Γκάντι - Ελευθερία Τώρα (BBC) -
ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ (1869 - 1948)
Από παιδί δεν είχα ποτέ κάποια πρότυπα ανθρώπων που να πήραν στη ψυχή μου τη θέση του ειδώλου. Μέχρι τα 12-13 μου, έτρεφα ένα σεβασμό στον Ιησού Χρηστό όπως όλοι οι έλληνες εκείνης της εποχής (γεννήθηκα το 1930). Αργότερα αυτό άλλαξε δραματικά, με την έννοια ότι δεν μπορούσα να δεχθώ τα παραμύθια του παπαδαριού περί Θεάνθρωπου, "κρίνου", θαυμάτων και αναστάσεων...
Μέσα μου όμως, είχαν γράψει ανεξίτηλα οι διδασκαλίες και οι παραβολές του, όπως μας τις μετέφεραν στο σπίτι και στο σχολείο. Και άλλωστε κανείς άθρησκος, όπως εγώ, δεν έχει να αρθρώσει αρνητική λέξη για τα νοήματα αυτής της πανανθρώπινης διδασκαλίας.
Τώρα, γέρος πια, και μετρώντας αντίστροφα το χρόνο που μου απομένει να ζήσω και να μιλήσω χωρίς φόβο αλλά με πάθος, δηλώνω απερίφραστα, ότι μόνο σαν άνθρωπο, σαν παιδί του Ιωσήφ και της Μαριάμ, μπορώ να δεχθώ την ύπαρξη του Ιησού. Ούτε θαύματα, ούτε αναστάσεις, ούτε θεϊκή οντότητα. Δηλαδή έχω αποδεχθεί στη πράξη - και όχι επειδή διάβασα την άποψη του Νίκου Καζαντζάκη για τον Ιησού, τη ζωή του και τη διδασκαλία του. Μέχρι εκεί και τίποτα παραπάνω. Ούτε λέξη....
Κάνοντας λοιπόν τώρα ταμείο και προσπαθώντας να εντοπίσω όχι κάποια είδωλα, αλλά κάποιους ξεχωριστούς ανθρώπους, της μετά Χριστό εποχής, που να επηρρέασαν με κάποιο τρόπο και σε ένα μέτρο, τον τρόπο της σκέψης μου και την φιλοσοφία μου για τη ζωή των ανθρώπων, σταματώ σε δύο μόλις ονόματα: του Μαχάτμα Γκάντι κυρίως και αρκετά μετά, του Τσε Γκεβάρα. Υπήρξαν οι δύο μεγαλύτεροι επαναστάτες της σύγχρονης εποχής, χωρίς καμιά αμφιβολία, αλλά και με απτή και αξεπέραστη αποτελεσματικότητα.
Ο Τσε, όπως και ο Ιησούς, είχαν τη "τύχη" να φύγουν νεότατοι και σε πλήρη δράση και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο: τους εκτέλεσαν εκείνοι τους οποίους μάχονταν, τα κατεστημένα της εποχής τους δηλαδή. Και μόνο η ώρα και ο τρόπος του θανάτου τους, μπορεί να συνδράμει σε μεγάλο βαθμό στην "ηρωποίησή" τους. Πέθαναν αναμάρτητοι, γιατί δεν πρόλαβαν να αμαρτήσουν.... (σ.σ. Κάτι ανάλογο συναίβει και με δύο "δικούς μας" αξιόλογους άνδρες: Και ο Άρης Βελουχιώτης και ο Νίκος Μπελογιάννης, σκοτώθηκαν νεότατοι και έτσι "γλίτωσαν" τη σίγουρη φθορά της φήμης τους, που σχεδόν αναπότρεπτα θα επέρχονταν μέσα από την πολιτική καριέρα που θα βίωναν στη συνέχεια).
Ένα βασικό, επομένως, συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει, μετά τα παραπάνω, είναι ότι: Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ (σε κάθε επίπεδο) είναι άρρικτα συνδεδεμένη με την αυθαιρεσία, την αδικία, τη βίαιη καταστολή του δικαίου των εξουσιαζομένων (σε κάθε είπεδο, επίσης), τη σκληρότητα, κλπ.
Και έτσι, σιγά σιγά, ανάμεσα σε 3 σωστά και 10 λάθη, η φυσιογνωμία του Ηγέτη (σε κάθε επίπεδο, ξανά) διαβρώνεται, και ο χαρακτήρας που τον οδήγησε στην εξουσία αποτελεί πλέον μια ξεθωριασμένη "μαγική εικόνα" του άλλοτε ...
Ο μοναδικός ηγέτης που ξέφυγε από αυτή τη μοιραία επίδραση της εξουσίας στον χαρακτήρα του, είναι ο Μαχάτμα Γκάντι. Γι' αυτό και τον θεωρώ τον μεγαλύτερο επαναστάτη της παγκόσμιας Ιστορίας.
@radical30
Αλλά ας μείνουμε περισσότερο στη ξεχωριστή φυσιογνωμία του Μαχάτμα Γκάντι.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=n25lULH_9yA#t=0
Cosmos greek Documentaries | Ντοκιμαντέρ online
