Πειραιάς - Μεγάλη
Πέμπτη 1945
Στο
εκκλησάκι του Ζάννειου Νοσοκομίου ψέλνονται τα λόγια του Ευαγγελίου για τη
Σταύρωση του Ιησού. Οι περισσότεροι πιστοί βρίσκονται έξω από τη κατάμεστη μικρή
εκκλησίτσα, στο δρόμο (οδός Κανθάρου), ανάμεσά τους κι εγώ 15χρονος με τη παρέα
μου αγόρια και κορίτσια… Η ματιά μου πέφτει σ’ ένα 50ρη άνδρα που στέκεται σχεδόν
δίπλα μου, στα σκαλιά της απέναντι στο εκκλησάκι κατοικίας, και σιωπηλός παρακολουθεί με περιέργεια όσα
συμβαίνουν.
Ξαφνικά ακούγεται
μέσα από το ναό ένας ήχος: γκαπ γκουπ, γκαπ γκουπ. Γίνεται η αναπαράσταση της Σταύρωσης
του Ιησού. Οι ‘’πιστοί’’ κάνουν ευλαυικά
το σταυρό τους, ακούγονται και κάποια κλάματα.
Γυρίζει προς εμένα ο άγνωστος άντρας και με σπασμένα ελληνικά με ρωτά τι
συμβαίνει, τι είναι αυτά τα γκαπ γκουπ. Του εξηγώ ότι είναι η στγμή της Σταύρωσης…
Έκπληκτος, με κοιτάζει και μου λέει με πολύ σοβαρό ύφος:
«Είμαι
ναυτικός. Πατρίδα μου είναι η Αίγυπτος. Πριν τρία χρόνια που ξαναυρέθηκα στο
Πειραιά, ακριβώς τέτοιες μέρες, έζησα το ίδιο σκηνικό και μου είπαν και τότε
πως ήταν η Σταύρωση του Ιησού. Την γλίτωσε τότε, αλλά φαίνεται ότι πάλι έκανε
τα ίδια και έμπλεξε ξανά. Τι να σου πω βρε φίλε; Φαίνεται πως τα θέλει ο κώλοςτου»!!!
@radical30
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου