H Αριστερά βγάζει Δήμαρχο στο
Πειραιά…
Δεκαετίες
τώρα, κυρίαρχη είναι η άποψη ότι μια καλή πολιτική καριέρα στον Πειραιά
κτίζεται αν έχει κανείς «άκρες» στο λιμάνι, τη στήριξη του «Θρύλου» και βεβαίως
την «ευλογία» της Εκκλησίας. Βουλευτές, νομάρχες και, κυρίως, δήμαρχοι του
μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, στους πυλώνες αυτούς στηρίζονται για να
εξασφαλίσουν την εκλογή τους.
Από αυτές
τις δημοτικές εκλογές, πάντως, καλό είναι να προσθέσει κανείς και την Αριστερά.
Ναι, στον Πειραιά η Αριστερά βγάζει δήμαρχο!
Πιθανότατα όχι δικό της (δύσκολο να μπει
ο Δρίτσας του ΣΥΡΙΖΑ στον β' γύρο), αλλά οπωσδήποτε με τις ψήφους της την
δεύτερη Κυριακή.
Δυο βδομάδες
πριν στηθούν οι κάλπες για τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών, στο λιμάνι ο
«κατάπλους» Μαρινάκη (δια του Μώραλη), οι «αντοχές» που επιδεικνύει ο νυν
δήμαρχος Βασίλης Μιχαλολιάκος, και η διαφαινόμενη αδυναμία όλων των άλλων να
μπουν «σφήνα» σ' αυτό το δίδυμο, οδηγούν την εκλογή δημάρχου σε επαναληπτικές
εκλογές.
Αν πάντως η
διαπίστωση ότι η στάση των ψηφοφόρων της Αριστεράς τη δεύτερη Κυριακή
εντυπωσιάζει, πιο πολύ ξάφνιασε η απόφαση του Βαγγέλη Μαρινάκη να «ρίξει» τον
Ολυμπιακό και το δικό του επιχειρηματικό βάρος στον δημοτικό στίβο. Γιατί, για
ποιο λόγο; Εύλογη η απορία.
Δεν είναι
λίγοι εκείνοι στο λιμάνι, που βλέπουν στη συγκεκριμένη επιλογή του προέδρου του
Ολυμπιακού, μια κίνηση «φορσέ» απέναντι στις τάσεις εξάπλωσης της
επιχειρηματικής επιρροής που επιδεικνύει τα τελευταία χρόνια, ακριβώς στο
λιμάνι του Πειραιά, ο Δημήτρης Μελισανίδης. Ο πρόεδρος της ΑΕΚ, που γεννήθηκε
και μεγάλωσε στη Νίκαια, είχε προλάβει να αγοράσει από την ΒΡ τις παλιές της
εγκαταστάσεις στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας, σε πολύ καλή τιμή όπως λένε στην
πίατσα, στα σκληρά χρόνια του Μνημονίου, κάπου στα τέλη του 2011, χωρίς να το
πάρει χαμπάρι σχεδόν κανείς. Εκεί, δυο χιλιόμετρα δυτικότερα από το εμβληματικό
κτίριό του στο λιμάνι κι άλλα τόσα από την έδρα του Β. Μαρινάκη πίσω από τον
Αγ. Νικόλα, σχεδιάζει ο πρόεδρος της ΑΕΚ να στήσει την έδρα της αυτοκρατορίας
του.
Έτσι κι αλλιώς,
το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και οι επιχειρηματικές ευκαιρίες που
παρουσιάζει, φαντάζει ως το γήπεδο όπου
θα διεξαχθεί ένα ντέρμπι πολύ πιο σκληρό από εκείνα που γίνονταν στου
«Καραϊσκάκη» ή στη «Ν. Φιλαδέλφεια», όταν ο «Θρύλος» και η «Ένωση» έπαιζαν στην
Α' Εθνική. Και όπου τα κέρδη, για όποιον κερδίσει το «στοίχημα», (θα) είναι
πολύ μεγαλύτερα από εκείνα που μοιράζει ο ΟΠΑΠ, για την χορηγία του οποίου στις
φανέλες των ομάδων τους, είχαν προλάβει για άλλη μια φορά να τσακωθούν οι
Μαρινάκης - Μελισανίδης. Στο σκηνικό αυτό, είναι, επί της ουσίας, απλώς
πρόσχημα η χορηγία των 50 χιλιάδων ευρώ, που έδωσε ο τελευταίος για το Δημοτικό
Θέατρο, και είναι μια ξεχασμένη ιστορία ότι ο Β. Μιχαλολιάκος, με την εδραίωσή
του στην Α' εκλογική Περιφέρεια Πειραιά, άφησε εκτός Βουλής τον πατέρα του
Βαγγέλη, μακαρίτη πια Μιλτιάδη Μαρινάκη, το μακρινό 1990.
Προφανώς, το
διακύβευμα είναι εντυπωσιακά σημαντικό. Αλλά, ίσως, πιο ενδιαφέρον και σημαντικό
είναι ότι, για πρώτη φορά τα βατράχια ίσως
δεν την «πληρώσουν» στον καβγά που έστησαν τα δυο «βουβάλια» της θάλασσας και
του ποδοσφαίρου. Αντίθετα, πιθανότατα θα κρίνουν το νικητή. Κι αυτό γιατί τα «αριστερά βατράχια», στις
διάφορες εκδοχές τους, υπολογίζεται να συγκεντρώσουν στον πρώτο γύρο κάπου στο
30%.
Νότης
Ανανιάδης δημοσιογράφος
