▶ Proof That Animals Have Souls -
YouTube
Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013
Ένας οικοδόμος θυμάται...
Kάποιοι, θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στο παρακάτω κείμενο. Αλλά
τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στην πατριωτική πορεία τους. Αυτό τους
έλλειπε... Η Πατρίς είναι πάνω απ' όλα: και από την τιμή τους, την αξιοπρέπειά τους και την ντροπή τους...
@radical30
---------------
Ιούνης 1985. Σε λίγες ώρες ξημερώνει και θα ανοίξουν οι κάλπες για τις
βουλευτικές εκλογές. Μετά από μια τελευταία εξόρμηση έξω από τα
εκλογικά τμήματα διαλυόμαστε για ύπνο. Πρέπει να ξυπνήσουμε πάλι
αχάραγα. Ανεβαίνω στο διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου. Είμαι μούσκεμα
από ιδρώτα και από την κόλλα της αφισοκόλλησης. Μπαίνω στο δωμάτιό μου
και ανοίγω την μπαλκονόπορτα. Ένα σιγανό δροσερό αεράκι τριγυρίζει στο
μπαλκόνι.
Σωριάζομαι, σκέτο πτώμα, στην καρέκλα και καρφώνω τα μάτια μου στο
απέναντι διαμέρισμα. Από το φως της κολώνας του ηλεκτρικού διακρίνω
καθαρά τη σειρά από γλάστρες που κρέμονται έξω από τα κάγκελα, προς τη
μεριά του δρόμου. Έχει σβησμένα φώτα και τις μπαλκονόπορτες κλειστές.
Με τα μάτια κάνω έναν τελευταίο γύρο στη γειτονιά που κοιμάται.
Κοντεύει να με πάρει ο ύπνος.
Το κουρδιστό ξυπνητήρι ξεσηκώνει τον κόσμο. Μπαίνω βιαστικά στην
κουζίνα να φτιάξω καφέ. Τον αφήνω στο τραπεζάκι του μπαλκονιού, ανάβω
το πρώτο μου τσιγάρο... και ξαφνικά... νιώθω να γίνεται σεισμός!
Ζαλίζομαι για μια στιγμή αλλά προλαβαίνω να κάτσω στην καρέκλα. Με τα
δυο μου χέρια τρίβω τα μάτια μου, ξανά και ξανά. Όχι, δεν κοιμάμαι.
Όσο και να τρίβω τα μάτια μου βλέπω τις ίδιες πλαστικές πράσινες και
άσπρες σημαίες του ΠΑΣΟΚ, δεμένες κατά μήκος του κάγκελου του
μπαλκονιού, ανάμεσα στις κρεμαστές γλάστρες!
Μα είναι δυνατόν; Γίνονται αυτά τα πράγματα; Μέχρι που ξημέρωσε η
Κυριακή των εκλογών, ο γείτονάς μας (ο οποίος, ξέχασα να σας πω,
εργαζόταν σε <<υπηρεσία κοινής ωφέλειας>>) δεν περιοριζόταν στο να
εκδηλώνει την ιδεολογική προτίμησή του στο καφενείο, αλλά συμμετείχε
δραστήρια (και αρκετές φορές φανατικά) στην <<Εθνική Παράταξη>>, πιο παλιά, και αργότερα στον τοπικό σύνδεσμο του ΕΝΕΚ.
Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ο γείτονάς μας <<συν γυναιξί και τέκνοις>> από τους πρώτους στα πανηγύρια,
με τα -αναγκαία- πλαστικά σημαιάκια και στα δυο χέρια. Τους επόμενους
μήνες, τα ονόματα τριών δημόσιων οργανισμών (οι δυο δεν υπάρχουν πια,
και ο τρίτος βαδίζει προς την πλήρη ιδιωτικοποίηση) μπλέκονταν με τα
ονόματα των παιδιών του στα χείλη των ανθρώπων της γειτονιάς.
Η φάμπρικα των διορισμών στο δημόσιο, μέσω της περιβόητης <<κλαδικής>>,
βρισκόταν στο ζενίθ της. Οι συνειδήσεις των ανθρώπων αλέθονταν στο
μπλέντερ της <<αλλαγής>>, και στον πολτό της <<δικαίωσης του αγώνα>>
χωρούσαν όλοι, ακόμα και οι <<χρυσαυγίτες>> της εποχής.
Η δημόσια συμπεριφορά του γείτονά μας άλλαξε σε πολλά. Όχι όμως και ως
προς τους κομμουνιστές. Αυτοί παρέμεναν προδότες, συμμορίτες,
μιάσματα, συντηρούνταν με τα ρούβλια του Κρεμλίνου, υποκινούσαν τις
απεργίες για να πάνε κόντρα στην λαοπρόβλητη κυβέρνηση. Στο καφενείο,
όταν δεν έπαιζε χαρτιά με τους άλλους <<πράσινους>>, μελετούσε τα άρθρα
της <<Αυριανής>>.
Ήξερε με κάθε λεπτομέρεια την προσωπική ζωή του Χαρίλαου Φλωράκη, όπως
σε ποια μαρίνα δένει το κότερο, το γενεαλογικό δέντρο της γυναίκας
του, τον ΑΦΜ των επιχειρήσεων του τριτοξάδερφου της κουνιάδας του.
Ήταν θαυμαστής του Κουτσόγιωργα και προσκυνούσε τον Γιαννόπουλο.
Ο γείτονάς μας, κατόρθωνε να συνδυάζει τη σκληρή εργασία στην υπηρεσία του
με την πρέφα μετά ούζων πριν τη μία το μεσημέρι στο καφενείο και ταυτόχρονα,
να κατηγορεί τους οικοδόμους πως παίρνουν μεγάλο μεροκάματο. Όταν βγήκε
στη σύνταξη έμοιαζε τουλάχιστον δέκα χρόνια νεότερος. Στο μεταξύ τα
παιδιά του έφτιαξαν τις δικές τους οικογένειες, και τα εγγόνια του
μεγάλωναν.
Όταν ξέσπασε η <<κρίση>>, ο γείτονάς μας συνιστούσε σε όλους ψυχραιμία
και υπομονή. <<Καναδυό χρονάκια και τη σκαπουλάραμε>>, έλεγε. Στο πρώτο
μνημόνιο έχασε τη μιλιά του. Μέχρι που μια μέρα στο καφενείο, κάποιος
τον άκουσε να μιλάει για κάποιους <<προδότες>>. Άρχισε να νιώθει
ευάλωτος. Μέσα του έβραζε. Τυλιγμένος μέσα σε μια ελληνική σημαία
βρέθηκε ανάμεσα στους αγαναχτισμένους της πλατείας Συντάγματος.
Μούντζωνε και ξαναμούτζωνε τους <<300 προδότες>>, έπαιρνε μέτρα για τις
θηλιές τους και έβριζε όλα τα κόμματα και όλους τους πολιτικούς.
Το ένα του παιδί έμεινε χωρίς δουλειά, όταν ο οργανισμός που δούλευε
έκλεισε. Έγιναν εκλογές, η κυβέρνηση άλλαξε. Τα άλλα παιδιά του δεν τα
φέρνουν βόλτα, οι υποχρεώσεις τους πνίγουν. Η κυβέρνηση άλλαξε και πάλι.
Όταν <<έπεσε το μαύρο>> στην τηλεόραση μένει χωρίς δουλειά και το δεύτερο
παιδί του.
Πόσες τρύπες να κλείσουν η σύνταξη η δική του και της γυναίκας του;
Σήμερα ο γείτονάς μας δείχνει να ξαναγεννιέται. Αυτός που κάποτε
<<άγγιξε το πέτο του Αντρέα>>, που <<έσφιξε το χέρι του Σημίτη>>, αυτός
που <<έραινε με γαρίφαλα τις ζεϊμπεκιές του Άκη>>, που κατάφερε και
<<φίλησε τον Γιωργάκη>> και ψήφισε Βενιζέλο για να <<βγάλει το κίνημα από
την κρίση>>, βρίσκει ξανά την χαμένη αρχοντιά και το κιμπαριλίκι του.
Ρίχνει ανάθεμα στους <<ξένους>>, τους <<άπλυτους λαθρομετανάστες που
κλέβουν τη δουλειά από τα παιδιά του>>. Βρίζει την τρόικα, τα μνημόνια,
τον ΓΑΠ που <<τους άνοιξε την πόρτα>>, τον προδότη Βενιζέλο και τον
καθεστωτικό Σαμαρά. Ερεθίζεται όταν ακούει τη λέξη <<απεργία>> και
ονειρεύεται ξανά <<μακρονήσια>> όταν βλέπει κομμουνιστή.
Δεν βρίζει πια και τους <<300>>. Τις προάλλες στην πλατεία κουβαλούσε
μια σακούλα με τρόφιμα, που μοίραζαν κάποια παιδιά που φορούσαν μαύρα.
Μια άλλη φορά, τον είδαν στη συγκέντρωση της χρυσής αυγής. Κάποιοι
είπαν πως μίλησε κιόλας. Ο γείτονάς μας γουστάρει τρελά τον Κασιδιάρη
αλλά τον μπερδεύει κι εκείνοςο χοντρός σύμβουλος του Σαμαρά, όταν
τάζει νέο Γράμμο στα κομμούνια. Εκθειάζει την ευφράδεια του Καιάδα
αλλά δεν καταλαβαίνει γιατί ο Άδωνις κι ο Μάκης είναι σε άλλο κόμμα.
Και με τις <<απορίες>> του όμως, ο γείτονάς μας δεν χάνει την πίστη του
στην πατρίδα. Προέχει η αγάπη του για την πατρίδα. Γιατί η πατρίδα
είναι μια και πάνω απ' όλα.
Και τώρα που η <<πατρίδα>> κινδυνεύει δεν το πολυσκέφτηκε. Επέστρεψε σ'
αυτούς που ξέρουν να υπερασπίζονται την <<πατρίδα>> κάθε φορά που
κινδυνεύει.
Και η <<πατρίδα>> κάθε φορά τους ευχαριστεί, γι' αυτό και τους ανταμείβει!!
ο Οικοδόμος
_________________
@radical30
τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στην πατριωτική πορεία τους. Αυτό τους
έλλειπε... Η Πατρίς είναι πάνω απ' όλα: και από την τιμή τους, την αξιοπρέπειά τους και την ντροπή τους...
@radical30
---------------
Ιούνης 1985. Σε λίγες ώρες ξημερώνει και θα ανοίξουν οι κάλπες για τις
βουλευτικές εκλογές. Μετά από μια τελευταία εξόρμηση έξω από τα
εκλογικά τμήματα διαλυόμαστε για ύπνο. Πρέπει να ξυπνήσουμε πάλι
αχάραγα. Ανεβαίνω στο διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου. Είμαι μούσκεμα
από ιδρώτα και από την κόλλα της αφισοκόλλησης. Μπαίνω στο δωμάτιό μου
και ανοίγω την μπαλκονόπορτα. Ένα σιγανό δροσερό αεράκι τριγυρίζει στο
μπαλκόνι.
Σωριάζομαι, σκέτο πτώμα, στην καρέκλα και καρφώνω τα μάτια μου στο
απέναντι διαμέρισμα. Από το φως της κολώνας του ηλεκτρικού διακρίνω
καθαρά τη σειρά από γλάστρες που κρέμονται έξω από τα κάγκελα, προς τη
μεριά του δρόμου. Έχει σβησμένα φώτα και τις μπαλκονόπορτες κλειστές.
Με τα μάτια κάνω έναν τελευταίο γύρο στη γειτονιά που κοιμάται.
Κοντεύει να με πάρει ο ύπνος.
Το κουρδιστό ξυπνητήρι ξεσηκώνει τον κόσμο. Μπαίνω βιαστικά στην
κουζίνα να φτιάξω καφέ. Τον αφήνω στο τραπεζάκι του μπαλκονιού, ανάβω
το πρώτο μου τσιγάρο... και ξαφνικά... νιώθω να γίνεται σεισμός!
Ζαλίζομαι για μια στιγμή αλλά προλαβαίνω να κάτσω στην καρέκλα. Με τα
δυο μου χέρια τρίβω τα μάτια μου, ξανά και ξανά. Όχι, δεν κοιμάμαι.
Όσο και να τρίβω τα μάτια μου βλέπω τις ίδιες πλαστικές πράσινες και
άσπρες σημαίες του ΠΑΣΟΚ, δεμένες κατά μήκος του κάγκελου του
μπαλκονιού, ανάμεσα στις κρεμαστές γλάστρες!
Μα είναι δυνατόν; Γίνονται αυτά τα πράγματα; Μέχρι που ξημέρωσε η
Κυριακή των εκλογών, ο γείτονάς μας (ο οποίος, ξέχασα να σας πω,
εργαζόταν σε <<υπηρεσία κοινής ωφέλειας>>) δεν περιοριζόταν στο να
εκδηλώνει την ιδεολογική προτίμησή του στο καφενείο, αλλά συμμετείχε
δραστήρια (και αρκετές φορές φανατικά) στην <<Εθνική Παράταξη>>, πιο παλιά, και αργότερα στον τοπικό σύνδεσμο του ΕΝΕΚ.
Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ο γείτονάς μας <<συν γυναιξί και τέκνοις>> από τους πρώτους στα πανηγύρια,
με τα -αναγκαία- πλαστικά σημαιάκια και στα δυο χέρια. Τους επόμενους
μήνες, τα ονόματα τριών δημόσιων οργανισμών (οι δυο δεν υπάρχουν πια,
και ο τρίτος βαδίζει προς την πλήρη ιδιωτικοποίηση) μπλέκονταν με τα
ονόματα των παιδιών του στα χείλη των ανθρώπων της γειτονιάς.
Η φάμπρικα των διορισμών στο δημόσιο, μέσω της περιβόητης <<κλαδικής>>,
βρισκόταν στο ζενίθ της. Οι συνειδήσεις των ανθρώπων αλέθονταν στο
μπλέντερ της <<αλλαγής>>, και στον πολτό της <<δικαίωσης του αγώνα>>
χωρούσαν όλοι, ακόμα και οι <<χρυσαυγίτες>> της εποχής.
Η δημόσια συμπεριφορά του γείτονά μας άλλαξε σε πολλά. Όχι όμως και ως
προς τους κομμουνιστές. Αυτοί παρέμεναν προδότες, συμμορίτες,
μιάσματα, συντηρούνταν με τα ρούβλια του Κρεμλίνου, υποκινούσαν τις
απεργίες για να πάνε κόντρα στην λαοπρόβλητη κυβέρνηση. Στο καφενείο,
όταν δεν έπαιζε χαρτιά με τους άλλους <<πράσινους>>, μελετούσε τα άρθρα
της <<Αυριανής>>.
Ήξερε με κάθε λεπτομέρεια την προσωπική ζωή του Χαρίλαου Φλωράκη, όπως
σε ποια μαρίνα δένει το κότερο, το γενεαλογικό δέντρο της γυναίκας
του, τον ΑΦΜ των επιχειρήσεων του τριτοξάδερφου της κουνιάδας του.
Ήταν θαυμαστής του Κουτσόγιωργα και προσκυνούσε τον Γιαννόπουλο.
Ο γείτονάς μας, κατόρθωνε να συνδυάζει τη σκληρή εργασία στην υπηρεσία του
με την πρέφα μετά ούζων πριν τη μία το μεσημέρι στο καφενείο και ταυτόχρονα,
να κατηγορεί τους οικοδόμους πως παίρνουν μεγάλο μεροκάματο. Όταν βγήκε
στη σύνταξη έμοιαζε τουλάχιστον δέκα χρόνια νεότερος. Στο μεταξύ τα
παιδιά του έφτιαξαν τις δικές τους οικογένειες, και τα εγγόνια του
μεγάλωναν.
Όταν ξέσπασε η <<κρίση>>, ο γείτονάς μας συνιστούσε σε όλους ψυχραιμία
και υπομονή. <<Καναδυό χρονάκια και τη σκαπουλάραμε>>, έλεγε. Στο πρώτο
μνημόνιο έχασε τη μιλιά του. Μέχρι που μια μέρα στο καφενείο, κάποιος
τον άκουσε να μιλάει για κάποιους <<προδότες>>. Άρχισε να νιώθει
ευάλωτος. Μέσα του έβραζε. Τυλιγμένος μέσα σε μια ελληνική σημαία
βρέθηκε ανάμεσα στους αγαναχτισμένους της πλατείας Συντάγματος.
Μούντζωνε και ξαναμούτζωνε τους <<300 προδότες>>, έπαιρνε μέτρα για τις
θηλιές τους και έβριζε όλα τα κόμματα και όλους τους πολιτικούς.
Το ένα του παιδί έμεινε χωρίς δουλειά, όταν ο οργανισμός που δούλευε
έκλεισε. Έγιναν εκλογές, η κυβέρνηση άλλαξε. Τα άλλα παιδιά του δεν τα
φέρνουν βόλτα, οι υποχρεώσεις τους πνίγουν. Η κυβέρνηση άλλαξε και πάλι.
Όταν <<έπεσε το μαύρο>> στην τηλεόραση μένει χωρίς δουλειά και το δεύτερο
παιδί του.
Πόσες τρύπες να κλείσουν η σύνταξη η δική του και της γυναίκας του;
Σήμερα ο γείτονάς μας δείχνει να ξαναγεννιέται. Αυτός που κάποτε
<<άγγιξε το πέτο του Αντρέα>>, που <<έσφιξε το χέρι του Σημίτη>>, αυτός
που <<έραινε με γαρίφαλα τις ζεϊμπεκιές του Άκη>>, που κατάφερε και
<<φίλησε τον Γιωργάκη>> και ψήφισε Βενιζέλο για να <<βγάλει το κίνημα από
την κρίση>>, βρίσκει ξανά την χαμένη αρχοντιά και το κιμπαριλίκι του.
Ρίχνει ανάθεμα στους <<ξένους>>, τους <<άπλυτους λαθρομετανάστες που
κλέβουν τη δουλειά από τα παιδιά του>>. Βρίζει την τρόικα, τα μνημόνια,
τον ΓΑΠ που <<τους άνοιξε την πόρτα>>, τον προδότη Βενιζέλο και τον
καθεστωτικό Σαμαρά. Ερεθίζεται όταν ακούει τη λέξη <<απεργία>> και
ονειρεύεται ξανά <<μακρονήσια>> όταν βλέπει κομμουνιστή.
Δεν βρίζει πια και τους <<300>>. Τις προάλλες στην πλατεία κουβαλούσε
μια σακούλα με τρόφιμα, που μοίραζαν κάποια παιδιά που φορούσαν μαύρα.
Μια άλλη φορά, τον είδαν στη συγκέντρωση της χρυσής αυγής. Κάποιοι
είπαν πως μίλησε κιόλας. Ο γείτονάς μας γουστάρει τρελά τον Κασιδιάρη
αλλά τον μπερδεύει κι εκείνοςο χοντρός σύμβουλος του Σαμαρά, όταν
τάζει νέο Γράμμο στα κομμούνια. Εκθειάζει την ευφράδεια του Καιάδα
αλλά δεν καταλαβαίνει γιατί ο Άδωνις κι ο Μάκης είναι σε άλλο κόμμα.
Και με τις <<απορίες>> του όμως, ο γείτονάς μας δεν χάνει την πίστη του
στην πατρίδα. Προέχει η αγάπη του για την πατρίδα. Γιατί η πατρίδα
είναι μια και πάνω απ' όλα.
Και τώρα που η <<πατρίδα>> κινδυνεύει δεν το πολυσκέφτηκε. Επέστρεψε σ'
αυτούς που ξέρουν να υπερασπίζονται την <<πατρίδα>> κάθε φορά που
κινδυνεύει.
Και η <<πατρίδα>> κάθε φορά τους ευχαριστεί, γι' αυτό και τους ανταμείβει!!
ο Οικοδόμος
_________________
@radical30
Η ακροδεξιά ήταν πάντως πάντα εκεί...
ΣΧΟΛΙΑ (43)
Είναι γνωστή η φωτογραφία της αυλής του Αβέρωφ (του πλέον δεξιού αρχηγού που είχε ποτέ η ΝΔ, και πνευματικού αρχηγού του Αντώνη Σαμαρά).
Τώρα διακινείται σαν κάποια Φοβερή Αποκάλυψη, με τίτλο "Η φωτο του Σαμαρά αγκαλιά με τον Μιχαλολιάκο" ή "Για να μην αναρωτιέστε ποιόν υπηρετει το παρακράτος".
Να ένα που έχει τον δεύτερο τίτλο, στο FB:
«Στη φωτογραφία διακρίνονται οι ηγέτες των ακροδεξιών ομάδων των Κενταύρων και Ρέιντζερς με το μέντορα και ιδρυτή τους ΑΒΕΡΩΦ.
Είναι ο Αντώνης Σαμαράς ένας ακροδεξιός επικίνδυνος που απλά τώρα έχει ενδυθεί τη ρεδιγκόταν του δεξιού. Όμως είναι τόσο επικίνδυνος που είναι ικανός να αιματοκυλίσει τη χώρα, προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία με νύχια και δόντια»
ΣΧΟΛΙΑ (43) 
Είναι γνωστή η φωτογραφία της αυλής του Αβέρωφ (του πλέον δεξιού αρχηγού που είχε ποτέ η ΝΔ, και πνευματικού αρχηγού του Αντώνη Σαμαρά).
Τώρα διακινείται σαν κάποια Φοβερή Αποκάλυψη, με τίτλο "Η φωτο του Σαμαρά αγκαλιά με τον Μιχαλολιάκο" ή "Για να μην αναρωτιέστε ποιόν υπηρετει το παρακράτος".
Να ένα που έχει τον δεύτερο τίτλο, στο FB:
«Στη φωτογραφία διακρίνονται οι ηγέτες των ακροδεξιών ομάδων των Κενταύρων και Ρέιντζερς με το μέντορα και ιδρυτή τους ΑΒΕΡΩΦ.
Αριστερά οι Μιχαλολιάκος και Σαμαράς, δεξιά πίσω από τη κοπέλα ο ακροδεξιός και βασιλικός Μανωλάκος και κάτω αριστερά καθισμένος μετά τη κοπέλα, ένα καινούργιο ακροδεξιό φυντανάκι της εποχής και σπουδαίος επιχειρηματίας σήμερα ο αποκαλούμενος και δημοσιογράφος Χατζηνικολάου..
Η Δεξιά του ΣΑΜΑΡΑ είναι η απόλυτη ακροδεξιά, για αυτό και πετάει τη μπάλα στην εξέδρα όταν διαδραματίζονται τέτοια έκτροπα. Ο πρόεδρος της Αντώνης Σαμαράς ως Πρόεδρος της νεολαίας της Ν.Δ. τη δεκαετία του 1970 ήταν γνήσιο τέκνο του Αβέρωφ, ηγετικός τραμπούκος στις παραστρατιωτικές ληστοσυμμορίες των Κενταύρων και των Ρέιντζερς. Ανήκε στο σκληρό πυρήνα της ακροδεξιάς νεολαίας του κόμματος μαζί με τους Μανιάτες Μανωλάκο και την οικογένεια των Μιχαλολιακαίων γνωστών επίσης νονών της νύχτας. Άλλωστε μαφία και φασισμός είναι συγκοινωνούντα δοχεία, όπου το ένα τροφοδοτείται από το άλλο.
Είναι το ίδιο πρόσωπο που τη δεκαετία του 70 διατυμπάνιζε για το στιγμιαίο της δικτατορίας και τα σταγονίδια που εξέτρεφε στο στράτευμα ο αρχηγός του και μέντοράς του Ευάγγελος Αβέρωφ. Είναι ο Αντώνης Σαμαράς που δήλωνε για το κίνημα της ΠΙΤΖΑΜΑΣ ότι οι συλληφθέντες είναι όλοι αγνοί πατριώτες συμπεριλαμβανομένου και του Μπόλαρη.
Είναι ο Αντώνης Σαμαράς ένας ακροδεξιός επικίνδυνος που απλά τώρα έχει ενδυθεί τη ρεδιγκόταν του δεξιού. Όμως είναι τόσο επικίνδυνος που είναι ικανός να αιματοκυλίσει τη χώρα, προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία με νύχια και δόντια»
====
Η φωτογραφία μοιράζεται σα ζεστό ψωμάκι, μόνο που υπάρχει μια λεπτομέρεια. Ο κύριος που είναι δίπλα στον Σαμαρά.. είναι ΑΛΛΟΣ Μιχαλολιάκος!!!
Πράγμα που πάρα πολύ βολικά αποσιωπάται! Οι περισσότεροι τον αναφέρουν μόνο με το επίθετο για να μην πουν ότι είναι ο εξάδελφος και μέλος της Ν.Δ. ΒΑΣΙΛΗΣ Μιχαλολιάκος - ναι, ο τωρινός Δήμαρχος του Πειραιά.
Τι μας λέει η φωτογραφία λοιπόν (που την είχα ξαναδεί πολλές φορές, και δείχνει μέλη της τότε ΟΝΝΕΔ με τον αρχηγό τους); Ότι κάποιοι ήταν μέλη της ΟΝΝΕΔ τότε (όχι ο Νίκος Μιχαλολιάκος φυσικά) και ότι είχαν φωτογραφηθεί μαζί. [Η Χριστίνα με ενημέρωσε ότι ο τύπος με τα γυαλιά και το μούσι πίσω δεξιά δεν είναι ο Φαήλος, όπως πιθανολογεί κάποιος σχολιαστής, αλλά ο Γιώργος Αναγνωστάκος, παλιό στέλεχος της ΟΝΝΕΔ.]
Παρ' όλα αυτά προωθείται σαν τρομερό ντοκουμέντο υπογειων συνωμοσιών.
Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο πιο εθνικιστής (με την χειρότερη των εννοιών) μέινστριμ πολιτικός που έχουμε και αυτό είναι γνωστό. Είναι ακραία συντηρητικός και γελοιωδέστατα θρησκόληπτος. Προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τη Χρυσή Αυγή όπως τον συνέφερε - όπως δυστυχώς και κάποιοι απ' τους αντιπάλους του.
Όλα αυτά ισχύουν.
Πόσο γελοίο όμως να καταφεύγουμε σε παραπλανητικές viral φωτογραφίες συνδέοντας τον Σαμαρά με τον Μιχαλολιάκο, -ειδικά με τον λάθος Μιχαλολιάκο!- για να πείσουμε για όλα τα παραπάνω. Και μάλιστα, είμαστε έτοιμοι να μοιρασουμε σε όλους τους γνωστούς μας μια φωτο χωρίς να βλέπουμε καν ποιους απεικονίζει στην πραγματικότητα.
Πάντως σε κάθε περίπτωση, ας μη χρησιμοποιούμε μεθόδους του Γκέμπελς για να κατακρίνουμε τους θαυμαστές του Γκέμπελς.
πηγή: lifo.gr
Μαθήματα Ελληνικής πολιτικής ιστορίας...
Απλά Μαθήματα Ελληνικής Πολιτικής Ιστορίας…...
και διηγόντας τα να κλαίς!
>
Καλή μας μέρα, φίλε μου.
και διηγόντας τα να κλαίς!
>
Καλή μας μέρα, φίλε μου.
Φίλε αναγνώστη,
Έλα να ξεκινήσουμε, σήμερα, μια νοερή
συζήτηση. Ας αρχίσουμε να καταγράφουμε τις σκέψεις μας, για όποιο θέμα μας
απασχολεί σαν άτομα-πολίτες. Πιθανόν να συμφωνούμε συχνά, αλλά δεν νομίζω ότι
αυτό είναι το ζητούμενο. Αρκετές φορές, άλλωστε, οι συζητητές συμφωνούν
διαφωνώντας και αυτό δεν είναι μια δική μου "παρόλα".
Είναι οι μικρές λεπτομέρειες, η
σκοπιά από την οποία βλέπουν δύο άνθρωποι το ίδιο γεγονός, που συχνά τους
οδηγεί σε διαφορετικό συμπέρασμα. Είναι, δηλαδή, η πάντα υπαρκτή και σεβαστή
υποκειμενικότητα, που κάνει, όχι το μαύρο άσπρο βέβαια αλλά που σίγουρα
"θολώνει" το ίδιο το γεγονός. Θα φέρω ένα παράδειγμα, του τι ακριβώς
εννοώ.
Το γεγονός:
Σήμερα, Κώστας Καραμανλής είναι
Πρόεδρος της Ν.Δ. αλλά και της Κυβέρνησης. Έχει κερδίσει δύο συνεχόμενες
εκλογικές αναμετρήσεις και κυβερνά τη χώρα με όλο το Δικαίωμα που του
παραχωρήθηκε από τον Λαό και το Σύνταγμα της Χώρας.
Αν μείνουμε όμως, σ’ αυτό το
αναμφισβήτητο γεγονός, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει θέμα για συζήτηση. Μόνο αν
μπούμε στο κόπο να προχωρήσουμε σε προσωπικές αναλύσεις, π.χ. κατά πόσο ασκεί
επιτυχώς αυτά τα διπλά Προεδρικά του καθήκοντα, θα υπάρξει συζήτηση και πιθανόν
διαφωνία.
Οι απόψεις:
Εδώ αρχίζουμε με την ατάκα του
αείμνηστου γέροντα και μεγάλου ζωγράφου, του Γιάννη Τσαρούχη: «Οι απόψεις είναι
σαν τις κωλοτρυπίδες! Καθένας μας έχει
τη δική του». Και σκέψου ότι δεν το είπε μειωτικά. Κάθε άλλο θα έλεγα. Απλά
τόνιζε, με ανεπανάληπτο χιούμορ, το ύψιστο Δικαίωμα στην Υποκειμενικότητα της
Άποψης.
Λέω εγώ λοιπόν, ότι η περίπτωση Κ.Κ.
σηκώνει πολύ συζήτηση και προβληματισμό. Για παράδειγμα, μου έρχεται στο νου
μια ρήση του original Κωνσταντίνου Kαραμανλή: «Ποιός κυβερνά αυτή την Χώρα;»
Ηπώθηκε τότε που έγινε η δολοφονία
του Λαμπράκη από οργανωμένους ακροδεξιούς στη Θεσσαλονίκη και άνοιξαν οι Ασκοί
του Αιόλου, για την Ψωρο-Κώσταινα.
Ρητορικό βέβαια το ερώτημα του, αφού
ο ίδιος ήταν o πολύ "ζόρικος" Πρωθυπουργός, μιας Βασιλικής Κυβέρνησης
και, άρα, αυτή η απορία του απλά επιβεβαίωνε απόλυτα την ύπαρξη ενός
ανεξέλεγκτου ‘’παρακράτους’’ που η Αντιπολίτευση και ο φιλικός της Τύπος τόνιζε
και παρουσίαζε καθημερινά, τότε.
Το πόσο άστοχο ήταν εκ μέρους του
αυτό το ερώτημα, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να αποδειχθεί. Σε σύντομο, με
πολιτικούς όρους, διάστημα, εκείνος μεν βρέθηκε αυτοεξόριστος στο Παρίσι, εδώ
δε ακολούθησε μια ανεπανάληπτη και ωμότατη, ακόμη και για τα περίφημα
"ελληνικά δεδομένα", επέμβαση του Θρόνου στα πολιτικά πράγματα.
Με διορισμούς και καθαιρέσεις απίθανων
Πρωθυπουργών. Ήταν οι λεγόμενοι "κηπουροί του Παλατιού", κατά τη ρήση
τού εξαναγκασθέντα σε παραίτηση εκλεγμένου (53%) από τον ελληνικό λαό
Πρωθυπουργού, του Γεωργίου Παπανδρέου.
Και το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την
7χρονη Δικτατορία των Συνταγματαρχων, που ακολούθησε…
Όλη αυτή η αναδρομή στο παρελθόν
είναι αναγκαία, γιατί, ενώ δεν έχει καμιά πρόθεση μαθήματος Ιστορίας, από την
άλλη φωτίζει και αναδεικνύει την παρόμοια θέση που βρίσκεται σήμερα ο νεώτερος
εκ των Καραμανλήδων Πρωθυπουργός μας.
Ο Κ.Κ. ο μακαρίτης πλέον, ήξερε ή
άκουγε τότε, αλλά δεν ήθελε και να το ψάξει. Είχε όμως, δύο βάσιμες και
αποδεκτές, κατά τον ανήθικο πολιτικό ορθολογισμό, δικαιολογίες.
Πρώτη:
Δεν ήταν ένας ελεύθερος και
ανεξάρτητος Κυβερνήτης. Την πραγματική εξουσία την ασκούσε τότε, χωρίς αντίλογο
μάλιστα, το Παλάτι. Περισσότερο δε η Φρειδερίκη (η Φρίκη, κατά τον πολύ Λαό),
παρά ο άβουλος βασιλιάς Παύλος.
Άλλωστε το παλάτι τον είχε επιλέξει
αυθαίρετα ως Πρωθυπουργό, στη θέση του αποθανόντος Στρατηγού Αλ. Παπάγου,
αρχηγού του Ελληνικού Συναγερμού (ΝΔ της εποχής εκείνης), παραμερίζοντας κάθε
κανόνα εσωτερικής κομματικής αρχαιότητας, προσφοράς και προϊστορίας. Ήταν
Δοτός, άρα και δεδομένος!
Δεύτερη:
Δεν ήταν εκείνος ο ιδρυτής αυτού του πράγματι
βρωμερού μορφώματος. Το ανέχθηκε βέβαια δια της σιωπής του, γιατί λειτουργούσε
υπέρ της παράταξης που στήριζε και τον ίδιο. Αυτό το "φρούτο"
ξεκίνησε την εποχή της Μεταξικής Δικτατορίας (1936-40) και συνεχίστηκε στη διάρκεια
της Γερμανικής Κατοχής, από τους εθνικιστές συνεργάτες των κατακτητών, στη μάχη
τους απέναντι στα πρώτα σκιρτήματα οποιασδήποτε μορφής αντίστασης και βασικά
τον εντοπισμό και την κατάδοση των κοινών εχθρών: των ελλήνων κομμουνιστών.
Με την ‘’απελευθέρωση’’ και την άφιξη
στην Ελλάδα του Α' Βρετανικού Στρατιωτικού Σώματος, οι μόνιμοι εθελοντές
συνεργάτες του όποιου Ξένου κατά περιόδους διαφέντευε την Πατρίδα μας,
συνέχισαν το θεάρεστο έργο της προδοσίας τους. Στόχος; Πάντα ο ίδιος. Η εξαφάνιση
του ταξικού εχθρού. Του κομουνισμού.
Ναι, βεβαίως! Οι ξυπόλυτοι,
πεινασμένοι και οικονομικά εξαθλιωμένοι Έλληνες της πολύχρονης γερμανικής κατοχής,
ξαφνικά απέκτησαν κάποιο νέο εχθρό και μάλιστα ταξικό.
Με άμεσο κίνδυνο να τους πάρουν οι
"κόκκινοι" τα σπίτια που δεν είχαν ποτέ και τις όποιες λιγοστές
οικονομίες τους, που είχαν προ πολλού ξεκοκαλίσει πάλι οι ίδιοι συμπατριώτες
μας, με τον πολύμορφο μανδύα του Μαυραγορίτη, Συνεργάτη και Καταδότη Έλληνα
Εθνικόφρονα. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!
Το χθες και το σήμερα:
Υπάρχει σήμερα κάποιο συναφές ερώτημα
των ελλήνων πολιτών και αν ναι, πώς τίθεται; Αν λειτουργεί κάποιο παρακράτος
και σήμερα στην Ελλάδα; Πολύ απλοϊκό και αφελές για να τεθεί τόσο μονοσήμαντα.
Οι καιροί έχουν αλλάξει δραματικά από το'63. Τότε το παρακράτος ξεκινούσε και κατευθύνονταν
από ένα πυρήνα ακροδεξιών αξιωματικών στελεχών της ΚΥΠ, κάτω από την επιτήρηση
των πρέσβεων της Αγγλίας, αρχικά και τον ΗΠΑ/CIA, στη συνέχεια. Κάποια στιγμή,
ακόμη και τα Ανάκτορα μάθαιναν τα γεγονότα κατόπιν εορτής!
Όμως τότε, υπήρχε και ένα σαφές
Ιδεολογικό Υπόβαθρο: Το Στέμμα και ο Αντικομουνισμός. Τα μέλη, που δρούσαν σαν
εκτελεστικά όργανα, πίστευαν τυφλά σε αυτή τη σαθρή αλλά και ύποπτη Ιδεολογία,
τον Φασισμό! Με αυτόν, σαν σημαία, είχαν ξεκινήσει τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι
δύο Δικτάτορες: Χίτλερ και Μουσολίνι.
Ήταν πάρα πολλοί οι Έλληνες
Γερμανόφιλοι, εκείνα τα χρόνια. Η λεγόμενη ‘‘πέμπτη φάλαγγα’’. ‘Ημουν μαθητής
του Δημοτικού το 1936, όταν οι μελανοχίτωνες της ΕΟΝ, του έλληνα δικτάτορα-Προθυπουργού
Ιωάννη Μεταξά, ανέβαιναν στην Έδρα της σχολικής τάξης, εν ώρα μαθήματος και
αγνοώντας τον έντρομο Δάσκαλο, μας καλούσαν να ενταχθούμε και να παλέψουμε για
«ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΝΕΑ», απευθυνόμενοι σε παιδία 6-10 ετών.
Αυτοί, οι απλοί εθνικόφρονες, ανήκαν
στην ίδια κοινωνική, μη προνομιούχα τάξη, με τους "άλλους", τους
υποψιασμένους ή πιο μαχητικούς πολίτες που διαδήλωναν για: "Ψωμί, Παιδεία,
Ελευθερία", "Εργασιακό 8ωρο" και "Κοινωνική Ααφάλιση".
Για τους εξ ίσου δυστυχείς
Εθνικόφρονες, εν τούτοις, το βασικό σύνθημα-αντίλογος ήταν: "Ελιά, Ελιά
και Κώτσο Βασιλιά’’!!!
Συμπέρασμα:
Σήμερα αλλά και χθες, όπου η Χώρα μας
κυβερνιέται φανερά από 7-8 τζάκια Μεγάλων Επιχειρηματιών, τις Τράπεζες, τις
Πολυεθνικές, τους Έμπορους Όπλων και Ναρκωτικών, τα Συνδικάτα των Επαγγελματιών
Συνδικαλιστών και δεν συμμαζεύεται, οι όροι του "Πολιτικού
παιχνιδιού" έχουν ανατραπεί άρδην.
ΤΩΡΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, που έχουν παραδοθεί, χωρίς προσχήματα καν και υπηρετούν δουλικά τα
συμφέροντα των "εργοδοτών" τους. Πάντα σε βάρος του απλού πολίτη που
τούς ανέβασε με την αφελή προτίμησή του στην, τόσο ποθητή γι' αυτούς, ΕΞΟΥΣΙΑ.
Προδίδοντας, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, Λαό και Πατρίδα, αντάμα!
Και σιγά -σιγά χάσανε και το
τελευταίο ίχνος ντροπής και τσίπας. Σκέτοι μαφιόζοι, λαμόγια, ψεύτες και
άρπαγες, ενίοτε παραπεμπόμενοι στη Δικαστική Κρίση, αλλά και ουδέποτε κριθέντες
ένοχοι.
Πάει και η Δικαιοσύνη, πάει και η Εκκλησία,
πάει κάθε Θεσμός της κοινωνίας μας και το μόνο που ξέμεινε να παλεύει, με νύχια
και με δόντια για να επιβιώσει, είναι η Οικογένεια! Πόσο θ’ αντέξει και αυτή, θα το δείξει η Ζωή.
Το ερώτημα:
Το αρχικό λοιπόν ρητορικό ερώτημα του
θείου Κώστα, το "ποιός κυβερνά αυτή τη χώρα", έρχεται και πάλι στην
επικαιρότητα και σε πλήρη ισχύ. Μόνο που τούτη τη φορά έχει για παραλήπτη τον
ανεψιό Κώστα και όχι κάποιο Παλατιανό, όπως τότε.
Και δυστυχώς, για μας τους έλληνες
πολίτες, ο Κώστας Καραμανλής αποδείχτηκε μια μεγάλη κλανιά και ένας μέγας πολιτικός
απατεώνας.
‘Οχι μόνο «τάχα μου και τσάμπα
μάγκας», αλλά και ο Αρχηγός, ο καλύπτων μια ληστρική συμμορία υπό το μανδύα της
Ελληνικής Δημοκρατικής Κυβέρνησης!! Τα λιγότερα που θα μπορούσα να πω για δαύτον…
Τώρα περιμένω να ακούσω κάποιο
αντίλογο σε όλα τα παραπάνω, τα ομολογουμένως καθόλου ουδέτερα και
αντικειμενικά.
Καλή μας μέρα και πάλι, Φίλε μου.
@Radical 30
Σημ/ση
1) Τι σύμπτωση κι αυτή με το όνομα Κωνσταντίνος,
στην Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Δύο Βασιλιάδες και τέσσερις Πρωθυπουργοί
(οι δύο της ίδιας φαμίλιας).
2) Όταν κατέρρευσε κάθε αντίσταση
(Απρίλης 1941) απέναντι στις πανίσχυρες Γερμανικές μεραρχίες, ο βασιλιάς
Γεώργιος Β' και η Κυβέρνησή του έφυγαν στην Αίγυπτο. Μια από τις τελευταίες
δραματικές τους αποφάσεις, ήταν να ανοίξουν οι πόρτες ΟΛΩΝ των φυλακών και να
αφεθούν ελέυθεροι ΟΛΟΙ οι κατάδικοι. Κλέφτες, δολοφόνοι, παιδεραστές, βιαστές,
απαγωγείς, οι πάντες, ελευθερώθηκαν και πολύ σωστά, ώστε να μη παραδωθούν
δέσμιοι στα χέρια των Ξένων.
Ε, η βασιλική εντολή δεν
εισακούστηκε! Όταν οι Γερμανοί κατακτητές της πατρίδας μας, παρέλαβαν τις
Φυλακές, αυτές δεν ήταν άδειες. Υπήρχε ένας μικρός αριθμός
"εθνικόφρονων" φρουρών, που φρόντισε να παραδώσει τα κλειδιά των
κελιών μαζί με τους πάνω κάτω 400 κρατούμενους, για τα πολιτικά τους
"πιστεύω", έλληνες κομουνιστές!!!!
Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα και
μόνο που το γράφω, μετά από 67 ολόκληρα χρόνια. Όπως και να ‘χει όμως, νιώθω ανείπωτη
ΝΤΡΟΠΗ...
Δημ.Βαρ.
Πόρτο Ράφτη
Απρίλης 2008
Η ανατίναξη της φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ | LiFO
Η ανατίναξη της φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ | LiFO
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι την ιστορία του παρακράτους στη Ελλάδα.
ΑΥΤΟΙ είναι οι πρόγονοι των σημερινών Σαμαράδων, Μιχαλολιάκων και Κασιδιάρηδων...
@radical30
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι την ιστορία του παρακράτους στη Ελλάδα.
ΑΥΤΟΙ είναι οι πρόγονοι των σημερινών Σαμαράδων, Μιχαλολιάκων και Κασιδιάρηδων...
@radical30
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)