Το 18% με 22% των Αλβανών μεταναστών που ζούσαν και εργάζονταν στην Ελλάδα έχει επιστρέψει στην Αλβανία, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Αλβανικού Κέντρου Ανταγωνιστικότητας και Διεθνούς Εμπορίου, ποσοστό το οποίο αντιστοιχεί σε 180.000 άτομα.
Ο ξαφνικός, πρόωρος χαμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι, ο διαρκής θάνατος του Τόνι Σοπράνο και ένας επίλογος για τη Χρυσή Εποχή της τηλεόρασης
(news247 Ιούνιος 29)
Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της κυβέρνησης είναι ότι η εθνική ανάγκη
παρατεταμένης πολιτικής σταθερότητας ταυτίζεται με το κομματικό συμφέρον των δύο
συνεργαζόμενων κομμάτων να κερδίσουν χρόνο, να φέρουν αποτέλεσμα, ώστε να
παρουσιαστούν στο εκλογικό σώμα με αξιώσεις. Κανένας από τους δύο εταίρους δεν
μπορεί να κερδίσει ρίχνοντας τον άλλον, και οι δύο έχουν ελπίδες αν παραδώσουν
τη χώρα με θετικό ρυθμό ανάπτυξης και αρχινισμένες μεταρρυθμίσεις στη δημόσια
διοίκηση, στο κοινωνικό κράτος και στο παραγωγικό μοντέλο. Του Γιάννη
Βούλγα
Τα κριτήρια με τα οποία θα την αντιμετωπίσει ο κόσμος είναι, πρώτον, η
ενεργητικότητα με την οποία θα κινηθεί για να ανακόψει την ύφεση και, δεύτερον,
κάποια έστω δείγματα πρακτικής αυτοκριτικής για τις πελατειακές και
αναξιοκρατικές επιλογές που το παραδοσιακό σύστημα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας
έχει καθιερώσει. Για όλα αυτά χρειάζονται χρόνο.
Είναι αυτό που έδωσε η ΔΗΜΑΡ στον εαυτό της. Αρχικά συνέβαλε με
γενναιοφροσύνη στη διάσωση της χώρας, κάνοντας με τη συμμετοχή της στην
κυβέρνηση ένα βήμα που δεν ήταν ούτε αυτονόητο ούτε εύκολο. Στο τέλος δεν
άντεξε. Οχι την πίεση του εκλογικού της σώματος. Εφυγε σε μια στιγμή που οι
κομματικοί συσχετισμοί έδειχναν στάσιμοι, άρα μελλοντικά παιζόμενοι. Ο μεγάλος
από τα αριστερά ανταγωνιστής, ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν εμφανώς μπλοκαρισμένος χωρίς
ικανότητα κινητοποίησης του κόσμου και τον ηγέτη του κουραστικά μονότονο. Από
την άλλη, ο Πρωθυπουργός είχε υποχρεωθεί ήδη σε αναδίπλωση.
Τελικά, η ΔΗΜΑΡ δεν άντεξε τον εαυτό της. Αυτοεγκλωβίστηκε
στον μικρόκοσμο του κόμματος, τη στιγμή που η θέση της στη γενική πολιτική σκηνή
και το «λευκό» παρελθόν έδιναν τη δυνατότητα να γίνει σημείο αναφοράς ευρύτερων
προοδευτικών δυνάμεων και ζυμώσεων. Τώρα έχει εισέλθει σε φάση υπαρξιακής
αγωνίας, με εμφανή τον κίνδυνο να δει τις δυνάμεις της να σκορπίζονται. Είναι
αναμενόμενο. Η συμμετοχή της στην κυβέρνηση αποτελούσε το πιο δυναμικό στοιχείο
της ταυτότητάς της, ενώ την ίδια στιγμή λειτουργούσε ως φράγμα προς τον
ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα είναι εκτεθειμένη στη λεηλασία ενός μέρους της βάσης της. Το ότι τα
στελέχη που πρωτοστάτησαν στην άτακτη φυγή από την κυβερνητική ευθύνη στέλνουν
ήδη μηνύματα στον ΣΥΡΙΖΑ επιταχύνει την αποδιάρθρωση. Συντεταγμένη όμως πορεία
προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον απίθανη στις παρούσες συνθήκες, καθώς υπάρχει ένα
άλλο εξίσου αν όχι μεγαλύτερο μέρος του κοινού της, το οποίο είναι σταθερά
στρατευμένο στον αριστερό ευρωπαϊσμό και στις παραδόσεις της Ανανεωτικής
Αριστεράς. Η ΔΗΜΑΡ αιφνιδίασε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της, στοιχειώδης
υποχρέωσή της είναι να τηρήσει τουλάχιστον την προεκλογική υπόσχεση ότι η
κοινοβουλευτική παρουσία της στοχεύει πρωτίστως να διασφαλίσει την ευρωπαϊκή
πορεία της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση, η παραίτηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση ενισχύει την τάση
προς τον δικομματισμό ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, με σημαίνουσα επίσης παρουσία της ΧΑ. Εχω
υποστηρίξει και υποστηρίζω, ότι θα πρόκειται για αρνητική εξέλιξη του κομματικού
συστήματος, ότι υπό τις παρούσες συνθήκες ο δικομματισμός ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ θα είναι
εμφυλιοπολεμικός και στείρος.
- Πρώτον, γιατί ενθαρρύνει τα πιο αρνητικά στοιχεία
των δύο παρατάξεων.
- Δεύτερον, γιατί αμβλύνει τις πιέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ να
εξελιχθεί σε κυβερνητική δύναμη με δημοκρατικές, μεταρρυθμιστικές και ευρωπαϊκές
προδιαγραφές.
- Τρίτον, γιατί η παρουσία της ΧΑ πιέζει τη ΝΔ επί το αυταρχικότερον
και τον ΣΥΡΙΖΑ, σιωπηλά, επί το «αντισυστημικότερο».
- Τέταρτον, γιατί το
ευρωπαϊκό πλαίσιο δεν είναι σήμερα αρκετά ισχυρό, ώστε να λειτουργεί ως πόλος
έλξης που θα αφομοιώνει τις φυγόκεντρες τάσεις της «ελληνικής περίπτωσης».
Γεγονός που καθιστά πιθανό ένα «ιστορικό ατύχημα» καθώς η διεθνής κρίση είναι
ακόμα σε εξέλιξη και δεν αποκλείεται να κρύβει νέες δυσάρεστες εκπλήξεις.
Η έξοδος της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, αλλάζει τους όρους της συζήτησης για τη
συσπείρωση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της ευρείας
Κεντροαριστεράς. Μέχρι πρότινος,
η πτώση του ΠΑΣΟΚ έδινε την εντύπωση ότι η
ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε να αναλάβει τον ρόλο του επισπεύδοντος. Τώρα οι δυνάμεις και
τα στελέχη της, που δεν φιλοδοξούν να γίνουν συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, αναζητούν
σημείο αναφοράς.
Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί ελκτικό πόλο συσπείρωσης
του χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πολύ πιθανό να ανέβει λίγο δημοσκοπικά,
επιβραβευόμενο για την υπεύθυνη στάση που έδειξε στην πρόσφατη κρίση και την
αποφασιστική παρέμβαση του προέδρου του. Θα ήταν όμως λάθος να παραμείνει
στάσιμο.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στο κρίσιμο σημείο, όπου η κατοχή μιας ιστορικής ταμπέλας
εξασφαλίζει την επιβίωση, αλλά η ίδια ταμπέλα γίνεται εμπόδιο στην ανασυγκρότηση
της ευρύτερης κοινωνικής αναφοράς του. Το δίλημμα είναι κοινό για όλους,
βενιζελικούς, παπανδρεϊκούς, σημιτικούς. Και για όλους ισχύει, πιστεύω, η
διάγνωση, ότι το ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές δεν μπορεί να κατεβεί ως ΠΑΣΟΚ. Με
άλλα λόγια, η προοπτική να βρεθούν οι πολίτες του δημοκρατικού Κέντρου και του
δημοκρατικού Σοσιαλισμού πρόσφυγες στην επικράτεια της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ ή
άστεγοι, είναι επί θύραις.
Η κυβέρνηση λοιπόν θέλει χρόνο, η Κεντροαριστερά όμως δεν έχει χρόνο.
Χρειάζεται να τρέξει.
Οι τρόποι για την ανασύνθεση μιας παράταξης δεν είναι
αμέτρητοι, όπως μας έχει δείξει η Ιστορία. Θα μπορούσε να γίνει γύρω από έναν
αναδυόμενο ηγέτη, αλλά τέτοιος δεν φαίνεται και οι συνεχείς διαπιστώσεις της
έλλειψης, δεν θα επιταχύνουν την έλευσή του. Αλλοι τρόποι που προσφάτως
δοκιμάστηκαν ήταν η συγκρότηση του ΣΥΝ το 1988 μέσα από τις οργανωμένες κινήσεις
δύο κομμάτων (ΚΚΕ, ΚΚΕ Εσ/ΕΑΡ) υπό την επίδραση ενός διεθνούς παράγοντα (αλλαγές
στο ΚΚΣΕ). Και του ΣΥΡΙΖΑ το 2002 ως πρωτοβουλία της ηγεσίας του ΣΥΝ που ήθελε
να υποδηλώσει την πρόθεση αλλαγής φυσιογνωμίας της παράταξης.
Η άποψή μου, και να την πω με έναν αφορισμό, είναι «κάντε το όπως ο ΣΥΡΙΖΑ».
Ορίστε δηλαδή, έναν κοινό φορέα και δυνάμει εκλογικό τίτλο υπό τους οποίους
μπορούν να συστεγαστούν αμέσως κόμματα, ομάδες, πρόσωπα, με τρόπο χαλαρό, σχεδόν
δοκιμαστικό. Χρονικός ορίζοντας του εγχειρήματος θα είναι βεβαίως οι ευρωεκλογές
με στόχο να παρουσιαστεί ένα δυνατό ψηφοδέλτιο και οι εκλογές για την
Αυτοδιοίκηση με στόχο το ρίζωμα στις τοπικές κοινωνίες.
Υπάρχει κοινωνικό αντίκρισμα αυτών των διεργασιών; Και ναι και όχι.
- Ναι,
γιατί υπάρχει μια «λανθάνουσα ζήτηση». 'Ενα ευρύ κοινωνικό σώμα που συνειδητά ή
αυθόρμητα, κατανοεί με πατριωτικούς όρους τη σημασία της σταθερής ένταξης της
Ελλάδας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, πολιτισμικά εκφράζεται από τον δημοκρατικό
κανόνα και πολιτικά αποστρέφεται τον εξτρεμισμό, που εκδηλώνεται από ομάδες στα
άκρα του πολιτικού φάσματος.
- Οχι, γιατί η ζήτηση είναι ακριβώς «λανθάνουσα»,
δηλαδή δεν είναι κινητοποιημένη ούτε εύκολα κινητοποιήσιμη στο άμεσο μέλλον,
καθόσον το ευρύ κοινωνικό σώμα ζει την περίοδο πρωτίστως
ως αναγκαίο κακό, δεν
έχει περάσει από τον φόβο στη νέα συνειδητοποίηση. Ναι, γιατί στην Ευρώπη αυτός
ο χώρος έχει ισχυρή πολιτική - εκλογική παρουσία. Οχι, γιατί ο ίδιος χώρος έχει
εδώ και καιρό μια ισχνή ιδεολογική - προγραμματική ταυτότητα.
Οι διεργασίες, λοιπόν, στον χώρο του δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της ευρείας
Κεντροαριστεράς, έχουν επείγοντα αμυντικό χαρακτήρα, συνιστούν οργανωτική
προετοιμασία ήδη ενεργοποιημένων δυνάμεων, προσβλέπουν όμως στη μελλοντική
κινητοποίηση ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων, για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που
θα υπερβαίνουν τις δυνατότητες της Κεντροδεξιάς και θα επιταχύνουν τις
εσωτερικές διεργασίες του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αδυναμία χάραξης εθνικής νομισματικής πολιτικής από τις χώρες της Ευρωζώνης χρησιμοποιήθηκε «εκβιαστικά» από την ΕΚΤ, με στόχο την πληρωμή των χρεών των ελλειμματικών χωρών προς τους διεθνείς κερδοσκόπους.
Η κυβέρνηση των ορκισμένων μνημονιακών, η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ και το τέλος μιας ιστορίας χρεοκοπίας, που άρχισε το 1981 και τελειώνει το ερχόμενο Φθινόπωρο
Ο ανασχηματισμός, του οποίου τη χρησιμότητα, όπως βλέπετε στο παρακάτω βίντεο, έχει αναλύσει με δυο κουβέντες ο Τζίμης Πανούσης, έφερε τον Βενιζέλο σε θέση ισχύος στην κυβέρνηση Σαμαρά και ξαναέκανε το ΠΑΣΟΚ, από πολιτικό ζόμπι μιας τρικομματικής κυβέρνησης, πραγματικό κόμμα εξουσίας, έστω και αν έχει χάσει κάθε επαφή με την ελληνική κοινωνία.
Το νέο σχήμα μας προσφέρει χρήσιμα διδάγματα, όχι μόνο για την πολιτική πραγματικότητα, αλλά και για την καθημερινότητά μας.
1ον Σε αυτή τη χώρα, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, ποσοστών, συγκυρίας και προσώπων, από το 1981 και μετά, κυβερνά το ΠΑΣΟΚ. Η τοποθέτηση του Μ. Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Υποδομών, είναι συγκινητική. Όλοι θα προτιμούσαμε τον Κ. Λαλιώτη, αλλά και ένας κομάντο του μνημονίου μας κάνει, ακόμα και αν δεν το έχει διαβάσει.
2ον Η διακυβέρνηση στην Ελλάδα είναι οικογενειακή υπόθεση. Γιοι, αδέρφια, ξαδέρφια, γόνοι πολιτικών οικογενειών, συνεχίζουν το έργο των προγόνων τους, που χρεοκόπησαν τη χώρα. Θα μπορούσε ο κ. Σαμαράς να συμπεριλάβει έναν υιό ακόμα, αλλά δεν το έκανε και στο εξής θα έχει τα δημοσιεύματα, που του αξίζουν.
Όταν άκουσα ότι ο Σ. Κεδίκογλου ανέλαβε υφυπουργός στο Παιδείας, προς στιγμήν φοβήθηκα ότι θα αρχίσουν να κλείνουν σχολεία. Τελικά επρόκειτο για τον Συμεών του ΠΑΣΟΚ και όχι για τον Σίμο της ΝΔ.
3ον Το «ολιγομελές» κυβερνητικό σχήμα, είναι το μεγαλύτερο ανέκδοτο της Μεταπολίτευσης.
4ον Ευχή και κατάρα σας δίνω. Αν ποτέ βρεθείτε σε ουρά, μπροστά από τη Ζέτα Μακρή, παραμερίστε αμέσως.
5ον Η υγεία στην Ελλάδα είναι χαμένη υπόθεση και αυτό φαίνεται,όχι μόνο από την επιλογή του Α. Γεωργιάδη, αλλά και από τις επιλογές εδώ και πολλά χρόνια για το συγκεκριμένο υπουργείο. Ζωή σε μας.
Κυβέρνηση με ορίζοντα εξαμήνου.
Ο υπό πράσινη πλέον επιτροπεία πρωθυπουργός,σε συνεργασία με τον Ευ. Βενιζέλο, έστησε μια κυβέρνηση με φανατικούς του μνημονίου. Όσο και αν επιμένει να μιλά για σχήμα με ορίζοντα 4ετίας, είναι φανερό ότι πρόκειται για κυβέρνηση ειδικής αποστολής και περιορισμένης διάρκειας.
Η παραμονή όλων των βασικών στελεχών της μνημονιακής πολιτικής (πχ ο Βρούτσης με την ανεργία στο 27%) και η τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, είναι κινήσεις ενδεικτικές του τι θα ακολουθήσει.
Η δήθεν απρόσμενη και ιστορική συνύπαρξη των δύο υπεύθυνων για τη χρεοκοπία της χώρας κομμάτων,θα κλείσει τον κύκλο των μνημονίων, που άνοιξε το 2010 στο Καστελόριζο, από τον τότε πρωθυπουργό και νυν περιπλανώμενο αφηγητή, Γιώργο Παπανδρέου.
Μια τέτοια κυβέρνηση,δεν θα μπορούσε παρά να στηρίζεται και στο κόμμα, που όχι απλώς έβαλε τη χώρα στο μνημόνιο, αλλά κυρίως έστρωσε το δρόμο προς αυτό, φροντίζοντας για την ηθική, πολιτική και κοινωνική χρεοκοπία της, πολύ πριν την οικονομική.
Το ΠΑΣΟΚ, επέστρεψε για τα καλά,για να γράψει το τέλος της πικρής ιστορίας της Αλαγής που δεν ήρθε, πριν το ίδιο μπει οριστικά, όπως θα έλεγε και ο ιδρυτής του, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι αρχισυντάκτης του News247.gr
Κριτική στην κυβέρνηση, άσκησε ο βουλευτής της ΝΔ, Νικήτας Κακλαμάνης, μιλώντας στο 9ο τακτικό συνέδριο του κόμματος, ενώ τάχθηκε έμμεσα, αλλά σαφώς, υπέρ της διεξαγωγής εκλογών.
Μεταξύ άλλων, ο κ. Κακλαμάνης ανέφερε:
"Η Ελλάδα βιώνει τις πιο δύσκολες στιγμές μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε στόχο και πέτυχε την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Χρειάζεται, όμως, να ξεκαθαρίσουμε για ποια Ευρώπη μιλάμε. Για την Ευρώπη της Μέρκελ και της ανεργίας, ή την Ευρώπη των μεγάλων ηγετών της ανάπτυξης και της ευημερίας;
Η πατρίδα μας βιώνει 1,5 εκατομμύρια ανέργους και η μεγάλη πλειοψηφία στενάζει. Μπορούμε αυτό να το πούμε "δημοκρατία"; Τι χειρότερο θα συνέβαινε στη χώρα μας, αν ο λαός αποφάσιζε για την τύχη του; Θέλω να κοιτάζω τον πολίτη στα μάτια, γιατί άλλα του υποσχέθηκα προεκλογικά και άλλα έχω ψηφίσει μέχρι σήμερα" είπε χαρακτηριστικά ο κ. Κακλαμάνης.
Στη συνέχεια απευθύνθηκε προσωπικά στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, αφήνοντας αιχμές για την πολιτική που ακολουθείται.
"Γνωρίζω, όσο λίγοι, τον Αντώνη Σαμαρά και του λέω ότι εθνικό συμφέρον είναι ορισμένα απλά πράγματα:
- Εθνικό συμφέρον είναι η καταπολέμιση της ανεργίας. Ντρέπομαι για τη χθεσινή απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που είπαν ότι θα διαθέσουν 6 δισ. ευρώ για 25 εκατομμύρια ανέργους.
- Εθνικό συμφέρον είναι να εξοφλούνται οι υποχρέωσεις του κράτους και όχι τα ομόλογα της Μπούντεσμπανκ.
Άκουσα ότι αν γίνονταν εκλογές, θα χάνονταν τα 3,3 δισ. της επόμενης δόσης. Τίποτε δεν θα χανόταν, γιατί τα 3,3 δισ. θα πάνε στα χρέη, γιατί έτσι αποφάσισε ο αλήστου μνήμης Λουκάς Παπαδήμος, άνθρωπος των τραπεζών.
- Εθνικό συμφέρον είναι η ασφάλεια των πολιτών.
- Εθνικό συμφέρον είναι να μην κόβονται μόνο μισθοί και συντάξεις, αλλά να έρθει επιτέλους το δίκαιο αναλογικό φορολογικό σύστημα. Δεν εμπιστεύομαι την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, εμπιστεύομαι όμως τον αναπληρωτή κ. Σταϊκούρα.
- Εθνικό συμφέρον είναι η ασφάλεια των συνόρων. Όπου να΄ναι έρχεται το σχέδιο Ανάν ΙΙ και τον Ιούνιο ανοίγει το Σκοπιανό. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από το συνέδριο, ότι το όνομα "Μακεδονία" δεν διαπραγματεύεται και δεν παραχωρείται".
Ο κ. Κακλαμάνης υποστήριξε ότι πρέπει να γίνει εξεταστική επιτροπή για το μνημόνιο.
"Να δούμε πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο -η δικογραφία έχει έρθει στη Βουλή και κάνουμε ότι δεν την βλέπουμε- πρέπει να καταργήσουμε τον νόμο Ραγκούση, που έκανε την Ελλάδα ανθρώπινη χωματερή", είπε μεταξύ άλλων ο Νικήτας Κακλαμάνης.
Τέλος, στράφηκε και κατά του ΠΑΣΟΚ λέγοντας ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τις σχέσεις μας με τον κατ΄ανάγκην κυβερνητικό εταίρο μας, δεν μπορούμε να δεχόμαστε κριτική από το κόμμα που οδήγησε τη χώρα στο μνημόνιο και ο πρώην πρόεδρός του λοιδώρησε τη χώρα μας διεθνώς.
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ)
Με ρώτησε ένας φίλος, αυτές τις μέρες, γιατί γράφω, ποιά η αφορμή, τι με ωθεί… Δεν απάντησα, χαμογέλασα… Όχι, δεν είναι υπεροψία, ούτε «δήθεν» μετριοφροσύνη. Δεν είναι αποτέλεσμα μελετημένης σκέψης η γραφή μου, ούτε διαθέτω κάποιο ταλέντο. Ασυνάρτητος είμαι. Γράφω τυχαία, ναι, τυχαία… Σκόρπιες λέξεις είναι οι σκέψεις,
Το ότι εβδομηντατόσα χρόνια μετά, πρέπει να εξηγήσεις εξ αρχής τι σημαίνει φασισμός, δεν το λες και μεγάλη πρόοδο. Ένα μίγμα αμορφωσιάς, απόγνωσης και καφρίλας έχει καθηλώσει ένα αδικαιολόγητα ευμεγέθες κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας στην ευκολία των παράλογων επιχειρημάτων. Των βολικών γενικεύσεων. Των ασυνείδητων επιλογών.
[...] Κι όσο για τους επικριτές μου, μια απλή ερώτηση: γιατί με εγκαλείτε που σας δηλώνω ευθαρσώς
τις πολιτικές υποθέσεις, που κρύβονται πίσω από τις οικονομικές μου αναλύσεις; Δεν εκτιμάτε το ότι είμαι ειλικρινής μαζί σας και σας διαφωτίζω ως προς το πώς να με αποδομήσετε; Μήπως θα έπρεπε να απαιτείτε από όλους τους συναδέλφους μου οικονομολόγους ένα αντίστοιχο στίκερ επί της συσκευασίας των περί οικονομίας δοξασιών τους;
Το βίντεο που ακολουθεί δείχνει τον Μπερλουσκόνι στη χαρακτηριστική κίνηση ενός απελπισμένου που βάζει το πρόσωπό του μέσα στα χέρια του. Και δεν έχει καθόλου άδικο, αφού τα πράγματα γι' αυτόν πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Άραγε είναι αφελές το ερώτημα-σκέψη που μου έρχεται στο νου, διαβάζοντας αυτή την είδηση;
Ένα από τα δύο πρέπει να συμβαίνει: ή η Θεσσαλονίκη είναι η πρωτεύουσα της Διαφθοράς ή οι Δικαστές της είναι πραγματικοί Δικαστές...
Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ Επαναστατική Αλληλεγγύη (ΔΕΑ) είναι μία εκ των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ.
'Οπως και η Ρόζα, η Πλατφόρμα, κάτι υποδέλοιπα του ΔΗΚΚΙ και ούτω καθ’ εξής.
Η συγκεκριμένη συνιστώσα άνοιξε προχθές τον χορό της αμφισβήτησης των προθέσεων του Αλέξη Τσίπρα για πολιτική «ομογενοποίηση» και μετεξέλιξη σε ενιαίο κομματικό φορέα (εξουσίας), εν όψει του Συνεδρίου.
Το ρόλο των ιδιωτικών καναλιών στο μαύρο στην ΕΡΤ αποκαλύπτει, με σημείωμα του στο blog δημοσιογράφων της ΕΡΤ, o τεχνικός διευθυντής Ν.Μιχαλίτσης:
Γράφει μεταξύ άλλων ο κ. Μιχαλίτσης...
«…Ο κόσμος αναρωτιόταν τι σχέση μπορούν να έχουν αυτοί οι ιδιωτικοί φορείς με το κλείσιμο
της ΕΡΤ. Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνον έχουν σχέση, αλλά συμμετείχαν ενεργά, ιδιαίτερα η Digea, σε ένα σχέδιο της κυβέρνησης για ολοκληρωτικό έλεγχο του τηλεοπτικού χώρου, όπως αυτός θα διαμορφωθεί στη νέα ψηφιακή εποχή.
Τι είναι η Digea;
Η Digea είναι μία εταιρεία που προσφέρει υπηρεσίες ψηφιακής κωδικοποίησης και εκπομπής
στην επίγεια ψηφιακή τηλεόραση (Πάροχος Δικτύου) και έχει λάβει σχετική άδεια από την ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων) μόνον για την πρώτη φάση της μετάβασης στην ψηφιακή τηλεόραση που αφορά 23 σημεία εκπομπής ανά την Ελλάδα.
Παρά το γεγονός ότι τόσο η ευρωπαϊκή νομοθεσία αλλά και η ελληνική (νόμος 3592/2007) απαγορεύει ένας πάροχος δικτύου να είναι και πάροχος περιεχομένου (δηλαδή τηλεοπτικός σταθμός), για να μην έχει δυνατότητα να κατακτήσει δεσπόζουσα θέση στην τηλεοπτική αγορά,
η Digea αποτελεί μία κοινοπραξία 6 μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών που έχουν ίσα
μερίδια ο καθένας.
Ιδιοκτήτες των σταθμών αυτών είναι ισχυροί παράγοντες της ελληνικής οικονομίας που
σχετίζονται με τη βιομηχανία των κατασκευών, το εφοπλιστικό κεφάλαιο και την ιδιοκτησία συγκροτημάτων των media. Έχουν κατηγορηθεί στο παρελθόν ακόμα και από πρωθυπουργούς
της χώρας ότι χρησιμοποιούν τη δύναμη των συγκροτημάτων media που κατέχουν για να διαπλέκονται με την πολιτική εξουσία και να προσκομίζουν οφέλη στις άλλες δραστηριότητές τους. Όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, παρά τις αρχικές τους εξαγγελίες για αποδέσμευση από τον εναγκαλισμό των καναλαρχών, κατέληξαν να συμμαχήσουν μαζί τους με αντάλλαγμα τη σκανδαλώδη υποστήριξη της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής, από τα κανάλια τους.
Οι συνεταίροι της Digea είναι σήμερα, αναφέρει ο κ. Μιχαλίτσης, οι παρακάτω τηλεοπτικοί σταθμοί: - MEGA, ιδιοκτησίας των κ. Μπόμπολα και Ψυχάρη -ΑΝΤ1, ιδιοκτησίας του κ. Κυριακού -STAR, ιδιοκτησίας του κ. Βαρδινογιάννη - ΣΚΑΪ, ιδιοκτησίας του κ. Αλαφούζου - ALPHA, ιδιοκτησίας του κ. Κοντομηνά - ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV, ιδιοκτησίας του κ. Κυριακού
Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένας από τους σταθμούς αυτούς δεν διαθέτει σήμερα νόμιμη άδεια, αφού η συνέχιση του καθεστώτος των προσωρινών αδειών που είχε εγκριθεί από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), κρίθηκε παράνομη με την απόφαση 3578/2010 της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας…»
Στο ερώτημα τι «φοβήθηκε» ο Φώτης
Κουβέλης και απέσυρε τους υπουργούς του από την κυβέρνηση Σαμαρά, η απάντηση
είναι απλή: ‘Οσα έρχονται και την
επίπτωση που θα είχαν στην ήδη κλονισμένη με βάση τις δημοσκοπήσεις πολιτική
«υγεία» του κόμματός του, αν αναγκαζόταν να τα υπερψηφίσει.
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ γνωρίζει πολύ
καλά, ότι το λουκέτο στην κρατική τηλεόραση, που τόσο έντονα απασχόλησε και
απασχολεί την κοινή γνώμη, ήταν απλώς το «ορεκτικό». Το «κυρίως πιάτο»
ακολουθεί και θα είναι ακόμη πιο... δύσπεπτο. ‘Ερχεται, σύμφωνα με όλες τις
ενδείξεις, μπαράζ νέων μέτρων, που θα θέσουν σε σκληρή δοκιμασία τα ήδη
χειμαζόμενα νοικοκυριά και σε σοβαρό κίνδυνο την κοινωνική μας γαλήνη και
συνοχή.
Η τρόικα, γι’ άλλη μια φορά, εκβιάζει
την -δικομματική πλέον- κυβέρνηση, με όπλο την προγραμματισμένη εκταμίευση της
δόσης του Αυγούστου, ύψους 8 δισ. ευρώ.
Οι δανειστές απαιτούν να αποφασιστεί
και να ανακοινωθεί, εδώ και τώρα, με ποιον τρόπο θα καλυφθεί μέχρι τα τέλη του
2014 η απόκλιση έναντι των στόχων του μνημονίου, που έφθασε τα 2 δισ. ευρώ και
που προέκυψε από τη «μαύρη τρύπα» στην υγεία και στα ασφαλιστικά ταμεία, από
τις καθυστερήσεις στις αποκρατικοποιήσεις και από την υστέρηση στα έσοδα του
προϋπολογισμού, η οποία ανέρχεται σε 560 εκατ. ευρώ για το πρώτο πεντάμηνο του
2013.
Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή η
κυβέρνηση ολιγωρήσει, ο Τόμσεν και η «παρέα» του, απειλούν με άμεση
ενεργοποίηση της ρήτρας αυτόματης προσαρμογής για τη λήψη των νέων μέτρων.
ΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ των δανειστών ζητούν
από την ελληνική κυβέρνηση:
• Νέο «μαχαίρι» στις παροχές υγείας,
για όλους ανεξαιρέτως τους ασφαλισμένους.
• Λουκέτο σε πολλά νοσοκομεία ανά την
επικράτεια.
• Επιπλέον περικοπές στις συντάξεις
των ελευθέρων επαγγελματιών του ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ), που εμφανίζει έλλειμμα 600
εκατ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2014, λόγω της απόφασης της κυβέρνησης να μην
επιβάλει έκτακτη εισφορά στον τζίρο όλων των επιχειρήσεων.
• Αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά.
• Ενταξη των στρατιωτικών στο ενιαίο
μισθολόγιο.
• Οριστικοποίηση του σχεδίου για τον
ενιαίο φόρο ακινήτων, από τον οποίο προσδοκούν ότι θα εισπράξουν 3,2 δισ. ευρώ
τον επόμενο χρόνο. Σε αντίθετη περίπτωση προειδοποιούν ότι το χαράτσι μέσω των
λογαριασμών της ΔΕΗ θα διατηρηθεί και το 2014.
- Καταλόγους με τους 12.500 δημόσιους
υπαλλήλους που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα και τους 4.000 υπαλλήλους που θα
απολυθούν μέχρι το τέλος του έτους.
- Καταργήσεις και συγχωνεύσεις ΔΕΚΟ
και φορέων του Δημοσίου.
- Φορολογικό νομοσχέδιο με ισχυρό
πλέγμα διατάξεων για την πάταξη τηςφοροδιαφυγής.
- Πώληση του Ταχυδρομικού
Ταμιευτηρίου μέχρι τις 15 Ιουλίου και τέλος...
- Παρουσίαση εναλλακτικών προτάσεων
για να «τρέξει» το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων, που δείχνει να έχει
«βαλτώσει» μετά το ναυάγιο του διαγωνισμού για τη ΔΕΠΑ και με δεδομένα τα
«αγκάθια» που έχουν προκύψει και καθυστερούν την ολοκλήρωση των συμφωνιών για
τον ΟΠΑΠ και τα κρατικά λαχεία.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ, θα τεθούν επί τάπητος στη
διαπραγμάτευση με την τρόικα, σε λίγες μέρες, στις αρχές Ιουλίου. Και τον
Σεπτέμβριο έρχεται νέος, ακόμη πιο σκληρός γύρος διαβουλεύσεων. Κυβέρνηση και
δανειστές, θα πρέπει να συμφωνήσουν για το πώς θα καλυφθεί το δημοσιονομικό
κενό, ύψους από 4 έως 8 δισ. ευρώ, για τη διετία 2015-2016. ‘Ηδη στην Ευρωπαϊκή
Επιτροπή και στο ΔΝΤ, συζητείται η έγκριση ενός νέου δανείου 12 έως 14 δισ.
ευρώ για τη χώρα μας, το οποίο βέβαια θα συνοδεύεται από νέο μνημόνιο και
πρόσθετα μέτρα.
Και σημειώστε επίσης, ότι στις αρχές του φθινοπώρου θα
επανέλθουν στην ημερήσια διάταξη, υπό την πίεση των τροϊκανών, δύο
θέματα-«αγκάθια»:
• Η άρση της απαγόρευσης των
πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας από 1-1-2014, με το σχέδιο που αποκάλυψε
πρόσφατα η Real news και
• Το αίτημα που έχουν θέσει αρκετές
εργοδοτικές οργανώσεις, για αύξηση του ορίου των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα.
ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΟΦΑΝΕΣ, ότι μπροστά
στην καταιγίδα που έρχεται, το λουκέτο στην ΕΡΤ ήταν απλώς η αφορμή, ο χημικός
καταλύτης, για τη «χαλάρωση» της κυβερνητικής συνοχής και την έξοδο από το
σχήμα των υπουργών της ΔΗΜΑΡ, που θα υποστηρίζει ή θα καταψηφίζει πλέον «αλά
καρτ» τις αποφάσεις των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου. ‘Οσο για την επόμενη μέρα
της «νέας» δικομματικής κυβέρνησης, αυτή θα εξαρτηθεί κυρίως, αν όχι
αποκλειστικά, από την ικανότητα και την αποτελεσματικότητά της, στην εφαρμογή
όσων θα έπρεπε να γίνουν ακόμη και αν δεν υπήρχε το μνημόνιο και από τα
αποτελέσματα της διαπραγμάτευσής της με τους δανειστές.
Η στάση της οφείλει να είναι, όχι
απλώς σκληρή, αλλά απολύτως ανυποχώρητη απέναντι σε προτάσεις ή απαιτήσεις που
τροφοδοτούν ακόμη πιο έντονα την ήδη καλπάζουσα ύφεση, την τεράστια ανεργία, τα
χιλιάδες λουκέτα και ακυρώνουν κάθε ελπίδα επιστροφής της χώρας σε πορεία
προόδου και ανάπτυξης.
Στο κάτω-κάτω της γραφής, τα δύο
κόμματα που πλέον τη συναπαρτίζουν, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., κρατούσαν το τιμόνι της
χώρας τα τελευταία 40 χρόνια και την οδήγησαν στην πολιτική, ηθική και οικονομική
χρεωκοπία. Ας αναστρέψουν, λοιπόν, τώρα, την πορεία προς την καταστροφή ή ας
εξαφανισθούν.
Πάντως το λάθος, που έχουν ήδη
παραδεχτεί οι τροϊκανοί, δεν μπορεί να συνεχιστεί! Η αντοχή και η ανοχή των
πολιτών έχουν εξαντληθεί!
Πέρα από το επείγον, ζέον και -δυστυχώς- ακόμη επίκαιρο καθήκον να αποτραπεί η χρεοκοπία, το τρικομματικό πείραμα του Ιουνίου 2012 είχε μιαν ευρύτερη αποστολή: Να ολοκληρώσει τον Δημοκρατικό Συμβιβασμό, που άρχισε με το Σύνταγμα του 1975, προχώρησε με την εναλλαγή στην εξουσία του 1981, αλλά, έκτοτε, έμεινε μετέωρος. Ο Δημοκρατικός Συμβιβασμός προσδιορίζει τα όρια της συνύπαρξης, αλλά και της αντιπαράθεσης των πολιτικών δυνάμεων, της δημοκρατικής νομιμοποίησης της εξουσίας, αλλά και της αμφισβήτησής της, της ισορροπίας των εξουσιών, αλλά και των θεσμικών αντίβαρων που επικοινωνούν και οξυγονώνουν τους θεσμούς με την κοινωνία των πολιτών.
Ήταν και είναι αναγκαίο η αντιπαράθεση και ο διάλογος Αριστεράς-Δεξιάς (με όλες τις εκδοχές των εκατέρωθεν παρατάξεων) να μη γίνεται με μετεμφυλιακούς όρους ούτε ως συνέχιση του εμφυλίου με άλλα μέσα. Δείτε, όμως, πώς έγινε ο «διάλογος» για το αντιρατσιστικό για να δούμε πόσο βαριά τραυματίστηκε το πνεύμα του Δημοκρατικού Συμβιβασμού.
Ήταν ανάγκη και τα τρία ρεύματα, που συνεργάστηκαν στην προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και όλα τα δημοκρατικά κόμματα, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, να διαμορφώσουν με νέους θεσμούς, αλλά και με νέες πρακτικές ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, διαφανές, ανανεωμένο και ανοικτό στην κοινωνία των πολιτών, πολιτικό σύστημα.
Αντί γι’ αυτό πήγαμε πίσω ολοταχώς. Συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου μία η καμία - έχω χάσει το λογαριασμό. Νομοσχέδια μπετόν με προεδρικά διατάγματα. Έτσι φτάσαμε στο αδιανόητο. Στο τραυματικό μαύρο. Αλλά είχαμε και έχουμε το πρωτοφανές, πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να μην έχουν συναντηθεί ούτε μια φορά κεκλεισμένων των θυρών.
Ο ένας λέει στον άλλο «καληνύχτα» - ας μην ακούσω ποιός το είπε πρώτος. Η μάχη ανάμεσα στο Φως και το Σκότος μοιάζει καρικατούρα χωρίς τον εμπνευστή της, Μένιο Κουτσόγιωργα. Λιγότερα είχαν να χωρίσουν ο Καραμανλής, ο Ανδρέας και ο Μητσοτάκης; Ή, μήπως, ήσαν ηγέτες μικρότερου βεληνεκούς;
Ο Δημοκρατικός Συμβιβασμός δεν είναι «πιασάρικο» σύνθημα. Δε συνεγείρει, δεν ηλεκτρίζει. Γι’ αυτό είναι αναγκαίος. Γιατί γειώνει. Δεν σβήνει την αντιπαράθεση, αλλά την οριοθετεί. Για να γίνει κτήμα και αίτημα των πολλών, ήταν και είναι ανάγκη να στηριχτεί σε δύο πόδια. Στη δίκαιη λιτότητα και στην αξιοκρατία.
Ήταν και είναι αναγκαίο, να τεθεί τέλος στο πελατειακό σύστημα. Όχι απλώς να κηρυχτεί στα λόγια το τέλος του ρουσφετιού και ημετεροκρατίας, αλλά να πειστεί η κοινωνία με επιλογές, με θεσμούς και, κυρίως, με τη καθημερινή πρακτική στα υπουργεία και τους οργανισμούς, ότι η διακυβέρνηση θα είναι ακομμάτιστη, χωρίς πολιτικούς ρεβανσισμούς.
Ήταν ανάγκη η διάσωση της οικονομίας να γίνει με τους πολιτικούς όρους της δίκαιης λιτότητας και της αναλογικότητας των θυσιών. Εργαζόμενοι και επιχειρηματίες δέχτηκαν αυτούς τους όρους. Ξεπέρασαν όλες τις πολιτικές ηγεσίες. Η υστέρηση των πολιτικών, δε σημαίνει το τέλος της πολιτικής. Υπογραμμίζει το έλλειμμα ηγεσίας.
Το πείραμα των τριών δεν ανταποκρίθηκε σε αυτή την ατζέντα. Ο διάλογος και η συναίνεση -όταν συνέβαινε- άρχιζε και τέλειωνε στις συναντήσεις στο Μαξίμου. Μετά έπιαναν δουλειά οι μηχανισμοί. «Ποιός, ποιοο», με όρους αδυσώπητους.
Ποιός φταίει πιο πολύ και ποιός λιγότερο, θα καταλογιστεί εν καιρώ. Όσοι νομίζουν ότι ξεμπερδεύουν φορτώνοντας την ευθύνη στον Κουβέλη πλανώνται.
Χάνουν, απλώς, το όνομα του επόμενου στόχου. Αλλά είναι τόσο προφανές.
[...] Οι ηγεσίες είχαν γίνει προασπιστές συντεχνιακών κεκτημένων. Ξεκινώντας από τους πολιτικούς και φθάνοντας σε απεργούς δικαστές, συνδικαλιστές, στρατιωτικούς, γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς και φαρμακοποιούς. Τώρα που τα πολύ δύσκολα πέρασαν, επιχειρείται η ηγετική ανασύνταξή τους. Με κοινό στόχο: ασφάλεια, νόμο, τάξη, αλλά και ειδικό σκοπό τη διατήρηση των συμφερόντων τους. Δυστυχώς, εξίσου πελατειακά με το παρελθόν....
Νέος υπουργός στο Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Πόσο έτοιμος είναι για τα νέα του καθήκοντα; Τα αντέχει τα γκάζια; Gentlemen, start your engines..
.
Το 2009 -στο περιοδικό CAR, για το τεύχος 110- είχα πάρει συνέντευξη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη - μείναμε ώρες μαζί, πίνοντας καφέ. Τον συναντήσαμε, με τον τότε φωτογράφο του περιοδικού, Παναγιώτη Δαμασκηνίδη, ένα ηλιόλουστο πρωί, στο εξίσου ευήλιο γραφείο του στο κέντρο της Αθήνας και μιλήσαμε (και) για αυτοκίνητα και -τον υπαρκτό ή όχι- οικολογικό συσχετισμό τους με το περιβάλλον. Ο κ. Μητσοτάκης τότε ήταν, ανάμεσα στα υπόλοιπα, πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής. Ήταν τότε που είχε ταχθεί υπέρ της δημιουργίας υπουργείου Περιβάλλοντος.
Τον ρώτησα πολλά περί πράσινης ανάπτυξης, πυρηνικής ενέργειας, διαχείρισης απορριμμάτων, για την πετρελαιοκίνηση και, φυσικά, για τα αγαπημένα του αυτοκίνητα. Το βουλευτικό του αυτοκίνητο, τότε, ήταν «ένα γιαπωνέζικο υβριδικό, που δε μολύνει το περιβάλλον!».
«Και το προσωπικό σας;», τον ρώτησα κοιτώντας τον στα μάτια, τα οποία έλαμψαν. «2.500 κυβικά, 225 άλογα, απίστευτη ροπή», μου είχε πει και, αφού μάντεψα σωστά τη μάρκα και το μοντέλο, συμπλήρωσε: «Δεν το χρησιμοποιώ, όμως, πάρα πολύ, αναλογιζόμενος το καύσιμο που καταναλώνει και το “κόστος” του στην ατμόσφαιρα, σκέφτομαι να πάρω ένα ακόμα πιο μικρό -σε κυβικά και σε όγκο- υβριδικό. Ναι, μου αρέσει η ταχύτητα, αλλά να τηρούνται όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις».
Το ζήτημα είναι ότι τώρα, ως υπουργός, θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με την ταχύτητα - με τα γκάζια, εν ολίγοις. Και, μάλιστα, δίχως τις επιθυμητές «προϋποθέσεις». Πλέον δεν τίθεται ύπαρξη ενεργητικής και παθητικής ασφάλειας, το υπουργικό γραφείο δε διαθέτει προστατευτικό roll bar, έχει μόνο γκάζια. Γκάζια, επειδή πρέπει να ανεβάσει πολιτικές στροφές και να τρέξει προς τα εμπρός την κοινωνία, να προβεί σε επώδυνες αλλαγές, να κινείται με την ίδια τελική ταχύτητα ,αναφορικά με όλα αυτά που (το μνημόνιο ορίζει ότι) «πρέπει να γίνουν».
Ο κ. Μητσοτάκης θα έχει να αντιμετωπίσει, επίσης, και τα «γκάζια», αφού στο έργο που έχει αναλάβει δεν θα βρει πολλούς υποστηρικτές, ειδικά μέσα από την κοινωνία, από τους ίδιους τους ψηφοφόρους του, αφού θα κινηθεί -πολλές φορές, φοβάμαι- στα όρια της πολιτικής αντιπάθειας. Και μόνο το ότι πρέπει να μεταρρυθμίσει διοικητικά το Δημόσιο, εκριζώνοντας σχεδόν τα πάντα από εκεί, θεωρείται βέβαιο ότι πάρα πολλοί θα τον «γκαζώνουν» καθημερινά. Βλέπω διαρκείς απεργίες, ειδικά το φθινόπωρο – και δεν διαθέτω το κληρονομικό χάρισμα.
Κάθε φορά που θυμάμαι κάποια συνέντευξη που είχα πάρει παλιότερα από κάποια γνωστή προσωπικότητα, προσπαθώ να θυμηθώ πώς ήμουν τότε, όπως και το τι συνέβαινε γύρω μου.
Το θέμα είναι ότι το 2009 φαντάζει, πλέον, ως μια καλή, μακρινή σκηνή του έργου που ανέβαινε τότε στην πολιτική σκηνή της χώρας και έκοβε και πολλά εισιτήρια. Θεωρώ, επίσης, ότι έτσι το βλέπει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για ποικίλους λόγους.
Το σίγουρο είναι, ότι άλλος ένας Μητσοτάκης στέκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της πολιτικής του καριέρας, επίσης για ποικίλους λόγους. Μένει να αποδειχτεί, στο πολύ άμεσο μέλλον, ότι μπόρεσε να διαχειριστεί και να αποσυνδέσει επιτηδευμένα την «ηλεκτρική καρέκλα» που έλαβε, εξίσου επιτηδευμένα, δια χειρός του ίδιου του πρωθυπουργού. Ότι, τελικά, κατάφερε να αποστομώσει ή, ταυτόχρονα, να αποζημιώσει εκείνους στους οποίους χρωστά, σε όσους οφείλει, πολιτικά, ηθικά, προσωπικά, οικογενειακά.
Και ότι, εν τέλει, τα πάει καλά με τα γκάζια. Εντός ή εκτός εισαγωγικών...
«Ο πρόεδρος λείπει ταξίδι για δουλειές».
Κάπως έτσι θα είναι η πινακίδα που θα αναρτηθεί στη κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ μετά την εγκατάσταση του Βαγγέλη Βενιζέλου στο άνετο γραφείο του υπουργού Εξωτερικών. Με άλλα λόγια το ΠΑΣΟΚ παύει να έχει πρόεδρο. Για την ακρίβεια ο πρόεδρός του «δεν θα προκάνει» να ασκήσει τα καθήκοντά του, εκ των πραγμάτων. Συνεπώς, το κόμμα -πρακτικά- δεν θα υπάρχει.
Τυχαίο; Καθόλου. Τουλάχιστον αυτό πιστεύουν πεπειραμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Άλλο περίμεναν και άλλο προέκυψε. Για όποιον δεν κατάλαβε, οι άνθρωποι υποψιάζονται ότι ο Βενιζέλος το θυσίασε κανονικά προκειμένου να διασφαλίσει τον εαυτό του.
Πάρτε για παράδειγμα τους αριθμούς. Αν βγάλουμε τους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς, το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα έχει οκτώ μέλη στο κυβερνητικό σχήμα και η ΝΔ… 30! Έχει αυτό καμιά σχέση με την αναλογία των κομματικών ποσοστών τους; Τόσο σκληρά διαπραγματεύθηκε τη συμμετοχή του ο πρόεδρός του;
Ήδη πολλοί στο ΠΑΣΟΚ σημειώνουν, ότι το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως, για ένα τριήμερο, ο Βενιζέλος δεν διαπραγματευόταν τη συμμετοχή του κόμματος στο κυβερνητικό σχήμα, αλλά την προσωπική τύχη του. Δεν είναι τυχαίο ότι έμειναν εκτός κυβέρνησης οι δυο-τρεις που πραγματικά άξιζαν τον κόπο να μπουν. Ο αρχηγός δεν έκανε τίποτε γι' αυτούς - στην ουσία, τους «πούλησε». Τους χρησιμοποίησε -ως υποχώρηση- για να πάρει αυτό που ο ίδιος ήθελε προσωπικά: να γίνει ο Γκένσερ του Σαμαρά, ή ο Βεστερβέλε της Μέρκελ.
Ωραία φιλοδοξία. Διαστροφική παρένθεση. Τουλάχιστον όταν ο Μητσοτάκης ως αρχηγός των Νεοφιλελευθέρων, έγινε υπουργός στις κυβερνήσεις Καραμανλή και Ράλλη, είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του τη μελλοντική αρχηγία της ΝΔ. Κλείνει η παρένθεση.
Πάντως, μέσα σε δεκατέσσερις μόλις μήνες ως αρχηγός κόμματος ο πληθωρικός Βενιζέλος έχει εντυπωσιακό απολογισμό: συρρίκνωσε την -ισχνή έτσι κι αλλιώς- Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, διέλυσε την ομάδα των Ευρωβουλευτών του, τσακώθηκε με τα περισσότερα στελέχη, αποτελείωσε τον κομματικό μηχανισμό με τις επιλογές του και κατέβασε τις δημοσκοπικές επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ στο 4%.
Αλλά φρόντισε για το προσωπικό μέλλον του. Πρώτα άδειασε τον Φώτη Κουβέλη, στο μέτωπο που θα συνέπτυσσαν υποτίθεται κατά των επιδιώξεων του Σαμαρά, ξεχνώντας τα δάκρυα που έριχνε για την ανάγκη να υπάρχει Κεντροαριστερά. Και μετά παζάρεψε τη θέση του στην κυβέρνηση Σαμαρά, χωρίς καν να δείχνει καμιά ενόχληση ότι θα κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον Άδωνι. Είναι τόσο ισχυρός εταίρος ώστε ούτε γι' αυτόν δεν έθεσε βέτο. Ούτε καν νέο κυβερνητικό εκπρόσωπο δεν εξασφάλισε.
Στο ΠΑΣΟΚ κάποιοι υποψιάζονται, ότι προκειμένου να διευκολύνει τις επιδιώξεις του, δεν συζήτησε καν τους όρους λειτουργίας αυτής της κυβέρνησης. Θα τους συζητήσει αφού πρώτα πήρε ο ίδιος αυτό που ήθελε; Μόνο που με την κυβέρνηση Σαμαρά ήδη διαμορφωμένη, οι όροι θα είναι αυτοί που θέλει ο Σαμαράς. Αν ο Βενιζέλος ήθελε να θέσει τους δικούς του έπρεπε να το κάνει πριν από όλα. Αλλά τότε θα διακινδύνευε τις προσωπικές επιδιώξεις του.
Εφόσον, όσοι βλέπουν από αυτή τη σκοπιά τα πράγμα, έχουν δίκιο, το συμπέρασμα είναι οφθαλμοφανές: το ΠΑΣΟΚ έγινε Ιφιγένεια για να αποπλεύσουν οι προσωπικές φιλοδοξίες του αρχηγού του - άγνωστο, προς το παρόν, για ποιον προορισμό.
Όσο γι' αυτούς που δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει να βρίσκεται ο Βενιζέλος επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, δεν έχουν παρά να περιμένουν λίγο. Τουλάχιστον αυτό λένε -για την ακρίβεια: φοβούνται- όσοι ξέρουν καλά τι σημαίνει άσκηση εξωτερικής πολιτικής…
Όταν ορκίζεται μια νέα κυβέρνηση …μια ελπίδα την έχεις. Καταρχήν, για το πότε θα πέσει!
Tου Κώστα Αρβανίτη
Όταν ακροδεξιοί νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες, συνασπίζονται υπέρ του κοινού οράματος της «αγνώριστης Ελλάδας», όπως είπε χθες στην πανηγυρική του ομιλία ο πρωθυπουργός , τότε εκτός από ελπίδα υπάρχει και
φαντασία .
..
Και η Ελλάδα πράγματι γίνεται αγνώριστη καθημερινά, με τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τις κοινωνικές δομές να χάνονται, καταπλακωμένες από την λάσπη των οραμάτων των Σαμαρά, Βενιζέλου, Χρυσοχοϊδη, Αθανασίου, Κεδίκογλου (δις) και λοιπών «δημοκρατικών δυνάμεων» .
Είναι φανερό ότι, πρώτος απ’ όλους ο πρωθυπουργός, κατανοεί, πιστεύει και προωθεί, την τακτική της κινητικότητας στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που βρίσκεται και φτάνει στον βαθύ πυρήνα του ιδιωτικού τομέα.
Όλα τα χρήσιμα εργαλεία του νεοελληνικού κράτους του μνημονίου, είναι στην
διάθεση της κυβέρνησης αλλά και των χορηγών της. Και ο καθένας απ αυτούς
στην κατάλληλη θέση.
Στην υγεία, την παιδεία, στην εθνική άμυνα, στον πολιτισμό, στην δημόσια
ασφάλεια, στην δημόσια ραδιοτηλεόραση. Και φυσικά, μέσα στη λογική της
κινητικότητας, μπορούν να γίνουν και οι αναγκαίες συνέργειες ή και μικροαλλαγές,
καθώς ο Υπουργός Υγείας ξέρει και από τηλεόραση, οπότε άνετα θα μπορούσε να
αναλάβει δράσεις στη νΕΡιΤ.
Ο ιδιος υπουργος, ξέρει όμως και από πωλήσεις, οπότε θα μπορούσε να βοηθήσει
παραλλήλως και στο υπουργείο Ανάπτυξης.
Η υφυπουργός Άμυνας, μπορεί να μην γνωρίζει από θέματα Άμυνας αλλά κάτι
ξέρει από υγεία, και ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, μπορεί να μην .
γνωρίζει τίποτα από Δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, αλλά μισεί τους δημοσίους
υπαλλήλους και αυτό είναι αρκετό και πολύ χρήσιμο
Ο υπουργός Πολιτισμού, έρχεται από το υπουργείο άμυνας και αυτό είναι επίσης
πολύ χρήσιμο, καθώς άπαντες γνωρίζουν ότι το υπουργείο έχει φιλαρμονικές … Όσα τα όπλα τόσες και οι μπάντες!
Φυσικά, θα μπορούσε να πάει και στη θέση του κ. Καψή, καθώς η ΕΡΤ από πού
ξεκίνησε; Από την ΥΕΝΕΔ και ενδεχομένως εκεί να καταλήξει.
Αυτή η κυβέρνηση, είναι κυβέρνηση ελπίδας … Και για τους υπόλοιπους που
απαρτίζουν τις κοινοβουλευτικές ομάδες της συγκυβέρνησης. Διότι, μέσα στο
πλαίσιο της κινητικότητας, θα μπορούσαν και αυτοί να αξιοποιηθούν. Άλλωστε,
σύμφωνα με τα ελληνικά ήθη, μια φορά υπουργός, πάντα υπουργός. Και όλοι
έχουν δικαίωμα σ' αυτό το όνειρο.
Όπως η κυρία Ζέτα Μακρή, που την χαρά της, την είδαμε και την ακούσαμε
μέσα από τους μονοπωλιακούς τηλεοπτικούς πομπούς. Ανέλπιστο!, ανέλπιστο!!,
φάνηκε να λέει, θυμίζοντας τις υπέροχες μέρες Σημίτη στο ΙΚΑ!!!
Απλή διαίσθηση είναι, ότι οι επιθεωρήσεις φέτος, θα ζήσουν με νούμερα του
τύπου «Κυριάκος & μπαμπάς», «Μπουμπούκος & Μπουμπούκα», «Η Φώφη
πήρε το όπλο της» και άλλα τέτοια.
Και ενώ αυτά θα παίζονται στις σκηνές των θερινών θεάτρων, παράλληλα, στην
κεντρική πολιτική σκηνή, θα παίζεται μια κωμικοτραγική παράσταση σε βάρος του
ελληνικού λαού, με τους αυθεντικούς πρωταγωνιστές του κυβερνητικού θιάσου
και θεατή την ελληνική κοινωνία…
H τραγωδία και η κωμωδία γεννήθηκαν στην Ελλάδα... Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
Η κυβέρνηση έφτασε στα πρόθυρα της διάλυσης και η χώρα ένα βήμα πριν από τις εκλογές, εξαιτίας μιας τυχοδιωκτικής κίνησης του κ. Σαμαρά. Μάλιστα, αν τελικά δεν αποφευχθούν οι εκλογές, οι ευθύνες του σημερινού πρωθυπουργού θα χαρακτηριστούν εγκληματικές.
Ο κ. Σαμαράς έκανε επίδειξη πολιτικού τσαμπουκά στο θέμα της ΕΡΤ, αδιαφορώντας για την αντίδραση των δυο συνεταίρων του. Και τα δύο αυτά αποτελούν ασυγχώρητη επιπολαιότητα για έναν υπεύθυνο πρωθυπουργό, ο οποίος δεν είναι κομματάρχης, αλλά έχει την υποχρέωση να εκφράζει τρία κόμματα.
Η στάση του αυτή δεν του απέφερε κανένα κέρδος. Η τηλεοπτική εικόνα του τις πρώτες πρωινές ώρες απέδιδε τη δεινή θέση, στην οποία έχει περιέλθει. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και η σθεναρή αντίδραση Βενιζέλου και Κουβέλη τον υποχρέωσαν να κάνει συνεχείς υποχωρήσεις. Αρκεί να σκεφθεί κανείς πώς ξεκίνησε το θέμα της ΕΡΤ και πώς καταλήγει. Η απουσία οποιουδήποτε σοβαρού σχεδιασμού, η μέθοδος άρπα-κόλλα και η τσαπατσουλιά, σε όλο τους το μεγαλείο.
Ο κ. Σαμαράς, με τη μέθοδο του τσαμπουκά, πήγε να παγιδέψει τους δυο συνεταίρους του. Με την υπόγεια απειλή των πρόωρων εκλογών νόμισε ότι θα τους υποχρεώσει να βάλουν την ουρά κάτω από τα σκέλια. Όλα αυτά ήταν τυχοδιωκτικά και έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Η διαφαινόμενη αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ αποδυναμώνει την κυβέρνηση. Και τη μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό έχει ο πρωθυπουργός. Ο κ. Κουβέλης έχει δίκιο σε όλες τις πλευρές της κριτικής που ασκεί στον κ. Σαμαρά, αν και στο τέλος επέλεξε μια μαξιμαλιστική διεκδίκηση στο θέμα της ΕΡΤ (να συνεχίσει να λειτουργεί όπως πριν, με όλους τους εργαζόμενους), γνωρίζοντας ότι δεν επρόκειτο να γίνει δεκτή. Ήταν το πρόσχημα για να μη μετέχει πλέον στην κυβέρνηση και μένει να αποδειχθεί αν η στάση του αυτή θα του προσπορίσει κάποιο όφελος. Ο κ. Κουβέλης απεμπλέκεται από τις κυβερνητικές ευθύνες εκ του ασφαλούς, αφού γνωρίζει ότι δεν πέφτει η κυβέρνηση. Η στάση αυτή ενσωματώνει πολλά στοιχεία μικροκομματικών υπολογισμών.
Η θέση του ΠΑΣΟΚ και του κ. Βενιζέλου, ως μοναδικού πλέον εταίρου του κ. Σαμαρά στην κυβέρνηση, αναβαθμίζεται, αρκεί να θελήσουν να παίξουν ενεργό ρόλο και όχι τον αφανή, με άχρωμους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς, που έπαιζαν μέχρι τώρα.
Ο τρόμος των εκλογών και του κόστους που αυτές θα επιφέρουν καθορίζει τη στάση και των τριών αυτών κομμάτων. Ευτυχώς. Όχι γι’ αυτά, αλλά για τη χώρα. Όσο θα διαρκεί αυτός ο τρόμος, θα είναι ευεργετικός. Δεν προκαλείς εκλογές για το αν στη νέα ΕΡΤ θα προσληφθούν 1.200 ή 2.000, όταν έχεις υπερψηφίσει νόμους που επιδείνωσαν τις ζωές εκατομμυρίων άλλων.
Ο κ. Σαμαράς έχει την αποκλειστική ευθύνη για τη συνέχεια. Ελπίζουμε να πήρε το μάθημά του και να επιδείξει την απαραίτητη υπευθυνότητα στις επόμενες αποφάσεις που θα πάρει. Αλλιώς μπορεί να δικαιώσει τον πολύπειρο Μητσοτάκη, ο οποίος φέρεται να είπε γι’ αυτόν: «Νόμιζα ότι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Σαμαρά ως τώρα ήταν ότι έριξε εμένα. Έκανα λάθος. Το κορυφαίο είναι ότι θα ρίξει και τον εαυτό του»!
Η εφημερίδα Το ΧΩΝΙ και το blog troktiko.eu, ξεκινούν δικαστική διαμάχη με την ΕΕΤΤ
και το υπουργείο οικονομικών για το nerit.gr - See more at: http://www.toxwni.gr/xoni-apokleistika/item/2894-i-xounta-samara-epekteinetai-kai-sto-diadiktio#sthash.H1ylu0pd.dpuf
Η ταινία αυτή, είναι ένας τρόπος συνεισφοράς στο πολλαπλό καθήκον μιας
δημοκρατικής επανίδρυσης της Αργεντινής και στη συζήτηση που εξελίσσεται
διεθνώς, ενάντια στην απάνθρωπη παγκοσμιοποίηση με τη βεβαιότητα ότι
«ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»".
[...] και ιδιαίτερα στο Δεκέμβριο μού κόστισε πολύ η σχιζοφρενική καθοδήγηση του Δεκέμβρη από την ηγεσία και η απόκρυψη του γεγονότος, η εγκληματική απόκρυψη του γεγονότος, ότι η Ελλάδα είχε ήδη δοθεί( από τον Στάλιν) σαν σφαίρα επιρροής στους αγγλοαμερικάνους.
Στα χέρια του Άδωνι Γεωργιάδη η υπό κατάρρευση Υγεία
07:30, 26 Ιουν 2013 | tvxsteamtvxs.gr/node/132209
Φωτογραφία: Αγγελική Παναγιώτου/ FosPhotos
Στα χέρια του Άδωνι Γεωργιάδη πέρασε το βράδυ της
Δευτέρας το «καυτό» υπουργείο Υγείας. Ο νέος υπουργός καλείται να
διαχειριστεί και μάλιστα άμεσα μια σειρά από «αγκάθια» όπως η «μαύρη τρύπα» ύψους 1,2 δισ. ευρώ
στον ΕΟΠΥΥ, που απειλεί να βγάλει την κυβέρνηση εκτός προγράμματος, και
ένα δημόσιο σύστημα υγείας στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Πάντως, ο πρόεδρος των νοσοκομειακών γιατρών Δημήτρης Βαρνάβας, μιλώντας στο tvxs.gr,
δεν συμμερίζεται την εμπιστοσύνη Σαμαρά στην ικανότητα της νέας ηγεσίας
του υπουργείου να αντιμετωπίσει τα κρίσιμα αυτά προβλήματα. Για τον
ίδιο, μάλιστα, η επιλογή αυτή έχει ως στόχο τη διάλυση του χώρου της
Υγείας.
Τα «αγκάθια»
«Βόμβα για τα δημοσιονομικά της χώρας» χαρακτήρισαν τα κλιμάκια της
τρόικα το έλλειμμα του ΕΟΠΥΥ που άγγιξε το 1,2 δις ευρώ και αναμένεται
μέχρι το τέλος του έτους να βγάλει «έξω» τον προϋπολογισμό του
υπουργείου Υγείας κατά 2,5 δις ευρώ. Μάλιστα, η τρόικα ζήτησε την
περασμένη εβδομάδα τη λήψη άμεσων μέτρων για την κάλυψη των
δημοσιονομικών κενών του, δίνοντας τελεσίγραφο δυο εβδομάδων στην
προηγούμενη ηγεσία.
Η «τρύπα» στον ΕΟΠΥΥ συναρτάται άμεσα με την ήδη τραγική κατάσταση των
δημόσιων νοσοκομείων, των κέντρων υγείας και των υποδομών του ΕΟΠΥΥ, που
αδυνατούν πλέον να προσφέρουν υπηρεσίες υγείας στους πολίτες οι οποίες
να έχουν μια ποιότητα και μια αξιοπιστία.
Είναι γνωστές οι τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό
προσωπικό στα νοσοκομεία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των εργαζομένων,
αυτή τη στιγμή λείπουν 6.500 γιατροί από τα νοσοκομεία και 20.000
νοσηλευτές, με αποτέλεσμα να υπολειτουργούν τα χειρουργεία, τα τμήματα
επειγόντων, οι μονάδες εντατικής θεραπείας.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων, τα οποία δεν
έχουν να αγοράσουν ούτε τα στοιχειώδη υλικά – ακόμη και τρόφιμα σε
πολλές περιπτώσεις. Και η κατάσταση αναμένεται να χειροτερέψει από τον
Αύγουστο εξαιτίας της δυσπραγίας του ΕΟΠΥΥ. Μέχρι στιγμής, ο ΕΟΠΥΥ έχει
δώσει στα νοσοκομεία 30 εκατ. ευρώ από τα 720 εκατ. ευρώ που θα έπρεπε
να έχει ήδη δώσει. Την ίδια ώρα, τα χρήματα που προορίζονται για τα
νοσοκομεία από τον κρατικό προϋπολογισμό για την κάλυψη λειτουργικών
δαπανών έχουν σχεδόν εξαντληθεί.
«Υπάρχει μια εικόνα πλήρους διάλυσης και αν από τον Αύγουστο τα
νοσοκομεία αποστερηθούν και αυτούς τους ελάχιστους πόρους του ΕΟΠΥΥ,
αναγκαστικά θα βάλουν από μόνα τους λουκέτο», σχολιάζει χαρακτηριστικά στο tvxs.gr ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος, Δημήτρης Βαρνάβας.
Στον νέο υπουργό Υγείας πέφτει και το βάρος της αναδιάρθρωσης του ΕΣΥ,
αφού οι συγχωνεύσεις κλινικών, μετακινήσεις προσωπικού και οι
διασυνδέσεις νοσοκομείων δεν προχώρησαν ουσιαστικά επί ηγεσίας
Λυκουρέντζου.
«Επιλογή Σαμαρά να διαλύσει την Υγεία»
Πάντως οι εργαζόμενοι στο χώρο της Υγείας δεν φαίνεται να βλέπουν θετικά
την τοποθέτηση Γεωργιάδη στο «τιμόνι» του υπουργείου. Σύμφωνα με τον κ.
Βαρνάβα, ο νέος υπουργός «έχει πλήρη άγνοια στον χώρο της Υγείας
και από την άλλη είναι ένα πρόσωπο, το οποίο δεν διστάζει να είναι όλη
μέρα στα παράθυρα, να καθυβρίζει και να καθυβρίζεται. Επομένως είναι ο
πλέον ακατάλληλος στο να αναλάβει να διαχειριστεί το χώρο της Υγείας». Για τον ίδιο, χρειάζεται ένας άνθρωπος με γνώση και με σύνεση και «εδώ έχουμε τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά».
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος εκτιμά πως «η τοποθέτηση του συγκεκριμένου ανθρώπου είναι μια επιλογή του Σαμαρά να διαλύσει τον χώρο της Υγείας». Σκοπός του, όπως σημειώνει, είναι «να
το κάνει με έναν τρόπο τελείως απροσχημάτιστο, πιθανόν να το
γελοιοποιήσει κιόλας. Το θέμα είναι όμως ότι οι άνθρωποι πηγαίνουν στα
νοσοκομεία έχοντας ανάγκη από υπηρεσίες υγείας και όχι από τηλεπαράθυρα
και γελοιοποίηση».
Κάθε ποσοτική μεταβολή, δημιουργεί αναγκαστικά κάποια στιγμή ποιοτικές μεταβολές.
Μπορείς να ζεσταίνεις το νερό, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει εσαεί. Κάποια στιγμή
μετατρέπεται σε κάτι άλλο. Σε ατμό. Η Τουρκία απλώς είναι ένα καζάνι που βράζει.
Και άρχισε ήδη να βγάζει ατμούς.
Η Αλβανία, «βασανιστικά» αργά, δείχνει -μετά τις εκλογές της Κυριακής- ότι αλλάζει,
επιτέλους, σελίδα. Η (πολύ αργοπορημένη) καταμέτρηση των ψήφων, δείχνει μεγάλη
νίκη του συνασπισμού των κομμάτων της κεντροαριστεράς (την ώρα που γράφονται
αυτές οι γραμμές, με πάνω από 15% διαφορά).
[...] Το θέμα λοιπόν, αυτή τη στιγμή, δεν είναι καν τα μνημόνια και τα μέτρα. Το θέμα είναι, ότι η διακυβέρνηση της χώρας δεν έχει κανένα στοιχείο νομιμοποίησης. Το πολίτευμα έχει καταλυθεί. Και εσωτερική έννομη τάξη δεν υπάρχει. Κυβερνά μια μειοψηφία, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Και πρέπει αμέσως να την ανατρέψουμε και να επαναφέρουμε τη χώρα στον κοινοβουλευτισμό. Με οποιοδήποτε οικονομικό κόστος.
Το βίντεο αυτό το κοινοποίησα σήμερα το πρωί στο κ. Δένδια, για άμεση ενημέρωση
τρόπων δράσης εναντίων των κομουνιστικών ορδών του Σύριζα, που απειλούν πλέον
άμεσα την εύθραυστη δημοκρατική κυβέρνηση των ΝΔ/πασοκ, μετά την άνανδρη
αποχώρηση της Δημαρ του Φώτη Κουνέλη.
Δυστυχώς, λόγω της αντιδημοκρατικής στάσης των εργαζομένων, να προβούν σε
κατάληψη των χώρων εργασίας της ΕΡΤ, όλα τα αρχεία της τέως κρατικής τηλεόρασης
βρίσκονται πλέον στα χέρια των καταληψιών και η κυβέρνηση αναγκάζεται να ζητήσει
την συνδρομή των ολίγων πλέον εθνικοφρόνων πολιτών που τα διατηρούν στο αρχείο
τους, ως κόριν οφθαλμού.
Η βελγική εφημερίδα Libre Belgique δημοσιεύει ανοιχτή επιστολή Γάλλων
και Βέλγων δημοσιογράφων, διανοουμένων, συγγραφέων, ηθοποιών, στον
Έλληνα πρωθυπουργό, με τίτλο: «Ζήτω η ΕΡΤ, εν ονόματι της δημοκρατικής
ελευθερίας!».
Στο σχετικό κείμενο αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής: «Ο Ελληνικός λαός,
ξεσηκώθηκε με αυτήν την τουλάχιστον αυθαίρετη απόφαση, τόσο άδικη όσο
και αδικαιολόγητη, ενώ βρίσκεται αποκομμένος, χωρίς τηλεοπτική και
ραδιοφωνική σύνδεση, από τη διασπορά του: αυτή η πράξη πολιτικής βίας,
σε κάθε σημείο αντίθετη στις ίδιες της αρχές της δημοκρατίας,
υπενθυμίζει τη δικτατορία των Συνταγματαρχών, και τα σκοτεινά χρόνια
1967-1974.
Εσείς, Κύριε πρωθυπουργέ, είστε υπεύθυνος για αυτή τη λυπηρή απόφαση,
τόσο όσον αφορά την ουσία της, αλλά όσο και τη διαδικασία που επιλέξατε…
Εκφράζουμε την πιο βαθιά και ειλικρινή αλληλεγγύη μας στον Ελληνικό
λαό, που υποφέρει όλο και περισσότερο από τις παράλογες και
αντί-παραγωγικές πολιτικές λιτότητας των τελευταίων χρόνων.
Από την άλλη, οι πρόχειρες μεθόδοί σας, απαράδεκτες από κάθε άποψη, αντί
να επιλύσουν πολιτικά το θέμα, εφόσον αδιαφορείτε για τη λαϊκή βούληση,
στέλνουν στο δρόμο, στην ανεργία, χωρίς προειδοποίηση, ούτε πρόβλεψη,
σχεδόν 3000 ανθρώπους, οι οποίοι δεν οφείλουν να πληρώσουν τα λάθη της
επαγγελματικής τους ιεραρχίας, (την όποια οι ελληνικές κυβερνήσεις του
παρελθόντος φρόντισαν να τοποθετήσουν).
Μέχρι και το Συμβούλιο της Επικρατείας σας διαφώνησε, με δικαστική
απόφαση, διατάζοντας την άμεση επαναλειτουργία της Ραδιοτηλεόρασης, την
οποία θελήσατε να εκκαθαρίσετε ατιμώρητα.
Επείγει λοιπόν, κύριε πρωθυπουργέ, πριν από κάθε άλλη ενέργεια, να
επαναλειτουργήσει η ελληνική ραδιοτηλεόραση: Η ελληνική δημόσια
Ραδιοτηλεόραση δεν ανήκει ούτε σε εσάς, ούτε στο κόμμα σας, ούτε εξάλλου
στην κυβέρνηση που διευθύνετε.
Ας αποτελέσετε εσείς, κύριε πρωθυπουργέ, άξιος εκπρόσωπος του λαμπρού
παρελθόντος της Ελλάδας και των μεγάλων αντρών της-από τον Όμηρο ως τον
Αριστοτέλη, τον Ιπποκράτη, τον Πυθαγόρα, τον Επίκουρο, τον Σωκράτη, τον
Πλάτωνα, τον Σοφοκλή ή τον Αισχύλο, που διαμόρφωσαν την αθάνατη ιστορία
της, τόσο σε επίπεδο φιλοσοφικό, όσο και σε επίπεδο φιλοσοφικό ή
καλλιτεχνικό: μία ιστορία χωρίς την οποία η ίδια η Ευρώπη , και επομένως
η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα υπήρχε σήμερα. Ζήτω η ΕΡΤ!».
