του Τάσου Τέλλογλου Τη νύχτα γύριζα απο το Παρίσι με μία ομάδα επιχειρηματιών που είχαν πάρει μέρος σε μία μεγάλη διεθνή εκθεση τροφίμων. Οι περισσότεροι απο αυτούς ψήφισαν τα κόμματα που συγκυβερνούν .Αρκετοί απο τους συνταξιδιώτες μου έλεγαν ανοιχτά οτι σκέφτονται πλέον σοβαρά να μεταφέρουν τις εδρες της δραστηριότητάς τους εκτός Ελλάδας. Πού; ρώτησα. Στην Πολωνία, απάντησαν, είναι πιο κοντά στις εξαγωγικές αγορές, εχει δικό της νόμισμα και όχι ευρώ, η γραφειοκρατία είναι μηδαμινή, το κράτος λειτουργεί και οι τράπεζες δανείζουν (με αυτή την σειρά τα ελεγαν).
Για τους παραγωγούς τροφίμων απο τις τεσσερεις γωνιές της Ελλάδας το αν τα χρήματα της επόμενης δόσης θα μετατραπούν σε νέα αυξημένα περιθώρια των τραπεζων να ανοίξουν πιστώσεις είναι το απόλυτο κριτήριο για να κρίνουν την επιτυχία η όχι της κυβερνητικής πολιτικής. Οι περισσότεροι απο αυτούς πιστεύουν οτι μόλις το 10% των χρημάτων της δόσης θα φθάσουν στην πραγματική οικονομία. Τα υπόλοιπα θα απορροφηθούν απο την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζων ετσι ωστε να καλύπτουν τα εποπτικά τους κεφάλαια, θα δοθούν εναντι των εντόκων γραμματίων, θα καλύψουν στο τέλος της χρονιάς «τρύπες» των ασφαλιστικών οργανισμών και ο,τι περισσέψει θα καταβληθεί έναντι παλαιών οφειλών σε όσους περιμένουν μεχρικά χρόνια να πληρωθούν για το ΦΠΑ των εξαγωγών που εχουν προκαταβάλλει, στους προμηθευτές του δημοσίου (φαρμακευτικές και τεχνικές εταιρείες κα).
Αμέσως μετά τα Χριστούγεννα θα συζητούμε για την επόμενη δόση και η ευεργετική συνέπεια της προηγούμενης θα εχει εξατμισθεί οπως εξατμίσθηκαν οι προηγούμενες. Πέντε μήνες μετά τις εκλογές το πολιτικό προσωπικό δέν εχει παρουσιάσει κανένα απολύτως σχέδιο για το πώς η χώρα θα ξαναπάρει μπροστά, ουτε και εχει δική του πρόταση απέναντι σε όσα προτείνουν οι δανειστές μας. Τσαλαβουτάει πότε εδώ και πότε εκεί, δέχεται ή απορρίπτει ανάλογα με το τι του φαίνεται πολιτικά εφικτό, ενω η χώρα κατρακυλάει σε ανταγωνιστικότητα, βελτιώνοντας οριακά τη θέση της σε ο,τι αφορά τη δυνατότητά της να ξαναβγεί στις αγορές.
Οι νέοι ανθρωποι συνεχίζουν να την εγκαταλείπουν μαζικά και όσοι επιχειρούν και θέλουν να εξάγουν σκέφτονται όπως οι νυχτερινοί ταξιδιώτες απο το Παρίσι, για τους οποίους οι αποφάσεις της 3Ε και της ΦΑΓΕ ηταν πιο σημαντικές απο το «πολιτικό τσίρκο»της Αθήνας.
Για τους παραγωγούς τροφίμων απο τις τεσσερεις γωνιές της Ελλάδας το αν τα χρήματα της επόμενης δόσης θα μετατραπούν σε νέα αυξημένα περιθώρια των τραπεζων να ανοίξουν πιστώσεις είναι το απόλυτο κριτήριο για να κρίνουν την επιτυχία η όχι της κυβερνητικής πολιτικής. Οι περισσότεροι απο αυτούς πιστεύουν οτι μόλις το 10% των χρημάτων της δόσης θα φθάσουν στην πραγματική οικονομία. Τα υπόλοιπα θα απορροφηθούν απο την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζων ετσι ωστε να καλύπτουν τα εποπτικά τους κεφάλαια, θα δοθούν εναντι των εντόκων γραμματίων, θα καλύψουν στο τέλος της χρονιάς «τρύπες» των ασφαλιστικών οργανισμών και ο,τι περισσέψει θα καταβληθεί έναντι παλαιών οφειλών σε όσους περιμένουν μεχρικά χρόνια να πληρωθούν για το ΦΠΑ των εξαγωγών που εχουν προκαταβάλλει, στους προμηθευτές του δημοσίου (φαρμακευτικές και τεχνικές εταιρείες κα).
Αμέσως μετά τα Χριστούγεννα θα συζητούμε για την επόμενη δόση και η ευεργετική συνέπεια της προηγούμενης θα εχει εξατμισθεί οπως εξατμίσθηκαν οι προηγούμενες. Πέντε μήνες μετά τις εκλογές το πολιτικό προσωπικό δέν εχει παρουσιάσει κανένα απολύτως σχέδιο για το πώς η χώρα θα ξαναπάρει μπροστά, ουτε και εχει δική του πρόταση απέναντι σε όσα προτείνουν οι δανειστές μας. Τσαλαβουτάει πότε εδώ και πότε εκεί, δέχεται ή απορρίπτει ανάλογα με το τι του φαίνεται πολιτικά εφικτό, ενω η χώρα κατρακυλάει σε ανταγωνιστικότητα, βελτιώνοντας οριακά τη θέση της σε ο,τι αφορά τη δυνατότητά της να ξαναβγεί στις αγορές.
Οι νέοι ανθρωποι συνεχίζουν να την εγκαταλείπουν μαζικά και όσοι επιχειρούν και θέλουν να εξάγουν σκέφτονται όπως οι νυχτερινοί ταξιδιώτες απο το Παρίσι, για τους οποίους οι αποφάσεις της 3Ε και της ΦΑΓΕ ηταν πιο σημαντικές απο το «πολιτικό τσίρκο»της Αθήνας.