Μαθήματα Ελληνικής πολιτικής ιστορίας...

Απλά Μαθήματα Ελληνικής Πολιτικής Ιστορίας…...
και διηγόντας τα να κλαίς!
>
Καλή μας μέρα, φίλε μου. 

 

 

Περί Ελληνικής Πολιτικής Ιστορίας

Φίλε αναγνώστη,

Έλα να ξεκινήσουμε, σήμερα, μια νοερή συζήτηση. Ας αρχίσουμε να καταγράφουμε τις σκέψεις μας, για όποιο θέμα μας απασχολεί σαν άτομα-πολίτες. Πιθανόν να συμφωνούμε συχνά, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό είναι το ζητούμενο. Αρκετές φορές, άλλωστε, οι συζητητές συμφωνούν διαφωνώντας και αυτό δεν είναι μια δική μου "παρόλα".

Είναι οι μικρές λεπτομέρειες, η σκοπιά από την οποία βλέπουν δύο άνθρωποι το ίδιο γεγονός, που συχνά τους οδηγεί σε διαφορετικό συμπέρασμα. Είναι, δηλαδή, η πάντα υπαρκτή και σεβαστή υποκειμενικότητα, που κάνει, όχι το μαύρο άσπρο βέβαια αλλά που σίγουρα "θολώνει" το ίδιο το γεγονός. Θα φέρω ένα παράδειγμα, του τι ακριβώς εννοώ.   

Το γεγονός:

Σήμερα, Κώστας Καραμανλής είναι Πρόεδρος της Ν.Δ. αλλά και της Κυβέρνησης. Έχει κερδίσει δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και κυβερνά τη χώρα με όλο το Δικαίωμα που του παραχωρήθηκε από τον Λαό και το Σύνταγμα της Χώρας.

Αν μείνουμε όμως, σ’ αυτό το αναμφισβήτητο γεγονός, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει θέμα για συζήτηση. Μόνο αν μπούμε στο κόπο να προχωρήσουμε σε προσωπικές αναλύσεις, π.χ. κατά πόσο ασκεί επιτυχώς αυτά τα διπλά Προεδρικά του καθήκοντα, θα υπάρξει συζήτηση και πιθανόν διαφωνία.

Οι απόψεις:

Εδώ αρχίζουμε με την ατάκα του αείμνηστου γέροντα και μεγάλου ζωγράφου, του Γιάννη Τσαρούχη: «Οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες!  Καθένας μας έχει τη δική του». Και σκέψου ότι δεν το είπε μειωτικά. Κάθε άλλο θα έλεγα. Απλά τόνιζε, με ανεπανάληπτο χιούμορ, το ύψιστο Δικαίωμα στην Υποκειμενικότητα της Άποψης.

Λέω εγώ λοιπόν, ότι η περίπτωση Κ.Κ. σηκώνει πολύ συζήτηση και προβληματισμό. Για παράδειγμα, μου έρχεται στο νου μια ρήση του original Κωνσταντίνου Kαραμανλή: «Ποιός κυβερνά αυτή την Χώρα;»

Ηπώθηκε τότε που έγινε η δολοφονία του Λαμπράκη από οργανωμένους ακροδεξιούς στη Θεσσαλονίκη και άνοιξαν οι Ασκοί του Αιόλου, για την Ψωρο-Κώσταινα.

Ρητορικό βέβαια το ερώτημα του, αφού ο ίδιος ήταν o πολύ "ζόρικος" Πρωθυπουργός, μιας Βασιλικής Κυβέρνησης και, άρα, αυτή η απορία του απλά επιβεβαίωνε απόλυτα την ύπαρξη ενός ανεξέλεγκτου ‘’παρακράτους’’ που η Αντιπολίτευση και ο φιλικός της Τύπος τόνιζε και παρουσίαζε καθημερινά, τότε.

Το πόσο άστοχο ήταν εκ μέρους του αυτό το ερώτημα, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να αποδειχθεί. Σε σύντομο, με πολιτικούς όρους, διάστημα, εκείνος μεν βρέθηκε αυτοεξόριστος στο Παρίσι, εδώ δε ακολούθησε μια ανεπανάληπτη και ωμότατη, ακόμη και για τα περίφημα "ελληνικά δεδομένα", επέμβαση του Θρόνου στα πολιτικά πράγματα.

Με διορισμούς και καθαιρέσεις απίθανων Πρωθυπουργών. Ήταν οι λεγόμενοι "κηπουροί του Παλατιού", κατά τη ρήση τού εξαναγκασθέντα σε παραίτηση εκλεγμένου (53%) από τον ελληνικό λαό Πρωθυπουργού, του Γεωργίου Παπανδρέου.

Και το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την 7χρονη Δικτατορία των Συνταγματαρχων, που ακολούθησε…

Όλη αυτή η αναδρομή στο παρελθόν είναι αναγκαία, γιατί, ενώ δεν έχει καμιά πρόθεση μαθήματος Ιστορίας, από την άλλη φωτίζει και αναδεικνύει την παρόμοια θέση που βρίσκεται σήμερα ο νεώτερος εκ των Καραμανλήδων Πρωθυπουργός μας.

Ο Κ.Κ. ο μακαρίτης πλέον, ήξερε ή άκουγε τότε, αλλά δεν ήθελε και να το ψάξει. Είχε όμως, δύο βάσιμες και αποδεκτές, κατά τον ανήθικο πολιτικό ορθολογισμό, δικαιολογίες.

Πρώτη:

Δεν ήταν ένας ελεύθερος και ανεξάρτητος Κυβερνήτης. Την πραγματική εξουσία την ασκούσε τότε, χωρίς αντίλογο μάλιστα, το Παλάτι. Περισσότερο δε η Φρειδερίκη (η Φρίκη, κατά τον πολύ Λαό), παρά ο άβουλος βασιλιάς Παύλος.

Άλλωστε το παλάτι τον είχε επιλέξει αυθαίρετα ως Πρωθυπουργό, στη θέση του αποθανόντος Στρατηγού Αλ. Παπάγου, αρχηγού του Ελληνικού Συναγερμού (ΝΔ της εποχής εκείνης), παραμερίζοντας κάθε κανόνα εσωτερικής κομματικής αρχαιότητας, προσφοράς και προϊστορίας. Ήταν Δοτός, άρα και δεδομένος!

Δεύτερη:

Δεν ήταν εκείνος ο ιδρυτής αυτού του πράγματι βρωμερού μορφώματος. Το ανέχθηκε βέβαια δια της σιωπής του, γιατί λειτουργούσε υπέρ της παράταξης που στήριζε και τον ίδιο. Αυτό το "φρούτο" ξεκίνησε την εποχή της Μεταξικής Δικτατορίας (1936-40) και συνεχίστηκε στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, από τους εθνικιστές συνεργάτες των κατακτητών, στη μάχη τους απέναντι στα πρώτα σκιρτήματα οποιασδήποτε μορφής αντίστασης και βασικά τον εντοπισμό και την κατάδοση των κοινών εχθρών: των ελλήνων κομμουνιστών.

Με την ‘’απελευθέρωση’’ και την άφιξη στην Ελλάδα του Α' Βρετανικού Στρατιωτικού Σώματος, οι μόνιμοι εθελοντές συνεργάτες του όποιου Ξένου κατά περιόδους διαφέντευε την Πατρίδα μας, συνέχισαν το θεάρεστο έργο της προδοσίας τους. Στόχος; Πάντα ο ίδιος. Η εξαφάνιση του ταξικού εχθρού. Του κομουνισμού.

Ναι, βεβαίως! Οι ξυπόλυτοι, πεινασμένοι και οικονομικά εξαθλιωμένοι Έλληνες της πολύχρονης γερμανικής κατοχής, ξαφνικά απέκτησαν κάποιο νέο εχθρό και μάλιστα ταξικό.

Με άμεσο κίνδυνο να τους πάρουν οι "κόκκινοι" τα σπίτια που δεν είχαν ποτέ και τις όποιες λιγοστές οικονομίες τους, που είχαν προ πολλού ξεκοκαλίσει πάλι οι ίδιοι συμπατριώτες μας, με τον πολύμορφο μανδύα του Μαυραγορίτη, Συνεργάτη και Καταδότη Έλληνα Εθνικόφρονα. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!

Το χθες και το σήμερα:

Υπάρχει σήμερα κάποιο συναφές ερώτημα των ελλήνων πολιτών και αν ναι, πώς τίθεται; Αν λειτουργεί κάποιο παρακράτος και σήμερα στην Ελλάδα; Πολύ απλοϊκό και αφελές για να τεθεί τόσο μονοσήμαντα. Οι καιροί έχουν αλλάξει δραματικά από το'63.  Τότε το παρακράτος ξεκινούσε και κατευθύνονταν από ένα πυρήνα ακροδεξιών αξιωματικών στελεχών της ΚΥΠ, κάτω από την επιτήρηση των πρέσβεων της Αγγλίας, αρχικά και τον ΗΠΑ/CIA, στη συνέχεια. Κάποια στιγμή, ακόμη και τα Ανάκτορα μάθαιναν τα γεγονότα κατόπιν εορτής!

Όμως τότε, υπήρχε και ένα σαφές Ιδεολογικό Υπόβαθρο: Το Στέμμα και ο Αντικομουνισμός. Τα μέλη, που δρούσαν σαν εκτελεστικά όργανα, πίστευαν τυφλά σε αυτή τη σαθρή αλλά και ύποπτη Ιδεολογία, τον Φασισμό! Με αυτόν, σαν σημαία, είχαν ξεκινήσει τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι δύο Δικτάτορες: Χίτλερ και Μουσολίνι.

Ήταν πάρα πολλοί οι Έλληνες Γερμανόφιλοι, εκείνα τα χρόνια. Η λεγόμενη ‘‘πέμπτη φάλαγγα’’. ‘Ημουν μαθητής του Δημοτικού το 1936, όταν οι μελανοχίτωνες της ΕΟΝ, του έλληνα δικτάτορα-Προθυπουργού Ιωάννη Μεταξά, ανέβαιναν στην Έδρα της σχολικής τάξης, εν ώρα μαθήματος και αγνοώντας τον έντρομο Δάσκαλο, μας καλούσαν να ενταχθούμε και να παλέψουμε για «ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΝΕΑ», απευθυνόμενοι σε παιδία 6-10 ετών.

Αυτοί, οι απλοί εθνικόφρονες, ανήκαν στην ίδια κοινωνική, μη προνομιούχα τάξη, με τους "άλλους", τους υποψιασμένους ή πιο μαχητικούς πολίτες που διαδήλωναν για: "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία", "Εργασιακό 8ωρο" και "Κοινωνική Ααφάλιση".

Για τους εξ ίσου δυστυχείς Εθνικόφρονες, εν τούτοις, το βασικό σύνθημα-αντίλογος ήταν: "Ελιά, Ελιά και Κώτσο Βασιλιά’’!!!

Συμπέρασμα:

Σήμερα αλλά και χθες, όπου η Χώρα μας κυβερνιέται φανερά από 7-8 τζάκια Μεγάλων Επιχειρηματιών, τις Τράπεζες, τις Πολυεθνικές, τους Έμπορους Όπλων και Ναρκωτικών, τα Συνδικάτα των Επαγγελματιών Συνδικαλιστών και δεν συμμαζεύεται, οι όροι του "Πολιτικού παιχνιδιού" έχουν ανατραπεί άρδην.

ΤΩΡΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, που έχουν παραδοθεί, χωρίς προσχήματα καν και υπηρετούν δουλικά τα συμφέροντα των "εργοδοτών" τους. Πάντα σε βάρος του απλού πολίτη που τούς ανέβασε με την αφελή προτίμησή του στην, τόσο ποθητή γι' αυτούς, ΕΞΟΥΣΙΑ. Προδίδοντας, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, Λαό και Πατρίδα, αντάμα!

Και σιγά -σιγά χάσανε και το τελευταίο ίχνος ντροπής και τσίπας. Σκέτοι μαφιόζοι, λαμόγια, ψεύτες και άρπαγες, ενίοτε παραπεμπόμενοι στη Δικαστική Κρίση, αλλά και ουδέποτε κριθέντες ένοχοι.

Πάει και η Δικαιοσύνη, πάει και η Εκκλησία, πάει κάθε Θεσμός της κοινωνίας μας και το μόνο που ξέμεινε να παλεύει, με νύχια και με δόντια για να επιβιώσει, είναι η Οικογένεια!  Πόσο θ’ αντέξει και αυτή, θα το δείξει η Ζωή.

Το ερώτημα:

Το αρχικό λοιπόν ρητορικό ερώτημα του θείου Κώστα, το "ποιός κυβερνά αυτή τη χώρα", έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα και σε πλήρη ισχύ. Μόνο που τούτη τη φορά έχει για παραλήπτη τον ανεψιό Κώστα και όχι κάποιο Παλατιανό, όπως τότε.

Και δυστυχώς, για μας τους έλληνες πολίτες, ο Κώστας Καραμανλής αποδείχτηκε μια μεγάλη κλανιά και ένας μέγας πολιτικός απατεώνας.

‘Οχι μόνο «τάχα μου και τσάμπα μάγκας», αλλά και ο Αρχηγός, ο καλύπτων μια ληστρική συμμορία υπό το μανδύα της Ελληνικής Δημοκρατικής Κυβέρνησης!! Τα λιγότερα που θα μπορούσα να πω για δαύτον…

Τώρα περιμένω να ακούσω κάποιο αντίλογο σε όλα τα παραπάνω, τα ομολογουμένως καθόλου ουδέτερα και αντικειμενικά.

Καλή μας μέρα και πάλι, Φίλε μου.

@Radical 30

Σημ/ση

1) Τι σύμπτωση κι αυτή με το όνομα Κωνσταντίνος, στην Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Δύο Βασιλιάδες και τέσσερις Πρωθυπουργοί (οι δύο της ίδιας φαμίλιας).

2) Όταν κατέρρευσε κάθε αντίσταση (Απρίλης 1941) απέναντι στις πανίσχυρες Γερμανικές μεραρχίες, ο βασιλιάς Γεώργιος Β' και η Κυβέρνησή του έφυγαν στην Αίγυπτο. Μια από τις τελευταίες δραματικές τους αποφάσεις, ήταν να ανοίξουν οι πόρτες ΟΛΩΝ των φυλακών και να αφεθούν ελέυθεροι ΟΛΟΙ οι κατάδικοι. Κλέφτες, δολοφόνοι, παιδεραστές, βιαστές, απαγωγείς, οι πάντες, ελευθερώθηκαν και πολύ σωστά, ώστε να μη παραδωθούν δέσμιοι στα χέρια των Ξένων.

Ε, η βασιλική εντολή δεν εισακούστηκε! Όταν οι Γερμανοί κατακτητές της πατρίδας μας, παρέλαβαν τις Φυλακές, αυτές δεν ήταν άδειες. Υπήρχε ένας μικρός αριθμός "εθνικόφρονων" φρουρών, που φρόντισε να παραδώσει τα κλειδιά των κελιών μαζί με τους πάνω κάτω 400 κρατούμενους, για τα πολιτικά τους "πιστεύω", έλληνες κομουνιστές!!!!

 Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα και μόνο που το γράφω, μετά από 67 ολόκληρα χρόνια. Όπως και να ‘χει όμως, νιώθω ανείπωτη ΝΤΡΟΠΗ...

Δημ.Βαρ.

Πόρτο Ράφτη                                                                   

Απρίλης 2008