"Οικογένεια" Βαρδινογιάννη

Οικογένεια Βαρδινογιάννη

Μέρος 1ο

  

Βαρδινογιάννηδες... Το απόλυτο «ταμπού» της μεταπολίτευσης.                           Οι μυστικοί «ταμίες» του παρακράτους, που κυβερνά τη χώρα.

Το '’Χαμόγελο του Βαρδή’' είναι μια οργάνωση, την οποία υπηρετεί με απόλυτη αφοσίωση η πρέσβειρα καλής θελήσεως της Ουνέσκο, Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Μια οργάνωση, η οποία εξασφαλίζει δωρεάν και παράνομα,  διαφημιστικό χρόνο προβολής και αγιοποίησης της πιο ‘’ιερής’’  οικογένειας του τόπου. Μια οργάνωση, η οποία συμπληρωματικά ασχολείται και με άλλα ‘’χαμόγελα’' …Με το 'χαμόγελο' του Τζίγγερ —για παράδειγμα— και συμπληρωματικά βέβαια —όπως λένε οι φήμες— ασχολείται και με το ‘’χαμόγελο του παιδιού’’.

Μια αγράμματη γυναίκα, που, με τα λίγα κολλυβογράμματα που γνωρίζει, διαβάζει αυτά που της γράφουν άλλοι, προκειμένου να παραμένει μονίμως στην επικαιρότητα, μόνο και μόνο για να διαφημίζει τζάμπα την ιερή οικογένεια…

Με αυτήν την οικογένεια θ' ασχοληθούμε σ' αυτό το κείμενο …Μια οικογένεια, που πάνω της αποτυπώνεται η οικονομική και η παραοικονομική λειτουργία της μεταπολίτευσης …Μια οικογένεια, της οποίας η φτώχεια δεν είναι και πολύ παλιά υπόθεση. Δεν θα μας φαινόταν παράξενο να μαθαίναμε, για παράδειγμα, ότι κάποια από τα μέλη της κοιμούνται με κανένα σαλάμι κάτω από το μαξιλάρι τους, εξαιτίας των ‘’δύσκολων παιδικών τους χρόνων’’ …Μια οικογένεια μυστήριο!!. Η πρώτη οικογένεια της χώρας, που, σαν ‘’αυτοδημιούργητη’’, δεν χρειάστηκε καν να μεταναστεύσει από τη χώρα.

Μέχρι δηλαδή την εμφάνιση των Βαρδινογιάννηδων, δεν υπήρχε καμία ανάλογη περίπτωση μεγιστάνων του εσωτερικού. Οι περισσότεροι Έλληνες μεγιστάνες, γίνονταν τέτοιοι στο εξωτερικό. Η Ελλάδα ήταν πολύ μικρή και πολύ φτωχή, για να ‘’παράγει’’ μεγιστάνες αυτού του μεγέθους.

Τέτοιοι έλληνες μεγιστάνες, παράγονταν μόνον στις τεράστιες οικονομίες του εξωτερικού. Από τους πρώτους εθνικούς ευεργέτες μέχρι τον Ωνάση, τον Λιβανό   ή τον Λάτση, η ιστορία ήταν πάντα η ίδια. Όλοι αυτοί διακρίνονταν στο εξωτερικό και στην Ελλάδα επέστρεφαν, για να πραγματοποιήσουν τον ‘’θρίαμβό’’ τους. Επέστρεφαν, για να ‘’δικαιωθούν’’  και αρκετοί από αυτούς,  για να εξαγοράσουν τους ‘’εφιάλτες’’ τους. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργούσαν σχεδόν όλοι. Με δωρεές σε άπορες κορασίδες και χτίζοντας καμπαναριά, ‘’εξαγόραζαν’’ συμπάθειες και υστεροφημία.

Όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Λάτσης στα παιδιά του , «στην Ελλάδα κάνουμε μόνον φιλανθρωπίες και όχι μπίζνες» .

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη ήταν η πρώτη που έσπασε αυτόν τον κανόνα. Έγινε οικογένεια μεγιστάνων, χωρίς να μεταναστεύσει. Με χρήματα της ‘’ψωροκώσταινας’’ μέσα στην ψωροαγορά, της έγιναν τέτοιοι.

Μια οικογένεια, η οποία δεν ξεκίνησε καν με το όνομα που έγινε γνωστή. Βαρδινάκηδες λέγονταν.  Βαρδινάκηδες, κατά το Μητσοτάκηδες και το Μαρινάκηδες. Βαρδινάκηδες, που, εξαιτίας κάποιου προγόνου με το όνομα Γιάννης, έγιναν Βαρδινογιάννηδες. Αυτοί λοιπόν οι Βαρδινάκηδες ήταν φτωχοί …Πολύ φτωχοί. Τόσο φτωχοί, που, για να φάνε ένα κομμάτι ψωμί, έπρεπε να φύγουν από την πλούσια Κρήτη. Μόνον οι θεόφτωχοι της Κρήτης στρέφονταν προς τη θάλασσα και τέτοιοι ήταν οι Βαρδινάκηδες.

Έπρεπε να στραφούν προς τη θάλασσα για να επιβιώσουν και μάλιστα τη σίγουρη θάλασσα του ελληνικού δημοσίου. Έγιναν αξιωματικοί του πολεμικού ναυτικού. Συνδυάζουμε την επιλογή τους με τη φτώχεια και όχι με τον πατριωτισμό, γιατί αυτό αποκαλύπτει η μετέπειτα πορεία τους. Έγιναν λοιπόν αξιωματικοί, για να φάνε ένα κομμάτι ψωμί. Μόλις αντιλήφθηκαν ότι υπάρχει ‘’φιλέτο’’ λίγο παραπέρα, παράτησαν τις δήθεν καριέρες τους.

Με το που παράτησαν τις στρατιωτικές τους καριέρες, άρχισαν τα μυστήρια. Υποτίθεται πως ήταν δημοκράτες κι απόστρατοι, αλλά ‘’διακρίθηκαν’ επιχειρηματικά σε ένα καθεστώς στρατιωτικής Χούντας. Το 1972 ιδρύθηκε η Μότορ Όιλ των 'αντιχουντικών' και δημοκρατικών Βαρδινογιάννηδων. Στην εποχή της απόλυτης ισχύος της Χούντας ιδρύθηκε μια εταιρεία, που, εξαιτίας της στρατηγικής της φύσης, θα έπρεπε όχι απλά να έχει την ανοχή της Χούντας και την 'ευλογία' της, αλλά και τα 'ελέη' της. Μιλάμε για μεγάλη αντιδικτατορική 'δράση' των Βαρδινογιάννηδων. Έφτιαξαν αυτήν την εταιρεία με χρήματα της Χούντας, για να βοηθούν κάτω από την μύτη της το ‘’κίνημα του ναυτικού’’, το οποίο δήθεν θα την ανέτρεπε. Οι ευεργετημένοι θα ανέτρεπαν, δηλαδή ,τους ευεργέτες τους!!

Δύο πρώην κατσικοκλέφτες των ορεινών της Κρήτης, οι οποίοι πήγαν στο πολεμικό ναυτικό, για να φάνε ένα κομμάτι ψωμί, έγιναν αρχικά  ‘’αντιστασιακοί’’ κατά της Χούντας και στη συνέχεια, πλούσιοι με χρήματα της Χούντας …Παράξενα πράγματα.

Ο πρώην —αντιπαραγωγικός, σύμφωνα με τον Πάγκαλο— αξιωματικός του Π.Ν. Νίκος Βαρδινογιάννης με τις ‘’οικονομίες’’ του και με ‘’φάκελο’’ στην ασφάλεια, αφέθηκε να φτιάξει σταθμό ανεφοδιασμού πλοίων στην ευαίσθητη στρατηγικά Κρήτη. Αφέθηκε την εποχή εκείνη, που, αν η Χούντα σε είχε ‘’σεσημασμένο’’, δεν σου έδινε ούτε άδεια κυκλοφορίας ούτε για τρίκυκλο, προκειμένου να φας το ψωμάκι του χαμάλη.

Αυτός ο ‘’αντιστασιακός’’,  όχι μόνον αφέθηκε, αλλά και είναι προφανές ότι έλαβε μια χρηματοδότηση από το σκληρά ελεγχόμενο από τη Χούντα κρατικό τραπεζικό μονοπώλιο της εποχής. Κρατικές τράπεζες υπό τον έλεγχο της Χούντας, δηλαδή, χρηματοδοτούσαν σεσημασμένους ‘’αντιχουντικούς’’ για έργα και δραστηριότητες, που ‘’άγγιζαν’’ τα όρια της εθνικής ασφάλειας. Κρατικές και καθεστωτικές τράπεζες ισχυροποιούσαν με τα χρήματά τους σεσημασμένους αντικαθεστωτικούς …

Μα, θα πει κάποιος, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Τα χρήματα της Μότορ Όιλ δεν προέρχονταν όλα από τις τράπεζες της Χούντας. Ξεχνάμε το ‘’έπος' της Ροδεσίας’’; Τότε που η οικογένεια έγινε πλούσια χάρη στην ολιγοήμερη 'γενναιότητά' της;

Τι έγινε όμως στη Ροδεσία; Η Ροδεσία τότε προσπαθούσε να ξεφύγει από το ‘’άρμα’’ της Βρετανίας και οι Αμερικανοί τη βοηθούσαν. Οι νέοι κυρίαρχοι του κόσμου, τη βοηθούσαν να ξεφύγει από την αυλή των παλαιών κυρίαρχων, των Άγγλων. Τη βοηθούσαν ‘’κρυφά’’, για να μην έλθουν σε σύγκρουση με τους υποτιθέμενους ‘’συνεταίρους’’ τους. Τη βοηθούσαν με τους δικούς τους ανθρώπους.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Όπως όλοι οι χαφιέδες των Αμερικανών του Κοσσόβου, έγιναν πλούσιοι έμποροι ναρκωτικών, έτσι έγιναν και οι Βαρδινογιάννηδες πλούσιοι σε ανάλογες καταστάσεις. Όταν μια παρανομία βολεύει τους Αμερικανούς και αποδίδει τεράστια κέρδη, οι ίδιοι αποφασίζουν για το ποιοι θα είναι οι ‘’γενναίοι’’. Οι υπόλοιποι απλά δεν θα επιβιώσουν.

Απλά πράγματα. Αναγκαστικά κάποιος θα κονομούσε από τη Ροδεσία, επειδή βόλευε τους Αμερικανούς να σπάσει το ‘’εμπάργκο’’ της Βρετανίας και να βοηθηθούν οι αντίπαλοί της. Αυτός, που τους βόλευε στην Ελλάδα, ήταν ο Βαρδινογιάννης. Τους βόλευε στη Μεσόγειο. Η ‘’επιτυχία’’, δηλαδή, των Βαρδινογιάννηδων είναι η απόλυτη απόδειξη ότι ως πρόσωπα βόλευαν τους Αμερικανούς και όχι βέβαια ότι οι ίδιοι ήταν δαιμόνιοι ή έξυπνοι. Ο λόγος που τους βόλευαν είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο θα μας απασχολήσει στην πορεία του κειμένου. Είναι ένα θέμα, το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει, γιατί μπορεί να μας δώσει απαντήσεις σε πολλά ανεξήγητα έως τώρα ερωτήματα.

Γιατί μπορεί να βόλευαν τους Αμερικανούς πρώην αξιωματικοί του Πολεμικού μας Ναυτικού; Πού γνώρισαν οι Αμερικανοί Έλληνες αξιωματικούς του Πολεμικού μας Ναυτικού; Τόσοι Έλληνες εφοπλιστές του εξωτερικού υπήρχαν. Γιατί να τους βολέψουν σε μια εφοπλιστική αποστολή κάποιοι φτωχοί Έλληνες του εσωτερικού,   οι οποίοι δεν ήταν καν εφοπλιστές;

Αυτό, το οποίο μας ενδιαφέρει στο σημείο αυτό, είναι ότι τους 'επέλεξαν'. Είναι φανερό ότι τους επέλεξαν, γιατί η ‘’επιτυχία’’  τους είναι η ατράνταχτη απόδειξη γι' αυτό. Με κέρδη λοιπόν, τα οποία οι Αμερικανοί δεν είχαν κανέναν στρατηγικό λόγο να τα μοιράσουν στον Ινδικό Ωκεανό, έλυναν τα προβλήματά τους στη Μεσόγειο. Όπως κάποιος σημερινός Αλβανός διαπλεκόμενος μπορεί να είναι πλέον νόμιμος μεγιστάνας των Τιράνων από παλιές παρανομίες στο Κόσσοβο, έτσι ‘’νομιμοποιήθηκαν’’ και οι Βαρδινογιάννηδες στην Αθήνα. Όπως χτίστηκαν τα σημερινά φιλοαμερικανικά τζάκια της Αλβανίας με χρήματα από ναρκωτικά ή εμπόριο οργάνων στο Κόσσοβο, έτσι κάπως χτίστηκαν και τα δικά μας ‘’τζάκια’’ μερικές δεκαετίες νωρίτερα.

Για τους Αμερικανούς, οι Έλληνες δεν είναι και πολύ διαφορετικοί από τους Αλβανούς. Ως εκ τούτου οι πρακτικές είναι πανομοιότυπες. Για τους Βαρδινογιάννηδες το ‘’Κόσσοβο’’  της επιτυχίας τους ήταν η Ροδεσία …Η μαγιά για    τη μετέπειτα πορεία τους …Το ‘’άλλοθι’’ για πολλά ανεξήγητα μυστήρια.

Ό,τι λοιπόν ήταν το Κόσσοβο για έναν νομιμοποιημένο κακοποιό —όπως ο Θάτσι—,ήταν η Ροδεσία για τους Βαρδινογιάννηδες. Όπως οι Αμερικανοί στρατιώτες, στα φυλάκια του Κοσσόβου, έκαναν πως δεν έβλεπαν τους Αλβανούς εμπόρους ναρκωτικών, έτσι και παλαιότερα οι Αμερικανοί ναύτες, στα πολεμικά τους πλοία, έκαναν πως δεν έβλεπαν το πλοίο του Βαρδινογιάννη.

Αυτό ακριβώς έγινε τότε. Πριν η βρετανική Ροδεσία γίνει η ‘’ανεξάρτητη’’ Ζιμπάμπουε, ήταν ένα ‘’Κόσσοβο’’, το οποίο δήθεν διεκδικούσε την ανεξαρτησία του από τη Βρετανία και με την κρυφή βοήθεια των ‘’δημοκρατών’’ Αμερικανών …Την ‘’κρυφή βοήθεια’’, η οποία θα την έθετε υπό την κηδεμονία των Αμερικανών και την οποία μετέφερε ‘’παράνομα’’ κάποιος Έλληνας πλοίαρχος,  ονόματι Βαρδινογιάννης.  Ο ‘’πόλεμος’’ ήταν μεταξύ Βρετανών και Αμερικανών και οι Βαρδινογιάννηδες απλά βόλευαν τους δεύτερους …Ένας πόλεμος σχεδόν παγκόσμιος, του οποίου το μέτωπο εκτεινόταν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη. Οι Βαρδινογιάννηδες σε αυτό το σημείο ήταν τυχεροί. Τους βόλευαν, γιατί, εξαργυρώνοντας τα κέρδη του μετώπου της Ροδεσίας, θα τους προσέφεραν νίκη στο μέτωπο της Ελλάδας. Η ιστορία απλά επιβεβαιώνει αυτά, τα οποία αναφέρουμε. Οι Αμερικανοί με τα αφρικανικά κέρδη κέρδισαν καί τον πόλεμο στη Μεσόγειο και από τότε, μέχρι σήμερα, ελέγχουν την Ελλάδα απόλυτα. Την αφαίρεσαν από το βρετανικό στέμμα και για να γίνει αυτό μια μόνιμη κατάσταση, έπρεπε ν' αλλάξουν τα πρόσωπα, τα οποία μονοπωλούσαν την εξουσία και βέβαια έλεγχαν την οικονομία της.

 Ανέτρεψαν το βρετανόφιλο Παλάτι και μας έβαλαν σε συνθήκες Χούντας, προκειμένου να κατορθώσουν, ακόμα και με τη βία, να επιβάλουν στον ελληνικό λαό τις επιλογές τους. Ανάμεσα στις επιλογές αυτές ήταν και τα νέα ‘’τζάκια’’ …            Τα ‘’τζάκια’’ όλων των τύπων …Πολιτικά και οικονομικά. Τότε εμφανίστηκε στο προσκήνιο η ‘’παρέα’’ από την Κρήτη. Η παρέα' του Μητσοτάκη, αλλά και του Βαρδινάκη. Ο πρώτος μάς οδήγησε στη Χούντα και ο δεύτερος επωφελήθηκε, όσο κανένας άλλος, από τη Χούντα.

Μυστηριωδώς πετυχημένοι όλοι. Σε συνθήκες τέτοιες, που άλλοι όχι απλά δεν θα πετύχαιναν, αλλά πιθανότατα θα γέμιζαν κανένα ‘’χαντάκι’’, αυτοί διέπρεψαν. Πετυχημένοι, από ένα καθεστώς, που τους ‘’καταδίωκε’’ και τους είχε ‘’εξόριστους’’, μόνο στην Ελλάδα της Χούντας συνέβη.

Ο Μητσοτάκης, ο οποίος μας οδήγησε στη Χούντα, καθ' όλη την περίοδο της Χούντας έκανε τουρισμό στο Παρίσι, και λίγους μήνες πριν αυτή ‘’πέσει’’, μυστηριωδώς επέστρεψε, για να φυλακιστεί. Φυλακίστηκε μερικούς μήνες στο σπίτι του στα Χανιά και με την πτώση της Χούντας, ο παραθεριστής του Παρισιού βρέθηκε να πανηγυρίζει την ‘’απελευθέρωσή’’ του από τη Χούντα.

Ο Μητσοτάκης προφανώς μύρισε τα δάκτυλά του και κατάλαβε ότι θα ‘’πέσει’’          η Χούντα. Ρίσκαρε την επιβίωσή του, με το  να επιστρέψει στην Ελλάδα, χωρίς να έχει αλλάξει κανένας από τους λόγους για τους οποίους έφυγε. Επειδή ήταν ‘’τυχερός’’, με λίγους μήνες φυλάκιση απέκτησε και τα αντιστασιακά “ένσημα” που ήθελε, προκειμένου να επιστρέψει επιτυχώς στη μεταχουντική πολιτική σκηνή …Να επιστρέψει παρέα με έναν εκ των Βαρδινάκηδων, που κι αυτός προφανώς αγωνιζόταν εναντίον της Χούντας. Αγωνιζόταν μαζί με τα άλλα τα αδέρφια του, που ταυτόχρονα έχτιζαν και οικονομική αυτοκρατορία …Κάτω από τη μύτη της Χούντας!!! Όλοι οι ‘’δημοκράτες’’ πονηροί και η Χούντα η χαζή, που δεν καταλάβαινε τίποτε.

Αντιλαμβανόμαστε πως όλα αυτά δεν μπορεί να ήταν αληθινά. Όλα αυτά μυρίζουν από μακριά μυστικές υπηρεσίες …Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες συγκεκριμένα …Υπηρεσίες, οι οποίες είχαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν πότε θα πέσει η Χούντα των ‘’υπαλλήλων’’ τους …Υπηρεσίες, οι οποίες είχαν τη δυνατότητα να την ‘’κατευθύνουν’’ σ' ό,τι αφορά τις επιλογές της …Επιλογές πάνω σε πρόσωπα, τα οποία θα τα ‘’ηρωοποιούσε’’ τζάμπα —όπως ο Μητσοτάκης— ή θα τα επιδοτούσε τζάμπα —όπως ο Βαρδινάκης—.

Είναι προφανές πως όλα ήταν ‘’στημένα’’, για να ξεγελαστούν πολλοί και όχι μόνον οι Έλληνες. Ακόμα και η παραπλάνηση των Βρετανών ήταν μέσα στα ζητούμενα.                       Η Χούντα ήταν το colpo grosso των Αμερικανών στην Ελλάδα. Η Χούντα ήταν το ενδιάμεσο στάδιο, για να περάσει η Ελλάδα από τον βρετανικό έλεγχο στον αμερικανικό.

Η Χούντα, δηλαδή, έγινε με έναν συγκεκριμένο στόχο. Ν' ανατραπεί το Παλάτι και να στηθεί η μεταχουντική εποχή, αποκλειστικά με αμερικανόδουλους παράγοντες …Έγινε, για να πετύχουν οι Αμερικανοί τον ‘’απογαλακτισμό’’ του κράτους από τους Βρετανούς …Για να προχωρήσουν στην πλήρη αμερικανοποίησή του. Οι Αμερικανοί, μέσω των μυστικών τους υπηρεσιών, δημιουργούσαν τους δικούς τους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες της μεταχουντικής εποχής. Δημιουργούσαν τους δικούς τους μεγιστάνες, ώστε να ελέγχουν το ελληνικό κράτος και την οικονομία του απόλυτα.

 Αυτή η κατάσταση ‘’χτίστηκε’’ πάνω σε δύο πρόσωπα. Πολιτικά χτίστηκε πάνω στους Παπανδρέου και τον Μητσοτάκη. Όμως, οικονομικά, ο θεμέλιος λίθος αυτής της κατάστασης ήταν η οικογένεια Βαρδινογιάννη …Μια οικογένεια προφανώς χαφιέδων και πρακτόρων των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών …Μια οικογένεια αξιωματικών, που εκμεταλλεύτηκαν το ελληνικό πολεμικό ναυτικό, για να ‘’επεκτείνουν’’ τα συμφέροντά τους πιο πέρα από τα σύνορα.

Ακριβώς, επειδή αυτή η κατάσταση ήταν προκλητική και βέβαια πρωτοφανής, έπρεπε να ντυθεί με μια 'βιτρίνα'. Μια 'βιτρίνα', η οποία θα τους εμφάνιζε σαν ‘’αυτοδημιούργητους’’, εφόσον τέτοια ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή τα πρότυπα του ελληνικού λαού. Εκείνη την εποχή, ‘’μεγιστάνες’’ του εσωτερικού, με ιδιωτική περιουσία τη λεηλασία του κράτους, δεν ήταν εύκολο να γίνουν αποδεκτοί από την ελληνική κοινωνία. Ήταν η εποχή των μεγάλων ιδεολογικών συγκρούσεων και αναλύσεων και τέτοιου είδους ‘’ιδιωτικοποιήσεις’’ δεν θα ξέφευγαν από τον εντοπισμό τους.

 Γι' αυτόν τον λόγο η ίδια η Χούντα αναγνώρισε στους Βαρδινογιάννηδες τα παράνομα  χρήματα από την ολιγοήμερη  ‘’μετανάστευσή’’ τους στην αφρικανική Ροδεσία. Με αυτόν τον τρόπο θα εμφανίζονταν κι αυτοί σαν ‘’πετυχημένοι στο εξωτερικό’’, που επέστρεφαν στην πατρίδα μαζί με τα χρήματά τους, όπως συνέβαινε με όλους τους επιτυχημένους της εποχής.

Όμως, επειδή ούτε κι αυτοί οι πραγματικά αυτοδημιούργητοι μεγιστάνες ξέφευγαν από την αριστερή ρητορική της εποχής, έπρεπε να προστατευτούν. Να προστατευτούν, για να μην έχουν οι ίδιοι την τύχη του Πάππας και η Motor Oil την τύχη της ESSO PAPPAS.

Γι' αυτόν τον λόγο η Χούντα —εκτός όλων των άλλων— έφτιαξε και το ‘’αντιστασιακό’’ προφίλ των ‘’εκλεκτών’’ των Αμερικανών. Πρόσφερε αντιστασιακά ‘’ένσημα’’ στους Βαρδινογιάννηδες, για να μπορούν να επιβιώσουν εύκολα και στη μεταχουντική εποχή …Στην από τότε σχεδιαζόμενη ‘’αριστερή’’ μεταπολίτευση …Τη σχεδόν ‘’σοσιαλιστική’’  μεταπολίτευση ,του Αμερικανού υπηκόου Ανδρέα Π..

Όμως, για να γίνουν όλα αυτά, απαιτούσαν μεθόδευση. Τίποτε δεν ήταν εύκολο, γιατί δεν το επέτρεπαν τα μεγέθη της Ελλάδας. Οι Αμερικανοί επιθυμούσαν να δημιουργήσουν τα ‘’τζάκια’’, για να ελέγχουν απόλυτα την αμερικανόστροφη πλέον μεταχουντική Ελλάδα, αλλά αυτό είναι μια κουβέντα. Τι ‘’τζάκια’’ να φτιάξεις σε μια μικρή και θεόφτωχη χώρα; Τα ‘’τζάκι’’' των αρχιτσαγκάρηδων ή των αρχιμπακάληδων; Τίποτε δεν υπήρχε στη χώρα. Λογικό ήταν.

Τι μπορεί να υπάρχει υγιές και χρυσοφόρο, για να δημιουργήσει μεγιστάνες σε μια χώρα, η οποία είχε ισοπεδωθεί από τον πόλεμο και τον εμφύλιο που ακολούθησε; …Σε μια χώρα, η οποία αιμορραγούσε πληθυσμιακά και ζούσε με εμβάσματα του εξωτερικού; …Σε μια χώρα, στην οποία τα λίγα ισχυρά της τέκνα ήταν διακριθέντες του εξωτερικού; Επιπλέον, δεν βοηθούσαν και τα μεγέθη. Πώς θα τα φτιάξεις τέτοια ‘’τζάκια’’, χωρίς να υπάρχει μια αντίστοιχη αγορά;

Αντιλαμβανόμαστε πως δεν υπήρχαν πολλές επιλογές γι' αυτούς. Η λύση ήταν μία και μοναδική. Το μόνο, που μπορούσες να κάνεις, ήταν να δημιουργήσεις μεγιστάνες από την κοινή περιουσία. Να πάρεις φιλέτα της συλλογικής ελληνικής περιουσίας και να τα δώσεις στους ‘’εκλεκτούς’’ σου ιδιώτες. Η ελληνική οικονομία μπορεί να μην είχε τις δυνατότητες να παράγει μεγιστάνες, αλλά η ίδια η Ελλάδα ήταν ένα κεφάλαιο, το οποίο, αν μεταβιβαζόταν σε κάποιους ιδιώτες, θα τους καθιστούσε μεγιστάνες στην τοπική κοινωνία και οικονομία. Αυτό δηλαδή δρομολογήθηκε τότε.   Η Ελλάδα, ως κεφάλαιο, άρχισε να κατακερματίζεται και να μοιράζεται σε χαφιέδες των Αμερικανών και της CIA.

Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Αυτή η φάμπρικα ξεκίνησε με τους Βαρδινογιάννηδες. Επειδή, λόγω εποχής, δεν ήταν εύκολο να ξεκινήσουν να δημιουργούν μεγιστάνες, μοιράζοντας το ίδιο το χρυσοφόρο δημόσιο κεφάλαιο, ξεκίνησαν να μοιράζουν τις μέχρι τότε χρυσοφόρες κρατικές δραστηριότητες. Αφαιρούσαν σίγουρες και εξασφαλισμένα κερδοφόρες δραστηριότητες από το κράτος —το οποίο μέχρι τότε είχε τα κεφάλαια και τα μέσα για να τις δρομολογήσει— και τις παρέδιδαν σε ιδιώτες …Σε ιδιώτες τύπου Βαρδινογιάννη …Σε ιδιώτες, τους οποίους είναι προφανές πως είχε ελέγξει, εγκρίνει και προτείνει η CIA …Σε ιδιώτες, που η CIA δεν ήταν δυνατόν να γνωρίζει και να εγκρίνει μέσα από την ‘’πιάτσα’’ της αγοράς …Της ανύπαρκτης αγοράς μιας θεόφτωχης Αθήνας, όπου ακόμα διέπρεπαν οι παπατζήδες.

Εδώ απαντάται αυτόματα και το ερώτημα,  γιατί επιλέχθηκαν για έναν τέτοιο σχεδιασμό πρώην αξιωματικοί του πολεμικού ναυτικού …Για τους ίδιους λόγους που επιλέγονται σε όλες τις 'Μπανανίες' οι πολιτικοί δικτάτορες και οικονομικοί μεγιστάνες μέσα από τις τάξεις του στρατού. Γιατί απλούστατα εκεί γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα οι μυστικές υπηρεσίες.  Η CIA μπορεί να μην γνώριζε τι συμβαίνει στην ελληνική αγορά, αλλά γνώριζε τι συμβαίνει στον ελληνικό στρατό. Λογικό είναι αυτό.  Η CIA μπορούσε να γνωρίζει το ποιόν κάποιων Ελλήνων μόνον σε συνθήκες όπου η ίδια μπορούσε να συμμετέχει.

Τέτοιος είναι μόνον ο στρατός μιας συμμαχικής χώρας. Όταν το ναυτικό αυτής της χώρας συμμετείχε σε κοινά γυμνάσια ή σε στρατιωτικά ‘’σχολεία’’ των Αμερικανών, ευνόητο είναι ότι εκεί κάποιοι γνωρίζονταν με κάποιους. Εκεί μπορούσε θεωρητικά να βρει η CIA κάποιον Έλληνα ‘’περήφανο’’, ‘’φιλόδοξο’’ και ‘’αριστερό’’ αλλά  και σίγουρο αντικομμουνιστή  για να ‘’θωρακίσει’’ την ελληνική δημοκρατία. Πρακτικά, να βρει έναν ‘’ψωριάρη’’, ο οποίος είναι διατεθειμένος να προδώσει, για να βολευτεί ο ίδιος και να βολέψει και την υπηρεσία.

Αυτό και έγινε. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μάντης ή να έχει μυστικές πληροφορίες, για να καταλάβει τι ακριβώς έγινε στην περίπτωση των Βαρδινογιάννηδων. Διορίστηκαν πλούσιοι από την αμερικανική πρεσβεία. Η πορεία τους προς την επιτυχία ήταν απόλυτα στρωτή. Ο Βαρδινογιάννης ‘’διάλεγε’’, η αμερικανική πρεσβεία ‘’ενέκρινε’’ και η Χούντα ‘’παρέδιδε’’. Τόσο δύσκολος ήταν ο δρόμος της ‘’επιτυχίας’’ του.

 Σε μια εποχή, όπου δεν είχαμε δει ακόμα, για παράδειγμα, μια Deutsche Telekom ν' αγοράζει έναν θηριώδη ΟΤΕ με τα δικά του χρήματα και με εγγυητικές επιστολές βασιζόμενες στα δικά του μελλοντικά κέρδη, οι Βαρδινογιάννηδες είχαν ανακαλύψει την πρόοδο με τη λογική του other people money.

Όταν οι Βαρδινογιάννηδες έμπαιναν τζάμπα στις μέχρι τότε θηριώδεις κρατικές δραστηριότητες με ‘’εγγυητικές’’  made in USA, οι υπόλοιποι Έλληνες δεν γνώριζαν καν τι ήταν αυτές. Με τέτοιες εγγυητικές δημιουργήθηκαν οι σταθμοί ανεφοδιασμού και τα διυλιστήρια. Επιχειρήσεις με σίγουρα κέρδη και απαγορευμένες για τους κοινούς θνητούς. Έτσι ‘’χτίστηκαν’’ οι Βαρδινογιάννηδες από τους Αμερικανούς. Έτσι κι αλλιώς, κάποιος έπρεπε να ανεφοδιάζει τα πλοία τους στη Μεσόγειο και έπρεπε να τον ‘’φτιάξουν’’ οι ίδιοι. Η Χούντα των υπαλλήλων τους απλά υποβοηθούσε τον σχεδιασμό. Αναγνώρισε τα ‘’παράνομα χρήματά’’ τους και τους έδωσε άλλα τόσα, για να στήσουν την φιλοαμερικανική τους ‘’αυτοκρατορία’’. Όλα τα χρήματα ‘’βρόμικα’’ δηλαδή.

Εκείνη την ώρα του επιχειρηματικού οίστρου του Νίκου Βαρδινογιάννη, αυτός πεθαίνει και τη διεύθυνση του ‘’ομίλου των αντιστασιακών’’ αναλαμβάνει ο αδερφός του Βαρδής …Άλλος αντιπαραγωγικός πρώην αξιωματικός κι αυτός. Ο ‘’εξόριστος’’ στην Αμοργό —και άρα εχθρός ενός υποτίθεται σκληρού και φασιστικού καθεστώτος— αναλαμβάνει τη διαχείριση ενός ομίλου, που, λόγω της φύσης και του μεγέθους του, θα έπρεπε να είναι μόνιμος ‘’συνομιλητής’’ του καθεστώτος. Ο πρώην εξόριστος, δηλαδή, συχνά-πυκνά λόγω του επιχειρηματικού του ρόλου, θα έπρεπε να συντρώγει ή να συσκέπτεται με αυτούς που τον εξόρισαν. Να τους ανέχεται αυτός, αλλά πολύ περισσότερο να τον ανέχονται εκείνοι. Να τον ανέχονται αυτοί σαν επιχειρηματία και να υπογράφουν για τα δάνειά του. Να ισχυροποιούν με τις υπογραφές τους έναν ‘’σεσημασμένο’’ εχθρό τους!!!

Με αυτόν τον τρόπο οι 'αντιστασιακοί' έγιναν πλούσιοι στη Χούντα της Δεξιάς και συνέχισαν να γίνονται πλουσιότεροι και στη μεταπολίτευση. Αρκούσε όμως να είναι απλά πλούσιοι; Όχι βέβαια. Έπρεπε εκτός από πλούσιοι να είναι και ‘’χρήσιμοι’’. 'Χρήσιμοι' για την εξουσία και για τους εαυτούς τους. Πώς όμως γίνονται οι πλούσιοι ‘’χρήσιμοι’’ και για την εξουσία και για τους εαυτούς τους; Από την εποχή της Ρώμης αυτό το καταφέρνουν με άρτο και θεάματα. Ένας τέτοιος παράγοντας μπορούσε να πάρει μια μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα και να γίνει πολλαπλά χρήσιμος. Χρήσιμος καί για τα αφεντικά καί για τον εαυτό του.

Μέσω μιας τέτοιας ομάδας θα μπορούσε ν' αποκτήσει έναν προσωπικό 'στρατό' φανατικών οπαδών, στους οποίους θα τους προσέφερε δόξες, αλλά θα είχε και το ηθικό 'δικαίωμα' να τους ζητάει ανταλλάγματα. Θα παρείχε σ' αυτούς δόξες και πρωταθλήματα, αλλά και θα τους 'διοχέτευε' βουβά στις αυλές των κομμάτων. …Έναν ιδιωτικό 'στρατό', που, όταν θα αμφισβητούσες τη νομιμότητα των δραστηριοτήτων του 'Προέδρου', θα αμφισβητούσες αυτόματα το 'μεγαλείο' της ομάδας. Είναι γνωστό άλλωστε πως κράτος και παρακράτος δεν ξεχωρίζουν και πάρα πολύ στις κερκίδες των ομάδων.

Επειδή το κράτος έχει χρήματα και το παρακράτος έχει ανάγκες, τίποτε δεν αφέθηκε στην τύχη του. Οι κρατικές επιδοτήσεις μέσω ΟΠΑΠ άρχισαν να γεμίζουν μυστικά ταμεία και να δίνουν μεροκάματα σε επαγγελματίες οπαδούς. Η λύση είχε βρεθεί. Δεν θα επιβαρύνονταν οι πρόεδροι με πρόσθετα έξοδα. Θα απολάμβαναν τη δόξα της 'αρένας', αλλά με χρήματα του κράτους. Επειδή μάλιστα στους 'ηρωικούς' οπαδούς αρμόζουν 'ήρωες' ηγέτες, τότε κάποιοι 'ξαναθυμήθηκαν' τον 'ηρωισμό' της Ροδεσίας. Τότε ο ‘’καπετάνιος’’ ανέλαβε για λογαριασμό της 'ηρωικής' οικογένειας την 'αρένα' της αθηναϊκής Ρώμης. Ήταν τόσο καλή η προπαγάνδα, που στο τέλος την έφαγαν και οι ίδιοι. Μέχρι και ο ίδιος ο ‘’καπετάνιος’’ πίστεψε πως ήταν γενναίος και συχνά-πυκνά μοστράρηζε την κουμπούρα του.

Το 1979 λοιπόν δόθηκε στους Βαρδινογιάννηδες ο Παναθηναϊκός. Οι κεντροαριστεροί βενιζελικοί, που, ελέω του κράτους της Δεξιάς, έγιναν πλούσιοι επιχειρηματίες, έγιναν και πάλι ελέω του κράτους της Δεξιάς και αθλητικοί παράγοντες …Στην κυριολεξία ελέω κράτους, γιατί, μόλις οι Βαρδινογιάννηδες ανέλαβαν τον Παναθηναϊκό, ως δια ‘’μαγείας’’ και πάλι άρχισαν να ρέουν τόνοι κρατικού χρήματος στο μέχρι τότε ασήμαντο και παντελώς ανυπόληπτο ελληνικό ποδόσφαιρο …Το ποδόσφαιρο, που σχεδόν σε όλα τα νοικοκυρεμένα σπίτια της επικράτειας, γινόταν αιτία να χτυπά ο πατέρας τον γιο, προκειμένου εκείνος να μην ασχολείται μ' αυτό. Σε αυτό το ανυπόληπτο ποδόσφαιρο των αγράμματων  και των περιθωριακών άρχισε το κράτος να ρίχνει τόνους χρημάτων. Γι' αυτό λέμε ότι τους δόθηκε ο Παναθηναϊκός και δεν λέμε ότι τον απέκτησαν …Πραξικοπηματικά …όπως έλεγαν και οι Γιαννακόπουλοι …Οι Γιαννακόπουλοι, οι οποίοι είχαν ανέβει στα κεραμίδια, για να φωνάξουν για την απάτη.

Κατά σύμπτωση,  ο Παναθηναϊκός μαζί με την 'κάνουλα' των κρατικών χρημάτων τούς δόθηκε το '79, όταν παντοδύναμος υπουργός συντονισμού της Δεξιάς ήταν ο Μητσοτάκης …Ο ανιψιός του Βενιζέλου … Ο ‘’φιλοξενούμενος’’  στη Νέα Δημοκρατία αρχηγός του κόμματος των Νεοφιλελεύθερων …Ο αρχηγός, που, εκτός από τον εαυτό του, είχε έναν και μοναδικό βουλευτή στο κόμμα του. Ποιόν; Τον Παύλο Βαρδινογιάννη. Κοίτα να δεις ‘’σύμπτωση’’. Μιλάμε για τρομερές συμπτώσεις!!.                  Οι 'αριστεροκεντρώοι' Βαρδινογιάννηδες 'ξεγελούσαν' συστηματικά τη Δεξιά …Συνεχώς την ξεγελούσαν. Άρπαζαν κρατικά και άλλα 'φιλέτα' τη στιγμή που για τα 'παιδιά' της δεν περίσσευε 'ψίχουλο'.  «Της αμύνης τα παιδιά διώξανε τον βασιλιά, αλλά πρόλαβαν και του πήραν τη μπουκιά», θα έπρεπε να λέει το τραγούδι σε μια πιο προσαρμοσμένη εκδοχή.

Αν τα πράγματα δεν ήταν για τους Έλληνες τραγικά, θα μιλούσαμε για κωμωδία. Συνεχώς γίνονταν τα ίδια και πάντα με τον ίδιο τρόπο. Όλα αυτά όμως, γίνονταν χωρίς προβλήματα μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 80. Μέχρι τότε οι Βαρδινογιάννηδες ήταν οι μοναδικοί αυτόχθονες ισχυροί παράγοντες του τόπου και ‘’χορηγοί’ του δικομματισμού. Μοναδικοί made in Greece μεγιστάνες και μοναδικοί 'ευεργέτες' του κομματικού κράτους …Αναγκαστικά. Έπαιρναν από το κομματικό κράτος και έπρεπε να δώσουν 'αντισταθμιστικά'.

Ήταν λίγο κομπλεξικοί ως διορισμένοι πλούσιοι, αλλά τι να έκαναν; Ζήλευαν τους πραγματικά αυτοδημιούργητους Έλληνες της διασποράς, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα. Όταν δεν πήγαιναν στην πρεσβεία να πάρουν εντολές ‘’επιτυχίας’’, έπνιγαν τον καημό τους σε παλιά κρασιά και μουχλιασμένα τυριά.

Όμως, τα κόμπλεξ ήταν δεδομένα. Ήταν διορισμένοι της επιτυχίας. Ήταν πετυχημένοι, γιατί απλά κάποιος εκλεκτός των Αμερικανών έπρεπε να εμφανίζεται ως τέτοιος. Ήταν δισεκατομμυριούχοι, αλλά όχι κοσμοπολίτες. ‘’Κατέκτησαν’’ τον κόσμο, χωρίς να τον δούνε. Δεν 'ανακατεύτηκαν' με τον κόσμο και ως εκ τούτου δεν ήταν καλλιεργημένοι. Η ‘’επιτυχία’’ τους πάντα περιοριζόταν στη μικρή διαδρομή μεταξύ της αμερικανικής πρεσβείας και των γραφείων τους σε μια οδό με συμβολικό όνομα …Στην «Αρματολών και κλεφτών»!!!!.

 Ως εκ τούτου δεν εξελίχθηκαν. Ζούσαν απομονωμένοι μέσα στην Αθήνα και με βάση τις αρχές και τις αξίες των συμμοριών των ορεινών της Κρήτης …Στην κυριολεξία τα «Ζωνιανά της Εκάλης και του Ψυχικού». Αμφιβάλουμε αν μπορούσαν να συμμετάσχουν σε συμβατικές κοινωνικές εκδηλώσεις …Αν μπορούσαν να φάνε δημοσίως …Συστηματικά ακοινώνητοι …Γρύλιζαν και δεν μιλούσαν. Αυτά όχι σε κάποιον μακρινό αιώνα …Ακόμα και σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτε.

Η προηγούμενη γενιά περνάει ατόφια τα χαρακτηριστικά της στην επόμενη. Βλέπεις τον Τζίγγερ και είσαι σίγουρος ότι στη ζωή του έγινε πραγματικά φίλος μόνον με αυτοκίνητα. Ένας ακοινώνητος άνθρωπος, που οι συναναστροφές του είναι πολύ συγκεκριμένες και αναπτύσσονται με μόνο κριτήριο τη ‘’χρησιμότητα’’. Ένας άνθρωπος, ο οποίος 'φίλους' έχει μόνον όσους είναι 'χρήσιμοι' και είναι διατεθειμένοι να γίνουν δούλοι του. Ένας άνθρωπος, ο οποίος 'φίλες' έχει μόνον γυναίκες, οι οποίες απαντάνε σε τηλέφωνα που είναι 'χρήσιμα' για άνδρες. Λογικά μας φαίνονται αυτά. Ό,τι βλέπεις, αυτό κάνεις.

 Ο θείος του, ο ‘’καπετάνιος’’ ακόμα μεγαλώνει νύχι στο μικρό το δάκτυλο. Προφανώς το θέλει, για να ρίχνει αλάτι στα κατσίκια που κλέβει στα ορεινά της Εκάλης. Έλεος!!! Πουλάς, μέσω του Σταρ, lifestyle στους Έλληνες και μεγαλώνεις νύχι γιδοβοσκού; Είσαι μεγαλοπαράγοντας της κοινωνίας και κάθεσαι και μαλώνεις σαν χαμάλης με όποιον οπαδό ή δημοσιογράφο βρίσκεις μπροστά σου;

Όλα πήγαιναν με βάση τον αρχικό σχεδιασμό για δύο περίπου δεκαετίες. Οι κλίμακες ήταν λογικές και τα κέρδη της Motor Oil έφταναν για όλους. Όμως, μετά το πέρας αυτών των δεκαετιών οι ανάγκες του συστήματος άλλαξαν και έπρεπε να γίνουν διορθωτικές κινήσεις. Στην ‘’αυγή’’ της δεκαετίας του 90, ο κόσμος όλος άρχισε να κλονίζεται και μαζί μ' αυτόν και οι παράγοντές του. Η Ελλάδα ήταν μέλος αυτού του κόσμου και θα έπρεπε να προσαρμοστεί. Το σύστημά της θα έπρεπε να προσαρμοστεί. Η μεταπολίτευση της δήθεν ‘’πάλης’’ των ιδεολογιών, έπρεπε να εξελιχθεί. Η μεταχουντική μεταπολίτευση ήταν προσαρμοσμένη σε έναν αμερικανικό μεταπολεμικό σχεδιασμό, ο οποίος στηριζόταν στην ύπαρξη της Σοβιετικής Ένωσης και τη δήθεν ‘’μάχη των ιδεολογιών’’. Μέχρι τότε, κυρίαρχο ήταν το ‘’παραμύθι’’ των καλών και των κακών ιδεολογιών και βέβαια των ηγεσιών τους. Αυτό το 'παραμύθι' κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80 άρχισε να καταρρέει.

Η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε μαζί με το τείχος του Βερολίνου. Οι ανάγκες των Αμερικανών άλλαξαν και έπρεπε να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Τότε ακούστηκε για πρώτη φορά ο όρος ‘’Νέα Τάξη Πραγμάτων’’ …Η Τάξη των Μπους … Η Τάξη των ‘’φωτισμένων’’, η οποία θα οδηγούσε στην ‘’καλή’’  ιδιωτικοποίηση των πάντων μέσα από ‘’υγιείς’’ και ‘’ανόθευτες’’ διαδικασίες ανταγωνισμού. Εχθρός αυτής της Τάξης ήταν ένας και μοναδικός …Η τρομοκρατία.

Η αλλαγή όμως της εποχής επέβαλε στους Αμερικανούς ‘’ιδιοκτήτες’’ της Ελλάδας και πάλι τις ίδιες υποχρεώσεις. Εφόσον οι Βαρδινογιάννηδες ήταν πολύτιμοι και στην Νέα Τάξη, θα έπρεπε να προσαρμόσουν τη ‘’βιτρίνα’’  τους με βάση αυτές τις νέες προδιαγραφές. Στα χρόνια της Χούντας φρόντισαν οι Αμερικανοί να τους δώσουν την ‘’αντιστασιακή'’’ τους βιτρίνα …Τη βιτρίνα, την οποία θα χρειάζονταν για την εποχή εκείνη, όπου θα ‘’βασίλευε’’ η δημοκρατικότητα. Όμως, αυτό πλέον δεν αρκούσε. Άλλαζε η εποχή και άλλαζαν και οι ανάγκες της. Άλλαζε η εποχή και άλλαζαν και οι 'βιτρίνες' της.

Αν η νομιμοποίησή των Βαρδινογιάννηδων στην προηγούμενη εποχή οφειλόταν στην ‘’αντιπαλότητά’’ τους με τη Χούντα —και βέβαια και τον κομουνισμό—, στην νέα εποχή θα έπρεπε να έχουν βεβαιωμένη ‘’αντιπαλότητα’’ και με τους νέους εχθρούς της Νέας Τάξης.

Οι Βαρδινογιάννηδες έπρεπε να ‘’συναντηθούν’’ και με την τρομοκρατία, για να πάρουν τα 'εφόδια' της νέας εποχής. Εδώ βέβαια μπορεί να καταλάβει κάποιος και την πολυτιμότητα των Βαρδινογιάννηδων σ' αυτήν την εποχή. Η προστασία, την οποία απολαμβάνουν οι Βαρδινογιάννηδες από τους Αμερικανούς, φαίνεται στην ανανέωση της ‘’βιτρίνας’’ τους, κάθε φορά που οι καταστάσεις αλλάζουν. Κάθε φορά που 'αλλάζει' μια κατάσταση, κάποιες μυστηριώδεις δυνάμεις —προφανώς αμερικανικές— φροντίζουν να βελτιώνουν τις 'βιτρίνες' της οικογένειας. Το ίδιο έκαναν και κατά την αλλαγή της 'εποχής'. Στην εποχή της μεγάλης λεηλασίας του κράτους φρόντισαν και πάλι να τους δώσουν μια ανάλογη 'βιτρίνα'. Στην εποχή κατά την οποία θα βασίλευε η ‘’αντιτρομοκρατική’’  υστερία, φρόντισαν να τους εμφανίσουν σαν ‘’θύματα-μάρτυρες’’ της τρομοκρατίας!!!

…Δες και πάλι ‘’τύχη’’  που την είχαν τα παιδιά του Βαρδινάκη …Όπως επί Χούντας για παράδειγμα …Τότε, που οι φτωχοί βασανίζονταν και πετάγονταν στα χαντάκια και οι ‘’αντιστασιακοί’’ Βαρδινογιάννηδες εξορίζονταν από το κράτος, αλλά και πλούτιζαν με κρατικές επιδοτήσεις. Την ίδια τύχη είχαν και στην ύστερη μεταπολίτευση. Η ‘’αποτελεσματική’’ 17 Νοέμβρη, που, όποτε βόλευε, έβρισκε τον στόχο της, έκανε όλα τα ‘’λάθη’’ μαζεμένα, όταν αποπειράθηκε να σκοτώσει τον Βαρδή. Όταν βόλευε την αμερικανική και φιλοαμερικανική συμμορία να σκοτωθεί κάποιος, ποτέ δεν υπήρχε αποτυχία. Όταν δεν βόλευε, πάντα είχαμε λάθη και παραλείψεις.

Επειδή βόλευε τη συμμορία, σκότωσαν τον Μπακογιάννη μέρα μεσημέρι στο πολυσύχναστο Κολωνάκι. Επειδή βόλευε τη συμμορία, σκότωσαν τον Σόντερς μέρα μεσημέρι στην πολυσύχναστη Λεωφόρο Κηφισίας. Κατόρθωσαν και σκότωσαν έναν γνωστό πολιτικό και έναν σημαντικό ξένο διπλωμάτη υπό αντίξοες συνθήκες και απέτυχαν στην περίπτωση Βαρδινογιάννη …Τον απλό ιδιώτη Βαρδή δεν μπόρεσαν να τον σκοτώσουν στις ερημιές …Απέτυχαν …Δοκίμασαν μια πολύ περίεργη μέθοδο και ‘’απέτυχαν’'. Γιατί όμως επέλεξαν τέτοιες ερημιές για ένα τέτοιο θεαματικό χτύπημα; Μήπως γιατί δεν ήθελαν αυτόπτες μάρτυρες; Μήπως γιατί ο Βαρδής δεν ήταν μέσα στο αυτοκίνητο και δεν έπρεπε να τον δει κανένας μέχρι να φτάσει ‘’τραυματίας’’ στον χώρο της απόπειρας;

Γιατί όμως υιοθετούμε ένα τέτοιο ακραίο σενάριο; Γιατί απλούστατα τα κέρδη, τα οποία προέκυψαν από αυτό το ‘’λάθος’’, είναι εξίσου ακραία. Ποιο ήταν το κέρδος, εξαιτίας αυτής της αποτυχημένης απόπειρας; Εξαιτίας της 17 Νοέμβρη,  η οικογένεια έγινε περίπου η ‘’ιερή αγελάδα’’ της επιχειρηματικής μας κοινότητας της Νέας Εποχής. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη καθ’ όλη τη διάρκεια της Νέας Τάξης στην Ελλάδα απολαμβάνει το ‘’απυρόβλητο’’. Η οικογένεια, η οποία πρωταγωνιστεί στο ‘’πλιάτσικο’’ της Νέας Τάξης, βρίσκεται μακριά από το ορατό ‘’πεδίο’’ του κόσμου. Αν ακουστεί κάτι γι' αυτήν, θα είναι απαραίτητα καλό …Απαγορεύεται να είναι κακό Μόνον νόμος δεν έχει βγει ακόμα, για να το απαγορεύει και επισήμως.

Καμία οικογένεια ποτέ στην ελληνική ιστορία δεν 'προστατεύτηκε' τόσο πολύ από την κοινή γνώμη. Είναι η οικογένεια, η οποία πλούτισε με τον 'σταυρό' στο χέρι. Πλούτισαν, βοηθώντας 'παιδιά να χαμογελούν'. Αυτή η οικογένεια ποτέ δεν 'έκλεψε' ή 'άρπαξε' το παραμικρό. Η οικογένεια, της οποίας το μόνο μέλημα είναι να σώσει τα παιδιά από τον καρκίνο. Η 'ιερή' οικογένεια, την οποία κανένας δεν τολμά να την πιάσει στο στόμα του. Η οικογένεια, η οποία πλέον απολαμβάνει τζάμπα και επ’ άπειρον την προστασία των μηχανισμών ασφαλείας του κράτους.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί πάνω σ' αυτήν την οικογένεια στηρίχθηκε ο σχεδιασμός της Νέας Τάξης στην Ελλάδα. Για να γίνουν όμως όλα αυτά, θα έπρεπε να προηγηθεί μια ενέργεια 'αγιοποίησής' της και τέτοια ήταν η απόπειρα κατά του Βαρδή. Αντιλαμβανόμαστε πως ήταν πολλά τα 'κέρδη' από την 'αποτυχημένη' προσπάθεια της 17 Νοέμβρη, για να ήταν πραγματική. Μιλάμε για ΤΗΝ 'σύμπτωση'. Τα ΣΩΣΤΑ και τα ΛΑΘΟΣ της οργάνωσης έγιναν μόνον όπως βόλευαν το σύστημα. Οι κολλητοί Μητσοτάκης και Βαρδινάκης 'νομιμοποιήθηκαν' στην κορυφή των τομέων τους μέσω της 17 Νοέμβρη. Ο ένας έγινε κορυφαίος πολιτικός παράγοντας του τόπου, εξαιτίας της αποτελεσματικότητας της τρομοκρατικής οργάνωσης και ο άλλος έγινε κορυφαίους οικονομικός παράγοντας του τόπου, εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας της ίδιας τρομοκρατικής οργάνωσης. Μόνοι τους οι 'κολλητοί' της μεταπολίτευσης να τα σχεδίαζαν, δεν θα τα κατάφερναν τόσο καλά.

Για να καταλάβει ο αναγνώστης καλύτερα αυτό το οποίο λέμε, θα πρέπει να σκεφτεί με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο. Να προσπαθήσει να σκεφτεί τι ακριβώς θα γινόταν, αν από τύχη τα πράγματα δεν εξελισσόταν με αυτήν τη σειρά. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος πως, αν η 17 Νοέμβρη αποτύγχανε στην περίπτωση Μπακογιάννη, πιθανότατα ο Μητσοτάκης δεν θα γινόταν ποτέ Πρωθυπουργός. Όταν δεν μπορείς να εκλεγείς πρωθυπουργός με τον Ανδρέα στο δικαστήριο —και άρα χωρίς αντίπαλο— το πιο πιθανό είναι ν' αναγκαστείς να παραιτηθείς από την αρχηγία του κόμματος. Μόνον κλαίγοντας ως κακομοίρης μπορούσε ο Μητσοτάκης να εκλεγεί και αυτήν τη δυνατότητα τού την πρόσφερε η δολοφονία του Μπακογιάννη. Χωρίς αυτήν την πετυχημένη δολοφονία το σημερινό πολιτικό σκηνικό δεν θα ήταν όπως το γνωρίζουμε. Ο Μητσοτάκης δεν θα ήταν επίτιμος και η Ντόρα πιθανότατα θα έκανε μεγάλη 'καριέρα' στα κομμωτήρια.

Από την άλλη πλευρά είχαμε τα ακριβώς αντίθετα δεδομένα. Τα κέρδη όλα προέρχονται από την αποτυχία της οργάνωσης. Αν η 17 Νοέμβρη πετύχαινε τον στόχο της στην περίπτωση Βαρδινογιάννη, τίποτε δεν θα ήταν όπως το γνωρίζουμε σήμερα —και βέβαια ευνοεί την εξουσία της Νέας Τάξης—. Κατ’ αρχήν θα διέλυε ο όμιλος Βαρδινογιάννη και δεν θα ξανασήκωνε ποτέ κεφάλι, γιατί δεν υπήρχε γενιά έτοιμη για τη 'διαδοχή'. Ο 'καπετάνιος' δεν θα μπορούσε ν' αντικαταστήσει τον Βαρδή, όπως αυτός αντικατέστησε τον αδερφό τους.

Όμως, χωρίς αυτήν την οικογένεια δεν θα υπήρχε η Διαπλοκή, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη είναι η 'ναυαρχίδα' της Διαπλοκής. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε ούτε Λαμπράκης ούτε Μπόμπολας ούτε Μυτιληναίος ούτε Κόκκαλης. Φτωχομπινέδες, οι οποίοι —ελέω κράτους— μέσα σε μια νύχτα γίνονταν μεγιστάνες, μόνον στο 'άρμα' του Βαρδινογιάννη μπορούσαν ν' ακουμπήσουν. Χωρίς τον Βαρδινογιάννη μόνον 'αρπαχτές' θα μπορούσαν να κάνουν και τίποτε παραπάνω. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να μονιμοποιηθούν και να 'νομιμοποιηθούν' ως σημαντικοί κοινωνικοί και οικονομικοί παράγοντες της χώρας.

Μπορεί όλοι αυτοί να επιλέχθηκαν βάση των ιδίων κριτηρίων, των ιδίων πρεσβειών και των ιδίων κομμάτων που επιλέχθηκαν και οι Βαρδινογιάννηδες, αλλά αυτό δεν αρκούσε. Για να υπάρξουν όλοι αυτοί οι κραυγαλέα διαπλεκόμενοι ως επιχειρηματίες, θα έπρεπε να πάρουν μια κοινωνική 'νομιμοποίηση'. Αυτήν τη 'νομιμοποίηση' μπορούσαν να τους τη δώσουν μόνον οι ήδη 'νόμιμοι' Βαρδινογιάννηδες. Τη 'νομιμότητά' τους θα την έπαιρναν από τους μόνους που μπορούσαν να τη δώσουν. Γι' αυτόν τον λόγο ήταν απαραίτητοι οι Βαρδινογιάννηδες στην Νέα Τάξη στην Ελλάδα. Μόνον ένας Βαρδινογιάννης τούς έδινε την απαραίτητη κοινωνική 'νομιμοποίηση'. Αυτός αποφάσιζε ποιον θ' 'αναγνωρίσει' σαν ισότιμο 'συνάδελφό' του. Ο συνεταιρισμός του Βαρδινογιάννη με τον Λαμπράκη, τον Μπόμπολα ή τον Μυτιληναίο, τούς 'αναγνώρισε' σαν 'νόμιμους' μεγιστάνες.

Χωρίς αυτόν τον συνεταιρισμό ο Λαμπράκης θα παρέμενε ένας 'ιδιόμορφος' εκδότης, που, όταν δεν θα έψαχνε παρέες στους λάκκους του ασβέστη, θα περιοριζόταν σε παιχνίδια πολιτικής επιρροής, όπως έκανε επί μισό αιώνα πριν. Δεν θα γινόταν και διαπλεκόμενος μεγαλοεπιχειρηματίας. Χωρίς αυτόν τον συνεταιρισμό ο Μπόμπολας θα παρέμενε μικροκατασκευαστής βόθρων, που απλά θα είχε αγοράσει και μια φυλλάδα. Χωρίς αυτόν τον συνεταιρισμό ο Μυτιληναίος μπορεί να έκοβε σήμερα εισιτήρια στο θέατρο της Ντενίση στα Ηλύσια. Ακόμα και ο Κόκκαλης από τον ίδιο σχεδιασμό επωφελήθηκε. Η δήθεν αντιπαλότητα του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό τον εμφάνισε ως ομοεπίπεδο και άρα ως 'νόμιμο' 'συνάδελφο' του Βαρδινογιάννη.  .

Αυτή η περίοδος θα πρέπει να ήταν η καλύτερη για τους Βαρδινογιάννηδες …όχι μόνον οικονομικά, αλλά και ηθικά. Οι Βαρδινογιάννηδες θα πρέπει για πρώτη φορά να ήταν ευτυχείς. Ο κοσμοπολίτικος ελληνισμός, ο οποίος επί αιώνες παρήγαγε διάσημους κοσμοπολίτες μεγιστάνες, ήταν για πρώτη φορά 'επαρχιώτικος'. Οι μεγιστάνες του ελληνισμού ήταν για πρώτη φορά στην ιστορία όμοιοι ποιοτικά με τους μεγιστάνες των 'δημοκρατιών' της υποσαχάριας Αφρικής ή των 'Μπανανιών' της Λατινικής Αμερικής. Ο ελληνισμός, ο οποίος 'παρήγαγε' κόμηδες στη Βιέννη και μαικήνες της τέχνης στη Μόσχα, έγινε ένα μικρό 'κλειστοφοβικό' Μπαγκλαντές. Μεγιστάνες έγιναν η Σάρα, η Μάρα και το κακό συναπάντημα …Άνθρωποι του υποκόσμου …Άνθρωποι, που τα χρήματά τους τα ξόδευαν σε αυτοκίνητα, βίζιτες και μπουζουκλερί …Άνθρωποι, που, όταν έδιναν εκατόευρα στα κορίτσια των στριπτιζάδικων, νόμιζαν ότι μοίραζαν 'υποτροφίες' σαν μεγάλοι ευεργέτες. Αναγνωρισμένοι 'άρχοντες' μόνον στους πορτιέρηδες, στους παρκαδόρους και στους μαστροπούς.

Από τη Σκάλα του Μιλάνου της Κάλλας, η Ελλάδα ‘’έπεσε’’ στην Αρένα και τη Βίσση. Από τα Maxim του Παρισιού, στα πατσατζίδικα της λαχαναγοράς. Για πρώτη φορά θα πρέπει να πήγαιναν οι Βαρδινογιάννηδες σε δεξιώσεις και να έβλεπαν χειρότερους από τους ίδιους. Οι παλαιές δεξιώσεις των Ελλήνων πλουσίων κοσμοπολιτών, στις οποίες υπήρχε απαράβατος κανόνας να μιλάς μόνον για τέχνη και ποτέ για χρήματα, έγιναν δεξιώσεις του ρεψίματος και της πορδής —…

Πόσα βγάζεις; …Ποιος σου έδωσε το έργο; …Πόσο τον πλήρωσες;—. Στις μεγάλες δεξιώσεις την ελληνικής Πολιτείας οι άλλοτε ευεργέτες του λαού αντικαταστάθηκαν από τους ευεργετημένους του λαού. Νεόπλουτοι καραγκιόζηδες, οι οποίοι, τις σπάνιες φορές που ανέφεραν την λέξη ‘’τέχνη’’, συνήθως αφορούσε τις ειδικές ικανότητες κάποιας Ρωσίδας, την οποία είχαν γνωρίζει την προηγούμενη νύχτα. Κοντά στον καπετάν Γιώργη εμφανίστηκαν παράγοντες με νύχια ακόμα μεγαλύτερα, για να ξύνουν τα αυτιά τους …για να μην πούμε τίποτε άλλο. Μπροστά στον Μπόμπολα αριστοκράτης είναι και ο κουλουράς της Ομόνοιας …Τουλάχιστον αυτός, λόγω δουλειάς, δεν αφαιρείται, για να δει τι βγάζει από τη μύτη του.

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

=================================

Συνεχίζεται….