Νέος υπουργός στο Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Πόσο έτοιμος είναι για τα νέα του καθήκοντα; Τα αντέχει τα γκάζια; Gentlemen, start your engines..
.
Το 2009 -στο περιοδικό CAR, για το τεύχος 110- είχα πάρει συνέντευξη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη - μείναμε ώρες μαζί, πίνοντας καφέ. Τον συναντήσαμε, με τον τότε φωτογράφο του περιοδικού, Παναγιώτη Δαμασκηνίδη, ένα ηλιόλουστο πρωί, στο εξίσου ευήλιο γραφείο του στο κέντρο της Αθήνας και μιλήσαμε (και) για αυτοκίνητα και -τον υπαρκτό ή όχι- οικολογικό συσχετισμό τους με το περιβάλλον. Ο κ. Μητσοτάκης τότε ήταν, ανάμεσα στα υπόλοιπα, πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής. Ήταν τότε που είχε ταχθεί υπέρ της δημιουργίας υπουργείου Περιβάλλοντος.
Τον ρώτησα πολλά περί πράσινης ανάπτυξης, πυρηνικής ενέργειας, διαχείρισης απορριμμάτων, για την πετρελαιοκίνηση και, φυσικά, για τα αγαπημένα του αυτοκίνητα. Το βουλευτικό του αυτοκίνητο, τότε, ήταν «ένα γιαπωνέζικο υβριδικό, που δε μολύνει το περιβάλλον!».
«Και το προσωπικό σας;», τον ρώτησα κοιτώντας τον στα μάτια, τα οποία έλαμψαν. «2.500 κυβικά, 225 άλογα, απίστευτη ροπή», μου είχε πει και, αφού μάντεψα σωστά τη μάρκα και το μοντέλο, συμπλήρωσε: «Δεν το χρησιμοποιώ, όμως, πάρα πολύ, αναλογιζόμενος το καύσιμο που καταναλώνει και το “κόστος” του στην ατμόσφαιρα, σκέφτομαι να πάρω ένα ακόμα πιο μικρό -σε κυβικά και σε όγκο- υβριδικό. Ναι, μου αρέσει η ταχύτητα, αλλά να τηρούνται όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις».
Το ζήτημα είναι ότι τώρα, ως υπουργός, θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με την ταχύτητα - με τα γκάζια, εν ολίγοις. Και, μάλιστα, δίχως τις επιθυμητές «προϋποθέσεις». Πλέον δεν τίθεται ύπαρξη ενεργητικής και παθητικής ασφάλειας, το υπουργικό γραφείο δε διαθέτει προστατευτικό roll bar, έχει μόνο γκάζια. Γκάζια, επειδή πρέπει να ανεβάσει πολιτικές στροφές και να τρέξει προς τα εμπρός την κοινωνία, να προβεί σε επώδυνες αλλαγές, να κινείται με την ίδια τελική ταχύτητα ,αναφορικά με όλα αυτά που (το μνημόνιο ορίζει ότι) «πρέπει να γίνουν».
Ο κ. Μητσοτάκης θα έχει να αντιμετωπίσει, επίσης, και τα «γκάζια», αφού στο έργο που έχει αναλάβει δεν θα βρει πολλούς υποστηρικτές, ειδικά μέσα από την κοινωνία, από τους ίδιους τους ψηφοφόρους του, αφού θα κινηθεί -πολλές φορές, φοβάμαι- στα όρια της πολιτικής αντιπάθειας. Και μόνο το ότι πρέπει να μεταρρυθμίσει διοικητικά το Δημόσιο, εκριζώνοντας σχεδόν τα πάντα από εκεί, θεωρείται βέβαιο ότι πάρα πολλοί θα τον «γκαζώνουν» καθημερινά. Βλέπω διαρκείς απεργίες, ειδικά το φθινόπωρο – και δεν διαθέτω το κληρονομικό χάρισμα.
Κάθε φορά που θυμάμαι κάποια συνέντευξη που είχα πάρει παλιότερα από κάποια γνωστή προσωπικότητα, προσπαθώ να θυμηθώ πώς ήμουν τότε, όπως και το τι συνέβαινε γύρω μου.
Το θέμα είναι ότι το 2009 φαντάζει, πλέον, ως μια καλή, μακρινή σκηνή του έργου που ανέβαινε τότε στην πολιτική σκηνή της χώρας και έκοβε και πολλά εισιτήρια. Θεωρώ, επίσης, ότι έτσι το βλέπει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για ποικίλους λόγους.
Το σίγουρο είναι, ότι άλλος ένας Μητσοτάκης στέκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της πολιτικής του καριέρας, επίσης για ποικίλους λόγους. Μένει να αποδειχτεί, στο πολύ άμεσο μέλλον, ότι μπόρεσε να διαχειριστεί και να αποσυνδέσει επιτηδευμένα την «ηλεκτρική καρέκλα» που έλαβε, εξίσου επιτηδευμένα, δια χειρός του ίδιου του πρωθυπουργού. Ότι, τελικά, κατάφερε να αποστομώσει ή, ταυτόχρονα, να αποζημιώσει εκείνους στους οποίους χρωστά, σε όσους οφείλει, πολιτικά, ηθικά, προσωπικά, οικογενειακά.
Και ότι, εν τέλει, τα πάει καλά με τα γκάζια. Εντός ή εκτός εισαγωγικών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου