, για να θυμηθώ τη γιαγιά μου, τη Δήμητρα, η επικράτηση του Σατανά και της Βασιλείας του Χρήματος των Εβραίων, όπως με δίδασκε εκείνη τότε, πριν 70 τόσα χρόνια.
Σήμερα, μια δεκαετία περίπου μετά τα παραπάνω συγκλονιστικά γεγονότα, νέα δεινά για την ανθρωπότητα φαίνονται στον ορίζοντα. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για Ιδεολογική Σύγκρουση δύο εκ διαμέτρου αντίθετων παρατάξεων. Κανείς, αυτή τη φορά, δεν ομιλεί για ανταγωνισμό ανάμεσα σε Έθνη, Κράτη, Πατρίδες, Δημοκρατίες και Σοσιαλισμούς.
Τώρα δεν υπάρχει Χώρα ή Λαός που θα πάρει τα δίκαια του ενός ή του άλλου, με ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια. Τώρα, στις μέρες μας, οι αντίπαλοι όλων μας, σαν άτομα, λαοί και κοινωνίες, είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί και οικονομικοί μας Ταγοί.
Είναι οι Κυβερνήσεις μας, οι Τράπεζες μας, τα Χρηματιστήρια μας, οι Πολυεθνικές μας, η ίδια η Οικονομία κάθε Χώρας, ξεχωριστά και όλες μαζί, που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της κατάρρευσης και της χρεωκοπίας.
Ένα εφιαλτικό σενάριο, δηλαδή, όπου το 70% των πολιτών, ανεξαρτήτως χώρας, πολιτεύματος, κοινωνικής και οικονομικής τάξης και ιδεολογίας, κινδυνεύει να χάσει ένα μεγάλο μέρος της με κόπους και θυσίες αποκτηθείσης αποταμίευσης του, από τη μια μέρα στη άλλη. Η ανεργία και η φτώχια θα εκτιναχθεί και η λεγόμενη Μεσαία Τάξη θα εξελιχθεί σε Τάξη Νεόπτωχων, του 21ου Αιώνα.
Για την Εργατική Τάξη, τους μεροκαματιάρηδες και την Αγροτιά, ας ΜΗ γίνει λόγος, γιατί φοβάμαι πως...θα με πάρουν τα κλάματα!
Δεν ξέρω πως έφτασα σήμερα, να καταπιαστώ με ένα τόσο σκληρό, μακάβριο θα το χαρακτήριζα, θέμα. Αράδα στην αράδα, με μόνο εφόδιο το ένστικτο και το πολιτικό μου κριτήριο, γλίστρησα σε αναλύσεις που και ο ίδιος αμφιβάλω για το σωστό ή το λάθος τους. Αλλά θα κλείσω με μια δήλωση, που ορκίζομαι πως είμαι έτοιμος να την τηρήσω στο ακέραιο:
ΑΝ ΥΠΑΡΞΟΥΝ 1000 ΕΛΛΗΝΕΣ, ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΕΝΑ ΝΕΟ Ε.Α.Μ. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ. ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΒΙΩΜΑ Η ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ, ΠΡΙΝ 60 ΟΛΑΚΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ:
"Στα έργα μιας ολόκληρης ζωής κάθε ανθρώπου, Τα Στερνά Τιμούν Τα Πρώτα".
radical30
Πόρτο Ράφτη
05:30 12 Οκτ.08
Για τα εγγόνια μου και όλα τα ελληνόπουλα
(Ένας παππούς για τα εγγόνια του και όλα τα νέα παιδιά).
Φαίνεται πως αρχίζω να ξεμωραίνω. Δεν εξηγείται διαφορετκά...Τα τελευταία χρόνια, από τον Οκτώβρη του '07 συγκεκριμένα, ξεκίνησα ένα ακόμη ταξίδι, αυτή τη φορά όχι επαγγελματικό και κατά πως φαίνεται, τούτο θα είναι και το τελευταίο μου. Και ίσως το ωραιότερο όλων, παρ ότι μοναχικό. Δεν είναι πως το επιδίωξα να γίνει έτσι, αλλά δεν γίνεται να υπάρξει κάποια ζωντανή παρέα.
Νοερά και με τα ντεσιμπέλ της φαντασίας μου στο φουλ, ταξιδεύω και βλέπω και γράφω ό,τι γράφω, πάντα με μια παρέα κάθε φορά. Εξαρτάται από το που βρίσκομαι, τι παραστάσεις έχω, τι κέρδισε το ενδιαφέρον το ενδιαφέρον μου, τι όνειρο είδα και πως ξύπνησα. Και σέβομαι τη νοερή μου παρέα, όποια κι' αν είναι. Την ελέγχω, αλλά δεν τη προδίδω ποτέ. Μπορώ να την κοιτάω στα μάτια με καθαρή συνείδηση. Τα "σύκα σύκα", όπως έμαθα από παιδί στο σπίτι μας και δεν το ξέχασα ποτέ μέχρι τώρα. Δεν ξεχνάω ποτέ ότι "Τα Στερνά Τιμούν Τα Πρώτα".
Μ΄αυτά και μ΄αυτά, είναι που άρχισα να την ψωνίζω! Βλέπεις, αυτά που βλέπω είναι πολλά. Είναι όμορφα, είναι χαρούμενα, είναι μοιραία, είναι τραγικά, είναι και ανεπανάληπτα. Ακόμη κι από εμένα τον ίδιο! Είναι εικόνες, είναι καταστάσεις, είναι γεγονότα, είναι εποχές. Είναι ο Πόλεμος του ΄40, είναι η Κατοχή, είναι η Εθνική Αντίσταση, είναι η Απελευθέρωση, είναι ο Εμφύλιος και και και.
Είναι Άνθρωποι, είναι Ζώα, είναι η Φαμίλια μου, είναι οι Φίλοι μου, είναι η Δουλειά μου, είναι το Παν. Είναι οι Αναμνήσεις μου!! Η ζωή μου δηλαδή. Γιατί τι άλλο είναι ο άνθρωπος άραγε, πέρα από τις αναμνήσεις του; Εγώ λέω: "πες μου τις αναμνήσεις σου, να σου πω ποιός είσαι". Και δεν το θεωρώ αντιγραφή, παράφραση ναι.
Δεν θέλει και πολύ, ξέρεις, να τη ψωνίσει ένας γέρος και να πιστέψει πως εκεί στη σκιά, η φιγούρα που "βλέπει" είναι η Αθηνά, η θεά της Σοφίας, που του γνέφει κάτι σαν: "Καλά τα πας, συνέχισε, σκέψου, θυμήσου, μίλα, γράψε, μη διστάζεις, φτάνει να ‘σαι ειλικρινής". Κάπου έχω διαβάσει: "Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις μύχιες σκέψεις σου. Βρες το θάρρος να γράψεις, να μιλήσεις, ν' ακουστείς, αν νομίζεις πως έχεις κάτι να πεις".
Κάπως έτσι δηλαδή ξεκίνησα να γράφω τις αλήθειες μου. Αυτό μόνο μπορώ να κάνω άλλωστε τώρα πια, απομονωμένος όπως είμαι στο λόφο του Πόρτο Ράφτη, που βιώνω τα ύστατα χρόνια μου. Όμως ποιός θα με "ακούσει", ποιός θα με διαβάσει, ποιός έχει τη διάθεση ή/και το χρόνο να ασχοληθεί μαζί μου και με τις ιστορίες μου; 'Εχω, ευτυχώς, το internet και τα blogs, αλλά εδώ είναι άλλα κόλπα. Είμαι ένας άνθρωπος παλαιάς κοπής βλέπεις, άπραγος σ' αυτά.
Αδιέξοδο; Όχι, βέβαια, αν συνεχίσω να γράφω και να αναπολώ. Κάποια στιγμή, αυτός υπολογιστής θα φθάσει στα χέρια κάποιου δικού μου ανθρώπου και ελπίζω πως μπορεί να ρίξει τότε μια ματιά, πριν τα στείλει στο καλάθι των αχρήστων, κυριολεκτικά. Αλλά αυτή είναι μια προοπτική που με τρομάζει, δεν θέλω να συμβούν έτσι τα πράγματα. Εγώ θέλω να ακουστώ και μάλιστα ΤΩΡΑ.
ΤΩΡΑ είναι η ώρα, η εποχή, οι καιροί! Tώρα που κάτι φαίνεται στην άκρη του τούνελ, μια χλωμή προς το παρόν, αλλά ευδιάκριτη αχτίδα ελπίδας για ΑΛΛΑΓΗ. Ας προσπαθήσουν κυρίως οι νέοι Έλληνες, γιατί αυτούς αφορά το μέλλον, αλλά και γιατί δεν αρκεί η πείρα και η λογική. Χρειάζεται ζωντάνια, κουράγιο, μαχητικότητα, πάθος, μαζικότητα, όραμα και προοπτική στις σκέψεις και τις πράξεις. Και αυτό είναι που θέλω να ΦΩΝΑΞΩ στα νέα παιδιά, κορίτσια και αγόρια.
Να συμμετέχω θέλω και να βοηθώ. 'Οχι σαν ινστρούκτορας αλλά σαν αρωγός. Είμαι πράγματι γέρος στα χρόνια αλλά νοιώθω νέος, σύγχρονος, στο μυαλό και τη ψυχή.
ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΕΓΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΖΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ.
Και κλείνοντας ας θυμίσω στους νοερούς φίλους μου τα παρακάτω λόγια:
- Πρόσεξε τις σκέψεις σου, γίνονται λόγια.
- Πρόσεξε τα λόγια σου, γίνονται πράξεις.
- Πρόσεξε τις πράξεις σου, φτιάχνουν χαρακτήρα.
- Πρόσεξε τον χαρακτήρα σου, θα καθορίσει τη μοίρα σου...
radical30
σ.σ. Γράφτηκε τον Οκτώβρη, μετά τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του μικρού Αλέξη...
Φαίνεται πως αρχίζω να ξεμωραίνω. Δεν εξηγείται διαφορετκά...Τα τελευταία χρόνια, από τον Οκτώβρη του '07 συγκεκριμένα, ξεκίνησα ένα ακόμη ταξίδι, αυτή τη φορά όχι επαγγελματικό και κατά πως φαίνεται, τούτο θα είναι και το τελευταίο μου. Και ίσως το ωραιότερο όλων, παρ ότι μοναχικό. Δεν είναι πως το επιδίωξα να γίνει έτσι, αλλά δεν γίνεται να υπάρξει κάποια ζωντανή παρέα.
Νοερά και με τα ντεσιμπέλ της φαντασίας μου στο φουλ, ταξιδεύω και βλέπω και γράφω ό,τι γράφω, πάντα με μια παρέα κάθε φορά. Εξαρτάται από το που βρίσκομαι, τι παραστάσεις έχω, τι κέρδισε το ενδιαφέρον το ενδιαφέρον μου, τι όνειρο είδα και πως ξύπνησα. Και σέβομαι τη νοερή μου παρέα, όποια κι' αν είναι. Την ελέγχω, αλλά δεν τη προδίδω ποτέ. Μπορώ να την κοιτάω στα μάτια με καθαρή συνείδηση. Τα "σύκα σύκα", όπως έμαθα από παιδί στο σπίτι μας και δεν το ξέχασα ποτέ μέχρι τώρα. Δεν ξεχνάω ποτέ ότι "Τα Στερνά Τιμούν Τα Πρώτα".
Μ΄αυτά και μ΄αυτά, είναι που άρχισα να την ψωνίζω! Βλέπεις, αυτά που βλέπω είναι πολλά. Είναι όμορφα, είναι χαρούμενα, είναι μοιραία, είναι τραγικά, είναι και ανεπανάληπτα. Ακόμη κι από εμένα τον ίδιο! Είναι εικόνες, είναι καταστάσεις, είναι γεγονότα, είναι εποχές. Είναι ο Πόλεμος του ΄40, είναι η Κατοχή, είναι η Εθνική Αντίσταση, είναι η Απελευθέρωση, είναι ο Εμφύλιος και και και.
Είναι Άνθρωποι, είναι Ζώα, είναι η Φαμίλια μου, είναι οι Φίλοι μου, είναι η Δουλειά μου, είναι το Παν. Είναι οι Αναμνήσεις μου!! Η ζωή μου δηλαδή. Γιατί τι άλλο είναι ο άνθρωπος άραγε, πέρα από τις αναμνήσεις του; Εγώ λέω: "πες μου τις αναμνήσεις σου, να σου πω ποιός είσαι". Και δεν το θεωρώ αντιγραφή, παράφραση ναι.
Δεν θέλει και πολύ, ξέρεις, να τη ψωνίσει ένας γέρος και να πιστέψει πως εκεί στη σκιά, η φιγούρα που "βλέπει" είναι η Αθηνά, η θεά της Σοφίας, που του γνέφει κάτι σαν: "Καλά τα πας, συνέχισε, σκέψου, θυμήσου, μίλα, γράψε, μη διστάζεις, φτάνει να ‘σαι ειλικρινής". Κάπου έχω διαβάσει: "Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις μύχιες σκέψεις σου. Βρες το θάρρος να γράψεις, να μιλήσεις, ν' ακουστείς, αν νομίζεις πως έχεις κάτι να πεις".
Κάπως έτσι δηλαδή ξεκίνησα να γράφω τις αλήθειες μου. Αυτό μόνο μπορώ να κάνω άλλωστε τώρα πια, απομονωμένος όπως είμαι στο λόφο του Πόρτο Ράφτη, που βιώνω τα ύστατα χρόνια μου. Όμως ποιός θα με "ακούσει", ποιός θα με διαβάσει, ποιός έχει τη διάθεση ή/και το χρόνο να ασχοληθεί μαζί μου και με τις ιστορίες μου; 'Εχω, ευτυχώς, το internet και τα blogs, αλλά εδώ είναι άλλα κόλπα. Είμαι ένας άνθρωπος παλαιάς κοπής βλέπεις, άπραγος σ' αυτά.
Αδιέξοδο; Όχι, βέβαια, αν συνεχίσω να γράφω και να αναπολώ. Κάποια στιγμή, αυτός υπολογιστής θα φθάσει στα χέρια κάποιου δικού μου ανθρώπου και ελπίζω πως μπορεί να ρίξει τότε μια ματιά, πριν τα στείλει στο καλάθι των αχρήστων, κυριολεκτικά. Αλλά αυτή είναι μια προοπτική που με τρομάζει, δεν θέλω να συμβούν έτσι τα πράγματα. Εγώ θέλω να ακουστώ και μάλιστα ΤΩΡΑ.
ΤΩΡΑ είναι η ώρα, η εποχή, οι καιροί! Tώρα που κάτι φαίνεται στην άκρη του τούνελ, μια χλωμή προς το παρόν, αλλά ευδιάκριτη αχτίδα ελπίδας για ΑΛΛΑΓΗ. Ας προσπαθήσουν κυρίως οι νέοι Έλληνες, γιατί αυτούς αφορά το μέλλον, αλλά και γιατί δεν αρκεί η πείρα και η λογική. Χρειάζεται ζωντάνια, κουράγιο, μαχητικότητα, πάθος, μαζικότητα, όραμα και προοπτική στις σκέψεις και τις πράξεις. Και αυτό είναι που θέλω να ΦΩΝΑΞΩ στα νέα παιδιά, κορίτσια και αγόρια.
Να συμμετέχω θέλω και να βοηθώ. 'Οχι σαν ινστρούκτορας αλλά σαν αρωγός. Είμαι πράγματι γέρος στα χρόνια αλλά νοιώθω νέος, σύγχρονος, στο μυαλό και τη ψυχή.
ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΕΓΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΖΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ.
Και κλείνοντας ας θυμίσω στους νοερούς φίλους μου τα παρακάτω λόγια:
- Πρόσεξε τις σκέψεις σου, γίνονται λόγια.
- Πρόσεξε τα λόγια σου, γίνονται πράξεις.
- Πρόσεξε τις πράξεις σου, φτιάχνουν χαρακτήρα.
- Πρόσεξε τον χαρακτήρα σου, θα καθορίσει τη μοίρα σου...
radical30
σ.σ. Γράφτηκε τον Οκτώβρη, μετά τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του μικρού Αλέξη...
H ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ
H ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ
Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού
Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων.
Η Προδοσία του Παπανδρέου στην τελική ευθεία... στο «κόλπο» και ο Σαμαράς.
Ο αντιπερισπασμός της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ενός τεράστιου εγκλήματος ...Ενός εγκλήματος κατά της πατρίδας μας και του ελληνικού έθνους ...Ενός εγκλήματος, στο οποίο συμμετέχει εξίσου το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Δεν είναι μόνον το ΠΑΣΟΚ, που έχει αποφασίσει να μας προδώσει στους "δανειστές" μας. Κοντά του είναι ολόκληρο το πολιτικό φάσμα της μεταπολίτευσης. Ο καθένας απλά παίζει διαφορετικό ρόλο στο ίδιο προδοτικό έργο. Είναι προφανές λοιπόν ότι η μεταπολίτευση έχει πάρει τις αποφάσεις της.
Αφού για δεκαετίες ολόκληρες έτρωγε και έπινε εις βάρος ενός λαού, που είχε την αφέλεια να την εμπιστευτεί, τώρα του στέλνει τον τελικό "λογαριασμό". Για τη μεγάλη "ζωή" και την τεράστια "επιτυχία" των "φεουδαρχών" της μεταπολίτευσης παραδίδεται η χώρα σε ξένους. Παραδίδεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο που κάποτε παραδόθηκε στους Ναζί. Ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σ' αυτήν τη χώρα θα παραδοθεί στα νέα αφεντικά ...Ό,τι είχαν διεκδικήσει και είχαν πάρει την τελευταία φορά που μας "επισκέφτηκαν" οι "πολιτισμένοι" και οι "κοσμοπολίτες" ...Οι "λάτρεις" της ενωμένης Ευρώπης ...Οι "στρατιώτες" της γερμανικής Ευρώπης.
Δεν χρειάζεται πλέον να είναι κανείς μάντης, για να καταλάβει τι θα συμβεί. Η βιασύνη του αρχιπροδότη Καρατζαφέρη και η αθλιότητα του χαφιέ Γιούγκερ "αποκάλυψε" τον πραγματικό "σχεδιασμό" της άλωσης του ελληνικού κράτους. Αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα στην κυριολεξία βρίσκεται στο μέσον μιας παγίδας θανάτου. Υπάρχει όμως ελπίδα. Πάντα υπάρχει ελπίδα, όταν γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις και είσαι αποφασισμένος ν' αγωνιστείς για τα συμφέροντά σου. Τα πράγματα μπορεί να είναι εφιαλτικά για την Ελλάδα, αλλά δεν θα λέγαμε ότι είναι και "περίπατος" γι' αυτούς που επιδιώκουν να τη λεηλατήσουν.
Μπορεί να είναι οικονομικά ισχυροί και να διαθέτουν τεράστια μέσα επιρροής και τρομοκράτησης της κοινής γνώμης, αλλά στην πραγματικότητα είναι αδύναμοι. Είναι αδύναμοι, γιατί είναι ιδιώτες κερδοσκόποι, οι οποίοι στρέφονται εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους και ενός κυρίαρχου λαού. Είναι αδύναμοι, γιατί πρέπει να περάσουν τον πονηρό σχεδιασμό τους στην κυριολεξία μεταξύ "Σκύλλας" και "Χάρυβδης". Μεταξύ μιας "Σκύλλας", που είναι οι πανίσχυροι συνταγματικοί νόμοι, οι οποίοι προστατεύουν τα συμφέροντα ενός λαού και μιας "Χάρυβδης", που είναι το τέρας, το οποίο λέγεται λαός και το οποίο, αν καταλάβει τι γίνεται, μπορεί να κρεμάσει στα τσιγκέλια τους συνεργάτες τους.
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, που έχουν έναν τέτοιον πονηρό σχεδιασμό να φέρουν εις πέρας, είναι υποχρεωμένοι να τηρούν όλους τους συνωμοτικούς κανόνες, προκειμένου να τον ολοκληρώσουν. Αυτό όμως δεν βλέπουμε να συμβαίνει. Είναι φλύαροι οι ίδιοι και έχουν κακής ποιότητας συνεργάτες. Είναι φλύαρος ο άθλιος Γιούγκερ, όταν μιλάει για σχέδιο Treuhand, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι αυτό το σχέδιο ήταν όχι απλά αποτυχημένο, αλλά τραγικό γι' αυτούς που το υπέστησαν. Ο Γιούγκερ θα έπρεπε να είναι αυτός, ο οποίος θα έπρεπε "ορκίζεται" ότι καμία σχέση δεν θα έχει το ελληνικό σχέδιο με εκείνον τον εφιάλτη που έζησαν οι Ανατολικογερμανοί, όταν οι υπόλοιποι θα ορκίζονταν για το αντίθετο.
Το ίδιο άσχετοι είναι και οι συνεργάτες τους στην Ελλάδα. Βιάζονται και αναλίσκονται στους εξυπνακισμούς. Με συνεργάτη έναν σανοπώλη, που έγινε γαλατάς, δεν πας μακριά. Ο Καρατζαφέρης δεν είχε ολοκληρώσει ακόμα τον "καταδικαστικό" του λόγο για το Μεσοπρόθεσμο και βιάστηκε να προτείνει "διοίκηση" για το εγκληματικό Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, το οποίο προέκυπτε από αυτό το Μεσοπρόθεσμο. Όλα αυτά είναι λάθη και οι συνέπειές τους δεν θ' αργήσουν να φανούν. Δεν θ' αργήσουν, γιατί αποκαλύπτουν τον "σκελετό" που κρύβεται πίσω από την "κουρτίνα" και αυτό δεν πρέπει να φαίνεται.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε. Όσο και να μας φαίνεται παράξενο, η στρατηγική τέχνη δεν είναι μια τέχνη, η οποία αφορά μόνον τον ευφυή άνθρωπο. Είναι κάτι το οποίο αφορά όλα τα μέλη της φύσης. Ακόμα και το πιο αγαθό και άκακο ζώο έχει την πονηριά να εκτελέσει όχι μόνον έναν, αλλά πολλούς στρατηγικούς ελιγμούς. Η φύση είναι σκληρή και τα μέλη της αναγκαστικά θα πρέπει να είναι πονηρά, αν θέλουν να επιβιώσουν.
Ένα ζώο, για παράδειγμα, υπό συνθήκες καταδίωξης δεν καταφεύγει στη φωλιά του για να προστατευτεί το ίδιο από αυτήν, αλλά αντίθετα κατευθύνεται μακριά από αυτήν, για να προστατεύσει την ίδια. Ένα ζώο, το οποίο βρίσκεται ήδη στη φωλιά του και αντιλαμβάνεται κίνδυνο από κάποιον που προσεγγίζει τη φωλιά αυτήν, βγαίνει από εκεί και δίνει μια μάχη αντιπερισπασμού μακριά από αυτήν, για να μην την αποκαλύψει. Ρισκάρει μια σύγκρουση, προκειμένου να διασφαλίσει τη μυστικότητα της φωλιάς. Δίνει "αντιπαροχή" μια ψευδοήττα και φεύγει μακριά, για να μην αποκαλύψει ό,τι πιο πολύτιμο έχει και είναι η φωλιά με τους βλαστούς του.
Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Ότι πολλές φορές μια μάχη, την οποία δίνει κάποιος με μεγάλο πάθος, μπορεί και να μην είναι πραγματική. Μπορεί να είναι αντιπερισπασμός. Μπορεί να είναι μια "προκάλυψη", για να εκμεταλλευτούν κάποιοι τις παράπλευρες συνέπειες. Αυτό δεν γίνεται μόνον στη φύση από τα ζώα. Γίνεται και από τους ανθρώπους. Κάνεις φασαρία με έναν φύλακα για να τον απασχολήσεις και περνάει κάποιος φίλος σου στον απαγορευμένο χώρο. Το κάνουν οι στρατιώτες στις μυστικές αποστολές τους και το κάνουν και οι έφηβοι στους θερινούς κινηματογράφους.
Αντιλαμβανόμαστε ότι στους καιρούς που ζούμε θα πρέπει να είμαστε πονηροί απέναντι σε ό,τι βλέπουμε. Να είμαστε πονηροί, γιατί τα πράγματα μπορεί να μην είναι όπως φαίνονται. Αν η "αγαθή" φύση είναι πονηρή ή αν ο άβγαλτος έφηβος είναι καταφερτζής, ευνόητο είναι ότι ως σύνολο η ανθρώπινη κοινωνία είναι εφιαλτικά πονηρή. Εφόσον σήμερα δίνεται μια μάχη γύρω από την Ελλάδα, ευνόητο επίσης είναι ότι τα πράγματα δεν θα είναι ούτε εύκολα ούτε αγαθά ...Ειδικά τώρα, που επιχειρείται η κατάκτηση μιας ολόκληρης χώρας με την πονηριά και χωρίς την απειλή όπλων ...Ειδικά τώρα, που οι ιμπεριαλιστές δεν φέρουν πραγματικά όπλα και θα πρέπει να ξεγελάσουν τα θύματά τους.
Για να φέρουν εις πέρας αυτήν τη μάχη, θα πρέπει να επιστρατεύσουν όλη την πονηριά τους. Είναι υποχρεωμένοι να φερθούν πονηρά, γιατί δεν έχουν ούτε Πάντσερ ούτε Μέσερσμιτ για να πετύχουν τους στόχους τους ...Για να πετύχουν τον βασικό τους στόχο, που είναι να καταβάλουν την αντίσταση του λαού, ο οποίος θίγεται από τις πράξεις τους. Αυτό είναι το πρόβλημά τους τώρα. Έχουν εξασφαλίσει τη συνεργασία των δωσίλογων που εξουσιάζουν την Ελλάδα, αλλά, για να την κατακτήσουν, θα πρέπει να ξεπεράσουν το "πρόβλημα" του λαού, ο οποίος αρνείται να το αποδεχθεί ως τετελεσμένο.
Είναι δεδομένο λοιπόν ότι θα πάρουν τα "αντίμετρα" για μια τέτοια φυσιολογική εξέλιξη. Όταν είναι βέβαιο ότι ο πανίσχυρος λαός θα επιδιώξει σε κάποια στιγμή να συγκρουστεί μ' αυτούς, προκειμένου να υπερασπιστεί την πατρίδα του και το μέλλον των παιδιών του, είναι επίσης βέβαιο ότι θα προσπαθήσουν οι πονηροί να τον παρασύρουν εκεί όπου αυτήν η ισχύς εξουδετερώνεται.
Κάτι τέτοιο πιστεύουμε ότι έγινε στην πρόσφατη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ ήταν όλη αυτή η "φασαρία" με τους "αγανακτισμένους" και τους διωκόμενους βουλευτές. Ήταν ένα "σώου", για ν' "απασχοληθεί" ο λαός τη λάθος ώρα, στο λάθος μέρος, με λάθος αντίπαλο. Όλος ο "θίασος" της προδοσίας μπήκε στην "παράσταση", για να τον παγιδεύσει. Μιλάμε, δηλαδή, για κανονικό "θέατρο". Ήταν θέατρο" οι δραματικές εκκλήσεις του Γιωργάκη για συνεργασία με τα υπόλοιπα κόμματα και κυρίως με τη ΝΔ. Ήταν "θέατρο" οι πιέσεις των Ευρωπαίων για συναίνεση. Ήταν "θέατρο" η αντίσταση του Σαμαρά. Ήταν "θέατρο" ο φόβος των βουλευτών απέναντι στην οργή των "αγανακτισμένων". Ήταν "θέατρο" το παιχνίδι των ΜΑΤ με το παρακράτος, για να δείξουν ότι δήθεν φοβούνταν τους "αγανακτισμένους".
Όλα αυτά ήταν μια "παράσταση" με πολλούς πρωταγωνιστές. Λογικό είναι να υπάρχει μια τέτοια "υπερπαραγωγή", όταν τα προσδοκόμενα κέρδη είναι τεράστια και ένας πρωταγωνιστής μόνος του δεν μπορεί να τα δώσει. Ο βλάκας ο Γιωργάκης δεν ήταν δυνατόν να πάρει μόνος του το "παιχνίδι" της προδοσίας στις δικές του "πλάτες". Τον βοήθησε ολόκληρο το κύκλωμα του Κολεγίου Αθηνών. Εκτός από τον "συνοδοιπόρο" Παπακωνσταντίνου τον βοήθησε και ο συμμαθητής και φίλος Σαμαράς ...Τον βοήθησαν οι συμμαθητές και φίλοι πολιτικοί, τραπεζίτες και δημοσιογράφοι το Κολεγίου.
Από τον Βορίδη και τον Μητσοτάκη μέχρι τον Νανόπουλο, τον Φιλιππίδη και τον Κλέωνα. Από τον Παπαχελά και τον Στραβελάκη μέχρι τον Μάνο και τον Ανδριανόπουλο. Όλα τα "παιδιά" του Κολεγίου, της διαπλοκής και των ΜΜΕ αναφανδόν υπέρ της "σωτηρίας" του Μνημονίου. Μέχρι και ο γνωστός "συγγραφέας" του Κολεγίου ο Χωμενίδης σταμάτησε την ομφαλοσκόπηση και βγήκε φουριόζος στα κανάλια να υπερασπιστεί το Μνημόνιο. Ολόκληρο το Κολέγιο σε θέση "μάχης", για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των αφεντικών ...Τα συμφέροντα των ιδρυτών, των χορηγών και των πλέον αξιόπιστων και γενναιόδωρων εργοδοτών του.
Γι' αυτόν τον λόγο και η γνωστή Τρέμη —του γνωστού Καναλιού του Κολεγίου— είδε με "συμπάθεια" το κίνημα της Πλατείας. Το είδε με "συμπάθεια" η παλιά "αγωνίστρια" του Πολυτεχνείου ...Η "αγωνίστρια", η οποία τιμήθηκε από τη Διαπλοκή με τα "παράσημα" της Βαν Κλιφ και τώρα σαν μια νέα Αντουανέτα απορεί που ο λαός με τέτοια ζέστη κάθεται στην Πλατεία και δεν πάει σε ένα resort για ολιγοήμερες διακοπές ...Η "αγωνίστρια" του μπότοξ, που είδε με "συμπάθεια" το "αφτιασίδωτο" κίνημα των "αγανακτισμένων" ...Το κίνημα εκείνο, που, απ' ό,τι λένε, εντελώς "συμπτωματικά" ξεκίνησε από το Facebook από έναν απόφοιτο του Κολεγίου Αθηνών. Εκ του πονηρού έγιναν όλα. Έσπρωξαν τον λαό σε μια αντίδραση, η οποία εκτός από θεαματική δεν ήταν τίποτε άλλο. Ήταν άκαιρη, ήταν εσφαλμένη και βέβαια εκτελέστηκε σε λάθος πεδίο "μάχης".
Αυτό το λάθος ήταν —όπως φαίνεται— το πραγματικό ζητούμενο γι' αυτούς, οι οποίοι παρέσυραν τον Λαό σ' αυτήν τη μάχη αντιπερισπασμού. Θέλησαν να εκτονώσουν τη συσσωρευμένη "οργή" του σε λάθος χρόνο και λάθος τόπο... Θέλησαν να βάλουν τον λαό να χτυπήσει ένα ψεύτικο "είδωλο", για να μην "χτυπήσει" όταν πραγματικά θα μπορούσε να τους κάνει ζημιά. Πως έγινε και
γιατί επιδιώχθηκε η συγκρουσιακή μεθόδευση των Μνημονίων 1 και 2;
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τη μεθόδευση. Θα ξεκινήσουμε από το βασικό, που είναι το θέμα των ψηφισμάτων των Μνημονίων. Από αυτά ξεκινάει η μεθόδευση και αυτό είναι ηλίου φαεινότερο. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί "έσπασαν" το Μνημόνιο και το "πέρασαν" με τρόπο εκείνον, που να τους επιτρέπει να προστατεύσουν τον δικομματισμό. Ήθελαν καί την "πίτα" της προδοσίας ολόκληρη καί τους "σκύλους" της εξουσίας χορτάτους.
Δεν ήθελαν, εξαιτίας του μνημονίου και της παράδοσης της χώρας, να απειλήσουν την επιβίωση των δικών τους κομμάτων. Δεν ήθελαν να προκαλέσουν διασπαστικές τάσεις στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας. Το "έσπασαν" με τέτοιον τρόπο, που να δείχνει σύγκρουση μεταξύ των δύο κομμάτων, αλλά αυτή η σύγκρουση να μην είναι πραγματική. Έδωσαν στην κυβέρνηση αναγκαστικά τον ρόλο του "κακού", αλλά ταυτόχρονα έδωσαν στην αντιπολίτευση τη δυνατότητα να κάνει τον "καλό", χωρίς να απειλεί τα συμφέροντά τους.
Αυτό το κατάφεραν με το "σπάσιμο" του Μνημονίου. Έβαλαν τη Δανειακή Σύμβαση στην "άκρη" —γιατί δεν μπορούσαν και προφανώς δεν τους ενδιέφερε σ' αυτήν τη φάση να την περάσουν— και "έσπρωξαν" στη Βουλή το υπόλοιπο Μνημόνιο. Γιατί την έβαλαν στην "άκρη"; Γιατί μια τέτοια σύμβαση αποτελεί διεθνή σύμβαση της χώρας και απαιτεί την πλειοψηφία πλέον των 180 βουλευτών. Γνώριζαν λοιπόν από την αρχή ότι δεν θα ήταν εύκολο να βρουν αυτές τις ψήφους, γιατί θα είχαν διαρροές από το σύνολο των κομμάτων. Ήταν θέμα χρόνου να σπάσει καί για τα δύο κόμματα η κομματική πειθαρχία.
Τι έκαναν; Πέρασαν το Ψευδομνημόνιο 1, το οποίο αφορούσε μόνον τις πολιτικές που θα ακολουθούσε η κυβέρνηση, εξαιτίας της υποτιθέμενης Δανειακής Σύμβασης η οποία είχε μείνει στο "συρτάρι".
Να σημειώσουμε δε ότι αυτή η Δανειακή Σύμβαση δεν έχει ψηφιστεί ούτε για το πρώτο δάνειο ούτε για το δεύτερο. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, τα πάντα —ακόμα και σήμερα— είναι στον "αέρα". Θεωρητικά, ενώ έχουμε πάρει τα χρήματα και τα έχουμε χρησιμοποιήσει, δεν έχουμε "υπογράψει" τίποτε. Οι δανειστές μας, δηλαδή, είναι εκτεθειμένοι σε μεγάλο ρίσκο. Είναι δυνατόν όμως αυτοί να είναι τόσο αφελείς; Είναι δυνατόν να διακινδυνεύουν τόσα πολλά δις για το τίποτε; Όχι βέβαια. Άρα; Άρα κάτι άλλο συμβαίνει. Το πρόβλημα των δανειστών δεν είναι τα χρήματα. Τα χρήματα είναι για να "μπερδεύουν" εμάς και όχι αυτούς.
Τα χρήματα δεν είναι τίποτε άλλο από χρωματιστά χαρτάκια, τα οποία τα τυπώνουν οι ίδιοι με τον τόνο. Τα χρήματα γι' αυτούς δεν είναι τίποτε παραπάνω απ' ό,τι ήταν τα "καθρεφτάκια" για τους δανειστές των Ινδιάνων. Τα χρήματα είναι το μέσον, για να απειλούν εμάς τους "Ιθαγενείς", προκειμένου να μας τρομοκρατήσουν και να μας αποσπάσουν το κεφάλαιο. Αν μας αποσπάσουν το κεφάλαιο, όλα τα άλλα είναι εύκολα. Ακόμα και να μην τα υπογράψουμε ποτέ ως κράτος τα σημερινά δάνεια, δεν τους ενδιαφέρει. Θα τα "κουρέψουν" ή θα τα "σβήσουν" τελείως, εφόσον θα τους είναι άχρηστα. Δεν θα έχουν τίποτε άλλο να μας πάρουν και απλά θα βαστάνε ένα ποσόν απλά για να μας τρομοκρατούν σαν υποτελείς.
Τη δουλειά τους όμως θα την έχουν κάνει, αν κατορθώσουν και μας αποσπάσουν τη δημόσια περιουσία. Αυτή η περιουσία είναι το ζητούμενο και όχι τα "επιστρεφόμενα". Απλά πράγματα. Τα χρήματα είναι τα απειλητικά "όπλα", για να μας ληστέψουν. Με τα "όπλα" ληστεύεις τον άλλον και άρα του παίρνεις την περιουσία ...Δεν του παίρνεις τα δικά του "όπλα" !! ...Τι να τα κάνεις τα επιπλέον "όπλα"; ...Τι να τα κάνεις τα επιστρεφόμενα "καθρεφτάκια"; Γι' αυτόν τον λόγο το έβαλαν στο "συρτάρι". Γι' αυτόν τον λόγο δεν επιμένουν να ψηφιστεί η Δανειακή Σύμβαση, ώστε να διασφαλιστούν οι ίδιοι. Η διασφάλισή τους έρχεται από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και άρα από τα Μνημόνια, που την εξασφαλίζουν.
Όμως, όλα αυτά πρέπει να μεθοδευτούν με τέτοιον τρόπο, ώστε από το αρχικό χρέος στους τοκογλύφους να πάμε στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ...Από το διαχειριστικό "λάθος" μιας δωσιλογικής κυβέρνησης να πάμε στην απεμπόληση όλων των ειδών των ασυλιών που απολαμβάνει ένα κυρίαρχο κράτος απέναντι στα "κοράκια" της αγοράς ...Από το αρχικό Μνημόνιο 1 να πάμε στο "χρήσιμο" Μνημόνιο 2 ...Από το αρχικό Μνημόνιο 1, που "έστρωσαν" τα πράγματα, να πάμε στο Μνημόνιο 2, που θα ενεργοποιούσε τον μηχανισμό ξεπουλήματος.
Ξεκινάμε λοιπόν από το Μνημόνιο 1. Αυτό το πέρασαν εύκολα από τη Βουλή, εφόσον δεν αποτελεί διεθνή συνθήκη. Μπορεί να είναι ένα κομμάτι ή ένα απόσπασμα μιας διεθνούς συνθήκης, αλλά όχι συνθήκη. Μπορεί να αποτελεί πολιτική κατόπιν διεθνούς υπόδειξης, αλλά δεν αποτελεί συνθήκη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αρκούσαν 150 ψήφοι για να "περάσει". Αυτό το γνώριζαν εκ των προτέρων και πάνω σ' αυτό "έχτισαν" όλη την "παράσταση" της σύγκρουσης που θ' ακολουθούσε.
Τα πάντα έγιναν με τη σειρά που βόλευε τον σχεδιασμό τους ...Σχεδιασμό, ο οποίος θα προστάτευε τον μεταπολιτευτικό πολιτικό σχεδιασμό και ταυτόχρονα θα παγίδευε τον λαό σε μια λανθασμένη αντίδραση. Με την ψήφιση του Μνημονίου 1 "χώρισαν" τη Βουλή όπως τους βόλευε για τον σχεδιασμό τους. Προκειμένου να προστατεύσουν τον δικομματισμό, επέτρεψαν στη ΝΔ να καταψηφίσει το μνημόνιο. Γιατί; Για να μην αφήσουν τα αντιμνημονιακά "αισθήματα" να κάνουν κακό στον δικομματισμό.
Ήταν αδύνατο ν' αφήσουν το σύνολο των κερδών της αντιμνημονιακής πολιτικής στην Αριστερά, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσε να τα "κουβαλήσει". Η αντιμνημονιακή "παράταξη" είναι από τη φύση της "παράταξη" εξουσίας και η Αριστερά είναι πολύ αδύναμη για να την οικειοποιηθεί και βέβαια να την εκφράσει. Είναι σαν να φορτώνεις ένα γεμάτο κοντέινερ επάνω σε φουσκωτή βάρκα ...Θα τη "βουλιάξει". Γι' αυτόν τον λόγο επέτρεψαν στη ΝΔ να εισπράξει ένα μέρος της αντιμνημονιακής οργής του κόσμου.
Γνωρίζοντας ότι το Μνημόνιο 1 θα το ακολουθήσουν κι άλλα Μνημόνια, έκαναν το εξής: Με το Μνημόνιο 1 έστρωσαν τον "δρόμο", ώστε να μην έχουν προβλήματα
να επιβάλουν τα επόμενα. "Ξόδεψαν" το πρώτο Μνημόνιο, ώστε να στρώσουν τον "δρόμο" για τα υπόλοιπα. "Προκαταβολικά" λοιπόν —και για να μην έχουν προβλήματα διάσπασης της κυβερνητικής παράταξης— έστειλαν ένα "μήνυμα" ...Ένα "μήνυμα" όχι προς τον λαό, αλλά προς τους κυβερνητικούς βουλευτές.
Το "μήνυμα" ήταν σαφές: ...Όποιος τολμήσει να καταψηφίσει το Μνημόνιο, θα καταστραφεί προσωπικά χωρίς με την ηρωική του πράξη να σταματήσει τις εξελίξεις.
Αυτό ήταν το "μήνυμα" και ήταν τρομακτικό για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Οι εξελίξεις δεν θα σταματήσουν για κανέναν λόγο, εφόσον έχουν εξασφαλιστεί κι άλλες δυνάμεις που θα το ψηφίσουν και θα το στηρίξουν. Γι' αυτόν τον λόγο έβαλαν τον Καρατζαφέρη και τη Ντόρα να το ψηφίσουν. Τους έβαλαν όχι επειδή δεν τους έβγαιναν οι ψήφοι, αλλά για να "πείσουν" τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ότι η "αξία" της ψήφου τους είναι περιορισμένη ...Ότι, ενώ δεν μπορεί ν' αλλάξει τίποτε σ' ό,τι αφορά τις δρομολογημένες επιλογές τους, μπορεί να τους καταστρέψει τους ίδιους στο προσωπικό επίπεδο. Γι' αυτόν τον λόγο οι διαγραφές των διαφωνούντων ήταν άμεσες, θεαματικές και απόλυτες.
Τα κέρδη τους από αυτόν τον σχεδιασμό ήταν τεράστια. Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ "μαντρώθηκε" στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολίτευσης. Η ομάδα αυτή έγινε ένα άβουλο έρμαιο στα χέρια του Γιωργάκη. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να σώσει τον εαυτό της ...και αυτό έκανε. Αυτό ήταν το επίτευγμα του Μνημονίου 1. "Μάντρωσε" το ΠΑΣΟΚ και έδωσε "ανάσες" στη ΝΔ. Ο προδοτικός δικομματισμός, ο οποίος μας οδήγησε στη σημερινή αθλιότητα, όχι μόνον έκανε τα θελήματα των "αφεντικών" του, αλλά κατόρθωνε και διατηρούσε το ένα "σκέλος" του στο απυρόβλητο.
Σώθηκε ο Σαμαράς, ψελλίζοντας κάτι ασυναρτησίες για διαφορετικές "δόσεις" στην ίδια "συνταγή". Γνώρισε δόξες "αντιστασιακού", ενώ είναι φανερό πως η κατάσταση ήταν "στημένη". Διαφωνούσε μόνον για να τον βλέπει ο κόσμος και όχι επειδή πρότεινε κάτι, το οποίο δεν συνέφερε τα αφεντικά. Τη μεγαλύτερη ζημιά την έπαθε ο Καρατζαφέρης, εφόσον, αναγκαζόμενος να ψηφίσει το Μνημόνιο, "χρεώθηκε" μια "κωλοτούμπα" και φάνηκε στον κόσμο της πατριωτικής Δεξιάς "μικρότερος" των περιστάσεων.
Όπως ήταν αναμενόμενο δεν πέρασε ελάχιστος καιρός, για ν' αποδειχθεί αυτό, το οποίο ήταν προφανές: ...Ότι το Μνημόνιο 1 θα το διαδεχθεί ένα Μνημόνιο 2. Αυτό ήταν αναμενόμενο, εφόσον ο αντιαναπτυξιακός του χαρακτήρας ήταν βέβαιον ότι θα μας οδηγούσε εκ νέου στην "πόρτα" των δανειστών μας. Ήταν θέμα χρόνου να ξαναδανειστούμε, για να πληρώσουμε τις δόσεις μας στους τοκογλύφους. Όμως, τα δεδομένα τώρα ήταν διαφορετικά. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είχαν πάρει το "μάθημά" τους και ήταν βέβαιο ότι θα το ψήφιζαν εύκολα
.
Μη γνωρίζοντας τι στάση θα κρατούσαν στο τέλος τόσο ο Καρατζαφέρης όσο και η Ντόρα, ήταν δύσκολο ν' αντιδράσουν. Κανένας από αυτούς δεν θα "αυτοκτονούσε", όταν έβλεπε γύρω του διαθέσιμες ψήφους. Όλοι λίγο-πολύ θα "πείθονταν" έστω και την τελευταία στιγμή, όπως έγινε με τον γελοίο τον Ρομπόπουλο και τον καραγκιόζη τον Αθανασιάδη. Το σύστημα είχε έτοιμες τις "ρεζέρβες" του και γι' αυτό τους απειλούσε. Είχε τον τρόπο του ακόμα και βουλευτές της ΝΔ να βαστάει στον "πάγκο". Δεν ήταν μόνον το "ασκέρι" του Μητσοτάκη, είτε ως ΛΑΟΣ είτε ως ΔΗ.ΣΥ.. Υπήρχαν και "ρέστα" στη ΝΔ. Το Κολέγιο ήταν παντού και έτοιμο να φανεί "χρήσιμο" στα αφεντικά.
Όμως, το πρόβλημά τους αυτήν τη φορά ήταν άλλο ...και ήταν το πιο κρίσιμο. Θα έπρεπε όχι μόνον να μπουν στο Μνημόνιο 2, αλλά και στη φάση 2 ...Στη φάση της μεγάλης λεηλασίας. Στο Μνημόνιο 2 —εκτός όλων των άλλων— προβλεπόταν και το σημαντικότερο όλων. Προβλεπόταν η ίδρυση του κύριου μηχανισμού της λεηλασίας της πατρίδας μας, που ήταν το Ταμείο των Αποκρατικοποιήσεων.
Φτάσαμε λοιπόν στο ζητούμενο. Αυτό το Ταμείο ήταν το ζητούμενο. Γι' αυτόν τον λόγο αναφερθήκαμε από την αρχή στη "στρατηγική" των ζώων. Αν γνωρίζεις τι ενδιαφέρει τους ιμπεριαλιστές, δεν σε μπερδεύουν. Όπου και να πάνε, όπου και να σε "παρασύρουν", πάντα πρέπει να γνωρίζεις πού είναι η "φωλιά" τους. Πρέπει να γνωρίζεις πού βρίσκεται αυτή, γιατί σ' αυτήν θα καταλήξουν τελικά. Το ίδιο συμβαίνει και σ' αυτήν την περίπτωση. Ό,τι και να έκαναν οι "δανειστές" μας, το ζητούμενο γι' αυτούς είναι το ελληνικό κεφάλαιο ...Η αμύθητης αξίας δημόσια περιουσία.
Όσο λοιπόν και να "κλαίγανε" για τα πολύχρωμα χρήματά τους, ήταν βέβαιο ότι την εθνική μας περιουσία διεκδικούσαν. Όμως, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να κλείσει ένας τεράστιος "κύκλος" ...Ένας "κύκλος", ο οποίος ξεκίνησε από το σκουπίδι τον Σημίτη και τα περίφημα swaps της Goldman Sachs, για να καταλήξει στη σημερινή παράδοση του προδότη Γιωργάκη ...Ένας "κύκλος", ο οποίος ξεκίνησε με κρυφά δάνεια, για να καταλήξει σε ένα φανερό "εργαλείο" εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Όλα, δηλαδή, ήταν προσχεδιασμένα από την αρχή. Μας έδωσαν δάνεια, για να μας πάρουν ό,τι έχουμε και δεν έχουμε. Είχαν συνεννοηθεί με τον προδότη των "Ινδιάνων" και, αφού θα φόρτωναν τη "φυλή" με καθρεφτάκια και ουίσκι, θα έρχονταν σε κάποια στιγμή για να πάρουν τη "γη" τους. Θα έστηναν με ένα τεράστιο "άδικο" το μελλοντικό τους "δίκιο". Αφού διέφθειραν ολόκληρη την πολιτική ηγεσία επί δεκαετίες, προκειμένου να παίρνει τα χρωματιστά "χαρτάκια" τους, θα έρχονταν σε κάποια στιγμή να μας πούνε και "απατεώνες".
"Απατεώνες", αν αρνούμασταν να υποστούμε τις συνέπειες της προδοσίας, την οποία οι "τίμιοι" μεθόδευσαν και πλήρωσαν. Σήμερα, δηλαδή, ζούμε την τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος ...Την ΠΑΡΑΔΟΣΗ της χώρας.
Το πρόβλημά τους, όπως αντιλαμβανόμαστε, ήταν η αντίδραση του κόσμου. Φοβούνταν την αντίδραση του κόσμου ...και όχι άδικα. Γιατί ήταν σίγουροι γι' αυτήν την αντίδραση; Γιατί την είχαν ξαναντιμετωπίσει και σε μια άλλη ανάλογη περίπτωση. Δεν θα δεχόταν εύκολα ο λαός την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και το ξεπούλημα της ίδιας της πατρίδας του. Δεν θα δεχόταν την ύπαρξη του "εργαλείου", το οποίο θα τα μεθόδευε όλα αυτά. Το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων δεν διαφέρει σε τίποτε από το γνωστό Treuhand, το οποίο χρησιμοποίησαν, για να λεηλατήσουν την Ανατολική Γερμανία.
Αυτό τους τρόμαζε. Τους τρόμαζε, γιατί ήταν σίγουροι ότι με την έναρξη της δραστηριότητάς του θα οδηγούσε σε έκρηξη ανεργίας και ταυτόχρονα θα προκαλούσε κοινωνικές αναταραχές και αντιδράσεις. 2.500.000 ανέργους "πρόσφερε" στην Ανατολική Γερμανία η Treuhand. Όχι απλά δεν απέφερε χρήμα στα δημόσια ταμεία, αλλά αντίθετα έκλεισε με ζημιές ...Ζημιές εκατομμυρίων μάρκων εκείνης της εποχής. Μόνον ζημιά προσέφερε εκείνο το "ταμείο" στους Ανατολικογερμανούς και τεράστια κέρδη στους πλιατσικολόγους.
Ήταν λοιπόν σίγουροι γι' αυτές τις αρνητικές εξελίξεις, γιατί το είχαν δει να συμβαίνει στην Ανατολική Γερμανία. Αυτή η σιγουριά για το μέλλον τούς τρομοκρατούσε. Τους τρομοκρατούσε, γιατί η περίπτωση των Ελλήνων θα ήταν ακόμα χειρότερη από αυτήν των Ανατολικογερμανών. Το πλιάτσικο θα ήταν ακόμα χειρότερο, γιατί θα γινόταν από ξένους και όχι από κάποιους άλλους ομοεθνείς, όπως συνέβη στη Γερμανία. Θα ήταν ακόμα τραγικότερο, γιατί δεν θα αφορούσε απλές παραγωγικές εταιρείες ενός νεκρού καθεστώτος, αλλά λιμάνια και αεροδρόμια, τα οποία θα άφηναν "τρύπες" στην εθνική τους ασφάλεια. Στην περίπτωση λοιπόν των Ελλήνων τίποτε δεν θα ήταν προϊόν φαντασίας ή πρόβλεψης. Οι Έλληνες θα έχαναν την πατρίδα τους, χωρίς καν να έχουν κέρδη, τα οποία θα μείωναν τα χρέη τους.
Οι Έλληνες θα ήταν προκαταβολικά σίγουροι για τα όσα εφιαλτικά θα βίωναν, γιατί θα είχαν τη "μαρτυρία" της Treuhand. Μια "μαρτυρία" αξιόπιστη, εφόσον ο χρόνος έχει δείξει ότι η δραστηριότητα της εταιρείας εκείνης ήταν μια εγκληματική ενέργεια εις βάρος των Ανατολικογερμανών. Οι Έλληνες θα γνώριζαν ότι ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία είναι η αντίδραση, εφόσον και πάλι υπήρχε το παράδειγμα της Treuhand να τους κατευθύνει. Υπήρχε η αξιόπιστη μαρτυρία, η οποία δικαίωσε όσους Ανατολικογερμανούς προσπάθησαν τότε ν' αντιδράσουν. Ο χρόνος "δικαίωσε" αυτούς, οι οποίοι εκτέλεσαν τον επικεφαλής Ντέτλεφ Ροβέντερ. Ο χρόνος "δικαίωσε" εκείνους, οι οποίοι έστειλαν τον "τροχοφόρο" πλέον Σόιμπλε να κοιμάται σε μια κρεβατοκάμαρα που μοιάζει με γκαράζ.
Κατάλαβε λοιπόν ο αναγνώστης τι φοβούνταν; Φοβούνταν την οργή του κόσμου,
που μπορούσε να οδηγήσει στην κοινωνική έκρηξη και τη βία. Φοβούνταν μήπως
ο κόσμος πάνω στην οργή του μετατραπεί σε ένα "ποτάμι", το οποίο στο πέρασμά του θα τα σαρώσει όλα ...Ένα οργισμένο θηρίο, το οποίο θα ορμίσει και θα καταστρέψει τα γραφεία αυτού το "Ταμείου", εμποδίζοντάς το να λειτουργεί. Φοβούνταν μήπως ο κόσμος πάνω στην οργή του σκοτώσει κάποιους από τους δωσίλογους, που θα στελέχωναν το "Ταμείο" αυτό και στη συνέχεια δεν θα έβρισκαν ανθρώπους να το στελεχώσουν. Φοβούνταν λιντσαρίσματα, δολοφονικές απόπειρες και πραγματικές βομβιστικές επιχειρήσεις εναντίον αυτών των συγκεκριμένων δωσίλογων. Αυτά φοβούνταν. Φοβούνταν την πραγματική λαϊκή τρομοκρατία, η οποία, όταν εκδηλωθεί, "παύει" κάθε αρχή ...Την οργή του λαού, που κάνει κάθε εξουσία να υποχωρεί.
Όλα αυτά δεν ήταν προϊόντα φαντασίας και εκτιμήσεων. Τα είχαν "δει" να συμβαίνουν στη Γερμανία και γι' αυτό ήταν βέβαιοι ότι θα μπορούσαν να συμβούν και στην Ελλάδα. Στρατούς ολόκληρους σωματοφυλάκων χρησιμοποιούσαν, για να προστατεύσουν τους ανθρώπους της Treuhand την εποχή που ο ίδιος ο Καγκελάριος Κολ προστατευόταν διακριτικά. Αυτό φοβούνταν στην Ελλάδα ...Την βίαιη και ανεξέλεγκτη αντίδραση εναντίον των δωσίλογων, οι οποίοι θα τολμούσαν να παίξουν παιχνίδια εις βάρος της περιουσίας εκείνης, που είναι το μέλλον των παιδιών των Ελλήνων.
Ποιοι παγίδευσαν τους "εξοργισμένους"; Ποιος ήταν ο στόχος τους;
Αν γνωρίζει κάποιος τους φόβους τους, μπορεί να καταλάβει και τι ακριβώς επεδίωξαν να μεθοδεύσουν. Από τη στιγμή που φοβούνταν την οργή του κόσμου, θα έπρεπε να την "οδηγήσουν" εκεί όπου αυτή εξουδετερώνεται. Από τη στιγμή που γνώριζαν ότι η "έκρηξη" ήταν αναπόφευκτη, ήταν θέμα χρόνου να την "πυροδοτήσουν" οι ίδιοι σε συνθήκες "εργαστηρίου" ...Σε συνθήκες τέτοιες, που δεν θα τους απειλούσε. Σε συνθήκες τέτοιες, που οι συνέπειές της δεν θα "έφταναν" μέχρι τα δικά τους ζωτικά συμφέροντα. Αυτό επιχείρησαν με τους "αγανακτισμένους". Για να καταλάβει, δηλαδή, κάποιος τι συνέβη τις ημέρες που πήρε "φωτιά" η Αθήνα, θα πρέπει να γνωρίζει αυτές τις επιδιώξεις της εξουσίας. Τι συνέβη λοιπόν και ξεσηκώθηκε ο κόσμος;
Η κυβέρνηση επιχείρησε να δημιουργήσει "αντιπερισπασμό" με το Μνημόνιο 2 ...Το λεγόμενο Μεσοπρόθεσμο. Ήταν "αντιπερισπασμός", γιατί γνώριζαν κατ’ αρχήν ότι εύκολα ή δύσκολα θα το "περνούσαν" από τη Βουλή. Είχαν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να το "περάσουν". Η ιστορία απλά το επιβεβαιώνει. Το "πέρασαν" εύκολα, γιατί, όπως συνέβη και με το Μνημόνιο 1, ήταν "μαντρωμένοι" οι βουλευτές τους. Το "πέρασαν" εύκολα, γιατί είναι ένας νόμος, ο οποίος απλά περιγράφει τις διαρθρωτικές αλλαγές που —άσχετα από πού προήλθαν και ποιοι τις εμπνεύστηκαν— θα εφαρμόσει η κυβέρνηση. Δικαίωμά της είναι να κάνει τέτοιες αλλαγές και αυτές μπορεί να τις δρομολογήσει με την ψήφο των 150 βουλευτών ...Αυτό, το οποίο είπαμε και σε άλλο σημείο. Το Μνημόνιο από μόνο του δεν αντιπροσωπεύει τίποτε σημαντικό. Τύπος πολιτικής είναι και γι' αυτό δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις στην ψήφισή του.
"μπλόφα" η απειλή του για εθνικές εκλογές σε περίπτωση που δεν περνούσε το Μεσοπρόθεσμο. Επιπλέον όμως ήταν αναμενόμενο και απόλυτα σίγουρο ότι ο Σαμαράς δεν θα ζητούσε εκλογές ό,τι κι αν γινόταν μέχρι την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου.
Όμως, με βάση όλα αυτά αποκαλύπτονται και οι "κομπάρσοι" της "παράστασης".
Ο αναγνώστης καταλαβαίνει τον ύπουλο ρόλο και της κοινοβουλευτικής Αριστεράς στην υπόθεση ...Και αυτοί είναι μέσα στο "κόλπο". Δίνουν τις "ψευδομάχες" τους στο Κοινοβούλιο, αλλά μέχρι εκεί όπου φτάνουν οι κάμερες και τα φώτα. Δεν είδαμε την Αριστερά να "καταγγέλλει" το όργανο της λεηλασίας. Δεν την είδαμε να απειλεί ότι θα το στείλει στα Συνταγματικά Δικαστήρια για να "κριθεί". Δεν είδαμε να απειλεί ότι θα ξυπνήσει το "θηρίο" σε περίπτωση που η Δικαιοσύνη δεν κάνει το καθήκον της. Δεν είδαμε να απειλεί τους δωσίλογους Έλληνες, οι οποίοι θα τολμούσαν να στελεχώσουν αυτό το νεοναζιστικό όργανο κατοχής. Όταν γνωρίζεις τι συμβαίνει, δεν έχεις απορίες. Δεν θα σε "δουλεύουν" εξηντάχρονοι καραγκιόζηδες με νοοτροπία ανηλίκων και μια κοντή γριά, η οποία ανακάλυψε το ipod λίγες στιγμές πριν την "ανακαλύψει" ο Χάρος.
Έχοντας λοιπόν οι δανειστές μας διαμορφώσει —μέσω των συμπεριφορών στη Βουλή— τον "καλό" και τον "κακό" της υπόθεσης, διασώζοντας τον δικομματισμό και έχοντας εξασφαλίσει την ανοχή της Αριστεράς, πέρασαν στη δεύτερη φάση του σχεδιασμού, η οποία είναι και η πιο "λεπτή" γι' αυτούς και βέβαια η πιο επικίνδυνη. Στηριζόμενοι στην άγνοια του λαού, εμφάνισαν την ίδρυση αυτού το ταμείου σαν κάτι το τετελεσμένο. Προβάλλοντας τόσο οι "κακοί" όσο και οι "καλοί" ταυτόχρονα τους δικούς τους ανθρώπους στη στελέχωσή του, εμφάνισαν τη συναίνεση σαν μια συνίδρυση ενός θεσμικού οργάνου. Προσπάθησαν να δώσουν μια θεσμική όψη σε αυτό το αντισυνταγματικό "έκτρωμα".
Γι' αυτόν τον λόγο τούς ήταν χρήσιμος ο Αντωνάκης και η συναίνεσή του. Αυτήν τη συναίνεση ζητούσαν και αυτή τους δόθηκε άφθονη και απόλυτη. Πώς να μην τους δοθεί, όταν το "μαγαζί" της ΝΔ έχει 1.000.000 ευρώ δόση το μήνα για τα δάνειά του και κανένας εισαγγελέας δεν συγκινείται; Πώς θα αρνηθεί το κόμμα του Κολεγίου την εξυπηρέτηση στα αφεντικά του Κολεγίου, όταν χρωστάει της Μιχαλούς στην Τράπεζα του Κολεγίου; Απλά η εξυπηρέτηση είναι ιδιόμορφη, γιατί οι καιροί είναι πονηροί. Ο Αντωνάκης με την ύπουλη στάση του προσπαθεί να μπερδέψει τον λαό και να εμφανίσει το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων σαν ένα θεσμικό όργανο της Πολιτείας, ενώ αυτό δεν συμβαίνει.
Δεν θεσμοθετείται μια κοινή εγκληματική οργάνωση, επειδή συναίνεσαν δύο κουτορνίθια, τα οποία παριστάνουν τους κομματάρχες. Θεσμός σ' αυτήν τη χώρα είναι μόνον ό,τι προβλέπει το Σύνταγμα και τίποτε άλλο. Θεσμός στη χώρα δεν γίνεται ό,τι απλά εξασφαλίζει τη συναίνεση των Γιωργάκηδων και των Αντωνάκηδων.
Υπάρχει τρόπος να αντισταθούν οι Έλληνες;
Αν ήμασταν σε συνθήκες Ανατολικής Γερμανίας, η άμυνα θα ήταν μόνον η βία. Άμυνα ενός λαού απέναντι σε έναν τέτοιο σχεδιασμό θα ήταν μόνον η ωμή βία.
Να πάει και να κάψει τις υποδομές, οι οποίες επιτρέπουν στο "Ταμείο" να λειτουργήσει. Να πάει και να σκοτώσει όποιον δωσίλογο προδότη τόλμησε να το στελεχώσει ...προς γνώση και συμμόρφωση όσων θα επιχειρούσαν να τους μιμηθούν στο μέλλον. Γιατί στην περίπτωση της Ανατολικής Γερμανίας υπήρχε μόνον η άμυνα της βίας;
Γιατί η Ανατολική Γερμανία νομικά αντιμετωπίστηκε σαν κράτος, το οποίο βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Δυτική Γερμανία και "ηττήθηκε" από αυτήν. Σαν κράτος υπό καθεστώς εκκαθάρισης δεν είχε εν ισχύ Συνταγματικό Νόμο, ο οποίος να προσδιορίζει με απόλυτο τρόπο την ύπαρξη και τη λειτουργία των θεσμών της. Θεσμός ήταν ό,τι εξυπηρετούσε τους "Νικητές" και εκείνοι οι "Νικητές" αποφάσισαν ότι η Treuhand είναι θεσμός και άρα και νόμιμη.
Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό δεν ισχύει. Η Ελλάδα είναι μια ελεύθερη και κυρίαρχη χώρα με συντεταγμένη Πολιτεία και ένα πανίσχυρο Σύνταγμα εν ισχύ, το οποίο λειτουργεί ως "διανομέας" νομιμότητας. Η Ελλάδα δεν κατακτήθηκε από κανέναν, ώστε να μπορεί ο "κατακτητής" να δίνει νομιμότητα σε εταιρείες, που διευκολύνουν τις δυνάμεις κατοχής εις βάρος των κατακτημένων. Οι δανειστές μας δεν είναι κατακτητές μας και άρα κανένας από αυτούς δεν μπορεί να δώσει νομιμότητα στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων. Μια τέτοια "Εταιρεία" είναι πέρα από κάθε συνταγματική λογική και ως εκ τούτου παράνομη.
...Απλά πράγματα, τα οποία μπορούν εύκολα να κριθούν σε ένα Συνταγματικό Δικαστήριο. Είναι απόλυτα αντισυνταγματική η Α.Ε. που παριστάνει το Ταμείο των Αποκρατικοποιήσεων. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί με βάση το Σύνταγμα κυρίαρχος είναι ο λαός και θεμέλιο αυτής της κυριαρχίας είναι η ιδιοκτησία της πατρίδας του ...Η ιδιοκτησία των περιουσιακών της στοιχείων. Ο έλεγχος αυτής της περιουσίας —και εξαιτίας της ανάγκης να λειτουργήσει η οικονομία και η κοινωνία και προκειμένου να διασφαλιστεί η κυριαρχία του λαού— ασκείται από τη Βουλή ...Μόνον από τη Βουλή των αντιπροσώπων του. Ούτε καν από υπηρεσιακά όργανα του κράτους. Μόνον ο λαός δια των αντιπροσώπων του μπορεί ν' αποφασίζει γι' αυτήν την περιουσία. Εκλεγμένοι βουλευτές. Ούτε καν διορισμένοι και άρα ορκισμένοι κρατικοί υπάλληλοι.
Τι σημαίνει αυτό το οποίο λέμε; Ότι εκ των δεδομένων δεν μπορεί να συσταθεί Α.Ε., έχοντας στην "ιδιοκτησία" τού "χαρτοφυλακίου" της τη λαϊκή ιδιοκτησία. Εκ των δεδομένων δεν μπορούν να μεταβιβαστούν ούτε από την ίδια τη Βουλή τίτλοι ιδιοκτησίας κρατικής περιουσίας σε μια τέτοια Α.Ε.. Ως εκ τούτου, ό,τι κι αν αφορά αυτήν την περιουσία, μόνον από τη Βουλή μπορεί να "περάσει". Είτε αυτή η περιουσία ενοικιαστεί είτε πωληθεί είτε αξιοποιηθεί με τον οποιονδήποτε άλλο τρόπο, μόνο η Βουλή έχει την εξουσία ν' αποφασίσει. Μόνον οι αντιπρόσωποι τού λαού έχουν την εξουσία ν' αποφασίσουν για λογαριασμό του σε θέματα που αφορούν τη διαχείριση και πολύ περισσότερο την τύχη αυτής της περιουσίας. Ακόμα και για τις περιπτώσεις που ο νόμος επιτρέπει την "αξιοποίηση" ή την πώληση κάποιου περιουσιακού στοιχείου, αυτό πρέπει να γίνεται με τον τρόπο που προβλέπει το Σύνταγμα ...Μέσω της Βουλής και με τις ψήφους των αντιπροσώπων του λαού.
Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί η οποιαδήποτε διοίκηση μιας τέτοιας εταιρείας να ασκείται από απλούς πολίτες χωρίς καμία άλλη νομιμοποίηση. Δεν μπορούν τέτοιοι απλοί πολίτες χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση ν' αποφασίζουν χωρίς κανέναν λαϊκό έλεγχο για την τύχη της λαϊκής περιουσίας. Είναι αδύνατον, δηλαδή, μια εταιρεία, η οποία διέπεται από νόμους και κανόνες που αφορούν την ελεύθερη αγορά, να διαχειριστεί τη λαϊκή περιουσία και άρα το μέλλον των επόμενων γενεών Ελλήνων.
Αυτήν την αρμοδιότητα δεν μπορεί να την παραχωρήσει η Βουλή ακόμα κι αν το ήθελε ...Ακόμα κι αν διαθέτει 300 ψήφους. Γιατί; Γιατί δεν μπορεί να "μεταβιβάσει" τα δικαιώματα του δικού της ρόλου. Ο λαός τής έχει παραχωρήσει πληρεξουσιότητα για τη διαχείριση της περιουσίας του, αλλά αυτή η πληρεξουσιότητα δεν "μεταφέρεται" σε τρίτους. Αν η Βουλή "απολέσει" ή "αρνηθεί" αυτήν την πληρεξουσιότητα, τότε αυτή "επιστρέφει" στον κυρίαρχο λαό. "Επιστρέφει" σημαίνει δημοψήφισμα για ό,τι αρνείται η Βουλή να πάρει ευθύνη.
Από τη στιγμή που η σημερινή Βουλή δεν έχει δείξει ότι "αρνείται" τον συνταγματικό της ρόλο, είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί μόνη της τη λαϊκή περιουσία. Το κάθε περιουσιακό στοιχείο αυτής της χώρας πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά από τη Βουλή. Για την αλλαγή του οποιουδήποτε τίτλου ιδιοκτησίας πρέπει να αποφαίνεται ξεχωριστά η Βουλή ...Να αποφαίνεται μέσα από τις δημόσιες διαδικασίες, οι οποίες προβλέπονται από το καταστατικό λειτουργίας της και βέβαια πάντα με κυρίαρχο γνώμονα των αποφάσεών της τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Τι σχέση έχει αυτό που περιγράφουμε και το οποίο προβλέπεται από το Σύνταγμα με μια ανώνυμη εταιρεία, της οποίας το καταστατικό όχι μόνον θέτει ως πρώτη προτεραιότητά της την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των "δανειστών", αλλά απαιτεί από τα στελέχη της και "εχεμύθεια", προκειμένου αυτά τα συμφέροντα να μην απειληθούν από τον ίδιο τον λαό. Τι σχέση έχουν οι εκλεγμένοι από τον λαό βουλευτές, οι οποίοι λειτουργούν εντός της Βουλής με τα λαμόγια της αγοράς και τους ξένους χαφιέδες, οι οποίοι θα διοριστούν από τους τοκογλύφους, για να στελεχώσουν μια ανώνυμη επιχείρηση με αντικείμενο το πλιάτσικο; Όχι απλά παράνομη είναι μια τέτοια εταιρεία, αλλά θα μπορούσε να απειληθεί με φυλάκιση όποιος θα τολμούσε απλά να τη θέσει σε λειτουργία.
Το πόσο παράνομη είναι η εταιρεία αυτή, αποδεικνύεται και από τη στάση τής κυβέρνησης απέναντι σ' αυτήν. Ήδη ο γνωστός μπουγατσολόγος —που παριστάνει τον συνταγματολόγο και εκτελεί χρέη Υπουργού Οικονομικών— μίλησε για την ανάγκη νομοθετικών ρυθμίσεων, οι οποίες θα απαλλάσσουν τα στελέχη της εταιρείας από τυχόν ποινικές ευθύνες ...Ο συνταγματολόγος-"φαινόμενο" της συνταγματολογίας ...Ο συνταγματολόγος, που στις δεκαετίες του αίσχους προστάτευσε όλους τους διεφθαρμένους, οι οποίοι απειλούνται από το Σύνταγμα, αλλά που κατά "σύμπτωση" δεν προστάτευσε ποτέ το Σύνταγμα από κανέναν από αυτούς.
Τι μας είπε αυτό το "φαινόμενο"; Ότι πρέπει να προστατευτούν αυτοί, οι οποίοι θα στελεχώσουν αυτήν την ανώνυμη εταιρεία ...Να προστατευτούν από τυχόν ποινικές ευθύνες ...Να αποκτήσουν, δηλαδή, κατά παράβαση του Συντάγματος, ασυλία. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι παραβιάζουν το Σύνταγμα με τον ρόλο που ανέλαβαν, να το ξαναπαραβιάσουν, για να προστατευτούν ...Αυτό μας λέει ο "μέγας" συνταγματολόγος.
Ρωτάμε λοιπόν εμείς οι αφελείς. Γιατί να υπάρχει τέτοια νομοθετική ανάγκη, εφόσον αυτή η ανώνυμος εταιρεία είναι "θεσμικό" όργανο; Γιατί να υπάρχει τέτοια ανάγκη, εφόσον, για να υπάρχει ως "θεσμός", θα πρέπει να διασφαλίστηκαν οι "συνθήκες" που επιβάλει η λειτουργία ενός τέτοιου οργάνου και είναι η εντιμότητα, η φιλοπατρία κλπ. των στελεχών του; Ή μήπως δεν είναι διασφάλιση θεσμικότητας να συμφωνήσουν οι Γιωργάκηδες και οι Αντωνάκηδες μεταξύ τους; Ή μήπως δεν είναι διασφάλιση πατριωτισμού να σε διορίσει ο Λάτσης και ο Σόρος; Γιατί να εξασφαλίσουν ασυλία όλα αυτά τα κουτορνίθια;
Όπως με προσωπικά κριτήρια θα βγάζουν τις αποφάσεις, έτσι θα πρέπει να δέχονται και τον δικαστικό έλεγχο. Όπως, αν είναι προδότες, θα γεμίζουν τις τσέπες τους με χρήματα, εξαιτίας του δημοσίου κεφαλαίου, έτσι θα πρέπει να γεμίζουν και τα κελιά των φυλακών σε περίπτωση διαφθοράς. Γιατί να προστατευτούν όλοι αυτοί; Να τα "πάρουν" από τους ξένους για τα "δώρα" που θα τους κάνουν και να μην μπορούμε να τους κάνουμε τίποτε; Να μας βλέπουν όπως ο Τσοχατζόπουλος και ο Μαντέλης και να γελάνε, κρυβόμενοι πίσω από ανεύθυνα και ασυλίες; Καί "κερατάδες" καί "δαρμένοι" σε περίπτωση που τους αντιληφθούμε;
Τι γνωρίζει ο μπουγάτσας της συνταγματολογίας και θεωρεί ότι το αγνοούμε εμείς;
Τι πρέπει να κάνουν οι Έλληνες στην περίπτωση αυτήν; ...Να ξαναδείξουν όχι μόνον την οργή τους, αλλά και τη γνώση τους ...Να κάνουν αυτό, το οποίο "τρέμει" το σύστημα ...Να κάνουν αυτό, το οποίο προσπάθησε το σύστημα να εκτονώσει μέσω του ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΥ ...Να δείξουν ότι ο ελληνικός λαός παραμένει ένα ενεργό, περήφανο και βέβαια επικίνδυνο "θηρίο" ...Ένα "θηρίο", το οποίο όχι μόνον δεν "ηττήθηκε" κι ούτε "ταπεινώθηκε" από τα πρόσφατα γεγονότα, αλλά που θα βγει στους δρόμους και θα στείλει στο διάολο όποιον τολμήσει ν' απειλήσει την επιβίωση τη δική του και των παιδιών του ...
Το "θηρίο", το οποίο γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και είναι αποφασισμένο να το κάνει αν χρειαστεί ...Το "θηρίο", το οποίο ήδη βγήκε μία φορά έστω και για "ζέσταμα" στους δρόμους ...Για "πρόβα", προκειμένου να δοκιμάσει την "ετοιμότητά" του.
Αυτό είναι το όλο θέμα για τους Έλληνες πολίτες. Πρέπει να "ενημερώσουν" όλους τους εμπλεκόμενους σ' αυτό το εθνικό έγκλημα ότι, όχι μόνον είναι θυμωμένοι, αλλά είναι και γνώστες της κατάστασης ...Ότι είναι έτοιμοι να αμυνθούν ως λαός. .Να αμυνθούν όπως πρέπει και όπως υποχρεούνται από το ίδιο το Σύνταγμα ...
Να δώσουν προς όλους τους "εμπλεκόμενους" το "μήνυμα" ότι πραγματικά θα κινδυνεύσουν, αν επιχειρήσουν να παρακάμψουν τον λαό ...Να τους δώσουν να καταλάβουν ότι θα αντιμετωπιστούν ως "εχθροί" του Συντάγματος και της Δημοκρατίας και ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Ακόμα και η απειλή του θανάτου είναι μέσα στα πλαίσια της λογικής της αντιμετώπισης ενός τέτοιου προβλήματος. Τα "θηρία", όταν κινούνται, προκαλούν πραγματικές αιμορραγίες στους εχθρούς τους. Γι' αυτό και δεν προκαλείς την αντίδρασή τους.
...Απλά πράγματα. Η δημόσια περιουσία είναι μέρος της ελληνικής επικράτειας και όποιος ιδιώτης —χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση— με τις ενέργειές του την απειλεί, δεν διαφέρει από κάποιον ο οποίος κάνει πολεμική "επίθεση" στη χώρα. Οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να αμυνθούν σαν να επρόκειτο για στρατιωτική επίθεση, εφόσον οι συνέπειες αυτής της επίθεσης είναι απολύτως ίδιες ...Να αντιδράσει απέναντι στους κλέφτες και τους δολοφόνους που την απειλούν και οι οποίοι δεν είχαν την αξιοπρέπεια να ντυθούν στρατιώτες για να μας απειλήσουν ή να φορέσουν "κουκούλες" στους συνεργάτες τους, όπως έκαναν πάντα. Ήρθαν ως κλέφτες και είναι έτοιμοι να γίνουν και δολοφόνοι, προκειμένου να εμποδίσουν αυτούς, οι οποίοι θα ξεσηκώσουν τον λαό στην αντίδραση.
Όπως συμβαίνει πάντα, σε περιπτώσεις που έχουμε να κάνουμε με κλέφτες και δολοφόνους, υπάρχουν δύο ειδών τρόποι αντίδρασης. Ο ήπιος και ο σκληρός. Ο καλός και ο άγριος. Στην πραγματικότητα ο "πρώτος" και αν δεν πιάσει αυτός, τότε επιστρατεύεται ο "ύστατος". Ξεκινάς, δηλαδή, να ενεργείς πάντα με βάση την κοινωνική "οικονομία" και με γνώμονα τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ξεκινάς έναν νομικό πόλεμο και μόνον αν αυτός δεν φέρει αποτελέσματα θα περάσεις στον πραγματικό πόλεμο.
Αυτό πρέπει να κάνει σήμερα ο λαός. Μια τέτοια εταιρεία, που εκ της ιδρύσεώς της απειλεί το ίδιο το Σύνταγμα με κατάλυση, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ανάλογο νομικό τρόπο. Αυτός ο τρόπος είναι ο ήπιος.
Πρέπει να κατατεθούν μαζικά μηνύσεις εναντίον της διοίκησης αυτής της ανωνύμου εταιρείας, εφόσον παραβιάζει κατάφορα κυρίαρχες διατάξεις του Συντάγματος ...Εκατομμύρια μηνύσεις σε ατομικό επίπεδο γι' αυτούς οι οποίοι θα τολμήσουν να στελεχώσουν μια ανώνυμο εταιρεία, η οποία από το καταστατικό της και μόνον είναι η πρώτη εταιρεία που λεηλατεί αυθαίρετα τον δημόσιο πλούτο ...Μηνύσεις και στην ίδια την εταιρεία ως νομικό πρόσωπο για τη νομιμότητά της ...Μηνύσεις σε όλους τους επίορκους κρατικούς υπαλλήλους, οι οποίοι "υπέγραψαν" για την ίδρυση και τη νομιμότητά της ...Μηνύσεις, οι οποίες δεν θα αφεθούν στην τύχη τους. Μηνύσεις, οι οποίες δεν θα αφεθούν "ορφανές" και έρμαιο στη διάθεση μιας
Δικαιοσύνης αποδεδειγμένα "αμαρτωλής" και πάντα διατεθειμένης να συνεργαστεί με τους διεφθαρμένους που μας κυβερνούν ...Μιας δικαιοσύνης, η οποία πάντα "θυμάται" ό,τι συμφέρει και όποτε συμφέρει τη Διαπλοκή ...Που στην πιο κρίσιμη ώρα θυμήθηκε τα σκάνδαλα του ποδοσφαιρικού "βόθρου".
Το "θηρίο", που λέγεται λαός, θα πρέπει να στρατοπεδεύσει έξω από τον Άρειο Πάγο για όσο διάστημα κρίνεται η συνταγματικότητα αυτού του δωσιλογικού "Ταμείου" ...Να απειλεί το δικαστικό σώμα με την παρουσία του. Ο Άρειος Πάγος δεν είναι όμοιος με τη Βουλή. Οι δικαστές δεν είναι όμοιοι με τους βουλευτές. Εκεί ο λαός δεν χτυπάει το κεφάλι του στον "τοίχο". Εκεί ο λαός μπορεί να γίνει ο "τοίχος" όπου οι δικαστές θα χτυπάνε τα κεφάλια τους. Εκεί μπορεί να χτυπήσει σαν "χταπόδι" την αμαρτωλή Δικαιοσύνη.
Οι δικαστές είναι υπάλληλοί του διορισμένοι και καλοπληρωμένοι και πρέπει να προστατεύσουν τα συμφέροντά του. Δεν είναι ψηφισμένοι, που δεν έχει κανένα νόημα να τους προπηλακίζει. Είναι υπάλληλοί του και μπορεί να τους "λιώσει", αν αυτό κρίνει ότι πρέπει να κάνει. Ενώ είναι "αυτοκτονικό" και άνευ πραγματικής αξίας το σύνθημα ..."να καεί, να καεί το μπ.....λο η Βουλή", δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Άρειο Πάγο. Ο Άρειος Πάγος είναι μια κρατική υπηρεσία. Είναι απλή ιδιοκτησία του λαού και μπορεί να ισοπεδωθεί από τα θεμέλιά του, αν δεν υπηρετεί το αφεντικό του.
Αυτός είναι ο "ήπιος" τρόπος ...Ο τρόπος εκείνος, κατά τον οποίο το "θηρίο" λειτουργεί "προειδοποιητικά" ...Ο πάντα επιβεβλημένος για αρχή αντίστασης τρόπος, γιατί απλά όλοι μας σεβόμαστε τον δημοκρατικό μας πολιτισμό. Όμως, σε περίπτωση που η ίδια η Δικαιοσύνη και το πολιτικό μας σύστημα δεν σέβονται αυτόν τον πολιτισμό, υπάρχει πάντα και το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος ...Το άρθρο εκείνο, το οποίο νομιμοποιεί ΟΛΑ τα ΜΕΣΑ, προκειμένου να προστατευτεί ο λαός, η Δημοκρατία και το Σύνταγμα.
Εξαιτίας αυτής της συνταγματικής διάταξης μπορεί να "επικηρύξει" ο λαός την προδοτική διοίκηση του "Ταμείου". Άλλωστε θάνατος "σπάρθηκε" και όπου αλλού επιλέχθηκαν τέτοιες μέθοδοι ξεπουλήματος. Στην Ανατολική Γερμανία δολοφονήθηκαν κάποια κτήνη. Στην Αργεντινή δραπέτευσαν τελευταία στιγμή με ελικόπτερα.
Σεβόμενοι λοιπόν το Σύνταγμα —και με τις "ευχές" του— μπορούν να κάνουν οι πολίτες πραγματικό πόλεμο εναντίον αυτής της Εταιρείας των δωσίλογων δολοφόνων. Μια εταιρεία, η οποία αναλαμβάνει να ξεπουλήσει τα ιερά και τα όσια ενός λαού, πρέπει ν' αντιμετωπίζεται ως εταιρεία "δολοφόνων". Η δράση της πρέπει ν' αντιμετωπίζεται ως πολεμική πράξη ξένων δυνάμεων μέσω δωσίλογων συνεργατών. Τι σημαίνει αυτό; ...Θάνατος. Ο λαός πρέπει να απειλεί με άμεσο θάνατο όσους Έλληνες θα τολμήσουν να στελεχώσουν την Εταιρεία αυτήν.
Να απειλεί να πάρει τα κεφάλια όσων Ελλήνων θα αποδεχθούν την ευθύνη να διαχειριστούν μόνοι τους και υπό την εποπτεία ξένων τοκογλύφων την αιώνια περιουσία των Ελλήνων ...Όσων Ελλήνων θα αποδεχθούν την ευθύνη να λειτουργούν "μυστικά" και "εχέμυθα", προκειμένου αυτή η περιουσία να καταλήξει φτηνά και χωρίς αντιδράσεις σε χέρια ξένων.
Αυτό επιβάλει το ελληνικό Σύνταγμα, αυτό επιβάλει η λογική και αυτό επιβάλει η διεθνής πρακτική. Το να απειλήσουν δηλαδή οι Έλληνες με θάνατο όποιον Έλληνα τολμήσει ν' αναλάβει ρόλο σε μια τέτοια Εταιρεία, δεν είναι μία ακόμα "βαλκανική" ιδιομορφία μας. Το ίδιο έκαναν κι αυτοί, οι οποίοι εμφανίζονται σήμερα σαν "πολιτισμένοι" ...Οι ίδιοι οι άρπαγες, που είναι οι Γερμανοί ...Οι "πολιτισμένοι" Γερμανοί, οι οποίοι εκτέλεσαν στην κυριολεξία τον πρόεδρο της Εταιρείας, που ξεπούλησε γερμανική περιουσία ...Οι "πολιτισμένοι" Γερμανοί δείχνουν τον δρόμο της αντίδρασης του ελληνικού λαού.
Οι Έλληνες από τώρα πρέπει να σταματήσουν τις ορέξεις όσων Ελλήνων προδοτών ακονίζουν τα μαχαίρια τους για το μεγάλο "πλιάτσικο". Πρέπει να τους δώσουν να καταλάβουν ότι θα είναι πολύ εύκολο να πάμε στο "άγριο" ...Στο "άγριο", που θα στοχοποιεί τους προδότες ...Στο "άγριο", που θα τους απειλεί με θάνατο. Το έκαναν οι Γερμανοί και θα το κάνουν και οι Έλληνες. Είναι βέβαιο, δηλαδή, ότι μια τέτοια "Εταιρεία" θα δημιουργήσει "πεδίο", το οποίο θα παράγει μελλοντικούς ήρωες ...Τους μεγαλύτερους ήρωες. Αν, δηλαδή, ο Παναγούλης ήταν ήρωας, που ήθελε να σκοτώσει έναν απλό δικτάτορα, αυτός, ο οποίος θα σκοτώσει Εφιάλτες, θα είναι υπερήρωας.
Όποιος στο άμεσο μέλλον θέλει να κερδίσει την αιώνια ευγνωμοσύνη των Ελλήνων και την αιώνια δόξα, δεν έχει παρά να στείλει στο διάολο όποιον Έλληνα δωσίλογο επιχειρήσει να ξεπουλήσει τη χώρα, συμμετέχοντας σ' αυτήν την εταιρεία δολοφόνων. Για να το κάνουμε αυτό πιο πρακτικό και πιο τρομακτικό για τα κτήνη, μπορούμε να τους δώσουμε μια "προκαταβολή" τρόμου. Να ανοίξουμε μια λίστα υποψηφίων Ελλήνων για την αιώνια δόξα.
Στην εποχή των νόσων και της αθλιότητας, όποιος Έλληνας ετοιμοθάνατος από την επάρατο νόσο έχει διάθεση να κάνει "δωρεά" στα παιδιά του και στους υπόλοιπους Έλληνες, ας καταγραφεί σ' αυτήν τη λίστα ...Στη "Λίστα των Αθανάτων". Δικό του θέμα είναι από εκεί και πέρα αν θέσει η όχι τον εαυτό του και τον χρόνο που του απομένει στη ζωή στη διάθεση των Ελλήνων. Ας γνωρίζουν όλοι οι δωσίλογοι ότι ακόμα και ο "καρκίνος" μπορεί να γίνει "κολλητικός", αν απειληθούν τα συμφέροντα του λαού ..."Κολλητικός", που με μερικά κιλά δυναμίτη "κολλάει" πάνω στους δωσίλογους.
Αυτήν τη νόμιμη αντίδραση των Ελλήνων φοβούνται τα κτήνη του ιμπεριαλισμού και οι τοπικοί δωσίλογοι. Γι' αυτόν τον λόγο προσπάθησαν να παγιδεύσουν τον λαό με τον ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟ του Μεσοπρόθεσμου. Γι' αυτόν τον λόγο είχαν ανάγκη τον ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟ. Γι' αυτόν τον λόγο τώρα βιάζονται να τον "πείσουν" ότι απλά πρέπει να δεχθεί την ύπαρξη του "Ταμείου" σαν συνέπεια της "ήττας" του. Βιάζονται να βάλουν τον αγανακτισμένο λαό στα σπίτια του. Οι πιθανότητές τους να πετύχουν τους στόχους τους αυξήθηκαν με το να βάλουν τον λαό να δώσει τη λάθος μάχη σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο.
Αυτά θέλουμε να καταλάβει ο αναγνώστης. Αυτό είναι το κέρδος, που θα πάρει από αυτό το κείμενο. Να καταλάβει πού είναι ο σωστός τόπος και χρόνος να δώσει ο λαός τη μάχη της επιβίωσής του. Περί αυτού πρόκειται. Εκεί μας έφτασαν οι προδότες και τα καθάρματα. Ένας λαός με ιστορική παρουσία χιλιάδων δύσκολων χρόνων να αγωνίζεται στην τρίτη χιλιετία για την επιβίωσή του.
Ο σωστός ΤΟΠΟΣ είναι να μαζευτεί ο κόσμος να πιέσει τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της, όταν θα πρέπει να κρίνει τη νομιμότητα μιας ανωνύμου εταιρείας, η οποία πραξικοπηματικά παίρνει την ιδιοκτησία του λαού στο όνομά της και αποφασίζει χωρίς τον λαό σ' αυτά που τον αφορούν και μάλιστα υπό την εποπτεία ξένων.
Ο σωστός ΤΡΟΠΟΣ είναι να δείξει ο λαός το "μπόι" του "εργοδότη" απέναντι σ' αυτούς, οι οποίοι είναι "υπάλληλοί" του και πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους ...Να δείξει ότι είναι έτοιμος να τους "λιώσει", αν τον προδώσουν και δεν υπηρετήσουν τα συμφέροντά του, όπως έχουν ορκιστεί ότι θα κάνουν.
Δεν είναι όμως το προαύλιο του Αρείου Πάγου σωστό πεδίο μάχης γι' αυτήν τη μάχη του λαού.
Σωστός ΤΟΠΟΣ αντίδρασης είναι και το μέρος όπου θα δηλωθεί η έδρα αυτής της εταιρείας. Εκεί επίσης πρέπει να πάει και να "δείξει" ο λαός τόσο το μέγεθός του όσο και την οργή του. Να το εντοπίσει και να το πολιορκήσει. Γιατί; Γιατί εκεί μπορεί να πάει και να τα κάνει όλα ίσιωμα. Να μην επιτρέψει σ' αυτήν την Εταιρεία δολοφόνων ούτε τη στοιχειώδη λειτουργία. Εκεί μπορεί να πάει και να απειλήσει με λιντσάρισμα τους δωσίλογους και τους προδότες.
Σε μια τέτοια περίπτωση δεν απειλεί εκλεγμένους βουλευτές, οι οποίοι ψηφίζουν με βάση τη "συνείδησή" τους ...όποια κι αν είναι αυτή ...Απειλεί τους λακέδες των τοκογλύφων ...Απειλεί δωσίλογους, οι οποίοι παράνομα ξεπουλάνε τη λαϊκή περιουσία σε συνεργασία με ξένους ...Απειλεί προδότες ...Απειλεί ιδιώτες. Αυτό είναι δικαίωμά του ...Δικαίωμά του, το οποίο προκύπτει από τη συνταγματική νομιμότητα ...Το δικαίωμα του κυρίαρχου να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του ...Το δικαίωμα του ιδιοκτήτη να υπερασπίζεται την περιουσία του ...Το δικαίωμα του πολίτη να υπερασπίζεται την πατρίδα του.
Όποιος Έλληνας τολμήσει να μπει στο διοικητικό συμβούλιο μιας τέτοιας εταιρείας, θα πρέπει να γνωρίζει ότι απειλείται με θάνατο ...Πραγματικό θάνατο ...Βίαιο θάνατο ...Τον θάνατο εκείνον, τον οποίο υποσχόταν ο Κολοκοτρώνης στους προσκυνημένους. Αν ο ίδιος ο προδότης δεν τρομάζει με τον δικό του θάνατο, να απειλείται και η οικογένειά του με θάνατο ...Να απειλούνται τα παιδιά του με θάνατο. Όποιος τολμήσει να εκτελέσει τέτοια πολεμική αποστολή εις βάρος των Ελλήνων, θα πρέπει να είναι έτοιμος να πληρώσει τις συνέπειες.
Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν θα έχουν πού να "πατήσουν" στην Ελλάδα ...Δεν θα έχουν τόπο να σταθούν ...Δεν θα κάνουν ούτε μία συνεδρίαση χωρίς να τους περιμένουν απ’ έξω χιλιάδες Έλληνες να τους λιντσάρουν. Δεν θα πάνε ούτε μία φορά στο σπίτι τους, χωρίς να φοβούνται μην τους πιάσουν στα χέρια τους οι αγανακτισμένοι και προδομένοι Έλληνες ...
Οι Έλληνες, οι οποίοι θα γίνουν ο εφιάλτης τους. Θα ξημερώνει και θα θέλουν να βραδιάσει ...Θα βραδιάζει και θα εύχονται να ξημερώσει!!!!
Παναγιώτης Τραϊανού
ΕΑΜ Β'
Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού
Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων.
Η Προδοσία του Παπανδρέου στην τελική ευθεία... στο «κόλπο» και ο Σαμαράς.
Ο αντιπερισπασμός της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ενός τεράστιου εγκλήματος ...Ενός εγκλήματος κατά της πατρίδας μας και του ελληνικού έθνους ...Ενός εγκλήματος, στο οποίο συμμετέχει εξίσου το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Δεν είναι μόνον το ΠΑΣΟΚ, που έχει αποφασίσει να μας προδώσει στους "δανειστές" μας. Κοντά του είναι ολόκληρο το πολιτικό φάσμα της μεταπολίτευσης. Ο καθένας απλά παίζει διαφορετικό ρόλο στο ίδιο προδοτικό έργο. Είναι προφανές λοιπόν ότι η μεταπολίτευση έχει πάρει τις αποφάσεις της.
Αφού για δεκαετίες ολόκληρες έτρωγε και έπινε εις βάρος ενός λαού, που είχε την αφέλεια να την εμπιστευτεί, τώρα του στέλνει τον τελικό "λογαριασμό". Για τη μεγάλη "ζωή" και την τεράστια "επιτυχία" των "φεουδαρχών" της μεταπολίτευσης παραδίδεται η χώρα σε ξένους. Παραδίδεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο που κάποτε παραδόθηκε στους Ναζί. Ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σ' αυτήν τη χώρα θα παραδοθεί στα νέα αφεντικά ...Ό,τι είχαν διεκδικήσει και είχαν πάρει την τελευταία φορά που μας "επισκέφτηκαν" οι "πολιτισμένοι" και οι "κοσμοπολίτες" ...Οι "λάτρεις" της ενωμένης Ευρώπης ...Οι "στρατιώτες" της γερμανικής Ευρώπης.
Δεν χρειάζεται πλέον να είναι κανείς μάντης, για να καταλάβει τι θα συμβεί. Η βιασύνη του αρχιπροδότη Καρατζαφέρη και η αθλιότητα του χαφιέ Γιούγκερ "αποκάλυψε" τον πραγματικό "σχεδιασμό" της άλωσης του ελληνικού κράτους. Αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα στην κυριολεξία βρίσκεται στο μέσον μιας παγίδας θανάτου. Υπάρχει όμως ελπίδα. Πάντα υπάρχει ελπίδα, όταν γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις και είσαι αποφασισμένος ν' αγωνιστείς για τα συμφέροντά σου. Τα πράγματα μπορεί να είναι εφιαλτικά για την Ελλάδα, αλλά δεν θα λέγαμε ότι είναι και "περίπατος" γι' αυτούς που επιδιώκουν να τη λεηλατήσουν.
Μπορεί να είναι οικονομικά ισχυροί και να διαθέτουν τεράστια μέσα επιρροής και τρομοκράτησης της κοινής γνώμης, αλλά στην πραγματικότητα είναι αδύναμοι. Είναι αδύναμοι, γιατί είναι ιδιώτες κερδοσκόποι, οι οποίοι στρέφονται εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους και ενός κυρίαρχου λαού. Είναι αδύναμοι, γιατί πρέπει να περάσουν τον πονηρό σχεδιασμό τους στην κυριολεξία μεταξύ "Σκύλλας" και "Χάρυβδης". Μεταξύ μιας "Σκύλλας", που είναι οι πανίσχυροι συνταγματικοί νόμοι, οι οποίοι προστατεύουν τα συμφέροντα ενός λαού και μιας "Χάρυβδης", που είναι το τέρας, το οποίο λέγεται λαός και το οποίο, αν καταλάβει τι γίνεται, μπορεί να κρεμάσει στα τσιγκέλια τους συνεργάτες τους.
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, που έχουν έναν τέτοιον πονηρό σχεδιασμό να φέρουν εις πέρας, είναι υποχρεωμένοι να τηρούν όλους τους συνωμοτικούς κανόνες, προκειμένου να τον ολοκληρώσουν. Αυτό όμως δεν βλέπουμε να συμβαίνει. Είναι φλύαροι οι ίδιοι και έχουν κακής ποιότητας συνεργάτες. Είναι φλύαρος ο άθλιος Γιούγκερ, όταν μιλάει για σχέδιο Treuhand, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι αυτό το σχέδιο ήταν όχι απλά αποτυχημένο, αλλά τραγικό γι' αυτούς που το υπέστησαν. Ο Γιούγκερ θα έπρεπε να είναι αυτός, ο οποίος θα έπρεπε "ορκίζεται" ότι καμία σχέση δεν θα έχει το ελληνικό σχέδιο με εκείνον τον εφιάλτη που έζησαν οι Ανατολικογερμανοί, όταν οι υπόλοιποι θα ορκίζονταν για το αντίθετο.
Το ίδιο άσχετοι είναι και οι συνεργάτες τους στην Ελλάδα. Βιάζονται και αναλίσκονται στους εξυπνακισμούς. Με συνεργάτη έναν σανοπώλη, που έγινε γαλατάς, δεν πας μακριά. Ο Καρατζαφέρης δεν είχε ολοκληρώσει ακόμα τον "καταδικαστικό" του λόγο για το Μεσοπρόθεσμο και βιάστηκε να προτείνει "διοίκηση" για το εγκληματικό Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, το οποίο προέκυπτε από αυτό το Μεσοπρόθεσμο. Όλα αυτά είναι λάθη και οι συνέπειές τους δεν θ' αργήσουν να φανούν. Δεν θ' αργήσουν, γιατί αποκαλύπτουν τον "σκελετό" που κρύβεται πίσω από την "κουρτίνα" και αυτό δεν πρέπει να φαίνεται.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε. Όσο και να μας φαίνεται παράξενο, η στρατηγική τέχνη δεν είναι μια τέχνη, η οποία αφορά μόνον τον ευφυή άνθρωπο. Είναι κάτι το οποίο αφορά όλα τα μέλη της φύσης. Ακόμα και το πιο αγαθό και άκακο ζώο έχει την πονηριά να εκτελέσει όχι μόνον έναν, αλλά πολλούς στρατηγικούς ελιγμούς. Η φύση είναι σκληρή και τα μέλη της αναγκαστικά θα πρέπει να είναι πονηρά, αν θέλουν να επιβιώσουν.
Ένα ζώο, για παράδειγμα, υπό συνθήκες καταδίωξης δεν καταφεύγει στη φωλιά του για να προστατευτεί το ίδιο από αυτήν, αλλά αντίθετα κατευθύνεται μακριά από αυτήν, για να προστατεύσει την ίδια. Ένα ζώο, το οποίο βρίσκεται ήδη στη φωλιά του και αντιλαμβάνεται κίνδυνο από κάποιον που προσεγγίζει τη φωλιά αυτήν, βγαίνει από εκεί και δίνει μια μάχη αντιπερισπασμού μακριά από αυτήν, για να μην την αποκαλύψει. Ρισκάρει μια σύγκρουση, προκειμένου να διασφαλίσει τη μυστικότητα της φωλιάς. Δίνει "αντιπαροχή" μια ψευδοήττα και φεύγει μακριά, για να μην αποκαλύψει ό,τι πιο πολύτιμο έχει και είναι η φωλιά με τους βλαστούς του.
Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Ότι πολλές φορές μια μάχη, την οποία δίνει κάποιος με μεγάλο πάθος, μπορεί και να μην είναι πραγματική. Μπορεί να είναι αντιπερισπασμός. Μπορεί να είναι μια "προκάλυψη", για να εκμεταλλευτούν κάποιοι τις παράπλευρες συνέπειες. Αυτό δεν γίνεται μόνον στη φύση από τα ζώα. Γίνεται και από τους ανθρώπους. Κάνεις φασαρία με έναν φύλακα για να τον απασχολήσεις και περνάει κάποιος φίλος σου στον απαγορευμένο χώρο. Το κάνουν οι στρατιώτες στις μυστικές αποστολές τους και το κάνουν και οι έφηβοι στους θερινούς κινηματογράφους.
Αντιλαμβανόμαστε ότι στους καιρούς που ζούμε θα πρέπει να είμαστε πονηροί απέναντι σε ό,τι βλέπουμε. Να είμαστε πονηροί, γιατί τα πράγματα μπορεί να μην είναι όπως φαίνονται. Αν η "αγαθή" φύση είναι πονηρή ή αν ο άβγαλτος έφηβος είναι καταφερτζής, ευνόητο είναι ότι ως σύνολο η ανθρώπινη κοινωνία είναι εφιαλτικά πονηρή. Εφόσον σήμερα δίνεται μια μάχη γύρω από την Ελλάδα, ευνόητο επίσης είναι ότι τα πράγματα δεν θα είναι ούτε εύκολα ούτε αγαθά ...Ειδικά τώρα, που επιχειρείται η κατάκτηση μιας ολόκληρης χώρας με την πονηριά και χωρίς την απειλή όπλων ...Ειδικά τώρα, που οι ιμπεριαλιστές δεν φέρουν πραγματικά όπλα και θα πρέπει να ξεγελάσουν τα θύματά τους.
Για να φέρουν εις πέρας αυτήν τη μάχη, θα πρέπει να επιστρατεύσουν όλη την πονηριά τους. Είναι υποχρεωμένοι να φερθούν πονηρά, γιατί δεν έχουν ούτε Πάντσερ ούτε Μέσερσμιτ για να πετύχουν τους στόχους τους ...Για να πετύχουν τον βασικό τους στόχο, που είναι να καταβάλουν την αντίσταση του λαού, ο οποίος θίγεται από τις πράξεις τους. Αυτό είναι το πρόβλημά τους τώρα. Έχουν εξασφαλίσει τη συνεργασία των δωσίλογων που εξουσιάζουν την Ελλάδα, αλλά, για να την κατακτήσουν, θα πρέπει να ξεπεράσουν το "πρόβλημα" του λαού, ο οποίος αρνείται να το αποδεχθεί ως τετελεσμένο.
Είναι δεδομένο λοιπόν ότι θα πάρουν τα "αντίμετρα" για μια τέτοια φυσιολογική εξέλιξη. Όταν είναι βέβαιο ότι ο πανίσχυρος λαός θα επιδιώξει σε κάποια στιγμή να συγκρουστεί μ' αυτούς, προκειμένου να υπερασπιστεί την πατρίδα του και το μέλλον των παιδιών του, είναι επίσης βέβαιο ότι θα προσπαθήσουν οι πονηροί να τον παρασύρουν εκεί όπου αυτήν η ισχύς εξουδετερώνεται.
Κάτι τέτοιο πιστεύουμε ότι έγινε στην πρόσφατη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ ήταν όλη αυτή η "φασαρία" με τους "αγανακτισμένους" και τους διωκόμενους βουλευτές. Ήταν ένα "σώου", για ν' "απασχοληθεί" ο λαός τη λάθος ώρα, στο λάθος μέρος, με λάθος αντίπαλο. Όλος ο "θίασος" της προδοσίας μπήκε στην "παράσταση", για να τον παγιδεύσει. Μιλάμε, δηλαδή, για κανονικό "θέατρο". Ήταν θέατρο" οι δραματικές εκκλήσεις του Γιωργάκη για συνεργασία με τα υπόλοιπα κόμματα και κυρίως με τη ΝΔ. Ήταν "θέατρο" οι πιέσεις των Ευρωπαίων για συναίνεση. Ήταν "θέατρο" η αντίσταση του Σαμαρά. Ήταν "θέατρο" ο φόβος των βουλευτών απέναντι στην οργή των "αγανακτισμένων". Ήταν "θέατρο" το παιχνίδι των ΜΑΤ με το παρακράτος, για να δείξουν ότι δήθεν φοβούνταν τους "αγανακτισμένους".
Όλα αυτά ήταν μια "παράσταση" με πολλούς πρωταγωνιστές. Λογικό είναι να υπάρχει μια τέτοια "υπερπαραγωγή", όταν τα προσδοκόμενα κέρδη είναι τεράστια και ένας πρωταγωνιστής μόνος του δεν μπορεί να τα δώσει. Ο βλάκας ο Γιωργάκης δεν ήταν δυνατόν να πάρει μόνος του το "παιχνίδι" της προδοσίας στις δικές του "πλάτες". Τον βοήθησε ολόκληρο το κύκλωμα του Κολεγίου Αθηνών. Εκτός από τον "συνοδοιπόρο" Παπακωνσταντίνου τον βοήθησε και ο συμμαθητής και φίλος Σαμαράς ...Τον βοήθησαν οι συμμαθητές και φίλοι πολιτικοί, τραπεζίτες και δημοσιογράφοι το Κολεγίου.
Από τον Βορίδη και τον Μητσοτάκη μέχρι τον Νανόπουλο, τον Φιλιππίδη και τον Κλέωνα. Από τον Παπαχελά και τον Στραβελάκη μέχρι τον Μάνο και τον Ανδριανόπουλο. Όλα τα "παιδιά" του Κολεγίου, της διαπλοκής και των ΜΜΕ αναφανδόν υπέρ της "σωτηρίας" του Μνημονίου. Μέχρι και ο γνωστός "συγγραφέας" του Κολεγίου ο Χωμενίδης σταμάτησε την ομφαλοσκόπηση και βγήκε φουριόζος στα κανάλια να υπερασπιστεί το Μνημόνιο. Ολόκληρο το Κολέγιο σε θέση "μάχης", για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των αφεντικών ...Τα συμφέροντα των ιδρυτών, των χορηγών και των πλέον αξιόπιστων και γενναιόδωρων εργοδοτών του.
Γι' αυτόν τον λόγο και η γνωστή Τρέμη —του γνωστού Καναλιού του Κολεγίου— είδε με "συμπάθεια" το κίνημα της Πλατείας. Το είδε με "συμπάθεια" η παλιά "αγωνίστρια" του Πολυτεχνείου ...Η "αγωνίστρια", η οποία τιμήθηκε από τη Διαπλοκή με τα "παράσημα" της Βαν Κλιφ και τώρα σαν μια νέα Αντουανέτα απορεί που ο λαός με τέτοια ζέστη κάθεται στην Πλατεία και δεν πάει σε ένα resort για ολιγοήμερες διακοπές ...Η "αγωνίστρια" του μπότοξ, που είδε με "συμπάθεια" το "αφτιασίδωτο" κίνημα των "αγανακτισμένων" ...Το κίνημα εκείνο, που, απ' ό,τι λένε, εντελώς "συμπτωματικά" ξεκίνησε από το Facebook από έναν απόφοιτο του Κολεγίου Αθηνών. Εκ του πονηρού έγιναν όλα. Έσπρωξαν τον λαό σε μια αντίδραση, η οποία εκτός από θεαματική δεν ήταν τίποτε άλλο. Ήταν άκαιρη, ήταν εσφαλμένη και βέβαια εκτελέστηκε σε λάθος πεδίο "μάχης".
Αυτό το λάθος ήταν —όπως φαίνεται— το πραγματικό ζητούμενο γι' αυτούς, οι οποίοι παρέσυραν τον Λαό σ' αυτήν τη μάχη αντιπερισπασμού. Θέλησαν να εκτονώσουν τη συσσωρευμένη "οργή" του σε λάθος χρόνο και λάθος τόπο... Θέλησαν να βάλουν τον λαό να χτυπήσει ένα ψεύτικο "είδωλο", για να μην "χτυπήσει" όταν πραγματικά θα μπορούσε να τους κάνει ζημιά. Πως έγινε και
γιατί επιδιώχθηκε η συγκρουσιακή μεθόδευση των Μνημονίων 1 και 2;
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τη μεθόδευση. Θα ξεκινήσουμε από το βασικό, που είναι το θέμα των ψηφισμάτων των Μνημονίων. Από αυτά ξεκινάει η μεθόδευση και αυτό είναι ηλίου φαεινότερο. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί "έσπασαν" το Μνημόνιο και το "πέρασαν" με τρόπο εκείνον, που να τους επιτρέπει να προστατεύσουν τον δικομματισμό. Ήθελαν καί την "πίτα" της προδοσίας ολόκληρη καί τους "σκύλους" της εξουσίας χορτάτους.
Δεν ήθελαν, εξαιτίας του μνημονίου και της παράδοσης της χώρας, να απειλήσουν την επιβίωση των δικών τους κομμάτων. Δεν ήθελαν να προκαλέσουν διασπαστικές τάσεις στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας. Το "έσπασαν" με τέτοιον τρόπο, που να δείχνει σύγκρουση μεταξύ των δύο κομμάτων, αλλά αυτή η σύγκρουση να μην είναι πραγματική. Έδωσαν στην κυβέρνηση αναγκαστικά τον ρόλο του "κακού", αλλά ταυτόχρονα έδωσαν στην αντιπολίτευση τη δυνατότητα να κάνει τον "καλό", χωρίς να απειλεί τα συμφέροντά τους.
Αυτό το κατάφεραν με το "σπάσιμο" του Μνημονίου. Έβαλαν τη Δανειακή Σύμβαση στην "άκρη" —γιατί δεν μπορούσαν και προφανώς δεν τους ενδιέφερε σ' αυτήν τη φάση να την περάσουν— και "έσπρωξαν" στη Βουλή το υπόλοιπο Μνημόνιο. Γιατί την έβαλαν στην "άκρη"; Γιατί μια τέτοια σύμβαση αποτελεί διεθνή σύμβαση της χώρας και απαιτεί την πλειοψηφία πλέον των 180 βουλευτών. Γνώριζαν λοιπόν από την αρχή ότι δεν θα ήταν εύκολο να βρουν αυτές τις ψήφους, γιατί θα είχαν διαρροές από το σύνολο των κομμάτων. Ήταν θέμα χρόνου να σπάσει καί για τα δύο κόμματα η κομματική πειθαρχία.
Τι έκαναν; Πέρασαν το Ψευδομνημόνιο 1, το οποίο αφορούσε μόνον τις πολιτικές που θα ακολουθούσε η κυβέρνηση, εξαιτίας της υποτιθέμενης Δανειακής Σύμβασης η οποία είχε μείνει στο "συρτάρι".
Να σημειώσουμε δε ότι αυτή η Δανειακή Σύμβαση δεν έχει ψηφιστεί ούτε για το πρώτο δάνειο ούτε για το δεύτερο. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, τα πάντα —ακόμα και σήμερα— είναι στον "αέρα". Θεωρητικά, ενώ έχουμε πάρει τα χρήματα και τα έχουμε χρησιμοποιήσει, δεν έχουμε "υπογράψει" τίποτε. Οι δανειστές μας, δηλαδή, είναι εκτεθειμένοι σε μεγάλο ρίσκο. Είναι δυνατόν όμως αυτοί να είναι τόσο αφελείς; Είναι δυνατόν να διακινδυνεύουν τόσα πολλά δις για το τίποτε; Όχι βέβαια. Άρα; Άρα κάτι άλλο συμβαίνει. Το πρόβλημα των δανειστών δεν είναι τα χρήματα. Τα χρήματα είναι για να "μπερδεύουν" εμάς και όχι αυτούς.
Τα χρήματα δεν είναι τίποτε άλλο από χρωματιστά χαρτάκια, τα οποία τα τυπώνουν οι ίδιοι με τον τόνο. Τα χρήματα γι' αυτούς δεν είναι τίποτε παραπάνω απ' ό,τι ήταν τα "καθρεφτάκια" για τους δανειστές των Ινδιάνων. Τα χρήματα είναι το μέσον, για να απειλούν εμάς τους "Ιθαγενείς", προκειμένου να μας τρομοκρατήσουν και να μας αποσπάσουν το κεφάλαιο. Αν μας αποσπάσουν το κεφάλαιο, όλα τα άλλα είναι εύκολα. Ακόμα και να μην τα υπογράψουμε ποτέ ως κράτος τα σημερινά δάνεια, δεν τους ενδιαφέρει. Θα τα "κουρέψουν" ή θα τα "σβήσουν" τελείως, εφόσον θα τους είναι άχρηστα. Δεν θα έχουν τίποτε άλλο να μας πάρουν και απλά θα βαστάνε ένα ποσόν απλά για να μας τρομοκρατούν σαν υποτελείς.
Τη δουλειά τους όμως θα την έχουν κάνει, αν κατορθώσουν και μας αποσπάσουν τη δημόσια περιουσία. Αυτή η περιουσία είναι το ζητούμενο και όχι τα "επιστρεφόμενα". Απλά πράγματα. Τα χρήματα είναι τα απειλητικά "όπλα", για να μας ληστέψουν. Με τα "όπλα" ληστεύεις τον άλλον και άρα του παίρνεις την περιουσία ...Δεν του παίρνεις τα δικά του "όπλα" !! ...Τι να τα κάνεις τα επιπλέον "όπλα"; ...Τι να τα κάνεις τα επιστρεφόμενα "καθρεφτάκια"; Γι' αυτόν τον λόγο το έβαλαν στο "συρτάρι". Γι' αυτόν τον λόγο δεν επιμένουν να ψηφιστεί η Δανειακή Σύμβαση, ώστε να διασφαλιστούν οι ίδιοι. Η διασφάλισή τους έρχεται από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και άρα από τα Μνημόνια, που την εξασφαλίζουν.
Όμως, όλα αυτά πρέπει να μεθοδευτούν με τέτοιον τρόπο, ώστε από το αρχικό χρέος στους τοκογλύφους να πάμε στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ...Από το διαχειριστικό "λάθος" μιας δωσιλογικής κυβέρνησης να πάμε στην απεμπόληση όλων των ειδών των ασυλιών που απολαμβάνει ένα κυρίαρχο κράτος απέναντι στα "κοράκια" της αγοράς ...Από το αρχικό Μνημόνιο 1 να πάμε στο "χρήσιμο" Μνημόνιο 2 ...Από το αρχικό Μνημόνιο 1, που "έστρωσαν" τα πράγματα, να πάμε στο Μνημόνιο 2, που θα ενεργοποιούσε τον μηχανισμό ξεπουλήματος.
Ξεκινάμε λοιπόν από το Μνημόνιο 1. Αυτό το πέρασαν εύκολα από τη Βουλή, εφόσον δεν αποτελεί διεθνή συνθήκη. Μπορεί να είναι ένα κομμάτι ή ένα απόσπασμα μιας διεθνούς συνθήκης, αλλά όχι συνθήκη. Μπορεί να αποτελεί πολιτική κατόπιν διεθνούς υπόδειξης, αλλά δεν αποτελεί συνθήκη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αρκούσαν 150 ψήφοι για να "περάσει". Αυτό το γνώριζαν εκ των προτέρων και πάνω σ' αυτό "έχτισαν" όλη την "παράσταση" της σύγκρουσης που θ' ακολουθούσε.
Τα πάντα έγιναν με τη σειρά που βόλευε τον σχεδιασμό τους ...Σχεδιασμό, ο οποίος θα προστάτευε τον μεταπολιτευτικό πολιτικό σχεδιασμό και ταυτόχρονα θα παγίδευε τον λαό σε μια λανθασμένη αντίδραση. Με την ψήφιση του Μνημονίου 1 "χώρισαν" τη Βουλή όπως τους βόλευε για τον σχεδιασμό τους. Προκειμένου να προστατεύσουν τον δικομματισμό, επέτρεψαν στη ΝΔ να καταψηφίσει το μνημόνιο. Γιατί; Για να μην αφήσουν τα αντιμνημονιακά "αισθήματα" να κάνουν κακό στον δικομματισμό.
Ήταν αδύνατο ν' αφήσουν το σύνολο των κερδών της αντιμνημονιακής πολιτικής στην Αριστερά, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσε να τα "κουβαλήσει". Η αντιμνημονιακή "παράταξη" είναι από τη φύση της "παράταξη" εξουσίας και η Αριστερά είναι πολύ αδύναμη για να την οικειοποιηθεί και βέβαια να την εκφράσει. Είναι σαν να φορτώνεις ένα γεμάτο κοντέινερ επάνω σε φουσκωτή βάρκα ...Θα τη "βουλιάξει". Γι' αυτόν τον λόγο επέτρεψαν στη ΝΔ να εισπράξει ένα μέρος της αντιμνημονιακής οργής του κόσμου.
Γνωρίζοντας ότι το Μνημόνιο 1 θα το ακολουθήσουν κι άλλα Μνημόνια, έκαναν το εξής: Με το Μνημόνιο 1 έστρωσαν τον "δρόμο", ώστε να μην έχουν προβλήματα
να επιβάλουν τα επόμενα. "Ξόδεψαν" το πρώτο Μνημόνιο, ώστε να στρώσουν τον "δρόμο" για τα υπόλοιπα. "Προκαταβολικά" λοιπόν —και για να μην έχουν προβλήματα διάσπασης της κυβερνητικής παράταξης— έστειλαν ένα "μήνυμα" ...Ένα "μήνυμα" όχι προς τον λαό, αλλά προς τους κυβερνητικούς βουλευτές.
Το "μήνυμα" ήταν σαφές: ...Όποιος τολμήσει να καταψηφίσει το Μνημόνιο, θα καταστραφεί προσωπικά χωρίς με την ηρωική του πράξη να σταματήσει τις εξελίξεις.
Αυτό ήταν το "μήνυμα" και ήταν τρομακτικό για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Οι εξελίξεις δεν θα σταματήσουν για κανέναν λόγο, εφόσον έχουν εξασφαλιστεί κι άλλες δυνάμεις που θα το ψηφίσουν και θα το στηρίξουν. Γι' αυτόν τον λόγο έβαλαν τον Καρατζαφέρη και τη Ντόρα να το ψηφίσουν. Τους έβαλαν όχι επειδή δεν τους έβγαιναν οι ψήφοι, αλλά για να "πείσουν" τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ότι η "αξία" της ψήφου τους είναι περιορισμένη ...Ότι, ενώ δεν μπορεί ν' αλλάξει τίποτε σ' ό,τι αφορά τις δρομολογημένες επιλογές τους, μπορεί να τους καταστρέψει τους ίδιους στο προσωπικό επίπεδο. Γι' αυτόν τον λόγο οι διαγραφές των διαφωνούντων ήταν άμεσες, θεαματικές και απόλυτες.
Τα κέρδη τους από αυτόν τον σχεδιασμό ήταν τεράστια. Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ "μαντρώθηκε" στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολίτευσης. Η ομάδα αυτή έγινε ένα άβουλο έρμαιο στα χέρια του Γιωργάκη. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να σώσει τον εαυτό της ...και αυτό έκανε. Αυτό ήταν το επίτευγμα του Μνημονίου 1. "Μάντρωσε" το ΠΑΣΟΚ και έδωσε "ανάσες" στη ΝΔ. Ο προδοτικός δικομματισμός, ο οποίος μας οδήγησε στη σημερινή αθλιότητα, όχι μόνον έκανε τα θελήματα των "αφεντικών" του, αλλά κατόρθωνε και διατηρούσε το ένα "σκέλος" του στο απυρόβλητο.
Σώθηκε ο Σαμαράς, ψελλίζοντας κάτι ασυναρτησίες για διαφορετικές "δόσεις" στην ίδια "συνταγή". Γνώρισε δόξες "αντιστασιακού", ενώ είναι φανερό πως η κατάσταση ήταν "στημένη". Διαφωνούσε μόνον για να τον βλέπει ο κόσμος και όχι επειδή πρότεινε κάτι, το οποίο δεν συνέφερε τα αφεντικά. Τη μεγαλύτερη ζημιά την έπαθε ο Καρατζαφέρης, εφόσον, αναγκαζόμενος να ψηφίσει το Μνημόνιο, "χρεώθηκε" μια "κωλοτούμπα" και φάνηκε στον κόσμο της πατριωτικής Δεξιάς "μικρότερος" των περιστάσεων.
Όπως ήταν αναμενόμενο δεν πέρασε ελάχιστος καιρός, για ν' αποδειχθεί αυτό, το οποίο ήταν προφανές: ...Ότι το Μνημόνιο 1 θα το διαδεχθεί ένα Μνημόνιο 2. Αυτό ήταν αναμενόμενο, εφόσον ο αντιαναπτυξιακός του χαρακτήρας ήταν βέβαιον ότι θα μας οδηγούσε εκ νέου στην "πόρτα" των δανειστών μας. Ήταν θέμα χρόνου να ξαναδανειστούμε, για να πληρώσουμε τις δόσεις μας στους τοκογλύφους. Όμως, τα δεδομένα τώρα ήταν διαφορετικά. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είχαν πάρει το "μάθημά" τους και ήταν βέβαιο ότι θα το ψήφιζαν εύκολα
.
Μη γνωρίζοντας τι στάση θα κρατούσαν στο τέλος τόσο ο Καρατζαφέρης όσο και η Ντόρα, ήταν δύσκολο ν' αντιδράσουν. Κανένας από αυτούς δεν θα "αυτοκτονούσε", όταν έβλεπε γύρω του διαθέσιμες ψήφους. Όλοι λίγο-πολύ θα "πείθονταν" έστω και την τελευταία στιγμή, όπως έγινε με τον γελοίο τον Ρομπόπουλο και τον καραγκιόζη τον Αθανασιάδη. Το σύστημα είχε έτοιμες τις "ρεζέρβες" του και γι' αυτό τους απειλούσε. Είχε τον τρόπο του ακόμα και βουλευτές της ΝΔ να βαστάει στον "πάγκο". Δεν ήταν μόνον το "ασκέρι" του Μητσοτάκη, είτε ως ΛΑΟΣ είτε ως ΔΗ.ΣΥ.. Υπήρχαν και "ρέστα" στη ΝΔ. Το Κολέγιο ήταν παντού και έτοιμο να φανεί "χρήσιμο" στα αφεντικά.
Όμως, το πρόβλημά τους αυτήν τη φορά ήταν άλλο ...και ήταν το πιο κρίσιμο. Θα έπρεπε όχι μόνον να μπουν στο Μνημόνιο 2, αλλά και στη φάση 2 ...Στη φάση της μεγάλης λεηλασίας. Στο Μνημόνιο 2 —εκτός όλων των άλλων— προβλεπόταν και το σημαντικότερο όλων. Προβλεπόταν η ίδρυση του κύριου μηχανισμού της λεηλασίας της πατρίδας μας, που ήταν το Ταμείο των Αποκρατικοποιήσεων.
Φτάσαμε λοιπόν στο ζητούμενο. Αυτό το Ταμείο ήταν το ζητούμενο. Γι' αυτόν τον λόγο αναφερθήκαμε από την αρχή στη "στρατηγική" των ζώων. Αν γνωρίζεις τι ενδιαφέρει τους ιμπεριαλιστές, δεν σε μπερδεύουν. Όπου και να πάνε, όπου και να σε "παρασύρουν", πάντα πρέπει να γνωρίζεις πού είναι η "φωλιά" τους. Πρέπει να γνωρίζεις πού βρίσκεται αυτή, γιατί σ' αυτήν θα καταλήξουν τελικά. Το ίδιο συμβαίνει και σ' αυτήν την περίπτωση. Ό,τι και να έκαναν οι "δανειστές" μας, το ζητούμενο γι' αυτούς είναι το ελληνικό κεφάλαιο ...Η αμύθητης αξίας δημόσια περιουσία.
Όσο λοιπόν και να "κλαίγανε" για τα πολύχρωμα χρήματά τους, ήταν βέβαιο ότι την εθνική μας περιουσία διεκδικούσαν. Όμως, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να κλείσει ένας τεράστιος "κύκλος" ...Ένας "κύκλος", ο οποίος ξεκίνησε από το σκουπίδι τον Σημίτη και τα περίφημα swaps της Goldman Sachs, για να καταλήξει στη σημερινή παράδοση του προδότη Γιωργάκη ...Ένας "κύκλος", ο οποίος ξεκίνησε με κρυφά δάνεια, για να καταλήξει σε ένα φανερό "εργαλείο" εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Όλα, δηλαδή, ήταν προσχεδιασμένα από την αρχή. Μας έδωσαν δάνεια, για να μας πάρουν ό,τι έχουμε και δεν έχουμε. Είχαν συνεννοηθεί με τον προδότη των "Ινδιάνων" και, αφού θα φόρτωναν τη "φυλή" με καθρεφτάκια και ουίσκι, θα έρχονταν σε κάποια στιγμή για να πάρουν τη "γη" τους. Θα έστηναν με ένα τεράστιο "άδικο" το μελλοντικό τους "δίκιο". Αφού διέφθειραν ολόκληρη την πολιτική ηγεσία επί δεκαετίες, προκειμένου να παίρνει τα χρωματιστά "χαρτάκια" τους, θα έρχονταν σε κάποια στιγμή να μας πούνε και "απατεώνες".
"Απατεώνες", αν αρνούμασταν να υποστούμε τις συνέπειες της προδοσίας, την οποία οι "τίμιοι" μεθόδευσαν και πλήρωσαν. Σήμερα, δηλαδή, ζούμε την τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος ...Την ΠΑΡΑΔΟΣΗ της χώρας.
Το πρόβλημά τους, όπως αντιλαμβανόμαστε, ήταν η αντίδραση του κόσμου. Φοβούνταν την αντίδραση του κόσμου ...και όχι άδικα. Γιατί ήταν σίγουροι γι' αυτήν την αντίδραση; Γιατί την είχαν ξαναντιμετωπίσει και σε μια άλλη ανάλογη περίπτωση. Δεν θα δεχόταν εύκολα ο λαός την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και το ξεπούλημα της ίδιας της πατρίδας του. Δεν θα δεχόταν την ύπαρξη του "εργαλείου", το οποίο θα τα μεθόδευε όλα αυτά. Το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων δεν διαφέρει σε τίποτε από το γνωστό Treuhand, το οποίο χρησιμοποίησαν, για να λεηλατήσουν την Ανατολική Γερμανία.
Αυτό τους τρόμαζε. Τους τρόμαζε, γιατί ήταν σίγουροι ότι με την έναρξη της δραστηριότητάς του θα οδηγούσε σε έκρηξη ανεργίας και ταυτόχρονα θα προκαλούσε κοινωνικές αναταραχές και αντιδράσεις. 2.500.000 ανέργους "πρόσφερε" στην Ανατολική Γερμανία η Treuhand. Όχι απλά δεν απέφερε χρήμα στα δημόσια ταμεία, αλλά αντίθετα έκλεισε με ζημιές ...Ζημιές εκατομμυρίων μάρκων εκείνης της εποχής. Μόνον ζημιά προσέφερε εκείνο το "ταμείο" στους Ανατολικογερμανούς και τεράστια κέρδη στους πλιατσικολόγους.
Ήταν λοιπόν σίγουροι γι' αυτές τις αρνητικές εξελίξεις, γιατί το είχαν δει να συμβαίνει στην Ανατολική Γερμανία. Αυτή η σιγουριά για το μέλλον τούς τρομοκρατούσε. Τους τρομοκρατούσε, γιατί η περίπτωση των Ελλήνων θα ήταν ακόμα χειρότερη από αυτήν των Ανατολικογερμανών. Το πλιάτσικο θα ήταν ακόμα χειρότερο, γιατί θα γινόταν από ξένους και όχι από κάποιους άλλους ομοεθνείς, όπως συνέβη στη Γερμανία. Θα ήταν ακόμα τραγικότερο, γιατί δεν θα αφορούσε απλές παραγωγικές εταιρείες ενός νεκρού καθεστώτος, αλλά λιμάνια και αεροδρόμια, τα οποία θα άφηναν "τρύπες" στην εθνική τους ασφάλεια. Στην περίπτωση λοιπόν των Ελλήνων τίποτε δεν θα ήταν προϊόν φαντασίας ή πρόβλεψης. Οι Έλληνες θα έχαναν την πατρίδα τους, χωρίς καν να έχουν κέρδη, τα οποία θα μείωναν τα χρέη τους.
Οι Έλληνες θα ήταν προκαταβολικά σίγουροι για τα όσα εφιαλτικά θα βίωναν, γιατί θα είχαν τη "μαρτυρία" της Treuhand. Μια "μαρτυρία" αξιόπιστη, εφόσον ο χρόνος έχει δείξει ότι η δραστηριότητα της εταιρείας εκείνης ήταν μια εγκληματική ενέργεια εις βάρος των Ανατολικογερμανών. Οι Έλληνες θα γνώριζαν ότι ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία είναι η αντίδραση, εφόσον και πάλι υπήρχε το παράδειγμα της Treuhand να τους κατευθύνει. Υπήρχε η αξιόπιστη μαρτυρία, η οποία δικαίωσε όσους Ανατολικογερμανούς προσπάθησαν τότε ν' αντιδράσουν. Ο χρόνος "δικαίωσε" αυτούς, οι οποίοι εκτέλεσαν τον επικεφαλής Ντέτλεφ Ροβέντερ. Ο χρόνος "δικαίωσε" εκείνους, οι οποίοι έστειλαν τον "τροχοφόρο" πλέον Σόιμπλε να κοιμάται σε μια κρεβατοκάμαρα που μοιάζει με γκαράζ.
Κατάλαβε λοιπόν ο αναγνώστης τι φοβούνταν; Φοβούνταν την οργή του κόσμου,
που μπορούσε να οδηγήσει στην κοινωνική έκρηξη και τη βία. Φοβούνταν μήπως
ο κόσμος πάνω στην οργή του μετατραπεί σε ένα "ποτάμι", το οποίο στο πέρασμά του θα τα σαρώσει όλα ...Ένα οργισμένο θηρίο, το οποίο θα ορμίσει και θα καταστρέψει τα γραφεία αυτού το "Ταμείου", εμποδίζοντάς το να λειτουργεί. Φοβούνταν μήπως ο κόσμος πάνω στην οργή του σκοτώσει κάποιους από τους δωσίλογους, που θα στελέχωναν το "Ταμείο" αυτό και στη συνέχεια δεν θα έβρισκαν ανθρώπους να το στελεχώσουν. Φοβούνταν λιντσαρίσματα, δολοφονικές απόπειρες και πραγματικές βομβιστικές επιχειρήσεις εναντίον αυτών των συγκεκριμένων δωσίλογων. Αυτά φοβούνταν. Φοβούνταν την πραγματική λαϊκή τρομοκρατία, η οποία, όταν εκδηλωθεί, "παύει" κάθε αρχή ...Την οργή του λαού, που κάνει κάθε εξουσία να υποχωρεί.
Όλα αυτά δεν ήταν προϊόντα φαντασίας και εκτιμήσεων. Τα είχαν "δει" να συμβαίνουν στη Γερμανία και γι' αυτό ήταν βέβαιοι ότι θα μπορούσαν να συμβούν και στην Ελλάδα. Στρατούς ολόκληρους σωματοφυλάκων χρησιμοποιούσαν, για να προστατεύσουν τους ανθρώπους της Treuhand την εποχή που ο ίδιος ο Καγκελάριος Κολ προστατευόταν διακριτικά. Αυτό φοβούνταν στην Ελλάδα ...Την βίαιη και ανεξέλεγκτη αντίδραση εναντίον των δωσίλογων, οι οποίοι θα τολμούσαν να παίξουν παιχνίδια εις βάρος της περιουσίας εκείνης, που είναι το μέλλον των παιδιών των Ελλήνων.
Ποιοι παγίδευσαν τους "εξοργισμένους"; Ποιος ήταν ο στόχος τους;
Αν γνωρίζει κάποιος τους φόβους τους, μπορεί να καταλάβει και τι ακριβώς επεδίωξαν να μεθοδεύσουν. Από τη στιγμή που φοβούνταν την οργή του κόσμου, θα έπρεπε να την "οδηγήσουν" εκεί όπου αυτή εξουδετερώνεται. Από τη στιγμή που γνώριζαν ότι η "έκρηξη" ήταν αναπόφευκτη, ήταν θέμα χρόνου να την "πυροδοτήσουν" οι ίδιοι σε συνθήκες "εργαστηρίου" ...Σε συνθήκες τέτοιες, που δεν θα τους απειλούσε. Σε συνθήκες τέτοιες, που οι συνέπειές της δεν θα "έφταναν" μέχρι τα δικά τους ζωτικά συμφέροντα. Αυτό επιχείρησαν με τους "αγανακτισμένους". Για να καταλάβει, δηλαδή, κάποιος τι συνέβη τις ημέρες που πήρε "φωτιά" η Αθήνα, θα πρέπει να γνωρίζει αυτές τις επιδιώξεις της εξουσίας. Τι συνέβη λοιπόν και ξεσηκώθηκε ο κόσμος;
Η κυβέρνηση επιχείρησε να δημιουργήσει "αντιπερισπασμό" με το Μνημόνιο 2 ...Το λεγόμενο Μεσοπρόθεσμο. Ήταν "αντιπερισπασμός", γιατί γνώριζαν κατ’ αρχήν ότι εύκολα ή δύσκολα θα το "περνούσαν" από τη Βουλή. Είχαν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να το "περάσουν". Η ιστορία απλά το επιβεβαιώνει. Το "πέρασαν" εύκολα, γιατί, όπως συνέβη και με το Μνημόνιο 1, ήταν "μαντρωμένοι" οι βουλευτές τους. Το "πέρασαν" εύκολα, γιατί είναι ένας νόμος, ο οποίος απλά περιγράφει τις διαρθρωτικές αλλαγές που —άσχετα από πού προήλθαν και ποιοι τις εμπνεύστηκαν— θα εφαρμόσει η κυβέρνηση. Δικαίωμά της είναι να κάνει τέτοιες αλλαγές και αυτές μπορεί να τις δρομολογήσει με την ψήφο των 150 βουλευτών ...Αυτό, το οποίο είπαμε και σε άλλο σημείο. Το Μνημόνιο από μόνο του δεν αντιπροσωπεύει τίποτε σημαντικό. Τύπος πολιτικής είναι και γι' αυτό δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις στην ψήφισή του.
"μπλόφα" η απειλή του για εθνικές εκλογές σε περίπτωση που δεν περνούσε το Μεσοπρόθεσμο. Επιπλέον όμως ήταν αναμενόμενο και απόλυτα σίγουρο ότι ο Σαμαράς δεν θα ζητούσε εκλογές ό,τι κι αν γινόταν μέχρι την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου.
Όμως, με βάση όλα αυτά αποκαλύπτονται και οι "κομπάρσοι" της "παράστασης".
Ο αναγνώστης καταλαβαίνει τον ύπουλο ρόλο και της κοινοβουλευτικής Αριστεράς στην υπόθεση ...Και αυτοί είναι μέσα στο "κόλπο". Δίνουν τις "ψευδομάχες" τους στο Κοινοβούλιο, αλλά μέχρι εκεί όπου φτάνουν οι κάμερες και τα φώτα. Δεν είδαμε την Αριστερά να "καταγγέλλει" το όργανο της λεηλασίας. Δεν την είδαμε να απειλεί ότι θα το στείλει στα Συνταγματικά Δικαστήρια για να "κριθεί". Δεν είδαμε να απειλεί ότι θα ξυπνήσει το "θηρίο" σε περίπτωση που η Δικαιοσύνη δεν κάνει το καθήκον της. Δεν είδαμε να απειλεί τους δωσίλογους Έλληνες, οι οποίοι θα τολμούσαν να στελεχώσουν αυτό το νεοναζιστικό όργανο κατοχής. Όταν γνωρίζεις τι συμβαίνει, δεν έχεις απορίες. Δεν θα σε "δουλεύουν" εξηντάχρονοι καραγκιόζηδες με νοοτροπία ανηλίκων και μια κοντή γριά, η οποία ανακάλυψε το ipod λίγες στιγμές πριν την "ανακαλύψει" ο Χάρος.
Έχοντας λοιπόν οι δανειστές μας διαμορφώσει —μέσω των συμπεριφορών στη Βουλή— τον "καλό" και τον "κακό" της υπόθεσης, διασώζοντας τον δικομματισμό και έχοντας εξασφαλίσει την ανοχή της Αριστεράς, πέρασαν στη δεύτερη φάση του σχεδιασμού, η οποία είναι και η πιο "λεπτή" γι' αυτούς και βέβαια η πιο επικίνδυνη. Στηριζόμενοι στην άγνοια του λαού, εμφάνισαν την ίδρυση αυτού το ταμείου σαν κάτι το τετελεσμένο. Προβάλλοντας τόσο οι "κακοί" όσο και οι "καλοί" ταυτόχρονα τους δικούς τους ανθρώπους στη στελέχωσή του, εμφάνισαν τη συναίνεση σαν μια συνίδρυση ενός θεσμικού οργάνου. Προσπάθησαν να δώσουν μια θεσμική όψη σε αυτό το αντισυνταγματικό "έκτρωμα".
Γι' αυτόν τον λόγο τούς ήταν χρήσιμος ο Αντωνάκης και η συναίνεσή του. Αυτήν τη συναίνεση ζητούσαν και αυτή τους δόθηκε άφθονη και απόλυτη. Πώς να μην τους δοθεί, όταν το "μαγαζί" της ΝΔ έχει 1.000.000 ευρώ δόση το μήνα για τα δάνειά του και κανένας εισαγγελέας δεν συγκινείται; Πώς θα αρνηθεί το κόμμα του Κολεγίου την εξυπηρέτηση στα αφεντικά του Κολεγίου, όταν χρωστάει της Μιχαλούς στην Τράπεζα του Κολεγίου; Απλά η εξυπηρέτηση είναι ιδιόμορφη, γιατί οι καιροί είναι πονηροί. Ο Αντωνάκης με την ύπουλη στάση του προσπαθεί να μπερδέψει τον λαό και να εμφανίσει το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων σαν ένα θεσμικό όργανο της Πολιτείας, ενώ αυτό δεν συμβαίνει.
Δεν θεσμοθετείται μια κοινή εγκληματική οργάνωση, επειδή συναίνεσαν δύο κουτορνίθια, τα οποία παριστάνουν τους κομματάρχες. Θεσμός σ' αυτήν τη χώρα είναι μόνον ό,τι προβλέπει το Σύνταγμα και τίποτε άλλο. Θεσμός στη χώρα δεν γίνεται ό,τι απλά εξασφαλίζει τη συναίνεση των Γιωργάκηδων και των Αντωνάκηδων.
Υπάρχει τρόπος να αντισταθούν οι Έλληνες;
Αν ήμασταν σε συνθήκες Ανατολικής Γερμανίας, η άμυνα θα ήταν μόνον η βία. Άμυνα ενός λαού απέναντι σε έναν τέτοιο σχεδιασμό θα ήταν μόνον η ωμή βία.
Να πάει και να κάψει τις υποδομές, οι οποίες επιτρέπουν στο "Ταμείο" να λειτουργήσει. Να πάει και να σκοτώσει όποιον δωσίλογο προδότη τόλμησε να το στελεχώσει ...προς γνώση και συμμόρφωση όσων θα επιχειρούσαν να τους μιμηθούν στο μέλλον. Γιατί στην περίπτωση της Ανατολικής Γερμανίας υπήρχε μόνον η άμυνα της βίας;
Γιατί η Ανατολική Γερμανία νομικά αντιμετωπίστηκε σαν κράτος, το οποίο βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Δυτική Γερμανία και "ηττήθηκε" από αυτήν. Σαν κράτος υπό καθεστώς εκκαθάρισης δεν είχε εν ισχύ Συνταγματικό Νόμο, ο οποίος να προσδιορίζει με απόλυτο τρόπο την ύπαρξη και τη λειτουργία των θεσμών της. Θεσμός ήταν ό,τι εξυπηρετούσε τους "Νικητές" και εκείνοι οι "Νικητές" αποφάσισαν ότι η Treuhand είναι θεσμός και άρα και νόμιμη.
Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό δεν ισχύει. Η Ελλάδα είναι μια ελεύθερη και κυρίαρχη χώρα με συντεταγμένη Πολιτεία και ένα πανίσχυρο Σύνταγμα εν ισχύ, το οποίο λειτουργεί ως "διανομέας" νομιμότητας. Η Ελλάδα δεν κατακτήθηκε από κανέναν, ώστε να μπορεί ο "κατακτητής" να δίνει νομιμότητα σε εταιρείες, που διευκολύνουν τις δυνάμεις κατοχής εις βάρος των κατακτημένων. Οι δανειστές μας δεν είναι κατακτητές μας και άρα κανένας από αυτούς δεν μπορεί να δώσει νομιμότητα στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων. Μια τέτοια "Εταιρεία" είναι πέρα από κάθε συνταγματική λογική και ως εκ τούτου παράνομη.
...Απλά πράγματα, τα οποία μπορούν εύκολα να κριθούν σε ένα Συνταγματικό Δικαστήριο. Είναι απόλυτα αντισυνταγματική η Α.Ε. που παριστάνει το Ταμείο των Αποκρατικοποιήσεων. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί με βάση το Σύνταγμα κυρίαρχος είναι ο λαός και θεμέλιο αυτής της κυριαρχίας είναι η ιδιοκτησία της πατρίδας του ...Η ιδιοκτησία των περιουσιακών της στοιχείων. Ο έλεγχος αυτής της περιουσίας —και εξαιτίας της ανάγκης να λειτουργήσει η οικονομία και η κοινωνία και προκειμένου να διασφαλιστεί η κυριαρχία του λαού— ασκείται από τη Βουλή ...Μόνον από τη Βουλή των αντιπροσώπων του. Ούτε καν από υπηρεσιακά όργανα του κράτους. Μόνον ο λαός δια των αντιπροσώπων του μπορεί ν' αποφασίζει γι' αυτήν την περιουσία. Εκλεγμένοι βουλευτές. Ούτε καν διορισμένοι και άρα ορκισμένοι κρατικοί υπάλληλοι.
Τι σημαίνει αυτό το οποίο λέμε; Ότι εκ των δεδομένων δεν μπορεί να συσταθεί Α.Ε., έχοντας στην "ιδιοκτησία" τού "χαρτοφυλακίου" της τη λαϊκή ιδιοκτησία. Εκ των δεδομένων δεν μπορούν να μεταβιβαστούν ούτε από την ίδια τη Βουλή τίτλοι ιδιοκτησίας κρατικής περιουσίας σε μια τέτοια Α.Ε.. Ως εκ τούτου, ό,τι κι αν αφορά αυτήν την περιουσία, μόνον από τη Βουλή μπορεί να "περάσει". Είτε αυτή η περιουσία ενοικιαστεί είτε πωληθεί είτε αξιοποιηθεί με τον οποιονδήποτε άλλο τρόπο, μόνο η Βουλή έχει την εξουσία ν' αποφασίσει. Μόνον οι αντιπρόσωποι τού λαού έχουν την εξουσία ν' αποφασίσουν για λογαριασμό του σε θέματα που αφορούν τη διαχείριση και πολύ περισσότερο την τύχη αυτής της περιουσίας. Ακόμα και για τις περιπτώσεις που ο νόμος επιτρέπει την "αξιοποίηση" ή την πώληση κάποιου περιουσιακού στοιχείου, αυτό πρέπει να γίνεται με τον τρόπο που προβλέπει το Σύνταγμα ...Μέσω της Βουλής και με τις ψήφους των αντιπροσώπων του λαού.
Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί η οποιαδήποτε διοίκηση μιας τέτοιας εταιρείας να ασκείται από απλούς πολίτες χωρίς καμία άλλη νομιμοποίηση. Δεν μπορούν τέτοιοι απλοί πολίτες χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση ν' αποφασίζουν χωρίς κανέναν λαϊκό έλεγχο για την τύχη της λαϊκής περιουσίας. Είναι αδύνατον, δηλαδή, μια εταιρεία, η οποία διέπεται από νόμους και κανόνες που αφορούν την ελεύθερη αγορά, να διαχειριστεί τη λαϊκή περιουσία και άρα το μέλλον των επόμενων γενεών Ελλήνων.
Αυτήν την αρμοδιότητα δεν μπορεί να την παραχωρήσει η Βουλή ακόμα κι αν το ήθελε ...Ακόμα κι αν διαθέτει 300 ψήφους. Γιατί; Γιατί δεν μπορεί να "μεταβιβάσει" τα δικαιώματα του δικού της ρόλου. Ο λαός τής έχει παραχωρήσει πληρεξουσιότητα για τη διαχείριση της περιουσίας του, αλλά αυτή η πληρεξουσιότητα δεν "μεταφέρεται" σε τρίτους. Αν η Βουλή "απολέσει" ή "αρνηθεί" αυτήν την πληρεξουσιότητα, τότε αυτή "επιστρέφει" στον κυρίαρχο λαό. "Επιστρέφει" σημαίνει δημοψήφισμα για ό,τι αρνείται η Βουλή να πάρει ευθύνη.
Από τη στιγμή που η σημερινή Βουλή δεν έχει δείξει ότι "αρνείται" τον συνταγματικό της ρόλο, είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί μόνη της τη λαϊκή περιουσία. Το κάθε περιουσιακό στοιχείο αυτής της χώρας πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά από τη Βουλή. Για την αλλαγή του οποιουδήποτε τίτλου ιδιοκτησίας πρέπει να αποφαίνεται ξεχωριστά η Βουλή ...Να αποφαίνεται μέσα από τις δημόσιες διαδικασίες, οι οποίες προβλέπονται από το καταστατικό λειτουργίας της και βέβαια πάντα με κυρίαρχο γνώμονα των αποφάσεών της τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Τι σχέση έχει αυτό που περιγράφουμε και το οποίο προβλέπεται από το Σύνταγμα με μια ανώνυμη εταιρεία, της οποίας το καταστατικό όχι μόνον θέτει ως πρώτη προτεραιότητά της την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των "δανειστών", αλλά απαιτεί από τα στελέχη της και "εχεμύθεια", προκειμένου αυτά τα συμφέροντα να μην απειληθούν από τον ίδιο τον λαό. Τι σχέση έχουν οι εκλεγμένοι από τον λαό βουλευτές, οι οποίοι λειτουργούν εντός της Βουλής με τα λαμόγια της αγοράς και τους ξένους χαφιέδες, οι οποίοι θα διοριστούν από τους τοκογλύφους, για να στελεχώσουν μια ανώνυμη επιχείρηση με αντικείμενο το πλιάτσικο; Όχι απλά παράνομη είναι μια τέτοια εταιρεία, αλλά θα μπορούσε να απειληθεί με φυλάκιση όποιος θα τολμούσε απλά να τη θέσει σε λειτουργία.
Το πόσο παράνομη είναι η εταιρεία αυτή, αποδεικνύεται και από τη στάση τής κυβέρνησης απέναντι σ' αυτήν. Ήδη ο γνωστός μπουγατσολόγος —που παριστάνει τον συνταγματολόγο και εκτελεί χρέη Υπουργού Οικονομικών— μίλησε για την ανάγκη νομοθετικών ρυθμίσεων, οι οποίες θα απαλλάσσουν τα στελέχη της εταιρείας από τυχόν ποινικές ευθύνες ...Ο συνταγματολόγος-"φαινόμενο" της συνταγματολογίας ...Ο συνταγματολόγος, που στις δεκαετίες του αίσχους προστάτευσε όλους τους διεφθαρμένους, οι οποίοι απειλούνται από το Σύνταγμα, αλλά που κατά "σύμπτωση" δεν προστάτευσε ποτέ το Σύνταγμα από κανέναν από αυτούς.
Τι μας είπε αυτό το "φαινόμενο"; Ότι πρέπει να προστατευτούν αυτοί, οι οποίοι θα στελεχώσουν αυτήν την ανώνυμη εταιρεία ...Να προστατευτούν από τυχόν ποινικές ευθύνες ...Να αποκτήσουν, δηλαδή, κατά παράβαση του Συντάγματος, ασυλία. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι παραβιάζουν το Σύνταγμα με τον ρόλο που ανέλαβαν, να το ξαναπαραβιάσουν, για να προστατευτούν ...Αυτό μας λέει ο "μέγας" συνταγματολόγος.
Ρωτάμε λοιπόν εμείς οι αφελείς. Γιατί να υπάρχει τέτοια νομοθετική ανάγκη, εφόσον αυτή η ανώνυμος εταιρεία είναι "θεσμικό" όργανο; Γιατί να υπάρχει τέτοια ανάγκη, εφόσον, για να υπάρχει ως "θεσμός", θα πρέπει να διασφαλίστηκαν οι "συνθήκες" που επιβάλει η λειτουργία ενός τέτοιου οργάνου και είναι η εντιμότητα, η φιλοπατρία κλπ. των στελεχών του; Ή μήπως δεν είναι διασφάλιση θεσμικότητας να συμφωνήσουν οι Γιωργάκηδες και οι Αντωνάκηδες μεταξύ τους; Ή μήπως δεν είναι διασφάλιση πατριωτισμού να σε διορίσει ο Λάτσης και ο Σόρος; Γιατί να εξασφαλίσουν ασυλία όλα αυτά τα κουτορνίθια;
Όπως με προσωπικά κριτήρια θα βγάζουν τις αποφάσεις, έτσι θα πρέπει να δέχονται και τον δικαστικό έλεγχο. Όπως, αν είναι προδότες, θα γεμίζουν τις τσέπες τους με χρήματα, εξαιτίας του δημοσίου κεφαλαίου, έτσι θα πρέπει να γεμίζουν και τα κελιά των φυλακών σε περίπτωση διαφθοράς. Γιατί να προστατευτούν όλοι αυτοί; Να τα "πάρουν" από τους ξένους για τα "δώρα" που θα τους κάνουν και να μην μπορούμε να τους κάνουμε τίποτε; Να μας βλέπουν όπως ο Τσοχατζόπουλος και ο Μαντέλης και να γελάνε, κρυβόμενοι πίσω από ανεύθυνα και ασυλίες; Καί "κερατάδες" καί "δαρμένοι" σε περίπτωση που τους αντιληφθούμε;
Τι γνωρίζει ο μπουγάτσας της συνταγματολογίας και θεωρεί ότι το αγνοούμε εμείς;
Τι πρέπει να κάνουν οι Έλληνες στην περίπτωση αυτήν; ...Να ξαναδείξουν όχι μόνον την οργή τους, αλλά και τη γνώση τους ...Να κάνουν αυτό, το οποίο "τρέμει" το σύστημα ...Να κάνουν αυτό, το οποίο προσπάθησε το σύστημα να εκτονώσει μέσω του ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΥ ...Να δείξουν ότι ο ελληνικός λαός παραμένει ένα ενεργό, περήφανο και βέβαια επικίνδυνο "θηρίο" ...Ένα "θηρίο", το οποίο όχι μόνον δεν "ηττήθηκε" κι ούτε "ταπεινώθηκε" από τα πρόσφατα γεγονότα, αλλά που θα βγει στους δρόμους και θα στείλει στο διάολο όποιον τολμήσει ν' απειλήσει την επιβίωση τη δική του και των παιδιών του ...
Το "θηρίο", το οποίο γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και είναι αποφασισμένο να το κάνει αν χρειαστεί ...Το "θηρίο", το οποίο ήδη βγήκε μία φορά έστω και για "ζέσταμα" στους δρόμους ...Για "πρόβα", προκειμένου να δοκιμάσει την "ετοιμότητά" του.
Αυτό είναι το όλο θέμα για τους Έλληνες πολίτες. Πρέπει να "ενημερώσουν" όλους τους εμπλεκόμενους σ' αυτό το εθνικό έγκλημα ότι, όχι μόνον είναι θυμωμένοι, αλλά είναι και γνώστες της κατάστασης ...Ότι είναι έτοιμοι να αμυνθούν ως λαός. .Να αμυνθούν όπως πρέπει και όπως υποχρεούνται από το ίδιο το Σύνταγμα ...
Να δώσουν προς όλους τους "εμπλεκόμενους" το "μήνυμα" ότι πραγματικά θα κινδυνεύσουν, αν επιχειρήσουν να παρακάμψουν τον λαό ...Να τους δώσουν να καταλάβουν ότι θα αντιμετωπιστούν ως "εχθροί" του Συντάγματος και της Δημοκρατίας και ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Ακόμα και η απειλή του θανάτου είναι μέσα στα πλαίσια της λογικής της αντιμετώπισης ενός τέτοιου προβλήματος. Τα "θηρία", όταν κινούνται, προκαλούν πραγματικές αιμορραγίες στους εχθρούς τους. Γι' αυτό και δεν προκαλείς την αντίδρασή τους.
...Απλά πράγματα. Η δημόσια περιουσία είναι μέρος της ελληνικής επικράτειας και όποιος ιδιώτης —χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση— με τις ενέργειές του την απειλεί, δεν διαφέρει από κάποιον ο οποίος κάνει πολεμική "επίθεση" στη χώρα. Οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να αμυνθούν σαν να επρόκειτο για στρατιωτική επίθεση, εφόσον οι συνέπειες αυτής της επίθεσης είναι απολύτως ίδιες ...Να αντιδράσει απέναντι στους κλέφτες και τους δολοφόνους που την απειλούν και οι οποίοι δεν είχαν την αξιοπρέπεια να ντυθούν στρατιώτες για να μας απειλήσουν ή να φορέσουν "κουκούλες" στους συνεργάτες τους, όπως έκαναν πάντα. Ήρθαν ως κλέφτες και είναι έτοιμοι να γίνουν και δολοφόνοι, προκειμένου να εμποδίσουν αυτούς, οι οποίοι θα ξεσηκώσουν τον λαό στην αντίδραση.
Όπως συμβαίνει πάντα, σε περιπτώσεις που έχουμε να κάνουμε με κλέφτες και δολοφόνους, υπάρχουν δύο ειδών τρόποι αντίδρασης. Ο ήπιος και ο σκληρός. Ο καλός και ο άγριος. Στην πραγματικότητα ο "πρώτος" και αν δεν πιάσει αυτός, τότε επιστρατεύεται ο "ύστατος". Ξεκινάς, δηλαδή, να ενεργείς πάντα με βάση την κοινωνική "οικονομία" και με γνώμονα τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ξεκινάς έναν νομικό πόλεμο και μόνον αν αυτός δεν φέρει αποτελέσματα θα περάσεις στον πραγματικό πόλεμο.
Αυτό πρέπει να κάνει σήμερα ο λαός. Μια τέτοια εταιρεία, που εκ της ιδρύσεώς της απειλεί το ίδιο το Σύνταγμα με κατάλυση, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ανάλογο νομικό τρόπο. Αυτός ο τρόπος είναι ο ήπιος.
Πρέπει να κατατεθούν μαζικά μηνύσεις εναντίον της διοίκησης αυτής της ανωνύμου εταιρείας, εφόσον παραβιάζει κατάφορα κυρίαρχες διατάξεις του Συντάγματος ...Εκατομμύρια μηνύσεις σε ατομικό επίπεδο γι' αυτούς οι οποίοι θα τολμήσουν να στελεχώσουν μια ανώνυμο εταιρεία, η οποία από το καταστατικό της και μόνον είναι η πρώτη εταιρεία που λεηλατεί αυθαίρετα τον δημόσιο πλούτο ...Μηνύσεις και στην ίδια την εταιρεία ως νομικό πρόσωπο για τη νομιμότητά της ...Μηνύσεις σε όλους τους επίορκους κρατικούς υπαλλήλους, οι οποίοι "υπέγραψαν" για την ίδρυση και τη νομιμότητά της ...Μηνύσεις, οι οποίες δεν θα αφεθούν στην τύχη τους. Μηνύσεις, οι οποίες δεν θα αφεθούν "ορφανές" και έρμαιο στη διάθεση μιας
Δικαιοσύνης αποδεδειγμένα "αμαρτωλής" και πάντα διατεθειμένης να συνεργαστεί με τους διεφθαρμένους που μας κυβερνούν ...Μιας δικαιοσύνης, η οποία πάντα "θυμάται" ό,τι συμφέρει και όποτε συμφέρει τη Διαπλοκή ...Που στην πιο κρίσιμη ώρα θυμήθηκε τα σκάνδαλα του ποδοσφαιρικού "βόθρου".
Το "θηρίο", που λέγεται λαός, θα πρέπει να στρατοπεδεύσει έξω από τον Άρειο Πάγο για όσο διάστημα κρίνεται η συνταγματικότητα αυτού του δωσιλογικού "Ταμείου" ...Να απειλεί το δικαστικό σώμα με την παρουσία του. Ο Άρειος Πάγος δεν είναι όμοιος με τη Βουλή. Οι δικαστές δεν είναι όμοιοι με τους βουλευτές. Εκεί ο λαός δεν χτυπάει το κεφάλι του στον "τοίχο". Εκεί ο λαός μπορεί να γίνει ο "τοίχος" όπου οι δικαστές θα χτυπάνε τα κεφάλια τους. Εκεί μπορεί να χτυπήσει σαν "χταπόδι" την αμαρτωλή Δικαιοσύνη.
Οι δικαστές είναι υπάλληλοί του διορισμένοι και καλοπληρωμένοι και πρέπει να προστατεύσουν τα συμφέροντά του. Δεν είναι ψηφισμένοι, που δεν έχει κανένα νόημα να τους προπηλακίζει. Είναι υπάλληλοί του και μπορεί να τους "λιώσει", αν αυτό κρίνει ότι πρέπει να κάνει. Ενώ είναι "αυτοκτονικό" και άνευ πραγματικής αξίας το σύνθημα ..."να καεί, να καεί το μπ.....λο η Βουλή", δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Άρειο Πάγο. Ο Άρειος Πάγος είναι μια κρατική υπηρεσία. Είναι απλή ιδιοκτησία του λαού και μπορεί να ισοπεδωθεί από τα θεμέλιά του, αν δεν υπηρετεί το αφεντικό του.
Αυτός είναι ο "ήπιος" τρόπος ...Ο τρόπος εκείνος, κατά τον οποίο το "θηρίο" λειτουργεί "προειδοποιητικά" ...Ο πάντα επιβεβλημένος για αρχή αντίστασης τρόπος, γιατί απλά όλοι μας σεβόμαστε τον δημοκρατικό μας πολιτισμό. Όμως, σε περίπτωση που η ίδια η Δικαιοσύνη και το πολιτικό μας σύστημα δεν σέβονται αυτόν τον πολιτισμό, υπάρχει πάντα και το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος ...Το άρθρο εκείνο, το οποίο νομιμοποιεί ΟΛΑ τα ΜΕΣΑ, προκειμένου να προστατευτεί ο λαός, η Δημοκρατία και το Σύνταγμα.
Εξαιτίας αυτής της συνταγματικής διάταξης μπορεί να "επικηρύξει" ο λαός την προδοτική διοίκηση του "Ταμείου". Άλλωστε θάνατος "σπάρθηκε" και όπου αλλού επιλέχθηκαν τέτοιες μέθοδοι ξεπουλήματος. Στην Ανατολική Γερμανία δολοφονήθηκαν κάποια κτήνη. Στην Αργεντινή δραπέτευσαν τελευταία στιγμή με ελικόπτερα.
Σεβόμενοι λοιπόν το Σύνταγμα —και με τις "ευχές" του— μπορούν να κάνουν οι πολίτες πραγματικό πόλεμο εναντίον αυτής της Εταιρείας των δωσίλογων δολοφόνων. Μια εταιρεία, η οποία αναλαμβάνει να ξεπουλήσει τα ιερά και τα όσια ενός λαού, πρέπει ν' αντιμετωπίζεται ως εταιρεία "δολοφόνων". Η δράση της πρέπει ν' αντιμετωπίζεται ως πολεμική πράξη ξένων δυνάμεων μέσω δωσίλογων συνεργατών. Τι σημαίνει αυτό; ...Θάνατος. Ο λαός πρέπει να απειλεί με άμεσο θάνατο όσους Έλληνες θα τολμήσουν να στελεχώσουν την Εταιρεία αυτήν.
Να απειλεί να πάρει τα κεφάλια όσων Ελλήνων θα αποδεχθούν την ευθύνη να διαχειριστούν μόνοι τους και υπό την εποπτεία ξένων τοκογλύφων την αιώνια περιουσία των Ελλήνων ...Όσων Ελλήνων θα αποδεχθούν την ευθύνη να λειτουργούν "μυστικά" και "εχέμυθα", προκειμένου αυτή η περιουσία να καταλήξει φτηνά και χωρίς αντιδράσεις σε χέρια ξένων.
Αυτό επιβάλει το ελληνικό Σύνταγμα, αυτό επιβάλει η λογική και αυτό επιβάλει η διεθνής πρακτική. Το να απειλήσουν δηλαδή οι Έλληνες με θάνατο όποιον Έλληνα τολμήσει ν' αναλάβει ρόλο σε μια τέτοια Εταιρεία, δεν είναι μία ακόμα "βαλκανική" ιδιομορφία μας. Το ίδιο έκαναν κι αυτοί, οι οποίοι εμφανίζονται σήμερα σαν "πολιτισμένοι" ...Οι ίδιοι οι άρπαγες, που είναι οι Γερμανοί ...Οι "πολιτισμένοι" Γερμανοί, οι οποίοι εκτέλεσαν στην κυριολεξία τον πρόεδρο της Εταιρείας, που ξεπούλησε γερμανική περιουσία ...Οι "πολιτισμένοι" Γερμανοί δείχνουν τον δρόμο της αντίδρασης του ελληνικού λαού.
Οι Έλληνες από τώρα πρέπει να σταματήσουν τις ορέξεις όσων Ελλήνων προδοτών ακονίζουν τα μαχαίρια τους για το μεγάλο "πλιάτσικο". Πρέπει να τους δώσουν να καταλάβουν ότι θα είναι πολύ εύκολο να πάμε στο "άγριο" ...Στο "άγριο", που θα στοχοποιεί τους προδότες ...Στο "άγριο", που θα τους απειλεί με θάνατο. Το έκαναν οι Γερμανοί και θα το κάνουν και οι Έλληνες. Είναι βέβαιο, δηλαδή, ότι μια τέτοια "Εταιρεία" θα δημιουργήσει "πεδίο", το οποίο θα παράγει μελλοντικούς ήρωες ...Τους μεγαλύτερους ήρωες. Αν, δηλαδή, ο Παναγούλης ήταν ήρωας, που ήθελε να σκοτώσει έναν απλό δικτάτορα, αυτός, ο οποίος θα σκοτώσει Εφιάλτες, θα είναι υπερήρωας.
Όποιος στο άμεσο μέλλον θέλει να κερδίσει την αιώνια ευγνωμοσύνη των Ελλήνων και την αιώνια δόξα, δεν έχει παρά να στείλει στο διάολο όποιον Έλληνα δωσίλογο επιχειρήσει να ξεπουλήσει τη χώρα, συμμετέχοντας σ' αυτήν την εταιρεία δολοφόνων. Για να το κάνουμε αυτό πιο πρακτικό και πιο τρομακτικό για τα κτήνη, μπορούμε να τους δώσουμε μια "προκαταβολή" τρόμου. Να ανοίξουμε μια λίστα υποψηφίων Ελλήνων για την αιώνια δόξα.
Στην εποχή των νόσων και της αθλιότητας, όποιος Έλληνας ετοιμοθάνατος από την επάρατο νόσο έχει διάθεση να κάνει "δωρεά" στα παιδιά του και στους υπόλοιπους Έλληνες, ας καταγραφεί σ' αυτήν τη λίστα ...Στη "Λίστα των Αθανάτων". Δικό του θέμα είναι από εκεί και πέρα αν θέσει η όχι τον εαυτό του και τον χρόνο που του απομένει στη ζωή στη διάθεση των Ελλήνων. Ας γνωρίζουν όλοι οι δωσίλογοι ότι ακόμα και ο "καρκίνος" μπορεί να γίνει "κολλητικός", αν απειληθούν τα συμφέροντα του λαού ..."Κολλητικός", που με μερικά κιλά δυναμίτη "κολλάει" πάνω στους δωσίλογους.
Αυτήν τη νόμιμη αντίδραση των Ελλήνων φοβούνται τα κτήνη του ιμπεριαλισμού και οι τοπικοί δωσίλογοι. Γι' αυτόν τον λόγο προσπάθησαν να παγιδεύσουν τον λαό με τον ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟ του Μεσοπρόθεσμου. Γι' αυτόν τον λόγο είχαν ανάγκη τον ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟ. Γι' αυτόν τον λόγο τώρα βιάζονται να τον "πείσουν" ότι απλά πρέπει να δεχθεί την ύπαρξη του "Ταμείου" σαν συνέπεια της "ήττας" του. Βιάζονται να βάλουν τον αγανακτισμένο λαό στα σπίτια του. Οι πιθανότητές τους να πετύχουν τους στόχους τους αυξήθηκαν με το να βάλουν τον λαό να δώσει τη λάθος μάχη σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο.
Αυτά θέλουμε να καταλάβει ο αναγνώστης. Αυτό είναι το κέρδος, που θα πάρει από αυτό το κείμενο. Να καταλάβει πού είναι ο σωστός τόπος και χρόνος να δώσει ο λαός τη μάχη της επιβίωσής του. Περί αυτού πρόκειται. Εκεί μας έφτασαν οι προδότες και τα καθάρματα. Ένας λαός με ιστορική παρουσία χιλιάδων δύσκολων χρόνων να αγωνίζεται στην τρίτη χιλιετία για την επιβίωσή του.
Ο σωστός ΤΟΠΟΣ είναι να μαζευτεί ο κόσμος να πιέσει τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της, όταν θα πρέπει να κρίνει τη νομιμότητα μιας ανωνύμου εταιρείας, η οποία πραξικοπηματικά παίρνει την ιδιοκτησία του λαού στο όνομά της και αποφασίζει χωρίς τον λαό σ' αυτά που τον αφορούν και μάλιστα υπό την εποπτεία ξένων.
Ο σωστός ΤΡΟΠΟΣ είναι να δείξει ο λαός το "μπόι" του "εργοδότη" απέναντι σ' αυτούς, οι οποίοι είναι "υπάλληλοί" του και πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους ...Να δείξει ότι είναι έτοιμος να τους "λιώσει", αν τον προδώσουν και δεν υπηρετήσουν τα συμφέροντά του, όπως έχουν ορκιστεί ότι θα κάνουν.
Δεν είναι όμως το προαύλιο του Αρείου Πάγου σωστό πεδίο μάχης γι' αυτήν τη μάχη του λαού.
Σωστός ΤΟΠΟΣ αντίδρασης είναι και το μέρος όπου θα δηλωθεί η έδρα αυτής της εταιρείας. Εκεί επίσης πρέπει να πάει και να "δείξει" ο λαός τόσο το μέγεθός του όσο και την οργή του. Να το εντοπίσει και να το πολιορκήσει. Γιατί; Γιατί εκεί μπορεί να πάει και να τα κάνει όλα ίσιωμα. Να μην επιτρέψει σ' αυτήν την Εταιρεία δολοφόνων ούτε τη στοιχειώδη λειτουργία. Εκεί μπορεί να πάει και να απειλήσει με λιντσάρισμα τους δωσίλογους και τους προδότες.
Σε μια τέτοια περίπτωση δεν απειλεί εκλεγμένους βουλευτές, οι οποίοι ψηφίζουν με βάση τη "συνείδησή" τους ...όποια κι αν είναι αυτή ...Απειλεί τους λακέδες των τοκογλύφων ...Απειλεί δωσίλογους, οι οποίοι παράνομα ξεπουλάνε τη λαϊκή περιουσία σε συνεργασία με ξένους ...Απειλεί προδότες ...Απειλεί ιδιώτες. Αυτό είναι δικαίωμά του ...Δικαίωμά του, το οποίο προκύπτει από τη συνταγματική νομιμότητα ...Το δικαίωμα του κυρίαρχου να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του ...Το δικαίωμα του ιδιοκτήτη να υπερασπίζεται την περιουσία του ...Το δικαίωμα του πολίτη να υπερασπίζεται την πατρίδα του.
Όποιος Έλληνας τολμήσει να μπει στο διοικητικό συμβούλιο μιας τέτοιας εταιρείας, θα πρέπει να γνωρίζει ότι απειλείται με θάνατο ...Πραγματικό θάνατο ...Βίαιο θάνατο ...Τον θάνατο εκείνον, τον οποίο υποσχόταν ο Κολοκοτρώνης στους προσκυνημένους. Αν ο ίδιος ο προδότης δεν τρομάζει με τον δικό του θάνατο, να απειλείται και η οικογένειά του με θάνατο ...Να απειλούνται τα παιδιά του με θάνατο. Όποιος τολμήσει να εκτελέσει τέτοια πολεμική αποστολή εις βάρος των Ελλήνων, θα πρέπει να είναι έτοιμος να πληρώσει τις συνέπειες.
Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν θα έχουν πού να "πατήσουν" στην Ελλάδα ...Δεν θα έχουν τόπο να σταθούν ...Δεν θα κάνουν ούτε μία συνεδρίαση χωρίς να τους περιμένουν απ’ έξω χιλιάδες Έλληνες να τους λιντσάρουν. Δεν θα πάνε ούτε μία φορά στο σπίτι τους, χωρίς να φοβούνται μην τους πιάσουν στα χέρια τους οι αγανακτισμένοι και προδομένοι Έλληνες ...
Οι Έλληνες, οι οποίοι θα γίνουν ο εφιάλτης τους. Θα ξημερώνει και θα θέλουν να βραδιάσει ...Θα βραδιάζει και θα εύχονται να ξημερώσει!!!!
Παναγιώτης Τραϊανού
ΕΑΜ Β'
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)