Νυρεμβέργη: Η δίκη του Χέρμαν Γκέρινγκ
-Cosmos greek Documentaries | Ντοκιμαντέρ online
«Ένα όνειρο που έγινε εφιάλτης…»
Ο λόγος που δεν έγινα ποτέ κομουνιστής (ψηφοφόρος ναι), ενώ ήδη ένιωθα ένα πηγαίο σεβασμό για όσους γνώρισα σαν σύντροφους, εγώ σαν νεαρός 15άρης Επονίτης, ήταν, αφ΄ ενός, η εξέληξη που πήραν τα γεγονότα, με τον Εμφύλιο, που θα με έφερνε σε κατ' ευθείαν αντίθεση με τον αγγλόφιλο και φιλοβασιλικό πατέρα μου.
Ήδη είχε δυσανασχετήσει με την ένταξή μου στην ΕΠΟΝ, αλλά στη διάρκεια της κατοχής (1941-44) το ΕΑΜ ήταν σεβαστό από το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων και συμμετείχαν σ' αυτό πολίτες-οπαδοί όλων των προ του πολέμου κομμάτων.. ‘Ετσι, ενώ εκείνος σκέπτονταν σαν άγγλος και προέβλεπε (ή γνώριζε), δέχθηκε σιωπηρά την ένταξή μου.
Ο κυριότερος λόγος, όμως, ήταν η φιλική στάση των ΗΠΑ και όλων των αμερικανικών ΜΜΕ (Δεκ 1944) απέναντι στη τύχη του ΕΑΜ, ως προς τις μεθοδεύσεις των Άγγλων και της Κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου, που οδηγούσαν κατ΄ευθείαν σε εμφύλιο.Ήταν τότε που ένιωσα ένα θαυμασμό για τη χώρα τους.
Ο πόλεμος στην Ευρώπη συνεχίζονταν, αλλά ήταν θέμα ημερών η νικηφόρα για τους συμμάχους λήξη του, με τους Ρώσους να έχουν φθάσει κάποια χιλιόμετρα έξω από το Βερολίνο, και τους αγγλοαμερικανούς να έχουν κάνει την επιτυχή απόβαση στη Νορμανδία. Εκείνη ήταν η εποχή της αθωότητας της Αμερικανικής Δημοκρατίας, Τελεία και παύλα. Στα μάτια των Ελλήνων της εποχής φάνταζαν καθαροί, δυνατοί, σύμβολο της σύγχρονης Δημοκρατίας.
Πιστεύω ότι, σαν τους περισσότερους Έλληνες, γνώριζα καλύτερα την ιστορία των ΗΠΑ απ΄ όσο της Ελλάδας. Ήταν τόσο σύντομη και πρόσφατη άλλωστε, έχοντας παρακολουθήσει τις αμερικάνικες πολεμικές και ιστορικές ταινίες, που πρόβαλαν συνεχώς όλα τα σινεμά. Τρείς ταινίες την εβδομάδα. Και να ‘’Η Ναυμαχία της Οκινάουα’’, να ‘’Η μάχη στο Γκουανταλκανάλ’’ , να ‘’Ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας’’ κατά των Άγγλων αποικιοκρατών, πάρε και λίγο ‘’Άλαμος’’ ή ‘’Πόλεμος Βορείων και Νοτίων’’- ο δικός τους Εμφύλιος.
Ένας ονειρεμένος λαός και μια αντιστασιακή ιστορία δηλαδή, που στα μάτια του αθώου, τότε, @radical30, φάνταζε σαν η λύση, για το που θα έκλεινε ιδεολογικά σαν δημοκρατικός πολίτης.
Ήταν μια "πλύση εγκεφάλου", όπως απεδείχθη εκ των υστέρων, δυστυχώς. Μα τότε, κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει το τι θα επακολουθούσε. Ήξερα ότι είμαστε προτεκτοράτο των Άγγλων. Και έτσι θα μέναμε, αν οι βρετανοί, μη μπορώντας να συνεχίσουν επιτυχώς τον πόλεμο κατά του Δημοκρατικού Στρατού στα βουνά της Μακεδονίας, δεν ανακοίνωναν επισήμως ότι αποχωρούν και ότι αναθέτουν το ρόλο στη Ελλάδα στους στους Αμερικανούς!!!
Εκείνοι βέβαια, είχαν από καιρό αλλάξει τροπάριο. Είχαν καταστεί ήδη οι ηγέτες της Δύσης στο νέο ακήρυχτο αλλά υπαρκτό "ψυχρό πόλεμο’’ ενάντια στη Σοβιετική ΄Ενωση και το Ανατολικό μπλοκ.
Έτσι ήλθε το ξύπνημα από το όνειρο σύντομα και ήταν η τρίτη ήττα που βίωσα σαν νεαρός έλληνας πολίτης. Η πρώτη από τους Γερμανούς, η δεύτερη από την τραγική εξέλιξη του Εμφύλιου και καπάκι η ανώμαλη αμερικάνικη προσγείωση. Έκτοτε δεν πίστεψα κανέναν και τίποτα. Είχα καταλάβει με τον σκληρότερο τρόπο ότι the game was over για μένα και τους πολιτικούς.
Όλο αυτό το γραπτό παραλήρημα, έχοντας μόλις παρακολουθήσει για πολλοστή φορά το βίντεο που ακολουθεί. Ξεχάστε για λίγο όσα πλέον γνωρίζετε, εξ ιδίων, για τον Πόλεμο των Εθνών, που δεν σταμάτησε ποτέ στη ουσία και δείτε την εικόνα εκείνης της Αμερικής που εγώ τη βίωσα από την αρχή του 2ου Π.Π. ως το σήμερα. Ίσως με κατανοήσετε…
@radical30
02.01.2014
-Cosmos greek Documentaries | Ντοκιμαντέρ online
«Ένα όνειρο που έγινε εφιάλτης…»
Ο λόγος που δεν έγινα ποτέ κομουνιστής (ψηφοφόρος ναι), ενώ ήδη ένιωθα ένα πηγαίο σεβασμό για όσους γνώρισα σαν σύντροφους, εγώ σαν νεαρός 15άρης Επονίτης, ήταν, αφ΄ ενός, η εξέληξη που πήραν τα γεγονότα, με τον Εμφύλιο, που θα με έφερνε σε κατ' ευθείαν αντίθεση με τον αγγλόφιλο και φιλοβασιλικό πατέρα μου.
Ήδη είχε δυσανασχετήσει με την ένταξή μου στην ΕΠΟΝ, αλλά στη διάρκεια της κατοχής (1941-44) το ΕΑΜ ήταν σεβαστό από το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων και συμμετείχαν σ' αυτό πολίτες-οπαδοί όλων των προ του πολέμου κομμάτων.. ‘Ετσι, ενώ εκείνος σκέπτονταν σαν άγγλος και προέβλεπε (ή γνώριζε), δέχθηκε σιωπηρά την ένταξή μου.
Ο κυριότερος λόγος, όμως, ήταν η φιλική στάση των ΗΠΑ και όλων των αμερικανικών ΜΜΕ (Δεκ 1944) απέναντι στη τύχη του ΕΑΜ, ως προς τις μεθοδεύσεις των Άγγλων και της Κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου, που οδηγούσαν κατ΄ευθείαν σε εμφύλιο.Ήταν τότε που ένιωσα ένα θαυμασμό για τη χώρα τους.
Ο πόλεμος στην Ευρώπη συνεχίζονταν, αλλά ήταν θέμα ημερών η νικηφόρα για τους συμμάχους λήξη του, με τους Ρώσους να έχουν φθάσει κάποια χιλιόμετρα έξω από το Βερολίνο, και τους αγγλοαμερικανούς να έχουν κάνει την επιτυχή απόβαση στη Νορμανδία. Εκείνη ήταν η εποχή της αθωότητας της Αμερικανικής Δημοκρατίας, Τελεία και παύλα. Στα μάτια των Ελλήνων της εποχής φάνταζαν καθαροί, δυνατοί, σύμβολο της σύγχρονης Δημοκρατίας.
Πιστεύω ότι, σαν τους περισσότερους Έλληνες, γνώριζα καλύτερα την ιστορία των ΗΠΑ απ΄ όσο της Ελλάδας. Ήταν τόσο σύντομη και πρόσφατη άλλωστε, έχοντας παρακολουθήσει τις αμερικάνικες πολεμικές και ιστορικές ταινίες, που πρόβαλαν συνεχώς όλα τα σινεμά. Τρείς ταινίες την εβδομάδα. Και να ‘’Η Ναυμαχία της Οκινάουα’’, να ‘’Η μάχη στο Γκουανταλκανάλ’’ , να ‘’Ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας’’ κατά των Άγγλων αποικιοκρατών, πάρε και λίγο ‘’Άλαμος’’ ή ‘’Πόλεμος Βορείων και Νοτίων’’- ο δικός τους Εμφύλιος.
Ένας ονειρεμένος λαός και μια αντιστασιακή ιστορία δηλαδή, που στα μάτια του αθώου, τότε, @radical30, φάνταζε σαν η λύση, για το που θα έκλεινε ιδεολογικά σαν δημοκρατικός πολίτης.
Ήταν μια "πλύση εγκεφάλου", όπως απεδείχθη εκ των υστέρων, δυστυχώς. Μα τότε, κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει το τι θα επακολουθούσε. Ήξερα ότι είμαστε προτεκτοράτο των Άγγλων. Και έτσι θα μέναμε, αν οι βρετανοί, μη μπορώντας να συνεχίσουν επιτυχώς τον πόλεμο κατά του Δημοκρατικού Στρατού στα βουνά της Μακεδονίας, δεν ανακοίνωναν επισήμως ότι αποχωρούν και ότι αναθέτουν το ρόλο στη Ελλάδα στους στους Αμερικανούς!!!
Εκείνοι βέβαια, είχαν από καιρό αλλάξει τροπάριο. Είχαν καταστεί ήδη οι ηγέτες της Δύσης στο νέο ακήρυχτο αλλά υπαρκτό "ψυχρό πόλεμο’’ ενάντια στη Σοβιετική ΄Ενωση και το Ανατολικό μπλοκ.
Έτσι ήλθε το ξύπνημα από το όνειρο σύντομα και ήταν η τρίτη ήττα που βίωσα σαν νεαρός έλληνας πολίτης. Η πρώτη από τους Γερμανούς, η δεύτερη από την τραγική εξέλιξη του Εμφύλιου και καπάκι η ανώμαλη αμερικάνικη προσγείωση. Έκτοτε δεν πίστεψα κανέναν και τίποτα. Είχα καταλάβει με τον σκληρότερο τρόπο ότι the game was over για μένα και τους πολιτικούς.
Όλο αυτό το γραπτό παραλήρημα, έχοντας μόλις παρακολουθήσει για πολλοστή φορά το βίντεο που ακολουθεί. Ξεχάστε για λίγο όσα πλέον γνωρίζετε, εξ ιδίων, για τον Πόλεμο των Εθνών, που δεν σταμάτησε ποτέ στη ουσία και δείτε την εικόνα εκείνης της Αμερικής που εγώ τη βίωσα από την αρχή του 2ου Π.Π. ως το σήμερα. Ίσως με κατανοήσετε…
@radical30
02.01.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου