Αναζητώντας λύση: να «περάσουν» στο Δημόσιο τα προβληματικά ΜΜΕ

     

 

Του Γιώργου Πλειού*

Η μεγάλη αντιπαράθεση, ανάμεσα στην εξοργισμένη ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη από τη μια και την ελληνική κυβέρνηση από την άλλη, για το κλείσιμο της ΕΡΤ, έχει αφήσει στο περιθώριο το κεντρικό πρόβλημα από το οποίο προέρχεται. Κι αυτό είναι η επίθεση των ιδιωτικών συμφερόντων εναντίον των δημόσιων αγαθών. Η επίθεση αυτή είναι αρχικά ιδεολογική, ακολούθως πολιτική και, τέλος, εκλαμβάνει την οριστική μορφή της που είναι οικονομική. Είναι δε σημαντικό να προστεθεί ότι, όσο πιο ανεπαρκής, ελλειμματικός και προβληματικός είναι ο τομέας των ιδιωτικών συμφερόντων, τόσο πιο οξεία και αντιδημοκρατική γίνεται αυτή η επίθεση, ιδιαίτερα καθώς κατεβαίνουμε την κλίμακα ιδεολογίας-πολιτικής-οικονομίας.

Η ιδεολογική επίθεση δεν είναι πρόσφατη. Χρονολογείται εδώ και πάνω από μια εικοσαετία. Εχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι η κρίση είναι αφορμή, για να επιδιώξουν οι εγχώριες (κυρίως) και διεθνείς ελίτ, τις αλλαγές που ήθελαν είκοσι και πλέον χρόνια πριν, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και ακολούθως με την κυβέρνηση Σημίτη. Η πολιτική επίθεση εκείνης της περιόδου, σε αντίθεση με την τωρινή, ήταν ανίσχυρη και αναποτελεσματική, καθώς το ιδεολογικό συνονθύλευμα της παραδοσιοπληξίας ήταν σύμμαχος ανακοπής ή αλλοίωσης κάθε αλλαγής –όχι μόνο της νεοφιλελεύθερης– , ενώ επιπρόσθετα η σημερινή ευνοείται από την κρίση που, με τη σειρά της, ενισχύει όλα τα συντηρητικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας.

Σε κάθε περίπτωση, πυρηνικό στοιχείο της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης είναι η περιστολή των δημόσιων αγαθών, με όχημα το κράτος – ο περίφημος «κρατικός καπιταλισμός» του Βγενόπουλου.

Τα ΜΜΕ κατέχουν κομβική θέση σ’ αυτήν την επίθεση, για δύο λόγους. Πρώτον, για ιδεολογικο-πολιτικούς. Χωρίς τη συμβολή τους, όπως είπε πρόσφατα και ο πρωθυπουργός, είναι αδύνατο να αποδεχτούν οι Ελληνες τις «μεταρρυθμίσεις», δηλαδή τη νεοφιλελεύθερη ανασυγκρότηση. Δεύτερον, για οικονομικούς. Τα ΜΜΕ έχουν αποφασιστική οικονομική σημασία για τους ομίλους της διαπλοκής και πλέον για τις τράπεζες και τους δανειστές.

'Οπως προανέφερα, η οξύτητα της σύγκρουσης είναι αντιστρόφως ανάλογη της οικονομικής υγείας των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Η επίθεση στη δημόσια ραδιοτηλεόραση, όπως κατ’ αναλογία και στον δημόσιο τομέα (με τις επιστρατεύσεις, την κατασυκοφάντηση κ.λπ.), είναι πρωτοφανής, γιατί πρωτοφανές είναι και το οικονομικό χάλι των κρατικοδίαιτων ιδιωτικών ομίλων, που θέλουν να υποκαταστήσουν τον δημόσιο τομέα. 'Οπως έχει γραφτεί επανειλημμένα, πολλά ελληνικά ΜΜΕ από οικονομική άποψη είναι ξοφλημένα.

Ενδεικτικά, σύμφωνα και με πιο πρόσφατα στοιχεία, στην «Τηλέτυπος», ο τραπεζικός δανεισμός κατά το 2012 έφτασε τα 123.500.000 €, στον «Πήγασο» τα 164.300.000 €, στον ΔΟΛ τα 134.000.000 €, στο Star Channel τα 58.100.000 €, στον όμιλο ΑNT1 τα 170.000.000 €, στον ALPHA τα 58.000.000 € και στη Forthnet τα 331.000.000 €. (πρβ. http://www.avantipopolo.gr/2013/07/17-106.html).

Συνολικά, σύμφωνα και με μελέτη που θα δημοσιευτεί σύντομα, οι οχτώ μεγαλύτεροι όμιλοι χρωστάνε πάνω από 2,5 δισ. €. Τα χρήματα που τους δανείζουν οι τράπεζες, έρχονται από τον μηχανισμό στήριξης και έτσι γίνονται μέρος του δημόσιου χρέους, δηλαδή τα πληρώνουν οι Ελληνες πολίτες. Με άλλα λόγια, αυτοί είναι ο πραγματικός χρηματοδότης τους, χωρίς όμως να εισπράττουν τα όποια διαφημιστικά κ.ά. έσοδα και χωρίς να ασκούν έλεγχο στη λειτουργία και την πολιτική των ΜΜΕ εντός ή εκτός των σταθμών.

Η απλή (οικονομική και πολιτική) λογική λέει, ότι σ’ αυτήν την περίπτωση τρεις λύσεις είναι δυνατές. Πρώτον, να εξυγιανθούν πάραυτα, πράγμα δύσκολο. Δεύτερον, να κλείσουν, κάτι που δεν πρέπει να γίνει διότι θα εκτοξευόταν η ανεργία με αρνητικές συνέπειες, ενώ από την άλλη αυτά τα κανάλια μπορούν να προσφέρουν δημόσια υπηρεσία. Τρίτον, να περάσουν στο Δημόσιο, να προσφέρουν δηλαδή ραδιοτηλεόραση δημόσιας υπηρεσίας, και, ναι, να έχουν χαμηλότερο κόστος λειτουργίας. Διότι οι μισθοί πολλών στελεχών των προβληματικών ιδιωτικών ΜΜΕ (που επαναλαμβάνω τους πληρώνει εμμέσως ο Ελληνας πολίτης), είναι συχνά πολύ υψηλότεροι από εκείνους που παίρνουν οι αντίστοιχοι υπάλληλοι της ΕΡΤ.

Ακούγεται παράδοξη η άποψη αυτή, τη στιγμή που, στην καλύτερη περίπτωση, η στάση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη επίθεση είναι αμυντική. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι. Εκτός κι αν αποδείξει κάποιος ότι είναι λογικό και δίκαιο να συνεχίσουν οι Ελληνες πολίτες να χρηματοδοτούν ξοφλημένα ιδιωτικά ΜΜΕ, που επιπλέον υπηρετούν την εγχώρια ελίτ και την αφαίρεση των δημόσιων αγαθών από τα χέρια τους. Το ερώτημα που μπορεί να διατυπώσει κάποιος είναι, τι να τους κάνουμε και πώς να πληρώνουμε τόσους σταθμούς;

Οι σταθμοί αυτοί μπορούν να καλύψουν πολλές και διαφορετικές ανάγκες και επιβάλλεται να απασχολούν προσωπικό που δεν εργάζεται και σε ιδιωτικά μέσα. Αλλωστε δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό, συμβαίνει στη δημόσια ραδιοτηλεόραση άλλων χωρών. Η Ελλάδα χρειάζεται και δεν έχει ένα διεθνές κανάλι, τουλάχιστον στα αγγλικά, απαραίτητο για τη δημόσια και πολιτιστική διπλωματία, το Nation Branding κ.ά. στο εξωτερικό, που θα μπορούσε να αντλεί πόρους και από την παγκόσμια διαφημιστική αγορά.

Χρειάζεται ένα κανάλι των επιμέρους κοινωνικών κατηγοριών, ατόμων με ειδικές ανάγκες, μεταναστών, τοξικοεξαρτημένων κ.λπ., που με κατάλληλη διοίκηση θα μπορούσε επίσης να αντλεί ίδιους πόρους. Είναι ακόμα απαραίτητος ο διαχωρισμός τού υψηλής στάθμης πολιτιστικού προγράμματος (τύπου ARTE) από το λοιπό ψυχαγωγικό, που επίσης θα μπορούσε να αντλεί ίδιους πόρους. Τέλος, στον βαθμό που τα προβληματικά ιδιωτικά ΜΜΕ περάσουν στο Δημόσιο, εκείνα στα οποία θα μπορεί ή πρέπει να υπάρχει διαφήμιση θα αποκτήσουν και το μεγάλο μερίδιο της διαφημιστικής αγοράς, χωρίς να έχουν την ανάγκη να είναι ανταγωνιστικά.

Μιας και οι νεοφιλελεύθεροι μας κουνάνε το δάχτυλο, με το επιχείρημα της μη βιωσιμότητας των δημόσιων επιχειρήσεων, δεν έχει παρά να τους απαντήσει κάποιος, τουλάχιστον στην περιοχή των ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ, με το ίδιο επιχείρημα.

Αν δεν μπορούν να αντέξουν, δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχουν ιδιωτικά ΜΜΕ και μάλιστα εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Ας περάσουν στο Δημόσιο (όχι στο κράτος). Στο κάτω κάτω
είναι υγιέστερα των ιδιωτικών.

…………………………………………………………………………………………………………

* Καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών

H χώρα καταρρέει, ρεεεεεε!!!
του Στέλιου Κούλογλου

Ας πάρουμε τα πράγματα λογικά.

Σημείο πρώτο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να αντιμετωπίσει την πιο φαύλη, αυταρχική και ανίκανη κυβέρνηση των τελευταίων ετών. Βάζει μόνη της αυτογκόλ όπως στην ΕΡΤ, παίρνει ανάλγητες αποφάσεις όπως οι τελευταίες με τους δήμους, τους αστυνομικούς ή τους εκπαιδευτικούς, δεν ξέρει τα τρία κακά της μοίρας της: στο υπουργείο Οικονομικών δεν έχουν αποφασίσει ακόμη ούτε για το μέτρο των αποδείξεων, το οποίο μόλις κατήργησαν αλλά σκέπτονται να επαναφέρουν τον Σεπτέμβριο!

Και όμως! Οι δημοσκοπήσεις, όσο μπορούν να αποτυπώσουν την εικόνα, δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να παλεύει οριακά με την ΝΔ για την πρώτη θέση. Αν μάλιστα προσθέσει κανείς και το ΠΑΣΟΚ, τότε το στρατόπεδο της κυβέρνησης υπερτερεί της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που στην καλύτερη περίπτωση κινείται στα περσινά εκλογικά της ποσοστά. Κανονικά, ένα Συνέδριο που σέβεται τον εαυτό του, θα έπρεπε να συζητήσει αναλυτικά, με διαφωνίες όσο μεγάλες και αν είναι, για τις αιτίες της στασιμότητας. Αλλά στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ συζητούν για τις συνιστώσες, επειδή κάποιοι δεν θέλουν να καταργηθούν.

Σημείο Δεύτερο. Μια από τις βασικές αιτίες της στασιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ, που ανεξάρτητα από τις όποιες δημοσκοπήσεις και την ακρίβεια τους δεν έχει προκαλέσει ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα υπέρ του παρά το ευνοϊκό κοινωνικό και πολιτικό έδαφος, είναι η ύπαρξη των συνιστωσών: η προπαγανδιστική μηχανή του Μαξίμου έχει ακριβώς χρησιμοποιήσει την εσωτερική κακοφωνία και τις συνιστώσες , για να δείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει. Αλλά στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ συζητούν ακόμη αν θα πρέπει να τις διατηρήσουν.

Σημείο Τρίτο. Μια επίσης βασικότατη αιτία για την στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι δεν έχει δώσει πειστική απάντηση, παρά την συνεχή παρουσίαση προγραμματικών θέσεων για διάφορους τομείς, στο βασικό ερώτημα: τι θα κάνει η κυβέρνηση της αριστεράς που επαγγέλλεται, αν οι δανειστές κόψουν την δόση; Ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις ;

Μάλιστα το προηγούμενο του κυπριακού όχι, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε χωρίς τις αναγκαίες επιφυλάξεις, έχει προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερο φόβο και δυσπιστία στους ψηφοφόρους. Ένα συνέδριο ενός κόμματος που μπορεί να βρεθεί σε λίγους μήνες στα πρόθυρα της εξουσίας, θα έπρεπε να ασχοληθεί, να διαφωνήσει μέχρι θανάτου και ύστερα να αποφασίσει συλλογικά ποια είναι η απάντηση στο ερώτημα. Αλλά στο στάδιο του Τεκ Βο Ντο συζητούν για τις συνιστώσες.

Σημείο Τέταρτο. Ο βασικότερος ιστορικά αντίπαλος της Αριστεράς, οι νεοναζί, κερδίζουν έδαφος. Και το καταφέρνουν επειδή πουλάνε αγοραίο πατριωτισμό και δίκτυα αλληλεγγύης μόνο για Έλληνες. Ένα συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να αποφασίσει με τι μέτρα η εθνική αξιοπρέπεια, ο πατριωτισμός και η κοινωνική αλληλεγγύη δεν θα χαριστούν στην Χρυσή Αυγή. Έλα όμως που στο Συνέδριο συζητούν για τις συνιστώσες;

Σημείο Πέμπτο. Οι οίκοι αξιολόγησης υποβαθμίζουν και τη Γαλλία, στην Πορτογαλία διαδηλωτές μπουκάρουν στο Κοινοβούλιο, στην Ελλάδα οι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους. Αλήθεια πιστεύει κανείς από τους συνέδρους του Φαλήρου, ότι υπάρχει έστω και ένας νέος, όχι κομματικός πρεσβύωψ αλλά από αυτούς τους ψηφοφόρους που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση στις νεαρές ηλικίες στις περσινές εκλογές, που να ενδιαφέρεται, αν ο Γλέζος, ο Νταβανέλος ή το ΔΗΚΚΙ θέλουν να διατηρήσουν τις συνιστώσες τους;

Αυτός που ετοιμάζεται ή σκέπτεται να ετοιμάσει τις βαλίτσες του για να φύγει διωγμένος από τον τόπο που γεννήθηκε,όπου σπούδασε και θέλει πραγματικά να ζήσει; 'H μήπως ενδιαφέρεται για την ύπαρξη των συνιστωσών, ο εκπαιδευτικός
ή ο δημοτικός υπάλληλος ,που χάνει την δουλειά του;

Σημείο Έκτο. Ξυπνήστε. H χώρα καταρρέει, ρεεεεεεεε!!!


tvxsteam tvxs.gr

Θα μας κάψει αυτός ο Τσελεμεντές

Posted date: Ιουλίου 13, 2013 1:06 ΜΜ In: Πανδωρικώς                     

Του Κώστα Βαξεβάνη
Η Αστυνομία κατέσχεσε «βιβλία αναρχικού περιεχομένου» , όπως ανακοίνωσε μετά από επιχείρηση που έκανε σε διαμέρισμα στην Θεσσαλονίκη που ανήκε σε ύποπτους για τρομοκρατία. Καταλαβαίνω γιατί ίσως προχώρησε σε κατάσχεση των βιβλίων όπως και άλλων αντικειμένων. Θα προσπαθήσει μέσα από την ανάλυσή τους, να προχωρήσει σε συμπεράσματα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι γιατί ανακοινώνει το περιεχόμενο των βιβλίων: «αναρχικού περιεχομένου».

Σε παρόμοιες επιχειρήσεις της Αστυνομίας σε άλλες «γιάφκες», δεν θυμάμαι να υπήρξε ανακοίνωση στην οποία να λέει ότι κατασχέθηκαν βιβλία φασιστικού περιεχομένου όπως «ο Αγών μου» του Χίτλερ. Ή το περιοδικό «Χρυσή Αυγή» που έχει βρεθεί σε πολλά από τα ορμητήρια των τραμπούκων που συλλαμβάνει συχνά από το χώρο της «δεξιάς τρομοκρατίας». Άσε που αυτοί με βόμβες, όπλα, και εκρηκτικά δεν είναι τρομοκράτες αλλά εγκληματικές ομάδες. Αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα.

‘Αρα λοιπόν η ανακοίνωση της Αστυνομίας για τον συγκεκριμένο τύπο των αναρχικών βιβλίων-ευρημάτων, γίνεται εξαιτίας της πίστης που έχει πως αυτά τα βιβλία, είναι ενοχοποιητικά και επικίνδυνα. Πως βιβλία δηλαδή, τμήμα της Παγκόσμιας γνώσης, που κυκλοφορούν σε τελευταία ανάλυση νόμιμα, αποτελούν ενοχοποιητικά στοιχεία. Και αυτό το αποφασίζει κάποιος αστυνομικός, όπως κάποτε το αποφάσιζε κάποιος λογοκριτής της εφταετίας ή οι ορδές του Χίτλερ που έκαψαν «άχρηστα και επικίνδυνα» βιβλία τον Μάιο του 1933.

Ο Μπακούνιν, ο Κροπότκιν, ο Καστοριάδης ακόμη και ο Τσόμσκι που γράφει «Περί Αναρχισμού», μπορεί δηλαδή να είναι οι αποδείξεις των σχέσεων με το έγκλημα, τόσο ατράνταχτες, που τις ανακοινώνει κιόλας η Αστυνομία;

Φαντάζομαι πως ο κύριος Δένδιας και οι άνθρωποί του, θα προτιμούσαν σε διαμερίσματα όσων ερευνούν να βρίσκουν τα επιμορφωτικά «Άστρα και Όραμα» και τα άπαντα του Αδώνιδος ή του Λιακόπουλου. Όποιος διαβάζει βιβλία πολιτικής σκέψης είναι επικίνδυνος, αλλά όποιος διαβάζει τον «Καζαμία», νομοταγής και υπεύθυνος πολίτης. Αυτό το καταλαβαίνω ως διάθεσή τους. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί η κοινωνία πρέπει να ζήσει την ιδεοληψία τους, την αμορφωσιά και την επικινδυνότητά τους.

Μια από τις ιστορίες που μου έχει διηγηθεί ο πατέρας μου για τις μέρες εκείνες που ετοίμαζε τα πράγματά του βέβαιoς ότι θα πάει εξορία, ήταν και το κάψιμο των βιβλίων. Η οικογένεια είχε αναλάβει να κάψει τμηματικά και κρυφά ό,τι βιβλίο μπορούσε να είναι ενοχοποιητικό για «κομμουνιστική δράση». Ανάμεσα βέβαια και πολλά βιβλία ρώσων της κλασσικής λογοτεχνίας, όπως Τολστόι και Ντοστογιέφσκι. Ο πατέρας μου γνώριζε ότι είναι λογοτεχνία, ο αστυνομικός όμως έβλεπε απλώς ένα ρώσικο όνομα.

Έτσι λοιπόν και σήμερα. Ο Αστυνομικός που θα βρει τον «οδηγό μαγειρικής του Νίκου Τσελεμεντέ» ξέρει ότι δεν έχει καμιά σχέση με τον «Τσελεμεντέ του Αναρχικού» που προφανώς είναι στη λίστα προγραφών του κυρίου Δένδια;

Σαν δεν ντρεπόμαστε λίγο…

Γιάννης Δραγασάκης: Στόχος, όχι δεδομένο η κυβέρνηση της Αριστεράς (video) - Η Αυγή Online

Γιάννης Δραγασάκης: Στόχος, όχι δεδομένο η κυβέρνηση της Αριστεράς (video) 

- Η Αυγή Online