«Ένας υποψήφιος τρομοκράτης»
Ελάχιστα πάντως με απασχολούν οι
φήμες, που ισχυρίζονται ότι αύριο τα πράγματα θα είναι καλύτερα, και ότι η
λαίλαπα όπου να ‘ναι θα κοπάσει. Θέλω να είμαι κατηγορηματικός: Το εύχομαι, και
διπλή θα είναι τότε η χαρά μου. Τα σχέδιά μου όμως δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Γιατί, ποιος τότε θα πληρώσει για τους νέους ανθρώπους, που η απόγνωση οδήγησε
στα ξένα, πώς θα επιστραφούν τα αγαθά και οι αξίες που έκλεψε το Άδικο από τους
αθώους, με ποια διαδικασία θα αναστηλωθούν τόσες και τόσες ζωές ακυρωμένες;
Όχι, οι φήμες ότι θα κοπάσει η θύελλα, δεν με αφορούν, ούτε με επηρεάζουν (ούτε
και τις πιστεύω).
Ο χρόνος όμως της αναμονής έχει ένα
τέλος. Είναι λοιπόν καθορισμένη και αμετακίνητη η μέρα, που οι τεχνολογικοί
μηχανισμοί μου θα σπείρουν τον όλεθρο και τον αφανισμό. Στη φράση όμως αυτή,
δεν θα προσθέσω ούτε μια τελεία. Σε τίποτα δεν το ‘χουν οι ισχυροί του κράτους
και οι επιτηρητές, να ανιχνεύσουν την ημερομηνία αυτή της κάθαρσης και να
κηρύξουν από τώρα γενικό συναγερμό.
Άδικος κόπος: Οι δικοί μου
τεχνολογικοί μηχανισμοί δεν ανιχνεύονται, ούτε έχουν να κάνουν με εκρηκτικά και
όπλα. Στηρίζονται, αντίθετα, σε μια παραλλαγή του τρόπου που οι αρχαίοι ήξεραν
ως εξοστρακισμό. Στην ιδιοφυή αυτή εξέλιξη βοήθησαν τα διδακτορικά και οι
επιστημονικές μου γνώσεις, που απέκτησα με επιμονή και μόχθο.
Το δίλημμα, βέβαια, δεν είναι πια
μόνον δικό μου. Εγώ προσφέρθηκα, με ανιδιοτέλεια και αίσθημα ευθύνης, να με
συλλάβουν οι αρχές, για να αποφύγουν τις σκληρές συνέπειες οι επόμενοι που
έρχονται. Διότι όλο και πληθαίνουν οι Έλληνες, που αισθάνονται ως υποψήφιοι
τρομοκράτες. Στις ρημαγμένες τους ζωές δεν χωρούν πια όνειρα, κι ούτε μετρούν
οι υποσχέσεις, που ακόμα ακούγονται. Υπάρχει μόνον μια αχνή ανάμνηση του
Καστελλόριζου, και είναι πολλοί όσοι αναζητούν σιωπηλά τον τρόπο που θα φτάσουν
στις ακτές του…
Απόσπασμα από άρθρο του Γιώργου Γραμματικάκη, στο:
protagon.gr
Επιμέλεια: @radical30
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου