Οι κροκόδειλοι κλαίνε στα δελτία των οκτώ
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα κανάλια ανακάλυπταν ως εκ θαύματος τη φτωχολογιά. Και να τα αφιερώματα, να τα μικρόφωνα στους δυστυχισμένους, να οι γαλοπούλες στους πεινασμένους, λίγο γκι, λίγα κάλαντα, κανένα χοχοχο από τον ΄Αγιο Βασίλη, ξεροψήθηκαν οι φτωχούληδες, πασπαλίστε τους με άχνη και παραδώστε τους στα στοργικά χέρια της συζύγου του καναλάρχη.
Παλαιά τα ανεχόσουνα αυτά, έλεγες ότι κινούνται εντός των ορίων της νόμιμης υποκρισίας, χαχάνιζες λιγάκι με τη γελοιότητα των ακριβοπληρωμένων και όλοι αδέρφια ήμασταν. Τώρα, μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίου, τελειώσανε οι ανοχές και τα γελάκια. Τώρα δεν υπάρχει νόμιμη υποκρισία, τα «κοίτα Όλγα μου τους πεινασμένους πόσο πεινασμένοι είναι», «Γιάννη μου, αμάν, στην Αθήνα υπάρχουν άστεγοι χωρίς στέγη», «κοίτα, Μπάμπη μου, τα παιδάκια λιποθυμάνε», «λιποθυμάνε τα καημένα, Σία μου, και κάνουνε και γδούπο», προκαλούν θυμό. Θυμό και αηδία.
Κλαίνε κάθε βράδυ οι τηλεαστέρες για την καταστροφή, ενώ γνωρίζουν ότι είναι απολύτως συνυπεύθυνοι για την καταστροφή. Χωρίς τα καθεστωτικά ΜΜΕ, χωρίς τους Γιάννηδες, τις Όλγες, τους Μπάμπηδες, η αδιανόητη επίθεση των μνημονίων δεν θα είχε γίνει κι αν είχε γίνει, δεν θα είχε μακροημερεύσει. Τα παιδάκια που λιποθυμούν, οι οικογένειες που δεν έχουν ρεύμα, οι άνεργοι που συνωστίζονται στα συσσίτια είναι και δικό τους έργο. Έβαλαν φωτιά στην Ρώμη και μετά κάθισαν στον Πύργο της Μεσογείων και έγραψαν ποιήματα εμπνεόμενοι από τις φλόγες.
Δικά τους είναι τα θύματα που δείχνουν κάθε βράδυ. Το γνωρίζουν κι αντί να σκύψουν το κεφάλι και να σιωπήσουν αιδημόνως, κερδοσκοπούν πάνω στα σώματα των δυστυχισμένων. Παίρνουν τον πόνο του άλλου και τον μετατρέπουν σε ακαλαίσθητο θέαμα, για να βγάλουν λεφτά και κυρίως για να ξεπλυθούν, για να κρυφτούν πίσω από τους ατμούς των δακρύων. Ξεροψήνουν τους φτωχούληδες, τους πασπαλίζουν άχνη και τους προσφέρουν πακέτο στις συζύγους των καναλαρχών, που απαιτούν να τους πούμε και ευχαριστώ, επειδή υποκαθιστούν, δήθεν, το κοινωνικό κράτος, που κατέστρεψαν οι σύζυγοί τους.
Κλαίνε κάθε βράδυ στις οκτώ οι κροκόδειλοι, μόνο που δεν είναι κροκόδειλοι, είναι παπαγάλοι με κοφτερά δόντια.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα κανάλια ανακάλυπταν ως εκ θαύματος τη φτωχολογιά. Και να τα αφιερώματα, να τα μικρόφωνα στους δυστυχισμένους, να οι γαλοπούλες στους πεινασμένους, λίγο γκι, λίγα κάλαντα, κανένα χοχοχο από τον ΄Αγιο Βασίλη, ξεροψήθηκαν οι φτωχούληδες, πασπαλίστε τους με άχνη και παραδώστε τους στα στοργικά χέρια της συζύγου του καναλάρχη.
Παλαιά τα ανεχόσουνα αυτά, έλεγες ότι κινούνται εντός των ορίων της νόμιμης υποκρισίας, χαχάνιζες λιγάκι με τη γελοιότητα των ακριβοπληρωμένων και όλοι αδέρφια ήμασταν. Τώρα, μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίου, τελειώσανε οι ανοχές και τα γελάκια. Τώρα δεν υπάρχει νόμιμη υποκρισία, τα «κοίτα Όλγα μου τους πεινασμένους πόσο πεινασμένοι είναι», «Γιάννη μου, αμάν, στην Αθήνα υπάρχουν άστεγοι χωρίς στέγη», «κοίτα, Μπάμπη μου, τα παιδάκια λιποθυμάνε», «λιποθυμάνε τα καημένα, Σία μου, και κάνουνε και γδούπο», προκαλούν θυμό. Θυμό και αηδία.
Κλαίνε κάθε βράδυ οι τηλεαστέρες για την καταστροφή, ενώ γνωρίζουν ότι είναι απολύτως συνυπεύθυνοι για την καταστροφή. Χωρίς τα καθεστωτικά ΜΜΕ, χωρίς τους Γιάννηδες, τις Όλγες, τους Μπάμπηδες, η αδιανόητη επίθεση των μνημονίων δεν θα είχε γίνει κι αν είχε γίνει, δεν θα είχε μακροημερεύσει. Τα παιδάκια που λιποθυμούν, οι οικογένειες που δεν έχουν ρεύμα, οι άνεργοι που συνωστίζονται στα συσσίτια είναι και δικό τους έργο. Έβαλαν φωτιά στην Ρώμη και μετά κάθισαν στον Πύργο της Μεσογείων και έγραψαν ποιήματα εμπνεόμενοι από τις φλόγες.
Δικά τους είναι τα θύματα που δείχνουν κάθε βράδυ. Το γνωρίζουν κι αντί να σκύψουν το κεφάλι και να σιωπήσουν αιδημόνως, κερδοσκοπούν πάνω στα σώματα των δυστυχισμένων. Παίρνουν τον πόνο του άλλου και τον μετατρέπουν σε ακαλαίσθητο θέαμα, για να βγάλουν λεφτά και κυρίως για να ξεπλυθούν, για να κρυφτούν πίσω από τους ατμούς των δακρύων. Ξεροψήνουν τους φτωχούληδες, τους πασπαλίζουν άχνη και τους προσφέρουν πακέτο στις συζύγους των καναλαρχών, που απαιτούν να τους πούμε και ευχαριστώ, επειδή υποκαθιστούν, δήθεν, το κοινωνικό κράτος, που κατέστρεψαν οι σύζυγοί τους.
Κλαίνε κάθε βράδυ στις οκτώ οι κροκόδειλοι, μόνο που δεν είναι κροκόδειλοι, είναι παπαγάλοι με κοφτερά δόντια.
Ανανδρανιστάκης Γιώργος
πηγή: Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου