Δημοφιλείς αναρτήσεις

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ

O ελληνικός λαός δεν εμπιστεύεται το πολίτευμα




Βαθύτατη κρίση εμπιστοσύνης προς το πολίτευμα της χώρας έχει προκαλέσει
η μνημονιακή κυβερνητική πολιτική. Μια κρίση η οποία αποτυπώνεται με
τρόπο που τρομάζει στις δημοσκοπήσεις τόσο του Ευρωβαρόμετρου της
Κομισιόν όσο και της Marc που δημοσιεύθηκε στο «Εθνος της Κυριακής».

Τα ευρήματα του Ευρωβαρόμετρου, δημοσκόπησης που διενεργείται περιοδικά
και στις 27 χώρες της ΕΕ κατ' εντολήν της Κομισιόν από ξένη εταιρεία
και επομένως είναι άσχετη με εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες και
επιρροές, προκαλούν τρόμο σε όποιον τα διαβάσει.

Οι Ελληνες δεν εμπιστεύονται κανέναν απολύτως από τους θεμελιώδεις θεσμούς
του πολιτεύματος, ενώ δεν θεωρούν ούτε καν δημοκρατική τη λειτουργία του!

Μόλις το 11% των ερωτηθέντων κρίνει ικανοποιητική τη λειτουργία της
δημοκρατίας στην Ελλάδα, ενώ το... 89% (!), απίστευτα υψηλό ποσοστό, δεν
είναι ικανοποιημένο. Μιλάμε για... 40 (!) εκατοστιαίες μονάδες πάνω από
τον πανευρωπαϊκό μέσο όρο δυσαρέσκειας που ανέρχεται στο 49%, όσο
ακριβώς και το ποσοστό εκείνων που στην ΕΕ των 27 είναι ικανοποιημένοι
με τη λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα τους (επίσης 49%). Ασύλληπτο
το ποσοστό των Ελλήνων που δήλωσαν ότι δεν εμπιστεύονται τη συγκυβέρνηση
Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη - 91%!

Μόλις 7% των ερωτηθέντων εξέφρασε την εμπιστοσύνη του προς αυτή, το χαμηλότερο και στις 27 χώρες-μέλη της ΕΕ. Καθόλου μικρότερη δεν είναι η
έλλειψη εμπιστοσύνης των Ελλήνων και προς τη Βουλή. Δεν την εμπιστεύεται
το 89% ενώ την εμπιστεύεται το 9%. Πλήρης η καταρράκωση του κύρους της.

Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση με τα πολιτικά κόμματα. Βάσει των ευρημάτων
του Ευρωβαρόμετρου, οι Ελληνες απάντησαν ότι δεν τα εμπιστεύονται στο
αδιανόητο για δημοκρατία ποσοστό του... 94%!!! Μόνο το 5% τα εμπιστεύεται!

Η εντελώς ανεξάρτητη από το Ευρωβαρόμετρο δημοσκόπηση της
Marc, ρίχνει πρόσθετο φως σε πολλές πτυχές της κρίσης των κομμάτων, στη
συνείδηση των πολιτών, ως ακρογωνιαίων λίθων ενός δημοκρατικού
πολιτεύματος.

Στη δημοσκόπηση της Marc λοιπόν έχουμε μεταξύ άλλων και τα εξής πολύ
σημαντικά δημοσκοπικά ευρήματα:
- Πρώτον, το 91,3% των ερωτηθέντων δηλώνει, ότι δεν είναι ικανοποιημένο από
τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα.
- Δεύτερον, το 54,5% πιστεύει ότι μόνο αν δημιουργηθούν νέα κόμματα, μπορούν
να πάνε καλύτερα τα πράγματα στη χώρα.
- Τρίτον, το όντως απίστευτα χαμηλό ποσοστό του 6,4% (!!!), θέλει να
συμμετάσχουν τα πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της
ΔΗΜΑΡ, στην κυβέρνηση. Οι Ελληνες δηλαδή, έχουν κυριολεκτικά σιχαθεί όλους τους επιφανείς πολιτικούς της χώρας και δεν θέλουν να τους βλέπουν στα μάτια τους! - - - Τέταρτον, το 81,4% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι το 2013 θα είναι χρονιά αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, με δημιουργία νέων κομμάτων, διασπάσεις παλιών, νέες συμμαχίες κ.λπ.

Με άλλα λόγια, οι πολίτες ελπίζουν ότι θα ζήσουν το τέλος του υφιστάμενου
πολιτικού σκηνικού, το οποίο απεχθάνονται πλέον, όπως είδαμε.
Δεν προσδοκούν όμως τις αλλαγές σε κλίμα αισιοδοξίας και αυτό καθιστά
εκρηκτική, από πολιτική σκοπιά, την καταρράκωση του πολιτεύματος και των
θεσμών του.

Οι απαντήσεις των Ελλήνων στο Ευρωβαρόμετρο, είναι αποκαλυπτικές του
μηδενικού αισθήματος αισιοδοξίας που επικρατεί στον λαό μας, παρά τους θεατρινισμούς της κυβέρνησης:

Το 88% θεωρεί ότι η χώρα βαδίζει λάθος έναντι του 4% (!), που θεωρεί ότι καλά πάμε.
Το 66% περιμένει επιδείνωση της οικονομικής του κατάστασης, έναντι του 6%
που αναμένει βελτίωση μέσα στο 2013.

Τη νέα χρονιά περιμένει επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας το 76%, ενώ βελτίωση μόνο το 7%.

Μέσα στο 2013 το 81% εκτιμά ότι θα αυξηθεί η ανεργία, έναντι 5% που
πιστεύει ότι θα μειωθεί. Ολα μαύρα στη συνείδηση του κόσμου.

Κανείς δεν πιστεύει τα παραμύθια περί ανάπτυξης!!


Γιώργος Δελαστίκ
πηγή: ethnos.gr

_________________
 

radical30
Admin

Εγγραφή: 28/09/2009
Δημοσιεύσεις: 2282
Τόπος: Πόρτο Ράφτη
Points: 6856
Reputation: 6
Ηλικία: 82

Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email http://radicalworld.forumotion.net/portal.htm dimivardavas@gmail.com dimivardavas@hotmail.gr dimivardavas@gmail.com
Επιστροφή στην κορυφή
 
Dec 24, 2010
από radical30

Καλές Γιορτές σας τυπικές είναι βέβαια οι ευχές μου. Γιατί αν κάποια ευχή θα έπρεπε να εκφράσω που να βγαίνει από τη ψυχή και το μυαλό μου, θα ήταν:

"Aγάντα αδέλφια, φίλοι μου. Ο δρόμος είναι ήδη δύσκολος, αλλά θα γίνει ακόμη πιο κακοτράχαλος. Τα ξέρετε και τα ξέρω."

Τα σκουπίδια έχουν ξεχειλίσει κάτω από το χαλί και η μπόχα δεν υποφέρεται. Θέλει, επομένως, δύναμη ψυχής, αγωνιστικότητα με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας μας, αλληλεγγύη και βέβαια αυτοκριτική. Είναι η ώρα να αποφασίσει ο καθένας μας, με γνώμονα ποιός είναι, τι είναι και που ανοίκει ταξικά. Και το ερώτημα που θα προκύψει είναι ένα και μοναδικό: Yποταγή ή Αντίσαση;
Ως τότε σας εύχομαι και πάλι Καλές γιορτές με τους δικούς σας και τους φίλους σας.

radical30
Administrator

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

Νίκος Καββαδίας: 82 γράμματα νοσταλγίας και σαρκασμού Rolling Eyes


Enlarge this image Click to see fullsize


Γράμματα μιας ζωής.
Γράμματα από το στρατό. Γράμματα από το Αλβανικό Μέτωπο. Γράμματα από
λιμάνια και θάλασσες: Κάρντιφ, Μασσαλία, Τζένοβα, Αλεξάνδρεια, Βηρυτός,
Άντεν, Περσικός, Ινδικός, Κολόμπο, Κεϋλάνη, Χονγκ Κονγκ, Μελβούρνη.
Γράμματα νοσταλγίας και γράμματα σαρκασμού.


11 Ιανουαρίου του 1910 γεννιέται ο Νίκος Καββαδίας, ο αιώνιος εραστής της θάλασσας.


«Όσο
για το δικό μου Πάσχα… Ανήμερα φτάσαμε στην Αλεξάνδρεια. Πρώτη φορά
που λυπόμουνα γιατί ταξιδεύω. Δε μας έλειπε τίποτε από το τραπέζι.
Μονάχα το κέφι. Πάλι, για πρώτη φορά στη ζωή μου στεναχωρήθηκα με τις
αισχρές ιστορίες που συνηθίζουνε οι ναυτικοί στο τραπέζι. Ήθελα να
΄μουνα στην Αθήνα να πάμε μαζί βόλτα στις εκκλησιές. Είχα ένα κέφι για
κλάματα…».





Ογδονταδύο επιστολές και καρτ ποστάλ από το 1935 έως το 1965 που έστειλε ο ασυρματιστής Νίκος Καββαδίας,
«ασυρματιστής» μιας ξεχωριστής ποίησης, στην αδελφή του και στην
ανιψιά του, παραδίδονται στη δημοσιότητα, με ένα βιβλίο 195 σελίδων που
κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Άγρα. Τίτλος: «Νίκος Καββαδίας. Γράμματα
στην αδελφή του Τζένια και στην Έλγκα».

Κομμάτια της ψυχής του χαραγμένα στο χαρτί

. Εξομολογήσεις για τις πρώτες γραφές των ποιημάτων του. Ερωτήσεις για
την υγεία της μητέρας, συγγενών , ηθοποιών, φίλων του λογοτεχνών και …
«εχθρών». Ανταποκρίσεις για περιπέτειες και γυναίκες. Περιγραφή τόπων
εξωτικών. Προαναγγελίες για τα σπάνια δώρα στην οικογένεια.


Ένας τρυφερός Καββαδίας
με την ανιψιά του και ενοχικός με τον εαυτό του. Ύφος ενός κοινού
ναυτικού στο μπάρκο, που γράφει για τα απλά και καθημερινά της βάρδιας
και παράλληλα μικροί πίδακες ποιητικοί που προοιωνίζονται τα κατοπινά
αριστουργήματα. Ενδεικτικό το γνωστό ποίημά του «Εφτά σε παίρνει
αριστερά, μην το ζορίζεις», που παραθέτει σε γράμμα προς την αγαπημένη
του ανιψιά, σημειώνοντας στο τέλος: «το Ατινάκι θα σου εξηγήσει τους
ναυτικούς όρους».

Η Έλγκα Καββαδία
στον πρόλογο του βιβλίου εξηγεί ότι δεν υπάρχει αλληλογραφία των
τελευταίων χρόνων της ζωής του, γιατί ταξίδευε στη Μεσόγειο θέλοντας να
κάνει το χατίρι τους, να τον βλέπουν κάθε βδομάδα. «Τα γράμματα
δείχνουν το χαρακτήρα του» τονίζει, σημειώνοντας τη φράση που έλεγε
στον αποχωρισμό: «ο χωρισμός ματώνει». Αλλά ο Καββαδίας ποτέ δεν
αρνιόταν το χωρισμό…


Μια ανθολόγηση από τα γράμματα φανερώνουν τη ματιά του ποιητή:


«Γύρω σφυρίζουν, κλαίνε θα μπορούσε να πει κανείς, τα καραβοφάναρα…»

«Ξέρω πόσο σας έχω βασανίσει. Θα προσπαθήσω στο μέλλον να σας κάμω να
ξεχάσετε όλοι σας , περισσότερο εσύ, τα κακά που σας έχω κάμει!».


«Οι μέρες περνάνε μονότονες, πότε σκοπός, πότε θαλαμοφύλακας η φρουρά».


«Προχθές είχα ένα γράμμα σου από τις 29 Δεκεμβρίου κι ένα τις 2
Ιανουαρίου. Με το χθεσινό ταχυδρομείο δεν είχα. Και ζηλεύω τους άλλους
που έχουν».


«Εκτός από σας δε θυμάμαι κανέναν -εκτός από τον Καραβία-και δε θέλω να θυμάμαι κανέναν».


«Είμαι δειλός και δεμένος με τα πράγματα και τους ανθρώπους μου περισσότερο απ ΄όλους σας».


«Νοσταλγώ τη στεριά γιατί την κατοικείται… Δεν αλλάζω με τίποτε τη θάλασσα και την τρικυμία της».


«Τον κάθε τόπο τον αγάπησα πάντα για τη μυρωδιά του».


«Η κάμαρά μου βουίζει. Ιουδήθ… είσαι δίπλα μου… Χθες τη νύχτα σε
αγάπησα για μιαν ώρα. Τώρα φύγε. Πάρε μαζί και τα μυρωδικά της φυλής
σου…»


Και ένα απόσπασμα -εξομολόγηση μιας δικής του αντίληψης για την θρησκευτική πίστη:

«Είναι
η στιγμή που οι Άραβες και οι Πέρσες εργάτες του καραβιού μας
προσεύχονται. Ποτέ μου δεν είδα εξαντλητικότερη προσευχή. Εκατό
μισόγυμνα κορμιά σε διάφορες στάσεις , πάνω στ΄ αμπάρια, στη γέφυρα, στο
κατάστρωμα. Έτσι τους παίρνει ο ύπνος. Στέκομαι και προσεύχομαι. Ποτέ
μου δεν πίστεψα σ΄ ένα θεό!»
.

Ο Καββαδίας γεννήθηκε το 1910 στην Μαντζουρία και πέθανε το 1975 στην Αθήνα

. Ποιητής και πεζογράφος με μικρό πεζογραφικό έργο και με προσωπικό
ύφος στα ποιητικά του ταξίδια . Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε για ένα
διάστημα στο στον τόπο καταγωγής του , το Αργοστόλι και μετά στον
Πειραιά. Συνέδεσε τη ζωή του και το έργο του με τη θάλασσα. Έργα του
«Μαραμπού», «Πούσι», «Τραβέρσο» (ποιήματα), «Βάρδια» (πεζό).

Η έκδοση με τα «Γράμματα», ουσιαστικά, είναι και αυτή ένα ποιητικό βιβλίο.










Η ζωή του Νίκου Καββαδία


Enlarge this image

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε το 1910 σε μιά μικρή πόλη της Ματζουρίας
κοντά στο Χαρμπίν, από γονείς Κεφαλλονίτες. Πολύ μικρός πρωτοταξίδεψε,
όταν οι γονείς του αποφάσισαν να επιστρέψουν στο νησί τους, αν και η
οικογένεια Καββαδία θα ζήσει ελάχιστα εκεί, και τελικός της προορισμός
θα είναι το λιμάνι του Πειραιά, στον οποίο μετοικεί το 1921, όταν ο
Νίκος είναι μόλις 11 ετών. Στον Πειραιά ο ποιητής τελειώνει Δημοτικό και
Γυμνάσιο. Μαθητής ακόμη του δημοτικού, γράφει τα πρώτα του ποιήματα.
Το 1929 μπαίνει υπάλληλος σε ένα ναυτικό γραφείο. Αντέχει μόνο λίγους
μήνες να βλέπει τους άλλους να ταξιδεύουν. Τα καράβια κι η θάλασσα είναι
το όνειρό του.

Μπαρκάρει ναύτης σε φορτηγό, και για μερικά χρόνια συνεχίζει να φεύγει
με τα φορτηγά, γυρίζοντας πίσω μονίμως ταλαιπωρημένος και αδέκαρος.
Η ανέχεια τον κάνει ν' αποφασίσει να πάρει το δίπλωμα του ασυρματιστή.
Στην αρχή σκεφτότανε να γίνει καπετάνιος, αλλά τα χρόνια είχαν περάσει
και το δίπλωμα του Ασυρματιστή (Μαρκόνις στη ναυτική γλώσσα) ήταν ο
μόνος σύντομος και αξιοπρεπής δρόμος γιά τα καράβια. Παίρνει το δίπλωμα
του το 1939, αλλά αντί να μπαρκάρει βρίσκεται στρατιώτης στην Αλβανία
και κατόπιν ξέμπαρκος στην Αθήνα με την γερμανική Κατοχή. Μόλις τελείωσε
ο πόλεμος , το 1944, ξαναμπαρκάρει, αδιάκοπα πιά, ως ασυρματιστής,
γυρίζοντας όλο τον κόσμο, ως το Νοέμβρη του 1974. Τρεις μήνες άντεξε
μακρυά από τη θάλασσα. Πεθαίνει από εγκεφαλικό επεισόδειο στις 10
Φεβρουαρίου του 1975.


Ο Νίκος Καββαδίας
είναι ίσως ο μόνος που αξίζει τον χαρακτηρισμό του απόλυτα βιωματικού
στήν ποίησή του. Μιλάει πάντα γιά τα καράβια που έζησε, τους ναυτικούς
που γνώρισε, τους έρωτες, τους καυγάδες και τους θανάτους στα λιμάνια,με
την γλώσσα των καραβιών,αλλά και κάποιους ιδιωματισμούς της
Κεφαλλονιάς, να μπλέκονται στα γνήσια λαϊκά ελληνικά του. Ο έρωτας του
για τα ταξίδια και τη θάλασσα, μια σχέση αγάπης και μίσους, ο ίδιος
έρωτας που τον οδήγησε να μπαρκάρει μικρός, μόλις 19 ετών, αφήνοντας την
σίγουρη δουλειά του ναυτικού γραφείου, είναι ορατός σε κάθε στίχο του,
και τόσο δυνατός που διαπερνά τον αναγνώστη, τον κάνει να ξεχάσει τις
άγνωστες λέξεις και τους ναυτικούς όρους , και να συνεπαρθεί απόλυτα από
την αλήθεια του λόγου του Ποιητή.


Ο Νίκος Καββαδίας
άφησε πολύ λίγα πίσω του, μόλις τρείς ποιητικές συλλογές, ένα
μυθιστόρημα και τρία μικρά πεζά. Ταπεινά παρουσιάστηκε στα ελληνικά
γράμματα, κι η ταπεινότητά του αυτή, μαζί με την μελοποίηση πολλών
ποιημάτων του, τον έφερε κοντά στη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων,
κάνοντάς τον έναν από τους πιό δημοφιλείς Έλληνες ποιητές.


Τα έργα του:
Μαραμπού, 1933, Ποιήματα
Πούσι, 1947 , Ποιήματα
Τραβέρσο, 1975 , Ποιήματα
Βάρδια, 1954 , Μυθιστόρημα
Λι, Στο Αλογό Μου , Του Πολέμου, 1987 , μικρά πεζά.


Πηγές: ΑΠΕ (επιμέλεια Νίκος Μαρδάς), Greece literature,
Nikoskavadias blogspot, Eθνικό Κέντρο Βιβλίου,
Αρχείο INSIDER, You tube

_________________
radical30
 Μια μόνιμη ευχή και προτροπή, για καθέ νέα χρονιά που θα βιώσουμε. Από το 2010 που πρωτογράφτηκε και μετά, κάθε νέα χρονιά, νομίζω ότι γίνεται όλο και πιο επίκαιρη, δυστυχώς...
@radical30
--------------------------
 
Σαβ Dec 24, 2010
από radical30

... Τυπικές είναι βέβαια οι ευχές. Γιατί αν κάποια ευχή θα έπρεπε να εκφράσω που να βγαίνει από τα βάθη της ψυχής μου, θα ήταν:  "Aγάντα αδέλφια! Αγάντα φίλοι μου!
Ο δρόμος είναι ήδη δύσκολος αλλά θα γίνει ακόμη πιο κακοτράχαλος. Τα ξέρετε και τα ξέρω."

Τα σκουπίδια έχουν ξεχειλίσει κάτω από το χαλί και η μπόχα δεν υποφέρεται. Θέλει, επομένως, δύναμη ψυχής, αγωνιστικότητα, με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας μας, αλληλεγγύη και βέβαια αυτοκριτική. Είναι η ώρα να αποφασίσει ο καθένας μας, με γνώμονα ποιός είναι, τι είναι και που ανοίκει ταξικά. Και το ερώτημα που θα προκύψει είναι ένα και μοναδικό: Yποταγή ή Αντίσαση;

Ως τότε σας εύχομαι και πάλι Καλές γιορτές με τους δικούς σας και τους φίλους σας.

radical30
Administrator