Η ΖΩΗ!!
Ένας ηλικιωμένος άνδρας και ο 20χρόνος γιος του ταξιδεύουν με το τρένο. Στο πρόσωπο του αγοριού, που καθόταν κοντά στο παράθυρο, ζωγραφιζόταν μεγάλη χαρά ... Κάποια στιγμή, το αγόρι έβγαλε το χέρι του έξω από το παράθυρο και αισθάνθηκε τον αέρα που περνούσε ανάμεσα στα δάχτυλά του και φώναξε:
-Μπαμπά, δες πώς τα δέντρα ακολουθούν πίσω μας.!
Ο ηλικιωμένος πατέρας χαμογέλασε...Πίσω τους καθόταν ένα νεαρό ζευγάρι, το οποίο ακούει τη συνομιλία μεταξύ πατέρα και γιου και αισθάνθηκε κάπως άβολα και παραξενεμένο...
-Πώς είναι δυνατόν σκέφτηκαν, αυτός ο 20χρονος νεαρός να συμπεριφέρεται σαν παιδί;
Ξαφνικά το αγόρι φώναξε:
-Πατέρα δες μια λίμνη, δες τα σύννεφα που προσπερνάμε! και το ζεύγος εξακολουθεί να μένει έκπληκτο από τη συμπεριφορά αυτού του νεαρού!.
Κάποια στιγμή άρχισε να βρέχει. Σταγόνες από βροχή άρχισαν να πέφτουν στο χέρι του νεαρού, του οποίου το πρόσωπο έλαμπε από χαρά. Ξαφνικά φώναξε:
-Μπαμπά, δες βρέχει! οι σταγόνες γεμίζουν το χέρι μου. Δες! δες...!
Στο τέλος, το ζευγάρι έχασε πλέον την υπομονή του και απευθύνθηκε στον ηλικιωμένο πατέρα:
-Γιατί δεν τον πάτε σε ένα γιατρό να δει την περίπτωση του;
Και ο ηλικιωμένος πατέρας απάντησε:
- Εμείς μόλις επιστρέφουμε από το νοσοκομείο, ο γιος μου μόλις απέκτησε την όραση του και βλέπει για πρώτη φορά στη ζωή του!
Αναρτήθηκε από heretica filosofia
================
Η ζωή δεν είναι πόρνη , δεν μπορεί να είναι, ακόμη και αν το ήθελε. Η ζωή δεν έχει υπόσταση, δεν δημιουργεί ούτε νομοθετεί. Είναι μια γενική έννοια που εκπροσωπείται από τους ανθρώπους, τη κοινωνία και τά έργα τους. Καλά ή άσχημα.
Κάποιοι άνθρωποι είναι πούστηδες ή πουτάνες. Κάποιοι πολιτικοί, δικαστές, αστυνομικοί, κληρικοί, ιατροί, δάσκαλοι, είναι επίορκοι. Κάποιοι πολίτες πλούσιοι αλλά και φτωχοί, είναι ψεύτες και υποκριτές. Και κάποιοι άλλοι πάλι, είναι άτιμοι, φονιάδες, απατεώνες, κλέφτες, λαμόγια.
Νομίζω ότι το μήνυμα αυτής της τρυφερής ιστορίας είναι η Aθωότητα...
ΑΥΤΗ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΥΦΛΟ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΒΛΕΠΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΆ.
Μπορεί και να κάνω λάθος, γιατί όχι;
@radical30 10 Δεκεμβρίου 2010 2:11 μ.μ.
Ένας ηλικιωμένος άνδρας και ο 20χρόνος γιος του ταξιδεύουν με το τρένο. Στο πρόσωπο του αγοριού, που καθόταν κοντά στο παράθυρο, ζωγραφιζόταν μεγάλη χαρά ... Κάποια στιγμή, το αγόρι έβγαλε το χέρι του έξω από το παράθυρο και αισθάνθηκε τον αέρα που περνούσε ανάμεσα στα δάχτυλά του και φώναξε:
-Μπαμπά, δες πώς τα δέντρα ακολουθούν πίσω μας.!
Ο ηλικιωμένος πατέρας χαμογέλασε...Πίσω τους καθόταν ένα νεαρό ζευγάρι, το οποίο ακούει τη συνομιλία μεταξύ πατέρα και γιου και αισθάνθηκε κάπως άβολα και παραξενεμένο...
-Πώς είναι δυνατόν σκέφτηκαν, αυτός ο 20χρονος νεαρός να συμπεριφέρεται σαν παιδί;
Ξαφνικά το αγόρι φώναξε:
-Πατέρα δες μια λίμνη, δες τα σύννεφα που προσπερνάμε! και το ζεύγος εξακολουθεί να μένει έκπληκτο από τη συμπεριφορά αυτού του νεαρού!.
Κάποια στιγμή άρχισε να βρέχει. Σταγόνες από βροχή άρχισαν να πέφτουν στο χέρι του νεαρού, του οποίου το πρόσωπο έλαμπε από χαρά. Ξαφνικά φώναξε:
-Μπαμπά, δες βρέχει! οι σταγόνες γεμίζουν το χέρι μου. Δες! δες...!
Στο τέλος, το ζευγάρι έχασε πλέον την υπομονή του και απευθύνθηκε στον ηλικιωμένο πατέρα:
-Γιατί δεν τον πάτε σε ένα γιατρό να δει την περίπτωση του;
Και ο ηλικιωμένος πατέρας απάντησε:
- Εμείς μόλις επιστρέφουμε από το νοσοκομείο, ο γιος μου μόλις απέκτησε την όραση του και βλέπει για πρώτη φορά στη ζωή του!
Αναρτήθηκε από heretica filosofia
================
Η ζωή δεν είναι πόρνη , δεν μπορεί να είναι, ακόμη και αν το ήθελε. Η ζωή δεν έχει υπόσταση, δεν δημιουργεί ούτε νομοθετεί. Είναι μια γενική έννοια που εκπροσωπείται από τους ανθρώπους, τη κοινωνία και τά έργα τους. Καλά ή άσχημα.
Κάποιοι άνθρωποι είναι πούστηδες ή πουτάνες. Κάποιοι πολιτικοί, δικαστές, αστυνομικοί, κληρικοί, ιατροί, δάσκαλοι, είναι επίορκοι. Κάποιοι πολίτες πλούσιοι αλλά και φτωχοί, είναι ψεύτες και υποκριτές. Και κάποιοι άλλοι πάλι, είναι άτιμοι, φονιάδες, απατεώνες, κλέφτες, λαμόγια.
Νομίζω ότι το μήνυμα αυτής της τρυφερής ιστορίας είναι η Aθωότητα...
ΑΥΤΗ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΥΦΛΟ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΒΛΕΠΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΆ.
Μπορεί και να κάνω λάθος, γιατί όχι;
@radical30 10 Δεκεμβρίου 2010 2:11 μ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου