Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013
Είπαν ή έγραψαν...
«Δεν θα ήθελα οι γυναίκες να
εξουσιάζουν τους άνδρες, αλλά τον
εαυτό τους…»
Μαίρη Σέλευ
«Αν παίζεις χαρτιά και δεν βλέπεις
γύρω σου κανένα κορόιδο, τότε το κορόιδο είσαι Εσύ».
Πολ Νιούμαν
«Είναι το ίδιο βλακώδες το να λες πως
δεν υπάρχει ζωή μετά θάνατο, όσο και το να λες ότι υπάρχει…».
Ζαν Μορό
«Kaι η πιο χαζή γυναίκα μπορεί χειριστεί
έναν έξυπνο άνδρα. Μόνο, όμως
μια πανέξυπνη γυναίκα για να χειριστεί έναν βλάκα».
Ράντγιαρντ Κίπλινγκ
«Πάντα να λες στους εχθρούς σου ότι τους
συγχωρείς… Τίποτα δεν τους
ενοχλεί περισσότερο».
Όσκαρ Ουάιλντ
Radicalrevolution-radical30.blogspot.com
Όσα πρέπει να ξέρω...
Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο
- Παρασκευή, 21 Ιανουάριος 2011
- Συντάχθηκε απο τον/την Robert Fulghum
- Κατηγορία: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
“... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι
να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην
κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο
νηπιαγωγείο.
-
Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
-
Να μοιράζεσαι τα πάντα.
-
Να παίζεις τίμια.
-
Να μη χτυπάς τους άλλους.
-
Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
-
Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
-
Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
-
Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
-
Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
-
Να κοκκινίζεις.
-
Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
-
Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις,
- να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
-
Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
-
Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και
- να μένεις μαζί με τους άλλους.
-
Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
-
Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.
-
Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.
Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο
χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική,
η ισότητα και η υγιεινή ζωή.
Πάρτε μια απ’ αυτές
τις συμβουλές, εκφράστε την
με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην
εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει
αληθινή, ξεκάθαρη,
σταθερή.
Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι
εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και
μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο.
Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή
να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να
καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.
Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας,
πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να
κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους
άλλους...
...Τελικά πρέπει να σας πω πως έχω άδεια παραμυθά.
Ενας φίλος μου μου την έβγαλε και την κρέμασε στον τοίχο, πάνω από το γραφείο
μου. Αυτή η άδεια μού επιτρέπει να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου, για να ξαναβάζω
σε σειρά τις εμπειρίες μου και να προωθώ
το μύθο, όσο αυτός εξυπηρετεί κάποια όψη της αλήθειας. Ακόμη περιέχει το
"πιστεύω" ενός παραμυθά:
* Πιστεύω ότι η
φαντασία είναι πιο δυνατή από τη γνώση.
* Οτι ο μύθος είναι
πιο δραστικός από την ιστορία.
* Οτι τα όνειρα
είναι πιο ισχυρά από τα γεγονότα.
* Οτι η ελπίδα πάντα
θριαμβεύει έναντι της εμπειρίας.
* Οτι το γέλιο είναι
η μόνη θεραπεία της θλίψης.
* Και πιστεύω ότι
η αγάπη είναι πιο δυνατή από το
θάνατο.
Προσπάθησα πολύ να μη γράψω κάτι που θα γινόταν η αιτία να μου αφαιρέσουν την άδεια..."
Info:
Ο εκπληκτικός
Robert
Fulghum γεννήθηκε το
1937, και μεγάλωσε στο Waco του Texas. Στα νιάτα του εργάστηκε ως εκσκαφέας τάφρων
(!!!), παιδί για εφημερίδες, καουμπόης σε ράντζο (βοσκός), μπάρμαν και
τραγουδιστής κάντρυ. Μετά από το κολλέγιο και μια σύντομη καριέρα στην IBM,
επέστρεψε στα θρανία για να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στη θεολογία. Για 22
χρόνια υπηρέτησε ως πάστορας, σε μια ενορία στο Βορειοδυτικό Ειρηνικό. Κατά την
ίδια περίοδο δίδαξε σχέδιο, ζωγραφική και φιλοσοφία στο Lakeside School στο
Seattle. Ο Fulghum είναι επίσης καταξιωμένος ζωγράφος και
γλύπτης. Τραγουδά και παίζει κιθάρα και τσέλο και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «The
Rock Bottom Remainders» -μιας rock and roll μπάντας που αποτελείται από
μουσικούς – συγγραφείς. Εχει τέσσερα παιδιά και εννέα εγγόνια. Μοιράζει τη ζωή
του μεταξύ του Seattle της Washington, και της
Κρήτης.
Το απόσπασμα είναι από το
βιβλίο
του με
τίτλο:
«Όσα πραγματικά θα
έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο»
Εκδόσεις:
ΛΥΧΝΟΣ
Κι αυτοί που κοιμούνται είναι συνεργοί. Του Βαγγέλη Ραπτόπουλου | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα
Κι αυτοί που κοιμούνται είναι συνεργοί. Του Βαγγέλη Ραπτόπουλου
| TVXS - TV Χωρίς Σύνορα
Διαβάστε αυτή τη συνέντευξη. Όχι για οπποιοδήποτε άλλο λόγο, αλλά γιατί σωστός πολίτης είναι μόνο ο ενημερωμένος πολίτης. Αν τσιτώσουμε ο καθένας και μείνουμε σ' αυτά που ξέραμε και πράτταμε ως και στο πρόσφατο παρελθόν, δεν θα είναι ένα ακόμη λάθος μας, θα είναι ένα έγκλημα σε βάρος των δικών μας ανθρώπων, της φαμίλιας μας, των φίλων μας, όλων των συνανθρώπων μας. Ας μη μείνουμε στη σκέψη "εγώ θα μας σώσω, ποιός είμαι εγώ, με ποιό τρόπο;" Ό καθένας μας στη ζωή, μόνος του δεν μπορεί να κάνει πολλά, αλλά, διάολε, ούτε τον εαυτό μας δεν μπορούμε να τιθασεύσουμε;
Συγχωρείστε με για τον πρόλογο... Ξέρω ότι ίσως σκεφτείτε πως αερολογώ, ή ότι κάνω τον δάσκαλο λόγω ηλικίας. Δικαιώμά σας. Μόνο που δεν είναι έτσι... Απλά ανησυχώ, και μάλιστα πολύ...
@radical30
| TVXS - TV Χωρίς Σύνορα
Διαβάστε αυτή τη συνέντευξη. Όχι για οπποιοδήποτε άλλο λόγο, αλλά γιατί σωστός πολίτης είναι μόνο ο ενημερωμένος πολίτης. Αν τσιτώσουμε ο καθένας και μείνουμε σ' αυτά που ξέραμε και πράτταμε ως και στο πρόσφατο παρελθόν, δεν θα είναι ένα ακόμη λάθος μας, θα είναι ένα έγκλημα σε βάρος των δικών μας ανθρώπων, της φαμίλιας μας, των φίλων μας, όλων των συνανθρώπων μας. Ας μη μείνουμε στη σκέψη "εγώ θα μας σώσω, ποιός είμαι εγώ, με ποιό τρόπο;" Ό καθένας μας στη ζωή, μόνος του δεν μπορεί να κάνει πολλά, αλλά, διάολε, ούτε τον εαυτό μας δεν μπορούμε να τιθασεύσουμε;
Συγχωρείστε με για τον πρόλογο... Ξέρω ότι ίσως σκεφτείτε πως αερολογώ, ή ότι κάνω τον δάσκαλο λόγω ηλικίας. Δικαιώμά σας. Μόνο που δεν είναι έτσι... Απλά ανησυχώ, και μάλιστα πολύ...
@radical30
Κραυγή!!!!
Κραυγή!!!
«Δεν φοβούνται εμάς, δεν φοβούνται ούτε τον ίδιο το Θεό. Κοντεύουμε να πνιγούμε, δεν αντέχουμε άλλο στο ποτάμι, το νερό είναι παγωμένο. Ο Βενιζέλος μας έριξε σχοινί να μας σώσει, αλλά το μετάνιωσε και το τράβηξε πίσω. Μας πήρατε τα πάντα, το ψωμί μας, την τιμή μας, την υγεία μας».
...
Με μία σπαρακτική επιστολή γεμάτη οργή, θυμό, πικρία και πολύ πόνο, που απέστειλε στον Αντώνη Σαμαρά, σε υπουργούς και βουλευτές, ο μικροομολογιούχος Δημήτρης Κουτούλας.
Ο κ. Κουτούλας, όπως χιλιάδες άλλοι μικροομολογιούχοι, είδε τις καταθέσεις και τους κόπους μίας ζωής να κάνουν φτερά εν μία νυκτί, μετά το «κούρεμα» του PSI.
«Μας πήρατε τις οικονομίες μας μέσα σε μία νύχτα κρυφά και παράνομα. Παρακαλούμε τον πρωθυπουργό και όλους τους αρμοδίους να μας βγάλουν από το ποτάμι, πριν μας καταπιεί η θάλασσα και να αποκατασταθεί η μεγάλη αδικία.
Εδώ και δύο χρόνια, κάναμε πολύ μεγάλη υπομονή, περνώντας δύσκολες ημέρες. Από τις αποταμιεύσεις αυτές, άλλοι πλήρωναν δάνεια, άλλοι έπαιρναν τα φάρμακά τους, άλλοι το ψωμί τους και τις ανάγκες της καθημερινής ζωής.
Δεν σκέφτηκε κανείς πως θα τα βγάλουμε εμείς πέρα. Οι αποταμιεύσεις μας ήταν ποτισμένες με αίμα και ιδρώτα ούτε κλεμμένες ούτε μίζες ούτε χρήματα από κομπίνες.
Εμπιστευτήκαμε τις ελληνικές τράπεζες και δεν βγάλαμε τα λεφτά στο εξωτερικό, γιατί είμαστε πραγματικοί Έλληνες, με πίστη, φιλότιμο και μπέσα.
Πού πήγαν όλα αυτά, στα σκουπίδια;», γράφει ο κ. Κουτούλας.
«Φτάνει πια, όχι άλλες υποσχέσεις και ψέματα. Ας μας δώσουν τους δικούς τους μισθούς, τις οικονομίες τους, που είναι πολύ περισσότερες από τα δικά μας τα ψίχουλα, να νιώσουν αυτά που περνάμε, όλοι εμείς που βρεθήκαμε, χωρίς τίποτα.
Αγράμματος άνθρωπος της παλιάς γενιάς είμαι, που μετρούσαμε τα νούμερα με ξυλάκια και σπιρτόξυλα, όχι με τα σημερινά μέσα, πατώντας τα ψυχρά κουμπιά. Έχω ελπίδα στο Θεό ότι θα δικαιωθούμε», ξεσπάει μέσα από την επιστολή του.
Πηγή: δημοκρατία
«Δεν φοβούνται εμάς, δεν φοβούνται ούτε τον ίδιο το Θεό. Κοντεύουμε να πνιγούμε, δεν αντέχουμε άλλο στο ποτάμι, το νερό είναι παγωμένο. Ο Βενιζέλος μας έριξε σχοινί να μας σώσει, αλλά το μετάνιωσε και το τράβηξε πίσω. Μας πήρατε τα πάντα, το ψωμί μας, την τιμή μας, την υγεία μας».
...
Με μία σπαρακτική επιστολή γεμάτη οργή, θυμό, πικρία και πολύ πόνο, που απέστειλε στον Αντώνη Σαμαρά, σε υπουργούς και βουλευτές, ο μικροομολογιούχος Δημήτρης Κουτούλας.
Ο κ. Κουτούλας, όπως χιλιάδες άλλοι μικροομολογιούχοι, είδε τις καταθέσεις και τους κόπους μίας ζωής να κάνουν φτερά εν μία νυκτί, μετά το «κούρεμα» του PSI.
«Μας πήρατε τις οικονομίες μας μέσα σε μία νύχτα κρυφά και παράνομα. Παρακαλούμε τον πρωθυπουργό και όλους τους αρμοδίους να μας βγάλουν από το ποτάμι, πριν μας καταπιεί η θάλασσα και να αποκατασταθεί η μεγάλη αδικία.
Εδώ και δύο χρόνια, κάναμε πολύ μεγάλη υπομονή, περνώντας δύσκολες ημέρες. Από τις αποταμιεύσεις αυτές, άλλοι πλήρωναν δάνεια, άλλοι έπαιρναν τα φάρμακά τους, άλλοι το ψωμί τους και τις ανάγκες της καθημερινής ζωής.
Δεν σκέφτηκε κανείς πως θα τα βγάλουμε εμείς πέρα. Οι αποταμιεύσεις μας ήταν ποτισμένες με αίμα και ιδρώτα ούτε κλεμμένες ούτε μίζες ούτε χρήματα από κομπίνες.
Εμπιστευτήκαμε τις ελληνικές τράπεζες και δεν βγάλαμε τα λεφτά στο εξωτερικό, γιατί είμαστε πραγματικοί Έλληνες, με πίστη, φιλότιμο και μπέσα.
Πού πήγαν όλα αυτά, στα σκουπίδια;», γράφει ο κ. Κουτούλας.
«Φτάνει πια, όχι άλλες υποσχέσεις και ψέματα. Ας μας δώσουν τους δικούς τους μισθούς, τις οικονομίες τους, που είναι πολύ περισσότερες από τα δικά μας τα ψίχουλα, να νιώσουν αυτά που περνάμε, όλοι εμείς που βρεθήκαμε, χωρίς τίποτα.
Αγράμματος άνθρωπος της παλιάς γενιάς είμαι, που μετρούσαμε τα νούμερα με ξυλάκια και σπιρτόξυλα, όχι με τα σημερινά μέσα, πατώντας τα ψυχρά κουμπιά. Έχω ελπίδα στο Θεό ότι θα δικαιωθούμε», ξεσπάει μέσα από την επιστολή του.
Πηγή: δημοκρατία
Τι καιρό θα κάνει το χειμώνα στην
Ελλάδα σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα ‘’ημερομήνια’’ και τα… πουλιά.
Διφορούμενες είναι οι απόψεις, για
τον καιρό που θα κάνει το χειμώνα στην Ελλάδα. Από τη μια πλευρά οι επιστήμονες
μιλούν για έναν ζεστό και ξηρό χειμώνα με λίγες βροχές και από την άλλοι οι…
λαϊκοί μετεωρολόγοι μιλούν για ένα βαρύ και πρόωρο χειμώνα.
Ειδικά αυτή την εποχή, με την έλευση
του φθινοπώρου, τα καιρικά ... σενάρια δίνουν και παίρνουν με τους λαϊκούς
μετεωρολόγους να ερμηνεύουν τα «ημερομήνια», τους ορνιθολόγους να παρατηρούν
την έλευση των πουλιών και τους επιστήμονες να δίνουν τις δικές τους προβλέψεις
χρησιμοποιώντας στοιχεία από προγνωστικά μοντέλα μακροπρόθεσμης πρόβλεψης.
Ηπιος και ξηρός χειμώνας λένε οι
επιστήμονες
Για έναν σχετικά ήπιο χειμώνα, χωρίς
παρατεταμένα διαστήματα με κρύο, κάνει λόγο ο διδάκτωρ Μετεωρολογίας του
Κέντρου Μετεωρολογικών Εφαρμογών ΕΛΓΑ Μιχάλης Σιούτας.
«Φυσικά, οι προβλέψεις που γίνονται
και αφορούν τους επόμενους δύο μήνες, δεν έχουν την ακρίβεια των καθημερινών
προβλέψεων» ξεκαθαρίζει, μιλώντας στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, ο κ. Σιούτας. Πάντως, από τα
μέχρι τώρα στοιχεία από διεθνή ερευνητικά κέντρα που συλλέγουν και αξιοποιούν
οι ‘Ελληνες επιστήμονες, προκύπτει ότι τον Οκτώβριο η θερμοκρασία αναμένεται να
κινηθεί στα κανονικά για την εποχή επίπεδα και ίσως λίγο πιο πάνω. «’Ισως να
είναι πιο ζεστός αλλά σχετικά ξηρός, με λιγότερες δηλαδή βροχές» λέει ο κ.
Σιούτας.
Για τον Νοέμβριο, η θερμοκρασία
αναμένεται να κυμανθεί λίγο κάτω από τα κανονικά, με αυξημένες βροχοπτώσεις και
χαμηλότερη θερμοκρασία από τον μέσο όρο.
«Τα τωρινά, λοιπόν, στοιχεία δείχνουν
ότι δεν θα έχουμε βαρυχειμωνιά χωρίς, ωστόσο, αυτό να σημαίνει δεν θα έχουμε
διακυμάνσεις στη θερμοκρασία» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Βαρύ και πρόωρο χειμώνα βλέπουν τα
ημερομήνια…
Αντίθετα, τα «ημερομήνια» της λαϊκής
μετεωρολογίας προμηνύουν έναν βαρύ και πρόωρο χειμώνα, αντλώντας δεδομένα από
τον καιρό του Αυγούστου. Συγκεκριμένα, άνθρωποι κυρίως της υπαίθρου,
προκειμένου να κάνουν τις προγνώσεις τους, παρατηρούν τον καιρό από την 1η έως
και την 12η Αυγούστου, ενώ άλλοι ξεκινούν από τις 14 έως και τις 25 Αυγούστου,
προσέχοντας τις καιρικές συνθήκες ολόκληρου του εικοσιτετράωρου. Παρατηρούν,
δηλαδή, για 12 μέρες τις καιρικές συνθήκες και προβλέπουν τον καιρό για τους
επόμενους 12 μήνες.
Αργεί προς το παρόν ο χειμώνας, λένε
οι ορνιθολόγοι…
«Γλάροι στη στεριά, βάρκα κινδυνεύει»
πιστεύουν, από την άλλη, οι κάτοικοι σχεδόν όλων των νησιών, που θεωρούν ότι τα
τα πουλιά μπορεί να δηλώνουν τα καιρικά φαινόμενα.
Σύμφωνα, άλλωστε, με τον βιολόγο,
συνεργάτη της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας, Γρηγόρη Τσούνη, "τα πουλιά, κατά
την αρχαιότητα, ήταν οι εντολοδόχοι και οι ερμηνευτές των θείων βουλών, καθώς
είχαν την ιδιότητα να βρίσκονται πιο ψηλά από τους ανθρώπους - κοντά στους
θεούς".
«Με τις κινήσεις των πουλιών μπορούμε
να καταλάβουμε τις άμεσες καιρικές μεταβολές, όχι φυσικά να προβλέψουμε τις
συνθήκες του επόμενου μήνα» διευκρινίζει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο κ.Τσούνης.
«Για παράδειγμα, αν δούμε πουλιά όπως
βαρβακίνες, να "κατεβαίνουν" από τη Βόρεια Ευρώπη, καταλαβαίνουμε
ότι ο καιρός είναι ψυχρός. Ο κοκκινολαίμης, που τον ακούμε να κελαηδάει ακόμα
και μέσα σε αστικές νησίδες πρασίνου, όταν αρχίζει να προσεγγίζει τον άνθρωπο
προκειμένου να βρει τροφή, ξέρουμε ότι κάτι αλλάζει στον καιρό. Πάντως, μέχρι
στιγμής, δεν έχω δει κοκκινολαίμηδες να μας πλησιάζουν, άρα ο χειμώνας ακόμα αργεί»,
εξηγεί ο κ.Τσούνης.
Και για όσους έχουν την ατυχία να
βρεθούν απροετοίμαστοι στη ... βροχή, ο κ. Τσούνης συμβουλεύει να κοιτούν απλώς
τα πουλιά, τα οποία, όταν ετοιμάζεται να βρέξει, επιλέγουν να μην πετάνε ψηλά
λόγω του χαμηλού βαρομετρικού!
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Συνέντευξη του προέδρου του ΣΕΒ στο tvxs.gr
Αποκαλυπτική συνέντευξη του προέδρου του ΣΕΒ στο tvxs.gr και τον
Στέλιο Κούλογλου.
Ο κ. Δασκαλόπουλος αναφέρεται από το "πλεόνασμα-όνειρο θερινής
νυκτός" και την ανάπτυξη που δεν θα επιτευχθεί "με αυθυποβολή" μέχρι
την σημερινή πολιτική συγκυρία και τις γερμανικές εκλογές, την δράση
των νεοναζί και την θεωρία των δύο άκρων. Απαντά ακόμη στα ερωτήματα
για την κρατικοδίαιτη μεταπολεμική αστική τάξη, την κομματοκρατία, το
αν οι βιομήχανοι εκμεταλλεύονται την κρίση για να πλουτίσουν καθώς και
την πρόσφατη αποχώρηση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ από την Ελλάδα. Όλα όσα θα θέλατε
να μάθετε για τον ΣΕΒ και την ελληνική βιομηχανία, αλλά δεν είχατε
κανένα να ρωτήσετε.
@ Η εικόνα που αποδίδουν όλες οι τελευταίες παρεμβάσεις σας δεν
φαίνεται να συμβαδίζει με το success story και την άποψη προέδρου και
αντιπροέδρου της κυβέρνησης ότι αλλάζουμε σελίδα, η περιπέτεια όπου
να' ναι τελειώνει κλπ.
Προσπάθεια γίνεται, βήματα γίνονται, δεν το αρνούμαι. Αλλά το happy
end δεν το διακρίνω ακόμη. Και δεν είμαι υπέρ της προβολής
ψευδαισθήσεων σε μια κοινωνία που ξέρει καλά τι βιώνει. Η ανάκαμψη δεν
θα έρθει με αυθυποβολή. Η ανάπτυξη θέλει κεφάλαια κι επενδύσεις,
προϋποθέτει ανακαίνιση του παραγωγικού ιστού και εκσυγχρονισμό του
κράτους, απαιτεί μεταρρυθμιστικά άλματα σε όλους τους τομείς. Θα
έχουμε πραγματικά γυρίσει σελίδα όταν ξαναδούμε ρυθμούς ανάπτυξης της
τάξης του 3%(που είναι το ελάχιστο για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα
του χρέους), και δραστική μείωση της ανεργίας. Όταν ο κόσμος λυτρωθεί
από την αγωνία των φόρων και των απλήρωτων λογαριασμών. Μέχρι τότε,
απαιτείται εγρήγορση, συνειδητοποίηση των δυσκολιών, ειλικρίνεια στη
σχέση με τον πολίτη. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας. Και τίποτε
δεν έχει κριθεί. Λοιπόν, από το πολιτικό μας σύστημα συνολικά περιμένω
να μην αντιμετωπίζει τον λαό σαν την Ωραία Κοιμωμένη!
@ Ούτε φαίνεται να δίνετε τόσο μεγάλη σημασία στη δημιουργία
πρωτογενούς πλεονάσματος, ακόμα κι αν αυτό πάψει να είναι προϊόν
δημιουργικής λογιστικής.
Η δημιουργία πλεονάσματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάμε
παραπέρα. Στο ύψος όμως των μεγεθών που συζητείται, το πρωτογενές
αποτέλεσμα έχει μόνο περιορισμένη ψυχολογική σημασία. Με τις συνθήκες
που επικρατούν στην Ελλάδα και διεθνώς, το πλεόνασμα μπορεί να γίνει
έλλειμμα και τανάπαλιν μέσα σε λίγες ημέρες - αν όχι ώρες. Το θέμα
είναι βαθύτερο και πολυπλοκότερο.
Για να το πω λίγο τεχνικά, επί 5 χρόνια προσπαθούμε να επηρεάσουμε τη
σχέση του ελλείμματος προς το ΑΕΠ επεμβαίνοντας αποκλειστικά στον
ονομαστή του κλάσματος, δηλ. τα έσοδα μείον τα έξοδα του κράτους, με
στόχο τη μείωση του. Και μάλιστα με μεγαλύτερη έμφαση στην αύξηση των
εσόδων παρά στη μείωση των εξόδων.Δυστυχώς, με τις πολιτικές που
ακολουθούμε, μειώνεται ταυτόχρονα και ο παρανομαστής -δηλαδή η
παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών-- οπότε η επίτευξη του στόχου αποτελεί
όνειρο θερινής νυχτός. Δεν κάνουμε τίποτε για να επιτύχουμε αύξηση του
παρανομαστή. Αν το πρωτογενές πλεόνασμα ήταν αποτέλεσμα της αύξησης
του ΑΕΠ, τότε σαφώς και θα το θεωρούσα δομική και μόνιμη επιτυχία.
@ Το θέμα είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι που στην Ελλάδα δημιούργησαν το
πρόβλημα, καλούνται τώρα να το επιλύσουν.
Είναι γεγονός. Τα κόμματα εξουσίας της μεταπολίτευσης αντιμετώπισαν
την ανάγκη της αλλαγής με πολιτική απροθυμία, διαχειριστική ανεπάρκεια
και εγγενείς πελατειακές αναστολές. Το αποτέλεσμα ήταν να
καρκινοβατούν οι μεταρρυθμίσεις και να καλπάζει η λιτότητα.
Εξαντλήθηκαν έτσι, και η υπομονή των ευρωπαίων και οι αντοχές των
ελλήνων πολιτών. Αυτό πληρώνουμε σήμερα.Τρέχουμε να προλάβουμε τις
γερμανικές προθεσμίες και τα τελεσίγραφα της τρόικας. Φυσικό είναι
ό,τι γίνεται να γίνεται σπασμωδικά. Άλλωστε μια εθνική στρατηγική
αντιμετώπισης της κρίσης δεν προτάθηκε από κανέναν, όλα τούτα τα
πέτρινα χρόνια. Οι μεν λειτούργησαν ως απρόθυμοι λογιστές των
μνημονίων, οι δε περιορίστηκαν στο ρόλο του λαϊκού εισαγγελέα. Ούτε οι
πολιτικές δυνάμεις ούτε η κοινωνία έδειξαν πραγματική διάθεση ν'
αντιπαλέψουν την κρίση με κίνητρο τον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό του
τόπου.
@ Στην κοινωνία εξακολουθεί να κυριαρχεί η εντύπωση πως οι βιομήχανοι
κερδίζουν απ' την κρίση. Ότι έχουν επωφεληθεί από τα μέτρα λιτότητας
και ότι ο ΣΕΒ έχει υποστηρίξει τα μνημόνια.
Η κοινωνία είναι παραπληροφορημένη. Η βιομηχανία έχει γονατίσει από
την κρίση, και αγωνίζεται να σωθεί για να διασωθούν οι θέσεις εργασίας
και το κοινωνικό μέρισμα που αντιπροσωπεύει. Η λιτότητα πλήττει το
παραγωγικό κεφάλαιο όπως πλήττει και την υπόλοιπη κοινωνία. Σε σχέση
δε με τα μνημόνια, επιδοκιμάσαμε τις μεταρρυθμίσεις και τις θεσμικές
αλλαγές που προέβλεπαν, στο βαθμό που αντιστοιχούσαν σε πάγιες θέσεις
του ΣΕΒ. Αν όμως μνημόνιο σημαίνει μόνο περικοπές, φόρους λιτότητα,
σας λέω ότι το κεφάλαιο που εκπροσωπεί ο ΣΕΒ υπήρξε--το έχω ξαναπεί-- η
πρώτη αντιμνημονιακή φωνή.
Ήδη από τον Ιούνιο του 2010, επισημάναμε δημόσια τα προβλήματα της
συνταγής της εσωτερικής υποτίμησης, που ακολουθεί η τρόικα. Τον
Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς παραδώσαμε πολυσέλιδο υπόμνημα στους
ιθύνοντες των Βρυξελλών και στην κυβέρνηση. Επισημαίναμε ότι η βίαιη
δημοσιονομική προσαρμογή θα δημιουργούσε μεγάλα κοινωνικά προβλήματα
και θα υπονόμευε κάθε προοπτική ανάπτυξης. Ζητούσαμε μεγαλύτερο
περιθώριο για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και, παράλληλα,
μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, στις θεσμικές
αλλαγές που έτσι κι αλλιώς είχε ανάγκη η χώρα μας. Οι Βρυξέλλες
εκώφευσαν, και το πολιτικό μας σύστημα έκανε τα δικά του. Δεν έχω
πάψει ωστόσο να τονίζω την ανάγκη μιας άλλης πολιτικής, μιας άλλης
συνταγής--και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
@ Ωστόσο η θριαμβευτική επανεκλογή της Μέρκελ στη Γερμανία ενισχύει τη
συνέχιση της ίδιας πολιτικής, που διευρύνει τις ανισότητες μέσα στην
ίδια την Ε.Ε.
Αυτές οι ακραίες ανισότητες δυσκολεύουν, ακόμα και υπονομεύουν, την
ευρωπαϊκή πορεία. Τα κράτη-μέλη το γνωρίζουν πολύ καλά. Δεν μπορούν
όμως να συμφωνήσουν ως προς τη διαδικασία σύγκλισης. Πριν ξεσπάσει η
παγκόσμια οικονομική κρίση, η Ευρώπη πίστευε ότι η χρήση των
ευρωπαϊκών πόρων -μεταβιβάσεων, επιχορηγήσεων, επιδοτήσεων--μπορούσε να
φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η προσδοκία δεν επαληθεύτηκε. Αντίθετα.
Η κρίση διόγκωσε το πρόβλημα.
Σήμερα, η γερμανική οικονομική ορθοδοξία απαιτεί από τις λιγότερο
ανταγωνιστικές χώρες να καταβάλουν στο ακέραιο το κόστος της
προσπάθειας προσαρμογής--χωρίς να ενδιαφέρεται για τις οικονομικές και
κοινωνικές συνέπειες. Είναι μία κοντόφθαλμη πολιτική. Αν δεν αλλάξει,
αν δεν υιοθετηθεί η βασική αρχή πώς και οι δύο πλευρές οφείλουν να
προσαρμοστούν--ο Βορράς πρέπει να γίνει πιο γενναιόδωρος, ο Νότος
πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστικός--τότε πολύ φοβούμαι για το ευρωπαϊκό
μέλλον.
@ Δεν βρήκαν ωστόσο κάποιες επιχειρήσεις ευκαιρία να απολύσουν ή να
κατεβάσουν τους μισθούς; Δεν είδαν φως κι ανέβηκαν, σύμφωνα με την
έκφραση μιας πρώην υπουργού σε παραγωγικό υπουργείο; Μου έλεγε ότι η
τρόικα δεχόταν από τέτοιους κύκλους προτάσεις για ανάλογα μέτρα...
Αυτή η ιστορία με κάποιους κουκουλοφόρους που περνούσαν μηνύματα στην
τρόικα είναι αστεία και υποβολιμιαία. Λες και ήρθαν κάποιοι τυφλοί που
χρειάζονταν τον προδότη για να τους δείξει τη σπηλιά με τα κρυμμένα
μυστικά.
Οι άνθρωποι της τρόικας είναι εξειδικευμένοι επαγγελματίες που ξέρουν
αν μη τι άλλο να διαβάζουν--είναι δημόσια έγγραφα--τις εργατικές
νομοθεσίες των ευρωπαϊκών χωρών και να τις συγκρίνουν μεταξύ τους.
Αυτό έκαναν κι εδώ. Μεμονωμένοι επιχειρηματίες που να ήρθαν σε επαφή
με την τρόικα μπορεί να υπήρξαν, χωρίς ιδιαίτερη επιρροή.
Ο ΣΕΒ πάντως, ό,τι είχε να πει στην τρόικα και στο ΔΝΤ, το έλεγε
δημόσια και ξεκάθαρα, και συχνά εκφράσαμε τη διαφωνία μας. Ακόμα και
στα εργασιακά, ασκήσαμε κριτική στη σπουδή της τρόικας να επιβάλει
σαρωτικές αλλαγές. Είχαμε καθοριστική συμβολή στη διατήρηση του 13ου
και 14ου μισθού. Αντισταθήκαμε στη μείωση του κατώτατου μισθού. Και
στηρίξαμε τον θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων όχι στα λόγια,
στην πράξη: αν κάπου παραμένει ζωντανός ο θεσμός των συμβάσεων με
συνεννόηση επιχείρησης και εργαζομένων, είναι στις σύγχρονες
οργανωμένες επιχειρήσεις-μέλη του ΣΕΒ. Κι αυτό το ξέρει καλά ο κόσμος
που δουλεύει ή ψάχνει για δουλειά, κι ας μην το παραδέχεται στον
δημόσιο λόγο της η ΓΣΕΕ, κι ας το αρνείται η στερεότυπη ρητορεία του
ΚΚΕ.
@ Ερευνητές οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι ένα από τα πρώτα μέτρα για
την επανεκκίνηση της οικονομίας θα ήταν η άμεση αύξηση του κατώτατου
μισθού από 586 στα 751 ευρώ, με την κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού
Περιεχομένου του Φεβρουαρίου 2012. Θα συμφωνούσε ο ΣΕΒ με ένα τέτοιο
μέτρο;
Πιο συνετό θα ήταν να συνδυάσουμε τη σταδιακή αύξηση του κατώτατου
μισθού με την ευρύτερη ανάκαμψη της οικονομίας--αν θέλουμε να μην
εξανεμιστεί από άλλους παράγοντες, όπως λ.χ. μια επιτάχυνση του
πληθωρισμού. Και κυρίως αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τη μάστιγα της
ανεργίας και να ξαναβρούμε δουλειές για το σχεδόν 1,5 εκατομμύριο
ανθρώπους που είναι άνεργοι.
Πολύ συχνά μιλάμε ξεχνώντας ότι ο κατώτατος μισθός για τον άνεργο
είναι 0 ευρώ! Κατά τα άλλα, ο ΣΕΒ ουδέποτε προέταξε το θέμα του
κατώτατου μισθού. Πολύ βασικότερο πρόβλημα είχαν και έχουν οι
επιχειρήσεις με τον κρατικό παρεμβατισμό, τα γραφειοκρατικά εμπόδια,
το κόστος ενέργειας, την υπερφορολόγηση, το έλλειμμα ρευστότητας, το
συνολικά αντιεπιχειρηματικό περιβάλλον. Θα πρόσθετα μάλιστα ότι,
ειδικά για τον ΣΕΒ, η συζήτηση περί κατώτατου μισθού έχει περισσότερο
θεωρητικό νόημα. Στις επιχειρήσεις-μέλη μας ο μέσος όρος αμοιβών είναι
πολύ υψηλότερος από τα κατώτατα όρια, και περιπτώσεις μείωσης
κατώτατου μισθού από 751 σε 586 ευρώ όπως προβλέπει ο νόμος, πρακτικά
δεν έχουν υπάρξει.
@ Γιατί δεν προτείνετε εσείς, ως ΣΕΒ, ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση;
Μα, το έχουμε κάνει! Ο ΣΕΒ είναι ο μόνος φορέας που έχει καταθέσει ένα
ολοκληρωμένο, καθαρά ελληνικό σχέδιο εξόδου. Το 2011 παρουσιάσαμε τη
μελέτη McKinsey με τον τίτλο <<Η Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά>>. Είναι ένας
πληρέστατος οδικός χάρτης για να ξανασυναντηθούμε με την ανάπτυξη--με
σαφείς διαγνώσεις και πολύ συγκεκριμένες προτάσεις, ιεραρχημένες κατά
προτεραιότητα και κατά κλάδο. Δεν έχει ξαναϋπάρξει μελέτη τέτοιου
εύρους και βάθους για τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Έγινε
παρουσίασή της στις πολιτικές ηγεσίες, δόθηκε προς διάλογο στους
κοινωνικούς εταίρους και τους παραγωγικούς φορείς, οργανώθηκαν
εκδηλώσεις ευρύτερης δημοσιοποίησής της.
Αλλά προφανώς θεωρήθηκε εξ ορισμού ύποπτη διότι προερχόταν από
το...κεφάλαιο. Ορισμένα υπουργεία και μερικοί δημόσιοι οργανισμοί
υιοθέτησαν αποσπασματικά κάποιες από τις προτάσεις που τους αφορούσαν,
αλλά το κρίσιμο υπουργείο των Οικονομικών εκώφευσε.Ο νυν υπουργός
προτίμησε να αναθέσει, πριν από ένα σχεδόν χρόνο, στο ΚΕΠΕ και το ΙΟΒΕ
μια μελέτη με το ίδιο ακριβώς αντικείμενο, η οποία...μελετάται ακόμη.
Φαντάζομαι ότι την έχει ξεχάσει και ο ίδιος.
Γιατί η ελληνική αστική τάξη ήταν τις τελευταίες δεκαετίες απόλυτα
προσκολλημένη στο κράτος; Πολλοί υποστηρίζουν ότι μια από τις πηγές
της ελληνικής κακοδαιμονίας είναι η έλλειψη εθνικής αστικής τάξης...
Και δεν έχουν άδικο. Μια αστική τάξη με διευθυντική ευθύνη και
κοινωνική συνείδηση δεν θα είχε αφήσει τον τόπο στα χέρια μιας
ασύδοτης κομματοκρατίας, με τα αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε. Αλλά,
βλέπετε, η μεταπολεμική κοινωνία μας συγκροτήθηκε υπό κρατική
πατρωνία. Το κομματικό κράτος, πανταχού παρόν και τα πανθ' ορών,
δημιούργησε μια κρατικοδίαιτη οικονομία κι ένα κρατικοδίαιτο
κατεστημένο που συναλλασσόταν με τις κυβερνήσεις και γιγαντώθηκε τα
τελευταία 30 χρόνια με τις νομοθετημένες προστασίες επαγγελμάτων, τους
νόμους που εξασφάλιζαν προσόδους, τους φουσκωμένους προϋπολογισμούς
των μεγάλων έργων, τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τη χρηματοοικονομική
και χρηματιστηριακή φούσκα.
Επόμενο ήταν η διαπλεκόμενη αυτή πολιτική και επαγγελματο-οικονομική
ολιγαρχία να επιδείξει αδιαφορία απέναντι στις ανάγκες πραγματικού
εκσυγχρονισμού της χώρας. Το πελατειακό θερμοκήπιο του
μεταπολιτευτικού κράτους ήταν το φυσικό της περιβάλλον. Η ποικιλώνυμη
αντίσταση των μελών και φερεφώνων της στη δομική πρόκληση της κρίσης
δεν συνιστά παρά αυτοάμυνα. Αυτοάμυνα για την περιφρούρηση των
συμφερόντων τους από την απειλή της αλλαγής.
@ Πρόσφατα αποκηρύξατε το <<δόγμα Μποδοσάκη>>, που ήθελε το κεφάλαιο
προσκολλημένο στην εκάστοτε εξουσία, και διατυπώσατε το νέο <<δόγμα
Δασκαλόπουλου>>. Μήπως πρόκειται για σχέδιο επιβολής της πλουτοκρατίας
τώρα που καταρρέει η κομματοκρατία;
Αυτό το <<δόγμα Δασκαλόπουλου>>, όπως το αποκαλέσατε, θέλει μια σύγχρονη
επιχειρηματική τάξη, αυτονομημένη από το κράτος, κοινωνικά συνειδητή,
ανοιχτή στον διάλογο με όλες τις πολιτικές δυνάμεις και στην επαφή με
το σύνολο της κοινωνίας. Εκ των πραγμάτων, ναι, είναι μια τάξη που
διεκδικεί πολιτική συνευθύνη. Αλλά, όχι, δεν προσβλέπω
σε...πλουτοκρατικό ιμπεριαλισμό!
Εκείνο που λέω είναι ότι το κομματοκρατούμενο κράτος ναυάγησε στις
αμαρτίες του. Αν θέλουμε οικονομική ανασυγκρότηση, ανάπτυξη,
εκσυγχρονισμό, χρειαζόμαστε μια ιθύνουσα επιχειρηματική τάξη άλλων
προδιαγραφών για να σηκώσει το βάρος της παραγωγικής μας ανάταξης. Κι
αναφέρομαι στη δύναμη αιχμής που αποτελούν οι σύγχρονες, οργανωμένες
επιχειρήσεις, που αποτελεσματικά--μέσα από την κοινή δράση πολλών
ανθρώπων--παράγουν απασχόληση και πλούτο για την κοινωνία, χωρίς
εξαρτήσεις ή διαπλοκές με το κράτος. Αυτές είναι πλέον οι δυνάμεις
εμπροσθοφυλακής που μπορούν να ανορθώσουν την οικονομία μας--και να
αλλάξουν την κοινωνία μας.
@ Έχετε ζητήσει αλλαγές, να αναφέρω π.χ. το κόστος ενέργειας των
παραγωγικών επιχειρήσεων που είναι δυσβάστακτο για τις ελληνικές
βιομηχανίες. Είδαμε πρόσφατα τι έγινε με τη ΒΙΟΧΑΛΚΟ. Έχετε πάρει
υποσχέσεις που ως συνήθως δεν εκπληρώθηκαν;
Kρούουμε από τις αρχές του έτους τον κώδωνα του κινδύνου.
Προειδοποιήσαμε, ειδικά σε σχέση με το πρόβλημα του κόστους ενέργειας,
ότι η ελληνική βιομηχανία βρίσκεται σε οριακό σημείο, δίνει την ύστατη
μάχη της για να κρατηθεί όρθια και να κρατήσει όρθια την οικονομία.
Χωρίς βιομηχανική βάση, κάθε προοπτική ανάπτυξης θα έχει γυάλινα
πόδια.
Η μετοίκηση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ ανέδειξε ένα πρόβλημα που το έχουμε
επανειλημμένα θέσει στον ίδιο τον πρωθυπουργό και στους αρμόδιους
υπουργούς. Λάβαμε υποσχέσεις, και ξανά υποσχέσεις. Ελπίζουμε τώρα το
πρόβλημα να τους έγινε συνείδηση, και να δούμε κάποια λύση. Αλλιώς, θα
δούμε να απαξιώνονται επενδύσεις δισεκατομμυρίων και να απειλούνται
δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας--μια πολυτέλεια που δεν έχει ο τόπος.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια μεγάλες παραγωγικές
επιχειρήσεις, συχνά με εξαγωγές και διεθνές προφίλ, αντιμετωπίζουν
σοβαρά προβλήματα. Δημιουργείται η υποψία ότι κάποιοι από τους ξένους
δανειστές θέλουν να φέρουν τις επιχειρήσεις στα γόνατα, είτε για να
βοηθήσουν τις αντίστοιχες δικές τους ή για να διευκολύνουν την εξαγορά
των εγχώριων σε χαμηλές τιμές.
Όλες οι ελληνικές επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, εξωστρεφείς και
εσωστρεφείς, καλούνται να επιζήσουν σε ένα περιβάλλον που τείνει να
γίνει αβίωτο. Ο συνδυασμός της μειωμένης ζήτησης και της υψηλής
φορολόγησης, της έλλειψης χρηματοδότησης και της υπερβολικής
νομοθέτησης που παράγει κρατικό παρεμβατισμό, αδιαφάνεια και
γραφειοκρατία, θα κάνει όλες τις επιχειρήσεις αργά ή γρήγορα να
γονατίσουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι υπάρχει σχέδιο σκόπιμης
απαξίωσης της ελληνικής παραγωγής ώστε να πουληθεί σε χαμηλή τιμή.
Έχει αποδειχθεί πως κάτι τέτοιο δεν αποτελεί καλή επιχειρηματική
πρακτική. Το τελικό κόστος στον αγοραστή θα είναι μικρότερο αν πάρει
μία υγιή μονάδα, παρά μία αρρωστημένη.
@ Μιλούσα με τον ομόλογό σας πρώην πρόεδρο του Συνδέσμου Γερμανών
Βιομηχάνων, που προτρέπει την Ελλάδα να αποχωρήσει από το ευρώ. Έχετε
δηλώσει ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν καταστροφική.
Ναι, η επιστροφή στη δραχμή θα επέφερε πολύ τραγικότερη πτώση του
βιοτικού επιπέδου από αυτήν που βιώνουμε σήμερα. Θα κατρακυλούσαμε
από τη μια μέρα στην άλλη μερικές δεκαετίες πίσω, χάνοντας ταυτόχρονα
αυτό που εγώ προσωπικά θεωρώ το μεγαλύτερο εθνικό κεκτημένο της
μεταπολίτευσης--την ένταξη στην ευρωζώνη. Η βαλκανιοποίηση της Ελλάδας
θα ήταν οριστική. Αυτό μπορεί να μην ενοχλεί τον Γερμανό πρώην ομόλογό
μου, αλλά δεν είναι εκείνος που θα υφίστατο τις συνέπειες μιας έξωσής
μας από το ευρώ! Δεν είναι άλλωστε η πρώτη ατυχής δήλωση που έχει
κάνει σε σχέση με τη χώρα μας...
@ Η συγχαρητήρια επιστολή σας στον Αλ. Τσίπρα μετά το τέλος του
Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε εντύπωση. Κάποιες στιγμές δείχνετε να
πιστεύετε ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα από τους σημερινούς.
Επ' αυτού, σημασία δεν έχει τι πιστεύω εγώ. Σημασία έχει τι πιστεύει ο
ελληνικός λαός. Η δημοκρατία μας δεν είναι αλά καρτ, ούτε η λαϊκή
ετυμηγορία τελεί υπό περιορισμό. Από κει και πέρα, όποιον κι αν
επιλέξει ο λαός, ισχύει το <<αρχή άνδρα δείκνυσι>>.
@ Ανησυχείτε αλήθεια με το κλίμα των ημερών; Αισθάνεστε ότι η
δημοκρατία απειλείται, κι αν ναι πώς πρέπει να αμυνθεί;
Στον τόπο μας κάνουμε μείζονα θέματα τα αυτονόητα, για λόγους
πολιτικής ιδιοτέλειας και ψηφοθηρικής σκοπιμότητας. Τι είναι
αυτονόητο; Ότι όσοι μαχαιρώνουν αντιφρονούντες ή αλλόφυλους, καίνε
ανθρώπους και περιουσίες διαδηλώνοντας ή σκοτώνουν αστυνομικούς,
πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο από τη δικαιοσύνη και τη
συντεταγμένη πολιτεία. Όποιος εγκληματεί καθ'οιονδήποτε τρόπο, πρέπει
να λογοδοτεί.
Η πολιτική αξιολόγηση της βίας δημιουργεί τελικά καθολική ανοχή στη
βία. Αλλά αυτά είναι φαινόμενα αντιμετωπίσιμα σε ένα υγιές σύστημα.
Μια δημοκρατία απειλείται πραγματικά όταν παροπλίζεται πολιτικά και
ηθικά. Όταν απαξιώνεται στη συνείδηση των πολιτών της. Όταν δεν έχει
να αντιτάξει αξιακά αντισώματα. Η δημοκρατία λειτουργεί σωστά όταν
είναι αυτοάνοση. Τότε δεν έχει να φοβηθεί κανέναν!
@ Με τη θεωρία των δύο άκρων που βγάζει τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός συνταγματικού
τόξου, συμφωνείτε;
Τη βρίσκω κατ' αρχήν κάπως παράδοξη. Πώς μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να
χαρακτηρίζεται άκρο, απ' τη στιγμή που η λαϊκή ετυμηγορία τού έχει
δώσει κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή; Πώς μπορεί να είναι εκτός
συνταγματικού τόξου ένα κόμμα που ασκεί τον συνταγματικά καίριο ρόλο
της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Επιπλέον όμως, τη βρίσκω και
επικίνδυνη. Έχει μια εμφυλιοπολεμική χροιά, υποδηλώνει μια αντίληψη
μονοκομματικής δημοκρατίας που είναι ευθέως αντιδημοκρατική.
Το λεγόμενο συνταγματικό τόξο περιλαμβάνει κάθε ελεύθερη έκφανση της
λαϊκής βούλησης, μέσα στο αυτονόητη πλαίσιο της πολιτειακής
νομιμότητας, του σεβασμού του ισχύοντος θεσμικού και νομοθετικού
πλαισίου. Νοοτροπίες που αρνούνται στον κομματικό αντίπαλο δικαιώματα
που του έχει δώσει ο λαός, είναι νοσηρές και βλάπτουν σοβαρά την
πολιτική ομαλότητα.
------------------
@Radical30
Στέλιο Κούλογλου.
Ο κ. Δασκαλόπουλος αναφέρεται από το "πλεόνασμα-όνειρο θερινής
νυκτός" και την ανάπτυξη που δεν θα επιτευχθεί "με αυθυποβολή" μέχρι
την σημερινή πολιτική συγκυρία και τις γερμανικές εκλογές, την δράση
των νεοναζί και την θεωρία των δύο άκρων. Απαντά ακόμη στα ερωτήματα
για την κρατικοδίαιτη μεταπολεμική αστική τάξη, την κομματοκρατία, το
αν οι βιομήχανοι εκμεταλλεύονται την κρίση για να πλουτίσουν καθώς και
την πρόσφατη αποχώρηση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ από την Ελλάδα. Όλα όσα θα θέλατε
να μάθετε για τον ΣΕΒ και την ελληνική βιομηχανία, αλλά δεν είχατε
κανένα να ρωτήσετε.
@ Η εικόνα που αποδίδουν όλες οι τελευταίες παρεμβάσεις σας δεν
φαίνεται να συμβαδίζει με το success story και την άποψη προέδρου και
αντιπροέδρου της κυβέρνησης ότι αλλάζουμε σελίδα, η περιπέτεια όπου
να' ναι τελειώνει κλπ.
Προσπάθεια γίνεται, βήματα γίνονται, δεν το αρνούμαι. Αλλά το happy
end δεν το διακρίνω ακόμη. Και δεν είμαι υπέρ της προβολής
ψευδαισθήσεων σε μια κοινωνία που ξέρει καλά τι βιώνει. Η ανάκαμψη δεν
θα έρθει με αυθυποβολή. Η ανάπτυξη θέλει κεφάλαια κι επενδύσεις,
προϋποθέτει ανακαίνιση του παραγωγικού ιστού και εκσυγχρονισμό του
κράτους, απαιτεί μεταρρυθμιστικά άλματα σε όλους τους τομείς. Θα
έχουμε πραγματικά γυρίσει σελίδα όταν ξαναδούμε ρυθμούς ανάπτυξης της
τάξης του 3%(που είναι το ελάχιστο για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα
του χρέους), και δραστική μείωση της ανεργίας. Όταν ο κόσμος λυτρωθεί
από την αγωνία των φόρων και των απλήρωτων λογαριασμών. Μέχρι τότε,
απαιτείται εγρήγορση, συνειδητοποίηση των δυσκολιών, ειλικρίνεια στη
σχέση με τον πολίτη. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας. Και τίποτε
δεν έχει κριθεί. Λοιπόν, από το πολιτικό μας σύστημα συνολικά περιμένω
να μην αντιμετωπίζει τον λαό σαν την Ωραία Κοιμωμένη!
@ Ούτε φαίνεται να δίνετε τόσο μεγάλη σημασία στη δημιουργία
πρωτογενούς πλεονάσματος, ακόμα κι αν αυτό πάψει να είναι προϊόν
δημιουργικής λογιστικής.
Η δημιουργία πλεονάσματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάμε
παραπέρα. Στο ύψος όμως των μεγεθών που συζητείται, το πρωτογενές
αποτέλεσμα έχει μόνο περιορισμένη ψυχολογική σημασία. Με τις συνθήκες
που επικρατούν στην Ελλάδα και διεθνώς, το πλεόνασμα μπορεί να γίνει
έλλειμμα και τανάπαλιν μέσα σε λίγες ημέρες - αν όχι ώρες. Το θέμα
είναι βαθύτερο και πολυπλοκότερο.
Για να το πω λίγο τεχνικά, επί 5 χρόνια προσπαθούμε να επηρεάσουμε τη
σχέση του ελλείμματος προς το ΑΕΠ επεμβαίνοντας αποκλειστικά στον
ονομαστή του κλάσματος, δηλ. τα έσοδα μείον τα έξοδα του κράτους, με
στόχο τη μείωση του. Και μάλιστα με μεγαλύτερη έμφαση στην αύξηση των
εσόδων παρά στη μείωση των εξόδων.Δυστυχώς, με τις πολιτικές που
ακολουθούμε, μειώνεται ταυτόχρονα και ο παρανομαστής -δηλαδή η
παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών-- οπότε η επίτευξη του στόχου αποτελεί
όνειρο θερινής νυχτός. Δεν κάνουμε τίποτε για να επιτύχουμε αύξηση του
παρανομαστή. Αν το πρωτογενές πλεόνασμα ήταν αποτέλεσμα της αύξησης
του ΑΕΠ, τότε σαφώς και θα το θεωρούσα δομική και μόνιμη επιτυχία.
@ Το θέμα είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι που στην Ελλάδα δημιούργησαν το
πρόβλημα, καλούνται τώρα να το επιλύσουν.
Είναι γεγονός. Τα κόμματα εξουσίας της μεταπολίτευσης αντιμετώπισαν
την ανάγκη της αλλαγής με πολιτική απροθυμία, διαχειριστική ανεπάρκεια
και εγγενείς πελατειακές αναστολές. Το αποτέλεσμα ήταν να
καρκινοβατούν οι μεταρρυθμίσεις και να καλπάζει η λιτότητα.
Εξαντλήθηκαν έτσι, και η υπομονή των ευρωπαίων και οι αντοχές των
ελλήνων πολιτών. Αυτό πληρώνουμε σήμερα.Τρέχουμε να προλάβουμε τις
γερμανικές προθεσμίες και τα τελεσίγραφα της τρόικας. Φυσικό είναι
ό,τι γίνεται να γίνεται σπασμωδικά. Άλλωστε μια εθνική στρατηγική
αντιμετώπισης της κρίσης δεν προτάθηκε από κανέναν, όλα τούτα τα
πέτρινα χρόνια. Οι μεν λειτούργησαν ως απρόθυμοι λογιστές των
μνημονίων, οι δε περιορίστηκαν στο ρόλο του λαϊκού εισαγγελέα. Ούτε οι
πολιτικές δυνάμεις ούτε η κοινωνία έδειξαν πραγματική διάθεση ν'
αντιπαλέψουν την κρίση με κίνητρο τον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό του
τόπου.
@ Στην κοινωνία εξακολουθεί να κυριαρχεί η εντύπωση πως οι βιομήχανοι
κερδίζουν απ' την κρίση. Ότι έχουν επωφεληθεί από τα μέτρα λιτότητας
και ότι ο ΣΕΒ έχει υποστηρίξει τα μνημόνια.
Η κοινωνία είναι παραπληροφορημένη. Η βιομηχανία έχει γονατίσει από
την κρίση, και αγωνίζεται να σωθεί για να διασωθούν οι θέσεις εργασίας
και το κοινωνικό μέρισμα που αντιπροσωπεύει. Η λιτότητα πλήττει το
παραγωγικό κεφάλαιο όπως πλήττει και την υπόλοιπη κοινωνία. Σε σχέση
δε με τα μνημόνια, επιδοκιμάσαμε τις μεταρρυθμίσεις και τις θεσμικές
αλλαγές που προέβλεπαν, στο βαθμό που αντιστοιχούσαν σε πάγιες θέσεις
του ΣΕΒ. Αν όμως μνημόνιο σημαίνει μόνο περικοπές, φόρους λιτότητα,
σας λέω ότι το κεφάλαιο που εκπροσωπεί ο ΣΕΒ υπήρξε--το έχω ξαναπεί-- η
πρώτη αντιμνημονιακή φωνή.
Ήδη από τον Ιούνιο του 2010, επισημάναμε δημόσια τα προβλήματα της
συνταγής της εσωτερικής υποτίμησης, που ακολουθεί η τρόικα. Τον
Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς παραδώσαμε πολυσέλιδο υπόμνημα στους
ιθύνοντες των Βρυξελλών και στην κυβέρνηση. Επισημαίναμε ότι η βίαιη
δημοσιονομική προσαρμογή θα δημιουργούσε μεγάλα κοινωνικά προβλήματα
και θα υπονόμευε κάθε προοπτική ανάπτυξης. Ζητούσαμε μεγαλύτερο
περιθώριο για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και, παράλληλα,
μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, στις θεσμικές
αλλαγές που έτσι κι αλλιώς είχε ανάγκη η χώρα μας. Οι Βρυξέλλες
εκώφευσαν, και το πολιτικό μας σύστημα έκανε τα δικά του. Δεν έχω
πάψει ωστόσο να τονίζω την ανάγκη μιας άλλης πολιτικής, μιας άλλης
συνταγής--και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
@ Ωστόσο η θριαμβευτική επανεκλογή της Μέρκελ στη Γερμανία ενισχύει τη
συνέχιση της ίδιας πολιτικής, που διευρύνει τις ανισότητες μέσα στην
ίδια την Ε.Ε.
Αυτές οι ακραίες ανισότητες δυσκολεύουν, ακόμα και υπονομεύουν, την
ευρωπαϊκή πορεία. Τα κράτη-μέλη το γνωρίζουν πολύ καλά. Δεν μπορούν
όμως να συμφωνήσουν ως προς τη διαδικασία σύγκλισης. Πριν ξεσπάσει η
παγκόσμια οικονομική κρίση, η Ευρώπη πίστευε ότι η χρήση των
ευρωπαϊκών πόρων -μεταβιβάσεων, επιχορηγήσεων, επιδοτήσεων--μπορούσε να
φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η προσδοκία δεν επαληθεύτηκε. Αντίθετα.
Η κρίση διόγκωσε το πρόβλημα.
Σήμερα, η γερμανική οικονομική ορθοδοξία απαιτεί από τις λιγότερο
ανταγωνιστικές χώρες να καταβάλουν στο ακέραιο το κόστος της
προσπάθειας προσαρμογής--χωρίς να ενδιαφέρεται για τις οικονομικές και
κοινωνικές συνέπειες. Είναι μία κοντόφθαλμη πολιτική. Αν δεν αλλάξει,
αν δεν υιοθετηθεί η βασική αρχή πώς και οι δύο πλευρές οφείλουν να
προσαρμοστούν--ο Βορράς πρέπει να γίνει πιο γενναιόδωρος, ο Νότος
πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστικός--τότε πολύ φοβούμαι για το ευρωπαϊκό
μέλλον.
@ Δεν βρήκαν ωστόσο κάποιες επιχειρήσεις ευκαιρία να απολύσουν ή να
κατεβάσουν τους μισθούς; Δεν είδαν φως κι ανέβηκαν, σύμφωνα με την
έκφραση μιας πρώην υπουργού σε παραγωγικό υπουργείο; Μου έλεγε ότι η
τρόικα δεχόταν από τέτοιους κύκλους προτάσεις για ανάλογα μέτρα...
Αυτή η ιστορία με κάποιους κουκουλοφόρους που περνούσαν μηνύματα στην
τρόικα είναι αστεία και υποβολιμιαία. Λες και ήρθαν κάποιοι τυφλοί που
χρειάζονταν τον προδότη για να τους δείξει τη σπηλιά με τα κρυμμένα
μυστικά.
Οι άνθρωποι της τρόικας είναι εξειδικευμένοι επαγγελματίες που ξέρουν
αν μη τι άλλο να διαβάζουν--είναι δημόσια έγγραφα--τις εργατικές
νομοθεσίες των ευρωπαϊκών χωρών και να τις συγκρίνουν μεταξύ τους.
Αυτό έκαναν κι εδώ. Μεμονωμένοι επιχειρηματίες που να ήρθαν σε επαφή
με την τρόικα μπορεί να υπήρξαν, χωρίς ιδιαίτερη επιρροή.
Ο ΣΕΒ πάντως, ό,τι είχε να πει στην τρόικα και στο ΔΝΤ, το έλεγε
δημόσια και ξεκάθαρα, και συχνά εκφράσαμε τη διαφωνία μας. Ακόμα και
στα εργασιακά, ασκήσαμε κριτική στη σπουδή της τρόικας να επιβάλει
σαρωτικές αλλαγές. Είχαμε καθοριστική συμβολή στη διατήρηση του 13ου
και 14ου μισθού. Αντισταθήκαμε στη μείωση του κατώτατου μισθού. Και
στηρίξαμε τον θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων όχι στα λόγια,
στην πράξη: αν κάπου παραμένει ζωντανός ο θεσμός των συμβάσεων με
συνεννόηση επιχείρησης και εργαζομένων, είναι στις σύγχρονες
οργανωμένες επιχειρήσεις-μέλη του ΣΕΒ. Κι αυτό το ξέρει καλά ο κόσμος
που δουλεύει ή ψάχνει για δουλειά, κι ας μην το παραδέχεται στον
δημόσιο λόγο της η ΓΣΕΕ, κι ας το αρνείται η στερεότυπη ρητορεία του
ΚΚΕ.
@ Ερευνητές οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι ένα από τα πρώτα μέτρα για
την επανεκκίνηση της οικονομίας θα ήταν η άμεση αύξηση του κατώτατου
μισθού από 586 στα 751 ευρώ, με την κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού
Περιεχομένου του Φεβρουαρίου 2012. Θα συμφωνούσε ο ΣΕΒ με ένα τέτοιο
μέτρο;
Πιο συνετό θα ήταν να συνδυάσουμε τη σταδιακή αύξηση του κατώτατου
μισθού με την ευρύτερη ανάκαμψη της οικονομίας--αν θέλουμε να μην
εξανεμιστεί από άλλους παράγοντες, όπως λ.χ. μια επιτάχυνση του
πληθωρισμού. Και κυρίως αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τη μάστιγα της
ανεργίας και να ξαναβρούμε δουλειές για το σχεδόν 1,5 εκατομμύριο
ανθρώπους που είναι άνεργοι.
Πολύ συχνά μιλάμε ξεχνώντας ότι ο κατώτατος μισθός για τον άνεργο
είναι 0 ευρώ! Κατά τα άλλα, ο ΣΕΒ ουδέποτε προέταξε το θέμα του
κατώτατου μισθού. Πολύ βασικότερο πρόβλημα είχαν και έχουν οι
επιχειρήσεις με τον κρατικό παρεμβατισμό, τα γραφειοκρατικά εμπόδια,
το κόστος ενέργειας, την υπερφορολόγηση, το έλλειμμα ρευστότητας, το
συνολικά αντιεπιχειρηματικό περιβάλλον. Θα πρόσθετα μάλιστα ότι,
ειδικά για τον ΣΕΒ, η συζήτηση περί κατώτατου μισθού έχει περισσότερο
θεωρητικό νόημα. Στις επιχειρήσεις-μέλη μας ο μέσος όρος αμοιβών είναι
πολύ υψηλότερος από τα κατώτατα όρια, και περιπτώσεις μείωσης
κατώτατου μισθού από 751 σε 586 ευρώ όπως προβλέπει ο νόμος, πρακτικά
δεν έχουν υπάρξει.
@ Γιατί δεν προτείνετε εσείς, ως ΣΕΒ, ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση;
Μα, το έχουμε κάνει! Ο ΣΕΒ είναι ο μόνος φορέας που έχει καταθέσει ένα
ολοκληρωμένο, καθαρά ελληνικό σχέδιο εξόδου. Το 2011 παρουσιάσαμε τη
μελέτη McKinsey με τον τίτλο <<Η Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά>>. Είναι ένας
πληρέστατος οδικός χάρτης για να ξανασυναντηθούμε με την ανάπτυξη--με
σαφείς διαγνώσεις και πολύ συγκεκριμένες προτάσεις, ιεραρχημένες κατά
προτεραιότητα και κατά κλάδο. Δεν έχει ξαναϋπάρξει μελέτη τέτοιου
εύρους και βάθους για τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Έγινε
παρουσίασή της στις πολιτικές ηγεσίες, δόθηκε προς διάλογο στους
κοινωνικούς εταίρους και τους παραγωγικούς φορείς, οργανώθηκαν
εκδηλώσεις ευρύτερης δημοσιοποίησής της.
Αλλά προφανώς θεωρήθηκε εξ ορισμού ύποπτη διότι προερχόταν από
το...κεφάλαιο. Ορισμένα υπουργεία και μερικοί δημόσιοι οργανισμοί
υιοθέτησαν αποσπασματικά κάποιες από τις προτάσεις που τους αφορούσαν,
αλλά το κρίσιμο υπουργείο των Οικονομικών εκώφευσε.Ο νυν υπουργός
προτίμησε να αναθέσει, πριν από ένα σχεδόν χρόνο, στο ΚΕΠΕ και το ΙΟΒΕ
μια μελέτη με το ίδιο ακριβώς αντικείμενο, η οποία...μελετάται ακόμη.
Φαντάζομαι ότι την έχει ξεχάσει και ο ίδιος.
Γιατί η ελληνική αστική τάξη ήταν τις τελευταίες δεκαετίες απόλυτα
προσκολλημένη στο κράτος; Πολλοί υποστηρίζουν ότι μια από τις πηγές
της ελληνικής κακοδαιμονίας είναι η έλλειψη εθνικής αστικής τάξης...
Και δεν έχουν άδικο. Μια αστική τάξη με διευθυντική ευθύνη και
κοινωνική συνείδηση δεν θα είχε αφήσει τον τόπο στα χέρια μιας
ασύδοτης κομματοκρατίας, με τα αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε. Αλλά,
βλέπετε, η μεταπολεμική κοινωνία μας συγκροτήθηκε υπό κρατική
πατρωνία. Το κομματικό κράτος, πανταχού παρόν και τα πανθ' ορών,
δημιούργησε μια κρατικοδίαιτη οικονομία κι ένα κρατικοδίαιτο
κατεστημένο που συναλλασσόταν με τις κυβερνήσεις και γιγαντώθηκε τα
τελευταία 30 χρόνια με τις νομοθετημένες προστασίες επαγγελμάτων, τους
νόμους που εξασφάλιζαν προσόδους, τους φουσκωμένους προϋπολογισμούς
των μεγάλων έργων, τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τη χρηματοοικονομική
και χρηματιστηριακή φούσκα.
Επόμενο ήταν η διαπλεκόμενη αυτή πολιτική και επαγγελματο-οικονομική
ολιγαρχία να επιδείξει αδιαφορία απέναντι στις ανάγκες πραγματικού
εκσυγχρονισμού της χώρας. Το πελατειακό θερμοκήπιο του
μεταπολιτευτικού κράτους ήταν το φυσικό της περιβάλλον. Η ποικιλώνυμη
αντίσταση των μελών και φερεφώνων της στη δομική πρόκληση της κρίσης
δεν συνιστά παρά αυτοάμυνα. Αυτοάμυνα για την περιφρούρηση των
συμφερόντων τους από την απειλή της αλλαγής.
@ Πρόσφατα αποκηρύξατε το <<δόγμα Μποδοσάκη>>, που ήθελε το κεφάλαιο
προσκολλημένο στην εκάστοτε εξουσία, και διατυπώσατε το νέο <<δόγμα
Δασκαλόπουλου>>. Μήπως πρόκειται για σχέδιο επιβολής της πλουτοκρατίας
τώρα που καταρρέει η κομματοκρατία;
Αυτό το <<δόγμα Δασκαλόπουλου>>, όπως το αποκαλέσατε, θέλει μια σύγχρονη
επιχειρηματική τάξη, αυτονομημένη από το κράτος, κοινωνικά συνειδητή,
ανοιχτή στον διάλογο με όλες τις πολιτικές δυνάμεις και στην επαφή με
το σύνολο της κοινωνίας. Εκ των πραγμάτων, ναι, είναι μια τάξη που
διεκδικεί πολιτική συνευθύνη. Αλλά, όχι, δεν προσβλέπω
σε...πλουτοκρατικό ιμπεριαλισμό!
Εκείνο που λέω είναι ότι το κομματοκρατούμενο κράτος ναυάγησε στις
αμαρτίες του. Αν θέλουμε οικονομική ανασυγκρότηση, ανάπτυξη,
εκσυγχρονισμό, χρειαζόμαστε μια ιθύνουσα επιχειρηματική τάξη άλλων
προδιαγραφών για να σηκώσει το βάρος της παραγωγικής μας ανάταξης. Κι
αναφέρομαι στη δύναμη αιχμής που αποτελούν οι σύγχρονες, οργανωμένες
επιχειρήσεις, που αποτελεσματικά--μέσα από την κοινή δράση πολλών
ανθρώπων--παράγουν απασχόληση και πλούτο για την κοινωνία, χωρίς
εξαρτήσεις ή διαπλοκές με το κράτος. Αυτές είναι πλέον οι δυνάμεις
εμπροσθοφυλακής που μπορούν να ανορθώσουν την οικονομία μας--και να
αλλάξουν την κοινωνία μας.
@ Έχετε ζητήσει αλλαγές, να αναφέρω π.χ. το κόστος ενέργειας των
παραγωγικών επιχειρήσεων που είναι δυσβάστακτο για τις ελληνικές
βιομηχανίες. Είδαμε πρόσφατα τι έγινε με τη ΒΙΟΧΑΛΚΟ. Έχετε πάρει
υποσχέσεις που ως συνήθως δεν εκπληρώθηκαν;
Kρούουμε από τις αρχές του έτους τον κώδωνα του κινδύνου.
Προειδοποιήσαμε, ειδικά σε σχέση με το πρόβλημα του κόστους ενέργειας,
ότι η ελληνική βιομηχανία βρίσκεται σε οριακό σημείο, δίνει την ύστατη
μάχη της για να κρατηθεί όρθια και να κρατήσει όρθια την οικονομία.
Χωρίς βιομηχανική βάση, κάθε προοπτική ανάπτυξης θα έχει γυάλινα
πόδια.
Η μετοίκηση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ ανέδειξε ένα πρόβλημα που το έχουμε
επανειλημμένα θέσει στον ίδιο τον πρωθυπουργό και στους αρμόδιους
υπουργούς. Λάβαμε υποσχέσεις, και ξανά υποσχέσεις. Ελπίζουμε τώρα το
πρόβλημα να τους έγινε συνείδηση, και να δούμε κάποια λύση. Αλλιώς, θα
δούμε να απαξιώνονται επενδύσεις δισεκατομμυρίων και να απειλούνται
δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας--μια πολυτέλεια που δεν έχει ο τόπος.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια μεγάλες παραγωγικές
επιχειρήσεις, συχνά με εξαγωγές και διεθνές προφίλ, αντιμετωπίζουν
σοβαρά προβλήματα. Δημιουργείται η υποψία ότι κάποιοι από τους ξένους
δανειστές θέλουν να φέρουν τις επιχειρήσεις στα γόνατα, είτε για να
βοηθήσουν τις αντίστοιχες δικές τους ή για να διευκολύνουν την εξαγορά
των εγχώριων σε χαμηλές τιμές.
Όλες οι ελληνικές επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, εξωστρεφείς και
εσωστρεφείς, καλούνται να επιζήσουν σε ένα περιβάλλον που τείνει να
γίνει αβίωτο. Ο συνδυασμός της μειωμένης ζήτησης και της υψηλής
φορολόγησης, της έλλειψης χρηματοδότησης και της υπερβολικής
νομοθέτησης που παράγει κρατικό παρεμβατισμό, αδιαφάνεια και
γραφειοκρατία, θα κάνει όλες τις επιχειρήσεις αργά ή γρήγορα να
γονατίσουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι υπάρχει σχέδιο σκόπιμης
απαξίωσης της ελληνικής παραγωγής ώστε να πουληθεί σε χαμηλή τιμή.
Έχει αποδειχθεί πως κάτι τέτοιο δεν αποτελεί καλή επιχειρηματική
πρακτική. Το τελικό κόστος στον αγοραστή θα είναι μικρότερο αν πάρει
μία υγιή μονάδα, παρά μία αρρωστημένη.
@ Μιλούσα με τον ομόλογό σας πρώην πρόεδρο του Συνδέσμου Γερμανών
Βιομηχάνων, που προτρέπει την Ελλάδα να αποχωρήσει από το ευρώ. Έχετε
δηλώσει ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν καταστροφική.
Ναι, η επιστροφή στη δραχμή θα επέφερε πολύ τραγικότερη πτώση του
βιοτικού επιπέδου από αυτήν που βιώνουμε σήμερα. Θα κατρακυλούσαμε
από τη μια μέρα στην άλλη μερικές δεκαετίες πίσω, χάνοντας ταυτόχρονα
αυτό που εγώ προσωπικά θεωρώ το μεγαλύτερο εθνικό κεκτημένο της
μεταπολίτευσης--την ένταξη στην ευρωζώνη. Η βαλκανιοποίηση της Ελλάδας
θα ήταν οριστική. Αυτό μπορεί να μην ενοχλεί τον Γερμανό πρώην ομόλογό
μου, αλλά δεν είναι εκείνος που θα υφίστατο τις συνέπειες μιας έξωσής
μας από το ευρώ! Δεν είναι άλλωστε η πρώτη ατυχής δήλωση που έχει
κάνει σε σχέση με τη χώρα μας...
@ Η συγχαρητήρια επιστολή σας στον Αλ. Τσίπρα μετά το τέλος του
Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε εντύπωση. Κάποιες στιγμές δείχνετε να
πιστεύετε ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα από τους σημερινούς.
Επ' αυτού, σημασία δεν έχει τι πιστεύω εγώ. Σημασία έχει τι πιστεύει ο
ελληνικός λαός. Η δημοκρατία μας δεν είναι αλά καρτ, ούτε η λαϊκή
ετυμηγορία τελεί υπό περιορισμό. Από κει και πέρα, όποιον κι αν
επιλέξει ο λαός, ισχύει το <<αρχή άνδρα δείκνυσι>>.
@ Ανησυχείτε αλήθεια με το κλίμα των ημερών; Αισθάνεστε ότι η
δημοκρατία απειλείται, κι αν ναι πώς πρέπει να αμυνθεί;
Στον τόπο μας κάνουμε μείζονα θέματα τα αυτονόητα, για λόγους
πολιτικής ιδιοτέλειας και ψηφοθηρικής σκοπιμότητας. Τι είναι
αυτονόητο; Ότι όσοι μαχαιρώνουν αντιφρονούντες ή αλλόφυλους, καίνε
ανθρώπους και περιουσίες διαδηλώνοντας ή σκοτώνουν αστυνομικούς,
πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο από τη δικαιοσύνη και τη
συντεταγμένη πολιτεία. Όποιος εγκληματεί καθ'οιονδήποτε τρόπο, πρέπει
να λογοδοτεί.
Η πολιτική αξιολόγηση της βίας δημιουργεί τελικά καθολική ανοχή στη
βία. Αλλά αυτά είναι φαινόμενα αντιμετωπίσιμα σε ένα υγιές σύστημα.
Μια δημοκρατία απειλείται πραγματικά όταν παροπλίζεται πολιτικά και
ηθικά. Όταν απαξιώνεται στη συνείδηση των πολιτών της. Όταν δεν έχει
να αντιτάξει αξιακά αντισώματα. Η δημοκρατία λειτουργεί σωστά όταν
είναι αυτοάνοση. Τότε δεν έχει να φοβηθεί κανέναν!
@ Με τη θεωρία των δύο άκρων που βγάζει τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός συνταγματικού
τόξου, συμφωνείτε;
Τη βρίσκω κατ' αρχήν κάπως παράδοξη. Πώς μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να
χαρακτηρίζεται άκρο, απ' τη στιγμή που η λαϊκή ετυμηγορία τού έχει
δώσει κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή; Πώς μπορεί να είναι εκτός
συνταγματικού τόξου ένα κόμμα που ασκεί τον συνταγματικά καίριο ρόλο
της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Επιπλέον όμως, τη βρίσκω και
επικίνδυνη. Έχει μια εμφυλιοπολεμική χροιά, υποδηλώνει μια αντίληψη
μονοκομματικής δημοκρατίας που είναι ευθέως αντιδημοκρατική.
Το λεγόμενο συνταγματικό τόξο περιλαμβάνει κάθε ελεύθερη έκφανση της
λαϊκής βούλησης, μέσα στο αυτονόητη πλαίσιο της πολιτειακής
νομιμότητας, του σεβασμού του ισχύοντος θεσμικού και νομοθετικού
πλαισίου. Νοοτροπίες που αρνούνται στον κομματικό αντίπαλο δικαιώματα
που του έχει δώσει ο λαός, είναι νοσηρές και βλάπτουν σοβαρά την
πολιτική ομαλότητα.
------------------
@Radical30
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)