"Η λογική των μέτρων αφορά τη μείωση του δημοσίου τομέα. Ας μείνουμε εδώ μόνο στο ζήτημα των απολύσεων και γενικότερα στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο, για τις οποίες η κυβέρνηση χρησιμοποιεί και μια «οργουελική» γλώσσα – κατάργηση οργανικών θέσεων, υποχρεωτική μετακίνηση, διαθεσιμότητα κ.λπ.
Πρώτον, η πολιτική αυτή θα εντείνει την ύφεση, καθώς η μείωση εισοδημάτων και οι απολύσεις θα οδηγήσουν σε περαιτέρω πτώση της κατανάλωσης.
Δεύτερον, αυξάνοντας το απόθεμα των ανέργων, θα οξυνθεί ο ανταγωνισμός στον ιδιωτικό τομέα με συνέπεια την άσκηση καθοδικών πιέσεων στον μισθό.
Τέλος, με την πολιτική αυτή πλήττεται ο δημόσιος τομέας τη στιγμή που τον έχει ανάγκη η κυβέρνηση όχι μόνο για να αντισταθεί -αν το επιθυμεί- στις απαιτήσεις της τρόικας, αλλά και για να εφαρμόσει τις δικές της μεταρρυθμίσεις.
Στο πρώτο Μνημόνιο, στόχος ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι και το «κακό κράτος», με την εγγύηση ότι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν. Με το δεύτερο Μνημόνιο ανακαλύφθηκε ότι φταίνε και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, καθώς η μη μείωση των μισθών τους χτύπαγε τους ανέργους.
Με τα μέτρα αυτά φτάσαμε στην απόλυτη ισότητα. Αποκαλύφθηκε ότι ο αντίπαλος είναι συνολικά ο κόσμος της εργασίας, ανεξάρτητα αν είναι δημόσιοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι ή άνεργοι.
Οι κυβερνήσεις των Μνημονίων στηρίχτηκαν στον φόβο, στις απειλές, αλλά και στον κερματισμό του κόσμου της εργασίας. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι μόνο στο επίπεδο των εναλλακτικών οικονομικών προτάσεων, αλλά σε αυτές τις προτάσεις που θα ενώσουν αυτή την τάξη και θα την αναδείξουν ως την πραγματική οικουμενική τάξη, την τάξη αυτή, δηλαδή, που τα συμφέροντά της ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα της κοινωνίας".
| EcoLeft
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου