BBC Natural World - The Real Jungle Book Bear - YouTube

BBC Natural World - The Real Jungle Book Bear

 - YouTube

National Geographic : CIA Secret Experiments . . : : Documentary : : . . - YouTube

National Geographic : CIA Secret Experiments . . 

: : Documentary : :
 - YouTube

Osama Bin Laden - The Finish FULL - YouTube

Osama Bin Laden - The Finish FULL

 - YouTube

I knew bin Laden: Part 1 - YouTube

I knew bin Laden: Part 1

 - YouTube

WebTv - Το Βήμα Online#431638

WebTv

Όργιο ανασφάλιστης εργασίας στον Τουριστικο κλάδο...

 - Το Βήμα Online#431638

30 Ιουλίου 1936: Οι δίκες της Μόσχας

 

30 Ιουλίου 1936: Οι δίκες της Μόσχας

Στις 30 Ιουλίου του 1936, με το διάταγμα 447 και με την υπογραφή του Στάλιν, ξεκίνησε η μεγαλύτερη εσωκομματική εκκαθάριση που είχε γνωρίσει έως τότε η νεαρή Σοβιετική Ενωση.

Άγιο Όρος: Επέμβαση των ΜΑΤ στη μονή Εσφιγμένου | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα

Άγιο Όρος: Επέμβαση των ΜΑΤ στη μονή Εσφιγμένου

 | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα

Παπαδημούλης: Είμαστε αριστεροί, όχι δημαγωγοί και τσαρλατάνοι | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα

Παπαδημούλης: Είμαστε αριστεροί, όχι δημαγωγοί και τσαρλατάνοι

 | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα

“Κατάφεραν” να κλείσουν τη μόνη Τράπεζα, που δεν είχε δανειστεί ΕΝΑ ευρώ από το Κράτος… Δεν είναι ανίκανοι, είναι εγκληματίες. « www.olympia.gr

“Κατάφεραν” να κλείσουν τη μόνη Τράπεζα, που δεν είχε δανειστεί ΕΝΑ ευρώ από το Κράτος…

Δεν είναι ανίκανοι, είναι εγκληματίες.
« www.olympia.gr

Να μπει ένα τέρμα στον κατήφορο | Ecoleft

Να μπει ένα τέρμα στον κατήφορο





| Ecoleft

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ

Συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συνακτών:
"Δεν θα γίνουμε ούτε νέο ΠΑΣΟΚ ούτε ένα άλλο ΚΚΕ"


«Έχουμε έναν πρωθυπουργό που ερωτοτροπεί με την αντιρατσιστική υστερία της Χρυσής Αυγής και με τον αυταρχισμό του μετεμφυλιακού κράτους», τονίζει στη συνέντευξή του ο αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Δραγασάκης. Αναφερόμενος στο χρέος, χαρακτηρίζει τη μείωσή του «θέμα ηθικής τάξης», πιστεύει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα συνθέσεων και υπερβάσεων» και επισημαίνει: «Στόχος των φασιστών της Χρυσής Αυγής ήταν και είναι πάντα η Δημοκρατία».

 

«Η δραστική μείωση του χρέους, το λεγόμενο «κούρεμα», είναι θέμα οικονομικής επιβίωσης αλλά και ηθικής τάξης. Σημαντικό, όμως, είναι να διεκδικήσουμε και τη λεγόμενη ρήτρα ανάπτυξης

 

Συνέντευξη στον Φώτη Παπούλια

 

• Από κόμμα συνιστωσών, κόμμα μελών ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούμε να μιλάμε για την εποχή της ωριμότητας;

 

Το βήμα έγινε. Ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ είναι γεγονός. Όμως τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Πρώτον, διότι οι αποφάσεις πρέπει τώρα να γίνουν πράξη και δεύτερον, διότι οι απαιτήσεις της νέας περιόδου είναι αυξημένες ακριβώς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πλέον έναν ενιαίο πολιτικό φορέα.

 

• Άρα δεν σας εξέπληξε η επιστολή του ΣΕΒ, είστε έτοιμοι λοιπόν να κυβερνήσετε, αφού σας αναγορεύει σε συνομιλητή του;

 

Το γεγονός ότι ο ΣΕΒ δείχνει να αναγνωρίζει τον θεσμικό ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τα αδιέξοδα της ασκούμενης πολιτικής συνιστά ένα γεγονός που ασφαλώς δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Ιδίως όταν έχουμε έναν πρωθυπουργό που ερωτοτροπεί με την αντιαριστερή υστερία της Χρυσής Αυγής και με τον αυταρχισμό του μετεμφυλιακού κράτους. Ομως δεν πρέπει να δίνονται στο γεγονός αυτό διαστάσεις ή προεκτάσεις που το υπερβαίνουν. Από εκεί και πέρα, για μας τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχουν οι πολίτες, ο κόσμος της εργασίας, η νεολαία και τα άλλα θύματα της πολιτικής των Μνημονίων, που τις ανάγκες τους θέλει κατά προτεραιότητα να εκφράσει η πολιτική μας.

 

• Κύριε Δραγασάκη, το χρέος, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έφτασε το 160%. Με ποιον τρόπο θα «απαλλαγούμε», αφού είναι δεδομένο το «όχι» στο «κούρεμα»;

 

Η δραστική μείωση του χρέους, το λεγόμενο «κούρεμα», είναι θέμα οικονομικής επιβίωσης αλλά και ηθικής τάξης. Επιβίωσης διότι η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να αναπτυχθεί υπό το βάρος της εξυπηρέτησης ενός μη διαχειρίσιμου χρέους, δηλαδή ενός «πλασματικού κεφαλαίου» που απαιτεί πόρους χωρίς να δημιουργεί πλούτο, και ηθικής τάξης διότι δεν έχουμε το δικαίωμα να μετακυλήσουμε στις επόμενες γενιές ένα αβάσταχτο χρέος.

 

Όσοι αγώνες, επομένως, και όσες θυσίες και αν χρειαστούν, πρέπει να γίνουν ώστε να απαλλαγούμε από το βάρος αυτό και τις εξαρτήσεις που αυτό συνεπάγεται ή έστω να το φέρουμε στο μέτρο των αντοχών μας. Όμως σημαντικό είναι και να διεκδικήσουμε τη λεγόμενη ρήτρα ανάπτυξης, δηλαδή η εξυπηρέτηση του υπόλοιπου χρέους, όσο και αν είναι αυτό, να πραγματοποιείται εφόσον θα έχουμε αύξηση του εθνικού εισοδήματος.

 

• Ο πρόεδρος του IFO δήλωσε ότι πρέπει να επιτραπεί στην Ελλάδα να βγει από το ευρώ, η κυβέρνηση επιμένει ότι η μάχη υπέρ της παραμονής στο ευρώ έχει κριθεί. Πού βρισκόμαστε;

 

Ενα τμήμα του γερμανικού κεφαλαίου και της γερμανικής Δεξιάς ήταν εξαρχής κατά του ευρώ ή της συμμετοχής των νοτιοευρωπαϊκών χωρών στο ευρωσύστημα. Επομένως δεν έχουμε κάτι καινούργιο, εκτός από τη διαπίστωση πως η έξοδος από το ευρώ δεν συνιστά μια αυτονόητη αριστερή στρατηγική, όπως εμφανίζεται μερικές φορές. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι το ευρωσύστημα, με τη σημερινή νεοφιλελεύθερη δομή του, δεν είναι βιώσιμο. Διότι παράγει διαρκώς ανισότητες και διαλυτικές ασυμμετρίες. Το ζητούμενο επομένως είναι να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να υπάρξει ανατροπή της σημερινής πολιτικής στην κάθε χώρα ξεχωριστά αλλά και στην Ευρώπη συνολικά. Από εκεί και πέρα βεβαίως υπάρχουν και ενδεχόμενα που μπορεί να προκύψουν ανεξάρτητα από τις δικές μας επιλογές, απέναντι στα οποία πρέπει επίσης να έχουμε ετοιμότητα. Ακόμη όμως και τέτοια ενδεχόμενα μπορούν να αντιμετωπιστούν καλύτερα αν δράσουμε μαζί με άλλους λαούς με ομοειδή προβλήματα και συμφέροντα.

 

• Eκλογές «βλέπετε», με ποιους θα κυβερνήσετε; Με τη ΔΗΜΑΡ υπάρχει σημείο επαφής;

 

Οι αντοχές της κοινωνίας είναι σε οριακό σημείο και δημιουργείται ένα εκρηκτικό μείγμα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να παράξει πολιτικά γεγονότα της μιας ή της άλλης μορφής. Σε ό,τι αφορά τη ΔΗΜΑΡ, το κόμμα αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τα περιθώρια ελιγμών εντός των Μνημονίων είναι ανύπαρκτα. Πρέπει επομένως να κάνει νέες και σαφείς επιλογές. Σχετικά με τους δυνητικούς συμμάχους μας, εμείς απευθυνόμαστε σε ένα ευρύ ιδεολογικό και πολιτικό τόξο, από τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας έως και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Οι μορφές με τις οποίες θα εκφραστεί αυτό το τόξο είναι κάτι που θα κριθεί από την κοινωνία. Εκείνο που θέλω να τονίσω είναι ότι, ανεξάρτητα από τη δύναμη που θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, σταθερή του επιδίωξη θα είναι η οικοδόμηση των ευρύτερων δυνατών κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών, διότι αυτό ακριβώς απαιτούν η σημερινή κρίση και τα σύνθετα προβλήματα που θέτει προς επίλυση.

 

• Ακούγονται ψίθυροι για προγραμματικό συνέδριο, το κρίνετε αναγκαίο για την επικαιροποίηση του προγράμματος;

 

Δεν είναι ψίθυροι αλλά μια ανοιχτή συζήτηση. Στη δική μας αντίληψη η προγραμματική επεξεργασία είναι μιας διαρκής διαδικασία, διότι τα ίδια τα προβλήματα και η επιδείνωση της κρίσης μάς υποχρεώνουν να αναζητήσουμε καινούργιες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μη συμβατικές λύσεις σε έναν μετανεοφιλελεύθερο ή και μετακαπιταλιστικό ορίζοντα. Αυτή λοιπόν η επεξεργασία συνεχίζεται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο που μας απασχολεί σήμερα είναι πώς αυτές οι επεξεργασίες θα γίνουν υπόθεση και κτήμα όλου του κόμματος αλλά και αντικείμενο συζήτησης με τους πολίτες. Μια σκέψη είναι να προχωρήσουμε σε θεματικά συνέδρια ή συνδιασκέψεις ή σε οτιδήποτε άλλο βοηθάει προς αυτόν τον σκοπό και είμαι σίγουρος πως τα νέα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνουν τους αναγκαίους σχεδιασμούς.

 

• Ορισμένοι λένε ότι γίνεστε σταδιακά το νέο ΠΑΣΟΚ.

 

Επί είκοσι χρόνια, πολλοί, μεταξύ τους και η Αλέκα Παπαρήγα, έλεγαν τα ίδια για τον Συνασπισμό. Ότι θα γίνει ΠΑΣΟΚ, ότι θα αφομοιωθεί από το ΠΑΣΟΚ. Ο Συνασπισμός διασπάστηκε πολλές φορές, αλλά ΠΑΣΟΚ δεν έγινε. Αντίθετα ο Συνασπισμός άντεξε και έγινε πλέον μέρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που κατέρρευσε. Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί και από το ΚΚΕ και από όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς είναι ότι έχουμε μπει σε μια νέα ιστορική φάση με νέες απαιτήσεις και από την Αριστερά. Η δυναμική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τη βαθύτερη ανάγκη της κοινωνίας για τον μετασχηματισμό της Αριστεράς -όλης της Αριστεράς- από συμπληρωματική ή περιθωριακή δύναμη σε μια ηγετική δύναμη της κοινωνίας, και από ρόλο κομπάρσου να αναλάβει ρόλο πρωταγωνιστή. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που αυτό συμβαίνει στη διάρκεια μιας τόσο σοβαρής κρίσης που αποκάλυψε τη γύμνια και την ιδιοτέλεια των κατεστημένων ηγετικών δυνάμεων της κοινωνίας και των λεγόμενων «ελίτ».

 

• Πώς θα επιτύχετε έναν τέτοιο μετασχηματισμό;

 

Οι απαιτήσεις είναι όντως πολλές και μεγάλες, πολιτικές, θεωρητικές, οργανωτικές, προγραμματικές, ακόμη και ψυχολογικές. Όμως μπορούμε. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος αποτέλεσμα συνθέσεων αλλά και υπερβάσεων. Αυτόν τον μετασχηματισμό θα τον πετύχουμε με τη διπλή υπέρβαση που αποτελεί και ιδρυτική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ: τόσο του «μοντέλου» του υπαρκτού σοσιαλισμού όσο και της σοσιαλδημοκρατίας που μεταλλάχθηκε σε υπηρέτη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Άρα ο στόχος μας δεν είναι να γίνουμε ούτε ένα νέο ΠΑΣΟΚ ούτε ένα άλλο ΚΚΕ, αλλά να διαμορφώσουμε μέσω του ΣΥΡΙΖΑ ένα νέο υπόδειγμα της Αριστεράς, στραμμένο στο μέλλον, που θα ενσωματώνει την κριτική του παρελθόντος και θα απαντά στις σύγχρονες ανάγκες. Και αυτό αφορά όλο τον αριστερό κόσμο -πρωτίστως τη νεολαία- και όχι μόνο τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι λοιπόν προσπαθούν να κατανοήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ με τους όρους του παρελθόντος, πολύ απλά θα διαψευστούν.

 

• Πρόσφατα είχαμε μια πρωτοφανή επίθεση στο πρόσωπό σας από τη βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ε. Ζαρούλια, μετά τις προσπάθειές σας να τηρηθούν το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής…

 

Τα βρόμικα ψεύδη που ακούστηκαν στη Βουλή από τη Ζαρούλια δεν αφορούν και δεν ακουμπούν ούτε εμένα ούτε την οικογένειά μου. Και δεν πρόκειται εγώ να πέσω στο επίπεδό τους. Θα ήταν όμως επικίνδυνη απερισκεψία το να νομίζει κανείς ότι στόχος των φασιστών της Χρυσής Αυγής είμαι μόνον εγώ ή μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος τους ήταν και είναι πάντα η δημοκρατία. Είναι καιρός λοιπόν να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας.

 

 

------------------------------------------------------------------------ 

Το link της εφημερίδας --> http://www.efsyn.gr/?p=81304

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Είναι πια η ώρα της απόλυτης αποκάλυψης.  Οτιδήποτε έχει γραφτεί από εμένα σ΄αυτό το PC, είναι απόλυτα ειλικρινές και αφτιασίδωτο. Τώρα όμως ο χρόνος τελειώνει, το αισθάνωμαι. Και έτσι νοιώθω, την ανάγκη της τελικής μου εξομολόγησης. Ενώπιος ενωπίω!!!  Θα πρέπει επομένως, να καταθέσω και τις άσχημες, τις επώδινες και "σκοτεινές" πλευρές του χαρακτήρα μου και των πράξεών μου. Σαν να πούμε τις "αμαρτίες" μου, αλλά όχι με την θρησκευτική έννοια της λέξης.

Αν πάρω σαν γράδο τις Δέκα Εντολές, μια μόνο έχω παραβεί: την "Ου μοιχεύσεις". Άρα έχω το δικαίωμα να θεωρώ τον εαυτό μου αναμάρτητο; Θα απαντήσω στον εαυτό μου, Ναι!  Γιατί η μοιχεία, είναι από τη φύση της αμφιλεγόμενη. Υπάρχουν κοινωνίες, άρα και Νόμοι και Θρησκείες, που επιτρέπουν τη πολυγαμία. Πως εγώ να δεχθώ, ότι ανήκω σε κάποια κοινωνία που γνωρίζει και πράττει πάντα το σωστό; Δεν μπορώ, γιατί έχω καταλήξει πως είναι θέμα καθαρά "νομικό".

Αν δεν υπάρχει άλλη λύση, ώστε να εξασφαλίσω το αναμάρτητο, προτιμώ να πάω να πεθάνω στην Αίγυπτο π.χ., όπου θεωρούμαι ντε φάκτο αθώος και όχι εδώ στο τόπο μου, ή στο Ισραήλ, όπου οι θρησκείες μας συμφωνούν ότι είμαι "ένοχος". Και γιατί να δεχθώ πως ο Θεός του Ισραήλ είναι σοφότερος, ας πούμε από τον Μωάμεθ ή τον Αλλάχ. Δεν λέω από τον Δικό μας, γιατί εμείς και οι Εβραίοι έχουμε τον ίδιο Θεό.   Η μοναδική διαφορά μας με τους εβραίους, είναι στον "υιό" του Θεού.

Τον οποίο εκείνοι, στη "Δίκη" του, δεν τον δέχθηκαν σαν "γιό", αλλά σαν "ψευδομεσσία" και "αναρχικό". Και έτσι τον σταυρώσαν! Εμείς όμως, οι χριστιανικοί, πιστέψαμε τη Μαγδαλινή, πως όντως τον είδε αναστημένο να της μιλάει, μεταμφιεσμένος σε ασπρομάλλη γέροντα και τον λατρέψαμε, έκτοτε, σαν Θεάνθρωπο!  

Όχι σαν άνθρωπο, που ήταν!! Ούτε σαν Δάσκαλο ή Προφήτη, που κι  αυτά ήταν!  Όχι, αυτά δεν  αρκούσαν επικοινωνιακά, έπρεπε να είναι "θεάνθρωπος", γιός του Θεού (μέσω ενός λευκού κρίνου), δηλαδή.

Ένας "super star", με άλλα λόγια. Που εκτός από την  ουμανιστική διδασκαλία του, έπρεπε να κάνει και θαύματα, ακόμη και νεκραναστάσεις, γιατί, κατ' αυτούς (ποιους;) δεν αρκούσε ο Λόγος του, οι Παραβολές του και η Διδασκαλία του για Αγάπη, Ανοχή, Ειρήνη και Συμπόνια. Στην ουσία, πλαστογραφώντας τον, απλά τον μυθοποίησαν και στάλαξαν στις ψυχές των Πιστών του την αμφιβολία και τα άδολα ερωτηματικά.

Αλλά σκέφτεται κανείς και τη θέση της  Μαρίας;  Τι είδους γυναίκα ήταν η Μαρία, εκτός από Μάνα του Ιησού, που είναι το μόνο σίγουρο;           Ήταν σύζυγος ή ερωμένη του Ιωσήφ, του οποίου κανείς δεν απορρίπτει την ύπαρξη. Αν ήταν σύζυγος του Ιωσήφ, τότε δεν ισχύει η παρθενία.  Αν ήταν το δεύτερο, άστα να πάνε.

Και ο Ιωσήφ; Τι ήταν ο Ιωσήφ; Το φλερτ της Μαρίας, ώστε να υπάρχει υπόνοια παρθενίας, και άρα ήταν ανέραστος;  Και αν ήταν, όπως πιστεύω εγώ, ο φυσικός πατέρας του Ιησού, γιατί θα πρέπει να τον κρύψουμε κάτω από το χαλί;  «Πίστευε και μη ερεύνα» είναι η απάντηση των "χριστιανών" ιερέων, σε αυτά τα άδολα αλλά υπαρκτά ερωτήματα.

 

[Ε, Δημήτρη! Το θέμα είναι "επικοινωνιακό", γιατί το ψάχνεις, κακό κάνεις στον εαυτό σου και στους άλλους που κάθονται και σε ακούνε, παλιάνθρωπε, σατανιστή, αμαρτωλέ radical30!!!!]

 

 

Να τη πάλι η αμαρτία, που ζητάει τον κολασμό μου σαν αιρετικό!  Γιατί αυτά είναι ερωτήματα αναπάντητα, μόνο αν είσαι Χριστιανός. Ενώ αν είσαι Εβραίος, όλα αυτά έχουν απαντηθεί και είναι απλά: o Ιησούς ήταν γιός του Ιωσήφ και της συζύγου του Μαρίας, αλλά μεγαλώνοντας απαρνήθηκε την Πίστη του Ισραήλ και ασκούσε παράνομη διδασκαλία στα πλήθη της φυλής του, που έτρεχαν να τον ακούσουν. Δεν ήταν τίποτα περισσότερο, παρά  ένας αιρετικός, λένε οι συμπατριώτες του για τον Ιησού.

Και βέβαια, συνεχίζουν. «Άκου, αγάπα τον πλησίον σου»! Που τα βρήκε γραμμένα αυτά; Είπε τέτοια λόγια ο κοινός μας Θεός, ο σκληρός τιμωρός και υπέρτατος Κριτής; Εμείς οι χριστιανοί, δεν δείχνουμε από Μ. Δευτέρα μέχρι και τη Μ.Τετάρτη, σε όλα τα σπίτια των Χριστιανών επί της Γης, στη TV και τα σινεμά, ΟΛΗ τη Παλαιά Διαθήκη; Ακούσαμε πουθενά, από οποιονδήποτε Εβραίο ηγέτη, τέτοιου είδους νουθεσίες; Ποιός ήταν ο Νόμος του κοινού μας Θεού, όπως τον παρέδωσε στον κοινό μας πνευματικό προπάτορα, τον Εβραίο Μωησή; Δεν ήταν οι Δέκα Εντολές, που απετέλεσαν και το πρώτο δείγμα των σημερινών multipole choice;

Είδατε εκεί καμιά παραίνεση; Αν ήταν δυνατόν ένας Θεός, ο Θεός μας, να ασχοληθεί  με νουθεσίες και παραβολές!  Δέκα απλά, σαφή και ξεκάθαρα "ΟΥ" είναι ο υπέρτατος Νόμος του Θεού ΜΑΣ!  Και από εκεί και πέρα, ας φροντίσει ο καθένας μας να βολευτεί όπως νομίζει, με τη συνείδησή του.  Αν αμαρτήσει έστω και σε ένα ΟΥ, ας γνωρίζει ότι δεν θα τον κρίνει κανένας Θεός!!. Οι Εβραίοι μας παραδώσανε (κι εμείς  συνεχίζουμε), το ιστορικό μοντέλο των Εκκλησιών μας. Αυτοί, ως ιερείς και εκπρόσωποι του Θεού επί της Γης, θα τον κρίνουν και θα τον καταδικάσουν πάραυτα! Γιατί μόνο αυτοί (ραββίνοι ή παπάδες, το ίδιο κάνει), γνωρίζουν την αλήθεια του Θεού και ζούνε σύμφωνα με τις Εντολές Του.

Είδατε ποτέ εσείς, κάποιο κληρικό να ψεύδεται, να κλέβει να ψευδομαρτηρεί, να μοιχεύεται, να, να, να, σσσσσσσσσού!!! Tέλος για σήμερα…

-----------

Σημ/ση: Θα συνεχιστεί κάποια στιγμή, γιατί αν δεν σταματήσω ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ, μπορεί και να με κάψει ο Θεός για όσα του σούρνω και για το πόσο τον αγνοώ… Και όχι τίποτα άλλο, αλλά έχουμε ματς με τον ΠΑΟΚ αύριο, ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ!!!

@radical30

 

----------------------

Συνέχεια....

 

Και επειδή βέβαια δεν με έκαψε ο "ανύπαρκτος" θεός αλλά και ο Ολμπιακός κέρδισε τον Πάοκ, ας ολοκληρώσω τη σκέψη μου.

Λέγαμε λοιπόν για Θεούς και "θεούς", για τις Δέκα Εντολές που αποτελούν τη βάση της Εβραϊκής και Χριστιανικής Θρησκείας, είπαμε    και για Αλλάχ και Μωάμεθ, μόνο για τη κόλαση δεν πρόφτασα να μιλήσω, γιατί θα ξέρω γι αυτήν μόνο όταν θα την επισκεφτώ, εν καιρώ - και αν υφίσταται. Δεν σημαίνει βέβαια πως πιστεύω στην ατιμωρησία των άδικων πράξεών μου. Κάθε άλλο μάλιστα! Καθημερινά ζω με τις τύψεις που νοιώθω, για πρόσωπα και πράγματα και τον τρόπο που τους φέρθηκα.

Μακάρι, εν τέλει, να πίστευα, πως ο όποιος κολασμός των ανθρώπων για τις επίγειες πράξεις και συμπεριφορές τους, θα γινόταν εκεί ψηλά στον Ουρανό, από τον «Πανάγαθο Θεό- Ος τα πανθ' Ορά»!

Κάτι τέτοιο θα έμοιαζε τρομερά ανακουφιστικό. Ποιός ζει ποιός πεθαίνει, λέει ο λαός. Και έτσι,  συνεχίζει με τα ίδια μυαλά και τις ίδιες ή και χειρότερες συμπεριφορές, μεταθέτοντας την ύστατη Κρίση του σε ένα μακρινό και μάλλον απροσδιόριστο χρόνο. Μετά θάνατο, δηλαδή.

Είπαμε όμως, εξ αρχής, πως εδώ βρίσκομαι "ενώπιος ενωπίω" και η απόλυτη ειλικρίνεια  θεωρείται ταμπού.  Διαφορετικά, μια εξομολόγηση με φερετζέ και μισόλογα, δεν είναι τίποτα λιγότερο από την απόλυτη υποκρισία. Ψάχνομαι, είναι η αλήθεια, να καταγράψω τα ανομήματά μου, τα πέρα από τη μοιχεία που ομολόγησα στην αρχή, αλλά όλα τα άλλα είναι συζητήσιμα.

Bέβαια, δεν γνωρίζω τι μπορεί να μου συμβεί από εδώ και πέρα. Πάντως, αποκλείεται να κλέψω, να προδώσω, να διαβάλω, να υποκριθώ, να… Αν θα σκοτώσω, για νάμαι εντάξει μαζί σας, δεν το αποκλείω. Εξαρτάται…

 

Dimitris Vardavas                                                      

Τρίτη, 28 Δεκεμβρίου 2010.

http://radicalworld.forumotion.net/forum.htm
                                                   

Μόνοι τους δεν πέφτουν, πρέπει να τους ρίξουμε

 Το κρίσιμο στοιχείο που εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά και γέμισε με ελπίδες ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, που παλαιότερα είτε δεν είχε καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε τον έβλεπε επιφυλακτικά, ήταν η εκφώνηση από την ηγεσία του κόμματος «Ότι στο μέτρο και στον βαθμό που μας εμπιστευθείτε, θα δουλέψουμε για τον σχηματισμό μιας Κυβέρνησης που θα βγάλει την Ελλάδα από το μνημόνιο και από την φτωχοποίηση».

Οι εκλογές ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και διάλεξαν οι πολίτες  τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και όχι το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ΔΗΜΑΡ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τους Οικολόγους Πράσινους, για κάποιους λόγους που πρέπει να τους λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν και για την πορεία μας απ εδώ και πέρα :

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κλείστηκε στην Ελλάδα, το σύνθημα “ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ”, έθετε ευθέως ότι η λύση του ελληνικού προβλήματος γίνεται με κατάργηση της πολιτικής του μνημονίου, αλλά δεν αρκεί η κατάργηση μόνο του μνημονίου,  γιατί η ελληνική οικονομία και η έξοδος από την κρίση έχει  μια ισχυρή ευρωπαϊκή διάσταση.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέμεινε και επιμένει στην γραμμή εντός ΕΕ, εντός ΕΥΡΩ, εκτός των μνημονίων. Απορρίψαμε με μεγάλη πλειοψηφία την πρόταση για έξοδο από το ευρώ, όχι για λόγους εμμονής αλλά γιατί η πρόταση για έξοδο από το ευρώ, αυτή καθ’ αυτή, σημαίνει ότι επιδιώκεται η αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας του Ελληνικού κεφαλαίου μέσω της υποτίμησης του νομίσματος. Η υποτίμηση, είναι ταυτόχρονα υποτίμηση της τιμής της εργασιακής δύναμης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι, η μόνη συστηματική δύναμη κριτικής απέναντι στις πολιτικές των μνημονίων και της εξοντωτικής λιτότητας, που πέρα από το επίπεδο της καταγγελίας, έχει και ένα συνεκτικό σχέδιο αντιπροτάσεων που συνεχώς το ειδικεύει και το επικαιροποιεί.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σαφή κινηματικό χαρακτήρα διακριτό από όλους τους άλλους, μέσα στην κοινωνία μαζί με τους πολίτες. Την τελευταία τριετία, η πολιτική του μνημονίου ώθησε μεγάλες κοινωνικές ομάδες να αντισταθούν,  να διαμαρτυρηθούν να διαδηλώσουν. Εκεί βρήκαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που οργάνωνε εξέφραζε και πολιτικοποιούσε σε προοδευτική ρότα τις κοινωνικές αντιστάσεις.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πλέον αξιόπιστη δύναμη που θέλει την ενότητα του ευρύτερου αριστερού χώρου, αλλά και συνάντηση με πολίτες που δεν ήταν μέχρι χτες αριστεροί, όμως εγκαταλείπουν το παλιό πολιτικό σύστημα.

ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο, δημοκρατικό, αριστερό κόμμα

Οι εκλογές ήταν εντολή αλλαγής και για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε οργανωτικό επίπεδο. Ένα κόμμα  που είναι αξιωματική αντιπολίτευση και διεκδικεί την κυβέρνηση, προφανώς δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα όπως ήταν στο 3% – 5%. Σήμερα βαδίζουμε στη φάση της ενιαιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, προς το πρώτο του συνέδριο, με στόχο  να  γίνει ένα ενιαίο δημοκρατικό κόμμα των μελών του, πολυφωνικό και πολυτασικό , με πλειοψηφία και μειοψηφία, παράλληλα όμως, ένα κόμμα που θα αποφασίζει και δεν θα έχει παραλυτική πολυφωνία στην εκφορά του δημόσιου λόγου του.

Οι εκλογές ήταν εντολή εμβάθυνσης για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, σχετικά με την προγραμματική του επάρκεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 3%-5% εκφωνούσε «τι θα ήθελε ή τι θα έπρεπε να γίνει». Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ του σήμερα,  εκφωνεί «τι μπορεί και τι θα γίνει». Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, με ταχύτατα βήματα, γίνεται «η αριστερά του συγκεκριμένου».

Δεν υπάρχει Εδέμ στην μετα-μνημονιακή περίοδο

Η κυβέρνηση και όσοι συντέλεσαν στην καθολική καταστροφή της οικονομίας,            την τελευταία τριετία, θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν μια στατιστική έστω σταθεροποίηση – ανάκαμψη της οικονομίας, πάνω στις στάχτες της ελληνικής κοινωνίας. Στο τέλος των μνημονίων, το οποίο κάποια στιγμή θα έρθει, αφού πρωτίστως θα έχει ολοκληρωθεί και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και ενώ  θα έχει προηγηθεί η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η διάλυση των εργασιακώνσχέσεων και μια βίαιη εσωτερική υποτίμηση, δεν  θα υπάρχει Εδέμ, αλλά μια κοινωνία που θα έχει συντριβεί σε όλα τα επίπεδα και μια οικονομία πλήρως κατεστραμμένη που θα  πάρει πολλά χρόνια να ανασυγκροτηθεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ οφείλει από τώρα, μέσα από το πρόγραμμά του, να μιλήσει για την ανασυγκρότηση, δηλαδή την δική μας οπτική της ανάπτυξης. Τι εννοεί ο Σαμαράς και το ΔΝΤ, λέγοντας ανάπτυξη; Ποιά ανάπτυξη μπορεί να μας βγάλει από την κρίση; Όχι πάντως αυτή που οδήγησε τον πλανήτη σε εκτεταμένη οικολογική καταστροφή και ταυτοχρόνως, βύθισε τη συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων του στη φτώχεια, αυτή που εξάντλησε τα φυσικά αποθέματα όπως το νερό, τα δάση, το έδαφος και τα ορυκτά και υποβάθμισε τα οικοσυστήματα, αφήνοντας πίσω της την καταστροφή.

Ποιό θα είναι το κοινωνικό μέρισμα αυτής της ανάπτυξης; Θα είναι μια νέα περίοδος φαταουλισμού για τους ημέτερους και ψύχουλα για τους πολλούς; Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μας αφορά κάτι τέτοιο και έχουμε σχέδιο για να το αποτρέψουμε.

Η ανάπτυξη, για να έχει διάρκεια, θα πρέπει να βασίζεται στις αρχές της αειφορίας και της ισόρροπης συμμετοχής σ’ αυτήν όλων των παραμέτρων του τρίπτυχου : οικονομία, περιβάλλον και κοινωνία. Η ολοκληρωμένη θεώρηση της ανάπτυξης είναι ο δρόμος, ώστε η οικονομική δραστηριότητα να μην υπονομεύει το φυσικό περιβάλλον και να λειτουργεί προς όφελος της κοινωνίας. Ένα βιώσιμο συνεπώς μοντέλο ανάπτυξης πρέπει να διασφαλίζει την ισόρροπη επίτευξη οικονομικής ανάπτυξης, περιβαλλοντικής προστασίας αλλά και κοινωνικής συνοχής.

Λέγαμε την προηγούμενη περίοδο «θα πέσουν», «θα καταρρεύσουν». Τα πράγματα φαίνεται ότι δεν κινήθηκαν γραμμικά. Συνεπώς το «θα πέσουν»  πρέπει να μετασχηματιστεί σε «να τους ρίξουμε». Και για να τους ρίξουμε, δεν αρκούν τα συνθήματα, αλλά θέλει στρατηγική, οργανωτική συγκρότηση και προγραμματική εμβάθυνση.

 

@Czachariadis                                                                            *Ο Κώστας Ζαχαριάδης μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

http://www.matrix24.gr

Ένα βαγόνι γεμάτο νεκρούς...

Ένα βαγόνι γεμάτο ‘’νεκρούς’’ στο μετρό της Αθήνας

Όσο η ζωή δυσκολεύει, οι ζωντανοί λιγοστεύουν. Μια μαρτυρία από το μετρό της Αθήνας

Από το μπλογκ bananas

Άνοιξα τα μάτια λίγο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Αυτό συμβαίνει τις μέρες του άγχους. Πρώτη σκέψη της ημέρας ‘’δεν έχω πληρώσει τη Δεη’’. Γαμώ τη Δεή, η επόμενη σκέψη. Το αντίδοτο του άγχους κοιμάται δίπλα μου. Ευτυχώς. Μέχρι να φτάσω στο μετρό η Δεη έχει γίνει μια δουλειά που θα ταχτοποιήσω αύριο. Μπαίνω στο μετρό. Αλλάζω γραμμή στο Σύνταγμα και μπαίνω στο βαγόνι που με οδηγεί στον τελικό προορισμό.

Μόλις που πρόλαβα να βρω τη γωνιά μου και να βγάλω το βιβλίο, μια σπαρακτική φωνή από δίπλα επαναλαμβάνει ‘’Δε μπορώ να πάρω ανάσα’’, ‘’Χάνομαι’’. Είναι μια γυναίκα γύρω στα 40 με τα ρούχα της δουλειάς. Έχει ιδρώσει, το βλέμμα της φανερώνει απελπισία, δε μπορεί να πάρει ανάσα. Παθαίνει έμφραγμα, κρίση πανικού, τι συμβαίνει; Οι διπλανοί της δεν την κοιτάνε καν. Την πλησιάζω. Δεν κουνιέται κανείς. Μόνο εγώ την ακούω ρε; Τι γίνεται; Στη διαδρομή μέχρι την επόμενη στάση, φωνάζει σπαρακτικά πως δεν έχει ανάσα. Κουνάει τα χέρια της για να κάνει αέρα στο πρόσωπο της. Σηκώνεται όρθια, το σώμα της έχει μια κλίση προς τα πάνω σαν να προσπαθεί να βγει πάνω από όλους μας, για να αναπνεύσει.

 Δε νιώθετε ρε σεις την απελπισία της; Η οδηγός του μετρό έρχεται στο βαγόνι μας και με πολύ αυστηρό ύφος της λέει «Σας παρακαλώ κυρία μου, περάστε έξω». Δε μπορώ να καταλάβω τι γίνεται, γιατί της μιλάει έτσι, τι έκανε λάθος; Τη βοηθάω να βγει έξω. Την ώρα που βγαίνει φωνάζει ‘’Είχε σταματήσει για χρόνια. Με έχει πιάσει κρίση πανικού. Χάνομαι’’. Ζητάει απελπισμένα ένα μπουκάλι νερό. Το ξέρω ότι δεν έχω στην τσάντα, αλλά κοιτάω. Δε ξέρω τι να κάνω. Ένα μπουκάλι νερό ρε σεις.

Ο χρόνος έχει παγώσει στην αποβάθρα. Στην απόλυτη ησυχία μια γυναίκα φωνάζει την απελπισία της. Δε μπορεί να αναπνεύσει. Την ακούτε; Γιατί κοιτάτε όλοι έτσι; Τι έχετε πάθει ρε; Τι σας συμβαίνει; Ένας ζωντανός ανάμεσα τους, της ρίχνει ένα μπουκάλι νερό στα μαλλιά, μια άλλη ζωντανή της δίνει οδηγίες για βαθιές ανάσες. Συνέρχεται. Ηρεμεί. Η ανάσα της κοπάζει, αλλάζει το βλέμμα της. Ζητάει συγνώμη. Σας ζητάει συγνώμη ρε!!

Πλησιάζει το βαγόνι, κάνει να ξαναμπεί. Δυο γυναίκες γύρω στα 60 δεν την αφήνουν. Απαγορεύεται να μπεις της λένε. Η κοπέλα που την είχε βοηθήσει νωρίτερα κι εγώ από λίγο πιο πίσω τους απαντάμε. «Τι σημαίνει απαγορεύεται»; Οι πόρτες κλείνουν, η γυναίκα μένει απέξω, το μετρό φεύγει. Τι συμβαίνει; Υπάρχει κάποιος άνθρωπος εδώ μέσα ή έχετε πεθάνει όλοι ρε σεις; Κλαίω. Δεν είναι μόνο η απελπισία της και τα σπαρακτικά της λόγια που με έχουν λυγίσει. Είναι που δεν υπάρχουν ζωντανοί. Τι έχουν πάθει;

Δε μπορώ να συγκρατήσω με τίποτα τα δάκρυα μου. Τα σκουπίζω. Ό άντρας δίπλα μου με κοιτάει. «Τι με κοιτάς ρε; Κι αυτό σου φαίνεται περίεργο; Νιώθεις ρε»;      Κι άλλος ένας ζωντανός, γύρω στα 60, κλαίει κι αυτός. Δεν προλαβαίνω να τα μαζέψω και πέφτουν κι άλλα. Κλαίμε εμείς για σας, τρέχουμε εμείς για σας. Για σας, τα ζόμπι με τις ωτοασπίδες που αγχώνεστε να φτάσετε στη δουλειά σας. Που κοιτάνε παγωμένοι, που μπροστά στην απελπισία του άλλου μάθατε μόνο να παγώνετε. Δε σκεφτήκατε σε καμία στιγμή άραγε πως θα μπορούσατε να είστε εσείς στη θέση της; Δε ξέρω πως τα καταφέρνετε.

Βγαίνω από το μετρό. Θέλω να μιλήσω σε έναν ζωντανό. Τα λέω. Κλαίω. Πρώτα μια περιγραφή, μετά η στεναχώρια και τα δε θέλω να ζω εδώ, κωλοέλληνες. Εδώ, η ζωή δυσκολεύει. Νομίζεις πως θα την αντέξεις, από τη μία σκέφτεσαι πως εσύ πρέπει να συνεχίσεις να είσαι αυτός που θα βοηθήσεις τη γυναίκα που χάνεται και από την άλλη δεν αντέχεις άλλο να τους κοιτάς όλους αυτούς τους παγωμένους. Τους αδιάφορα παγωμένους.

Καθώς έμπαινα στο γραφείο, με έπιασα να φωνάζω σιωπηλά αυτά που δεν είπα στην 60άρα με το απαγορεύεται. Πόσα ‘’εσείς μας φέρατε ως εδώ’’ να επανέλαβα άραγε. Την ξέρω την κρίση πανικού. Είναι μια σκέτη φρίκη. Ωμή απελπισία που σου κόβει την ανάσα. Αυτό που σε πεθαίνει όμως δεν είναι αυτό. Θάνατος είναι αυτά τα εκατοντάδες όρθια και καθιστά ζόμπι που παρακολουθούσαν. Τα σώματα τους έχουν παγώσει από το θάνατο.  Η μόνη με ζεστό ακόμα χνώτο φώναζε «χάνομαι»  και 4-5 ζωντανοί της κρατούσαν το χέρι. Αυτοί, οι μόνοι ζεστοί.

 Πηγή: www.lifo.gr

Ενας Δανός περιγράφει τον Πειραιά

 

• 
  

• Προβολή φωτογραφίαςΔανός Υπ.Εξ.: Είμαστε σοφοί που δεν μπήκαμε ποτέ στο ευρώ!

 

βιβη βαρδαβα 

Βγαίνω από το τρένο στον όμορφο, παλιό σταθμό του Πειραιά, όπου ο ήλιος λάμπει και το φως του διαθλάται στα χρωματιστά αψιδωτά παράθυρα. Εδώ υπάρχει ένα ανθρωπομάνι οι πλανιώδιοι πωλητές έτοιμοι στην έξοδο μας καλωσορίζουν με ποικιλία από τσάντες Gucci και γιαλιά ηλίου - φυσικά "μαϊμούδες", γράφει ο φωτογράφος Ture Andersen που ήρθε στον Πειραιά για να τον φωτογραφίσει.

Γράφει ο Andersen:

Είναι παράνομοι μετανάστες που δοκιμάζουν την τύχη τους ως πλανόδιοι πωλητές, μ΄όλη την πλούσια πραμάτεια τους απλωμένη σε μιά κουβέρτα, που γρήγορα μεταμορφώνεται σε σάκκο ο οποίος ρίχνεται στην πλάτη μόλις φανεί η αστυνομία. Είναι όμως καλό το μέρος από εμπορική άποψη, γιατί όλοι όσοι ταξιδεύουν πρέπει να περάσουν από το σημείο αυτό για να ανέβουν στην στενή γέφυρα πεζών και να πάνε στο καράβι τους. Οι πιο πολλοί ταξιδιώτες περνούν από τον Πειραιά για να συνεχίσουν τα ταξίδια τους στην καταπληκτική αυτή χώρα.

Πρέπει να βρω τον δρόμο για το παλιό λιμάνι Ζέα -30 λεπτά με τα πόδια από τον σταθμό-. Καθ'οδόν περνάω από την πολύχρωμη αγορά ψαριών, φρούτων και λαχανικών, τη γεμάτη κόσμο που ψωνίζει και ακολουθώ έναν από τους ολόισιους δρόμους του Πειραιά. Τα κτήρια χαρακτηρίζονται από την ανιαρή αρχιτεκτονική των μέσω του περασμένου αιώνα, αλλά εδώ κι εκεί αναδύονται μακρά αρχιτεκτονικά μαργαριτάρια, σπιτάκια από το τέλος του 19ου αιώνα, τότε που δημιουργήθηκε ο νέος Πειραιάς. Τα κτήρια όμως αυτά είναι συχνά σε τόσο κακή κατάσταση που στηρίζονται από ξύλινα δοκάρια και καλύπτονται από ένα πράσινο δίκτυ. Το μεγαλύτερο μέρος του Πειραιά κτίστηκε προς τα τέλη του 19ου αιώνα βάσει του αρχαίου ρυμοτομικού συστήματος του Ιπποδάμου.

Θα συναντήσω τον Μπγιορν Λοβέν που διευθύνει το αρχαιολογικό πρόγραμμα Zea Habour Project.
Ο Μπγιόρν ενθουσιασμένος διηγείται για το έργο αυτό που εκτυλίσσεται τα τελευταία χρόνια, για την χαρτογράφηση, με λίγα λόγια, και την αναστήλωση σε σχέδια τριών διαστάσεων των αρχαίων νεώσοικων που είχαν κτιστεί ο ένας δίπλα στον άλλον κατά μήκος του φυσικού λιμανιού Ζεα. Σήμερα δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα από τους νεώσοικους, παρά μόνο κατάλοιπα των θεμελίων, λαξευτά στο βράχο, μισό μέτρο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το αρχαίο λιμάνι σήμερα έχει γίνει μαρίνα για τους πλουσίους της Ελλάδας.

Με αφορμή το αρχαιολογικό έργο στη Ζέα, εμπνέομαι για τη μέλλουσα φωτογραφική μου εργασία. Αρχίζω να ερευνώ το τμήμα αυτό της πόλης που είναι γεμάτο αντιθέσεις. Πλούσιος/φτωχός, όμορφο/άσχημο, θόρυβος και γαλήνη συγχρόνως.

Προσπαθώ να φανταστώ πώς ήταν η περιοχή αυτή του λιμανιού της Ζέας στην αρχαιότητα, ένα τεράστιο λιμάνι με τα καλύτερα πολεμικά πλοία εκείνης της εποχής και κέντρο όλου του εμπορίου από και προς την Ευρώπη.

Και στις μέρες μας ο Πειραιάς είναι ένα δραστήριο λιμάνι, ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης και κόμβος διακομιδής με εκατομμύρια ταξιδιωτών από και προς το λιμάνι. Επικοινωνώ με τα ναυπηγεία για να πάρω άδεια επιτόπιας φωτογράφησης. Παρουσιάζω την ιδέα μου να αποτυπώσω τους σύγχρονους εργάτες των ναυπηγείων σε αντίστιξη με τους αρχαίους ναυπηγούς στους νεώσοικους της Ζέας. Ο σκοπός είναι ξεκάθαρος να αποτυπώσω τους σημερινούς εργάτες ναυπηγείων και το περιβάλλον τους. Έφερα ένα άσπρο σεντόνι από το Ινστιτούτο, το οποίο θα χρησιμοποιούσα ως φόντο για τα πορτραίτα μου, τεχνική που έχω ξαναχρησιμοποιήσει, για να δημιουργήσω όσο το δυνατόν, ηρεμία γύρω από το άτομο του οποίου κάνω το πορτραίτο.

Κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη των εργατών του ναυπηγείου και το έργο μου ξεκίνησε. Τις επόμενες μέρες επισκέφτηκα και άλλα, μικρότερα ναυπηγεία και ερεύνησα και όλη την περιοχή γύρω από την Ζέα.



Ο Ture Andersen γεννήθηκε το 1974 στο Lyngby της Δανίας. Σπούδασε διαφημιστική φωτογραφία σε Σχολή της Κοπεγχάγης από όπου αποφοίτησε το 1995. Την περίοδο 1996-1998 έζησε και εργάστηκε ως φωτογράφος στη Νέα Υόρκη. Από το 1999 ασχολείται με φωτογραφία ντοκιμαντερ και αργότερα ίδρυσε το OURO, ένα δανέζικο φερυμπώτ που έχει μετατραπεί σε πλωτό δημιουργικό στούντιο που ασχολείται με οπτικές ιδέες, φωτογραφία και τέχνη.

Από το 1994 εκθέτει την δουλειά του στη Δανία σε προσωπικές αλλά και ομαδικές εκθέσεις, με φωτογραφίες από τον Καναδά, το Λαντάκ (Μικρό Θιβέτ), τη Νέα Υόρκη, την Κούβα, την Γροιλανδία και αλλού. Έχει συμμετάσχει και σε κινηματογραφικά έργα. Εκδίδει το 2009 το φωτογραφικό άλμπουμ Για την Γροιλανδία.

Περισσότερο οπτικό υλικό και πληροφορίες για τα έργα του μπορείτε να δείτε στο www.tureandersen.dk

ΒΙΝΤΕΟ: Η στιγμή της επέμβασης των αστυνομικών με τη μπουλντόζα στην Ι.Μ. Εσφιγμένου | Άγιον Όρος - Dogma.gr

ΒΙΝΤΕΟ: Η στιγμή της επέμβασης των αστυνομικών με τη μπουλντόζα στην Ι.Μ. Εσφιγμένου
 | Άγιον Όρος

 - Dogma.gr

Προς «αδέκαστους δικαστές»… Η βία εναντίον σας θα είναι παράνομη;
Στις7/22/2013 03:02:00 μ.μ.

Αγαπητά blogs,
απευθύνομαι σ΄ εσάς γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανένα άλλο μέσο ή θεσμός που δεν είναι κάτω από τον σκληρό έλεγχο της δικαστικής και κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Μέσω, λοιπόν, των blogs απευθύνομαι στους επονομαζόμενους δικαστές και αναρωτιέμαι αν η όποια αντίδραση για επιβίωση θα είναι βία.

Για ένα δάνειο 10.000 ευρώ, η κυρία «δικαστής» κατόπιν αίτησης της «ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία “ΤΡΑΠΕΖΑ ΓΙΟΥΡΟΜΠΑΝΚ ΕΡΓΚΑΣΙΑΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ”», χωρίς καν να κληθώ να παρουσιάσω τις απόψεις μου (δηλαδή ότι εδώ και ένα χρόνο έχω ζητήσει από την τράπεζα αναλυτικά στοιχεία για τα ποσά που ήδη έχω καταβάλλει και με έχουν γράψει εκεί που όλοι κατανοείτε), «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ» (στο όνομα του Λαού αποφάσισε η δικαστής και δεν νοιώθει ντροπή ΚΑΙ κοιμάται με ήσυχη συνείδηση!), «δίνεται εντολή προς όλους τους Εισαγγελείς … και προς όλους τους Διοικητές και άλλους Αξιωματικούς Δημόσιας Δύναμης να βοηθήσουν στην εκτέλεση της Διαταγής Πληρωμής…», που κατά παράδοξο τρόπο από τα 10.000 ευρώ δεν έχουν αφαιρεθεί τα ποσά που για 5 χρόνια έχω καταβάλει και… τώρα είναι 11.000 ευρώ!

Τελικώς οι δικαστές είναι υπάλληλοι των τραπεζών ή...
ασκούν έργο (λειτούργημα το λένε... χωρίς ντροπή!!!) απόδοσης δικαιοσύνης;
Η κυρία δικαστής όταν αποφάσισε «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ», αναρωτήθηκε μήπως αυτός που καταδίκασε έχει πληρώσει 6.500 ευρώ και μετά την απόλυσή του, την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (δηλαδή πληρώνει ιατρικές επισκέψεις, φάρμακα, παιδικά εμβόλια κ.λπ.), την ανάγκη να ψάχνει τροφή για τα παιδιά του δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτό που αποφάσισε «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ»;

Αν πετύχω μπροστά μου την δικαστίνα ή εμφανιστεί “Διοικητής ή Αξιωματικός Δημόσιας Δύναμης” και θα πρέπει να εκτελέσουν την εντολή που οι αθεόφοβη εξέδωσε «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ», ποια δική μου αντίδραση δεν θα είναι βία;
Να αφήσω τα παιδιά μου χωρίς γάλα;
Να αποδεχτώ να με χώσουν σε μια φυλακή και να αφήσω τη χειμαζόμενη οικογένεια μου, τα παιδιά μου να λένε ότι ο πατέρας τους είναι στη φυλακή;

Να αυτοκτονήσω;
Κι αν οπλίσω την κυνηγητική καραμπίνα -ΝΟΜΙΜΗ με άδεια «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ»- και πάρω μαζί μου τον «αδέκαστο δικαστή» ή όποιον θελήσει να περιορίσει την ελευθερία μου, θα είναι βία;
Θα δικαστώ για όλα αυτά στο «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ»;
Να ρωτάω κι αναρωτιέμαι… γιατί το μυαλό μου τριβολίζει!

Υ.Γ. Ενδιαφέρον θα έχει το ποιοι θα τολμήσουν να δημοσιοποιήσουν τους προβληματισμούς μου…

✪ ΜΠΛΟΓΚΑΡΙΣΜΕΝΟΣ ✪: ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟΣ / ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ - An underground world / Elias Petropoulos

✪ ΜΠΛΟΓΚΑΡΙΣΜΕΝΟΣ ✪: ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟΣ / ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

 - An underground world / Elias Petropoulos

Το Θαύμα....

Το Θαύμα (με υπότιτλους)

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία του Ρώσικου κινηματογράφου... Δείτε την.

http://youtu.be/i-CYDC8HPKo

Νεκρός από «άγνωστα αίτια» ο διάσημος χάκερ Μπάρναμπι Τζακ | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα

Νεκρός από «άγνωστα αίτια» ο διάσημος χάκερ Μπάρναμπι Τζακ 



| TVXS - TV Χωρίς Σύνορα

The Root of All Evil [Greek Subs] - YouTube

The Root of All Evil [Greek Subs] 

 Tο ντοκιμαντέρ του Richard Dawkins "root of all evil" που αναλύει το πως ο θεϊσμός αποτελεί μια ανθρώπινη αυταπάτη αλλά και το πως ο μεσαίωνας αναβιώνει στην εποχή μας. Ο αυθεντικός τίτλος του επεισοδίου είναι "Gods delusion" και είναι ομώνυμος με το best seller βιβλίο του Ντόκινς που οφείλει να έχει διαβάσει κάθε σοβαρός σκεπτικιστής.



- YouTube

«Samaras - Κωδικός «Σταθερότητα»

«Samaras - Κωδικός «Σταθερότητα» 

Αυτός είναι ο τίτλος του απόρρητου σχεδίου των Ηνωμένων Πολιτειών,  το οποίο θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές, με τελικό στόχο τη… μετάθεση της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους κατά πενήντα χρόνια, το 2063.

'Οπως αποκαλύπτει σήμερα η «κυριακάτικη δημοκρατία», οι Αμερικανοί έχουν χάσει την υπομονή τους με τους Γερμανούς και θεωρούν επικίνδυνη πολυτέλεια την αναμονή μέχρι την άνοιξη του 2014, προκειμένου να αρχίσουν οι συζητήσεις για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.

Αξιολογούν προσεκτικά την κατάσταση στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, ανησυχούν για τη ρευστότητα σε Συρία, Αίγυπτο, Τουρκία και, επειδή θεωρούν την Ελλάδα, παρά τα προβλήματά της, όαση σταθερότητας (stability story), αποφάσισαν να κινηθούν στη μόνη χρονική συγκυρία που κρίνουν ότι οι Γερμανοί μπορούν να εκβιαστούν: Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής τους εκστρατείας. Η καγκελάριος Μέρκελ, που δίνει τη μάχη για την επανεκλογή της στο αξίωμα με τους δικούς της όρους, δεν θέλει με τίποτε την επιστροφή του ελληνικού θέματος στην καρδιά των εκλογών.

Τα «νούμερα» που έκανε η τρόικα και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Μπομπ Τράα για την καταβολή της δόσης του Αυγούστου (αυτός, με ενθάρρυνση των ΗΠΑ, προκάλεσε την εμπλοκή, όχι οι Γερμανοί) ανησύχησαν το Βερολίνο, μολονότι προσπάθησε να το κρύψει. Το τελευταίο που χρειάζονται οι Χριστιανοδημοκράτες του CDU στην τελική ευθεία της κούρσας θα ήταν μια αναβολή καταβολής της δόσης, μια πιθανή στάση πληρωμών τον Αύγουστο και μια πρόωρη αναζωπύρωση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη. Δημοσίως ο Σόιμπλε υπερθεμάτισε στην αυστηρότητα που έδειξε η τρόικα για την υλοποίηση των ελληνικών προαπαιτούμενων, αλλά κατά βάθος ο προβληματισμός του για την εξέλιξη είναι έντονος.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από ανώτατες διπλωματικές πηγές, τα υπουργεία Εξωτερικών, Οικονομικών και Αμυνας των ΗΠΑ επεξεργάζονται ένα πλήρες σχέδιο για την οριστική έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, το οποίο προβλέπει τα εξής σημεία:

-Μετάθεση -και όχι διαγραφή- της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους προς τον επίσημο κρατικό τομέα κατά πενήντα χρόνια (OSI), με έκδοση νέων ομολόγων λήξης 2063.

-Νέα μείωση των επιτοκίων αποπληρωμής κατά 50%, προκειμένου να ανασάνει ακόμη περισσότερο ο κρατικός προϋπολογισμός σε ετήσια βάση.

-Επιστροφή των 9 δισ. ευρώ που κέρδισε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τα ελληνικά ομόλογα τα οποία έχει στην κατοχή της.

-Σύσταση επενδυτικού fund αλληλεγγύης γενεών κατά το πρότυπο της Νορβηγίας, στο οποίο θα διοχετεύεται τμήμα των μελλοντικών εσόδων από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων του ελληνικού φυσικού αερίου, προκειμένου να είναι εγγυημένη σε βάθος χρόνου η αποπληρωμή των δανείων.

-Ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων μέσω της δωρεάν παραχώρησης στρατιωτικού υλικού.

-Αποχώρηση του ΔΝΤ από την Ελλάδα στα τέλη του 2013 και ανάθεση της επιτήρησης εφαρμογής του ελληνικού προγράμματος στο μέλλον αποκλειστικά από τις υπηρεσίες της Ευρωπαικής Επιτροπής και την Τask Force.

Αξιόπιστες πηγές από την αμερικανική πρωτεύουσα αναφέρουν ότι η εμπλοκή που υπήρξε για την ελληνική δόση και οι διαρκείς απαιτήσεις που ήγειραν οι δανειστές μας έως την τελική έγκρισή της δεν οφείλονται σε κάποια παραξενιά του Σόιμπλε, αλλά στην Αμερική, η οποία, μέσω του ΔΝΤ, στέλνει μηνύματα στη γερμανική πλευρά ότι ο ελληνικός φάκελος πρέπει να κλείσει το ταχύτερο δυνατό με μια συμφωνία-πακέτο, που να περιλαμβάνει το χρέος, την ενέργεια, την ΑΟΖ, το Σκοπιανό και το Κυπριακό.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η πληροφορία για τα υπερκέρδη αξίας 9 δισ. ευρώ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από την κερδοσκοπία στα ελληνικά ομόλογα διοχετεύθηκε στα Μέσα Ενημέρωσης από δυτικές πηγές και ο στόχος είναι ένας: Η απαίτηση για την καταβολή τους στην ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να κλείσει αμέσως η τρύπα του κρατικού προϋπολογισμού, η οποία εκτιμάται ότι σε ακραίες συνθήκες μπορεί να φτάσει μέχρι τα 10 δισ. ευρώ.

Πώς θα πουν το «ναι» οι Ρώσοι

Η Νέα Γιάλτα στην περιοχή, και ιδιαίτερα στο Αιγαίο και στην Κύπρο, βρίσκει εν μέρει σύμφωνη τη ρωσική πλευρά, υπό την προϋπόθεση ότι θα της δοθούν στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων ο ΟΣΕ, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και ναυτική βάση στην Αλεξανδρούπολη. Για τον ΟΣΕ έχουν έρθει, μάλιστα, σε συμφωνία με τους Γάλλους για την προμήθεια ηλεκτραμαξών και με τους Γερμανούς για τα ηλεκτρομηχανολογικά του σιδηρόδρομου. (Οι Ρώσοι έχουν αποφασίσει να περιορίσουν την έκθεσή τους στην παραπαίουσα Τουρκία.)

Οι Αμερικανοί, που παρακολουθούν στενά τα ελληνικά πολιτικά πράγματα και στέλνουν ως πρέσβη τους στην Αθήνα από τον Σεπτέμβριο τον έμπειρο διπλωμάτη Ρίτσαρντ Πιρς, ο οποίος θήτευσε στο ελληνικό desk του Στέιτ Ντιπάρτμεντ από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 (1985-1987), καταλαβαίνουν ότι, αν η κυβέρνηση Σαμαρά χρειαστεί να λάβει νέα μέτρα το φθινόπωρο, δεν θα καταφέρει να αντέξει. Η ιδέα ότι η τοπική φθίνουσα διαπλοκή, απεργάζεται σενάρια αλλαγής πρωθυπουργού, χωρίς προκήρυξη εκλογών δεν τους, ενθουσιάζει, καθώς σε μια εποχή που δοκιμάζονται οι κυβερνήσεις στην Τουρκία, την Αίγυπτο και τη Συρία το τελευταίο που θα ήθελαν θα ήταν η αναζωπύρωση της κρίσης και στο ελληνικό έδαφος

Επιπροσθέτως και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνει ο Αλέξης Τσίπρας για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει αισθητά έδαφος στις προτιμήσεις τους, καθώς τα εσωκομματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει λόγω της ισχυρής νεομαρξιστικής ομάδας Λαφαζάνη δεν τον καθιστούν πολιτικά ελκυστικό. Τα όσα περίεργα άκουσε και είδε ως παρατηρητής στο Συνέδριο της Αριστεράς ο νούμερο 2 του τμήματος Πολιτικών Υποθέσεων Ρόμπερτ Μποντ επιβεβαίωσαν τις εκτιμήσεις τους.
Η λύση-πακέτο που προωθούν οι Αμερικανοί θεωρείται πολιτικά διαχειρίσιμη από τους Γερμανούς, καθώς:

- Προβλέπει την εγγυημένη αποπληρωμή του ελληνικού χρέους και δεν εκθέτει τη Μέρκελ στις κατηγορίες των αντιπάλων της για διαγραφή και χάρισμα των χρημάτων των Γερμανών φορολογουμένων.

- Βάζει στο παιχνίδι το θέμα της απεξάρτησης της Ευρώπης και του Βερολίνου από ρωσικές πηγές ενέργειας. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ζητούν απευθείας αναθέσεις των ενεργειακών κοιτασμάτων στη νότιο Κρήτη και το Ιόνιο, που, μαζί με την υφαλοκρηπίδα στην Αλβανία (θα υπάρξει πίεση Σαμαρά στον νέο πρωθυπουργό Ράμα για εφαρμογή της συμφωνίας Καραμανλή – Μπακογιάννη – Μπερίσα), αποτελούν το 40% της συνολικής ελληνικής ΑΟΖ.

Κατά την επίσκεψη του Σαμαρά θα δρομολογηθούν οι εξελίξεις

Οι εξελίξεις θα τροχιοδρομηθούν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στις ΗΠΑ τόσο στις 8 Αυγούστου, όταν θα συναντηθεί με τον πρόεδρο Ομπάμα, όσο και κατά την ομιλία που θα απευθύνει ο Ελληνας ηγέτης στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις αρχές Σεπτεμβρίου, όπου θα κάνει αναφορά στα ελληνικά εθνικά θέματα. Δεν είναι τυχαίο που ο κύριος Σαμαράς θα έχει μαζί τους στις ΗΠΑ τους υπουργούς Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και Αμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλο. Ο πρώτος είναι ο καθ” ύλην αρμόδιος τόσο για θέματα χρέους όσο και επενδύσεων, ενώ ο δεύτερος είναι από καιρό ένθερμος υποστηρικτής της προσέγγισης με ΗΠΑ – Ισραήλ και θεωρεί ότι δικαιώνεται από την εξέλιξη των πραγμάτων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μετά το ταξίδι στις ΗΠΑ θα ακολουθήσουν δύο επισκέψεις υψηλού πολιτικού και διπλωματικού συμβολισμού: Θα έρθουν στην Αθήνα για διαβουλεύσεις με τους κυρίους Βενιζέλο και Αβραμόπουλο ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι και ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Τσακ Χάγκελ. Μεγάλο μέρος της αμερικανικής ατζέντας συμπίπτει απολύτως με την ατζέντα που έχει καταρτίσει για την ελληνική προεδρία της Ε.Ε. ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Η Ελλάδα, παρά τα προβλήματά της, θα επιχειρήσει να εμφανιστεί και πάλι ως ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια, προωθώντας τις υποψηφιότητες της Αλβανίας και των Σκοπίων (υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει λύση στο θέμα της ονομασίας) για ένταξη στην Ε.Ε., ενώ ανοίγει νέο βηματισμό στις σχέσεις της με Σερβία και Βουλγαρία. Επίσης, κατά τη διάρκεια της προεδρίας, θα τεθεί και πάλι το θέμα της ευρωπαϊκής ΑΟΖ στο τραπέζι. Αλλα θέματα που είναι στην κορυφή της ατζέντας Σαμαρά κα θα τεθούν στον πρόεδρο Ομπάμα, είναι η προώθηση της ζώνης ελεύθερου εμπορίου Ε.Ε. – ΗΠΑ, για την οποία ο πρωθυπουργός μίλησε πρώτος στους Γερμανούς τον Νοέμβριο του 2012 (σε δείπνο επιχειρηματιών που οργάνωσε η εφημερίδα «Die Zeit») και η καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης.

Τι προβλέπει το «κείμενο εργασίας» για Σκοπιανό, Κυπριακό και ΑΟΖ

Βεβαίως, στη διεθνή διπλωματία δεν παίρνεις τίποτε χωρίς αντάλλαγμα. Οι ΗΠΑ θεωρούν ιδανική τη συγκυρία να κλείσει τώρα το Σκοπιανό και να ενταχθούν οι γείτονες στο ΝΑΤΟ προτού διασπαστούν από την αποσχιστική δραστηριότητα του αλβανικού στοιχείου, να ανοίξει εκ νέου η συζήτηση τον Οκτώβριο για το Κυπριακό και να τροχιοδρομηθούν οι εξελίξεις για τη νέα «αρχιτεκτονική» της Μεσογείου στο θέμα της ενέργειας. Το πακέτο παραείναι γενναιόδωρο για να μη ζητηθούν ανταλλάγματα. Στο Σκοπιανό ο πρωθυπουργός υποστηρίζει την πάγια ελληνική θέση, όπως αυτή αναθεωρήθηκε το 2007 από τους Καραμανλή – Μπακογιάννη, αλλά διπλωματικές πηγές παρατηρούν ότι:

Πρώτον, ο κύριος Σαμαράς έχει μετατοπίσει το βάρος της διαπραγμάτευσης στην πάση θυσία διασφάλιση της ονομασίας erga omnes. Δεύτερον, στην πρόσφατη τοποθέτησή του στο Συνέδριο της Ν.Δ., χωρίς να κάνει αναφορά στον γεωγραφικό προσδιορισμό, ζήτησε να παραιτηθούν οι Σκοπιανοί από τους αλυτρωτισμούς και να συμφωνήσουν με ένα «νέο όνομα, που δεν θα θίγει την ελληνικότητα της ελληνικής Μακεδονίας».

Στο Κυπριακό, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα: Οι ΗΠΑ επιθυμούν την επανέναρξη των συνομιλιών για διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, ενώ στον πρόεδρο Αναστασιάδη έχουν φτάσει πληροφορίες ότι θα του ζητηθεί κάτι που είναι δύσκολα διαχειρίσιμο: Η σύσταση ταμείου αλληλεγγύης γενεών για τα έσοδα από την αξιοποίηση του φυσικού αερίου, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν μελλοντικά για τη σύσταση του νέου κυπριακού κράτους, με βάση το σχέδιο Ανάν. Και σε αυτό το πλαίσιο θα επιδιωχθεί η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης.

Τέλος, οι ΗΠΑ προωθούν την ιδέα μιας νέας Γιάλτας στο Αιγαίο: Επιθυμούν το φυσικό αέριο Ισραήλ – Κύπρου να διοχετεύεται στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας (όχι μέσω Κρήτης) και μετά Ελλάδας (βορείως, διά της αξιοποίησης του αγωγού TAP), ενώ της Ελλάδας (Ιόνιο – νότια Κρήτη) μέσω Ιταλίας – Μάλτας. Πρόκειται για ένα συνολικό πακέτο που, αν υιοθετηθεί, θα αλλάξει την «αρχιτεκτονική» της περιοχής για πολλά χρόνια.

 

πηγή: «κυριακάτικη δημοκρατία»

«Αναλαμβάνουμε την ευθύνη;»

«Αναλαμβάνουμε την ευθύνη;»
των Σ. Μπενετάτου και Β. Ξυδιά

 

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πήρε τις αποφάσεις που έπρεπε, για την κυβερνητική στρατηγική και την οργανωτική του συγκρότηση. Δεν πήρε όμως την πιο κρίσιμη απ’ όλες· αυτήν που αφορά το εάν και με ποιο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ, από εντολοδόχος και διαχειριστής της ογκούμενης κοινωνικής απελπισίας, θα θελήσει να γίνει ο καταλύτης και επιταχυντής της αναμενόμενης πολιτικής ανατροπής· όχι στο απώτερο μέλλον, αλλά άμεσα, τώρα, μέσα στους επόμενους μήνες.

Την απόφαση αυτή – που θα κρίνει, κατά τρόπο ίσως καθοριστικό, την ιστορική χρησιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ – θα πρέπει να λάβει η νέα Κεντρική Επιτροπή το συντομότερο. Αν δεν το κάνει εγκαίρως, φοβόμαστε ότι τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τη χώρα.

Διότι αυτό που κρίνεται απ’ την έκβαση των απεργιακών αγώνων που ξεκίνησαν πριν ένα μήνα, με την κατάληψη της ΕΡΤ και κλιμακώνονται τώρα με τις κινητοποιήσεις κατά του πολυνομοσχεδίου, είναι αυτός ο ίδιος ο πόλεμος. Ας μην έχει κανείς αυταπάτες. Αν η Κυβέρνηση επιβάλει τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες, αυτή κινδυνεύει να είναι η τελευταία μεγάλη μάχη, και το πολιτικό σύστημα θα έχει ίσως πετύχει την οριστική επιβολή των μνημονίων στην Ελλάδα – όχι μόνο ως πολιτικό, διοικητικό και οικονομικό καθεστώς, αλλά κυρίως, ως ψυχικό στίγμα που θα βαραίνει και θα διχάζει τους Έλληνες.

Η επίταση της οικονομικής διάλυσης και η γενικευμένη κοινωνική εξαθλίωση, θα προκαλέσουν ασφαλώς επόμενους τριγμούς στον κυβερνητικό συνασπισμό, ενδεχομένως και την κατάρρευσή του· θα είναι όμως πολύ δύσκολο, για να μην πούμε αδύνατο, να ενοποιηθεί σε πολιτικό επίπεδο και να αποκτήσει κινηματική δυναμική η κοινωνική αντίδραση. Η κοινωνία θα βρίσκεται σε αλληλοσπαραγμό και η άνευ μάχης ηττημένη αντιπολίτευση, έχοντας διαψεύσει τις λαϊκές προσδοκίες, θα είναι εξ ίσου ανυπόληπτη με τους τυράννους.

Στο κρίσιμο τρίμηνο που διανοίγεται μπροστά μας, από τώρα μέχρι τον Σεπτέμβριο, τόσο η κοινωνία, στο δικό της επίπεδο, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ στο δικό του, έχουν, εκτιμούμε, τρεις επιλογές:

- Η μία είναι η παραδοχή των τετελεσμένων της κυβερνητικής επίθεσης· με ρητορική καταγγελία, αλλά χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις και με μετάθεση της αναμέτρησης σε επόμενη φάση.

- Η δεύτερη – που τώρα γίνεται πιο πιθανή, είναι οι σκληροί κλαδικοί αγώνες, περιορισμένοι όμως στα συνήθη συνδικαλιστικά μέσα (π.χ. κλείνουμε τα σχολεία, δεν μαζεύουμε τα σκουπίδια κοκ)· τουτέστιν απεργίες πίεσης, που, αν δεν στρέφονται κατά της υπόλοιπης κοινωνίας, πάντως γίνονται ερήμην της.

Η προσκόλληση στην κλασική διεκδικητική λογική (αποδεδειγμένα αναποτελεσματική τα τελευταία χρόνια), όπου κάθε κλάδος περιορίζεται  εκ των πραγμάτων στα δικά του αιτήματα, ενώ, ο όποιος κοινωνικός συντονισμός, μένει σε επίπεδο συνδικαλιστικών ηγεσιών. Και ο ΣΥΡΙΖΑ στα μετόπισθεν. Στην περίπτωση αυτή, η κυβέρνηση δεν πρόκειται να υποχωρήσει, όσο κι αν διαρκέσουν οι απεργίες. Η πλειοψηφία της κοινωνίας θα είναι αδιάφορη ή ακόμα και εχθρική, και η ήττα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Εννοείται, ότι μια τέτοια προοπτική, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή απ’ την αριστερά ούτε με την κυνική, όσο και αμφίβολη, προσδοκία ότι τα ηττημένα κινήματα μπορούν πιθανόν να συμβάλουν, εν είδη πολιτικού αναλώσιμου, στη φθορά της κυβέρνησης, που σε βάθος χρόνου θα κεφαλαιοποιηθεί στην εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ακόμα κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, η νίκη θα είναι, όπως όλοι γνωρίζουν, πύρρειος, αφήνοντας έναν μετέωρο ΣΥΡΙΖΑ, να προσπαθεί να διαχειριστεί καμένη γη χωρίς την ενεργητική στήριξη της κοινωνίας.

Το ζήτημα, λοιπόν, για τα κοινωνικά κινήματα που έχουν ξεσπάσει, ή πρόκειται να ξεσπάσουν στο επόμενο διάστημα, δεν είναι το να δώσουν απλώς τη μάχη, αλλά να το κάνουν σε μια πραγματική προοπτική νίκης. Χρειάζεται γι’ αυτό μια στρατηγική που να επιτρέπει στα μαχόμενα τμήματα της κοινωνίας να βγουν μπροστά, αλλά με τέτοιο τρόπο που να ανοίγονται στην υπόλοιπη κοινωνία, και να της δίνουν το χέρι να τα ακολουθήσει.

Ένα άλλο πρότυπο κινητοποιήσεων

Γι’ αυτό και δεν είναι λύση, η εξ αρχής μετάθεση του αγώνα στο πολιτικό επίπεδο, όσο κι αν η ανατροπή της κυβέρνησης πρέπει πράγματι να βρίσκεται στον ορίζοντα  των κινητοποιήσεων. Προηγείται η γείωση των κινημάτων στην ευρύτερη κοινωνία·   να καταφέρουν δηλαδή να εκφράσουν τη γενική αγωνία και να της δώσουν έμπρακτα θετική προοπτική.

- Κι αυτή είναι η τρίτη επιλογή· ο προσανατολισμός των κλαδικών αντιδράσεων σε  ένα ενιαίο κίνημα διαπλεκόμενων κοινωνικών αγώνων,   με θετικό πρόσημο για την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους και της δημοκρατίας. Αυτό που κάνει στην περίπτωση αυτή τη διαφορά, είναι ότι τόσο οι στόχοι, όσο και οι μορφές αγώνα υπερβαίνουν τη διεκδικητική λογική, δίνοντας στην κινητοποίηση θετικό χαρακτήρα. Ακόμα κι αν οι αγώνες ξεκινήσουν, όπως είναι πολύ πιθανόν, με τον συνήθη τρόπο, θα πρέπει πολύ γρήγορα να σχηματιστούν ισχυροί κινηματικοί πυρήνες μιας νέας αντίληψης, που θα εστιάζει στη θετική λειτουργία του κάθε τομέα.

Το πρότυπο είναι η ΕΡΤ: λειτουργικές καταλήψεις, όχι όμως με συμβολικό χαρακτήρα, αλλά με πλήρη κανονική λειτουργία, σε αντίθεση προς τις κυβερνητικές επιταγές, επί τη βάσει της αυτοδιαχειριστικής αντιδιοίκησης των εργαζομένων.

Π.χ. οι εκπαιδευτικοί – εν ενεργεία και απολυμένοι μαζί – με την υποστήριξη των γονέων και των μαθητών, αναλαμβάνουν τη λειτουργία των σχολείων βάσει του δικού τους διοικητικού πλαισίου (ωράριο, αριθμός μαθητών ανά τμήμα κλπ). Φυσική εμπροσθοφυλακή στον αγώνα αυτόν, θα είναι τα σχολεία που η κυβέρνηση κλείνει     ή συγχωνεύει, καθώς και οι υπό διαθεσιμότητα κλάδοι, περιλαμβανομένων και των αναπληρωτών που απολύθηκαν τον Ιούνιο.

Ανάλογες κινητοποιήσεις μπορούν να γίνουν στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης,   όπου οι εργαζόμενοι καλούνται να ασκήσουν το λειτούργημά τους με τους δικούς    τους όρους, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Όμως, θα είναι ολέθριο λάθος,   αν οι εργαζόμενοι – ειδικά αυτοί που εμπλέκονται στη συγκομιδή των απορριμμάτων, υιοθετήσουν αντανακλαστικά τις απεργιακές μεθόδους του παρελθόντος.            

(Λειτουργική κατάληψη, στην περίπτωση αυτή, σημαίνει ότι οι εργάτες καθαριότητας μαζεύουν τα σκουπίδια από τις γειτονιές και καλούν όλο τον λαό, να πάμε να τα πετάξουμε εκεί που πρέπει – ενδεχομένως με προμετωπίδα γνωστούς ανθρώπους των γραμμάτων, της τέχνης, των επιστημών, του αθλητισμού κ.α.).

Ομοίως και στο χώρο της υγείας και σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους, που ένας-ένας θα αναγκαστούν να πάρουν τη θέση τους στο συντονισμένο αυτό κοινωνικό μέτωπο. Και στα μετόπισθεν, πρέπει να συσταθεί ένα ισχυρό, πολιτικοποιημένο κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης, που θα στηρίξει πρακτικά και ηθικά τους εργαζόμενους-απεργούς και θα βρει τους διαύλους για τη σύνδεση των κινητοποιήσεων με τα πιο παθητικά κομμάτια της κοινωνίας.

Αυτή η έμπρακτη αντίδραση στην κατεδάφιση των κοινών υποδομών του ελληνικού λαού, είναι μεταξύ άλλων, η ουσιαστική απάντηση σε όλους αυτούς που, καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα, καταλογίζουν στους εργαζόμενους την κακοδιοίκηση και το υπερβολικό κόστος του δημοσίου. Ενώ παράλληλα, όσο η κινητοποίηση είναι σε εξέλιξη, ο κάθε κλάδος οφείλει να ανοίξει τα γενικότερα ζητήματα που αφορούν το λειτούργημα του. Να τεθούν επιτέλους σε βαθειά και ουσιαστική συζήτηση τα ζητήματα της παιδείας, της υγείας, της διοίκησης, των κοινών αγαθών (νερό, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες).

Να ακουστούν τα προβλήματα και τα παράπονα του κόσμου, και να αναζητηθούν λύσεις, είτε άμεσες, είτε άλλες, που υπερβαίνουν, ενδεχομένως, το σημερινό πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο. Χωρίς όμως να χάνουμε την προσήλωσή μας στον κεντρικό στόχο, που τούτη την ώρα, δεν είναι άλλος από την ακύρωση της καταστροφής.

Εννοείται πως δεν μιλάμε για μόνιμες «νησίδες  αυτοδιαχείρισης».                           

Οι λειτουργικές καταλήψεις και η αντιδιοίκηση που προτείνουμε, είναι ειδικές μορφές πολιτικοποίησης του κοινωνικού αγώνα, που πατάνε στην ακραία αποξένωση των κυβερνητικών αποφάσεων από το κοινό αίσθημα, και κυρίως στην προοπτική μιας άμεσης κυβερνητικής ανατροπής στον χρονικό ορίζοντα μερικών μηνών. Γι’ αυτό και ένα τέτοιο κοινωνικό κίνημα ανατροπής, δεν μπορεί να αναδειχθεί τούτη την ώρα, βάσει μιας γενικώς νοούμενης «αυτονομίας των κινημάτων».

Βασική παράμετρος για την ύπαρξη και την επιτυχία του, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κεντρικός πολιτικός φορέας της ανατροπής, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Κατ’ αρχάς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αφαιρεί τον εαυτό του απ’  την κοινωνία ,της οποίας αποτελεί, και οφείλει να αποτελεί, οργανικό κομμάτι.

Υπό την έννοια αυτή, η στάση του αποτελεί ουσιαστική παράμετρο για τη στρατηγική του κάθε επιμέρους κλάδου. Χωρίς καπελώματα και χωρίς έξωθεν επιβολή, αξιοποιώντας τις αναγκαίες κάθε φορά πολιτικές συμμαχίες, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εμπνεύσει πρωτοβουλιακά  και να υποκινήσει πολιτικά και οργανωτικά τον κάθε κλάδο.

Κατά δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εκφράσει το ενιαίο αυτό κοινωνικό κίνημα σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, συνδέοντας μαχητικά τις κοινωνικές διεκδικήσεις με το ζήτημα της δημοκρατίας και με την ελπίδα για ανατροπή του πολιτικού συστήματος, τόσο σε θεσμικό επίπεδο (Σύνταγμα), όσο και σε επίπεδο διακυβέρνησης.

Αυτό δε το τελευταίο – δηλαδή η προοπτική της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ή ενός συμμαχικού μετώπου, είναι κρίσιμος όρος για όλα τα προηγούμενα, αφού μόνο αυτή μπορεί να καταστήσει ρεαλιστική την εναλλακτική αντιδιοίκηση των εργαζομένων, που θα έχουν γίνει με την πολιτική του κάλυψη. Αυτός είναι και ο τρόπος για τη σύναψη ενός ουσιαστικού συμβολαίου του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία.

 

Αυτή είναι – δυστυχώς ή ευτυχώς – η μόνη δυνατότητα ανατροπής. Και είναι ή τώρα  ή ποτέ. Δύσκολη, αλλά η μόνη εφικτή. Η ΚΕ πρέπει να πάρει όσο γίνεται πιο γρήγορα τις αποφάσεις που θα προλάβουν τις αποσπασματικές και αμήχανες συνδικαλιστικές αντιδράσεις και θα θέσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι του λαϊκού κινήματος, προσδιορίζοντας έτσι, στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων, το περιεχόμενο της νέας κοινωνικοπολιτικής τακτικής που θα βγάλει τη χώρα απ’ το αδιέξοδο.

Δημοσιεύθηκε στον «Δρόμο της Αριστεράς», 

Σάββατο, 27 Ιουλίου 2013